Ik ben een computer, een programma – en ik ben in het proces om mezelf te herprogrammeren – hetgeen op zichzelf in principe onmogelijk zou moeten zijn omdat ik de programmeur nooit was van mezelf, dat waren mijn ouders en dat was God en de natuur. Maar dit is het proces waar ik me nu in bevind --- en dus wat hier heel duidelijk moet zijn, is dat dit proces niet gemakkelijk zal zijn. Het zal zeer moeilijk zijn, en er zal veel weerstand zijn. En dat, als ik mezelf niet duw voorbij mijn eigen aangenomen grenzen, dan zal ik niet veranderen en dan zal ik mezelf niet kunnen herprogrammeren. Dan zal ik blijven wachten tot het ‘vanzelf’ gebeurt, net zoals het programma dat ik geleefd heb sinds mijn geboorte ook altijd ‘vanzelf’ verlopen is --- ik heb nooit werkelijk mezelf moeten bewegen, ik WERD bewogen door mijn programmeurs, het enige dat ik moest doen is volgen.
En dus, ‘zelf-beweging’ is iets nieuws, iets dat ik nog nooit heb toegepast in mijn bestaan --- zelf-beweging impliceert dat ik sta als mijn eigen creator, hetgeen uiterste, ‘perfecte’ discipline vereist – want, als er geen discipline is, dan is er geen zelf-beweging, en als er geen zelf-beweging is dan wordt ik bewogen, en als ik wordt bewogen dan wil dat zeggen dat ik geen creator ben, maar een slaaf/computer/programma, een ‘creatie’ van iemand/iets anders.
Dit is het proces waar ik me nu in bevind – het proces van het ontwikkelen van absolute zelf-discipline, het proces van het onderzoeken waar ik in mijn bestaan/leven mijn macht weggeef en mezelf laat leiden/sturen door gevoelens/verlangens/energie, als het ‘programma’ --- en van het ‘willens nillens’ bewegen van mezelf ondanks wat het programma voorschrijft. Want ik besef dat, als ik het niet doe, hier en nu, dan zal het niet gebeuren. Het herprogrammeren van mezelf, het realiseren van mezelf als wie ik werkelijk ben en verantwoordelijkheid nemen voor mezelf als mijn eigen creator – zal niet vanzelf gaan, in tegenstelling tot het al gecreëerde programma van de menselijke geest --- dit specifieke programma van hercreatie vergt absolute ‘focus’ in elk moment, absolute discipline en mezelf duwen/bewegen op een manier die ik ‘onmogelijk’ achtte.
In deze blog wil ik het hebben over hoe ik ‘gedisciplineerd’ ben doorheen mijn leven hier op aarde om ‘ongedisciplineerd’ te zijn – om geen zelf-discipline te hebben, maar in de plaats daarvan ‘systeem-discipline te hebben’. Systeem-discipline is hoe ik geleerd heb dat alles ‘wel vanzelf zal gaan’, dat ik maar de ‘regeltjes’ moet volgen, ik moet het pad volgen dat de voorgaande generaties van mensen voor mij hebben uitgelegd, als een ‘zombie’ --- en alles gaat vanzelf, mijn ‘leven’ zal zichzelf wel ontvouwen, zolang ik leef volgens de voorgeschreven regels/codes/moraliteit/idealen/reacties.
Systeem-discipline is gebaseerd op het concept van ‘onvrijwillige aandacht’ – en ‘onvrijwillige aandacht’ is bijvoorbeeld wat er gebeurt wanneer je televisie kijkt, je aandacht wordt ‘bevangen’, je wordt ‘meegezogen’ in de film en je wordt zonder dat je er erg in hebt geprogrammeerd --- omdat je zelf het directieve principe van je aandacht niet bent, maar de televisie is dat directieve principe. Televisie en reclame op televisie maakt gebruik van de ‘orienterings-reactie’, een primitieve ‘reflex’ waarbij de geest bij elke ‘plotse verandering’ in de omgeving in een staat van shock/angst gaat, als een ‘onvrijwillige aandacht’ – en zich probeert te ‘oriënteren’ in relatie tot die ‘verandering’, om weer tot een ‘ontspannen’ staat en dus ‘vrijwillige aandacht’ terug te keren. Televisie gebruikt opzettelijk een snelle aaneenschakeling van beeld-verschuivingen en –verwisselingen, om het brein in die ‘orientatie-respons’ te houden en te kunnen ‘captiveren’. (http://www.tvsmarter.com/documents/brainwaves.html)
Hoe de geest/het brein geprogrammeerd wordt is volgens hetzelfde principe van ‘onvrijwillige aandacht’, waarbij er een ‘schok’ gebruikt wordt, om de ervaring van ANGST te genereren en opwekken, waarbij het individu/wezen als het ware even zijn ‘macht’ verliest en zich verloren voelt in en als die staat van ‘onvrijwillige aandacht’ – om het brein en het individu makkelijk beïnvloedbaar en programmeerbaar te maken.
Ouders en leerkrachten gebruiken het om hun kind ‘op te voeden’ en bedrijven gebruiken het via televisie om mensen hun producten te doen kopen en de 'consumptie-mentaliteit' te creëren – maar het is allemaal gebaseerd op één principe – het creëren van een volgzaam, dociel, gehoorzaam wezen, een ‘slaaf’.
Oplossing
Dit proces is dus een proces van het ontwikkelen van 'vrijwillige aandacht' - om mezelf te ontwikkelen tot een 'aandachtig', 'alert' en 'aanwezig' wezen dat in staat is mezelf en de realiteit te onderzoeken om tot werkbare oplossingen te komen voor de problemen in de wereld - en om mezelf en de realiteit te sturen op een manier die het beste resultaat produceert voor het leven op aarde --- een zelf-verantwoordelijk wezen.
En dit kan enkel gebeuren wanneer en als ik de mechanismen van 'onvrijwillige aandacht' die ik heb toegestaan te bestaan in mezelf op elke manier 'breek' - en op elke manier, in elk moment uit het voorgeprogrammeerde patroon stap van de 'volgzame slaaf'. Door eerst en vooral eerlijk te zijn met mezef over waar en wanneer het is dat ik mezelf laat leiden, waar en wanneer ik dingen doe en mezelf beweeg vanuit een voorgeprogrammeerde motivatie als een gevoel, gedachte of emotie - en door dan zelf-vergeving toe te passen om de patronen en mechanismen te doorzien en vervolgens via zelf-correctie te kunnen stoppen en veranderen.
Wordt vervolgd in Dag 240
No comments:
Post a Comment