Dag 232: Zijn gedachten te vertrouwen?

Dit is een verderzetting van "Dag 230: Oh Geest, zeg me wat ik moet doen"
en "Dag 231: De Overheid als de Gemanifesteerde Bewuste Geest"


Ik stel mezelf tot doel om op te staan als het punt van verantwoordelijkheid in en als mezelf - en dus, wanneer en als ik mezelf in de bewuste geest zie gaan, op zoek naar hoop, richting en leiding, te stoppen en te ademen --- en in te zien dat ik mezelf daarin laat leiden door ANGST en mezelf laat misleiden door de SCHIJN van 'zekerheid' en 'hoop' van de bewuste geest/gedachten --- net zoals ik mezelf als kind liet misleiden door de schijn van 'autoriteit' van mijn ouders en leerkrachten door hen te vertrouwen

ik stel mezelf tot doel om zelf-vertrouwen te ontwikkelen in en als mezelf en het vertrouwen in de geest als de 'overheid'/'autoriteit' te stoppen omdat ik inzie en besef dat 'autoriteit'/'overheid' als de bewuste geest/gedachten enkel bestaat in en als een polariteit in mezelf van 'superieur' en 'inferieur' als 'hoop' en 'angst' ----- en hierin besef ik dat de 'overheid'/'autoriteit'/bewuste geest niet in staat is om werkelijk verantwoordelijkheid te nemen voor de realiteit omdat die overheid/bewuste geest in wezen gebaseerd/gefundeerd is op angst, als de zoektocht naar hoop

ik stel mezelf tot doel om op te staan in en als eenheid en gelijkheid met de bewuste geest -- door het zelf directieve principe te zijn van mezelf als het leven zelf - door, wanneer en als ik mezelf zie zoeken naar richting/sturing van gedachten als de bewuste geest, mezelf te stoppen en te ademen, en in te zien dat de angst die ik ervaar in en als het geloof dat ik 'maar een kind ben' en 'niets weet' en dus mijn geest/gedachten nodig heb om mij 'richting' te geven, enkel het resultaat is van een polariteits-relatie die ik heb toegestaan te bestaan in mezelf tussen 'ouder'/'autoriteit' als 'superieur' en 'kind' als 'inferieur' en dus niet echt is omdat die relatie enkel bestaat in en als de geest en niets te maken heeft met de fysieke werkelijkheid

ik stel mezelf tot doel om 'verantwoordelijkheid' te leven als het loslaten van het verlangen naar richting/leiding van de bewuste geest/gedachten/overheid en het leren kennen en onderzoeken van de fysieke werkelijkheid, om in elk moment te doen wat het beste is voor allen vanuit zelf-inzicht - omdat ik besef dat het verlangen naar richting/sturing/leiding van de bewuste geest/gedachten/overheid afkomstig is uit ANGST en als consequentie heeft dat ik geen verantwoordelijkheid neem voor mijn daden

ik stel mezelf tot doel om een proces te bewandelen van het herdefinieren en herstructureren van de 'overheid' en 'autoriteit', als een punt van verantwoordelijkheid voor de fysieke werkelijkheid en dus niet een 'beeld' van 'hoop' als misleiding en afleiding van ANGST --- door mezelf in en als de bewuste geest te herdefinieren en herstructureren als een punt van zelf-directie en zelf-verantwoordelijkheid voor de fysieke werkelijkheid

ik stel mezelf tot doel om zowel de interne relaties tussen bewuste geest/gedachten en gevoelens en emoties, als de relaties tussen 'ouder' en 'kind' te herdefinieren en te herstructureren - zodat de relatie geen polariteits-relatie is die van het kind een reactief inferieur wezen maakt, maar een relatie die bestaat in eenheid en gelijkheid die gebaseerd is op het onderzoeken van de werkelijkheid en het praktisch bewerkstelligen van een wereld die het beste is voor allen door elk deel van de realiteit evenwaardig in betrekking te nemen

ik stel mezelf tot doel om onvoorwaardelijk, in elk moment, steeds te vertrouwen op ademhaling als wie ik werkelijk ben omdat ik besef dat het vertrouwen in de geest/gedachten gebaseerd is op ANGST - en dat ik daarin de geest op een voetstuk als 'superieur' heb geplaatst in mezelf --- ik zie echter in dat de geest als kennis en informatie maar SCHIJN is van 'superioriteit' omdat die kennis en informatie niet praktisch rekening houdt met de eigenlijke fysieke werkelijkheid en in wezen bestaat in totale afscheiding en angst van de fysieke werkelijkheid

en dus hierin besef ik dat ADEMHALING als mezelf het enige is dat ik werkelijk kan betrouwen in het nemen van beslissingen die het beste zijn voor allen als mezelf in en als de fysieke werkelijkheid