Ik heb vaak ‘ideëen’ over ‘wat ik kan doen’, en dan voel ik mij opgewonden om eraan te beginnen. In mijn gedachten werk ik die ideëen al helemaal uit, waarin ik mij voornamelijk concentreer en bezighoud met het ‘erkennings-aspect’, met ‘hoe andere mensen mij zouden beoordelen’, hoe het project beoordeeld zou worden door ‘andere mensen’. ik pomp mezelf helemaal op en kan haast niet wachten om eraan te beginnen, met een hoge energetische ervaring/motivatie. Maar dan, om er werkelijk aan te beginnen, om daadwerkelijk het idee om te zetten in fysieke daden/beweging, dan ‘valt’ de energie als het ware naar beneden en bombardeer ik mezelf in mijn geest met gedachten over al wat er zou kunnen mislopen en allerhande redenen voor waarom het ‘mij niet zal lukken’ en waarom ik er dus beter niet aan zou beginnen. Uiteindelijk voel ik me gefrustreerd wanneer ik eraan begin omdat ik het gevoel heb ‘vast te zitten’ in de gedachte dat ik ‘niet weet hoe ik het moet doen’ als een ‘angst om te falen’, waardoor het hele proces iets frustrerend wordt, en ik vaak uiteindelijk helemaal opgeef.
Dus, het probleem in deze situatie is concreet dat ik het ‘plan’/’project’ in mijn geest tracht uit te voeren, in de geest die alleen maar op zoek is naar ‘energie’ en dus naar ‘erkenning’, ‘aanzien’, ‘success’, ‘aandacht’ en ‘seks’/’relaties’, waarin ik een ‘projectie’ maak van de ‘realiteit’ en mij inbeeld dat ik aan het project aan het werken ben. wat ik me hierin echter niet realiseer is dat de geest/verbeelding nooit werkelijk gebaseerd is op reële fysieke parameters en vergelijkingen/verhoudingen, omdat het maar een ‘projectie’/’reflectie’/’interpretatie’ is van de fysieke werkelijkheid waarin ik de beelden die ik zie van de realiteit, als de ‘reflectie’ van de fysieke substantie, gebruik om een ‘film-wereld’ op te bouwen in mijn geest, waarin ik het ‘hoofdpersonage’ kan spelen, en waarin alles draait rond het krijgen van ‘aandacht’/’aanzien’ en dus het genereren van energie/opwinding in mezelf. Hetgeen wil zeggen dat de geest absoluut niet te betrouwen is wanneer het aankomt op het doorlopen van een fysiek project, omdat de geest een systeem is van energie, wiens enige functie het is om meer energie te produceren. De geest zal dus enkel beelden opwerpen die in functie staan van het genereren van energie, zonder werkelijk geïnteresseerd te zijn in de fysieke werkelijkheid, en of ik al dan niet een project kan uitwerken of daadwerkelijk iets kan bereiken in de fysieke werkelijkheid.
De geest zal mij dus eerder saboteren in de fysieke uitvoering van mijn projecten dan ondersteunen, door mij geoccupeerd te houden in allerlei angsten en verlangens die op zich weinig tot niets met de eigenlijke praktische, dagelijkse, fysieke werkelijkheid te maken hebben --- hetgeen resulteert in een ‘passiviteit’ en een ‘stagnatie’ in het ‘opbouwen’ van mijn leven hier op aarde en in het maken van beslissingen en het uitvoeren en doorlopen van die beslissingen.
De voorspelbaarheid/oorsprong/consequentiele creatie van dit Probleem:
Waar komt dit probleem vandaan? Waarom is het dat ik eerder op mijn geest ga vertrouwen in het uitvoeren van fysieke projecten dan op de fysieke werkelijkheid als hoe die zich in elk moment presenteert?
Ik heb al vastgesteld dat de reden van mijn participatie in verbeelding over het uitvoeren van een project het verlangen naar erkenning is voor het ‘eindresultaat’ van dat project.
