Dag 348: Hoe Programmeren we onze Kinderen om te Aanvaarden dat Leven=Lijden?

Dit is een verderzetting van "Dag 347: Is Schuld het Schild van het Ego? - Seksuele Paranoia Series", waarin ik vertrokken ben vanuit het startpunt van het onderzoeken van al de dimensies die meespelen in het bestaan van "Seksuele Fantasiëen", om te begrijpen 'wie ik ben' in en als 'Seks', 'Seksualiteit', 'Verlangen', 'Energie''Gevoelens', enzovoort - teneinde verantwoordelijkheid te kunnen nemen voor deze realiteit en specifiek voor de consequenties die hier gemanifesteerd zijn in deze wereld die een gevolg zijn van de 'Menselijke Seksualiteit' en van de manier waarop 'De Mens' 'Seksualiteit' leeft, ervaart en uitdrukt in deze wereld als wat ik gedurende mijn leven/bestaan hier op aarde steeds passief en impliciet heb aanvaard en toegestaan als een Realiteit in deze wereld.

Dit voortkomende uit het besef dat hoe de mens bestaat in deze wereld en hoe ik mezelf als mens heb toegestaan te bestaan in deze wereld, vanbinnen en vanbuiten, niet het beste is voor al het leven op aarde - en de beslissing die ik voor/als mezelf gemaakt heb om mijn leven/bestaan hier op aarde toe te wijden aan het Onderzoeken van de Aanvaarde 'Patronen' van 'Leven' en het Corrigeren van die 'Levens-Patronen' teneinde op elk vlak een Wereld te Produceren die het beste is voor elke levensvorm.

In Dag 347 heb ik de relatie tussen 'Seksuele Fantasiëen'/Seksualiteit en Schuldgevoelens onderzocht, gebaseerd op een patroon dat ik had ontdekt in mezelf als een automatisch mechanisme van zelf-onderdrukking door mij schuldig te voelen wanneer en als ik mezelf toesta te participeren in seksuele fantasiëen, gedachten, gevoelens en verlangens - en wat we in Dag 347 al geobserveerd en begrepen hadden is hoe schuldgevoelens een voorgeprogrammeerde reactie zijn van sociale manipulatie die niet werkelijk is 'wie ik ben', maar die aangeleerd is  als een specifieke overlevings-techniek.

Deze ervaring van schuldgevoel is fascinerend in hoe het een groot deel van ons bestaan bepaalt - niet enkel intern maar ook extern, in de 'Schuld' waar ons economisch systeem op gebouwd is en onder gebukt gaat --- een 'schuld' die allesbepalend is voor al het leven op aarde omwille van hoe het de menselijke samenleving vormgeeft en die tegelijkertijd 'niet echt' is omdat het een 'doorgegeven' iets is, een relikwie, net zoals hoe de schuld in onszelf ook altijd een 'relikwie' is, in hoe het steeds in verband staat met een herinnering die we met ons meedragen uit het verleden. Herinneringen die niet eens werkelijk van onszelf zijn, maar eerder gebaseerd zijn op doorgegeven beoordelingen van onze ouders en grootouders, als hoe we geleerd hebben onszelf en onze daden/expressie te beoordelen, die we dan 'onze herinneringen' en 'ons verleden' noemen, maar dat is het niet echt, het is niet echt onszelf. Net zoals de schuld in het systeem niet echt onze schuld is, het zijn niet echt wij die in de schulden zitten, omdat wij nooit werkelijk de 'bewuste' keuze of beslissing gemaakt hebben die aan het startpunt lag van het ontstaan van 'schuld', we hebben de schuld van onze voorouders overgenomen en onszelf ermee geïdentificeerd en geloven nu dat we moeten 'boeten' voor 'onze schulden'. We geloven dat het leven op aarde, ons leven/bestaan, gebukt moet gaan onder slavernij aan een economisch systeem, om 'onze schulden' af te betalen -- gewoon omdat we nooit hebben ingezien, dat we nooit de berekening gemaakt hebben en beseft hebben dat die schuld niet echt 'van ons' is, het is niet echt. Het is ons 'begrip' van 'de realiteit' dat we hebben geleerd van onze voorouders, net zoals zij die schuld hadden aanvaard als 'echt', hebben ook wij dat gedaan. Het is dat hele punt in de bijbel van de 'schulden van de vaders die tot de zevende generatie doorgegeven zullen worden' dat we nog steeds in ere houden, zonder dat we het beseffen.

Dus, het lijkt me productief om eens een kijkje te nemen in/naar hoe schuldgevoel werkt en in elkaar zit, zodat we onszelf kunnen ondersteunen in het loslaten van patronen uit het verleden die simpelweg niet het beste zijn voor onszelf en voor onze omgeving als het leven op aarde.

Een belangrijke eerste vraag die we ons kunnen stellen in het beter begrijpen van wat schuldgevoel en 'schuld' eigenlijk is - is "Wie heeft er eigenlijk baat bij?". Wie is het die voordeel haalt uit onze schuldgevoelens? Met andere woorden: als wij de 'Schuldenaren' zijn, wie is dan de 'Schuldeiser'? Omdat, wij hebben alvast geen baat bij 'schuld' of 'schuldgevoelens' - 'wij' als in 'de meerderheid'. Het is immers de meerderheid van mensen in de wereld, de middenklasse, de arbeidersklasse, de bedienden, de economische slaven, de armen maar ook de elite in de wereld - die gevangen zitten en geketend zijn aan een 'schuld' die we moeten afbetalen via belastingen. Een schuld die ergens doorheen het verleden zich heeft opgestapeld ten gevolge van beslissingen die in onze naam gemaakt zijn.

Ik bedoel, als onze overheid beslissingen neemt in onze naam, beslissingen die zogezegd het beste zijn voor ons en die gericht zijn op het creëren en garanderen van een gezonde samenleving en een houdbare welvaart-standaard die het leven op aarde aangenaam maakt voor elk van ons -- waarom en hoe is het dan mogelijk dat die beslissingen ons in de 'schulden' werken? Omdat, dit wil dan impliciet zeggen dat het blijkbaar niet de bedoeling is dat ons bestaan hier op aarde aangenaam is -- aangezien hier het principe toegepast wordt van "als je geluk wil, dan moet je een tol/schuld/boete betalen", "als je een goed leven wil, dan zal je betalen met je leven en het leven van je kinderen".

Hetzelfde geldt in de relatie tussen ouders en kinderen, waarin hetzelfde principe wordt toegepast: "als je wil dat ik voor je zorg, als je een welvaardig en gelukkig leven wil, dan moet je daarvoor betalen met je loyaliteit, trouw, respect en gehoorzaamheid aan mij(de moeder/vader)", dan zit je ook 'in de schulden' --- waarin impliciet wordt aanvaard dat 'leven is lijden'. Omdat, ik bedoel, het is maar vanzelfsprekend dat een kind bepaalde dingen nodig heeft om te kunnen leven, en dat de ouder bijgevolg zichzelf moet 'opofferen' om te zorgen voor zijn kinderen - als de ouder dit niet doet, dan heeft het kind geen schijn van kans om te overleven/leven in deze wereld. Dus, het aspect van het 'iets in ruil vragen' voor die hulp, ondersteuning en zorg - dat is iets wat impliciet en automatisch door ouders toegepast wordt en als vanzelfsprekend aangenomen wordt -- waardoor het principe van 'schuld' al vanaf de geboorte ingeprent en geprogrammeerd wordt in het kind: het gelijkstellen van 'Leven' en 'Bestaan' aan 'Schuld' - Leven=Schuld. En dus, hebben we 'schuldgevoel' als een constante, continue innerlijke negatieve ervaring, aanvaard als 'wie we zijn' als levende wezens. Het is dus niet verwonderlijk dat wij mensen geobsedeerd zijn met het zoeken/verlangen naar een positief gevoel/ervaring - en dat de mens een 'Verslaafde' is die de Wereld leegplundert op zoek naar vlucht uit de innerlijke negatiefheid.

En zodus is ons 'wereld-systeem', ons economisch model, een reflectie, een manifestatie, van het innerlijk aanvaardde principe van 'leven=schuld' en is het haast onmogelijk voor het menselijk bewustzijn om te bevatten dat het ook anders kan - dat het mogelijk is om te geven zonder iets terug te verwachten/willen/verlangen/eisen --- om te 'Ver-Geven'. Zelfs met al de consequenties, de kinderen die massaal sterven door honger, kou, ziekte, de natuur die kreunt en bloedt - kunnen, of eerder 'willen', we niet loslaten van dat principe van 'leven=schuld' --- we willen niet loslaten van de Be-Schuldigingen, van de haat, de woede, de wrok en rancune en de gedachte dat 'als ik moet lijden, dan zal iedereen lijden', de Basisvoorwaarde van het bestaan van Schuld - ik Beschuldig en ik wordt Beschuldigd en zo is de cirkel rond.


 Wordt vervolgd in Dag 349




Voor verdere ondersteuning in het begrijpen van hoe Schuldgevoelens in elkaar zitten en hoe ze ons saboteren in ons vermogen om te bestaan op een manier die het beste is voor onszelf en onze omgeving - beluister volgende Eqafe Interviews:

                       

Voor verdere ondersteuning in het begrijpen van hoe Schuldgevoelens in elkaar zitten en hoe ze ons saboteren in ons vermogen om te bestaan op een manier die het beste is voor onszelf en onze omgeving - beluister volgende Eqafe Interviews:

                        - See more at: http://kim-reisnaarleven.blogspot.be/2013/08/dag-347-is-schuld-het-schild-van-het.html#sthash.76ebxsGw.dpuf

Dag 347: Is Schuld het Schild van het Ego? - Seksuele Paranoia Series

Dit is een verderzetting van "Sorry, maar verdwijnen in Fantasie, dat is een Illusie! - Seksuele Paranoia Series", "Hoe toerekeningsvatbaar zijn we eigenlijk in onze Geest?" en "Hoe is schuldgevoel eigenlijk egoïsme?"

