Dag 574: De Illusie van Onveiligheid Vervangen door een Illusie van Veiligheid - De Realiteit van Verslaving

 Dag 574: De Illusie van Onveiligheid Vervangen door een Illusie van Veiligheid - De Realiteit van Verslaving

 Het Proces van Zelf-Gewaarwording en Eetpatronen

 Het Proces van Zelf-Gewaarwording en Eetpatronen

 Het Proces van Zelf-Gewaarwording en Eetpatronen

Uit de Voorgaande blog:

En het probleem met dit punt van verslaving dat veel mensen ervaren is dat mensen zich over het algemeen gaan concentreren op het voedsel zelf en zichzelf allerlei regels en limitaties gaan opleggen in relatie tot wat ze eten en zichzelf bijvoorbeeld op dieet gaan zetten in een poging om die verslaving stop te zetten - zonder te kijken naar wat er binnenin zichzelf bestaat, als hun gevoelens als de eigenlijke echte bron van de verslavende relatie die ze in zichzelf gevormd hebben met voedsel. Zolang we onze eigen inbreng in onze verslaving niet onder ogen komen, namelijk de gevoels relaties die wij in onszelf gevormd hebben met specifieke substanties - zullen we nooit werkelijk onze verslavingen kunnen stoppen.

Zoals ik in mijn vorige blog had ontdekt, heb ik persoonlijk een relatie met voedsel gecreëerd gebaseerd op verlangen omdat de gevoelens die ik had verbonden in mezelf in relatie tot het eten van dat voedsel, gevoelens waren van comfort, veiligheid en zekerheid. De vraag die ik mezelf dan dien te stellen is: Waarom is het dat ik verlang om die gevoelens te ervaren in de eerste plaats? En waarom is het met andere woorden dat ik mij niet al veilig en zeker voel binnein mezelf en dat ik dus geloof dat ik een soort van fopspeen nodig heb in de vorm van het eten van voedsel om mij die schijnbare veiligheid en zekerheid te bieden?

Ik zeg 'schijnbare' veiligheid en zekerheid omdat het uiteindelijk maar een gevoel is dat ik genereer in mezelf, gebaseerd op een idee en een gedachte in mijn geest in verband met die 'fopspeen' op de één of andere manier een soort magisch gereedschap zijnd dat in staat is om 'veiligheid' en 'zekerheid' te creëren. Ik bedoel, ik moet me dan toch eigenlijk de vraag stellen van: als iets zoals een fopspeen en dus in mijn geval Voedsel en de 'speciale' relatie die ik in mijn geest gevormd heb met het eten van voedsel zo gemakkelijk een gevoel als een illusie van veiligheid en zekerheid kan creëren, als iets dat op zich eigenlijk totaal niet echt is omdat er niets werkelijk veranderd is in termen van mijn omgeving -- Wàt is Veiligheid en Zekerheid dan eigenlijk, realistisch gezien?

En, als mijn idee en definitie van wat zekerheid en veiligheid is, als schijnbaar niets dan een gevoel - wil dat dan ook niet zeggen dat de onzekerheid en onveiligheid die ik ervoer in mezelf en die mij aanspoorde om mij te gaan overeten in mijn zoektocht naar het gevoel van veiligheid en zekerheid, ook niets meer is dan een gevoel en met andere woorden ook niet eigenlijk echt is, aangezien het zo makkelijk onderdrukt en vervangen kan worden met een illusie van veiligheid en zekerheid?

Want, als veiligheid en zekerheid of onveiligheid en onzekerheid een eigenlijke realiteit zouden zijn, dan zou geen enkel gevoel zomaar de macht kunnen hebben om die realiteit te vervangen of onderdrukken - want die veiligheid/zekerheid of onveiligheid/onzekerheid zou HIER zijn, als de enige echte REALITEIT. Dit toont dus met andere woorden aan dat ik, net zoals ik van veiligheid en zekerheid een idee gecreëerd heb in mijn geest die te maken heeft het eten van voedsel, ook in gelijke mate een idee gecreëerd heb van onveiligheid en onzekerheid hetgeen dan in mijn geest speelt in de momenten waarin ik niet bezig ben met het eten van voedsel.

