Dag 785: Welke woorden kan je leven om het best te kunnen omgaan met bureaucratie?

Vandaag nam ik een kijkje naar welk woord ik zou kunnen leven in verband met het wereldsysteem? Omdat, ik merk dat elke keer wanneer ik te maken heb met het systeem, zoals het aanvragen van een of ander document of visa, en ik moet allerhande documenten vinden en ik ervaar het als nogal moeizaam en ingewikkeld en specifiek wanneer bepaalde zaken niet gaan zoals ik wil, 'van een leien dakje', dan wordt ik gefrustreerd.

En over het algemeen elke keer wanneer ik daarmee te maken heb, met zo'n 'systeem-zaken', dan ervaar ik een soort van zinkend gevoel binnenin mezelf, depressie bijna. Omdat er op de achtergrond van mijn geest in feite een heuse klomp angst zit in verband met 'het systeem'. En dit voornamelijk in verband met wat ik zie als de 'medogenloosheid' van het systeem, van bureaucratie. Mijn documenten zullen immers bekeken worden door bepaalde beampten en als er om de een of andere reden volgens hen iets schort aan mijn aanvraag, zullen ze mij gewoon afwijzen en mijn aanvraag afkeuren. Ik bedoel, het zijn maar documenten en papieren en als er ergens iets opstaat dat hen niet aanstaat en dat door 'het systeem' wordt aanzien als niet goed genoeg, dan wordt je gewoon afgekeurd.

Er is geen compassie of empathie, in de zin van dat ik een mens ben, een individu en ik zou graag bijvoorbeeld samenwonen met mijn partner hier in Canada, en ik zie geen enkele reden waarom ik dat niet zou mogen. Maar, volgens het 'systeem' ben je niet zomaar een individu, je bent een nummer, een document en een dossier, en je moet als nummer voldoen aan bepaalde regels en voorwaarden om bepaalde dingen te verkrijgen. En van een systeem-perspectief lijkt dit vanzelfsprekend en 'normaal' omdat er nu eenmaal regels zijn, er is nu eenmaal een bepaalde gang van zaken op economisch vlak waarin bijvoorbeeld landen in feite bedrijven zijn die bepaalde handelsakkoorden hebben met andere landen. En als individu ben je ook als het ware een bedrijf, of een werkkracht, en of je al dan niet in een land binnen mag, wordt bepaald door je 'handelswaarde', door hoe je in de markt ligt. Je moet voldoen aan bepaalde voorwaarden.

Terwijl als je mensen zou beoordelen op basis van wie ze zijn als individu, als persoon, dan is iedereen even waardevol en dan zou iedereen aanvaard worden. Dus ik heb de laatste tijd, met hier naar Canada te verhuizen, nogal vaak te maken gehad met dat hele 'systeem' waarin ik besef dat ik 'maar een nummer' ben, en dat degenen die mijn dossier zullen behandelen mij niet zullen behandelen als het individueel wezen dat ik ben, maar als de data die in de documenten staat en op basis van hoe zij volgens voorbepaalde regels die data verwerken. En in verband met dit systeem bestaan er dus allerlei ervaringen in mezelf van angst en minderwaardigheid en onbeduidendheid. En in zekere zin zijn deze ervaringen ogenschijnlijk gebaseerd op de realiteit, op de eigenlijke stand van zaken. Omdat, in de realiteit ben ik nu eenmaal 'onbeduidend', ik ben nu eenmaal een nummer in de hele machine en ik zal ook zo behandeld worden door dit systeem waarin ik besta.

Dus, welke woorden kan ik leven in die momenten waarin ik te maken heb met de bureaucratie van het systeem, zodat ik mezelf niet verlies in die ervaringen van angst, minderwaardigheid, onbeduidendheid en frustratie, maar zodat ik het hele proces kan bewandelen in en als geduldigheid, kalmte en berustendheid? Berustend lijkt hier het sleutelwoord, hetgene dat het meest naar voren springt in termen van wat de oplossing zou kunnen zijn voor de emotionele ervaringen.

Berustend in de zin van 'vrede hebben met' de situatie door steun te vinden in een bepaald punt. Dus, om berustend te kunnen zijn, en dus vrede te kunnen maken met de situatie waar je je in bevindt, moet je steun vinden in iets dat onvoorwaardelijk is. Onvoorwaardelijk vanuit het oogpunt dat je enkel kan berusten in iets, wanneer je weet dat het niet zal veranderen, dat je het niet zal verliezen - enkel dan is de steun echt en stabiel. Je kan bijvoorbeeld steun vinden en berusten in de wetenschap dat wat er ook gebeurt op vlak van het systeem en wat er ook mag voorvallen of veranderen, jij bent nog steeds hier als individu. Dat is iets dat niet zal veranderen, jij blijft hier als wie je bent wat zich ook voltrekt in je fysieke realiteit.

Dit is hoe ik op dit moment zie dat ik het woord "berustend", en daarbij ook het woord "gelaten" kan leven - twee woorden die ik erken en zie als de oplossing voor de ervaringen van angst, onbeduidendheid, minderwaardigheid, onstabiliteit, onmacht en frustratie die ik doorgaans ervaar in relatie tot het systeem. Zolang ik immers mijn 'steun' zoek in het systeem, in het wel dan niet en de onvoorspelbaarheid van hoe het systeem zal beslissen over mijn lot, zal ik mij steeds onstabiel, ontmachtigd, hulpeloos, angstig en gefrustreerd voelen. Ik kan niet berusten in het systeem omdat het in zekere zin onvoorspelbaar is, ondanks dat het zogezegd werkt en functioneert volgens voorbepaalde regels. Ik kan uiteraard mijn best doen om die regels zo goed mogelijk te verstaan, maar dan nog is er geen absolute zekerheid in de uitkomst. Absolute zekerheid bestaat enkel in het feit en het begrip dat ik hier ben, ik besta. Ik ben wie ik ben wat er ook gebeurt.

Dag 649: Zijn Wij het Slachtoffer van Geconditioneerde Afhankelijkheid?

Uit Dag 648: Waarom Twijfelen we Soms aan ons Bestaan?