Zelf-Correctie Dimensie

Wanneer en als ik schuldgevoel zie opkomen in mijn geest, als reactie op gedachten, gevoelens en fantasiëen in verband met Seks, dan stop ik en ik adem - en ik zie, besef en realiseer mij dat deze reactie deel uitmaakt van het systeem van overleving dat ik heb toegestaan te bestaan in mezelf en dat ik heb gekopieerd van mijn omgeving, verbonden met voorgeprogrammeerde geloofsystemen, meningen en beoordelingen in verband met wat 'goed' en wat 'slecht' is --- en hierin besef ik dat de ervaring van schuldgevoel een sociale manipulatie methode is die ik heb gekopieerd van mijn primaire omgeving, die gebaseerd is op de gedachte en het geloof dat ik niet vaardig/kundig/ervaren genoeg ben om alleen te staan in deze wereld in en als zelf-ondersteuning

ik zie, besef en realiseer mij dat schuldgevoelens niet echt kunnen zijn wanneer het een emotionele reactie is op een gedachte en dus ego-centrisch is --- en dat 'schuld' enkel echt kan zijn wanneer en als het rekening houdt met en bestaat in en als wat het beste is voor allen

ik stel mezelf hierin tot doel om het woord 'schuld' te herdefinieren en onderzoeken om het woord 'schuld' te leven als een expressie van en in lijn met wat het beste is voor al het leven als mezelf --- en dus mezelf niet toestaan het woord 'schuld' uit te drukken en te aanvaarden en ervaren als een ego-centrische manipulatie techniek die in het teken staat van persoonlijke overleving

ik zie, besef en realiseer mij dat 'schuld' enkel echt kan zijn wanneer het praktisch is in en als de fysieke werkelijkheid, en wanneer ik het op een praktische manier kan toepassen om het beste resultaat te creëren voor allen hier in en als de fysieke werkelijkheid --- hetgeen wil zeggen dat 'schuld' geen emotionele ervaring kan zijn omdat emotionele ervaringen en reacties altijd gebaseerd zijn op het willen beschermen van eigenbelang en overlevingsangst door mezelf te verbergen en verschuilen achter de uiterlijke uitdrukking van 'goedheid', naargelang de oordelen en geloofsystemen over wat 'goed/slecht' is die ik mezelf heb toegestaan te kopiëren van mijn omgeving

en ik zie, besef en realiseer mij dat schuld als een emotionele reactie en ervaring, gebaseerd op het manipuleren van mijn omgeving voor persoonlijke overleving altijd een teken is van een gebrek aan integriteit en oprechtheid --- doordat schuldgevoelens geprogrammeerd zijn in relatie tot 'betrapt worden' en dus geen constante, stabiele en betrouwbare expressie is van wie ik ben, als een levende 'motivatie' die mij stuurt en motiveert om in elk moment te handelen vanuit en voor wat het beste is voor allen

en dus stel ik mezelf tot doel om 'schuld' niet meer te leven als het 'schild' van de geest, als een voorgeprogrammeerde reactie die functioneert ter bescherming van het ego, en gebruik maakt van manipulatie, leugens en bedrog, door te doen alsof ik 'een goed persoon ben' omdat ik mij zogezegd 'slecht voel' over fouten die ik begaan heb --- maar om in de plaats daarvan 'schuld' te leven als 'zie-gehuild', als het zien van het 'huilen' van alle wezens in deze wereld die lijden als een consequentie van hoe de mens en hoe ik mezelf als mens heb toegestaan te bestaan in en als afscheiding van het leven, en het onvoorwaardelijk opstaan in en als ver-Antwoord-elijkheid, als antwoord op het 'gehuil' van het leven op aarde waarin ik duidelijk mezelf uitdruk als een levende statement van wie ik werkelijk ben als het leven zelf in en als de toewijding om een wereld te creëren die het beste is voor alles en iedereen, en mezelf dus niet toestaan mezelf te verbergen achter een 'schild' van 'schuld-gevoel' --- maar eerder alle schilden af te werpen in en als het besef dat als ik een schild optrek, dan creëer ik afscheiding en sta ik eigenbelang en ego-centrisme toe te bestaan in het bestaan als mezelf

dus stel ik mezelf tot doel om HIER te staan en bestaan in en als de onvoorwaardelijkheid van ademhaling zonder 'schilden', zonder 'schulden', zonder reacties, gedachten of geheimen --- en om te staan in en als eenheid en gelijkheid als wat het beste is voor allen --- en daarin dus in elk moment van ademhaling mijn 'schilden' als 'schulden' uit het verleden die ik mezelf heb toegestaan met mezelf mee te dragen in en als mijn geest als herinneringen in afscheiding met mezelf, te vergeven, en mezelf de vrijheid te geven om in elk moment onvoorwaardelijk te doen wat het beste is voor allen




Voor verdere ondersteuning in het begrijpen van hoe Schuldgevoelens in elkaar zitten en hoe ze ons saboteren in ons vermogen om te bestaan op een manier die het beste is voor onszelf en onze omgeving - beluister volgende Eqafe Interviews:

                       

Dit is een verderzetting van "Dag 344: Sorry, maar 'Verdwijnen' in Fantasie, dat is een Illusie!" en "Dag 345: Hoe Toerekeningsvatbaar zijn we Eigenlijk in onze Geest? - Seksuele Paranoia Series" - See more at: http://kim-reisnaarleven.blogspot.be/#sthash.KiaEnRDZ.dpuf

Dit is een verderzetting van "Dag 344: Sorry, maar 'Verdwijnen' in Fantasie, dat is een Illusie!" en "Dag 345: Hoe Toerekeningsvatbaar zijn we Eigenlijk in onze Geest? - Seksuele Paranoia Series" - See more at: http://kim-reisnaarleven.blogspot.be/#sthash.KiaEnRDZ.dpuf

Dag 346: Hoe is Schuldgevoel eigenlijk Egoïsme? - de Seksuele Paranoia Series

Dit is een verderzetting van "Dag 344: Sorry, maar 'Verdwijnen' in Fantasie, dat is een Illusie!" en "Dag 345: Hoe Toerekeningsvatbaar zijn we Eigenlijk in onze Geest? - Seksuele Paranoia Series" - waarin we onderzocht en bekeken hebben hoe Seksuele Fantasiëen ontstaan en zich uiteindelijk ontwikkelen tot een deel van onze Persoonlijkheid en hoe het is dat we die Seksuele Fantasiëen uiteindelijk gaan aanvaarden als een 'normaal' deel van 'wie wij zijn', ondanks het feit dat we niet eens inzicht hebben in of ons gewaar zijn van hoe hoe ze werkelijk ontstaan zijn en waar ze vandaan komen in de eerste plaats. In deze blog passen we de ZelfVergeving-Dimensie toe.


Zelf-Vergeving Dimensie

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en geaccepteerd mezelf te laten programmeren door het 'wereldsysteem' als het 'collectieve menselijke bewustzijn' in en als het patroon van het aanvaarden van mijn innerlijke ervaringen van gedachten, gevoelens en emoties als 'natuurlijk' en 'een vanzelfsprekend deel van wie ik ben' en daarin ook de ervaring van schuldgevoel, verbonden met seksuele gedachten, gevoelens en fantasiëen aan te nemen als 'vanzelfsprekend' --- zonder ooit mezelf te hebben toegestaan gezond verstand toe te passen en in te zien dat zowel seksuele gedachten, gevoelens en fantasiëen, als de reactie/ervaring van schuldgevoel, een programma is dat ik in mezelf heb laten doorgeven en programmeren door mijn omgeving als 'de mensheid'

ik vergeef mezelf dat ik mezelf nooit heb toegestaan en geaccepteerd in te zien dat schuldgevoelens, verbonden met de backchat en het geloof dat ik 'iets slecht/fout gedaan heb' en dat ik moet 'boeten voor mijn fouten' en mij 'slecht moet voelen over wat ik gedaan heb', een voorgeprogrammeerd systeem/programma is dat niet echt kan zijn --- omdat ik nooit zelfs heb begrepen of inzicht heb gehad in het hoe en waarom van mijn daden, omdat ik nooit inzicht heb gehad in wie ik ben in en als de geest, waar mijn gedachten vandaan kwamen, hoe deze hele wereld in elkaar zit, hoe het menselijk bewustzijn en lichaam functioneert en hoe ik ben opgegroeid tot een 'denkend en voelend wezen' --- en dat daarom schuldgevoelens dus eerder een opzettelijke vorm van manipulatie zijn die te maken hebben met hoe ik heb leren overleven in mijn omgeving, waarin ik heb geleerd dat ik meer straf zal ervaren als en wanneer ik niet opzettelijk laat merken dat ik mij 'slecht voel' over wat het dan ook is dat mijn omgeving beoordeelt en bestempelt als 'negatief', 'stout', 'fout', 'verkeerd' en 'slecht'

ik vergeef mezelf dat ik mezelf dus nooit heb toegestaan en geaccepteerd in te zien hoe dysfunctioneel ouders hun kinderen opvoeden, omwille van hoe ouders opzettelijk schuldgevoelens programmeren in hun kinderen als een zogezegde 'nobele' uitdrukking en een schijnbaar teken dat er 'moreel bewustzijn' bestaat in het kind - terwijl ze niet inzien hoe de menselijke geest in en als het kind werkelijk functioneert en hoe schuldgevoelens de meest onoprechte expressie zijn in de mens, doordat het kind niet werkelijk leert hoe het zichzelf kan 'corrigeren' en ervoor kan zorgen dat de 'fouten' uit het verleden niet meer herhaald worden, aangezien het alleen maar leert hoe het de uiterlijke uitdrukking van 'schuld' kan gebruiken om zijn omgeving te manipuleren en zo straf te ontwijken --- en dat op deze manier, ouders net het vermogen van het kind saboteren om een waarachtig inzicht te ontwikkelen in hoe de realiteit functioneert en wat het meest 'gewenste gedrag' is dat het beste resultaat zou garanderen voor al het leven, door een vals 'moreel bewustzijn' te programmeren in het kind in de vorm van 'angst van authoriteit' en de uiterlijke uitdrukking van 'schuldgevoel' om straf te ontwijken

ik vergeef mezelf dat ik mezelf nooit heb toegestaan en geaccepteerd in te zien dat de manifestatie van 'schuld' in onze realiteit, in ons economisch systeem - het resultaat en de consequentie is van dysfunctioneel ouderschap, van ouders die hun kinderen niet leren om gezond verstand toe te passen in hun dagelijkse omgang met hun omgeving, maar die hun kinderen leren om te 'Overleven' door middel van misleiding, manipulatie en bedrog, bijvoorbeeld door middel van 'schuldgevoelens' als een soort van 'verlaat de gevangenis zonder betalen'-Kaart, dat mensen gebruiken als een excuus om hun 'fouten', die eigenlijk persoonlijke verslavingen zijn, niet te hoeven opgeven of corrigeren --- waarin, het enige dat mensen werkelijk ontwikkelen, is het vermogen om hun persoonlijke verlangens die in conflict staan met wat het beste is voor hun omgeving verborgen en geheim te houden van hun omgeving en om, als en wanneer ze wel 'betrapt' worden door hun omgeving op die geheime interne 'natuur', op de meest efficiente manier te doen alsof ze zich 'zeer slecht/schuldig voelen over wat ze gedaan hebben', teneinde bestraffing te vermijden

ik vergeef mezelf dat ik schuldgevoelens heb toegestaan te bestaan in mezelf en dat ik mezelf heb toegestaan en geaccepteerd mezelf te definieren in en als schuldgevoelens, verbonden met de gedachte dat 'ik een goed persoon ben omdat ik mij slecht/schuldig voel over mijn fouten' --- in de plaats van in te zien dat schuldgevoelens de meest manipulatieve en leugenachtige expressie is die er bestaat in de mens, omdat, als ik werkelijk de intentie zou hebben om mezelf te corrigeren teneinde mijn 'fouten' voorgoed te stoppen en als ik werkelijk zou willen doen wat het beste is voor mijn omgeving --- dan zou ik in de eerste plaats mezelf onderzoeken en verantwoordelijkheid nemen voor de gedachten, gevoelens en emoties in mijn geest in de plaats van mezelf te onderdrukken met en verbergen achter de reactie van schuldgevoelens

