Dag 718: De Misconceptie van Zelf-Verandering

Om verder te zetten op de laatste blogs in verband met het proces van verandering en de praktische uiteenzetting van de stappen die noodzakelijk zijn om zelf-verandering te manifesteren en werkelijkheid te maken, bekijken we in deze blog een belangrijke factor die aanvankelijk niet evident is wanneer je bepaalde gedachten- en reactiepatronen in jezelf gaat veranderen.

En die factor is namelijk dat het veranderen van een manier van denken en reageren in je geest en lichaam niet wil zeggen dat die specifieke manier van denken en reageren die hoogstwaarschijnlijk al sinds lange tijd deel uitmaken van jouw persoonlijkheid zal 'verdwijnen' of zal ophouden te bestaan in je geest en in jezelf.

Dit is een 'belangrijke' factor om in te zien en te begrijpen in dit proces van zelf-verandering omdat het een punt is dat voor mij lange tijd een struikelblok geweest is en een reden waarom ik vaak de indruk kreeg dat er bepaalde patronen zijn in mijn geest die ik gewoon niet leek te kunnen veranderen omdat ze naar boven bleven komen ondanks dat ik veel tijd had besteed aan het toepassen van mezelf in het veranderen van die patronen.

In deze vlog 2015 What you can learn about dreams leg ik ook uit  hoe zelfs mijn onderbewustzijn door middel van mijn droom mij liet weten dat dit een belangrijke factor is en dat het tijd is dat ik tot een inzicht kom in relatie tot hoe ik mezelf aan het saboteren ben geweest in mijn proces simpelweg door deze ene factor niet in te zien en te begrijpen.

Als je denkt aan het veranderen van jezelf, van je gedachten en reactie-patronen, dan kan er de neiging in jezelf bestaan om die 'verandering' te interpreteren als een verwachting dat als jij jezelf verandert, dat die patronen niet meer zullen bestaan in jezelf. Wat je dan echter niet beseft is dat als die verwachting in jezelf bestaat, dat je je eigen proces van zelf-verandering zal gaan saboteren.

Zelf-verandering gaat immers niet om het veranderen van je geest, van gedachten- en reactiepatronen. Het betekent niet dat wie je was en wat er in jezelf bestond niet meer in jezelf zal bestaan en dat je een ander of een nieuw persoon zal zijn. Dat was echter wel mijn perceptie en veronderstelling, dat als ik een patroon in mijn geest verander, zoals bijvoorbeeld het patroon van stress en gehaastheid, dat dat patroon dan niet meer zal bestaan in mezelf en dat ik het niet meer zal ervaren.

Maar ik besefte niet dat wat ik in die veronderstelling en verwachting eigenlijk aan het doen ben, is het beoordelen van die ervaringen. Omdat, wat ik eigenlijk zeg is 'ik wil niet dat die ervaringen in mezelf bestaan, ik wil mij zo niet voelen', en dus duw ik het eigenlijk van mezelf weg en stigmatiseer ik het.

Uiteindelijk werden die emotionele en gedachten patronen die ik wilde overstijgen en 'veranderen' enkel verstevigd en ze bleven naar boven komen in mijn geest en uiteindelijk dacht ik van 'hoe komt dit toch?! Ik heb dit patroon doorwandeld, waarom laat ik mij hier nog zo makkelijk door beïnvloeden?'

Het was pas wanneer ik mij eindelijk realiseerde dat het niet gaat om de emoties en de gedachten die in mijn geest naar boven komen. Wat er in mijn geest naar boven komt en wat in mezelf bestaat is in wezen irrelevant. Wat mijn 'zelf-verandering' bepaalt is mijn beslissing om simpelweg in te zien dat die ervaringen en gedachtenpatronen niet zijn wie ik ben. Ze mogen dan wel in mijn geest naar boven komen maar dat wil niet zeggen dat ze bepalen wie ik ben.

En eenmaal ik die beslissing nam en stabiel ging staan in het besef dat mijn geest mij misschien wel in een bepaalde richting wil duwen, maar dat niet wil zeggen dat ik door die richting bepaald ben en dat die richting is 'wie ik ben', dan realiseerde ik mij dat ik zoveel tijd verspilt heb met het vechten tegen wat in mijn geest naar boven komt, met vechten tegen mijn emoties en gedachten in een poging om te 'veranderen'. Terwijl al die tijd kwam mijn 'verandering' enkel aan op een simpele beslissing die ik voor mezelf moet maken om ten aanschouw van mijn eigen geest te zeggen van 'dit is niet wie ik ben' en 'mijn geest mag dan wel impliceren dat dit is wie ik ben omdat ik zo denk en ik mij zo voel, maar ik maak in dit moment de beslissing dat het niet is wie ik ben omdat ik die macht heb', 'wat mijn geest mij ook laat zien of vertelt over wie ik zogezegd ben, ik heb steeds de macht om zelf te beslissen wie ik ben in elk moment van ademhaling'.

Dag 717: Van Inzicht tot Verandering - Een proces van Praktische Toepassing

In deze blog kijken we naar de derde stap na het onderzoeken van hoe het punt dat achter een 'ongeluk' schuilt zich in je leven en in jezelf afspeelt, een process in Dag 716: Hoe kan je ontcijferen wat een 'ongeluk' je laat zien over jezelf? uit de doeken gedaan werd. Nadat je voor jezelf hebt kunnen vaststellen hoe het schadelijke patroon zich afspeelt in jezelf en je leven en hoe het in elkaar zit, is het uiteraard een kwestie om te onderzoeken hoe je dat patroon kan transformeren tot iets constructief.

Begrijpen hoe iets bestaat en in elkaar zit zorgt namelijk niet voor verandering. Beseffen wat er binnenin  jezelf bestaat en wat aan de oorsprong lag van dingen die in je leven gebeuren, hoe verademend en bevrijdend dat besef ook aanvoelt, zal vanzelf geen verandering teweeg brengen. Dit is een misconceptie die makkelijk kan bestaan, namelijk dat je, gewoon omwille van een momentaire ervaring van opluchting of verlichting in het moment waarin je plots inzicht krijgt in jezelf, meteen ook 'verlicht' bent in de zin van dat je het patroon overstegen hebt.

Inzien, begrijpen en realiseren wat aan de oorsprong ligt van een bepaald gedragspatroon en/of hoe je je vanbinnen ervaart of hoe je soms reageert op situaties kan vaak een zeer opluchtend effect hebben en zelfs zodanig dat het aanvoelt alsof de probleemreactie of het problematische patroon in kwestie plots verdwenen is. Daardoor dat de illusie kan ontstaan dat je, omwille van dat ene moment van realisatie, het hele patroon voorgoed hebt opgegeven en losgelaten.