Het is dan dus aan mij om te onderzoeken en vast te stellen waar en hoe het is dat die idee van onveiligheid en onzekerheid in mezelf bestaat en om dan die idee te verlossen door middel van zelf-vergeving en mezelf te bevrijden van de illusies in de geest --- zodat ik in het punt van authoriteit sta in mezelf om voor mezelf te beslissen wat echte zekerheid en veiligheid is als zijnde niet zomaar een gevoel, ervaring of gedachte in mjn geest dat vervangbaar is door zijn gepolariseerde uiterste, maar als zijnde een creatie, expressie en uitdrukking van Mezelf.

Dag 573: Zijn Wij het Slachtoffer van Onze Verslaving?

Dag 573: Zijn Wij het Slachtoffer van Onze Verslaving?

 Het Proces van Zelf-Gewaarwording en Eetpatronen

 Het Process van Zelf-Gewaarwording en Eetpatronen - See more at: http://kim-reisnaarleven.blogspot.com/2014/10/dag-572-wat-is-jouw-drug-naar-keuze.html#sthash.lCiEeIA8.dpuf

 Het Process van Zelf-Gewaarwording en Eetpatronen - See more at: http://kim-reisnaarleven.blogspot.com/2014/10/dag-572-wat-is-jouw-drug-naar-keuze.html#sthash.lCiEeIA8.dpuf

 Uit de Voorgaande Blog:

Ik bedoel, ik heb deze relatie gemaakt met specifiek voedsel, maar sommige mensen creëren zulk 'n relatie met alcohol of andere vormen van 'drugs' als specifieke substanties die inspelen op de chemische reacties in het lichaam - het hangt dan af van je zelf-eerlijkheid om voor jezelf te zien en te detecteren waar en hoe het is dat je zo'n relatie gevormd hebt en met welke fysieke substantie. Vanaf dat punt van zelf-eerlijkheid is het dan je verantwoordelijkheid om te onderzoeken welke gevoelens je precies verbonden hebt met de chemische reactie en ervaring die de substantie genereert in je lichaam en welke emotie het is dat die gevoelens trachten te verbergen en onderdrukken.

Als ik bijvoorbeeld onderzoek welke ervaringen ik in mezelf opzoek wanneer ik eet op basis van verlangen - als ik met andere woorden eet omwille van een gedachte die in mijn geest komt  waarin ik denk van 'daar heb ik zin in', samen met een gevoel en energetische beweging en ervaring in mijn lichaam die mij 'beweegt' naar dat voedsel toe en mij als het ware 'opdraagt' om dat te eten omwille van het gevoel dat ik wil ervaren  - en ik kijk naar dat specifieke gevoel en de specifieke ervaring die in mij omgaat terwijl ik dat specifieke voedsel aan het eten ben, in relatie tot bijvoorbeeld het eten van gesuikerd voedsel zoals cake en koekjes en snoep, maar ook in relatie tot andere typen van etenswaren --- dan kan ik specifieke gevoels ervaringen definieren.

Als en wanneer ik eerlijk ben met mezelf en kijk naar wat er aan het gebeuren is in mijn geest terwijl ik aan het eten ben - en specifiek in relatie tot voedsel dat inspeelt op specifieke chemische reacties in het lichaam zoals vet en suiker - dan zie ik dat er een ervaring in mezelf bestaat van comfort en veiligheid zelfs. Met andere woorden - ik heb in mezelf een relatie gevormd met voedsel waarin ik op zoek ben naar de gevoelens van comfort en veiligheid in en als het eten van dat voedsel - hetgeen ook is waarom ik bijvoorbeeld verlangens ervaar in mezelf in relatie tot het eten van specifiek voedsel en waarom er gedachten en beelden opkomen van dat voedsel in mijn geest  verbonden met dat verlangen -- en waarom het bijvoorbeeld mogelijk is om mij te overeten of om dingen te eten die eigenlijk niet het beste zijn voor mezelf en zelfs schadelijk kunnen zijn voor mijn lichaam. Ik ben verslaaft aan de ervaring en het gevoel van comfort en veiligheid dat ik verbonden heb met de daad van het eten van specifiek voedsel dan dat ik werkelijk verslaaft ben aan het voedsel op zich.