ik vergeef mezelf dat ik mezelf nooit heb toegestaan en geaccepteerd in te zien dat iemand die zich snel schuldig voelt over zijn daden, woorden of de eigen gedachten, niet een 'moreel superieur' individu is tegenover iemand die zich minder snel schuldig voelt - maar dat dit eerder wijst op een meer 'sociaal afhankelijke persoonlijkheid', als iemand die tijdens de kindertijd meer geleerd heeft om te overleven via sociale manipulatie door middel van hoe de interactie met de ouders en de primaire omgeving was vormgegeven -- en dat schuldgevoelens daardoor dus niet bestaan in functie van het belang van iedereen of zelfs van het individu, omdat ouders die schuldgevoelens programmeren in het kind, het kind leren om sociaal afhankelijk te zijn, om niet stevig in de eigen schoenen te staan en heel makkelijk beïnvloedbaar te zijn door de sociale oordelen, meningen en opinies van andere mensen --- omdat ze, door het kind aan te leren dat ze zich slecht/schuldig moeten voelen over wat ze gedaan hebben en over 'wie ze zijn' wanneer iemand anders hen beschuldigd of beoordeelt, ze het kind impliciet aanleren om zich altijd aan te passen aan hun omgeving en om bijgevolg zichzelf heel snel en makkelijk te laten misbruiken door andere mensen omdat hun hele 'morele bewustzijn' bestaat uit 'wat andere mensen over hen denken' en dus steeds verandert en variëert naargelang de situatie en dus bijgevolg niet echt is

ik vergeef mezelf dat ik mezelf nooit heb toegestaan en geaccepteerd in te zien dat deze zogezegd 'moreel bewuste' persoonlijkheid van schuldgevoelens, in wezen de basis vormt van de psychopatische en sociopatische persoonlijkheid --- omdat het individu enkel heeft geleerd om 'schuld' te associeren met 'sociaal oordeel' en dus 'wat andere mensen beoordelen als goed/slecht, juist/fout en positief/negatief', omwille van hoe schuldgevoelens door ouders en leerkrachten geprogrammeerd worden in het kind, en ze hebben geleerd om zichzelf bijgevolg in elke situatie als een kameleon te kunnen aanpassen en veranderen teneinde zichzelf in de situatie/omgeving te passen en te overleven in die specifieke omgeving --- waarin enig welke vorm van 'principe' ontbreekt in het individu, als een waarachtig geven om een ander levend wezen - omdat het geven om een ander niets te maken heeft met schuldgevoelens, maar eerder met het erkennen van een ander als één en gelijk met jezelf en het bereid zijn om in elke situatie te doen voor een ander wat je zou willen dat een ander doet voor jou, zonder aarzeling en zonder na te denken - terwijl schuldgevoelens ALTIJD puur egoïstisch zijn, als een emotionele reactie die gebaseerd is op het willen beschermen van eigenbelangen


wordt vervolgd in Dag 347



Voor verdere ondersteuning in het begrijpen van hoe Schuldgevoelens in elkaar zitten en hoe ze ons saboteren in ons vermogen om te bestaan op een manier die het beste is voor onszelf en onze omgeving - beluister volgende Eqafe Interviews:

                       


                                                                       

Dag 345: Hoe Toerekeningsvatbaar zijn we Eigenlijk in onze Geest? - Seksuele Paranoia Series

Dit is een verderzetting van "Dag 344: Sorry, maar 'Verdwijnen' in Fantasie, dat is een Illusie! - Seksuele Paranoia Series" waarin we kort het fenomeen van 'verdwijnen in fantasie' hebben besproken en waarbij ik mijn persoonlijke ervaringen in mijn leven heb gebruikt als voorbeeld. Wat duidelijk werd in het onderzoeken van de patronen uit het verleden is dat het ontdekken van en participeren in fantasie, en op latere leeftijd, seksuele fantasiëen, een patroon is dat zich haast 'automatisch' ontwikkelde - omdat het allemaal gevoelsmatig gebeurde. Er was namelijk nooit een punt in mijn leven waarin ik werkelijk stilstond bij waar ik mee bezig was, waarin ik bewust kon begrijpen, bevatten of inzien waar mijn gevoelens en emotionele reacties en ervaringen vandaan kwamen die mij motiveerde, of eerder, waar ik mezelf door liet motiveren, om bepaalde acties te ondernemen. Er was met andere woorden nooit werkelijk zoiets dat men 'vrije keuze' zou noemen, omdat er geen direct inzicht aanwezig was in mezelf in verband met wie ik ben, of hoe ik besta - net zoals er nooit een 'keuze' aanwezig was in mijn geboorte in deze wereld, het gebeurde gewoon.

En, hoewel ik in zekere zin wel in staat was om mijn gevoelens en emotionele ervaringen te stoppen in mezelf en mezelf ervan te weerhouden om bepaalde dingen te doen gestuurd door die innerlijke ervaringen - omdat het uiteindelijk maar gevoelens zijn, het zijn innerlijke energetische bewegingen die op zich geen enkele echte fysieke macht hebben over mijn handelingen en die enkel in de geest bestaan --- het probleem was dat het nooit zelfs in mij opkwam dat dat mogelijk zou zijn: dat het mogelijk zou zijn om gevoelens en emoties gewoon te stoppen, omdat, het was al wat ik ooit had gekend van mezelf. Het was wat mijn omgeving ook gebruikte om als het ware te 'communiceren' met mij - in de zin van: dat wanneer ik reageerde, dan reageerde mijn omgeving op mijn reacties, waarop ik dan weer reageerde, enzoverder, enzovoort. Emoties en gevoelens werd altijd aanvaard als iets 'normaal', iets dat in iedereen vanzelfsprekend aanwezig lijkt te zijn en nooit in vraag gesteld werd. Er werd zelfs nooit echt direct over gesproken --- over gevoelens soms misschien wel, het was meer 'sociaal aanvaardbaar' om te zeggen "ik voel me Gelukkig/Blij/Opgewonden", dan om te zeggen "ik voel me angstig/verdrietig/kwaad", maar over het algemeen werd blindelings aanvaard en geaccepteerd dat emoties en gevoelens een 'natuurlijk' en 'vanzelfsprekend' deel zijn van 'wie wij zijn' als mens, en werd er dus nooit echt over gesproken.

En dus, omdat er geen inzicht of begrip bestaat van hoe gevoelens bestaan en waar ze vandaan komen, en omdat het bevragen en onderzoeken van je innerlijke gevoelens en emoties niet algemeen gedaan werd - aanvaarden we uiteindelijk dat deze interne ervaringen een 'natuurlijk deel van onszelf' zijn. Dit is echter een probleem omdat: wat we nooit hebben ingezien is hoe het eigenlijk mogelijk is dat wij bestaan op een manier die we zelf niet begrijpen, dat we op een haast automatische en voorspelbare manier reageren op bepaalde situaties, beelden en woorden, maar dat we tegelijkertijd het slachtoffer lijken te zijn van onze reacties omdat we zo vaak dingen doen waar we later spijt van hebben omwille van een plotse vlaag van gevoelens of emotionele ervaringen die opkomen in onszelf.

En dus, het is fascinerend dat ik veel schuldgevoelens heb gekend in mijn leven omwille van bepaalde dingen die ik had gedaan omdat ik een bepaalde seksuele opwinding voelde opkomen in mezelf -- terwijl ik ten eerste niet eens wist of begreep waar die verlangens precies vandaan komen behalve dan dat ze gewoon in mijn lichaam lijken op te komen, tezamen met bepaalde gedachten, en ten tweede begreep ik ook niet goed waarom ik mij precies schuldig moest voelen, het was ook gewoon een emotionele reactie die gepaard ging met specifieke gedachten in mijn geest. Want, ik bedoel, hoe kan ik nu schuldig zijn en hoe kan ik mij nu schuldig voelen wanneer ik niet eens precies weet wat ik heb gedaan en hoe het gebeurd is -- het was zelfs alsof ik zelf niet eens echt aanwezig was terwijl de zogezegde 'misdaad' of 'fout' begaan werd, aangezien ik in mijn fysieke daden en gedrag volledig gestuurd werd door een gevoel en energetische ervaring die plots uit het niets leek naar boven te komen in mijn lichaam en geest.

Daarmee wil ik niet zeggen dat 'ontoerekeningsvatbaarheid' een geldig excuus is om onze daden en gedrag te rechtvaardigen -- maar wel dat de reactie van schuldgevoelens en zelf-beschuldiging nooit een oplossing is omdat het ons niet eens de kans geeft om te onderzoeken hoe een bepaald gedrag tot stand gekomen is, waar bepaalde gevoelens en emoties vandaan kwamen, hoe bepaalde gedachten zich gevormd hadden - en hoe bijgevolg die gedachten en gevoelens een soort van 'alliantie' vormden in de menselijke geest die dan een  'code' vormde om het lichaam te bewegen op een specifieke manier in het doen van specifieke dingen en het zeggen van specifieke woorden.


Meer over hoe Schuldgevoelens en beschuldiging geprogrammeerd worden in de menselijke geest tijdens de kindertijd en wat de consequenties zijn van schuldgevoelens in het individu, de samenleving en de Wereld --- in Dag 346




Voor meer ondersteuning in het verwerven van een gedetailleerd inzicht in Hoe Seksualiteit bestaat in de Menselijke Geest - stel ik voor om te investeren in de "What is Sex?" Interviews op Eqafe.





                         

Dag 344: Sorry, maar 'Verdwijnen' in Fantasie, dat is een Illusie! - Seksuele Paranoia Series

Dit is een vervolg in de Seksuele Paranoia Series, waarin we al onderzocht en ondervonden hebben hoe Seksuele Fantasiëen en onze Participatie erin ons 'weghaalt' uit de fysieke realiteit en ons saboteert in het vermogen om oplettend en betrokken te zijn in onze omgang met onze omgeving -- waarvan de consequenties zijn dat onze omgeving niet meer optimaal functioneert omdat wij onze verantwoordelijkheid voor de impact die onze daden, woorden en gedrag hebben op onze omgeving verwaarlozen.

Er steken uiteindelijk een heleboel problemen de kop op waar we dan geschokt op reageren, omdat het ons 'wakker schudt' uit onze fantasiewereld, en door die 'schok' als een negatieve ervaring, verbonden met de gebeurtenissen in de fysieke werkelijkheid, gaan we verlangen om weer 'weg te drijven' in de wereld van positieve gevoelens en ervaringen zoals in onze fantasie en met name seksuele fantasiëen. En zo plaatsen we onszelf in een vicieuze cyclus van uiteindelijke zelf-vernietiging.

Zelf-vernietiging, omdat we vastzitten in een patroon van het consistent en systematisch vermijden, ontwijken en negeren van problemen in de plaats van ze op te lossen en aan preventie te doen - want daar is immers constante oplettendheid en betrokkenheid voor nodig.

Ik bedoel, seksuele fantasiëen en de 'fantasie' op zich als een 'toepassing' in en van de Menselijke Geest, is de 'ideale' ontsnappingsweg uit een realiteit die we ervaren als Negatief - en dus is het gezond verstand dat, hoe groter de negatieve ervaring van angst geassocieerd met de fysieke werkelijkheid, hoe groter het verlangen zal zijn om 'weg te drijven' en te 'vluchten'.