En die vergelijking die ik heb gemaakt in mezelf tussen ‘een fysiek project uitvoeren’ en ‘er erkenning voor krijgen van andere mensen’ is een patroon dat ik ‘van thuis’ heb meegekregen door op te groeien in een omgeving die veel waarde hechtte aan en nadruk legde op de ‘resultaten’ van je daden, wat je kan bewijzen/voorleggen in verband met hoe je je tijd hebt doorgebracht. Een omgeving die vrij bekritiserend was over hoe ik mijn leven inschikte en waarin ik mij ‘verplicht’ voelde om aan te tonen dat ik iets bereikt had en dat mijn tijd dus niet ‘verspild’ was aan ‘nutteloze’ zaken, zodat ik geen kritiek over mij heen zou krijgen.
Waardoor ik uiteindelijk begon te liegen over wat ik had gedaan om mijn omgeving tevreden te stellen en zo kritiek te ontwijken. En zo ben ik zelf meer waarde gaan hechten aan wat mijn omgeving DENKT over wat ik zogezegd gedaan en ‘bereikt’ heb in mijn leven en dus het ‘erkenning krijgen’, dan wat ik eigenlijk daadwerkelijk doe, als de realiteit van mijn leven en wie ik ben.
Hierin ben ik een energetische persoonlijkheid gaan ontwikkelen waarin ik mezelf heb geidentificeerd met het positieve gevoel dat ik ervoer wanneer mijn omgeving tevreden was over en mij erkenning gaf voor wat ik zogezegd had gedaan, en de ‘negatieve’ ervaring van angst om kritiek te krijgen die daaronder lag --- waardoor ik dan ben beginnen participeren in verbeelding, als het mij inbeelden dat ik vanalles doe en dat ik er erkenning voor krijg, om die positieve energie te kunnen ervaren als wat ik geloofde nodig te hebben om ‘mezelf’ te kunnen zijn --- waarin ik verder en verder wegdreef van mijn eigenlijke fysieke participatie in deze wereld door een groeiend gevoel van onzekerheid in al wat ik daadwerkelijk doe, als een angst dat het mij niet zal ‘lukken’, dat ik niet zal ‘slagen’ en dus niets zal bereiken om erkenning voor te krijgen --- het was immers zoveel makkelijker om te ‘leven’ in mijn verbeelding waarin alles mogelijk was, waarin ik beroemd kan zijn en zoveel kan ‘bereiken’ en waarin ik altijd erkenning krijg van het ‘virtueel’ publiek in mijn geest – en waarin ik mij dus continu positief kan voelen over mezelf.
Oplossing
In het doorlopen van en kijken naar het ‘voorspelbaarheids-’ aspect van dit probleem, als hoe dit specifieke ‘persoonlijkheids-/gedrags-virus’ ontstaan is, kan ik zien dat dit hele construct van ‘angst om te falen’ als zelf-sabotage in wezen een voorspelbare/voorgeprogrammeerde emotionele reactie was in en als mijn ‘geest’ op hoe mijn omgeving zich uitdrukte tegenover mij in en als het ‘verwachten/eisen van resultaten’ en dat de ervaring van mezelf in deze wereld met andere woorden volledig anders zou zijn geweest als mijn omgeving op een andere manier met mij zou zijn omgegaan.
Dit ‘eisen van resultaten’ als het ‘product van je arbeid’ is in en op zichzelf een ‘overlevings-programma’ dat gestuurd wordt door hoe onze samenleving functioneert en hoe mensen gedwongen worden om meer waarde te hechten aan ‘het product’ van je expressie in de vorm van ‘aanzien’/’erkenning’ en dus ‘geld’/’success’, dan je expressie zelf als ‘wie je bent’. En dus ligt de ‘oplossing’ van dit specifieke probleem in wezen in het veranderen van de structuur van onze samenleving, zodat mensen zich meer kunnen ontspannen in wat ze doen in deze wereld, en kunnen genieten van hun expressie, zonder zich zorgen te hoeven maken over of het wel iets zal opleveren/opbrengen – zonder zich dus zorgen te hoeven maken over hun overleving in deze wereld. Omdat het duidelijk is dat het ‘overlevings-gerichte’ model enkel angsten en stress produceert die eerder verlammend en onderdrukkend dan motiverend en opbouwend werken wanneer het aankomt op de fysieke uitdrukking/expressie.