En het probleem met dit punt van verslaving dat veel mensen ervaren is dat mensen zich over het algemeen gaan concentreren op het voedsel zelf en zichzelf allerlei regels en limitaties gaan opleggen in relatie tot wat ze eten en zichzelf bijvoorbeeld op dieet gaan zetten in een poging om die verslaving stop te zetten - zonder te kijken naar wat er binnenin zichzelf bestaat, als hun gevoelens als de eigenlijke echte bron van de verslavende relatie die ze in zichzelf gevormd hebben met voedsel. Zolang we onze eigen inbreng in onze verslaving niet onder ogen komen, namelijk de gevoels relaties die wij in onszelf gevormd hebben met specifieke substanties - zullen we nooit werkelijk onze verslavingen kunnen stoppen. Omdat, zolang we blijven geloven dat onze verslaving bepaald is door en de verantwoordelijkheid is van de substantie op zich en hoe ons lichaam reageert op de substantie, en dus niet de verantwoordelijkheid is van onszelf en de waarde die wij in onze geest gegeven hebben aan het consumeren van die substantie in en als gevoelens en emotionele ervaringen - dan blijven we onszelf in de positie van het slachtoffer plaatsen in relatie tot onze eigen verslaving en dan zal die verslaving macht blijven hebben over ons - omdat wij simpelweg niet in de verantwoordelijke positie willen staan.

Dag 572: Wat is Jouw Drug naar Keuze?

Dag 572: Wat is Jouw Drug naar Keuze?

 Het Process van Zelf-Gewaarwording en Eetpatronen

Uit de Voorgaande Blog:

Dus, die relatie van afscheiding met voedsel is iets dat voornamelijk bestaat in en als hoe ik mezelf in mijn geest geconditioneerd heb om steeds dezelfde herinneringen te willen herbeleven - herinneringen die verbonden zijn met het eten van specifiek voedsel dat dan specifieke chemische reacties produceert in het lichaam en dan specifieke gevoelens genereert in mezelf. En in mijn verlangen naar het ervaren van die specifieke gevoelens - misbruik ik mijn lichaam door  op dwangmatige manier mijn lichaam dingen te doen eten dat niets te maken heeft met wat het lichaam eigenlijk nodig heeft --- en door dus te eten op basis van verlangen en herinnering en niet op basis van wat het eigenlijke doel is van eten - namelijk het ondersteunen van het lichaam. Dus, in het vinden en creeren van een oplossing van dit probleem - is de vraag 'welke zijn deze gevoelens en waar is het verlangen op gebaseerd om die gevoelens steeds opnieuw te genereren in mezelf?'

En deze vraagstelling is interessant omdat, wat we inmiddels al weten over gevoelens, is dat ze hand in hand gaan met emoties - als positief en negatief, twee zijden van hetzelfde muntstuk. Hetgeen wil zeggen dat er een specifieke 'bron' en 'oorzaak' ligt in mezelf die dieper is dan de gevoelens verbonden met het voedsel dat ik eet. En die 'bron' is bijvoorbeeld emotionele ervaringen zoals angst -- emotionele ervaringen die een negatieve polariteit creëren en die mij motiveren in en als een missie om positieve ervaringen en energie op te wekken in mezelf. Positieve ervaringen die ik bijvoorbeeld simuleer in mezelf door middel van het opwekken van chemische stoffen in het fysieke lichaam door het eten van specifieke stoffen zoals suiker en vetstoffen.

Dus, wat ik in feite bezig ben in het verbinden van eten met gevoelens en het gebruiken van de daad van eten als een manier om opzettelijk chemische reacties op te wekken in mijn lichaam die zich dan vertalen naar gevoelens  - is dat ik mijn lichaam aan het gebruiken ben om de negatieve emotionele ervaringen die ik voel in mezelf te onderdrukken door middel van hoe mijn lichaam reageert op voedsel. Ik ben dus met andere woorden mijn emoties aan het 'weg-eten', of althans aan het proberen.

Ik bedoel, ik heb deze relatie gemaakt met specifiek voedsel, maar sommige mensen creëren zulk 'n relatie met alcohol of andere vormen van 'drugs' als specifieke substanties die inspelen op de chemische reacties in het lichaam - het hangt dan af van je zelf-eerlijkheid om voor jezelf te zien en te detecteren waar en hoe het is dat je zo'n relatie gevormd hebt en met welke fysieke substantie. Vanaf dat punt van zelf-eerlijkheid is het dan je verantwoordelijkheid om te onderzoeken welke gevoelens je precies verbonden hebt met de chemische reactie en ervaring die de substantie genereert in je lichaam en welke emotie het is dat die gevoelens trachten te verbergen en onderdrukken.