Ik zat als kind op de schoolbanken, op de speelplaats en thuis, continu 'weg te dromen' - mijn fantasiëen waren in het begin nog 'onschuldig', zoals een Disney film waarin ik de heldin speelde - maar vanaf mijn twaalf jaar begonnen ze een meer expliciet seksuele kant te krijgen. Ik had toen dat 'gevoel' ontdekt, die unieke ervaring van Seksuele Opwinding, en ik vond die ervaring zo fascinerend dat ik er steeds naar op zoek ging. Ik gebruikte dan beelden die ik had gezien op televisie, of die ik had ontdekt op porno-sites op de computer, en ik ging erop verder, ik breidde mijn eigen verhaal errond in een poging om die opwinding zo hoog mogelijk op te drijven.

Wat in dit proces duidelijk wordt is dat de media, zoals series, films, magazines, stripboeken en pornografische beelden op het internet - een grote rol spelen in het 'injecteren' van de beelden die kinderen kunnen gaan gebruiken in hun fantasie. Het was immers door toevallig die specifieke beelden te zien in een erotische laatavondfilm en in de 'Rooie Oortjes' Erotische Stripboeken van mijn Vader, dat ik voor de eerste keer dat 'speciale gevoel' ervoer in mezelf --- waardoor ik dan opzettelijk die specifieke beelden opnieuw en opnieuw en opnieuw ging oproepen in mijn verbeelding/fantasie/gedachten om dat gevoel opnieuw en opnieuw en opnieuw te kunnen ervaren. Ik kan me vooral levendig voor de geest halen dat ik zo vaak uit het raam zat te turen in de klas en mezelf volledig liet opgaan in het verbeelden van een complete erotische film in mijn geest, gebaseerd op de beelden die ik op de televisie had gezien, en dat, wanneer de bel ging voor de speeltijd, dat ik mij zo verdwaasd voelde alsof ik wakker moest worden uit een Roes. Ik moest dan weer even afscheid nemen van die positieve, warme ervaring van Seksuele Opwinding, als de energie van Gevoelens die ik in mijn lichaam had gegenereerd, en de naar mijn aanvoelen, negatieve en kille realiteit confronteren in het rechtkomen van mijn stoel en mij naar de speelplaats toe bewegen.

Ik bedoel, het is mij nu pas duidelijk dat ik een 'val' aan het maken was voor mezelf zonder dat ik het zelf doorhad, omdat - hoe meer ik die zogezegde 'positieve' en 'warme' energie van gevoelens genereerde in mijn lichaam, als reactie op de seksuele verbeelding, hoe 'kouder', 'killer' en 'negatiever' de 'echte wereld' aanvoelde en hoe meer ik het verlangen voelde om mij ergens in een hoekje weg te steken om mijn verbeelding verder te zetten en mezelf te 'verliezen' in de positieve gevoelens. En dat is de overheersende ervaring geweest van mezelf tijdens mijn kindertijd -- een constante schippering tussen de 'koude', 'kille' en 'negatieve' werkelijkheid van mensen in mijn omgeving als mijn 'dagelijkse leven' die mij angst aanjoeg en waarin ik mij zeer onzeker en onveilig voelde, en het verlangen om te 'verdwijnen' in de verbeelding en fantasie die ik opwekte in mijn geest en gedachten en op te gaan in het positieve gevoel van Seksuele Opwinding.

Langs de ene kant, in de 'realiteit', in mijn dagelijkse interactie met de mensen om mij heen, voelde ik mij zeer eenzaam, verloren, verward, angstig en onzeker - en langs de andere kant, in mijn verbeelding en fantasie, in mijn 'interne wereld', voelde ik mij veilig, geliefd, verbonden en geborgen. In mijn verbeelding bestond er immers niet zoiets als 'afscheiding' of 'afwijzing', alles verliep er steeds precies zoals ik het wilde, ik voelde me er veilig omdat ik het gevoel van 'controle' kon ervaren - een controle die ik niet had over mijn fysieke omgeving. Het fascinerende is echter dat deze gevoelens en ervaring van 'veiligheid', 'geliefd zijn', 'verbondenheid' en 'geborgenheid' als reactie op mijn verbeelding, niet ECHT was, het kon niet Echt zijn, omdat, vreemd genoeg, hoe meer ik die gevoelens opwekte in mezelf, hoe onveiliger, eenzamer, verwarder en angstiger ik mij voelde in de 'Echte Wereld' (Dit is een fascinerende Eigenschap van Gevoelens en Verbeelding als de 'Valse/Onbetrouwbare Interne Beleving' die we zeker nog zullen onderzoeken en bekijken in de Volgende Blogs).

En, ik bedoel, het is pas door het proces van zelf-eerlijkheid, zelf-onderzoek, zelf-vergeving en zelf-correctie te bewandelen, sinds ik Desteni heb leren kennen - dat ik inzie in welke mate ik mezelf heb gesaboteerd in mijn leven, door steeds maar te vertrouwen op dat gevoel en bijgevolg mezelf steeds verder af te scheiden en te isoleren van mijn fysieke omgeving door te 'verdwijnen' in mijn verbeelding/fantasie. Ik had immers toen niet door dat wat ik doe in mijn geest en gedachten, net zoals hoe het fysieke lichaam zich ontwikkelt doorheen de tijd, een proces van 'opbouwing' was, een 'cumulatief' proces - en dat ik langzaam maar zeker, elke keer dat ik die specifieke gedachten/verbeelding en gevoelens opwekte in mezelf, laag na laag aan het toevoegen was aan een 'persoonlijkheid'/'entiteit' die ik onbewust in mezelf aan het opbouwen was. Een persoonlijkheid van onzekerheid, van verwarring en van al die negatieve emoties waar ik van wilde vluchten in mijn fantasie. Een persoonlijkheid die uiteindelijk zo zwaar zou gaan wegen, tegen de tijd dat ik 18 jaar was, dat ik zou beginnen te overwegen om mezelf van het leven te beroven.

Dit was het grote probleem, dat er geen enkel grijntje gezond verstand in mezelf bestond - geen enkele 'stem van rede' in mezelf die aan de alarmbel trok en mij er even op wees dat waar ik mee bezig was consequenties zal hebben voor mezelf in de toekomst - en dat, wat ik doe in mijn geest en gedachten, niet zomaar energie is die uit het niets verschijnt en naar het niets weer verdwijnt, maar dat die 'energie' wel degelijk ergens vandaan komt en ergens naartoe gaat en dus gevolgen zal hebben op mijn interne en externe realiteit.

En dus, ik bedoel: waar zou die 'stem van rede' vandaan moeten komen? Van de Ouders? Van de School/Leerkrachten? Van de Media? Omdat, als ik Desteni nooit had leren kennen, als de 'Stem Van de Rede' die aan de alarmbel trok en die mij erop wees dat er meer gaande is in de Menselijke Geest dan op het eerste zicht te zien valt, dan schat ik mijn kansen laag in dat ik er ooit zelf achter zou zijn gekomen, dat de Menselijke Geest een programma is van Informatie dat ik zelf heb opgebouwd doorheen mijn leven/ontwikkeling als een fysiek lichaam hier op aarde. Ik bedoel, wanneer ik Desteni tegenkwam, zat ik tot over mijn oren in de Idee en Overtuiging dat "De fysieke werkelijkheid een illusie is en dat mijn innerlijke gevoelens en ervaringen echt zijn" en maakte ik mezelf bijgevolg Gek met de Vraag "Maar wat IS dan ECHT?!!" en "Ben IK dan wel ECHT?!!" en "Wie ben Ik??" --- een straatje zonder einde, dolend in Wanhoop zonder een houvast te vinden in de Chaos van mijn Zelf-gecreëerde innerlijke gedachtenwereld.


...Wordt Vervolgd in Dag 345





Voor meer ondersteuning in het verwerven van een gedetailleerd inzicht in Hoe Seksualiteit bestaat in de Menselijke Geest - stel ik voor om te investeren in de "What is Sex?" Interviews op Eqafe.





                         

Dag 343: Is Seksuele Fantasiëen een Vucht van onze Eigen Angst van de Realiteit?

Dit is een verderzetting van "Dag 341: Hoe Saboteren Seksuele Fantasiëen Fatsoenlijk Ouderschap? Seksuele Paranoia Series" en "Dag 342: Hoe Seksuele Fantasie een Apatische Mens Creëert - Seksuele Paranoia Series" - en in deze blog ga ik verder op wat we in Dag 341 besproken en onderzocht hebben --- en brengen we het punt van inzicht, begrip en realisatie hier naar en bij onszelf om er verantwoordelijkheid te nemen door het toepassen van zelf-eerlijkheid, zelf-vergeving en zelf-correctie.


Zelf-Correctie Dimensie

Wanneer en als ik seksuele fantasiëen zie opkomen in mijn geest, dan stop ik en ik adem - en ik zie en besef dat ik mezelf afscheid van mijn omgeving en van de realiteit door te participeren en mezelf te definieren in en als een geheime interne realiteit van gevoelens en gedachten --- en dat ik daarin mezelf 'wegcijfer' uit de echte realiteit door te bestaan 'in het geheim' waarin ik mezelf verberg van de wereld en mezelf 'verlies' in 'mijn eigen persoonlijke innerlijke wereld' --- hierin stel ik mezelf tot doel om mezelf steeds HIER te brengen, in de echte wereld die ik kan zien en aanraken met mijn fysieke lichaam, en om dus mezelf niet te laten 'wegdrijven' in een 'realiteit' van gevoelens in mezelf omdat ik besef dat die gevoelens niet eens echt zijn omdat ze niets te maken hebben met wat eigenlijk HIER is --- en omdat ik besef dat ik, als en wanneer ik mezelf toesta 'te verdwijnen' in mijn interne fantasie en ervaring, dat ik dan alle contact verlies met mijn omgeving en dat ik daardoor niet in staat ben om fatsoenlijk te zorgen voor en om te gaan met de wezens in mijn directe wereld en omgeving, waardoor ik direct verantwoordelijk ben voor het bestaan en ontstaan van een realiteit van ongelijkheid, geweld, verwaarlozing, misbruik en lijden als een consequentie van de onoplettendheid en onbetrokkenheid die ik toesta zich te manifesteren in mijn expressie en gedrag in relatie tot mijn fysieke omgeving door zelf te druk bezig te zijn met mij te laten verleiden en afleiden door een interne gevoels- en gedachtenwereld

wanneer en als ik gevoelens van opwinding zie opkomen in mezelf als een reactie op de seksuele fantasiëen die ik heb toegestaan te bestaan in mijn geest --- dan stop ik en ik adem, en ik zie, besef en realiseer mij dat deze gevoelens van opwinding een vlucht zijn uit de werkelijkheid, waarin ik probeer 'in hogere sferen' te geraken als een ervaring in mijn geest en opzettelijk probeer om alle contact met de echte fysieke realiteit te verliezen en  vooral te vluchten van al de angsten die ik mezelf heb toegestaan te verbinden met de echte wereld --- en hierin stel ik mezelf tot doel om steeds mezelf HIER te brengen in het fysieke lichaam om mijn angten en al de negatieve ervaringen in mezelf die ik heb geassocieerd met de echte wereld onder ogen te komen, omdat ik besef dat ik die angsten heb toegestaan te bestaan in mezelf als een programma van kennis en informatie die ik mezelf heb toegestaan te verbinden met wat ik zie met mijn ogen als 'de wereld', en dat dus die ervaring van angst niet echt is en dat het daarom onaanvaardbaar is van mezelf om te willen of proberen te vluchten van iets dat niet echt is en dat ik überhaupt zelf gecreëerd heb als een ervaring in mijn geest