Je zal na een tijdje echter beginnen merken dat het gedachten- en reactiepatroon gewoon weer naar boven komt in jezelf en dat je uiteindelijk precies dezelfde situaties in jezelf en in je wereld tegenkomt. En dit is omdat echte verandering niet enkel gebeurt middels een realisatie of inzicht. Echte verandering is het toepassen van dat inzicht op praktische wijze, en dit wil zeggen dat je:

1. Gewaarzijn toepast om op te merken en te identificeren wanneer het patroon opkomt in jezelf in je dagelijkse leven
2. Gewaarzijn toepast om, wanneer de reactie in jezelf naar boven komt, te onderzoeken wat er precies in jezelf gebeurt om te leren hoe de reactie precies bestaat zodat je dat onderzoek kan gebruiken als een basis voor het formuleren van een oplossing
3. De reactie daadwerkelijk ook verandert in zulk 'n momenten waarin je ze ziet opkomen en als je merkt dat dit niet lukt, dan teruggaat naar het onderzoeken van hoe de reactie in jezelf bestaat zodat je tot een betere oplossing kan komen teneinde de reactie beter te kunnen veranderen

Zelf-Vergeving en zelf-correctieve stellingen is het gereedschap dat dit proces van het praktisch veranderen van patronen in je dagelijkse leven faciliteert. Het proces dat je dus in feite bewandelt is als volgt:

1. Je wordt je gewaar van een patroon in jezelf dat schadelijke gevolgen en consequenties heeft voor jou en je omgeving
2. Schrijven: Hier kom je vaak tot bepaalde inzichten die een zekere stabiliteit in jezelf teweeg brengen
3. Zelf-vergeving: in deze stap maak en leef je de stelling dat jij verantwoordelijkheid neemt voor het patroon in kwestie
4. Zelf-correctie: middels dit besef van zelf-verantwoordelijkheid formuleer je praktische oplossingen die jij in je dagelijkse leven kan toepassen om het patroon in de momenten waarin het zichzelf laat zien te veranderen
5. Praktische zelf-verandering: dit is waar jij je proces van gewaarzijn, schrijven, zelf-vergeving en zelf-verantwoordelijkheid overdraagt naar je dagelijkse werkelijkheid en ervoor zorgt dat wat jij hebt ingezien niet voor niets geweest is maar eerder gebruikt wordt om het patroon dat jij hebt ingezien als zijnde schadelijk voorgoed te veranderen

Dag 716: Hoe kan je ontcijferen wat een 'ongeluk' je laat zien over jezelf?

In Dag 715: Hoe Corrigeer je op praktische wijze schadelijke gedachtenpatronen? beschreef ik de tweede stap in het proces van het gebruiken van een 'ongeluk' dat je overkomt als een hulpmiddel om:

1. Jezelf te leren kennen
2. Schadelijke patronen in je geest te detecteren en identificeren
3. Die schadelijke patronen te veranderen tot meer constructieve expressies

In de tweede stap ga je dus kijken naar hoe en waar die schadelijke patronen die je in de eerste stap hebt gedetecteerd en geidentificeerd zich in je dagelijkse leven en realiteit afspelen. Eens je dit dan kan vastpinnen en uitstippelen, kan je beginnen werken aan een praktische structuur om dat patroon te gaan veranderen en corrigeren.

Je fysieke werkelijkheid en hoe het patroon zich op fysiek vlak afspeelt zal immers je blauwdruk zijn om praktische en realistische zelf-verandering teweeg te brengen. Je kan immers niet afmeten of erkennen of je verandering wel degelijk 'echt' is, als je niet in de eerste plaats weet waar je naar moet kijken. Wanneer je de exacte 'data' hebt in termen van hoe dat wat schadelijk is in je leven zich afspeelt en bestaat, dan weet je ook meteen hoe je je eigen verandering in en als dat patroon kan afmeten naarmate je je proces van verandering bewandelt.

Ik neem mijn patroon als voorbeeld. Het patroon dat ik gedetecteerd en geidentificeerd had als zijnde verbonden aan mijn 'ongeluk' als het verbranden van mijn hand, was het patroon van het richting geven aan en 'be-hand-elen' van mijn externe realiteit via energie. En dit kon ik identificeren door te kijken naar wat ik binnenin mezelf aan het doen was in het moment waarin het ongeluk gebeurde. Ik keek specifiek naar:

• Welke emotionele of gevoels-ervaring ging er in dat moment of in de voorgaande momenten door mij heen
• Welke waren de gedachten in mijn geest en waar hield ik mij met andere woorden mee bezig in mijn geest
• Wat kan de locatie van mijn 'ongeluk'/wonde mij vertellen over het patroon waar ik in zit

Door naar mijn 'ongeluk' op die manier te kijken, werd mij duidelijk dat:

• De emotionele/gevoels-energie die ik ervoer een ervaring was van frustratie, gehaastheid, stress en controle
• De gedachten die door mijn geest gingen in de trand waren van kritiek hebben op de mensen in mijn omgeving en wat er allemaal aan het mislopen is en wat mensen allemaal misdoen in mijn omgeving
• De locatie van mijn wonde, namelijk aan de rug van mijn linkerhand, mij aanduid dat het gaat over hoe ik dingen 'be-hand-el' en hoe ik dus omga met dingen (=hand) in mijn externe realiteit (=rug) en dat het specifiek te maken heeft met energie zoals gevoelens of emoties (=linkerkant)

Deze drie factoren gaven mij dus een duidelijk beeld van wat mijn 'ongeluk' mij aan het tonen was in relatie tot het punt binnenin mezelf dat een schadelijk effect heeft en dat dus gecorrigeerd en veranderd dient te worden. En dit is dus een techniek om tot de kern te komen van wat je realiteit je kan vertellen over wie jij bent vanbinnen en hoe je realiteit je eigenlijk ondersteunt om in te zien wat binnenin jezelf schadelijke invloed heeft op jezelf en je leven, door middel van bijvoorbeeld het creëren van een 'ongeluk'.

In de volgende blog bekijken we de derde stap in het proces van het transformeren van een 'ongeluk' tot een punt van zelf-ondersteuning.

Dag 715: Hoe Corrigeer je op praktische wijze schadelijke gedachtenpatronen?

Ter verderzetting van Dag 714: Wat een 'ongeluk' je kan leren over jezelf en specifiek van het gewaarzijn dat een 'ongeluk' kan creëren dat er iets is binnenin jezelf waar jij naar moet kijken en wat jij moet corrigeren. Bijvoorbeeld in mijn geval  liet het verbranden van mijn hand mij zien dat ik bepaalde gedachten- en reactiepatronen toesta te bestaan in mijn geest die schadelijk zijn voor mezelf. Gedachten- en reactiepatronen die aan de oorzaak lagen van waarom ik mijn hand verbrandde in de eerste plaats.

In deze blog kijk ik dus naar het punt van wat je dan doet eens je bewust bent van het patroon dat achter het 'ongeluk' ligt en wat het is binnenin jezelf dat het 'ongeluk' je heeft doen inzien. Wat kan je doen om ervoor te zorgen dat je dat patroon in jezelf corrigeert zodat het geen schadelijke gevolgen meer veroorzaakt? Hoe verander je jezelf zodanig dat hetzelfde niet opnieuw kan voorvallen?

Als voorbeeld neem ik mijn patroon van gedachten en emotionele reacties die door mijn geest gingen tijdens mijn 'ongeluk', namelijk gedachten waarin ik mij druk aan het maken was over het doen en laten van andere mensen vanuit een standpunt van superioriteit in mijn geest waarin ik kritiek aan het geven was op het gedrag van andere mensen en mij daarbij aan het opwinden was. Dit is dus het patroon waar ik mee moet werken omdat het aan de grondslag ligt van mijn gebrek aan gewaarzijn en aanwezigheid in mijn fysieke werkelijkheid en dus aan de grondslag van het 'ongeluk' dat heeft moeten gebeuren opdat ik dat patroon zou kunnen inzien en opdat ik eindelijk zou overwegen om het te veranderen binnenin mezelf.

