"Dag 211: Faalangst - Probleem, Oplossing en Beloning"
"Dag 212: Faalangst - Zelf Vergeving"
"Dag 213: Faalangst - De Grote Muur"
"Dag 214: Faalangst en het Verlangen naar Erkenning"
"Dag 215: Angst om te falen en verlangen naar erkenning (deel 2)"
"Dag 216: Verlangen naar erkenning en faalangst - zelf-correctie"
Ik ga verder in op de vraag 'waar komt faalangst vandaan?' en 'wat zijn de factoren die meespelen in mezelf en ervoor zorgen dat ik mezelf onderdruk en limiteer en saboteer in mijn fysieke expressie in deze wereld in en als 'angst om te falen'?' --- hetgeen ik bekijk volgens het 'probleem, oplossing, beloning'-model.
Probleem
In de vorige blogs had ik al vastgesteld dat faalangst samenhangt met het verlangen naar erkenning, als een energetische polariteit die gebaseerd is op BEOORDELINGEN (zelf-beoordeling) --- beoordelingen die op zich gebaseerd zijn op de idee dat er een 'ideaal' is van 'expressie' in deze wereld, waar ik aan zou moeten voldoen - en de 'faalangst' is in deze context, de angst om niet te kunnen voldoen aan dat 'ideaal' en aldus mezelf 'minderwaardig'/'mislukt'/'gefaald' te voelen.
Wat in deze dynamiek interessant is, is hoe ik, door een ideaalbeeld in mijn geest te plaatsen van 'hoe ik zou moeten zijn' en 'hoe ik mezelf zou moeten uitdrukken', zeg ik eigenlijk al tegen mezelf dat ik 'niet goed genoeg' en 'minderwaardig' ben als wie ik ben HIER, door te geloven dat ik 'anders' moet zijn, meer zoals dat beeld in mijn geest --- waarin ik mezelf in wezen al plaats in een positie van 'faling'/'mislukking'/'minderwaardigheid', waardoor ik in feite 'gedoemd' ben om te 'falen' omdat dat ideaalbeeld in mijn geest nu eenmaal niet is wie ik ben als HIER. Ik creëer met andere woorden het 'falen', door te streven naar 'beter'/'meer'/'hoger', in de plaats van mezelf te aanvaarden als wie ik ben HIER.
Dat 'ideaalbeeld' en het geloof dat er een 'ideaal' is van 'expressie', is dus een zekere 'rechtlijnigheid' - zoals wat ons op school aangeleerd geweest is, en wat ons door de media ook ingeprent wordt --- dat er een zekere 'standaard' is, een 'ideaal' van hoe we allemaal zouden moeten zijn - als een 'lijn' die we allemaal zouden moeten volgen. En wat hierdoor gebeurt is dat er een 'waterval-systeem' gecreëerd wordt in de samenleving en in scholen, waarin de mensen die niet of minder kunnen voldoen aan die 'standaard'/'ideaal', afvloeiien naar 'lagere' regionen in de samenleving, 'lagere' klassen, 'lagere' jobs, 'lagere' levensomstandigheden, 'lagere' lonen, 'lagere' kansen/mogelijkheden. Dat is het systeem van 'competitie' dat in alle aspecten van onze samenleving uitgespeeld wordt, en wat kinderen al heel vroeg aangeleerd wordt, door ouders en leerkrachten die verwachten dat ze zich 'flink/voorbeeldig gedragen', dat ze 'in de rij lopen' en vooral niet 'anders' zijn of 'uit de boot vallen' of 'de vreemde eend in de bijt zijn'.
En waarom verwachten ouders dat van hun kind? Uit ANGST dat ze anders niet zullen kunnen overleven in de samenleving. Het probleem in deze situatie ligt dus in de 'samenlevingsstructuur' die één is van 'vechten/competitie om te overleven'. Dus, waarom is het dat we deze structuur niet veranderen, zodat kinderen zichzelf kunnen uitdrukken zonder angst om 'anders' te zijn of 'uit de boot te vallen'? -- waarom hebben we geen samenleving gecreëerd die onvoorwaardelijk zorgt voor het leven en die in functie staat van het leven zelf, van de ongelimiteerde expressies en ontwikkelingsmogelijkheden die enkel kunnen bestaan wanneer het kind de vrijheid krijgt om zichzelf te verkennen, uit te breiden en ontdekken op alle vlakken --- wanneer er dus geen 'rechtlijnigheid' is in hoe/wat het kind verwacht/geacht wordt zich te 'gedragen' om te 'overleven' in een wereld/samenleving die niets geeft om het leven in/als het kind, maar die van kinderen machines/robots/systemen maakt die in functie staan van het voeden en ondersteunen van het voortbestaan van een systeem dat op zich niets om hen geeft.