Wordt Vervolgd in Dag 573

Dag 572: De Samenwerking van Geconditioneerde Chemische Reacties in het Lichaam en Gevoelens

Dag 572: De Samenwerking van Geconditioneerde Chemische Reacties in het Lichaam en Gevoelens

 Het Proces van Zelf-Gewaarwording en Eetpatronen

Het verwijderen van herinneringen wanneer het aankomt op eten is belangrijk  omdat het die herinneringen zijn en het verlangen om de herinneringen opnieuw uit te leven die een sabotage vormen in het eten met gewaarzijn. Eten met gewaarzijn, met andere woorden het inzien en beseffen en gewaarzijn van hoe het is dat het lichaam werkelijk reageert op voedsel, wat het lichaam werkelijk nodig heeft en hoe voedsel gebruikt kan worden ter ondersteuning in de plaats van afbraak van het lichaam.

Dit omdat ik heb beseft dat ik doorheen mijn leven in mijn relatie tot het voedsel dat ik eet in feite enkel aan afbraak gedaan heb aan mijn lichaam - in de zin van dat ik een specifieke 'speciale' relatie met voedsel heb gecreëerd in mezelf waarin ik eten gelijk plaatste in mijn geest met gevoelens. En ik at op basis van mijn gevoelens - op basis van waar ik 'zin' in heb, in de zin van dat er een gedachte opkomt in mijn geest als een beeld van iets dat ik kan eten, samen met een specifiek gevoel van verlangen en een achterliggende backchat van 'ja, dat moet ik nu absoluut eten'.

Ik bedoel, het probleem hierin is dat ik geleerd heb om mijn lichaam op die manier te gebruiken als een soort machine die voor mij energie als gevoelens genereert omwille van de gevoelens die ik heb geassocieerd en verbonden met specifiek voedsel. En deze relatie tussen voedsel en gevoelens in in feite zeer fascinerend, omdat, ik bedoel, het zijn niet enkel gedachten die die gevoelens produceren -- het is een samenwerking tussen de smaakpapillen en de neurotransmitters en chemische stoffen dat het lichaam produceert als reactie op de bestanddelen in het voedsel - hetgeen dan omgezet wordt naar gevoelens in de geest die uiteindelijk vertaald worden naar en opgeslagen worden in herinneringen in de geest.

Dus, die relatie van afscheiding met voedsel is iets dat voornamelijk bestaat in en als hoe ik mezelf in mijn geest geconditioneerd heb om steeds dezelfde herinneringen te willen herbeleven - herinneringen die verbonden zijn met het eten van specifiek voedsel dat dan specifieke chemische reacties produceert in het lichaam en dan specifieke gevoelens genereert in mezelf. En in mijn verlangen naar het ervaren van die specifieke gevoelens - misbruik ik mijn lichaam door  op dwangmatige manier mijn lichaam dingen te doen eten dat niets te maken heeft met wat het lichaam eigenlijk nodig heeft --- en door dus te eten op basis van verlangen en herinnering en niet op basis van wat het eigenlijke doel is van eten - namelijk het ondersteunen van het lichaam.

Dus, in het vinden en creeren van een oplossing van dit probleem - is de vraag 'welke zijn deze gevoelens en waar is het verlangen op gebaseerd om die gevoelens steeds opnieuw te genereren in mezelf?'

Wordt Vervolgd in Dag 572

Dag 570: Ben je Gewaar van wat je Eet? - Hoe we Eten op Basis van Herinnering

 Dag 570: Ben je Gewaar van wat je Eet? - Hoe we Eten op Basis van Herinnering

Het Proces van Zelf-Gewaarwording en Eetpatronen

De voorbije week ben ik ziek geweest met maaggriep, waardoor ik niet veel voedsel kon verdragen. Tijdens die week was het niet moeilijk voor mij om heel erg op te letten op wat voor eten ik in mijn lichaam steek omdat mijn lichaam duidelijk liet weten waar het zin in had en wat niet - hetgeen ik een heel interessante ervaring vond omdat ik, gewoon door te kijken naar specifieke voedingswaren of door eraan te denken, kon 'zien' hoe en waarom mijn lichaam dat voedsel niet verkoos. Brood was bijvoorbeeld niet goed omdat het een dikke klonter vormt in de maag hetgeen dan moeilijk te verteren is. Vlees is op zich veel te rijk en te zwaar - proteinen zijn ook een uitdaging voor het verteringsstelsel. Wat overbleef was zeer licht voedsel zoals fruit, specifiek ananas, en sommige groenten zoals komkommer en wortel.