En wanneer ik eerlijk ben met mezelf dan zie ik dat een 'ongeluk' zoals het verbranden van mijn hand in feite 'noodzakelijk' was, omdat het een patroon is dat ik vaak in mijn geest toesta en waar ik nog geen verantwoordelijkheid voor genomen heb.  Ik wind me namelijk vaak op over het doen en laten van andere mensen. In zelf-eerlijkheid merk ik dat ik vaak in het patroon stap van het mij frustreren en kwaad worden over bepaalde dingen waar ik niet mee akkoord ga of die mij dwars zitten. Bijvoorbeeld wanneer ik afwas zie staan in de keuken wanneer ik moet koken. Die afwas staat in mijn weg dus maak ik mij boos over de 'luiheid' van andere mensen in relatie tot hun gebruik van de keuken. Of ik probeer iets te doen op het internet en plots valt het internet weg, dan maak ik mij kwaad over de 'onkunde' van de internet provider.

Het patroon waar ik hier dus mee te maken heb is een patroon van mij superieur voelen in de energie van kwaadheid en frustratie die ik ervaar binnenin mezelf verbonden met kritische en beoordelende gedachten over 'andere mensen' en 'wat andere mensen doen of gedaan hebben' en specifiek wanneer het direct te maken heeft met mijn plannen en wanneer het mijn plannen saboteert.

Ik bedoel, ware het niet voor dit 'ongeluk' dat mij een 'waarschuwing signaal' liet zien dat er iets is waar ik absoluut naar moet kijken binnenin mezelf, zou ik niet eens opgemerkt hebben hoe extensief ik eigenlijk participeer in dit patroon. Ik zou niet gemerkt hebben dat dit eigenlijk een vrij groot reactiepatroon is waar ik nog haast dagelijks in participeer zonder het te zien.

De tweede stap na het opmerken en bewust worden van het gedachten- en reactiepatroon dat aan de grondslag ligt van het 'ongeluk' is dus om te kijken naar en te onderzoeken hoe dat patroon in jezelf bestaat, wanneer je erin stapt en hoe je het aan het 'leven' bent in je dagelijkse leven.

In de volgende blog deel ik de derde stap in het proces van het op praktische wijze corrigeren van dit soort schadelijke patronen in jezelf.

Dag 714: Wat een 'ongeluk' je kan leren over jezelf

Ter verderzetting op Dag 713: Hoe je fysieke lichaam je laat zien wie je bent in je geest en specifiek op het punt van fysieke 'ongevallen', zoals in mijn geval het verbranden van mijn hand, en hoe die schijnbare 'ongevallen' in wezen specifiek verband houden met wie jij bent in dat moment.

Het is gemakkelijk om 'aan te nemen' en te 'accepteren' dat een 'ongeval' zomaar een 'ongeval' is, een ongeluk, iets dat 'zomaar' gebeurt en iets waar jij als persoon niets mee te maken hebt. Het is makkelijk om je als het ware te verschuilen achter het woord 'ongeluk' en 'ongeval', daar zijn woorden immers voor, om ons te vertellen hoe de werkelijkheid in elkaar zit. Dus als het woord 'ongeluk' aanduid dat wat jou voorgevallen is simpelweg een kwestie was van geen 'geluk' hebben, dan neem je ook vanzelf aan dat het 'lot' jou dat 'on-geluk' heeft aangedaan. Het 'lot' heeft beslist dat jij in dat moment 'geen geluk' zou hebben en een 'ongeluk' zou voorhebben.

Wat ik hier dus probeer over te brengen is hoe we doorgaans woorden, en de dingen die woorden impliciet lijken te suggereren over hoe dingen bestaan en in elkaar zitten, gebruiken om de realiteit achter te verbergen en om onszelf verhaaltjes te vertellen en voor te houden zodat we onze eigen verantwoordelijkheid niet zouden inzien.

Neem als voorbeeld het woord 'ongeluk' en hoe dit woord lijkt te suggereren dat als jij bijvoorbeeld je hand verbrand, het simpelweg een kwestie is van 'geen geluk' te hebben gehad in dat moment. Deze specifieke term 'ongeluk' maakt het daarom ook makkelijk voor ons om doorgaans niet stil te staan bij het hoe en waarom van de dingen die ons 'overkomen' en die gebeuren in onze realiteit. Want, het zijn 'on-gelukken', het waren schijnbaar momenten waarin we nu eenmaal 'geen geluk' hadden.

Het zijn dit soort woorden en vooral dan ons eigen vertrouwen in de woorden die we gebruiken en wat die woorden suggereren in hun opbouwing die het makkelijk maken voor ons om niet te kijken naar of te onderzoeken wat er werkelijk gaande is in zo'n momenten waarin we een 'ongeluk' hebben bijvoorbeeld.

Als we bijvoorbeeld in zelf-eerlijkheid zouden kijken naar zo'n momenten en naar de werkelijke oorzaak en oorsprong van hoe en waarom dat 'ongeluk' plaatsvond en kon plaatsvinden, dan zouden we inzien en beseffen dat de meeste ongelukken zich voordoen omdat we zelf in onze geest zaten. We waren bijvoorbeeld aan het nadenken over iets compleet anders dan het moment waar we ons in bevonden en wat we praktisch aan het doen waren in dat moment, en dus merkten we bepaalde dingen niet op of hielden we onze aandacht niet bij wat zich aan het afspelen was in onze onmiddellijke omgeving.

Toen ik mijn hand bijvoorbeeld verbrandde, en wanneer ik terugblikte op dat moment waarin het gebeurde en ik voornamelijk keek naar wie ik was binnenin mezelf in dat moment, kon ik onmiddellijk erkennen en zien dat ik in mijn geest zat. Ik was bezig mij op te winden over allerlei andere zaken waar ik over aan het nadenken was. Ik was nog aan het reageren op de afwas die aan de afwastafel stond en op mijn eigen gedachten over hoe het andere mensen hun verantwoordelijkheid is om hun afwas te doen, etcetera.

Ik was in dat moment niet met mijn aandacht aanwezig en daardoor had ik geen stevige greep op het frietmandje dat ik in mijn handen hield en boven de hete frietketel aan het houden was. Als ik in dat moment met mijn gewaarzijn aanwezig geweest zou zijn, dan zou ik mijn kracht niet gespendeerd hebben aan die gedachten en reacties in mijn geest, maar eerder aan het stevig vasthouden van het mandje in het besef dat een hete frietketel niet om mee te spelen is. Ik realiseerde mij dus dat als ik niet in mijn geest was afgedwaald en als ik mij niet zou hebben bezig gehouden met reacties op gedachten over andere mensen en over mijn omgeving, dan zou dat 'ongeluk' niet zijn voorgevallen en dan zou ik mijn hand niet verbrand hebben.

Het zou dus makkelijk geweest zijn om te denken van 'ach ja, ongelukken gebeuren nu eenmaal' en er verder niet bij stil te staan. Maar dan zou ik ook niets hebben geleerd over mezelf. Dan zou het ongeluk zijn doel niet gediend hebben, namelijk mij erop te wijzen dat ik dingen aan het toelaten was binnenin mezelf die niet het beste waren voor mezelf, zoals het afdwalen in gedachten en reacties in de plaats van aanwezig blijven in het moment zelf.

