Dag 799: Wat is het Verruimen van je Zelf?

We kennen waarschijnlijk allen wel de uitdrukking "Verruim je geest", hetgeen duidt op het 'outside the box' denken en bepaalde vastgeroeste denkpatronen overstijgen zodat je tot nieuwe en verhelderende inzichten en realizaties kan komen. Wat wil het echter zeggen om je Zelf te verruimen? En wat is het verschil tussen het verruimen van je geest en het verruimen van je zelf?

Het primaire verschil ligt erin dat je in het verruimen van je geest louter je perceptie op je realiteit verandert. Je gaat een ander zicht hebben op dingen, maar het gebeurt nog steeds in JOUW geest. Zelf-verruiming gaat om het overstijgen van de afscheidingen en limitaties die we onszelf middels onze geest hebben opgelegd. Afscheidingen en limitaties die voornamelijk bestaan in hoe we ons Zelf in en als onze geest hebben gedefinieerd als een bepaalde 'identiteit' in deze wereld.

Zelf-verruiming houdt niet in dat we onze perceptie op de realiteit veranderen, maar dat we het concept 'perceptie' op zich overstijgen en onszelf realiseren ALS de realiteit, vanuit het inzicht en begrip dat we enkel werkelijk kunnen leren en dus onszelf kunnen verruimen als en wanneer we werkelijk in de schoenen van een ander kunnen zijn. En we kunnen pas werkelijk onvoorwaardelijk in de schoenen van een ander staan wanneer we onze 'zelf-definities' loslaten. Wanneer we onze persoonlijke gedachten, opinies, oordelen en percepties loslaten, namelijk die dingen die ons 'ik-bewustzijn' opmaken.

Het lijkt een beetje paradoxaal dat het verruimen van je Zelf in zekere zin wil zeggen dat je je 'Zelf' opgeeft. Het is echter niet zozeer een 'opgeven' als eerder een beseffen en begrijpen dat het 'ik' in en als je bewustzijn zeer gelimiteerd is aangezien het een geheel is aan gedachten en ervaringen die zich beperken tot jouw persoonlijke interne en externe omgeving en beleving.

Wat ik voor mezelf tot zover heb ontdekt in het leven en verkennen van het woord zelf-verruiming, is dat ik pas werkelijk kan veranderen en verruimen als en wanneer ik bereid ben om mijn bewustzijn, als mijn persoonlijke Zelf-beleving, op te geven. Het is immers mijn bewustzijn - mijn gedachten, gevoelens en emoties - die mij zo vaak belemmeren in mijn zelf-ontwikkeling. Het zijn mijn gedachten en reacties die middels beoordelingen, vergelijking, competitie, etc voor een afscheiding zorgen tussen 'anderen' en 'mezelf' waardoor ik nooit echt uitbreid en verruim in mijn zelf-expressie en -ervaring. Het is in het één worden met de wezens en de realiteit om mij heen, dat ik me kan realizeren dat ik zoveel meer en zoveel uitgebreider ben dan het 'ik' in mijn geest.

Dag 709: Het Belang van het neerschrijven van je proces van zelf-verandering

Ter verderzetting van Dag 708: Het Aardende effect van Spreken tot Jezelf waarin ik schreef over een moment tijdens mijn dag waarin ik de correctie leefde van het gedachten- en reactiepatroon waar ik in de voorgaande blogs over geschreven heb en het gereedschap voor heb toegepast teneinde dat patroon op een praktische manier te kunnen veranderen.

Deze momenten van praktische zelf-verandering waarin je je proces van schrijven, zelf-vergeving en zelf-correctie doortrekt naar het dagelijkse leven en naar wie je bent in je eigenlijke dagelijkse realiteit, is het meest belangrijke aspect in dit proces van zelf-verandering, omdat het die momenten zijn in je dagelijkse realiteit waarin je aan jezelf bewijst dat je wel degelijk aan het veranderen bent en dat je proces 'echt' is.

Daardoor is ook het delen van zulk'n momenten in je schrijven belangrijk, om voor jezelf je eigen proces te kunnen volgen en een soort van baanrecord bij te houden van je proces, zodat je ziet dat je proces een mooie lijn volgt van schrijven, naar het verlossen van het patroon via zelf-vergeving, naar het creëren van een script voor praktische verandering tot het daadwerkelijk op realistische manier jezelf veranderen.