En wat ik hieraan interessant vindt is dat ik nu niet meer ziek ben, maar vanaf het moment dat ik weer terugkeerde naar mijn gewoonlijke voedings- en eetpatroon, voelde ik dat mijn lichaam anders reageerde. Het is alsof ik een zekere gevoeligheid ontwikkeld heb in relatie tot voedsel tijdens mijn zieke periode. Gevoeligheid in de zin van dat ik mij er nu van gewaar ben geworden welke de eigenlijke mate is waarin ik doorheen mijn leven steeds heb gegeten vanuit mijn geest. Vanuit mijn geest, met andere woorden - omdat het altijd zo makkelijk was voor mij om te eten wat ik wilde zonder al te schadelijke of onaangename consequenties, heb ik de gewoonte ontwikkeld om mij bijvoorbeeld te overeten of dingen te eten louter op basis van de smaak - hetgeen dan over het algemeen bepaald wordt door de hoeveelheid suiker, zout en smaakstoffen er in het voedsel verwerkt zijn.

En in dat proces, van het volgen van mijn smaakpapillen en de gevoelens in mijn geest die daaraan verbonden zijn in relatie tot het voedsel dat ik eet, heb ik mezelf nooit de kans gegeven om te luisteren naar mijn lichaam. Ik bedoel, ik heb zelfs nooit beseft of gezien dat ik ook een lichaam heb en dat dat lichaam misschien andere dingen verkiest dan wat ik doorgaans verorber.

Het is eigenlijk sinds ik mijn proces ben gaan wandelen van de geest naar het lichaam - dat ik ben beginnen begrijpen dat er wel degelijk en verschil bestaat tussen wat de geest wil en verlangt, op basis van conditionering, en wat het lichaam wil, verlangt en nodig heeft. Maar omdat ik in mijn leven mezelf zodanig geconditioneerd heb in mijn relatie tot voeding om enkel mijn geest te volgen als voorgeprogrammeerde verlangens en ideëen in verband met 'wat ik lekker vindt' en 'wat ik wil' en 'mijn favoriete eten' enzovoort, heb ik zelfs ondanks het besef in mezelf dat wat ik wil eten vanuit mijn geest niet noodzakelijk goed is voor het lichaam en niet noodzakelijk is wat het lichaam wil eten, mijn voorgeprogrammeerde eetpatronen blijven verderzetten.

Ik ben dus in feite dankbaar dat ik ziek geworden ben en dat ik voor mezelf zo duidelijk de absolute gevoeligheid van het lichaam in relatie tot eten ben gaan zien en ervaren. Want, het is zo snel gebeurt - je loopt door de keuken of door een warenhuis en je neemt iets dat je lekker vindt en waarvan je denkt 'oh dat wil ik nu wel eten' en 'daar heb ik nu wel zin in', en je steekt het in je mond. Of je eet een hele zak chips leeg, gewoon omdat je er zin in hebt, omdat het zo lekker is en je krijgt er niet genoeg van.

Ik bedoel, dat is doorgaans hoe ik eet en hoe ik mezelf heb aangeleerd om te eten - ik eet op basis van mijn gedachten en mijn gevoelens --- en die zeggen mij 'ik ga die zak chips leegeten' of 'ik wil een groot bord spaghetti en ik ga dat hele bord leegeten' - omdat ik in mijn herinneringen veel momenten heb opgeslagen waarin ik van zo een zak chips of een bord spaghetti heb genoten. Dus, ik eet op basis van herinneringen. En vaak is het zo dat ik dan dat hele bord spaghetti heb leeggegeten en pas achteraf mijn maag voel keren en duidelijke tekenen van mijn lichaam krijg dat ik mij heb overeten - hetgeen ik niet opmerkte terwijl ik aan het eten was omdat ik niet aan het luisteren was naar mijn lichaam, ik zat immers in mijn geest in die herinnering, ik was een herinnering aan het eten.