Dag 713: Hoe je fysieke lichaam je laat zien wie je bent in je geest

Ik heb gisteren bij het koken mijn linkerhand verbrand aan frietolie. En wanneer ik keek naar het punt dat de linkerhand representeert, zag ik dat mijn lichaam mij in dat moment aan het ondersteunen was opdat ik kon inzien waarin ik bezig was te participeren in mijn geest. Mijn hand representeert hoe ik dingen 'behandel' en hoe ik omga me mijn realiteit

En de linkerhand zegt me dat het voornamelijk gaat om energie zoals gevoelens en emoties en dat ik dus met mijn realiteit omga en mijn realiteit richting geef en stuur vanuit energie.

En terwijl dit ongeval voorviel was ik namelijk in een staat van spanning en stress en vluchtige en gehaaste energie. Het is een energie waar ik vaak inga wanneer ik bijvoorbeeld moet koken, dan probeer ik alles zelf te doen en ik probeer efficent te zijn en alles 'goed' en 'perfect' te doen zodat ik mij uiteindelijk goed kan voelen over de maaltijd die ik gecreëerd heb. Het is dus een punt van ego waar ik inga, een punt van 'ik kan goed koken en ik zal laten zien dat ik goed kan koken zodat mensen erkenning hebben voor het feit dat ik goed kan koken'.

En wanneer ik mij in die energetische staat bevindt dan frustreer en stoor ik mij ook snel aan dingen. Ik kom bijvoorbeeld de keuken binnen en ik zie dat de afwas niet gedaan is of ik merk dat het fornuis niet gekuist geweest is en dan zucht ik diep en zeg/denk ik van 'mensen toch, neem een ander ook eens in overweging!'. Dat is dus hoe ik dan richting geef aan mijn realiteit vanuit energie, vanuit reactie. Ik laat de energetische reactie/staat waar ik mij in bevindt vanbinnen mijn gedrag en uitdrukking sturen en bepalen.

Het was dus door die gehaaste en reactieve staat waarin ik mij bevond, dat ik mij verbrandde aan hete frietolie. Ik lette niet genoeg op en was me niet gewaar genoeg van het moment waarin ik het mandje vol frietjes in de olie wilde neerzetten en het mandje viel uit mijn handen. Als ik in dat moment niet in die energetische staat geweest zou zijn en als ik rustiger en kalmer geweest zou zijn in dat moment, dan zou ik een stevige greep gehad hebben op  de steel van het mandje omdat ik met mijn gewaarzijn hier in het moment aanwezig geweest zou zijn, en dan zou het mandje niet in de olie gevallen zijn.

Nadat dit 'ongeluk' gebeurd was voelde ik me eigenlijk dankbaar dat het gebeurd was omdat ik door mijn fysiek realiteit als het ware gedwongen werd om langzamer te gaan en om mezelf te vertragen. De fysieke realiteit ondersteunde mij om in mezelf te vertragen en om los te laten van de stress. Ik kon immers niet meer verder koken. Nu moest ik gedwongen neer gaan zitten met mijn hand in een kom met koud water, dus had ik geen andere keuze dan mezelf vanbinnen te vertragen.

Ik kon ook geen ego meer zijn in relatie tot mijn realiteit omdat ik nu gedwongen was om hulp te vragen van de mensen om mij heen voor dingen omdat ik zelf bepaalde dingen niet meer kan doen zoals eten maken en mijn afwas doen. De fysieke werkelijkheid komt dus altijd zeer gelegen met zulk 'n schijnbare 'ongevallen' en 'ongelukken'. Het is steeds zeer nuttig om zelf-eerlijkheid toe te passen en in jezelf te kijken en jezelf af te vragen 'wat laat dit 'ongeluk' mij eigenlijk zien over mezelf?' en 'hoe is het dat dit ongeluk mij eigenlijk ondersteunt in het inzien en werken met de relatie tussen mijn geest, mezelf en mijn lichaam?'.

Dag 712: Hoe pas je je Droom-Inzichten op Praktische Wijze Toe?

Om verder te zetten op Dag 711: Hoe kunnen Dromen je Assisteren?, kijk ik in deze blog verder naar het patroon dat de droom waar ik in de voorgaande blog over schreef mij liet zien. Dit was het patroon van het proberen stabiliseren van een emotionele reactie door te vechten tegen de gedachten die opkomen in mijn geest gekoppeld aan die emotionele reactie.

En het probleem daarmee is dat wanneer je gaat reageren op de gedachten in je geest omdat je een emotie in jezelf niet wil ervaren en die emotie tracht te verminderen en stop te zetten, is dat je de emotie uiteindelijk enkel versterkt en dat je je in feite verliest in gedachten die op zich nog meer emoties activeren die dan weer gedachten activeren, enzoverder.

Mijn droom assisteerde mij dus om dit patroon te zien in mezelf en te begrijpen hoe het werkt. Vandaag merkte ik dan een reactie op binnenin mezelf die in lijn stond met waar mijn droom mij bewust van gemaakt had. In een moment reageerde ik met jaloezie op iets wat ik een persoon in mijn omgeving zag doen en hoe ik haar zichzelf zag uitdrukken. En van zodra die reactie van jaloezie in mezelf naar bovenkwam en van zodra ik mij ervan gewaar werd, zag ik mezelf ook reageren op de reactie zelf.

Ik reageerde vanuit een beoordeling over de reactie van jaloezie als zijnde een 'minderwaardige' of inferieure ervaring, verbonden met een geloof dat 'jaloersheid een slechte/lelijke eigenschap is'. Ik reageerde dus onmiddellijk met een onderbewuste gedachten van 'oh neen ik wil mij niet jaloers voelen want dan ben ik minderwaardig!' en 'ik wil niet iemand zijn die jaloers wordt op anderen en naar een ander kijkt vanuit jaloezie'.

Vanuit die reactie op de ervaring van jaloezie in mezelf, begon ik dan te vechten tegen die jaloezie omdat ik de ervaring wilde verbergen. Maar door mij te verzetten en door te vechten tegen die ervaring in mezelf maakte ik het enkel erger en versterkte ik in wezen de jaloezie en de emotionele ervaring die ik ervoer binnenin mezelf in dat moment.

Het was net zoals de droom mij had aangetoond, als je vecht tegen je eigen gedachten en tegen je emoties en/of gevoelens, dan versterk je deze enkel. En dat 'vechten' kan dus bijvoorbeeld zijn in de vorm van beoordelingen, wanneer je bepaalde ervaringen of gedachten beoordeelt. Zoals ik bijvoorbeeld de ervaring van jaloezie beoordeel als een 'slechte eigenschap' en een 'minderwaardige' ervaring.

De oplossing hier is dus om, in de plaats van te gaan vechten tegen hoe je je voelt vanbinnen en de gedachten die in je geest opkomen gewoon omdat je die ervaringen en gedachten beoordeeld en bestempeld hebt als iets negatief of slecht, om deze gedachten en ervaringen, en voornamelijk de emotionele ervaring die opkomt in jezelf net te omarmen en aanvaarden in jezelf.

