Door in
de voorgaande blogs te onderzoeken hoe ik het woord 'diepgang' geleeft heb
doorheen mijn leven, heb ik nogmaals ondervonden hoe belangrijk het is om
woorden te herdefiniëren. Zo heb ik onlangs ook beseft hoe ik mezelf had
vastgezet in het leven van woorden zoals 'appreciatie', 'interesse' en
'fascinatie' op een manier die in feite zeer compromitterend was in mijn
relatie met mezelf alsook mensen om mij heen. Ik had voordien nooit ingezien
dat hoe je jezelf en je relaties met anderen ervaart zeer veel afhangt van de
woorden die je leeft en hoe je die woorden leeft, dus onderzoekte ik ook nooit
echt hoe dat eigenlijk in elkaar zit.
Het was
pas wanneer ik dan een bepaalde ervaring die steeds in mezelf bleef naar boven
komen ging onderzoeken vanuit het oogpunt deze ervaring eindelijk te kunnen
verwerken, dat ik besefte dat de ervaring gewoonweg gebaseerd was op specifieke
woorden die ik aan het leven was en dan voornamelijk op de invulling van die
woorden die ik in mezelf had laten bestaan. Had ik met andere woorden ooit
stilgestaan bij wie ik ben vanbinnen en gekeken naar welke woorden ik leefde en
hoe ik deze woorden leefde, dan had ik ook nooit deze welbepaalde ervaring in
mezelf gecreëerd.
Ik merkte
bijvoorbeeld dat ik, elke keer wanneer ik een bepaald persoon in mijn omgeving
zag of tegenkwam of zelfs wanneer ik aan die persoon dacht, ik steeds op
dezelfde manier reageerde met een bepaald gevoel van opwinding hetgeen
aanvoelde als een soort van 'verliefd zijn'. Op rationeel vlak redeneerde ik
dan steeds dat het eigenlijk absurd is voor mij om mij zo te ervaren omdat ik
zeer gelukkig ben met mijn huidige partner en ik ook absoluut niet op zoek ben
naar iets of iemand meer, beter of anders. Telkens wanneer die ervaring van
'verliefdheid' in mezelf naar boven kwam, reageerde ik er dan ook op met een
soort van schok en een achterliggende gedachte van 'waarom voel ik mij in
godsnaam nu zo?!!', waarin ik in feite niet wilde aanvaarden dat dit de
ervaring was die in mezelf naar boven kwam aangezien het op rationeel vlak geen
steek hield.
Wanneer
ik dan bemerkte dat de ervaring toch aanhield en niet zomaar weg te redeneren
viel, paste ik het gereedschap van schrijven toe om te onderzoeken wat de
ervaring in mezelf eigenlijk op gebaseerd was. Zo stelde ik vast dat die
ervaring die ik aanvankelijk veralgemeende onder de noemer van 'verliefdheid',
eigenlijk meer een soort van appreciatie, fascinatie en interesse was in
relatie tot deze welbepaalde persoon. En dit omdat ik steeds bepaalde
kwaliteiten, uitdrukkingen en eigenschappen had gezien in hem die ik in mezelf
niet herkende, waardoor ik mij dan gefascineerd en geïnteresseerd voelde zowel
als een appreciatie ervoer voor de schijnbaar 'unieke eigenschappen' die ik in
hem leek te zien.
En het
was wanneer ik deze woorden kon benoemen - van 'fascinatie', 'interesse' en
'appreciatie' - en deze woorden en mijn beleving ervan in vraag ging stellen,
dat ik inzag hoe ik deze woorden steeds heb geleeft in de context van hoe ik
mij VOELDE. Ik had met andere woorden nooit werkelijk zelf op bewuste wijze
invulling gegeven aan bijvoorbeeld het woord 'appreciatie' en wat dit woord
voor mij op concrete wijze betekent; ik liet dit woord invullen door de
gevoelens die van ergens diep binnenin mezelf zomaar naar boven leken te komen
telkens wanneer ik die persoon zag. Het probleem met gevoelens is dan dat ik
net niet echt weet waar ze vandaan komen, hoe ze bestaan en waarom ik ze net
voel en dan gaan ze soms nog compleet tegen de rede in en zijn ze rechtuit
onpraktisch en zelfs potentieel schadelijk.
Ik
begreep dat ik nooit verantwoordelijkheid had genomen om zelf invulling te
geven aan de woorden die ik leef in relatie tot bepaalde personen en
omstandigheden en dat ik daardoor mezelf zomaar had laten sturen en bepalen
door dingen zoals gevoelens door er steeds maar te zijn vanuit gegaan dat
gewoon omdat een gevoel vanuit mezelf komt, het daarom ook te betrouwen is en
het beste met mij voor heeft. Terwijl ik bijvoorbeeld in deze situatie in
verband met de gevoelens van appreciatie, interesse en fascinatie die ik ervoer
tegenover iemand, zag dat deze gevoelens eigenlijk volledig willekeurig waren
en in wezen niets te maken hadden met wat woorden zoals appreciatie, interesse
en fascinatie eigenlijk echt betekenen.
Wordt
vervolgd in Dag 764
No comments:
Post a Comment