En dat is wat ik de laatste tijd eigenlijk vreemd ben gaan vinden - omdat, eigenlijk geniet ik niet eens van mijn eten. Ik geef mezelf de kans niet eens om te genieten van wat ik eet omdat ik in feite niet eens aanwezig ben in mijn lichaam terwijl ik eet - ik zit in mijn geest, in de herinnering die mij een positief gevoel geeft in relatie tot het eten dat ik aan het consumeren ben. En ik eet het dan zo snel en zo vluchtig op dat ik in geen enkel moment echt heb stilgestaan bij wat het eigenlijk is dat ik in mijn lichaam aan het steken ben. En vaak is het zo dat ik nadat ik het heb opgegeten, mij slecht voel, en spijt ervaar dat ik zoveel gegeten heb omdat het duidelijk niet het beste was voor mijn lichaam. En dan moet ik de prijs betalen voor iets dat ik niet eens werkelijk met mijn volle gewaarzijn heb ervaren.

Het is dus pas nu dat ik mij hier accuut van gewaar geworden ben - van hoe vaak het eigenlijk is dat ik dingen eet op basis van mijn geest en op basis van gedachten en herinneringen in relatie tot 'wat lekker is'  en' wat ik wil' en op basis van mijn eetpatronen uit het verleden - alsof ik dat niet kan veranderen, alsof mijn eetpatronen uit mijn verleden een soort van gevangenis zijn waar ik niet uit kan (hetgeen dus de consequentie is van het bestaan in mijn geest als herinneringen, in de plaats van in mijn lichaam aanwezig te zijn in elk moment). Ik bedoel, ik merk nu pas op dat ik vaak door de keuken wandel en iets in mijn handen neem uit een automatische reactie, aangedreven door een gedachten in mijn geest van 'ik WIL dat', maar dan, zodra ik het in mijn mond steek besef ik pas dat het absoluut niet is wat mijn lichaam wilt - mijn lichaam heeft in dat moment niet eens honger en zal er niet wel bij varen als ik dat specifieke voedsel in mijn mond steek in dat moment.

En dit punt van het luisteren naar het lichaam in relatie tot eten is heel belangrijk - waardoor ik er nu ook over schrijf in mijn Reis naar Leven blog. Het is belangrijk om een relatie te vormen met mijn lichaam wanneer het aankomt op eten - en om mijn lichaam te voeden op basis van wat het eigenlijk wil, wanneer het dat wil - en dus mijn lichaam niet te dwangvoederen om specifieke gevoelens te kunnen produceren in mezelf. Ik heb nu immers voor mezelf gezien en beseft dat het lichaam wel degelijk een eigen 'intelligentie' heeft dat het kan communiceren met mij in relatie tot wat het wil eten - ik moet enkel bereid  en gevoelig genoeg zijn om te luisteren.

Wordt Vervolgd in Dag 571

Dag 569: Waarom Plaatst de Geest Proberen gelijk aan Mislukken?

 Dag 569: Waarom Plaatst de Geest Proberen gelijk aan Mislukken?

Het transformatieproces van Emotionele Zelf-Sabotage

Dit is een verderzetting op Dag 569: De Gelimiteerde Vaardigheden van de Geest vs deOngelimiteerdheid van het Lichaam waarin ik het Zelf-Vergevings proces gedeeld heb in relatie tot het Geest-construct van Angst om te Falen en specifiek de Zelf-Definitie dat in het Zelf-Beeld in en van de Geest vervat zit dat aan de basis en oorsprong ligt van die angst om te falen. Waarna ik dus bij deze het Zelf-Correctie proces zal delen in relatie tot dit Geest-construct.

Zelf-Correctieve Stellingen

Als en wanneer ik de gedachte dat 'ik het niet zal kunnen' of dat de mogelijkheid bestaat dat ik 'het niet zal kunnen' zie opkomen in mijn geest, verbonden met een ervaring van onzekerheid, angst en minderwaardigheid, als reactie op een specifieke handeling of taak die ik van plan ben uit te voeren en die geen deel uitmaakt van mijn dagelijkse handelingen en die ik dus in mijn geest gedefinieerd heb als 'nieuw', 'moeilijk' of 'een uitdaging' - dan stop ik en ik adem - en ik zie, besef en realiseer mij dat deze voorgevormde gedachten dat ik het mogelijks 'niet zal kunnen' gebaseerd zijn op een voorgevormd idee dat ik heb toegestaan te bestaan in mijn geest dat ik gelimiteerd ben in mijn 'kunnen' en 'vaardigheden' en dat als ik dus iets nieuws zal moeten doen, dat er dan een kans bestaat dat ik zal 'mislukken' en 'falen', en dat ik dus met andere woorden mezelf al op voorhand in mijn geest gedefinieerd heb als een 'mislukkeling' in relatie tot die specifieke 'nieuwe' of 'uitdagende' taak die ik zal aanvatten en daardoor de emotionele ervaring van minderwaardigheid, onzekerheid en angst om te falen gecreëerd heb in mezelf