De sleutel tot het stabiliseren van een emotionele ervaring, is om ze niet te beoordelen en je niet te verzetten, maar eerder om stabiel te blijven in jezelf en je niet te laten bewegen door die emotie, hetgeen wil zeggen dat je wel kan opmerken en zien dat ze in jezelf naar boven komt en in jezelf bestaat, maar ze brengt geen reacties teweeg. Je aanvaard de reactie in en als jezelf zonder je te verzetten en zonder ze te beoordelen.

Dankzij de droom merkte ik in dat moment dus op wat ik aan het doen was en dat ik aan het vechten was tegen een emotionele ervaring in mezelf. Wat ik in dat moment dan deed om die reactie te stabiliseren is het toepassen van zelf-vergeving, zoals 'ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en geaccepteerd mezelf te verzetten tegen de reactie van jaloezie', 'ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en geaccepteerd niet eerlijk te willen zijn met mezelf dat ik mij jaloers voel', 'ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en geaccepteerd de emotionele ervaring van jaloezie te beoordelen als iets slecht', enzovoort.

Hierdoor kon ik mezelf stabiliseren door die interne strijd met mezelf als mijn interne ervaringen te kalmeren via die momentaire toepassing van zelf-vergeving.

Dag 711: Hoe kunnen Dromen je Assisteren?

Deze blog is over hoe dromen je onderbewustzijn representeren en je bepaalde patronen laten zien waar jij op dit moment naar moet kijken. Dit wil zeggen dat je je dromen dus kan gebruiken als een mooi referentiepunt in je proces omdat je droom steeds het meest pertinente punt zal laten zien waar jij naar moet kijken.

Mijn laatste droom is daar een mooi voorbeeld van. In deze droom zag ik een aantal min-tekens (-) en een plus-teken (+) die in een groepje bij elkaar geplaatst waren. Omdat deze gepolariseerde min- en plus-tekens zo dicht bij elkaar stonden, creërde ze continue grote electrische stroomschokken doorheen mijn hele 'droom-werkelijkheid'. Ik probeerde in mijn droom dus deze tekens uit elkaar te halen om de stroomschokken te stoppen maar omdat de stroomschokken zo frequent waren kreeg ik de kans niet om de tekens uit elkaar te trekken. Naar het einde van de droom toe ontstond er een uitbarsting, een soort eruptie van water hetgeen de tekens vanzelf uit elkaar trok en de stroomschokken eindelijk deed ophouden. Het einde van de droom leek dus een 'happy end'.

Als ik dan naar deze droom kijk als een symbolische representatie van wie ik ben en wat ik doe in mijn geest, dan zie ik dat de min- en plus-tekens representatief staan voor de verschillende 'componenten', zoals gedachten-patronen en -structuren die dan de electrische stroomschokken als namelijk de gevoelens en emotionele ervaringen in mezelf genereren.

Het feit dat ik mij in mijn droom dus toespits op het uiteen proberen halen van de componenten (de min- en plus-tekens), maar daarin dan niet slaag omdat de gevoelens-/emotionele ervaringen (de electrische schokken) te overweldigend zijn, laat mij zien dat dat is wat ik in mijn geest ook doe wanneer het aankomt op bepaalde ervaringen waar ik mij soms in bevindt.

Er zijn bepaalde emotionele reacties die in mezelf opkomen in relatie tot situaties waarin ik in dat moment mij eerder bezighoudt met het vechten tegen mijn gedachten, het beoordelen van mijn gedachten en het proberen 'redeneren' met de gedachten die aan de oorsprong liggen van de emotionele ervaring die ik doormaak. Maar, doordat ik mij focus op de gedachten, blijft de emotie enkel groeien. En dat is omdat er niet te 'redeneren' valt met gedachten. Gedachten hebben als enige doel om emotionele ervaringen op te wekken en dus 'electriciteit' te creëren in het lichaam, dus als je gaat beginnen vechten tegen gedachten of als je nog meer gaat nadenken in een poging om je emotionele reactie te verminderen middels 'redenering', dan ben je aan het vechten tegen de bierkaai omdat je gedachten gebruikt om gedachten te bevechten zonder te beseffen dat gedachten net aan de oorsprong liggen van de emotionele reactie.

De enige oplossing om een emotionele reactie te stoppen of te stabiliseren is dus om simpelweg los te laten van de gedachten, om geen aandacht te besteden aan de gedachten maar eerder de emotie te bekijken en in de emotie te stappen in de zin van dat je de emotie niet bevecht of beoordeelt maar eerder door je heen laat gaan zonder het te voeden met gedachten. Dan is er ware stabiliteit, wanneer je in en als je emotie staat en wanneer je jezelf niet afscheid van de emotionele ervaring (=de electrische stroom) in jezelf door te gaan nadenken. Omdat, gedachten maken het enkel erger.

Deze droom liet mij dus op fascinerende manier zien wat ik in mezelf toesta en wat het punt is in mezelf waar ik op dit moment aandacht aan zou moeten besteden omdat het een punt van zelf-sabotage is waarin ik 'probeer' om bepaalde emoties te stabiliseren in mezelf maar het eigenlijk tegelijkertijd in dat 'proberen' enkel erger maak.

Dag 710: Geen zelf-verandering zonder Toewijding en Discipline

 Ter verderzetting van Dag 709: Het Belang van het neerschrijven van je proces van zelf-verandering, ga ik in deze blog verder in op de toepassing en applicatie van het veranderen van jezelf op praktisch, realistisch en fysiek vlak. In de voorgaande blogs heb ik een aantal momenten gedeeld waarin ik mijn proces van schrijven, zelf-vergeving en zelf-correctie overgebracht heb naar de echte werkelijke momenten in mijn dagelijkse leven en waarin de echte verandering plaatsvond.

Deze praktische verandering die plaatsvindt in je dagelijkse fysieke werkelijkheid is iets dat tijd zal vergen om in jezelf en in je dagelijkse gaan en laten te implementeren en integreren. Vanaf het moment dat je je schrijven, zelf-vergeving en zelf-correctieve stappen hebt toegepast, als de stappen die plaatsvinden in het schrijven en stappen die als doel hebben om als 'voorbereiding' te dienen voor het echte werk, dan is het een kwestie van het oefenen en herhalingsgewijs toepassen van de eigenlijke correcties en inzichten die je in je schrijven hebt geformuleerd.

Het is dus ten eerste belangrijk om niet te veronderstellen dat wanneer je bepaalde inzichten hebt opgedaan tijdens het schrijf-proces en wanneer je een emotionele ervaring hebt kunnen stabiliseren door middel van zelf-vergeving of wanneer je een plan hebt geformuleerd en neergeschreven voor hoe je ziet dat je een patroon in je geest kan veranderen in je zelf-correctieve stellingen, dat die verandering dan ook vanzelf automatisch zal plaatsvinden.

Jij bent degene die actief je inzichten en realisaties en je actieplan zal moeten toepassen om ware verandering te initiëren in je dagelijkse bestaan, dus je proces van ware zelf-verandering hangt absoluut en compleet af van jouw toewijding aan het navolgen van je plannen en jouw bereidheid om te 'doen wat je zegt' in termen van het bewijzen dat wat je neergeschreven hebt geen 'lege woorden' waren.