Emotionele ervaringen zijn dus, in tegenstelling tot wat de meesten onder ons geloven, een keuze en een persoonlijke beslissing, al is het een onbewuste/onderbewuste beslissing. Het feit dat we ons niet gewaar zijn van de keuzes en beslissingen die we maken op diepere lagen in onszelf is echter geen excuus om te beweren dat het geen echte keuzes of beslissingen zijn. Onwetendheid is geen excuus omdat we altijd de mogelijkheid, de kans en het vermogen hebben om onszelf wijzer te maken door onszelf en onze realiteit te onderzoeken en leren kennen, het feit dat we er over het algemeen voor kiezen dit niet te doen fungeert zeker niet als een rechtvaardiging voor de keuzes en beslissingen die we maken ten gevolge van dit gebrek aan inzicht en begrip dat we in onszelf hebben toegestaan te bestaan.

En wat ik tot dusver doorheen het bewandelen van mijn Reis naar Leven, hetgeen ondertussen toch al een dikke zes jaar is, heb ondervonden in relatie tot deze voorgaande bewering dat emoties een keuze en een opzettelijke persoonlijke beslissing zijn en dus niet iets dat ons zomaar overkomt, is dat de meeste mensen aan wie je dit vertelt zouden reageren met ontzetting. De reactie van een groot aantal mensen op de stelling dat je er zelf voor kiest hoe je je voelt en ervaart en welke emotionele reactie je in jezelf ervaart is alsof ze net beledigt geweest zijn.

'hoe durf je te beweren dat ik niet volledig onderhevig ben aan wat het ook is dat mijn eigen geest oproept aan gedachten, gevoelens en emoties?!', en 'hoe durf je maar te suggereren dat ik ook maar een beetje de hand heb in wat er in mezelf omgaat?!'. Deze zijn het soort gedachten die lijken om te gaan in het merendeel van mensen die te horen krijgen dat je als mens in wezen zelf je eigen interne ervaringen creëert.

En, ik bedoel, als je kijkt naar het soort industriëen die bestaan in onze wereld, de medische industrie en de voedsel industrie voornamelijk, dan kan je bemerken dat deze industriëen gebaseerd zijn op 'afhankelijkheid'. Deze twee industrietakken die functioneren volgens het neoliberale kapitalistische stelsel dat onze moderne maatschappij handhaaft hebben een afhankelijke houding van de 'consument' nodig om winst te kunnen maken.

De voedingsindustrie maakt niet voor niets overvloeiend gebruik van allerhande suikers en vetstoffen om de ervaring van verslaving te kunnen bezweren en bewerkstelligen in mensen en zodoende die afhankelijkheid te produceren die bedrijven verzekert van terugkerende klanten. Op dezelfde manier speelt de medische industrie in op de plooibaarheid en goedgelovigheid van de menselijke geest om een zeker weerkerend klantenbestand en inkomsten te genereren en dit door bijvoorbeeld specifiek gedrag of interne gedachten en ervaringen te gaan benoemen als een mentale of psychische stoornis die dan zogezegd het best behandeld wordt met die of deze medicatie. Wist je trouwens dat selfies nemen onlangs werd erkend als een psychische aandoening? (zie artikel ‘Maken van selfies is psychische aandoening’)

Er is niemand of niets in deze wereld dat ons ooit werkelijk geholpen heeft om onszelf te vertrouwen en onze eigen oplossingen te vormen voor problemen die we tegenkomen binnen of buiten onszelf. Ik bedoel, zelfs vriendschap, familie en liefdesrelaties, als je het goed bekijkt, zijn gebaseerd op een zekere wederzijdse afhankelijkheid en die afhankelijkheid is wat we allemaal onbewust in onze relaties met elkaar versterken en ondersteunen.  Dus, vanuit dat opzicht is het wel begrijpelijk dat we reageren met een absolute schok wanneer we te horen krijgen dat we wel degelijk instaan voor onze eigen gedachten, gevoelens en emoties en bijgevolg voor ons gedrag en dat het aanzien van iets als een 'stoornis' en niet als een persoonlijke keuze, een keuze is op zich die we zelf gemaakt hebben om onze eigen aanvaarde afhankelijkheid te bevestigen, versterken en ondersteunen.

Wat ik daarenboven ondervonden heb in mijn reis naar leven , als het proces van het leren instaan voor de keuzes die ik maak op bewust, onbewust en onderbewust niveau en dus het leren kennen van wie ik ben op al die niveaus en verder, is dat enkel die mensen die de keuze maken om de aangeleerde en geconditioneerde afhankelijkheid niet meer te aanvaarden in en als zichzelf deze reis naar leven zullen bewandelen - en dat is tot dusver spijtig genoeg niet de meerderheid van mensen in deze wereld.

Spijtig genoeg omdat, zolang de meerderheid van individuen in deze wereld de keuze blijft maken om een afhankelijkheids- en slachtofferrelatie aan te nemen in relatie tot de interne en externe realiteit, zal de infrastructuur van onze wereld die afhankelijkheidsrelatie blijven ondersteunen en belichamen. Zodoende zullen bedrijven beslissingen blijven nemen die niet het beste zijn voor ons als individu en enkel inspelen op onze bereidheid om onszelf te laten bewegen door externe en interne invloeden. Er is immers een specifieke onafhankelijkheid nodig in onze ingesteldheid om te kunnen kijken naar onze realiteit en naar onszelf, te kunnen onderscheiden wat niet het beste is voor onszelf en elkaar, en om 'Neen' te kunnen zeggen tegen datgene wat niet het beste met ons voorheeft.

Dag 622: Het Probleem met Schrijven naar Leven

Waarom is het dat dagelijks een blog schrijven soms zo moeilijk lijkt? Wat ik soms voorheb is dat er een idee in mijn geest opkomt dat ik 'niet weet waarover te schrijven' en 'geen onderwerp heb om over te schrijven'. Maar, wat ik heb ontdekt is dat wanneer ik dit denk dan kijk ik naar het 'schrijven' vanuit het startpunt van het 'wereld systeem', in de zin van dat in het wereldsysteem wordt alles bekritiseerd in termen van artikels die mensen schrijven of hoe mensen zichzelf uitdrukken. Alles is onderhevig aan kritiek van anderen en alles  of zo goed als alles staat ook in het teken van positieve kritiek krijgen van anderen - tenzij je uiteraard mensen om het één of andere doel opzettelijk wil uitdagen vanuit een politieke agenda.

In ons huidige systeem waarin alles rond geld draait, in de zin van dat de waarde van onze uitdrukking maar al te snel gedefinieerd wordt in en als hoeveel munt we eruit kunnen slaan en of het ons iets zal opleveren - en of, met andere woorden, de rest van de wereld positief zal reageren op onze uitdrukking en bereid zal zijn ons financiëel te ondersteunen vanuit die positieve waardering. Want, iedereen moet uiteraard eten, dus je kan het niemand kwalijk nemen om zijn of haar expressie om te zetten naar een economische waarde.