Vandaag was er bijvoorbeeld nog zo een moment waarin ik met iemand had gesproken en na ons gesprek zag ik mezelf in mijn geest gaan in dat patroon van het willen nadenken en het her-afspelen van het moment van het gesprek om mijn uitdrukking als de dingen die ik heb gezegd te beoordelen en te analyseren vanuit het oogpunt van hoe de andere persoon mijn expressie zou geïnterpreteerd hebben.

Vanaf het moment dat ik mijn geest dit patroon zag activeren, stopte ik mezelf en ademde ik en weerhield ik mezelf van het volgen van die gedachtengang en de emotionele en gevoels-ervaringen die eraan gekoppeld waren. Ik was me er immers van gewaar dat als ik mezelf zou laten meevoeren in en door die gedachtengang dat ik mezelf daarin zou gaan afscheiden van mezelf, in de zin van dat ik een emotionele ervaring van spanning zou beginnen creëren in mezelf ten gevolge van de gedachten waarin ik zou participeren.

Wanneer ik nadenk over wat mensen over mij denken en wanneer ik in mijn geest mijn eigen uitdrukking bekijk vanuit het oog van beoordelingen, interpretaties en percepties waarin ik waarde hecht aan 'hoe andere mensen mij zien', dan maak ik immers op onbewust vlak een statement dat ik mezelf niet aanvaard zoals ik ben. Ik maak een statement dat ik geloof dat 'wie ik ben' compleet gedefinieerd en bepaald is door 'hoe andere mensen mij zien'. En dus laat ik mezelf niet gewoon mezelf zijn.

Het nut van het veranderen van dit soort patronen in je geest is dus dat je zulk'n consequenties vermijd, zoals het creëren van ervaringen zoals stress en spanning in jezelf omwille van de gedachten die omgaan in je geest waarin je op onbewust niveau je relatie met jezelf aan het compromitteren bent. En om die reden is het dan ook van nut en belang om je gewaar te worden van je eigen geest en van het soort gedachten dat doorgaans door je geest gaan en van wat die gedachten je vertellen over wie jij bent.

Dag 664: Wat zich Openbaart wanneer je een gedachtenpatroon overstijgt

Een moment van zelf-verandering dat ik vandaag toepaste is wanneer ik met iemand in mijn omgeving praatte. Ze vertelde me over iemand die ze had ontmoet en die haar meteen op haar huwelijksfeest had uitgenodigt omdat ze haar zo tof vondt. Nu, in dit moment zou ik in het verleden, volgens mijn voorgeprogrammeerde reactie-patronen, in gedachten gaan in mijn geest waarin ik mezelf vergelijk met haar en denk van 'zoiets gebeurt nooit met mij, dat iemand mij spontaan uitnodigd omdat ze mij zo een toffe vinden', 'ik leg nooit zo gemakkelijk contact met mensen', 'waarom kan ik dat niet ervaren om zo gemakkelijk vrienden te maken en connecties ervaren met mensen', enzovoort…

De ervaring in mijn leven was één waarin ik mij steeds zeer defensief opstelde tegenover mensen en waarin ik mij heel snel gekwetst voelde door mensen en bijgevolg mezelf niet makkelijk deelde met of openstelde naar mensen toe. En gebaseerd op die ervaring zou ik in zulk een moment waarin iemand verteld over hoe zij zo makkelijk een relatie en connectie met iemand gelegd heeft, die haar dan spontaan uitnodigde op haar huwelijk, gereageerd hebben met dat patroon van vergelijking en een automatische zelf-definieering en beoordeling van mezelf als zijnde 'minder' dan haar, omdat ik zogezegd niet kan wat zij kan, als zijnde het makkelijk leggen van relaties met mensen.

In dit moment echter, zag ik dat patroon opkomen in mijn geest en in een fractie van een seconde maakte ik in mezelf de beslissing om dit keer dat patroon mijn ervaring in dat moment niet te laten overnemen, maar om eerder stabiel te blijven in mezelf. Stabiel in de zin van dat ik mij niet minderwaardig ga voelen, en ik ga me niet laten beïnvloeden in hoe ik mij voel vanbinnen door een voorgeprogrammeerd patroon van gedachten en emotionele reacties, ik blijf gewoon hier aanwezig in dit moment met mijn gewaarzijn.