En ten tweede is het belangrijk dat eens je aan je praktische verandering begint, dat je beseft dat dit een proces zal zijn waarin je gewaarzijn en discipline moet oefenen om:

1. Te identificeren en te zien wanneer het is dat je in het patroon in kwestie stapt terwijl doorheen je dag
2. Wanneer je dan jezelf erop 'betrapt' dat je in het patroon zit of wanneer je dan het patroon ziet opkomen in je geest, de stap te zetten om jezelf ervan te weerhouden in het patroon te stappen en eerder te ademen en de correctieve stappen die je uitgeschreven hebt voor jezelf toe te passen

Sinds ik het patroon in mezelf geïdentificeerd heb van het compulsief analyseren van mijn gedrag door het oogpunt van 'hoe andere mensen mij zien' en de voorbereidende stappen heb toegepast, heb ik tijdens de voorbije dagen in een aantal momenten mezelf erop kunnen betrappen dat ik in het patroon heb gestapt of ging stappen. Wat ik dus gemerkt heb, is het gewaarzijn van wanneer dat patroon opkomt in mijn geest en wanneer ik er in zit niet zo vanzelfsprekend is en dat het tijd en oefening vergt om een absolute stabiliteit te kunnen creëren in mezelf in relatie tot het patroon. Daarom schrijf ik vaak ook over één specifiek patroon gedurende verschillende opeenvolgende blogs, om verslag te kunnen doen over het proces dat eigenlijk nodig is om een welbepaalde stabiliteit en dus meetbare zelf-verandering te bewerkstelligen in relatie tot het patroon in kwestie.

Dag 709: Het Belang van het neerschrijven van je proces van zelf-verandering

Ter verderzetting van Dag 708: Het Aardende effect van Spreken tot Jezelf waarin ik schreef over een moment tijdens mijn dag waarin ik de correctie leefde van het gedachten- en reactiepatroon waar ik in de voorgaande blogs over geschreven heb en het gereedschap voor heb toegepast teneinde dat patroon op een praktische manier te kunnen veranderen.

Deze momenten van praktische zelf-verandering waarin je je proces van schrijven, zelf-vergeving en zelf-correctie doortrekt naar het dagelijkse leven en naar wie je bent in je eigenlijke dagelijkse realiteit, is het meest belangrijke aspect in dit proces van zelf-verandering, omdat het die momenten zijn in je dagelijkse realiteit waarin je aan jezelf bewijst dat je wel degelijk aan het veranderen bent en dat je proces 'echt' is.

Daardoor is ook het delen van zulk'n momenten in je schrijven belangrijk, om voor jezelf je eigen proces te kunnen volgen en een soort van baanrecord bij te houden van je proces, zodat je ziet dat je proces een mooie lijn volgt van schrijven, naar het verlossen van het patroon via zelf-vergeving, naar het creëren van een script voor praktische verandering tot het daadwerkelijk op realistische manier jezelf veranderen.

Vandaag was er bijvoorbeeld nog zo een moment waarin ik met iemand had gesproken en na ons gesprek zag ik mezelf in mijn geest gaan in dat patroon van het willen nadenken en het her-afspelen van het moment van het gesprek om mijn uitdrukking als de dingen die ik heb gezegd te beoordelen en te analyseren vanuit het oogpunt van hoe de andere persoon mijn expressie zou geïnterpreteerd hebben.

Vanaf het moment dat ik mijn geest dit patroon zag activeren, stopte ik mezelf en ademde ik en weerhield ik mezelf van het volgen van die gedachtengang en de emotionele en gevoels-ervaringen die eraan gekoppeld waren. Ik was me er immers van gewaar dat als ik mezelf zou laten meevoeren in en door die gedachtengang dat ik mezelf daarin zou gaan afscheiden van mezelf, in de zin van dat ik een emotionele ervaring van spanning zou beginnen creëren in mezelf ten gevolge van de gedachten waarin ik zou participeren.

Wanneer ik nadenk over wat mensen over mij denken en wanneer ik in mijn geest mijn eigen uitdrukking bekijk vanuit het oog van beoordelingen, interpretaties en percepties waarin ik waarde hecht aan 'hoe andere mensen mij zien', dan maak ik immers op onbewust vlak een statement dat ik mezelf niet aanvaard zoals ik ben. Ik maak een statement dat ik geloof dat 'wie ik ben' compleet gedefinieerd en bepaald is door 'hoe andere mensen mij zien'. En dus laat ik mezelf niet gewoon mezelf zijn.

Het nut van het veranderen van dit soort patronen in je geest is dus dat je zulk'n consequenties vermijd, zoals het creëren van ervaringen zoals stress en spanning in jezelf omwille van de gedachten die omgaan in je geest waarin je op onbewust niveau je relatie met jezelf aan het compromitteren bent. En om die reden is het dan ook van nut en belang om je gewaar te worden van je eigen geest en van het soort gedachten dat doorgaans door je geest gaan en van wat die gedachten je vertellen over wie jij bent.

Dag 708: Het Aardende effect van Spreken tot Jezelf

Een moment van praktische zelf-realisatie dat zich vandaag in mijn realiteit afspeelde, was tijdens een bezoek bij een kennis. Nadat we hadden gepraat en koffie gedronken werd ik me er plots van gewaar dat ik mij in een ervaring van stress en spanning bevondt. Dankzij het proces dat ik bewandeld had en gedeeld heb in de voorgaande blogs - het proces van mij bewust worden van een patroon in mijn geest van het creëren van stress en spanning door mij zorgen te maken over hoe mensen mij zien en wat de mensen in mijn omgeving over mij denken - was ik mij nu ook meer accuut gewaar van dit soort momenten waarin ik mij bevindt in een ervaring van spanning en stress in mezelf.

In het moment dat ik mij gewaar werd van die ervaring van stress, onderzocht ik meteen welke gedachten en welk gedachtenpatroon ervan aan de oorsprong lag, en ik merkte dat ik in mijn geest de dingen die ik had verteld en hoe ik mezelf had uitgedrukt aan tafel bij het koffiedrinken en -kletsen opnieuw aan het afspelen was en dat ik mij zorgen aan het maken was over en aan het nadenken was over hoe mijn woorden en expressie over zouden zijn gekomen op mijn gesprekspartners.

Ik herkende meteen het patroon dat ik in de voorgaande blogs gedeeld en uit de doeken gedaan heb als zijnde het patroon van het creëren van stress in mezelf door na te denken over en mij zorgen te maken over wat de mensen in mijn omgeving over mij denken. En in dat moment bracht ik mezelf, middels dat gewaarzijn van het gedachtenpatroon waarin ik aan het participeren was, uit mijn geest naar mijn lichaam door luidop mijn correctieve stellingen te spreken.

Ik was in dat moment alleen dus had ik de mogelijkheid en de kans om door middel van gesproken woorden mezelf te 'aarden'. Ik heb vaak gemerkt dat wanneer je luidop spreekt en jezelf addresseert, dat je eigen stem en vooral hoe je je stem en je woorden naar jezelf gebruikt, een kalmerend effect kan hebben en dus een groot hulpmiddel is in het stabiliseren van emotionele ervaringen zoals stress.

Ik sprak dus met name woorden die ik in dat moment als het ware moest horen om te beseffen dat de ervaring van stress hetgeen ik ervoer niet 'echt' was. 'niet echt' in de zin van dat het een ervaring was die gebaseerd was in mijn geest op 'valse redenering'.