ik stel mezelf tot doel om mezelf niet te laten sturen door angst van de realiteit, angst van mensen, angst van de dood en angst van al de dingen waarvan ik geleerd heb van mijn omgeving als 'andere mensen' en specifiek mijn familie om angst van te hebben --- maar om eerder op te staan als het levende voorbeeld van eenheid en gelijkheid - om aan te tonen aan eenieder dat de enige reden waarom elk mens liever vlucht in een persoonlijke innerlijke wereld van gedachten en gevoelens zoals seksuele verlangens en fantasiëen is omdat we onszelf hebben toegestaan in onze broek te schijten van angst in relatie tot de echte realiteit -- omdat we in wezen angst hebben van elkaar en van onszelf op elk vlak en dus liever elk contact verbreken met onze dagelijkse fysieke werkelijkheid als wat er op aarde gaande is --- en dat dat ook de reden is waarom niemand ooit de echte problemen op aarde aankaart, bespreekt of aanpakt - omdat we niet geconfronteerd willen worden met onze eigen angsten

ik stel mezelf tot doel om de 'storende factor' te zijn voor zowel mezelf als alle mensen op aarde - door steeds mezelf in mijn expressie en wezenlijkheid/bestaan te houden aan en baseren op de fysieke werkelijkheid als de fysieke FEITEN die hier aanwezig zijn in deze fysieke wereld --- omdat ik besef dat dat het enige is dat ECHT is, zodat ik kan bijdragen tot het manifesteren van een wereld waarin mensen bestaan als wezens die verantwoordelijkheid nemen voor hun omgeving en voor de hele planeet, wezens die dus niet vluchten van hun eigen angsten en dan doen alsof alles 'ok' is omdat ze zich vanbinnen 'ok' voelen, terwijl andere wezens immens lijden moeten doorstaan ten gevolge van een economisch model/systeem waarin wij allen meedraaien en dat wij dus allemaal toestaan te bestaan en dus allemaal verantwoordelijk zijn door onze passieve en apatische houding

ik stel mezelf dus tot doel om actief op te staan en mijn betrokkenheid te tonen en te leven als de levende statement dat ik HIER ben --- dat ik HIER besta en dat ik, omwille van het FEIT dat ik HIER besta, geef om al wat HIER bestaat, om de wereld en om elke levensvorm --- en dat ik mezelf niet zal laten onderdrukken door ANGST omdat ik verantwoordelijkheid neem voor wie ik ben in en als mezelf, en dus mezelf niet toesta te bestaan in een interne polariteit van negatieve en positieve gevoelens en ervaringen, maar een zelf-directief levend wezen ben  die in elk moment zichzelf stuurt en uitdrukt in en als wat het beste is voor al het leven op aarde





Voor meer ondersteuning in het verwerven van een gedetailleerd inzicht in Hoe Seksualiteit bestaat in de Menselijke Geest - stel ik voor om te investeren in de "What is Sex?" Interviews op Eqafe.





                         

Dag 342: Hoe Seksuele Fantasie een Apatische Mens Creëert - Seksuele Paranoia Series

Dit is een verderzetting van "Dag 341: Hoe Saboteren Seksuele Fantasiëen Fatsoenlijk Ouderschap? Seksuele Paranoia Series" - en in deze blog ga ik verder op wat we in Dag 341 besproken en onderzocht hebben --- en brengen we het punt van inzicht, begrip en realisatie hier naar en bij onszelf om er verantwoordelijkheid te nemen door het toepassen van zelf-eerlijkheid, zelf-vergeving en zelf-correctie.


Zelf-Vergeving Dimensie

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en geaccepteerd te geloven dat Fantaseren over Seks 'normaal' en 'gezond' is en niet in te zien dat ik deze 'visie' en 'mening' heb gekopieerd van de media, vrienden, familie en andere mensen om te gebruiken als rechtvaardiging voor de seksuele verlangens en fantasiëen die ik heb toegestaan te bestaan in en als mijn geest - en dat ik hierin nooit voor mezelf de verantwoordelijkheid heb genomen om te onderzoeken hoe mijn geest werkt, en wat de consequenties zijn van waarin ik mezelf toesta te participeren

en hierin vergeef ik mezelf dat ik mezelf nooit heb toegestaan en geaccepteerd in te zien hoe mijn participatie in seksuele fantasiëen en seksueel verlangen mijn fysieke expressie/uitdrukking/gedrag in de fysieke werkelijkheid beïnvloedt en welke gevolgen dit bijgevolg heeft op mijn omgeving als deze fysieke realiteit --- omdat ik mezelf heb toegestaan mezelf te verbergen in het principe van 'wat niet weet, wat niet deert' als een gewillige en opzettelijke onwetendheid en blindheid in verband met wie ik ben in relatie tot deze realiteit die ik dagelijks zie met mijn ogen en hoe ik zelf bijdraag tot het creëren en in stand houden van deze realiteit, om mijn persoonlijke gevoelens en innerlijke ervaringen waar ik mezelf heb toegestaan speciale waarde aan te hechten, te kunnen rechtvaardigen voor mezelf --- zodat ik nooit zou moeten veranderen

ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en geaccepteerd mezelf te definieren in en als de gedachte/idee dat 'mijn seksuele fantasiëen die ik verborgen houdt in mijn geest en die niemand kan zien of ervaren behalve ikzelf geen invloed kunnen hebben op deze fysieke realiteit omdat het in mijn geest bestaat als een 'realiteit' van Energie als Gevoelens die niet eens echt zijn' - en dat ik mezelf heb toegestaan en geaccepteerd deze gedachte/overtuiging/idee te gebruiken om mijn participatie in seksuele fantasiëen en verlangens in de geest bij te staven en te rechtvaardigen --- in de plaats van in te zien dat de geest als persoonlijke innerlijke ervaringen van gedachten, gevoelens en emoties wel degelijk niet echt is en niet op directe manier invloed kan hebben op de fysieke werkelijkheid die ik zie met mijn ogen, maar dat het feit dat ik mezelf heb toegestaan te bestaan in die innerlijke realiteit van onechte ervaringen er wel toe leidt dat mijn gedrag en expressie in en als de fysieke werkelijkheid op elk vlak gestuurd wordt door zelf-gecreëerde, onechte en dus onbetrouwbare interne ervaringen en niet door gezond verstand als wat nodig is om om te gaan met de fysieke werkelijkheid op een manier die het beste is voor en die rekening houdt met elk levend wezen dat hier aanwezig is --- en dat mijn participatie in seksuele verlangens en fantasiëen in en als de geest op die manier wel degelijk een fysiek meetbare en aanwezige impact heeft op mijn omgeving, ik heb het alleen nooit gemerkt omdat ik mezelf heb toegestaan mezelf compleet te 'verliezen' in mijn preoccupatie met mijn eigen verlangens en gevoelens in mijn geest

ik vergeef mezelf dat ik mezelf nooit heb toegestaan en geaccepteerd in te zien dat seksuele fantasiëen en verlangens die de mens bezighouden in zijn geest en gedachten van de mens een apathisch, onoplettend en onbetrokken individu maken in relatie tot de dagelijkse fysieke werkelijkheid en omgeving omdat de mens altijd meer geïnteresseerd zal zijn in de wereld van de persoonlijke geest, gedachten en verbeelding omdat de mens daarin vrijkaart krijgt om van zichzelf te maken wat hij wil, waarin hij zich speciaal en belangrijk, machtig en superieur kan voelen --- waarin, hoe erger en consequentieler de problemen in de fysieke werkelijkheid worden, ten gevolge van onze apathie, onoplettendheid en onbetrokkenheid, hoe meer we op zoek zullen gaan naar een innerlijke bevestiging van onze 'superioriteit' en dus meer verleid zullen zijn om onze tijd te spenderen in die interne wereld van zelf-geproduceerde 'feel-good' gedachten en gevoelens --- in de plaats van in te zien dat die interne realiteit van persoonlijke positieve gedachten en gevoelens niet in lijn staan met de eigenlijke fysieke realiteit, waardoor we onszelf saboteren in het vermogen om te zien wat er gedaan moet worden, rekening houdend met de causale verbanden tussen elk deel in en als de fysieke realiteit, om aan preventie te doen van problemen en om een wereld en realiteit te creëren die aangenaam genoeg is voor ons en iedereen zodat we het verlangen niet zouden ervaren om onszelf te onttrekken van de realiteit in de eerste plaats



Wordt vervolgd in Dag 343

Dag 341: Hoe Saboteren Seksuele Fantasiëen fatsoenlijk ouderschap? De Seksuele Paranoia Series - See more at: http://kim-reisnaarleven.blogspot.be/2013/08/dag-341-hoe-saboteren-seksuele.html#sthash.Ux5LMgO9.dpuf

Voor meer ondersteuning in het verwerven van een gedetailleerd inzicht in Hoe Seksualiteit bestaat in de Menselijke Geest - stel ik voor om te investeren in de "What is Sex?" Interviews op Eqafe.





                         

Dag 341: Hoe Saboteren Seksuele Fantasiëen fatsoenlijk ouderschap? De Seksuele Paranoia Series

Dit is een verderzetting van "Dag 340: Is Fantaseren over Seks een Mentale Stoornis?"- waarin we al besproken hebben hoe Seksuele Fantasiëen in de Menselijke geest geen 'natuurlijk' of 'normaal' fenomeen is, maar eerder het resultaat van opzettelijke conditionering door onze omgeving als een economisch systeem dat gebruik maakt van de verlangens in de mens om de 'perfecte consument' te creëren die handelt op basis van Gevoelens als onbewuste verlangens en niet op basis van gezond verstand.

En het is deze eigenschap van Seksuele Fantasiëen en de obsessie met Seksueel Verlangen in de mens dat problematisch is in het functioneren van een gezonde samenleving - omdat, 'Fantasie' een 'alternatieve realiteit' is die in de geest bestaat en die de mens onttrekt aan de wereld om zich heen. Nu, er bestaat ook zoiets als 'praktische fantasie/verbeelding', waarin je bijvoorbeeld je Geest gebruikt om dingen uit te dokteren, om één en één bij elkaar te zetten en te komen tot praktische oplossingen, hetgeen wel ten voordele is van de samenleving - maar wat 'Seksuele Fantasiëen' hiervan onderscheidt, is dat er in Seksuele fantasiëen geen sprake is van een bewust gestuurde 'wil' - er is enkel de Ervaring van het Verlangen naar Seks waar het individu zich in laat meevoeren en dan allerlei beelden oproept in zijn geest die deze ervaring van verlangen en opwinding opdrijven tot een hoogtepunt. Dit is een proces dat haast automatisch gebeurt en dat zogezegd 'sterker is dan de mens' - eigen aan verlangens is dat mensen bijvoorbeeld zulk'n statements zullen maken zoals "het was sterker dan mezelf" en "ik kon het niet helpen".