Een belangrijke vraag hier is dus - 'is die 'rechtlijnigheid' in/van expressie het beste voor allen of zijn we gewoon een 'programma' aan het volgen zonder te beseffen waar we eigenlijk mee bezig zijn en waarom?'.
En - 'Wat is die 'rechtlijnigheid' eigenlijk?' --- Wat ons op school geleerd wordt in termen van wat 'goed' en 'slecht' en 'juist' en 'fout' is, is dat het 'goed'/'juist' is en dat we 'goed'/'juist' zijn wanneer we regels kunnen volgen zonder vragen te stellen, wanneer we kennis en informatie kunnen 'reproduceren' zonder af te wijken van hoe het ons voorgeschreven is in de tekstboeken - met andere woorden, we worden geleerd om te VOLGEN, om 'gehoorzaam'/'volgzaam' te zijn en zonder vragen te stellen ('moeilijk te doen') te aanvaarden dat wat de leerkracht en de boeken ons VERTELLEN over wat 'echt'/'de realiteit' is, de enige echte onomstootbare 'waarheid' is. Er worden verschillende vormen van bestraffing en bedreiging gebruikt om ANGST in het kind te plaatsen, waardoor het kind makkelijk bespeelbaar/kneedbaar wordt en zijn vertrouwen zal plaatsen in 'het systeem' in de verwachting dat 'als ik het systeem volg en doe wat het systeem van mij verlangt, dan zal het systeem voor mij zorgen en dan zal ik geen angst meer voelen'.
Dus: Is dit 'blind' volgen, zonder vragen te stellen bij het 'waarom' en 'hoe' van alles, en het vertrouwen op 'het systeem' wat het beste is voor deze wereld als geheel? - Want, wat is 'het systeem'? Zijn wij niet 'het systeem'? Wie staat er in de leiding van 'het systeem'? Zijn wij dat niet? Wie anders? God? Waar is God? Welke hand leidt 'het systeem'? Wie is het die verantwoordelijkheid neemt voor het leven op aarde, als die 'onzichtbare macht/kracht' waar we ons vertrouwen/geloof in hebben geplaatst en die we blijkbaar 'volgen'?
Als kind 'volgen' we de leerkracht - maar de leerkracht 'volgt' zelf de regels/codes die hij/zij heeft geleerd te volgen toen hij/zij zelf een kind was --- en geeft nu diezelfde codes/regels door aan de volgende generatie in het 'goede vertrouwen/blinde geloof' dat die codes/regels het beste zijn voor ons, zonder uiteraard zelf inzicht te hebben in het waarom en hoe ervan. Wetten/regels/codes worden gemaakt door 'wereld-leiders'/'politici'/'economisten'/'topfunctionarissen', en die wetten/regels/codes worden in 'goed vertrouwen'/'blind geloof' gevolgd door ons, 'de burger' - maar die 'wereld-leiders'/'politici'/'economisten'/'topfunctionarissen' handelen zelf vanuit een 'goed vertrouwen'/'blind geloof' in 'het systeem' als de mensen die ons zijn voorgegaan --- alsof het hele systeem op de één of andere manier gestuurd wordt door de onzichtbare hand van God en wat we ook doen, het is allemaal 'goed'/'juist', zolang we maar niet afwijken van het 'pad' van 'het verleden', zolang we de 'rechte lijn' van 'evolutie' van de 'menselijke samenleving' maar verderzetten.
De 'rechtlijnigheid' in hoe we leren onszelf uit te drukken in deze wereld bestaat dus in het 'volgen van het voorbeeld' als 'het verleden', 'het voorbeeld' van zij die ons zijn 'voor-gegaan', het 'beeld' dat ons 'voor' gegaan is. De 'recht-lijnigheid' bestaat in het volgen van de 'lijnen' van het 'beeld' dat ons 'voor' gegaan is, zodat we zelf ook een 'beeld' worden dat zal dienen als 'voor-beeld' voor de volgende generaties om te 'volgen'. En wat zijn die 'lijnen' die het 'beeld' vormen van onszelf? Wat maakt/creëert de 'lijnen' in en als de 'recht-lijnigheid' in onze expressie? Wat maakt het 'onderscheid' tussen wat 'binnen de lijntjes' en wat 'buiten de lijntjes' is? - Het is ANGST, het is de kennis van 'goed' en 'kwaad', in ons geprogrammeerd dmv ANGST --- 'goed' zijnde 'binnen de lijntjes' en 'kwaad' zijnde 'buiten de lijntjes' - waarin 'kwaad' neerkomt op 'alles wat niet binnen de lijntjes is', alles wat 'onbekend'/'anders'/'vreemd' is --- en 'goed' als wat 'binnen de lijntjes is' wordt 'ingekleurd' aan de hand van kennis en informatie - dat is hoe we het 'beeld' van onszelf 'inkleuren'/'invullen', als wat onze 'identiteit'/'ik-bewustzijn' wordt, namelijk al wat ons VERTELD wordt door onze leerkracht/ouders over 'de realiteit' als 'wie we zijn in en als het leven op aard'.