Mijn woorden waren bijvoorbeeld "ik zie en besef dat ik mij gestresseerd voel omdat ik mij zorgen maak over wat X van mij denkt en denkt over wat ik gezegd heb aan tafel, maar ik besef dat ik enkel eerlijk kan zijn met mezelf in de woorden die ik spreek en hoe ik mezelf uitdruk. Als ik in elk moment spreek vanuit een startpunt in mezelf van eerlijkheid, oprechtheid en integriteit, dan is er werkelijk niets om mij angstig over te voelen en dan maakt het niet uit wat andere mensen van mij denken en over mijn expressie denken, omdat ik weet wie ik ben. Het is pas wanneer ik niet eerlijk ben, wanneer ik dingen probeer te verbergen van mezelf en andere mensen terwijl ik spreek dat ik 'reden' heb tot zorgen'".

Dit spreken tot mezelf in dat moment hielp om mij uit die ervaring van stress en spanning te halen en mij te ontspannen.

Onderzoek de DIP Lite online cursus om te leren over het gereedschap van  praktische zelf-verandering.

Dag 707: Van Gewaarzijn tot Ware Verandering

Ter verderzetting van "Dag 706: Bepaalt je Identiteit wie je bent of bepaal jij je Identiteit?" , deel ik in deze blog de praktische toepassing van de correctieve stellingen die ik in de voorgaande blog uitgeschreven heb.

Correctieve stellingen zijn enkel echt wanneer ze toegepast en geleeft worden dus is het belangrijk om niet enkel te kijken naar het schrijven en het toepassen van zelf-vergeving en zelf-correctie in schrijven, maar ook om te onderzoeken hoe je jezelf op realistisch vlak in je dagelijkse werkelijkheid veranderd hebt in lijn met de correctie die je uitgeschreven hebt en in lijn met de inzichten en realisaties die je gemaakt hebt tijdens de voorgaande stappen van schrijven, zelf-vergeving en zelf-correctie.

Na het proces van schrijven bewandeld te hebben in de voorgaande blogs, als namelijk het proces van het creëren van gewaarzijn in relatie tot het patroon dat ik ontdekte als verbonden aan het pijn-punt in mijn linker bovenarm, merk ik dat ik mij meer bewust ben van zulk 'n momenten waarin ik in mijn geest de neiging heb om mijn gedrag en uitdrukking te plaatsen in 'hoe andere mensen mij zien', waarin ik bijvoorbeeld nadat ik mezelf heb uitgedrukt in een situatie, begin na te denken over hoe dat overgekomen geweest zou zijn voor de andere mensen in de situatie.

Nadat ik het geschreven proces bewandeld heb, heb ik mezelf dus meer voorbereid en in staat gesteld om het patroon in kwestie ook degelijk te veranderen, zodat het niet een intentie of 'bedoeling' blijft maar een ware zelf-verandering. Een moment van zelf-verandering was bijvoorbeeld vandaag na een moment waarin ik een gesprek had met een aantal meiden.

Ik wandelde weg van het gesprek en ik zag hoe mijn geest in het patroon ging van het willen nadenken over hoe zij in zichzelf gereageerd zouden hebben op mijn woorden en mijn uitdrukking. "wat denken ze nu over mij?", "zijn ze akkoord met wat ik gezegd heb?", "aanvaarden ze mij als een volwaardig deel van hun realiteit?", etcetera. En in dat moment werd ik mij plots gewaar dat ik over dit patroon geschreven heb en dat ik precies dit patroon uit de doeken gedaan heb in mijn proces van schrijven, zelf-vergeving en zelf-correctie.

Ik werd mij gewaar dat dit het moment van ware verandering was, dit was mijn moment van het leven van de correctie in mijn fysieke expressie. Dit was het moment waarin ik aan mezelf moest bewijzen dat ik mijn geschreven correcties kan leven in mijn fysieke realiteit en dat mijn schrijven dus niet zomaar lege intenties en lege woorden waren.

Vanaf het moment dat ik mij dus gewaar werd van het patroon was het makkelijk om de stap te nemen om niet in het patroon te stappen en het patroon niet verder te laten gaan in mijn geest. Wanneer je je immers gewaar bent van wat het in werkelijkheid is, hetgeen je voor jezelf hebt kunnen inzien in het proces van schrijven, is het makkelijk om die stap te zetten. En daarom is het proces van schrijven, zelf-vergeving en zelf-correctie zo belangrijk om het pad van verandering te plaveien waar jij dan op kan wandelen in de fysieke verandering.

Dag 706: Bepaalt je Identiteit wie je bent of bepaal jij je Identiteit?

Ter verderzetting van Dag 705: De illusie van het zoeken naar aanvaarding deel ik in deze blog de zelf-correctieve stellingen die tot doel hebben het patroon te corrigeren dat ik ontdekt had als verbonden aan de pijn in mijn linkerbovenarm. De zelf-correctieve stellingen is waarin ik ervoor zorg dat het patroon dat ik vergeven heb, ook verandert in de fysieke realiteit. Zelf-vergeving als het loslaten en het begrijpen van het patroon is immers niet genoeg om ware verandering teweeg te brengen. Ik moet mezelf ook richting geven en duidelijke stellingen makten voor mezelf in termen van wie ik wil zijn en hoe ik het patroon zal veranderen, want vanzelf zal er nooit iets veranderen.

Zelf-Correctie

Wanneer en als ik mezelf in mijn geest zie nadenken over wat de mensen in mijn omgeving van mij denken en hoe andere mensen mij zien, verbonden met een ervaring van spanning, stress en angst  - dan stop ik en ik adem, en ik zie, besef en realiseer mij dat wat ik aan het doen ben is het mezelf een slaaf maken van mijn omgeving als 'andere mensen' en de 'meningen', 'opinies', 'beoordelingen' en 'gedachten' van die 'andere mensen' over mij, door op zoek te zijn naar aanvaarding voor mijn bestaan en mijn aanwezigheid in deze wereld

Ik zie, besef en realiseer mij dat ik het geloof heb toegestaan te bestaan in mijn geest dat ik in 'andere mensen' hun realiteit en omgeving besta en dat ik een soort van 'indringer' ben en dat ik daardoor er alles aan moet doen om ervoor te zorgen dat die 'andere mensen' om mij heen wiens wereld ik schijnbaar aan het 'indringen' ben mijn aanwezigheid en bestaan goedkeuren en aanvaarden --- door bijvoorbeeld de hele tijd op de achtergrond in mijn geest te denken aan wat mensen over mij denken, hoe mensen mij zien en hoe mensen gereageerd hebben op dingen die ik gedaan of gezegd heb en welke mening ze over mij gevormd hebben op basis van die reactie

Ik zie, besef, en begrijp dat dat geloof en de perceptie van mezelf als zijnde een 'indringer' in de wereld/omgeving van 'andere mensen' in wezen een illusie is, een gedachtenpatroon en -systeem dat ik  in mezelf heb gevormd door de indrukken en ervaringen die ik doorheen mijn leven heb opgedaan in reactie op mijn omgeving terwijl ik een 'identeit' aan het vormen was

Ik zie, besef en begrijp dat wie ik werkelijk ben geen 'identeit' is omdat die identeit een systeem van informatie en reacties is dat niet in mezelf bestond van op het moment dat ik geboren ben in deze wereld, en geen deel uitmaakte van wie ik ben in en als mijn natuurlijke toestand

Ik zie, besef en begrijp dat mijn 'identiteit' en de zelf-definitie van mezelf als zijnde een 'indringer' als deel van mijn 'identiteit' een systeem is van gedachten, gevoelens en emoties dat ik van mezelf heb afgescheiden door erin te participeren en mezelf ermee te identificeren alsof het macht heeft over mij en alsof het mij kan beïnvloeden en bepalen

Ik stel mezelf tot doel om verantwoordelijkheid te nemen voor de 'identiteit' die ik in mezelf heb opgebouwd doorheen mijn leven hier op aarde, en om één en gelijk te staan met de identeit van informatie in en als de geest maar mezelf er niet mee te identificeren

Ik sta in en als het besef dat wie ik werkelijk ben is de oorsprong van de identiteit in en van de geest. Ik ben de creator van al de ervaringen en geloofsystemen en gedachten over 'wie ik ben' in deze wereld die in en als mijn geest bestaan. Dus ik stel mezelf tot doel om mezelf niet toe te staan mezelf te definieren als een 'indringer', en mezelf te laten besturen of beinvloeden door een angst van wat mensen over mij denken en een verlangen om aanvaard te worden door andere mensen.