En in dit soort fantasiëen is het alsof de mens even 'weg van de wereld' is, even helemaal onttrokken van de realiteit en weggezogen in een 'tijdloos vacüum' van interne Ervaringen. Dit is NIET normaal, omdat wij als mens, en vooral als ouders, leerkrachten en leiders in deze wereld, een verantwoordelijkheid hebben om richting te geven aan en zorg te dragen voor onze omgeving, voor onze kinderen, voor de dieren en de natuur en al wat hier leeft en ademt. En, wanneer we 'weg zijn van de wereld', opgeslorpt door onze persoonlijke interne ervaringen, zijn we niet in staat om te handelen met begrip en inzicht in de consequenties van onze handelingen --- omdat we in 'halfhalf-modus' staan, we zitten half in onze fantasie en gevoelens en half in de fysieke werkelijkheid - en dan schakelen we over op 'automatische piloot' om te doen wat er gedaan moet worden in de realiteit. Geen wonder dat er dan allerlei zaken mislopen waar we ons nadien gefrustreerd over voelen wanneer we wakker geschud worden uit onze fantasiewereld van positieve gevoelens omdat er problemen de kop opsteken in onze omgeving. Problemen die er niet geweest zouden zijn in de eerste plaats, hadden we beter opgelet.

Ik bedoel, ouders en leerkrachten (lees: volwassenen) hebben dan de neiging om hun frustratie te uiten op de kinderen, zij waren zogezegd de oorzaak van de 'problemen' --- terwijl die reactie van frustratie niet een gevolg was van de 'problemen', maar net een gevolg was van de 'schok' die de ouder/leerkracht ervoer wanneer bleek dat de fysieke werkelijkheid zich niet hield aan het 'plan' waar de automatische piloot naar handelde, en de aandacht van de ouder/leerkracht bruusk en plotsklaps uit het positieve fantasiewereldje getrokken werd om te kunnen omgaan met de 'onverwachte gebeurtenis' - die vaak niet eens echt een 'probleem' is, maar echter wel bestempeld wordt als 'probleem' omdat de ouder/leerkracht zich gefrustreerd voelt. Wat een omgekeerde wereld.

Dus, waarom is het dat we zijn gaan aanvaarden dat deze manier van bestaan, deze manier van opvoeden, van 'zorg dragen' voor onze wereld, 'normaal' is -- wanneer het duidelijk consequenties produceert? Het is toch overduidelijk dat ALLE problemen in deze wereld een gevolg zijn van onoplettendheid, van het feit dat al de volwassenen in deze wereld 'ergens anders' zitten dan HIER in de fysieke realiteit --- ze zitten allemaal in hun Geest, in hun fantasie en verbeelding, hun persoonlijke wereldje van persoonlijke verlangens en gevoelens - waardoor niemand de toewijding aan de dag kan brengen om werkelijk zorg te dragen voor deze realiteit, zonder een oog dicht te knijpen of een steek te laten vallen, maar voor honderd procent in elk moment van ademhaling.

Dat lijkt misschien onmogelijk gezien de mate waarin we onszelf hebben toegestaan onszelf te 'verliezen' in de geest en alle contact met de fysieke realiteit verloren lijken te hebben - maar de realiteit is dat we onszelf met tijd en boterhammen geconditioneerd hebben, weliswaar onbewust, om onszelf op die manier te 'verliezen', dat we op dezelfde manier onszelf ook weer kunnen conditioneren om onszelf 'terug te vinden' en terug te brengen naar de echte wereld. Onderzoek Desteni en de Reis naar Leven en geef jezelf de kans om verantwoordelijkheid te nemen voor jezelf en deze Realiteit en jezelf te veranderen tot een Levend Wezen dat in staat is om leiding te geven aan deze Wereld en Realiteit.


Wordt vervolgd in Dag 342

Dag 340: Is Fantaseren over Seks een Mentale Stoornis?

Veel mensen zullen waarschijnlijk reageren met verontwaardiging bij het lezen van deze vraag "Is Fantaseren over Seks een Mentale Stoornis?". Onmiddellijk zal er in de defensie gegaan worden, zo van "Hoe kan je dat nu beweren?!", want "iedereen fantaseert toch over Seks?!" en "Fantaseren over Seks is toch Normaal?!".

Maar, waarom is het dat we geloven dat Fantaseren over seks 'normaal' is - waar komt die idee vandaan? Ik bedoel, honderd jaar geleden zou je, vooral als vrouw, gestigmatiseerd en geviseerd worden als je zou toegeven dat je fantaseert over seks, omdat toen iedereen ervan overtuigd was dat seks een zondige daad is en dat denken aan seks en, godbetert, fantaseren over Seks haast een doodzonde is die je recht naar de hel stuurt. Waarom? Omdat iedereen dat geloofde, omdat dat zo 'verkocht' werd in de 'media', hetgeen in die tijd de Kerk was en religieuze propaganda. Het was en is de Media die de Geest en de Meningen van de Mens schept over de 'dingen des levens'.

Toen stond Fantaseren over seks gelijk aan satanisme, nu wordt het opgehemeld als een eigenschap van een gezonde geest - vooral in Magazines die gericht zijn op Vrouwen, zoals Libelle, Goedele, Flair - waarin vaak 'verhalen' gepubliceerd worden in de vorm van getuigenissen van Vrouwen, over waar ze zoal over fantaseren, waar, hoe, wanneer of met wie ze het liefst Sex zouden hebben, wat hen opwindt, wat ze zouden willen proberen, enzovoort...

Andere vrouwen die deze magazines kopen, hetgeen hoogstwaarschijnlijk het merendeel van de volwassen vrouwen in de Samenleving is, lezen deze zogezegde 'getuigenissen' en identificeren zich ermee omdat dat een voorgeprogrammeerde 'functie' is van/in de Menselijke Geest, is dat we onszelf automatisch gaan identificeren met Mensen die op ons lijken, namelijk van hetzelfde geslacht, dezelfde leeftijd en cultuur --- en bijvoorbeeld, wat we andere mensen zien doen, gaan gebruiken als een excuus om ons eigen gedrag goed te praten. Dat is een fenomeen dat je bij kinderen al op heel jonge leeftijd kan opmerken: Het kind zal verwijzen naar 'de rest van de klas' of 'mijn vrienden/vriendinnen' of 'alle andere kinderen' om bepaalde verlangens of wensen die het kind heeft bij te staven en te rechtvaardigen. En, meestal werkt dit ook om de ouders te overhalen om de verlangens en wensen van het kind te vervullen omdat het kind deze houding geleerd heeft van de ouders - de ouders zitten zelf ook zo in elkaar, in dat ze zelf ook het gedrag van een ander gebruiken om bepaalde persoonlijke verlangens te rechtvaardigen.

Dit is de manier waarop we onze verantwoordelijkheid van onszelf weg schuiven, door te geloven dat 'omdat een ander het doet, is het OK en mag ik het ook doen' - waardoor we nooit even een moment nemen om ons eigen gedrag te onderzoeken, om onszelf uit te dagen en af te vragen wat eigenlijk de consequenties van ons gedrag zijn op onze omgeving, en of wat wij doen al dan niet het beste is voor iedereen. Omdat, diep vanbinnen weten we wel dat de verlangens die wij voelen in onszelf, zoals seksuele fantasiëen, niet het beste is voor allen --- het is immers een geheime interne realiteit waarin wij kunnen doen wat we willen met een ander die wij gebruiken als een 'personage' in onze 'filmwereld' in onze gedachten en verbeelding. We houden het niet voor niets verborgen en geheim -- omdat het een vorm van misbruik is aangezien we andere mensen die we zien met onze ogen objectiveren in onze geest door ze te gebruiken in functie van het opwekken van bepaalde gevoelens in onszelf, zonder op welke manier dan ook te geven om wie zij werkelijk zijn als een levend wezen - we willen enkel hun Lichaam.

Daarom hebben we ook een excuus nodig om erin te participeren, om het goed te praten voor onszelf en te doen alsof het allemaal 'normaal' is wat we doen in onze geest en gedachten --- en tot dat doel gebruiken we steeds 'andere mensen'. En in het geval van Seksuele Fantasiëen zijn er al de 'Vrouwenmagazines' die tot dit doel de zogezegde 'getuigenissen' van 'andere vrouwen' die zogezegd 'ook fantaseren over seks' publiceren. Maar, in al onze excuses die we maar al te gretig gebruiken om te rechtvaardigen hoe wij bestaan in en als onze geest - lijken we ons niet af te vragen waarom het is dat deze 'Seksuele Fantasiëen' en bijgevolg het Verlangen naar Seks, vooral bij vrouwen, plots zo aangemoedigd worden door de Media...

Waarom zou dat zijn? Zou het zijn omdat de Media zoveel om ons geeft en dat ze ons werkelijk alleen maar gelukkig willen maken? Of is het omdat de bedrijven goed genoeg weten dat het de Verlangens zijn in de mens die van de Mens een perfecte consument maken --- en dat deze verlangens dus gecultiveerd en aangemoedigd moeten worden in de mens om ervoor te zorgen dat de mens makkelijk bespeelbaar is en beïnvloedbaar is om bepaalde dingen te gaan kopen en consumeren - dingen die dan toevallig perfect inspelen op die nieuwe verlangens die aangewakkerd zijn door de magazines en romans te lezen en de films te kijken die de Media ons ad nauseum blijft aanbieden?

Ik bedoel, het zou naïef zijn van ons om te geloven dat wat er in de magazines verschijnt om ons bestwil is - aangezien ALLES in deze wereld rond Geld draait, alles is een industrie en alles wordt bestuurd/gestuurd/geplant door mensen die uit zijn op Winst. En wij zijn de gewillige Consumenten die zich maar al te graag laten bespelen door de media, want - het Voelt allemaal zo Goed! Uiteraard voelt het Goed! Dat is wat de Media doen, opzettelijk inspelen op en uitbuiten van het circuit van hormonen en neurotransmitters als de 'natuurlijke drugswinkel' in en van het Menselijk Lichaam en de Menselijke Geest door gebruik te maken van specifieke Woorden en Beelden.

Door bijvoorbeeld producten op subtiele en impliciete wijze te associeren met Seks, wordt de Menselijke Geest gestimuleerd om te reageren met Verlangen - en dat Verlangen naar Seks wordt dan onbewust gekoppeld aan het specifieke product dat getoond wordt--- et Voilà: Het Zaad is Geplant en 'De Consument' is Verwekt. Het is alleen maar in het voordeel van de bedrijven in deze wereld die hun producten aan de man willen brengen, om de menselijke geest geobsedeerd te maken met het Zoeken en Verlangen naar Seks.