Het probleem hiervan - van ons bestaan in een systeem waarin onze overleving afhankelijk is van hoeveel we met onze uitdrukking waard zijn voor onze omgeving en waarin ons bestaan met andere woorden niet onvoorwaardelijk ondersteund wordt - is echter dat onze uitdrukking ook niet onvoorwaardelijk kan zijn en dat we zelfs niet kunnen conceptualiseren wat een 'onvoorwaardelijke uitdrukking' in feite wil zeggen, omdat we het immers zo gewoon zijn onszelf, ons bestaan en onze expressie in het teken te zetten van overleving en dus geld.

Het is dus een gewoonte om bijvoorbeeld in het benaderen van het schrijven van een blog, iets dat 'andere mensen' kunnen lezen, om dat schrijven te gaan bekijken vanuit het oogpunt van 'wat zullen mensen denken' en dus het oogpunt en de overweging van welke 'kritiek' ik zal krijgen op wat ik schrijf. En die overweging, die dan allerhande twijfels en onzekerheden activeert in de geest, staat eigenlijk op onderbewust niveau in het teken van geld en overleving en toont dus de mate aan waarin de geest geconditioneerd is om 'wie ik ben' en 'hoe ik mezelf uitdruk' in deze wereld automatisch te definieren in en als geld.

En, wat ik me gerealiseerd heb in het onderzoeken van deze ervaring van twijfel, angst en onzekerheid die naar boven komt in relatie tot het schrijven van mijn blog en het dus wagen van mezelf aan 'publieke expressie' - is dat waar ik in feite mee bezig ben is het onderdrukken van mijn 'natuurlijke expressie', in het teken van en vanuit het startpunt van zogezegde 'overleving'. En, wat er gebeurt als ik mezelf toesta mijn expressie te onderdrukken door naar die angsten, twijfels en onzekerheden te luisteren en bijvoorbeeld de beslissing te maken om toch maar geen blog te schrijven omdat ik schijnbaar 'niets heb om over te schrijven', is dat ik daarin de keuze maak om de wereld en het wereldsysteem zoals het op dit moment bestaat te ondersteunen in de plaats van op te staan in mezelf en in deze wereld als een stem van verandering.

Omdat, om een stem van verandering te zijn en als het ware te staan in deze wereld als een pillaar en baken van verandering, moet ik mezelf uitdrukken vanuit het startpunt van verandering en niet vanuit het startpunt van het aanvaarden van deze wereld zoals ze nu is. Mezelf bijvoorbeeld laten beinvloeden door angst, onzekerheid en twijfel verbonden met angst van kritiek van andere mensen, is het aanvaarden van deze wereld zoals ze op dit moment bestaat, omdat ik in mijn geest waarde hecht aan de 'kritiek van anderen' en dus daarin ook waarde hecht aan de idee en het geloof dat wie ik ben en hoe ik besta volledig in het teken staat van geld.

De sleutel tot onvoorwaardelijke zelf-uitdrukking  Is dus het doorbreken van die automatische en voorgeprogrammeerde angsten en onzekerheden die afkomstig zijn vanuit een innerlijke en onbewuste aanvaarding dat deze wereld een plek is waarin echte, natuurlijke expressie onderdrukt moet worden en dat ons bestaan als mens in het teken staat van het manipuleren en bespelen van de mensen om ons heen  in het teken van geld en overleving.

Dag 492: Zoeken naar Validatie in een Systeem van Illusies

Een andere dimensie van 'validatie' en het verlangen naar validatie is dat we in het zoeken naar validatie van andere mensen onze verantwoordelijkheid voor onze daden in hun handen leggen  omdat we in feite geloven dat 'andere mensen' en 'de samenleving'  het beter weten. We vertrouwen bijvoorbeeld in de (schijnbaar) grote structuren van onze wereld en realiteit zoals 'het economische systeem' en al haar bedrijven en infrastructuren, de politieke structuren, gebouwen en regel- en wetgevingen, de onderwijsstructuren, de familiale structuren, de sociale structuren, de filosofische structuren, de religieuze structuren, enzovoort - omdat we denken en geloven dat die 'structuren' groter en meer en superieur zijn aan onszelf. Wij voelen ons klein tegenover die imposante en eeuwenoude structuren, dus nemen we een inferieure positie aan in onszelf en gaan we op zoek naar validatie van die structuren, door bijvoorbeeld de voorgaande generaties te volgen en dingen te doen op de manier waarop onze ouders het deden of op de manier waarop we het gedaan zien worden door onze omgeving.

We volgen de systematische manier waarop de samenleving functioneert en waarop we ons gedragen in relatie tot elkaar omdat we op de één of andere manier geloven dat het systeem ons zal valideren, dat we één of andere beloning zullen krijgen voor ons 'goed gedrag'. Maar, wat we niet zien, beseffen of begrijpen is dat 'het systeem' eigenlijk niet bestaat. Ik bedoel, we voelen ons geimponeerd en geintimideerd door de schijnbare 'grootheid' en 'overweldigendheid' van wat we zien om ons heen als deze wereld, en, omdat elk mens een rol heeft aangenomen in het systeem lijkt het alsof 'het systeem' echt bestaat - maar, de realiteit is dat 'het systeem' eigenlijk niets meer is dan een gedachte dat van generatie op generatie is doorgegeven.

De realiteit van 'het systeem', en 'de systemen', is dat het enige dat eigenlijk echt is, zijn de mensen die erin participeren. De mensen die van vlees en bloed hier aanwezig zijn op aarde in dit moment. De mensen die van baby tot volwassenen zijn opgegroeid en die nu meedraaien in als de aanvaardde systemen van onze wereld alsof die system ons de weg zullen wijzen. Maar, hoe kunnen die system groter of meer zijn dan onszelf, omdat, het zijn gebouwen, het zijn structuren, het zijn ideeen, woorden en concepten in onze geest - het is een leeg omhulsel dat enkel bestaat en functioneert op basis van hoe wij ermee omgaan en hoe wij onszelf erin bewegen.

Dus, waarom is het dat wij de systemen en structuren nooit hebben bestuurd en gestuurd op een manier die het beste is voor allen? Waarom hebben wij nooit ingezien dat het niet de structuren en systemen in de wereld zijn die het probleem zijn, maar wij zijn het, de levende wezens die de systemen in het leven roepen door hoe wij erin participeren, en door wie wij zijn binnenin onszelf - dat is immers wat substantie geeft aan de systemen en structuren van onze wereld en samenleving.