Deze beslissing die zich openbaarde in mezelf was een resultaat van voorbereiding in de zin van het toepassen van mijn gereedschap van schrijven, zelf-vergeving en zelf-correctie in verband met het patroon van vergelijking en zelf-beoordeling - en dat is waardoor ik in dat moment die fractie van een seconde kon oppikken om de beslissing in mezelf te maken om niet de weg in te slaan die mijn geest voor mij had voorbereid, de weg van gedachten, zelf-beoordeling, vergelijking en emotionele ervaringen van minderwaardigheid, maar om eerder simpelweg te erkennen wat deze persoon tegen mij zegde zonder erop te gaan reageren en zonder het dus om te vormen tot een 'persoonlijk' punt waar ik binnenin mezelf een persoonlijke betekenis aan ga geven in de vorm van gedachten en emoties.

En het is door stabiel te blijven in dit moment en niet de weg te volgen van het voorgeprogrammeerde patroon, dat er ruimte in mezelf ontstond waardoor ik een nieuwe dimensie kon zien van hoe dat voorgeprogrammeerde patroon in mezelf bestaat. Die nieuwe dimensie die ontlook zal ik delen in de volgende blog, maar voor deze blog is het voldoende om te begrijpen hoe het is dat je enkel inzicht kan en zal ontwikkelen in jezelf en hoe je bestaat binnenin jezelf als en wanneer je in momenten die keuze maakt om niet in een bepaalde gedachtenpatroon en ervaring te stappen maar eerder stabiel te blijven in jezelf.

Het gereedschap om dat gewaarzijn en die stabiliteit in jezelf te kunnen beginnen creëren, kan je vinden via www.desteniiprocess.com

Dag 654: Een Moment van Inzicht - Van Twijfel naar Zelf-Vertrouwen

Een moment van zelf-ondersteuning dat ik vandaag heb 'beleeft' is wanneer ik aan Laura (naam is fictief) ging vragen of An (naam is fictief) thuis was omdat ik iets met sunette wilde bespreken. En Laura vroeg mij waarover het ging en nadat ik het haar had uitgelegd, stelde zij een oplossing voor.

In mijn achterhoofd bleef ik echter denken van 'ik moet dit bespreken met An want zij weet meer dan Laura en zij is meer te vertrouwen dan Laura' en in mijn achterhoofd heb ik minder vertrouwen in Laura dan in An.

In dat moment werd ik mij echter bewust van wat er omging in mijn achterhoofd en van het feit dat ik Laura en haar schijnbare vertrouwenswaardigheid aan het definieren ben op basis van mijn gebrek aan zelf-vertrouwen en de geloofsystemen die ik heb opgebouwd over de mensen om mij heen in verband met wie meer weet dan wie en naar wie ik kan luisteren om advies te krijgen over bepaalde zaken en naar wie ik niet zou moeten luisteren.

Het probleem was dus niet dat ik Laura niet kan vertrouwen maar eerder dat ik mezelf niet vertrouw om zelf gezond verstand toe te passen en de oplossing te zien voor het probleem waar ik advies voor zocht. In de plaats van dan alsnog naar An op zoek te gaan om met haar te praten over mijn probleem, besliste ik om Laura's idee te bekijken en te overwegen.

Ik kon immers zelf zien wat Laura zegde, omdat het gezond verstand was. Ik moest enkel loslaten van mijn idee in mijn geest dat een bepaalde mensen het beter weten en dat ik daardoor de woorden van andere mensen maar een mindere waarde moet geven, in de plaats van steeds te vertrouwen op mezelf en mijn eigen vermogen om het gezond verstand te zien in bepaalde zaken.

Dit was voor mij een moment van zelf-ondersteuning en zelf-realisatie vandaag omdat het een moment was waarin ik mijn 'traditionele' reactiepatroon van het plaatsen van mijn vertrouwen in specifieke mensen in mijn omgeving veranderde naar het vertrouwen in mezelf en mijn vermogen om het gezond verstand te zien in wat een ander mij vertelt.