Maar, ondanks het 'goede gevoel' dat dit ons geeft - zouden we ons niet stilaan moeten afvragen wat voor Consequenties dat dit met zich meebrengt? Wordt het niet tijd dat we eens verantwoordelijkheid nemen voor onszelf en om ons heenkijken en ons afvragen wat hier eigenlijk gaande is in deze wereld? Ik bedoel, al die dingen die wij hebben aanvaard in onze eigen geest als 'normaal', waar komt dat allemaal vandaan? Hoe is dat daar ontstaan? Is dat onze bewuste beslissing geweest om zo te worden en bestaan of is het eerder altijd een onbewust proces geweest van Beïnvloeding door onze omgeving? Ik bedoel, als we zo beïnvloedbaar zijn door onze omgeving dat het onze interne verlangens en bijgevolg zelf-bewustzijn bepaalt, is het dan niet van cruciaal belang dat we die omgeving onderzoeken en erachter komen hoe alles werkt en precies hoe onze Geest functioneert in Relatie tot onze omgeving, en of deze relatie wel het beste is voor onszelf en anderen?!

Er zijn veel mensen die hierop zullen antwoorden dat 'dat allemaal niet nodig is', dat we 'ons niets moeten afvragen', 'we moeten de dingen niet ingewikkeld maken' en 'laten we ons gewoon goed voelen en tevreden zijn met hoe de dingen zijn' --- deze mensen zijn echter al zodanig gehersenspoelt dat ze elke capaciteit tot Gezonde Redenering en een Gezonde Onderzoekende (/kritische) houding hebben opgegeven. Want, ik bedoel, het gaat hier over onszelf, onze geest, ons lichaam, ons bestaan, en dat van onze kinderen - en als we de motivatie ontberen om onszelf ervan te verzekeren dat de wereld en realiteit waarin we bestaan wel het beste is voor onszelf, onze kinderen en onze medemens, dan is dat eerder een teken dat we leiden aan een Ernstige Psychische Stoornis, die blijkbaar al zolang aansleept dat we zijn gaan geloven dat deze uiterst Apatische, passieve en onbetrokken houding is wie wij zijn.


In de volgende blogs zullen we verderzetten in dit Onderwerp - en zullen we specifiek onderzoeken Hoe 'Seksuele Fantasiëen' bestaan: Hoe is het Ontstaan, Hoe bestaat het, wie zijn wij in en als Seksuele Fantasiëen en wat zijn de Consequenties op individueel en maatschappelijk vlak van deze aanvaardde Interne realiteit --- zodat we een antwoord kunnen formuleren op de vraag 'Is Fantaseren over Seks een Mentale Stoornis'. Een fascinerende Reis wacht ons op.


Voor meer ondersteuning in het verwerven van een gedetailleerd inzicht in Hoe Seksualiteit bestaat in de Menselijke Geest - stel ik voor om te investeren in de "What is Sex?" Interviews op Eqafe.





                         

Dag 339: Hoe kan ik Betrouwbaarheid verwachten van een Ander als ik het zelf niet ben?!

Dit is een verderzetting van "Dag 338: De Mens is Onbetrouwbaar omdat Hij Vertrouwt op de Leugen van de Geest - Zelf-Vergeving Dimensie".


ik zie, besef en realiseer mij dat alle gedachten, fantasiëen en verbeelding in en als de menselijke geest ALTIJD geheimzinnigheid is, waarin de mens een deel van zichzelf verborgen probeert te houden van andere mensen - en dat er daardoor een 'schitzofrenie' plaatsvind in de mens, een afsplitsing tussen 'Dr. Jeckyll' als de 'sociale figuur' die 'goed' en 'positief' lijkt en al wat je wil van een 'sociaal aanvaardbaar en aangepast individu', en 'Mr. Hyde' als de achterliggende innerlijke demonen van persoonlijke belangen, verlangens, fantasiëen, gedachten en backchat --- en dat deze aanvaardde mentale stoornis als de innerlijke verborgen realiteiten in de geest van de mens aantoont dat de mens het meest onbetrouwbare wezen is dat bestaat en niet geschikt is om te leiden of beslissingen te maken die een impact hebben op het leven op aarde - omdat deze beslissingen altijd verpakt zullen zijn in de 'positiefheid' en 'politieke correctheid' van 'Dr. Jeckyll', maar tegelijkertijd volledig gekleurd zullen zijn door de persoonlijke belangen van 'Mr. Hyde' en daardoor steeds consequentieel zullen zijn voor de omgeving van het individu

hierin stel ik mezelf tot doel om mijn interne realiteit af te stemmen op en in één lijn te plaatsen met mijn externe realiteit, zodat ik in elk moment, in elke situatie, besta in en als absolute betrouwbaarheid - en daarin mijn waardigheid bewijs aan het leven op aarde, niet enkel de mensheid, maar vooral het dierenrijk en de natuur --- door te bestaan als het levende bewijs dat de Mens in staat is om te veranderen van een onbetrouwbare, leugenachtige, ego-centrische parasiet op de Aarde naar een zelf-verantwoordelijk, zelf-eerlijk en betrouwbaar wezen


ik zie, besef en realiseer mij dat de interne realiteit als gedachten, fantasiëen en verbeelding die ik toesta te bestaan in en als mijn Geest, wel degelijk consequenties hebben in en als de fysieke werkelijkheid, en dat ik deze consequenties nooit opgemerkt heb omdat ik nooit goed genoeg gekeken heb - omdat ik me altijd blind staarde op de oppervlakkigheid van de menselijke geest als een persoonlijke 'visie' op en 'mening' van de werkelijkheid die ik zie met mijn ogen --- en dat ik daarin nooit heb ingezien dat mijn interne realiteit consequentieel is op deze hele realiteit als 'het leven op aarde'

ik zie, besef en realiseer mij dat ik een systeem heb toegestaan te bestaan op aarde waarin consequenties worden gekanaliseerd naar de 'lagere regionen' zoals hoe het 'zuiden' in deze wereld lijdt onder de hebzucht van het Noorden/westen - waardoor ik altijd een excuus had om mezelf ervan te overtuigen dat mijn interne realiteit van geheime verlangens, gedachten en reacties geen consequenties heeft op mijn omgeving, omdat die consequenties zich vormden aan de andere kant van de wereld en niet onmiddellijk zichtbaar waren in mijn onmiddellijke omgeving

hierin stel ik mezelf tot doel om een proces te bewandelen van het steeds grondig onderzoeken van al de relaties die bestaan en die ik mezelf heb toegestaan te vormen tussen mijn interne en mijn externe wereld -- en daarin verantwoordelijkheid te nemen voor de realiteit die ik mezelf heb toegestaan op te bouwen op basis van die relaties --- zodat ik kan opstaan in deze wereld als een verantwoordelijk individu en zodat ik in staat ben om werkelijk bij te dragen aan het proces van het veranderen van de wereld tot een plek van waardigheid voor allen

ik zie, besef en realiseer mij dat ik geen betrouwbaarheid kan verwachten van 'de mensheid' en van 'mijn omgeving' als en wanneer ik zelf niet besta in en als absolute betrouwbaarheid, als het levende voorbeeld van wat ik wil zien in mijn wereld en realiteit

en hierin stel ik mezelf tot doel om een proces te bewandelen van zelf-transformatie, waarin ik mezelf confronteer en onderzoek in al de oneerlijkheden, manipulaties, geheimen en leugens die ik heb toegestaan te bestaan in en als mezelf --- omdat ik besef dat zelf-eerlijkheid de oplossing is voor het veranderen van de wereld tot een plek van betrouwbaarheid, stabiliteit, zekerheid en veiligheid omdat zelf-eerlijkheid, als transparantie en eenheid en gelijkheid tussen de interne en externe realiteit, het beste is voor allen

Dit is Dag 338: De Mens is Onbetrouwbaar omdat Hij vertrouwt op de Leugen van de Geest - Zelf-Vergeving Dimensie - See more at: http://kim-reisnaarleven.blogspot.be/2013/08/dag-338-de-mens-is-onbetrouwbaar-omdat.html#sthash.TPYHQ1LV.dpuf

Dag 338: De Mens is Onbetrouwbaar omdat Hij vertrouwt op de Leugen van de Geest - Zelf-Vergeving Dimensie - See more at: http://kim-reisnaarleven.blogspot.be/2013/08/dag-338-de-mens-is-onbetrouwbaar-omdat.html#sthash.TPYHQ1LV.dpuf

Dag 338: De Mens is Onbetrouwbaar omdat Hij vertrouwt op de Leugen van de Geest - Zelf-Vergeving Dimensie - See more at: http://kim-reisnaarleven.blogspot.be/2013/08/dag-338-de-mens-is-onbetrouwbaar-omdat.html#sthash.TPYHQ1LV.dpuf

Dag 338: De Mens is Onbetrouwbaar omdat Hij vertrouwt op de Leugen van de Geest - Zelf-Vergeving Dimensie

Dit is een verderzetting van"Dag 337: Hoe kan de Mens Betrouwbaar zijn zonder Zelf-Inzicht? - De Seksuele Paranoia Series", waarin we onderzocht hebben hoe seksualiteit bestaat in de Menselijke Geest en waarom het is dat de Mens in en als de Menselijke Geest niet te betrouwen is omwille van het aanvaardde gebrek aan zelf-inzicht en bijgevolg een gebrek aan zelf-verantwoordelijkheid en toerekeningsvatbaarheid. En het probleem van dat we dit gebrek aan zelf-inzicht als een aanvaardde domheid/blindheid/onwetendheid in onszelf gebruiken als excuus voor waarom we niet doen wat het beste is voor allen en waarom we een wereld/realiteit/samenleving toestaan te bestaan die consequentieel is voor Elkeen.


Zelf-Vergeving Dimensie

ik vergeef mezelf dat ik een samenleving heb toegestaan en geaccepteerd te bestaan waarin seks en seksualiteit gedefinieerd wordt in en als een geheime interne realiteit van verbeelding, fantasie, gedachten en gevoelens en dat ik hierin nooit heb ingezien en beseft dat geheimzinnigheid altijd een excuus is voor misbruik, omdat, mensen anders de noodzaak niet zouden voelen om bepaalde dingen geheim en verborgen te houden van andere mensen als niet omdat ze weten dat als andere mensen zouden zien wat er omgaat in die 'geheime interne realiteit', dat ze dan afgewezen en weggeduwd zouden worden

ik vergeef mezelf dat ik mezelf nooit heb toegestaan en geaccepteerd in te zien dat geheimen en geheimzinnigheid, zoals wat mensen doen door na te denken en innerlijke gedachten, fantasieen en gevoelens en emoties te hebben die ze met niemand willen delen, altijd een teken van onbetrouwbaarheid is --- omdat iemand die geheime gedachten in zich houdt, een geheime en persoonlijke agenda heeft in wat hij/zij doet en daardoor niet zal doen wat het beste is voor allen

ik vergeef mezelf dat ik mezelf nooit heb toegestaan en geaccepteerd in te zien dat de mens een onbetrouwbaar wezen is dat niet in staat is om te leven op een manier die het beste is voor allen, omdat de mens denkt en een 'geheime interne realiteit' heeft van gedachten, gevoelens en emoties

ik vergeef mezelf  dat ik mezelf heb toegestaan en geaccepteerd niet in te zien dat als en wanneer ik mezelf toesta te participeren in seksuele fantasiëen in mijn geest, als een geheime interne wereld van persoonlijke verlangens en gevoelens, dat ik dan onbetrouwbaar ben als levend wezen omdat ik een persoonlijke geheime realiteit toesta te bestaan in mezelf, als een achterliggende motivatie/reden achter de woorden die ik spreek en de daden die ik verricht --- waarin de woorden die ik spreek en de daden die ik verricht dus niet te betrouwen zijn omdat ze niet afkomstig zijn vanuit zelf-eerlijkheid als de simpliciteit van wie ik ben als HIER, maar omdat ze dus achterliggende en geheime betekenissen hebben die enkel in mijn geest bestaan --- van waaruit ik tracht de wereld om mij heen te manipuleren door en speicifieke plaatsing van woorden en daden, om mijn geheime interne verlangens te kunnen bevredigen --- waarin ik mezelf heb toegestaan en geaccepteerd in wezen alle andere levensvormen om mij heen te misbruiken in functie van mijn persoonlijke verlangens

ik vergeef mezelf dat ik mezelf nooit heb toegestaan en geaccepteerd verantwoordelijkheid te nemen voor de realiteit die ik creëer in en als het leven op aarde, door middel van wat ik toesta te bestaan in mezelf in en als de geheime interne realiteit van gedachten, gevoelens en emoties als eigenbelang - door nooit de consequenties van die interne realiteit te onderzoeken, door nooit te hebben ingezien dat ik een fysiek wezen ben in en als een fysieke werkelijkheid en dat al wat bestaat zowel intern als extern, zich reflecteert en manifesteert in en als deze werkelijkheid die HIER bestaat --- waarin de interne realiteit in relatie staat met de externe realiteit omdat ALLES HIER is

ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en geaccepteerd zomaar te geloven dat mijn 'interne' realiteit niet echt is omdat het schijnbaar geen directe consequenties heeft in de externe realiteit, en dat te gebruiken als een excuus om mezelf ervan te overtuigen dat ik 'mag doen wat ik wil in mijn interne realiteit als fantasiëen en gedachten', zolang ik mij maar aan de 'sociale regeltjes' houdt in de externe realiteit, zodat niemand kan zien wie ik werkelijk ben als wat er werkelijk bestaat in en als mijn geest en gedachten --- en dus nooit te hebben ingezien dat ALLES, zowel de interne als externe realiteit, HIER bestaat en aanwezig is, en dat al wat bestaat onvermijdelijk een consequentie zal hebben als een gemanifesteerde uitdrukking van wat ik toesta te bestaan in en als mezelf in mijn gedachten -- en dat, de consequenties van wat ik toesta te bestaan in en als mijn geest en gedachten wel degelijk aanwezig zijn in de externe realiteit als een fysieke gemanifesteerde uitdrukking, maar dat ik dit gewoon nooit heb opgemerkt of gezien omdat ik nooit de moeite heb gedaan om de realiteit te onderzoeken en verder te kijken dan de oppervlakkige beoordelingen in mijn bewuste geest en gedachten over de realiteit die ik zie met mijn ogen

ik vergeef mezelf dat ik mezelf nooit heb toegestaan en geaccepteerd in te zien dat de mens, in en als de menselijke geest, geprogrammeerd is om de realiteit enkel te zien vanuit persoonlijke beoordelingen en dat de geest geprogrammeerd is als een gelimiteerd systeem van kennis en informatie waarin en waardoor de mens nooit de relaties ziet tussen de interne en de externe realiteit -- en dus ook nooit de consequenties ziet en beseft van wat hij toestaat te bestaan in en als de geest --- en dat dit een zeer groot probleem is op aarde, omdat de consequenties wel degelijk aanwezig zijn maar gewoon niet gezien worden tot het te laat is


wordt vervolgd in Dag 339

Dag 337: Hoe en Waarom is Onze Beleving van Seks niet de Echte Fysieke Seksuele Beleving? - See more at: http://kim-reisnaarleven.blogspot.be/2013/08/dag-337-hoe-en-waarom-is-onze-beleving.html#sthash.PmgiDQps.dpuf

Dag 337: Hoe en Waarom is Onze Beleving van Seks niet de Echte Fysieke Seksuele Beleving? - See more at: http://kim-reisnaarleven.blogspot.be/2013/08/dag-337-hoe-en-waarom-is-onze-beleving.html#sthash.PmgiDQps.dpuf

"Dag 337: Hoe en Waarom is Onze Beleving van Seks niet de Echte Fysieke Seksuele Beleving?" - See more at: http://kim-reisnaarleven.blogspot.be/#sthash.GtEaFGmc.dpuf

"Dag 337: Hoe en Waarom is Onze Beleving van Seks niet de Echte Fysieke Seksuele Beleving?" - See more at: http://kim-reisnaarleven.blogspot.be/#sthash.GtEaFGmc.dpuf

Dag 338: Hoe kan de Mens Betrouwbaar zijn zonder Zelf-Inzicht? - De Seksuele Paranoia Series

Dit is een verderzetting van "Dag 337: Hoe en Waarom is Onze Beleving van Seks niet de Echte Fysieke Seksuele Beleving?"- waarin we al even onderzocht hebben hoe de verdraaiing van de fysieke realiteit en de fysieke uitdrukking van 'Seks' naar een alternatieve, valse 'realiteit' van beelden en plaatjes in de menselijke geest als 'seksuele fantasiëen' en gedachten, tot heel wat consequenties kan leiden op persoonlijk vlak, zoals de vorming van allerlei seksuele stoornissen zowel op fysiek als mentaal/psychologisch vlak.

Nu, deze 'verdraaiing' van de normale, 'natuurlijk' fysieke werkelijkheid naar beelden en woorden/definities in de menselijke geest is een proces dat zich voltrekt in elke Geest in elk Mens - en in die zin is elk mens een potentieel 'seksueel delinquent' en 'seksueel gestoord', omdat, wat er gebeurt in de menselijke geest is dat de mens reageert met allerhande gevoelens en emoties op gedachten als beelden en woorden die 'uit het niets' lijken op te doemen in de bewuste geest. Dit wil zeggen dat de 'seksualiteit' van het individu, in hoe het individu zich aangetrokken zal voelen tot een bepaald 'beeld'/'idee'/'ideaal' en wat de definitie van 'seks' en de ervaring van 'seksueel verlangen' in het individu, een 'programma' is dat bestaat als gedachten (beelden en woorden), gevoelens en emoties - en in het geval van seksueel verlangen is er meer sprake van de relatie tussen gedachten en Gevoelens, als een positieve ervaring in de mens die constitueert wat de mens 'wil' en 'verlangt'.

En, gezien hoe de Mens geprogrammeerd is, vooral nu in onze consumptie samenleving en mentaliteit, om boven alles waarde te hechten aan zijn persoonlijke verlangens/wensen/wil, zal de mens dit programma van seksuele verlangens als gedachten en gevoelens in zijn geest willen uitvoeren in de fysieke werkelijkheid. Het is dan maar toeval wanneer sommige mensen geprogrammeerd zijn met een zogezegd 'gezond' en 'schadeloos' verlangen en anderen met een verlangen naar bijvoorbeeld gewelddadige seks of seks met kinderen - aangezien de mens op geen enkele manier weet, ziet of begrijpt waar zijn gedachten en gevoelens vandaan komen, laat staan hoe we die zelf gecreëerd, gevoed en geprogrammeerd hebben in onszelf - want, als we inzicht zouden hebben in onszelf en hoe onze geest werkt, functioneert en in elkaar zit, dan zouden we onszelf ook kunnen veranderen en dan zouden we een innerlijke realiteit kunnen creëren die het beste is voor onszelf en onze omgeving, hetgeen ver verwijderd is van waar we nu staan als Menswezens. We hebben ons aanvaard als het slachtoffer van onze gedachten en gevoelens - in en als totale onwetendheid in verband met hoe die gedachten en gevoelens gecreëerd worden. En dit op zich is Gestoord, dit op zich impliceert dat we allemaal tikkende tijdbommen zijn die elk moment onaangekondigd kunnen ontploffen en dat we dus compleet labiel zijn en absoluut niet te betrouwen.

Hoe we kunnen weten dat de seksualiteit als hoe we die beleven in en als onze geest als gedachten en gevoelens als een energetische ervaring die gebaseerd is op 'aantrekkingskracht' of, hoe mensen het durven noemen, 'liefde', 'je ne sais quoi',... echt is- ligt in onze zelf-eerlijkheid. Ik bedoel, wij zijn wij werkelijk in die gedachten die onze geest binnensluipen en die gevoelens en energetische reacties die 'uit het niets' naar boven lijken te komen als reacties op die gedachten? We hebben onszelf nooit onderzocht, we hebben geen inzicht in Hoe wij bestaan, hoe de menselijke geest bestaat, hoe bijvoorbeeld seksuele verlangens als specifieke gedachten met een specifieke 'seksuele voorkeur' zich ontwikkelen --- we beseffen niet eens dat onze geest als hoe we die op dit moment ervaren in al haar 'glorie', er niet 'plots' was, we hebben die zelf opgebouwd doorheen ons leven hier op aarde door steeds maar te reageren, door steeds maar invloeden van onze omgeving op te nemen en ons eigen te maken en door steeds maar bepaalde reacties te volgen in onszelf zonder ooit te begrijpen waar die reacties vandaan komen en of die reacties wel het beste zijn voor onszelf en onze omgeving en of ze bijgevolg wel te vertrouwen zijn. Dit totale gebrek aan inzicht in wie wij zijn in en als hoe onze geest in elkaar zit, bewijst dat niets van wat in onze geest bestaat 'echt' is, hoe kan het immers 'ons-zelf' zijn wanneer we het niet eens begrijpen, wanneer we er neit één en gelijk mee staan en wanneer het in wezen een soort van 'programma' is dat maar lijkt te 'runnen'/werken zonder onze 'bewuste' aanwezigheid/aandacht.


Dit zijn vraagstellingen die we ons moeten beginnen stellen willen we een gezonde samenleving produceren - het wordt tijd dat we eindelijk die verantwoordelijkheid nemen voor onszelf en onze omgeving, en onderzoeken hoe de dingen werkelijk werken en wie wij werkelijk zijn. Enkel dan kunnen we spreken van Menswezens die stabiel en betrouwenswaardig genoeg zijn om beslissingen te nemen die het leven op aarde Beïnvloeden. Maar zolang onze beslissingen gebaseerd zijn op de Menselijke geest als een Programma dat buiten onze 'wil' om bestaat in onszelf - zijn we Labiel en Onbetrouwbaar en niet geschikt om aan politiek of economie te doen, en laat staan om kinderen op te voeden. Onderzoek Desteni en geef jezelf de kans om Zelf-eerlijk te worden en verantwoordelijkheid te nemen voor wie je bent in en als jezelf en in en als deze wereld.

Ik stel voor om te Investeren in de "What is Sex?" Series op Eqafe - waarin dit hele proces van hoe de Menselijke Geest de Fysieke Realiteit Verdraait en vertaalt naar een Valse Interne Beleving van Energie, gekoppeld aan Beelden, woorden en ideëen in detail onderzocht en uitgelegd wordt. Zeker de moeite waard om te Beluisteren!