We hebben nooit begrepen dat wij zelf het probleem zijn - wij hebben onze macht weggegeven aan een illusie, aan een idee en geloof dat de systemen en de structuren in deze wereld groter zijn dan onszelf, en daardoor hebben wij nooit verantwoordelijkheid genomen voor onze eigen daden in deze wereld -- omdat we altijd geloofden dat 'andere mensen' in en als 'het systeem' het wel beter zullen weten dan onszelf, niet beseffend dat 'andere mensen' in en als 'het systeem' eigenlijk precies hetzelfde denken. Ik bedoel, iedereen heeft wel iets of iemand waar hij of zij validatie van wil - iedereen is volgeling van iets of iemand en niemand staat werkelijk alleen in en als deze realiteit in en als het punt van zelf-verantwoordelijkheid, om deze wereld te sturen en te besturen op een manier die het beste is voor allen.

Het wordt tijd dat we onszelf zien en erkennen als de substantie van de structuren en systemen die hier bestaan - en dat we inzien dat er niets mis is met de structuren en systemen van deze wereld, wij zijn het die onszelf moeten veranderen binnenin onszelf -- want wij zijn de substantie die het systeem leven in blaast. En, op dit moment is er niet werkelijk leven in het systeem, er is enkel dood, er is enkel oorlog en armoede en hongersnood en lijden in vele vormen - omdat wij onszelf niet hebben erkend als substantie en als het leven zelf. We hebben onze macht weggegeven aan illusies in de geest.

Onderzoek Desteni.

Dag 404: Een LeefInkomen Gegarandeerd: Het Detecteren van de Problemen en het Formuleren van een Oplossing

Wat is een LeefInkomen Gegarandeerd en Waarom is het de Volgende, meest logische stap in de Evolutie en Ontwikkeling van Onze Samenleving in termen van het bewerkstelligen van een stabiel Politiek en Socio-Economisch Systeem/Structuur dat het beste is voor Elk Levend Wezen/Organisme in dat Systeem?

Laten we eerst kijken naar de volgende vraagstellingen: Waarom zouden we een verandering in ons Politiek en Socio-Economisch Landschap nodig hebben? Welke zijn de Problemen in de huidige aanwezige structuur? Waar bevinden die problemen zich? Hoe hebben die problemen te maken met hoe onze politieke en economische instellingen gestructureerd zijn? En hoe is het dat een LeefInkomen Gegarandeerd een werkbare Oplossing kan bieden voor deze Problemen?

Problemen? Welke Problemen?

Ten eerste is het noodzakelijk om te begrijpen wat we verstaan onder de term 'Problemen'. Een 'probleem' kan je zien als een bepaalde hoedanigheid, toestand en conditie waar een levend organisme zich in bevindt dat niet de beste hoedanigheid, toestand en conditie is voor dat organisme - en wat al dan niet het beste is voor een specifiek levend organisme, zij het plant, dier of mens, kunnen we afmeten en 'berekenen' door onszelf in de schoenen te verplaatsen van dit organisme en voor onszelf af te wegen of deze hoedanigheid/toestand/conditie waar we onszelf als dat organisme in bevinden in lijn staat met wat we een 'waardig' en bevredigend Leven zouden noemen -- in lijn met wat we met andere woorden zouden willen voor onszelf als wij dat organisme/wezen zouden zijn.

In het detecteren en opsporen van Problemen die bestaan in onze Samenleving - kijken we dus naar waar er zich hoedanigheden, toestanden en condities bevinden in het bestaan/leven van Wezens/organismen die niet het beste zijn voor die wezens/organismen.

De Wereld is in de Woorden

 Een andere manier om te zien welke hoedanigheden/toestanden/condities niet het beste zijn voor onszelf en voor een ander als onszelf - is het onderzoeken van onze woordenschat. Onze woordenschat laat ons zien wat er bestaat in onze wereld en in de levens van levende wezens/organismen en is dus een referentiepunt in het detecteren en opsporen van 'Problemen'. Een 'probleem' bevindt zich daar waar wij, in onze relatie tot een specifiek woord, beseffen en begrijpen dat de realiteit van dit woord in deze wereld niet een realiteit is waar wij onszelf in zouden willen bevinden.

Voorbeelden van zulk 'n woorden zijn: Armoede, Oorlog, Hongersnood, Verkrachting, Pijn, Ziekte, Uitsluiting, Uitbuiting, Misbruik, Slavernij, Misleiding, Schuld, enzoverder enzovoort. Dit zijn woorden die, op inherent en primitief niveau en op collectief vlak, ervaren worden als 'onaangenaam', 'ongewenst' en 'aversief'. En, het feit dat deze woorden deel uitmaken van de woordenschat van elk volwassen mens, toont aan dat ze verwijzen naar een gemanifesteerde realiteit in ons Fysieke Bestaan als het Leven op Aarde.

Uit de aanwezigheid van dit soort woorden die verwijzen naar een aversieve, onaangename en ongewenste fysieke hoedanigheid/toestand/conditie - kunnen we afleiden dat er zich wel degelijk Problemen bevinden in onze Wereld en Realiteit, en dus in onze Samenleving en bijgevolg potentieel in ons eigen leven --- en dat er dus een Nood is aan Oplossingen.

Het Formuleren van een Oplossing

Om Oplossingen te kunnen formuleren voor de Problemen is het essentieel om te begrijpen en inzicht te hebben in de causale relaties van 'oorzaak en gevolg' die de problemen constitueren - gebaseerd op een inzicht en besef dat veel problemen bestaan als het product van een Ketting-/Domino-reactie - gelijkaardig aan hoe problemen in de vorm van ziektes, stoornissen en gebreken zich manifesteren in het fysieke lichaam, ten gevolge van een gecompromitteerd immuunsysteem, dat op zich vaak een gevolg is van slechte eetpatronen of leefgewoontes, en dit is dan weer een consequentie van een ontoereikend begrip van en inzicht in hoe het lichaam functioneert en wat het lichaam nodig heeft om optimaal te functioneren, hetgeen dan wijst in de richting van een probleem in het onderwijssysteem en de opvoedings-structuur, enzovoort.

Om deze tendens dus door te trekken naar de problemen die zich manifesteren in onze samenleving en wereld als geheel kunnen we haast elk van die problemen terugbrengen tot het economische systeem waarin we bestaan en hoe wij in relatie staan tot het geld dat we ter beschikking hebben om onszelf op efficiente wijze te bewegen en manoevreren in onze omgeving teneinde onze overleving in die omgeving te verzekeren.

