Dag 396: Hoe zijn Emotionele Ervaringen een Kans tot Zelf-Perfectie?

Dit is een verderzetting van "Dag 395: Hoe Kunnen Emoties Getransformeerd worden van een Vloek tot een Geschenk?"


Zelf-Vergeving Dimensie

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en geaccepteerd mezelf te verankeren in en als de schadelijke, consequentiele en zelf-ondermijnende patronen van het verleden --- door emotioneel te reageren op beoordelingen over herinneringen in mijn geest en gedachten over dingen die ik gedaan en gezegd heb en door mezelf te identificeren met die emotionele reacties en ervaringen - en daarin mezelf te verdoemen/vervloeken om het verleden te blijven herhalen als een eindeloze cyclus van zelf-verminderend gedrag

ik vergeef mezelf dat ik mezelf nooit heb toegestaan en geaccepteerd in te zien hoe emotionele reacties op en ervaringen over het verleden als mijn herinneringen een vicieuze cyclus is van zelf-bestraffing en zelf-vermindering - waarin ik mezelf verdoem tot het blijven herhalen van hetzelfde consequentiele gedrag als datgene waar ik mij schuldig, beschaamd en spijtvol over voel --- en dat daardoor emotionele ervaringen niet bestaan ter ondersteuning voor mezelf en dus niet werkelijk mezelf kunnen zijn

ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en geaccepteerd mezelf te identificeren met emotionele ervaringen en reacties op het beoordelingen over het verleden - in de plaats van in te zien dat het mij slecht voelen over wat ik gedaan heb mij niet ondersteunt om mezelf te veranderen en corrigeren en te leren uit het verleden om te bestaan op een manier die wel het beste is voor mezelf, maar mij eerder gevangen zet in een vicieuze cyclus van zelf-vermindering en zelf-bestraffing -- en dat daardoor emoties niet werkelijk een expressie kunnen zijn van mezelf maar eerder een systeem van energie dat ik heb aanvaard in mezelf door mijn macht te hebben weggegeven aan andere wezens waar ik dit systeem van heb geleerd, gekopieerd en overgenomen

ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en geaccepteerd nooit te hebben ingezien en beseft dat emotionele ervaringen over het verleden niet kunnen zijn wie ik werkelijk ben omdat het niet het beste is voor mezelf en omdat het eerder een systeem is van opzettelijke zelf vermindering - hetgeen indiceert dat emoties een systeem zijn dat gecreëerd is door wezens die een plan hebben en van plan zijn om mij te onderwerpen door middel van het systeem van emotionele ervaringen waarin ik mezelf verminder en onderwerp door mij slecht te voelen over mijn verleden en daardoor nooit zal opstaan en zal bestaan in de best mogelijke vorm van mezelf als een expressie van het leven zelf in eenheid en gelijkheid

en dus, ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en geaccepteerd emotionele ervaringen blindelings te aanvaarden als 'wie ik ben' in en als mezelf, in de plaats van emoties als energetische ervaringen in mezelf, te onderzoeken en te begrijpen -- en daardoor mezelf te hebben toegestaan en geaccepteerd mezelf te onderwerpen en mezelf te laten onderwerpen aan energie en mezelf nooit te ondersteunen om op te staan en te worden en bestaan als wie ik werkelijk ben als mijn hoogste potentieel als levend wezen hier op aarde --- en dus ook nooit gezond verstand te hebben toegepast in het onderzoeken van wat er in mezelf bestaat als emotionele ervaringen, en in te zien dat emotionele ervaringen mij onderdrukken en neerhalen en klein maken en 'verminderen' in wie ik ben en mij ervan weerhouden om op te staan en mezelf te ondersteunen om te bestaan in en als het hoogste potentieel van mezelf als de absolute perfectie van het leven zelf in eenheid en gelijkheid en daardoor niet een expressie kunnen zijn van mezelf en daardoor dus niet te vertrouwen zijn

ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en geaccepteerd mijn vertrouwen te plaatsen in energetische ervaringen en reacties in mezelf als emotionele ervaringen, als opzettelijke zelf-bestraffing, zelf-onderdrukking en zelf-vermindering in en als het mij 'slecht voelen over het verleden' - in de plaats van mijn vertrouwen te plaatsen in mezelf en wat het beste is voor mezelf als zelf-ondersteuning in het opstaan en bestaan in en als absolute zelf-perfectie, als de beste vorm van mezelf die ik kan zijn

ik vergeef mezelf dat ik opzettelijke zelf-vermindering heb toegestaan en geaccepteerd te bestaan in mezelf in de vorm van emotionele ervaringen van schuld, schaamte, spijt, wroeging, verdriet, angst en woede in afscheiding van mezelf --- door nooit verantwoordelijkheid te hebben genomen voor mezelf en dus nooit te hebben ingezien dat deze zelf-vermindering in de vorm van emotionele ervaringen niet kan zijn wie ik ben als het leven in en als mezelf omdat het niet het beste is voor mezelf --- omdat, wat het beste is voor mezelf is niet mezelf verminderen maar net mezelf ondersteunen om op te staan en mezelf te ontwikkelen om op elk vlak te bestaan in absolute perfectie

ik vergeef mezelf dat ik emotionele ervaringen heb toegestaan en geaccepteerd te bestaan in mezelf als een mechanisme van zelf-vermindering en zelf-onderdrukking -- in de plaats van het zelf-bepalende en zelf-sturende principe te zijn in relatie tot emoties, en verantwoordelijkheid te nemen voor het bestaan van emotionele ervaringen in mezelf --- en daarin het bestaan van emotionele ervaringen te gebruiken als een mechanisme van zelf-ondersteuning -- door, in de plaats van mezelf te laten meevoeren in een eindeloze spiraal van schuld, schaamte, spijt, angst, verdriet en woede, deze emoties eerder te gebruiken als een indicator voor mezelf dat er delen zijn in/van mezelf die Minder zijn dan wie ik werkelijk ben als Perfectie als mijn hoogste potentieel, en daarin dus emoties te gebruiken als een kans voor mezelf om mezelf te corrigeren opdat en totdat ik besta op een manier die werkelijk Perfect is en die werkelijk het allerbeste is dat ik kan zijn als levend wezen hier op aarde


Wordt vervolgd in Dag 397