Dit zijn de Zelf-Correctieve Statements voor "Dag 145: Wat Passen we zo goed Samen!" en "Dag 146: Wij horen bij elkaar!"
Wanneer en als ik de gedachte zie opkomen in mijn geest waarin ik de expressie van mijn partner beoordeel en dan vergelijk met hoe ik mijn expressie gedefinieerd heb in mijn geest als 'mijn persoonlijkheid', dan stop ik en ik adem, en ik sta mezelf niet toe een 'bel' te creëren in mijn geest waarin wij tweëen bestaan als de ankerpunten voor het gelimiteerde systeem van persoonlijkheid - omdat ik besef dat dit een construct is dat als enige functie heeft om mij in een systeem te plaatsen van zelf-comprommitering, zelf-onderdrukking en zelf-limitering, omdat ik in dit relatie-construct steeds het geloof heb toegestaan te bestaan in mezelf dat ik mijn partner nodig heb als 'mijn wederhelft' die zogezegd 'bij mij past' omdat ik mijn wezen/expressie in wezen opzettelijk heb aangepast aan hem OM 'bij hem te passen' ZODAT ik kon participeren in de gedachten en gevoelens van het relatie-construct waarin ik mij speciaal kan voelen
ik besef dat ik verantwoordelijk ben voor de 'verbondenheid' die ik ervaar tegenover mijn partner wanneer ik hem zie, omdat IK hem zie, interpreteer en ervaar vanuit MIJN geest
ik stel mij tot doel een relatie te ontwikkelen met mijn partner waarin ik besta en sta als een 'alleenstaand' wezen, en niet in en als het constante gevoel dat ik hem nodig heb 'aan mijn zijde' en dat ik bij hem moet zijn om 'mezelf te kunnen zijn' -- door verantwoordelijkheid te nemen voor de gedachten en gevoelens die ik ervaar in mezelf tegenover hem in en als het relatie-construct waarin ik mezelf heb afgescheiden van
hem als mezelf door zijn expressie te beoordelen en mijn expressie te beoordelen en mezelf te vergelijken met hem, waarin ik hem en mij heb gemanifesteerd als twee beelden in mijn geest in complete afscheiding van mezelf
wanneer en als ik het gevoel van 'liefde' zie opkomen in mezelf als reactie op het beeld dat ik heb gecreëerd in mijn gedachten van mezelf en mijn partner, waarin ik in mijn backchat denk dat wij 'toch zo goed bij elkaar passen' en 'bij elkaar horen', en 'voor elkaar gemaakt zijn', dan stop ik en ik adem en ik besef dat ik volledig verantwoordelijk ben voor dit gevoel en de gedachte dat wij 'samenhoren', gebaseerd op het beeld dat ik zelf heb gecreëerd in mijn geest van hem en ik omdat ik wilde en verlangde om een partner te hebben waar ik 'bij hoor', om het gevoel van 'verbondenheid' in mezelf te kunnen ervaren
hierin besef ik dat het gevoel van 'verbondenheid' niet echt is omdat het gebaseerd is op de afscheiding die ik opzettelijk zelf gecreëerd heb tussen mezelf en mijn partner of mezelf en mijn vrienden door mezelf opzettelijk aan te passen en te veranderen om meer te passen bij de expressie van mijn vrienden/partner in mijn zoektocht naar het gevoel van verbondenheid
wanneer en als ik het gevoel van liefde als verbondenheid als reactie op de gedachte dat mijn partner en ik samen horen en bij elkaar passen, dan stop ik en ik adem en ik besef dat de consequenties van mijn participatie in dit positief gevoel uiteindelijk de ervaring van afscheid, afwijzing en verstoting zal zijn, die ik in mezelf aan het creëren ben door te participeren in energie, hetgeen ALTIJD werkt met een positieve en een negatieve pool, met op een neer, nu eens positief, dan weer negatief
hierin stel ik mij tot doel de energetische wisselstroom van verbondenheid en afwijzing te stoppen in mezelf, en op te staan als een alleenstaand wezen, in en als zelf-liefde, zelf-vertrouwen en zelf-aanvaarding - waarin ik met mijn partner omga als hoe ik zou willen dat er met mij omgegaan wordt, namelijk in eenheid en gelijkheid, constant en stabiel
No comments:
Post a Comment