Hierin zie, besef en begrijp ik dat de idee en het geloof dat mijn vaardigheden en expressie gelimiteerd is een leugen is die bestaat in en als mijn geest en die gebaseerd is op en bestaat in en als de gelimiteerde structuur van het ego en de identiteit van de geest als het 'ik' bewustzijn waarin ik mezelf heb gedefinieerd in en als mijn herinneringen en dus geloof en denk dat mijn uitdrukking, vaardigheden en vermogens zich limiteren tot enkel mijn herinneringen -- en daardoor dus automatisch zal reageren met een idee, geloof en gedachte dat ik grandioos zal mislukken als ik ook maar probeer om een nieuwe uitdrukking of vaardigheid te verkennen --- hetgeen in feite simpelweg een zelf-bescherming mechanisme is van het ego van de geest om zichzelf als die gelimiteerde structuur intact te houden

Omdat, ik zie, besef en begrijp dat als ik daadwerkelijk mezelf de kans zou geven om nieuwe dingen te leren en uit te proberen en als ik mezelf de kans zou geven om uit de gelimiteerde structuur te breken van mijn herinneringen in en als het ego van de geest als voorgevormde interne ervaringen en persoonlijkheden - dan zou ik inzien en beseffen dat ik in en als mijn lichaam in feite volkomen in staat ben om mezelf te blijven ontwikkelen in elk moment van ademhaling en dat mijn ontwikkelingsproces en het uitbreidingsproces van mijn vaardigheden in wezen geen limitaties of grenzen heeft en dat 'wie ik ben' ook niet gelimiteerd is tot specifieke vaardigheden of uitdrukkingen --- en dan zou het ego van de geest dus niet meer kunnen bestaan

En dus stel ik mezelf tot doel om in dat moment wanneer ik die geloofsystemen en gedachten in mijn geest zie opkomen in relatie tot mijn 'kunnen' en 'vaardigheden', en de emotionele ervaring van onzekerheid, angst om te falen en minderheid - onmiddellijk mij ervan gewaar te maken dat ik in mijn geest zit in en als voorgevormde geloofsystemen over 'wie ik ben' in en als een gelimiteerde structuur van de geest -- en om mezelf te aarden en te gronden in en als mijn lichaam in het moment door mijn aandacht naar mijn ademhaling en fysieke aanwezigheid en ervaring te brengen in en als het besef dat mijn 'vaardigheden' en 'uitdrukking' HIER bestaat in en als de ongelimiteerdheid van het moment waarin ik als het ware de kans, de mogelijkheid en het potentieel heb om mezelf uit te drukken, uit te breiden en te ontwikkelen --- en zo dus mezelf de kans te geven om daadwerkelijk mezelf te ontwikkelen en mezelf uit te breiden in mijn fysieke vaardigheden zowel als mijn gewaarzijn van wie ik ben door mezelf in mijn uitdrukking dus niet te laten sturen door gedachten en emotionele ervaringen in mijn geest maar door het zelf-sturende principe te zijn in en als het lichaam in het moment zelf



Kunst door Karol Bak

Dag 568: De Gelimiteerde Vaardigheden van de Geest Vs de Ongelimiteerdheid van het Lichaam

 Dag 568: De Gelimiteerde Vaardigheden van de Geest Vs de Ongelimiteerdheid van het Lichaam

Het Transformatieproces van Emotionele Zelf-Sabotage

Uit de voorgaande blog:

Dus, ergens in mijn geest bestaat er een idee dat ik niet bij kan leren - dat er niet zoiets bestaat In mijn wereld als 'bijleren' en 'mijn kennis en vaardigheden uitbreiden'. Op de één of andere manier heb ik de idee gevormd in mijn geest dat ik mijn limiet bereikt heb in verband met mijn 'kunnen' en dat ik met andere woorden iets ofwel kan ofwel niet. Van een 'leerproces' is er geen sprake in mijn geest. Dit startpunt genereerd dan uiteraard allerlei zorgen en onzekerheden en twijfels in verband met of ik iets wel zal kunnen - en het fascinerende daaraan is dat het in feite die onzekerheden en twijfels en zorgen zijn die in mezelf de illusie en het gevoel creëren dat ik het eigenlijk 'niet kan'.