Problemen die zich manifesteren in de vorm van 'MisDrijven' zijn meestal een resultaat van hoe het Economische Stelsel mensen Drijft om 'Mis-Stappen' te begaan - waarin het dan niet zozeer de zogeheten 'Mis-Dadiger', maar eerder het Economische Systeem is dat 'Mis' is. En in die context kunnen we stellen dat manifestaties zoals Armoede en Hongersnood ook 'Mis-Drijven' zijn, omdat het toestanden zijn die (aan)Gedreven worden door een Mis-Vormd Economisch Stelsel dat niet functioneel is in termen van het voorzien van een Waardig Leven voor elk Levend Wezen/Organisme.Vanuit die observatie - is de meest logische stap in het oplossen van de problemen, het Veranderen van het Economische Stelsel.

Een LeefInkomen Gegarandeerd 

 De Equal Life Foundation is een non-profit organisatie die zich inzet om een grondig onderzoek te verrichten naar de verschillende dimensies die in de huidige problematische stand van zaken in het economische en politieke landschap een rol spelen - teneinde zo zorgvuldig mogelijk een aanwendbaar model te kunnen uittekenen dat de Misvormingen in onze politieke en economische systemen corrigeert. Een model dat de Waarden van Vrijheid, Democratie en Eerlijke Competie in ere houdt en dat tegelijkertijd de schadelijke consequenties van het Neo-Liberale Kapitalistische Systeem minimaliseert.

Hierin is het vertrokken vanuit het concept van een Onvoorwaardelijk Basisinkomen voor elk individu. Wat echter al snel duidelijk werd, in het onderzoeken van de werkbaarheid en praktische realiteit van zulk 'n systeem is dat het Onvoorwaardelijk Basisinkomen een leuk idee is, maar op verschillende vlakken niet in lijn staat met de realiteit van hoe wij als Mens op dit moment bestaan en dus gedoemd is om een leuk idee te blijven. Dat is ook waarom het Basisinkomen als hoe het wordt voorgesteld door bijvoorbeeld het Basisinkomen België en de Basisinkomen Partij in Nederland niet werkelijk geïmplementeerd zal worden omdat het wordt voorgesteld als een Idee, en niet als een specifieke, praktische en werkbare realiteit die in lijn staat en rekening houdt met hoe het systeem en de Mens in het Systeem op dit moment functioneert en welke correcties er specifiek nodig zijn in ons Systeem om van een Basisinkomen een realiteit te maken.

Het is het zoveelste idee, het zoveelste theoretische ideaalbeeld dat wordt voorgeschoteld aan de 'Kiezer', en dat hetzelfde lot zal vergaan van hoe politieke idealen en manifesto's van partijen zoals Groen nooit volledig au serieux genomen of geintegreerd werden in en door de sturende machten in de samenleving, omdat er in die idealen en manifesto's nooit rekening gehouden werd met de realiteit van het huidige economische systeem en hoe we zouden kunnen 'roeien met de riemen die we hebben', bij wijze van spreken.

Het Leefinkomen Gegarandeerd Voorstel als voorgelegd door de Equal Life Foundation, is gebaseerd op het beantwoorden van de vraag: 'Hoe kunnen we de Mensenrechten op een praktische manier realiseren en incorporeren in onze Dagelijkse Werkelijkheid, als inherent deel van onze Samenleving, door middel van bijvoorbeeld een Basisinkomen, en tegelijkertijd een leefbare en functionele Economische Structuur behouden waarin ieder individu de Mogelijkheid en de vrijheid heeft om persoonlijke Ontplooiing, Geluk en Welvaart na te streven, in lijn met de Idealen van het Neo-Liberale Kapitalistische Model dat we gewoon zijn?

Onderzoek Het Voorstel en Steun een LeefInkomen Gegarandeerd voor een Samenleving, Wereld en Realiteit die Representatief Staat voor het Menselijk Vermogen en Potentieel om Werkelijk te Evolueren.

Dag 392: Als deze wereld een Film is, wie zijn dan de Slaven die het Scherm doen Oplichten?

Dit is een verderzetting van "Dag 392: Ben je een Personage of een Levend Wezen?".

Zolang we onszelf definieren als het 'hoofdpersonage' in ons leven en onze realiteit - creëren we een wereld vol consequenties - vol conflict, misbruik en lijden - omdat, dit idee in contradictie staat met de realiteit. In de realiteit zijn we niet zomaar 'personages' - maar levende wezens. We zijn niet meer of minder dan een ander, we zijn één en gelijk. En deze eenheid en gelijkheid kan enkel gemanifesteerd en gerealiseerd worden in de 'alleenheid' van onszelf - in zelf-eerlijkheid, zelf-verantwoordelijkheid, zelf-respect, zelf-vertrouwen en zelf-ondersteuning kunnen we ook eerlijk, verantwoordelijkheid, respectvol, vertrouwend en ondersteunend zijn tegenover een ander.

Zelf-Vergeving Dimensie

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en geaccepteerd mezelf te definieren als het hoofdpersonage in en van mijn wereld die ik zie met mijn ogen - en daarin andere mensen te definieren als de 'nevenpersonages' in mijn wereld/film -- waarin ik er vanuit ga dat andere mensen minder belangrijk/waardevol/hoofdzakelijk zijn dan ikzelf --- in de plaats van in te zien dat ik mensen niet eens werkelijk zie als wie ze werkelijk zijn, omdat ik op geen enkel moment heb moeite gedaan om hen te leren kennen, om de wereld die ik zie met mijn ogen te ontdekken en verkennen en leren kennen --- omdat ik vanaf het begin al geconsumeerd was met mijn eigenbelang door te geloven dat ik het 'hoofdpersonage' ben en dat de wereld die ik zie met mijn ogen hier bestaat om mijn belangen te dienen als mijn persoonlijke 'film'

ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en geaccepteerd nooit in te zien hoe ik mezelf heb aangesteld als het hoofdpersonage in mijn wereld en realiteit, zonder op welke manier dan ook te beseffen of te zien hoe die wereld en realiteit in elkaar zit en functioneert --- en dat ik daardoor ook nooit heb ingezien dat ik mijn eigen 'film', als mijn 'Leven' waarvan ik zogezegd het 'hoofdpersonage ben', niet eens zelf in handen heb

ik vergeef mezelf dat ik mezelf nooit heb toegestaan en geaccepteerd mij af te vragen hoe het mogelijk is dat ik mezelf ervaar als een 'hoofdpersonage' in 'mijn film', alsof mijn leven 'van mij' is, 'mijn creatie' -- maar dat ik zelfs niet kan zeggen hoe ik die 'film' of mezelf als het 'hoofdpersonage' in die 'film' heb gecreëerd --- of waar deze realiteit vandaan komt als het 'materiaal' en de 'grondstof' waarmee ik 'mijn film' gecreëerd heb --- en dat ik daardoor dus niet werkelijk zelfs besta in die 'film' --- omdat de 'film', als het 'leven', dat ik ervaar, en mezelf als het 'hoofdpersonage' in die film, geleid wordt door een voorontworpen 'programma' van energie - waarin ik in feite maar een volgeling ben, een slaaf, die blindelings het pad volgt waar de energie mij op leidt --- waardoor ik de illusie creëer dat mijn leven een 'verhaal' heeft, en dus een 'film' is - waar ik dan naar kijk, vol opwinding en denk van 'kijk, dat is MIJN film, MIJN leven, dat heb IK gedaan/gemaakt', maar nooit inzie en besef dat niets van wat ik ooit gedaan heb in die 'film' als mijn herinneringen ooit werkelijk mezelf geweest is, maar altijd een energetische beweging geweest is in mezelf die mij stuurde in een bepaalde richting

ik vergeef mezelf dat ik mezelf nooit heb toegestaan en geaccepteerd mij af te vragen wie of wat het is dat mijn 'film/leven' heeft ontworpen, door te gehypnotiseerd en bevangen te zijn door de mooie lichtjes en kleurtjes van het 'scherm' in mijn geest als de beelden van mijn herinneringen - als de 'scenes' in 'mijn film' - dat ik mij nooit heb beseft dat die herinneringen niet eens werkelijk van mezelf zijn, omdat ik nooit werkelijk aanwezig geweest ben in die momenten, ik heb mijn leven laten sturen door voorgeprogrammeerde energetische ervaringen in mezelf die ik blindelings volgde

ik vergeef mezelf dat ik mezelf nooit heb toegestaan en geaccepteerd in te zien hoe ik mijn macht heb weggegeven aan een voorgeprogrammeerd systeem/patroon/programma van energie om mijn leven te sturen en te bepalen hier op aarde -- door zo geconsumeerd te zijn door eigenbelang, als een gevoel van belangrijkheid en speciaalheid wanneer ik kijk naar mijn herinneringen als de lichtgevende en kleurrijke beeldjes in mijn geest als MIJN bezittingen/eigendom

ik vergeef mezelf dat ik mezelf nooit heb toegestaan en geaccepteerd de fysieke consequenties in te zien van het systeem van eigenbelang dat ik heb toegestaan te bestaan in mezelf - als het geloof dat ik het 'hoofdpersonage' ben en dat de wereld die ik zie om mij heen mijn persoonlijke 'filmwereld' is --- en dus nooit te hebben ingezien dat ik mijn omgeving als de fysieke werkelijkheid zodanig zal manipuleren, bedriegen en misleiden totdat ik zal krijgen wat ik wil en mijn wereld zich schikt naar de verlangens in mijn geest als hoe ik persoonlijk wil dat mijn film eruit ziet - waardoor ik een wereld heb toegestaan en geaccepteerd te bestaan van manipulatie, leugens en bedrog waarin geen enkel mens in staat is om werkelijk te geven om een ander of te zien wat de consequenties zijn van onze woorden en daden in de levens van andere mensen - omdat we die 'andere mensen' zien als de 'nevenpersonages' in onze film, die enkel zoveel waard zijn als de waarde die ze kunnen brengen en toevoegen aan de creatie van onze persoonlijke filmwereld

ik vergeef mezelf dat ik mezelf nooit heb toegestaan en geaccepteerd stil te staan bij de fysieke onpraktische en onmogelijke natuur van dit systeem van eigenbelang dat ik heb toegestaan te bestaan in en als mijn geest en gedachten, als het geloof dat deze wereld mijn film is en ik het hoofdpersonage - door zo geconsumeerd te zijn door de gevoelens die mijn herinneringen produceren, als de flikkerende lichtjes in mijn geest waar ik door gehypnotiseerd ben, dat ik niet eens inzie dat deze fysieke realiteit niet gemaakt is voor zo een ingesteldheid -- en dat de consequenties daarvan zullen zijn dat er veel mensen hun leven op aarde moeten opgeven als slaven, om de levens van een paar mensen op aarde te ondersteunen in hun creatie van hun persoonlijke filmwereld hier op aarde - en dat ik daardoor direct verantwoordelijk ben voor al het lijden in deze wereld als de consequenties van de verstoorde interne realiteit die ik heb toegestaan te bestaan in mezelf


Wordt Vervolgd in Dag 393

dag 388: De Intelligentie van het Verdraaien van de Werkelijkheid

Dit is een verderzetting van "Dag 387: King Leopold's Ghost: Is Intelligentie ons gereedschap voor Misleiding?" - waarin we de documentaire 'King Leopold's Ghost' hebben gebruikt om te onderzoeken hoe 'Intelligentie' bestaat in en als de Menselijke Geest.

We zijn begonnen met de Dimensie van hoe we onze 'Intelligentie' in onze Geest gebruiken als een 'Propaganda-gereedschap' - door specifieke bewoordingen, definities en woordspelingen te gebruiken, die we vormgeven door middel van onze Gedachten, als de Geheime achterkamer waar al onze ware motivaties, verlangens en verborgen agenda's zich schuilhouden, om andere mensen te misleiden, manipuleren en bedriegen, al dan niet bewust - teneinde onze persoonlijke Belangen te kunnen bevredigen.

In deze blog gaan we verder met het kijken naar een andere dimensie/aspect van wat 'Intelligentie' werkelijk is in en als de Menselijke Geest, in hoe het op dit moment gemanifesteerd is in de Mens - gebruik makend van de Documentaire 'King Leopold's Ghost' en met name het voorbeeld dat Koning Leopold II leefde als een Consequentiele/Schadelijke vorm van 'Intelligentie'.

Wanneer we kijken naar hoe hij leefde, de daden die hij verrichte, het misbruik, de corruptie, de manipulatie, die hij uitvoerde omtrent zijn 'Congo Missie', en ongetwijfeld op andere vlakken, onder het mom van 'Intelligentie' en 'Superioriteit' - dan kunnen we onszelf de vraag stellen: 'Waarom is het dat zij die zichzelf 'Beschaafd' en 'intelligent' noemen, in relatie tot de zogezegde 'onbeschaafden' en 'onintelligenten', het minst in staat lijken te zijn om daden te verrichten die ondersteunend zijn voor het leven op aard en die de meeste Consequenties creëren en manifesteren voor iedereen?'