Een oplossing is dus een Gelijk Geld Kapitalisme Systeem, waarin de ‘competitieve factor’ tussen mensen afgezwakt zal worden, en mensen dus de ‘vrijheid’ krijgen om zichzelf uit te drukken en hun expressie te ontdekken en verkennen in de plaats van steeds te moeten ‘streven’ naar bepaalde ‘resultaten’, ‘beloningen’, ‘erkenningen’ en ‘prijzen’ om de individuele waarde in de samenleving te ‘bewijzen’, hetgeen, zoals in mijn geval, kan resulteren in een reactieve staat van ‘opgeven’ als absolute ‘passiviteit’ als een product van ANGST en een gebrek aan voldoende ‘coping-mechanismen’ in het ‘omgaan’ met die angst.
Een bijkomstige oplossing voor dit probleem – één dat gelijk opgaat met een verandering in economisch stelsel – is een ondersteuning voor ouders om zichzelf te onderwijzen in hoe de menselijke geest functioneert, en dus in wat de consequenties als de ‘voorspelbare gevolgen’ zullen zijn van hun gedrag/expressie tegenover hun kind, in het besef dat zij de ‘creators’, de ‘programmeurs’ zijn van wie hun kind uiteindelijk zal zijn in deze wereld – en dat de menselijke geest een voorspelbaar programma is dat functioneert aan de hand van voorspelbare ‘codes’/’programma’s’/’patronen’, en dus op een voorspelbare manier geprogrammeerd kan worden tot het beste resultaat.
Tot we echter tot zulk een verandering kunnen komen, besef ik de noodzaak van het uitspitten en onderzoeken van de ‘menselijke geest’ als de ‘persoonlijkheids-/gedrags-virussen’ die zowel een gevolg als een oorzaak zijn van de huidige ‘samenlevings-vorm’, en het stoppen van die ‘virussen’ in mezelf, zodat ik kan staan/bestaan als een levend voorbeeld en bewijs dat ware verandering mogelijk is – hetgeen een proces inhoud van het dagelijks toepassen van zelf-eerlijkheid, zelf-vergeving en zelf-correctie. Ik zal dan ook, in de blog die volgt, mijn zelf-vergeving delen in verband met dit specifieke ‘persoonlijkheids-/gedrags-virus’.
Beloning:
De beloning ten gevolge van deze voorgestelde verandering in ‘samenlevingsstructuur’/’economisch model’ op persoonlijk vlak is dat een individu de ‘vrijheid’ heeft om zichzelf op een ontspannen manier uit te drukken, en dingen uit te proberen, te experimenteren en te testen – zonder dat daar druk achter ligt om iets te ‘presteren’, te ‘behalen’ of te ‘bereiken’, waardoor een persoon ook minder geneigd zal zijn om te ‘vluchten’ van de ‘angst’/’stress’ in verband met een mogelijk ‘falen’ in verbeelding. Het individu zal de zekerheid en veiligheid ervaren om de FYSIEKE werkelijkheid te ontdekken en om zichzelf als een fysieke expressie te ontdekken, ontwikkelen, uit te drukken en verkennen.
Op sociaal/economisch vlak zal dit uiteraard ook resulteren in een ‘rijkere’ samenleving, met veel meer mogelijkheden om nieuwe ontdekkingen en vooruitgangen te maken op alle vlakken – omdat meer mensen ‘uit hun schelp’ zullen kruipen, waardoor er meer ‘expressies’ zullen ontstaan, waar iedereen baat bij zal hebben. We zullen immers de ‘tijd en ruimte’ hebben om werkelijk op een zorgzame manier om te gaan met onze fysieke omgeving en uit te testen wat werkt en wat niet, wat we kunnen veranderen en hoe het beter kan, omdat de stress, gehaastheid, druk en angst in verband met ‘geld verdienen’ en ‘overleven’ wegvalt.
No comments:
Post a Comment