Ik stel mezelf eerder tot doel om mijn 'identiteit' één en gelijk te stellen met wie ik werkelijk ben als wezen, als de authoriteit en het directieve principe van wie ik ben vanbinnen, en mijn 'indenteit' dus niet een schijnbaar afgescheiden 'entiteit' te laten zijn die bepaalt wie ik ben in deze wereld.

Ik zie, besef en begrijp immers dat zolang er een ervaring en een gedachte in mijn geest is die mij zegt wie ik ben, zoals een 'indringer', zonder dat ik zelf met gewaarzijn beslist heb om die 'identiteit' te zijn, dan is dat een teken dat ik mezelf heb afgescheiden van wie ik ben vanbinnen en dat ik geen verantwoordelijkheid aan het nemen ben voor wat er in mezelf bestaat omdat ik mezelf zomaar laat bepalen door een gedachte en een ervaring die niet het beste is voor mezelf

Dag 705: De illusie van het zoeken naar aanvaarding

Ter verderzetting van Dag 704: Van Zelf-Inzicht tot Praktische Zelf-Verandering, Hoe Werkt Dat? deel ik in deze blog de zelf-vergeving die ik toepaste in het moment waarin ik zag dat de pijn die ik in mijn linkerbovenarm ervoer in verband stond met het gedachten en reactiepatroon van het mij constant zorgen maken over hoe de mensen om mij heen mij zien.

Zelf-Vergeving

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en geaccepteerd mezelf te definieren in en als een patroon van mij constant zorgen te maken over hoe de mensen in mijn omgeving mij zien

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en geaccepteerd mezelf te definieren in en als een constante ervaring van gespannenheid en zorgen in mijn achterhoofd, verbonden met gedachten over wat de mensen in mijn omgeving over mij denken en hoe ze gereageerd kunnen hebben op dingen die ik gezegd of gedaan heb, teneinde een ervaring van veiligheid te genereren in mezelf verbonden met de gedachte dat niemand kwaad is op mij, niemand mij in een negatief daglicht ziet en iedereen mij aanvaard en accepteerd als een deel van hun omgeving en wereld

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en geaccepteerd angst te hebben om verworpen te worden door de mensen in mijn omgeving, als een angst dat ik mij verworpen zal voelen

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf niet heb toegestaan en geaccepteerd in te zien en te beseffen dat ik in en als het verlangen naar het aanvaard en geaccepteerd worden als een volwaardig deel van de wereld en omgeving van andere mensen en de angst om verworpen te worden door andere mensen in wezen mezelf al verworpen heb omdat ik mezelf niet onvoorwaardelijk in elk moment van ademhaling aanvaard en accepteer en erken als een volwaardig deel in en van mijn wereld en realiteit en omdat ik mezelf niet zie en erken als centraal in mijn wereld en omgeving

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en geaccepteerd mezelf te definieren in en als het gevoel en geloof dat ik in andere mensen hun omgeving en wereld besta en daarin de wereld die ik zie met mijn ogen niet te zien of erkennen als 'mijn wereld' en 'mijn omgeving'

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en geaccepteerd mezelf af te scheiden van het patroon van mij constant zorgen te maken over hoe andere mensen mij zien in en als een verlangen om aanvaard te worden door de mensen in mijn omgeving als een deel van hun wereld, door te geloven dat dit patroon definieert 'wie ik ben' in en als mezelf en in en als deze wereld en realiteit, in de plaats van in te zien en te beseffen dat het een systeem is van energie als gedachten, gevoelens en emoties, hetgeen ik doorheen mijn leven gecreëerd heb binnenin mezelf op basis van de relaties die ik vormde met de mensen in mijn wereld en hoe ik binnenin mezelf reageerde op die mensen

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf nooit heb toegestaan en geaccepteerd verantwoordelijkheid te nemen voor mezelf om zelf-aanvaarding en zelf-acceptatie te creëren binnenin en als mezelf door aanvaarding en acceptatie te definieren als een ervaring/gevoel in mezelf verbonden met de idee en gedachte dat 'andere mensen' mij aanvaarden in 'hun wereld'

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en geaccepteerd te geloven dat ik besta in andere mensen hun wereld en dat ik een indringer ben en daardoor ervoor moet zorgen dat andere mensen mijn bestaan en aanwezigheid aanvaarden en goedkeuren zodat ik een positief gevoel kan ervaren binnenin mezelf verbonden met de gedachte en idee dat ik 'hier thuishoor', 'erbij hoor' en 'pas' in mijn omgeving - in de plaats van in te zien, te beseffen en te begrijpen dat dat positieve gevoel in wezen een expressie is van het geloof dat ik hier niet thuishoor, dat ik hier niet 'pas' en dat dit niet 'mijn' bestaan of realiteit is, en dat dus dat gevoel in wezen het tegenovergestelde representeert

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en geaccepteerd mezelf te definieren in en als een verlangen naar een gevoel van erbij horen en in deze realiteit passen en 'thuis' zijn en geaccepteerd zijn, verbonden met gedachten over wat andere mensen over mij denken en hoe andere mensen mij zien - in de plaats van die acceptatie waar ik naar op zoek ben te leven en te creëren in mezelf als een levende statement van wie ik ben in elk moment van ademhaling

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf niet heb toegestaan en geaccepteerd in te zien en te beseffen dat ik, door constant na te denken over hoe mensen mij zien en er constant voor te willen zorgen dat mensen mij aanvaarden, zodat ik mij aanvaard kan voelen, dat ik daardoor een continue stress en spanning aan het creëren ben in mezelf waarin ik constant het gevoel heb dat ik op mijn tenen aan het lopen ben teneinde zeker niemand tegen de borst te stoten of negatieve feedback te krijgen en dat ik dus in feite constant het gevoel heb dat ik niet onvoorwaardelijk mezelf kan zijn en dat ik mezelf niet kan ontspannen

Dus ik vergeef mezelf dat ik mezelf nooit heb toegestaan en geaccepteerd in te zien, te beseffen en te begrijpen dat het aanvaard worden door andere mensen een illusie is en dat echte aanvaarding enkel kan bestaan in en als mezelf, in en als ik die mezelf erkent in mijn bestaan als een volwaardig deel van deze realiteit en als centraal in en als het bestaan dat HIER is