Want, langs de andere kant, zullen het wel de zogeheten 'Intelligente' en 'Beschaafde' Mensen onder ons wezen die hoog van hun toren blazen dat ze 'goedhartig' en 'liefdevol' en 'goed' en 'positief' en 'altruïstisch' zijn, hetgeen gebaseerd is op de idee dat 'Moraliteit' in de Geest bestaat, en dat dus enkel een 'Intelligent' mens, een 'Denkend Mens', een Mens die veel tijd en moeite toewijdt aan het 'Nadenken' over wat Goed versus Slecht en Juist versus fout is, in staat is om 'Moreel' te handelen, en een 'Geweten' te hebben en om dus te doen wat het beste is voor iedereen. Maar, ik bedoel, dit is een Geloof-systeem - het is iets dat we Geloven. De realiteit is echter heel wat anders...

Wanneer je de geschiedenis van de wereld bestudeerd, de Echte geschiedenis - niet de Kleuterverhaaltjes die neergeschreven staan in de geschiedenisboeken die ze kinderen aansmeren op school, en vaak zelfs op Universitair Niveau. Wanneer je de geschiedenis onderzoekt van het economische systeem, en wanneer je de beslissingen die gemaakt werden door invloedrijke individuen bestudeerd vanuit het oogpunt van het Economisch Systeem - dan kom je plots tot de vaststelling dat de dingen die ons verteld geweest zijn tijdens onze kindertijd op school en door de media, niet zijn wat ze lijken. En daarmee bedoel ik dat, onze geschiedenisboeken geschreven en verhaald worden als Sprookjes, waarin je de 'slechte' figuren hebt en de 'goede' figuren - de Media doet juist hetzelfde, je hebt altijd de 'slechterikken' zoals 'Saddam Hoessein' of 'Bin Laden' of 'Gaddafi', en dan heb je de 'Goeierikken', zoals 'President Obama' en 'de UN' en de 'EU' en 'Nelson Mandela' en 'het IMF'.

En dat is omdat de relaties met het Economische Systeem nooit uitgelegd/uitgeschreven worden - en dus, vanuit een oppervlakkig oogpunt, lijkt het alsof sommige mensen 'slechte bedoelingen' hebben en andere mensen 'goede bedoelingen' hebben. Wanneer je echter het economische systeem erbij haalt - merk je op dat elke beslissing die ooit gemaakt geweest is doorheen de menselijke geschiedenis, door elke figuur in een leiderspositie, gebaseerd geweest is op en gestuurd geweest is door Geld en Winst en Hebzucht - en dat in wezen, het hele concept van de Menselijke Geschiedenis die ons ingeprent geweest is door het Schoolsysteem Vals is. Er zijn geen 'Slechte' noch 'Goede' mensen - er is enkel de mens en zijn Hebzucht en Geld.

Ik bedoel, het is niet moeilijk om te zien, het bewijs staart ons elke dag in het gezicht --- het is hoe ons gehele economische systeem bestaat, het is gebouwd op de Ophemeling van de Hebzucht van de Mens - de 'Pursuit of Happiness' heet dat dan.

En dus, de reden waarom de zogezegde 'Intelligente' mensen op aarde, onze wereldleiders, onze psychologen, onze wetenschappers, onze filosofen, leerkrachten en religieuze leiders nooit een wereld hebben kunnen manifesteren die het beste is voor het leven op aarde - is omdat, het enige dat er 'Intelligent' was/is aan hen, is hoe ze iedereen kunnen doen geloven in hun 'Goedheid' en 'Rechtschapenheid', terwijl de ware motivaties van hun beslissingen verborgen blijven.

Het waren immers hoogst 'intelligente' mensen die de geschiedenisboeken die wij op school te verteren kregen, geformuleerd en gestructureerd hebben - en die ervoor gezorgd hebben dat de Echte Geschiedenis en al de Leugens, manipulatie, misbruik en bedrog waar het van doordrongen is, voorgoed verborgen zal blijven, zodat niemand in deze wereld ooit de Status Quo in vraag zal stellen en zodat alle stukken op het Monopolie Bord blijven bewegen volgens de Belangen van de Geschiedschrijvers. De Geschiedschrijvers zijnde zij die, middels hun 'Intelligentie', verhaatjes zullen vormen om aan iedereen te vertellen in verband met hoe wij best de Realiteit interpreteren, zien en ervaren.


Wordt Vervolgd in Dag 389

Dag 349: Hoe/Waarom zijn we allemaal Sociopaten?

Dit is een verderzetting van "Dag 347: Is Schuld het Schild van het Ego?" en "Dag 348: Hoe programmeren we onze kinderen om te aanvaarden dat Leven=Lijden?" - waarin we begonnen zijn met een onderzoek naar/in 'Schuld' - met de Emotionele reactie/ervaring van Schuld vanbinnen en de 'Schuld' in ons economische systeem vanbuiten.

We hebben al gezien en beseft hoe Schuldgevoelens een overlevingsmechanisme is die gebaseerd is op 'sociale manipulatie' en de idee/gedachte dat "ik niet kundig/vaardig genoeg ben om alleen te staan in deze wereld" en "dat ik andere mensen nodig heb om te overleven". Deze backchat/gedachte is verbonden met allerlei beelden/verbeelding/fantasie/gedachten als voorgeprogrammeerde 'zorgen' en 'angsten', overgenomen en gekopieerd van de ouders en grootouders, verbonden met de emotionele ervaring van Angst. Door deze ervaring van Angst, gekoppeld aan al de gedachten, ideëen, verbeelding en projecties van zogezegde 'negatieve' dingen die kunnen gebeuren in de wereld waar het kind mee geprogrammeerd wordt tijdens de opvoeding --- aanvaard het kind de idee in zichzelf dat hij 'klein' en 'onbeduidend' is, en dat hij niet in staat is om voor zichzelf te zorgen en alleen te staan/bestaan - dat hij andere mensen absoluut nodig heeft, koste wat kost, om te kunnen overleven.