Dit geeft meteen een heel ander perspectief op het hele construct van 'de kennis van Goed en Kwaad' - ik bedoel, 'goed' en 'kwaad' bestaat niet werkelijk aangezien het enige wat het 'onderscheid' maakt tussen de twee is de angst van het onbekende, het 'onbekende' zijnde dat wat 'buiten de lijntjes' bestaat van wat we hebben aanvaard als 'de realiteit' in en als de kennis en informatie die we hebben meegekregen/gekopieerd over onszelf/de realiteit - hetgeen wil zeggen dat al wat we niet kunnen definieren/plaatsen/categoriseren/bevatten gezien en ervaren wordt als 'het kwaad' omdat het ons ANGST aanjaagt ---- als diezelfde angst die de consequentie was van het 'buiten de lijntjes lopen' op school.
Ik bedoel, niemand die weet wat er werkelijk 'buiten die lijntjes' ligt - we hebben gewoon geleerd om er nooit te gaan, om het niet te verkennen door het te zien als 'slecht'/'fout'/'negatief'.
Dus, kan het zijn dat datgene dat we beoordelen/zien/ervaren als 'goed'/'positief'/'juist' in wezen simpelweg hetgene is dat ons een 'vertrouwd' gevoel geeft, hetgene dat het meest 'rechtlijnig' is, het meest 'in lijn' met 'het verleden' als 'het ideaalbeeld'/'de standaard'/'de norm'.
Hierin is het zeker interessant om te onderzoeken hoe onze partnerkeuze, en de 'lichaamsstructuren' waar we ons individueel en collectief toe aangetrokken voelen in relatie staan met dit inzicht. Met andere woorden - in hoeverre worden we gestuurd in waar we ons toe aangetrokken voelen en wat we beoordelen als 'schoonheid' door de voorgeprogrammeerde neiging/verlangen om te leven 'in lijn' met en naar het 'voor-beeld' van het verleden als 'het bekende/gekende' - en omgekeerd, in welke mate wordt onze ervaring van ons 'afgestoten' te voelen tegenover iets/iemand omwille van de 'lijnen' van het 'beeld' dat we zien met onze ogen bepaald/gestuurd door onze angst van het onbekende, als dat wat 'buiten de lijntjes' van het 'verleden' ligt --- dus: 'Wat is 'Schoonheid'?', 'Hoe bestaat 'Schoonheid'?' en 'Is 'Schoonheid' en 'aantrekkings-kracht' werkelijk iets 'natuurlijks'.
Dit is een onderwerp/vraag waar ik me over zal buigen in de volgende blogs.
Laat ik nu nogmaals kijken naar wat de consequenties zijn van die rechtlijnigheid die we onszelf hebben toegestaan uit te leven hier op aarde. Ondanks ons sterk geloof en vertrouwen dat we 'goed bezig zijn' in en als het blindelings volgen van het verleden in de 'toekomst', als zogezegde 'evolutie' --- zien we toch dat onnoembare problemen de kop opsteken, problemen/conflicten die niet deel zouden mogen uitmaken van een 'gezonde samenleving', van een 'geëvolueerde samenleving'. Niet alleen op vlak van de maatschappelijke structuren zoals een economisch model dat niet de capaciteit heeft om elke mond op aarde te voeden, ondanks het feit dat de aarde die het 'voedsel' verschaft wel die capaciteit heeft, maar ook op individueel en relationeel vlak lijken we letterlijk en figuurlijk te verzieken door ongezonde eetgewoonten, ongezonde denkpatronen en ongezonde levensstijlen. 'Ongezond' zijnde, niet in harmonie staand met de fysieke structuren/organismen die HIER bestaan.
