Dag 220: Is Het onderdrukken van Expressie het beste voor allen?

Dit is een verderzetting op "Dag 219: Faalangst en de Rechtlijnigheid van Expressie"


Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en geaccepteerd  mezelf te hebben laten programmeren in en als het geloof dat er een 'ideaal'/'standaard is van expressie waar ik aan moet voldoen

ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en geaccepteerd niet in te zien dat ik verlang om te voeldoen aan een standaard/ideaal van expressie omdat ik mezelf heb toegestaan en geaccepteerd alles wat afwijkt van de 'norm' als wat ik geleerd heb in verband met wat 'normaal' is in de samenleving te associeren met een gevoel van onveiligheid

ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en geaccepteerd een gevoel van veiligheid/positiefheid te associeren met het voldoen aan een standaard/ideaal van expressie

ik vergeef mezelf dat ik mezelf nooit heb toegestaan en geaccepteerd in te zien hoe ik mezelf heb laten programmeren door het schoolsysteem in en als het geloof dat er een standaard/ideaal is van expressie waar ik aan moet voldoen om 'goed' te zijn - en dat ik hierin geprogrammeerd ben om de ervaring van onveiligheid/angst te associeren met al wat afwijkt van die 'standaard'/'ideaal'

ik vergeef mezelf dat ik mezelf nooit heb toegestaan en geaccepteerd in te zien dat ik gedachten volg in en als het 'weten hoe ik mij moet gedragen' en 'weten wie ik ben' als een voorgeprogrammeerd systeem van 'expressie' - omdat ik mezelf heb laten programmeren door het schoolsysteem en mijn omgeving in en als angst om 'af te wijken van de norm' en 'anders te zijn'

ik vergeef mezelf dat ik mezelf nooit heb toegestaan en geaccepteerd in te zien hoe gedachten een 'programma' zijn van voorgeschreven/voorgekauwde 'gedrags-regels' en 'standaarden'/'idealen'/'normen' van 'expressie' - en dat het feit dat ik mijn gedachten volg en vertrouw en mij laat sturen door gedachten in mijn expressie in deze wereld, indiceert dat ik mezelf heb geïdentificeerd met dit programma en mezelf als het leven in en als mezelf compleet heb onderdrukt in en als een voorgeprogrammeerde angst

ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb  toegestaan en geaccepteerd mezelf te hebben laten programmeren door het schoolsysteem in en als een blinde volgzaamheid en gehoorzaamheid aan 'het systeem', in en als het geloof dat er een 'standaard' en 'ideaal' is waar ik in mijn expressie in deze wereld aan zou moeten voldoen - zonder ooit vragen te stellen bij die 'standaard'/'ideaal' en of die 'standaard'/'ideaal' wel het beste is voor allen

ik vergeef mezelf dat ik mezelf nooit heb toegestaan en geaccepteerd in te zien dat het onderdrukken van het leven en het proberen controle uit te oefenen over het leven door het leven in een bepaalde vorm te gieten die 'tegennatuurlijk' is - enkel conflict creëert en een leven/bestaan op aarde die uit balans is

ik vergeef mezelf dat ik mezelf nooit heb toegestaan en geaccepteerd in te zien dat het 'leven op aarde' een perfect gebalanceerd systeem is dat geen regels, codes of onderdrukking/controle nodig heeft om optimaal te functioneren op een manier die het beste is voor het leven op aarde --- en dat de controle die de mens tracht uit te oefenen over het leven in en als zichzelf en anderen, door het onderdrukken van het leven in en als zichzelf, als consequentie zal hebben dat het systeem van het leven op aarde uit balans zal geraken

ik vergeef mezelf dat ik mezelf nooit heb toegestaan en geaccepteerd in te zien dat de consequenties van de rechtlijnigheid in expressie in en als het verlangen naar controle van de mensheid over expressie/het leven, is dat de mens zichzelf en zijn omgeving heeft verziekt --- door het leven in en als zichzelf en het leven in een ander niet te laten bestaan of aanvaarden als wat het is

Wordt vervolgd in Dag 221