Nu dat ik dan dit idee heb vastgelegd en vastgesteld als zijnde de 'boosdoener' die aan het startpunt ligt van de angst om te falen in mezelf - kan ik beginnen met het proces van het loslaten van dit idee door middel van de toepassing van zelf-vergeving, zelf-correctie en praktische fysieke zelf-verandering -- en eventueel, als dat relevant zou zijn, kan ik ook kijken naar welke herinneringen er in mijn geest bestaan die de fundatie vormen van het hoe en waarom van het bestaan van dat zelf-saboterende idee in mezelf.

Zelf-Vergeving

Ik vergeef mezelf dat ik de idee heb toegestaan en geacceerd te bestaan in en als mijn geest dat ik gelimiteerd ben in mijn vaardigheden en vermogens, als een rechtvaardiging en excuus voor allerhande ervaringen van onzekerheid, twijfel, angst en inferioriteit in relatie tot gedachten in mijn geest waarin ik mij zorgen maak of ik iets wel of niet zal kunnen en of iets mij wel of niet zal lukken als een angst om te falen waarin ik mezelf heb toegestaan en geaccepteerd mezelf te definieren

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf nooit heb toegestaan en geaccepteerd in te zien, te beseffen en te begrijpen dat de angst om te falen in mijn geest gebaseerd is op  een idee dat ik heb toegestaan te bestaan in mijn geest dat ik gelimiteerd ben in mijn vaardigheden en dat mijn vaardigheden zich in feite beperken tot wat ik tot hier toe in mijn leven gedaan heb als dus mijn herinneringen

En dus ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en geaccepteerd mijn vaardigheden en vermogens te limiteren tot mijn herinneringen, verbonden met de idee in mijn geest dat ik als wezen in en als mezelf gelimiteerd ben en gedefinieerd ben door mijn herinneringen als mijn 'identiteit' in en als mijn bewustzijn --- in de plaats van in te zien dat dit in wezen een geloof en idee is dat enkel in mijn geest bestaat en dat in de werkelijkheid, mijn vaardigheden en vermogens  in elk moment vormbaar en plooibaar zijn door middel van mijn fysieke bestaan en beweging in en als de fysieke werkelijkheid waarin ik in elk moment nieuwe fysieke handelingen kan leren en integreren in mezelf

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf nooit heb toegestaan en geaccepteerd in te zien, te beseffen en te begrijpen dat limitatie, en specifiek limitatie die verbonden is met emotionele ervaringen zoals inferioriteit en onzekerheid, enkel bestaat in en als de geest en dat ik in de fysieke realiteit als fysiek levend wezen ongelimiteerd ben in de zin van dat ik in elk moment in staat ben om nieuwe dingen bij te leren door middel van het bewandelen van een fysiek leerproces, precies zoals ik dat gedaan heb in mijn herinneringen doorheen mijn leven

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en geaccepteerd een angst om te falen te creëren en te voeden in mijn geest  waarin ik mezelf saboteer in mijn fysieke handelingen door mezelf in mijn geest aan te praten dat ik specifieke dingen niet zal kunnen of dat ik zal 'falen' als ik specifieke dingen probeer te doen en dat ik dus maar beter niet zou proberen --- door te vertrouwen in de idee in mijn geest dat mijn vaardigheden en vermogens zich beperken tot mijn herinneringen en dat ik dus enkel zal 'kunnen' doen wat ik altijd al gedaan heb, op precies dezelfde manier als hoe ik het doorheen mijn leven steeds gedaan heb, door mezelf te hebben toegestaan en geaccepteerd te geloven dat mijn herinneringen zijn 'wie ik ben' en dat 'ik' dus in mijn fysieke kunnen en beweging gelimiteerd en beperkt ben tot die herinneringen

Ik vergeef mezelf dat ik mijn fysieke beweging en expressie en dus 'vermogen' en 'vaardigheden' heb gelimiteerd en beperkt tot mentale constructen als gedachten en ideeen en geloofsystemen in mijn geest in relatie tot 'wat ik kan' en 'wat ik niet kan' - gebaseerd op de idee en het geloof dat mijn vaardigheden en vermogens zich beperken tot mijn herinneringen in en als mijn 'identiteit' als wie ik denk dat ik ben --- door mezelf te definieren in en als mijn gedachten in de plaats van mezelf te definieren in en als de ongelimiteerdheid van het fysieke lichaam als wie ik werkelijk ben