Dag 568: De Gelimiteerde Vaardigheden van de Geest Vs de Ongelimiteerdheid van het Lichaam

 Dag 568: De Gelimiteerde Vaardigheden van de Geest Vs de Ongelimiteerdheid van het Lichaam

Het Transformatieproces van Emotionele Zelf-Sabotage

Uit de voorgaande blog:

Dus, ergens in mijn geest bestaat er een idee dat ik niet bij kan leren - dat er niet zoiets bestaat In mijn wereld als 'bijleren' en 'mijn kennis en vaardigheden uitbreiden'. Op de één of andere manier heb ik de idee gevormd in mijn geest dat ik mijn limiet bereikt heb in verband met mijn 'kunnen' en dat ik met andere woorden iets ofwel kan ofwel niet. Van een 'leerproces' is er geen sprake in mijn geest. Dit startpunt genereerd dan uiteraard allerlei zorgen en onzekerheden en twijfels in verband met of ik iets wel zal kunnen - en het fascinerende daaraan is dat het in feite die onzekerheden en twijfels en zorgen zijn die in mezelf de illusie en het gevoel creëren dat ik het eigenlijk 'niet kan'.

Nu dat ik dan dit idee heb vastgelegd en vastgesteld als zijnde de 'boosdoener' die aan het startpunt ligt van de angst om te falen in mezelf - kan ik beginnen met het proces van het loslaten van dit idee door middel van de toepassing van zelf-vergeving, zelf-correctie en praktische fysieke zelf-verandering -- en eventueel, als dat relevant zou zijn, kan ik ook kijken naar welke herinneringen er in mijn geest bestaan die de fundatie vormen van het hoe en waarom van het bestaan van dat zelf-saboterende idee in mezelf.

Zelf-Vergeving

Ik vergeef mezelf dat ik de idee heb toegestaan en geacceerd te bestaan in en als mijn geest dat ik gelimiteerd ben in mijn vaardigheden en vermogens, als een rechtvaardiging en excuus voor allerhande ervaringen van onzekerheid, twijfel, angst en inferioriteit in relatie tot gedachten in mijn geest waarin ik mij zorgen maak of ik iets wel of niet zal kunnen en of iets mij wel of niet zal lukken als een angst om te falen waarin ik mezelf heb toegestaan en geaccepteerd mezelf te definieren

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf nooit heb toegestaan en geaccepteerd in te zien, te beseffen en te begrijpen dat de angst om te falen in mijn geest gebaseerd is op  een idee dat ik heb toegestaan te bestaan in mijn geest dat ik gelimiteerd ben in mijn vaardigheden en dat mijn vaardigheden zich in feite beperken tot wat ik tot hier toe in mijn leven gedaan heb als dus mijn herinneringen

En dus ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en geaccepteerd mijn vaardigheden en vermogens te limiteren tot mijn herinneringen, verbonden met de idee in mijn geest dat ik als wezen in en als mezelf gelimiteerd ben en gedefinieerd ben door mijn herinneringen als mijn 'identiteit' in en als mijn bewustzijn --- in de plaats van in te zien dat dit in wezen een geloof en idee is dat enkel in mijn geest bestaat en dat in de werkelijkheid, mijn vaardigheden en vermogens  in elk moment vormbaar en plooibaar zijn door middel van mijn fysieke bestaan en beweging in en als de fysieke werkelijkheid waarin ik in elk moment nieuwe fysieke handelingen kan leren en integreren in mezelf

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf nooit heb toegestaan en geaccepteerd in te zien, te beseffen en te begrijpen dat limitatie, en specifiek limitatie die verbonden is met emotionele ervaringen zoals inferioriteit en onzekerheid, enkel bestaat in en als de geest en dat ik in de fysieke realiteit als fysiek levend wezen ongelimiteerd ben in de zin van dat ik in elk moment in staat ben om nieuwe dingen bij te leren door middel van het bewandelen van een fysiek leerproces, precies zoals ik dat gedaan heb in mijn herinneringen doorheen mijn leven

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en geaccepteerd een angst om te falen te creëren en te voeden in mijn geest  waarin ik mezelf saboteer in mijn fysieke handelingen door mezelf in mijn geest aan te praten dat ik specifieke dingen niet zal kunnen of dat ik zal 'falen' als ik specifieke dingen probeer te doen en dat ik dus maar beter niet zou proberen --- door te vertrouwen in de idee in mijn geest dat mijn vaardigheden en vermogens zich beperken tot mijn herinneringen en dat ik dus enkel zal 'kunnen' doen wat ik altijd al gedaan heb, op precies dezelfde manier als hoe ik het doorheen mijn leven steeds gedaan heb, door mezelf te hebben toegestaan en geaccepteerd te geloven dat mijn herinneringen zijn 'wie ik ben' en dat 'ik' dus in mijn fysieke kunnen en beweging gelimiteerd en beperkt ben tot die herinneringen

Ik vergeef mezelf dat ik mijn fysieke beweging en expressie en dus 'vermogen' en 'vaardigheden' heb gelimiteerd en beperkt tot mentale constructen als gedachten en ideeen en geloofsystemen in mijn geest in relatie tot 'wat ik kan' en 'wat ik niet kan' - gebaseerd op de idee en het geloof dat mijn vaardigheden en vermogens zich beperken tot mijn herinneringen in en als mijn 'identiteit' als wie ik denk dat ik ben --- door mezelf te definieren in en als mijn gedachten in de plaats van mezelf te definieren in en als de ongelimiteerdheid van het fysieke lichaam als wie ik werkelijk ben