Oplossing
Als we even kijken naar de natuur en het dierenrijk, zien we een fascinerend gegeven, namelijk dat zij zonder regels, codes of kennis van goed en kwaad toch een perfect gebalanceerd en harmonieus systeem in stand houden -- in tegenstelling tot de mens die, ondanks al zijn kennis, regels en codes, met zichzelf geen blijf lijkt te weten hier op aarde en niet functionneert als een gezond deel van het 'systeem' in en als 'het leven op aarde'. Wat wij mensen met andere woorden altijd hebben gezien als ons 'antwoord' en 'oplossing' voor 'problemen' (>>wat door religie en de wet wordt omschreven als 'slecht'/'kwaad'/'fout'), namelijk zelf-onderdrukking door 'rechtlijnigheid' in expressie aan de hand van regels/codes in en als de 'kennis van goed en kwaad', is net het echte probleem als de oorzaak/reden waarom we niet op een harmonieuze/gebalanceerde manier in relatie staan met het leven op aarde.
We hebben geleerd om onszelf niet te vertrouwen en ons vertrouwen te plaatsen in een systeem van kennis en informatie over 'goed' en 'slecht' - waardoor we onszelf hebben afgescheiden van onszelf als 'het leven', als 'de natuur' --- dus is het vanzelfsprekend dat we niet op een gezonde manier in relatie staan met de natuur en het dierenrijk als 'het leven op aarde'.
De oplossing ligt dus in hoe we onze kinderen opvoeden - en het veranderen van ons onderwijsprogramma, waarin we kinderen aanleren om, in de plaats van te vertrouwen op één of ander systeem buiten zichzelf van kennis en informatie, net te vertrouwen op zichzelf als de 'essentie' van 'het leven' - en daarin één en gelijk te staan met het leven op aarde als 'de natuur'. Want - waarom is het dat we onszelf niet volledig vertrouwen en aanvaarden als wie we werkelijk zijn in de eerste plaats? Is het omdat we geloven dat we geboren zijn in 'zonde' en dus wel moeten veranderen en voldoen aan één of andere standaard/ideaal/norm om 'goed' te zijn in de ogen van..... God?
De oplossing ligt in het herdefinieren van de begrippen als kennis en informatie die we kinderen aanleren over het leven op aarde - zodat die begrippen niet zomaar 'dode kennis' zijn als doorgegeven geloofsystemen, maar 'levende kennis' die betrekking heeft tot de eigenlijke fysieke werkelijkheid waarin wij ons bevinden - hetgeen gebeurt door onze aanvaardde kennis te bevragen naar wat de consequenties zijn in het leven op aarde van de uitleving van die kennis --- als de enige parameter die stand houdt in het onderscheiden maken tussen leugens/illusie/dode kennis en 'levende kennis'/waarheid/realiteit/betrouwbaarheid. We ondersteunen dus de bevragende natuur in en van onze kinderen - in het besef dat het enkel is door vragen te stellen dat we kunnen komen tot de essentie van wie we zijn en wat echt is - en waardoor we onszelf ervan kunnen verzekeren dat de begrippen die we leven betrekking hebben tot de essentie en dus niet 'gebakken lucht' zijn.
Beloning
We zullen voor de eerste keer in de menselijke geschiedenis te weten komen wie wij werkelijk zijn als de essentie van het 'leven op aarde', wat echt belangrijk is, wat echt bestaat. We krijgen de kans om onszelf te leren kennen als het leven zelf, en om voor onszelf in te zien wat het werkelijk wil zeggen om deel uit te maken van het leven op aarde.
Voor de eerste keer zullen we ondervinden wat het betekent om te LEVEN in de plaats van te 'overleven' -- hetgeen op zich een uiterst fascinerend reis/ervaring zal zijn omdat we tot nu toe enkel hebben bestaan in een voorgeprogrammeerd 'systeem' van 'regels'/'codes'/'geloofsystemen' in functie van 'overleven' in 'het systeem' waarin 'wie wij zijn' gedefinieerd en gelimiteerd is tot onze capaciteit om te overleven in het systeem.
Onze kinderen zullen opgroeien in een omgeving/systeem die hen onvoorwaardelijk ondersteund, hetgeen hen de kans en de vrijheid geeft om zichzelf te ontplooiien en ontwikkelen tot hun ultieme potentieel in en als het 'buiten de lijntjes kleuren', hetgeen baan geeft voor het ontstaan van nieuwe inzichten en expressies die het leven op aarde als geheel kunnen ondersteunen in onze collectieve ontwikkeling en evolutie. Het bestaan op aarde zal een absoluut genot zijn, waarin we kunnen genieten van elkaars uitdrukking/expressie omdat er geen 'druk' meer ligt in en als het 'competeren' en 'vergelijken' van onszelf met een ander.
Wordt vervolgd in Dag 220
No comments:
Post a Comment