Vanuit deze gedachte van "ik heb andere mensen koste wat kost nodig om te overleven", voortkomende uit een ervaring van angst verbonden met allerlei 'doem-gedachten' van wat er allemaal zou kunnen 'mislopen' en 'verkeerd gaan', als gekopieerde angsten van de ouders --- wordt de manipulatie, misleiding en misbruik van 'andere mensen' gerechtvaardigd, bijvoorbeeld door middel van Schuldgevoelens als het 'Schild' dat het Ego gebruikt om zichzelf te 'dekken', om 'gezicht te bewaren/behouden'. Ik bedoel, schuldgevoelens worden langs de ene kant gezien als een teken dat een mens een zeker 'moreel bewustzijn' heeft door de samenleving en zelfs ons gerechtsysteem en dus zogezegd een teken van betrouwbaarheid in een individu --- maar in de realiteit zijn schuldgevoelens net om deze reden niets meer of minder dan een manipulatietechniek die gebruikt wordt door zij die vertrouwen op 'sociale steun/hulp' in en als Relaties om te overleven. Omdat, als kind leer je nu eenmaal dat mensen meer 'begrip' voor je hebben wanneer je iets 'fout' deed maar je voelt je er wel schuldig over - omdat je merkte dat ze om de één of andere reden geloofden dat die schuldgevoelens en 'schuldbetuiging' iets 'betekenen'. Als je je schuldig voelt, dan betekent dat blijkbaar iets - het betekent vaak zelfs zoveel dat het een groot verschil kan maken in rechtzaak.

Omdat, in een rechtzaal zijn het mensen die beslissingen maken over de levens van andere mensen - en die mensen proberen te 'berekenen' of iemand geschikt/'mentaal gezond' is voor de samenleving of niet. Waar is de gevangenis anders voor - als niet omdat we geloven dat als we mensen voor zo lange tijd opsluiten dat ze zich dan 'bewust' zullen worden van dat ze iets 'fout' gedaan hebben, en dat ze vanuit dat bewustzijn een 'schuldgevoel' zullen ervaren --- omdat we geloven dat dat 'schuldgevoel' Betekent dat ze betrouwbaar zijn om weer deel uit te maken van de samenleving. Iemand die geen schuldgevoel ervaart wordt dan bestempelt als 'sociopaat' of 'psychopaat'.

Maar, het is eigenaardig dat wanneer we de oorsprong en het startpunt van schuldgevoelens in onszelf onderzoeken, dat we zullen ondervinden dat schuldgevoelens niet eens een 'echte' of 'oprechte' ervaring/uitdrukking is, maar eerder het gevolg van brainwashing door de ouders die het kind aanleren om zijn omgeving te bespelen en manipuleren door middel van emotionele 'herkenningspunten' die het kind ziet en kopieerd van zijn omgeving, zoals bijvoorbeeld de uitdrukking van 'schuldgevoelens', teneinde hulp en ondersteuning te krijgen van die omgeving en straf te kunnen vermijden/ontlopen/verminderen.

Is dit niet de definitie van een Sociopaat? Het bespelen en manipuleren van mensen door gebruik te maken van het sociaal construct van emotionele uitdrukkingen als voorspelbare reacties in en als de menselijke geest teneinde een persoonlijk doel/verlangen te bevredigen. Ik bedoel, we zijn in die zin dan allemaal sociopaten omdat het iets is dat we allemaal doen - de mensen die de wetenschap dan bestempelt als 'sociopaat' zijn vaak mensen die meer bewust zijn van wat ze eigenlijk aan het doen zijn en dus meer 'intelligent' zijn dan de meeste mensen op vlak van hoe de menselijke geest werkt omwille van hoe en wat ze geobserveerd hebben gedurende hun kindertijd en ontwikkeling in deze wereld. Maar, ik bedoel, het startpunt van schuldgevoelens IS manipulatie, of we ons er nu bewust van zijn of niet - hetgeen wil zeggen dat we allemaal sociopaten zijn.

Het is zelfs zo dat wij, zogezegd 'normale' en 'mentaal/sociaal gezonde' mensen, 'sociopaten' gecreëerd hebben omdat wij onszelf hebben toegestaan te bestaan en onszelf uit te drukken zonder enig grijntje zelf-bewustzijn, zonder enig grijntje verantwoordelijkheid voor hoe we bestaan - en omdat wij onszelf hebben toegestaan elkaar te manipuleren via het voorgeprogrammeerde systeem van emotionele en gevoels-uitdrukkingen en die vorm van 'sociale omgang' hebben aanvaard als 'normaal'. Ik bedoel, uiteraard zullen er dan hier en daar kinderen geboren worden en opgroeien in deze wereld die ergens tijdens hun opgroeiingsproces en ontwikkeling in deze wereld deze connectie tussen hun 'ik-bewustzijn' en de uitdrukking van gevoelens en emoties als het construct van sociale manipulatie dat wij het 'menselijk bewustzijn' noemen, ontbreken omwille van bijvoorbeeld een traumatische gebeurtenis --- waardoor zij deze gevoelens en emoties, die in wezen leugens zijn die we aan onszelf en elkaar verkopen, meer zien voor wat ze eigenlijk zijn, namelijk NIET ECHT, een LEUGEN, en zij zullen deze emotionele en gevoels-uitdrukkingen meer bewust en opzettelijk gaan gebruiken voor persoonlijke overleving.

Wij noemen dit dan 'sociopatisch' gedrag en een 'sociopatische ingesteldheid', maar eigenlijk is het precies hetzelfde als wat wij doen, wij zijn er ons gewoon minder bewust van - en het enige verschil is het ontwikkelingsproces dat het individu ervaren heeft als 'identiteit' in deze wereld en welke ondersteuning het individu al dan niet gekregen heeft van de primaire omgeving in en tijdens dat ontwikkelingsproces om de emotionele en gevoels-uitdrukkingen te aanvaarden als 'echt' en om zichzelf er volledig mee te identificeren tot het punt dat het individu de leugen aanvaard als de realiteit.

Want, ik bedoel - hoe kan wat wij doen, hoe we onszelf uitdrukken en wie we geloven dat we zijn in bijvoorbeeld hoe we ons voelen en hoe we ons emotioneel en gevoelsmatig uitdrukken, 'echt' zijn wanneer er geld en overleving mee gemoeid is - wanneer elk van ons in onze eigen persoonlijke geest constant en continu op onbewust niveau zit te denken aan de persoonlijke overleving in deze wereld -- omdat dat is waar ons economisch systeem ons in dwingt? Hoe kan al wat we doen en zijn, alles van wat en hoe we onszelf uitdrukken tegenover elkaar in en als 'sociale interactie', iets anders zijn dan een constante overlevingsreflex?

In ons systeem zijn we allemaal sociopaten omwille van hoe we getraind worden om elkaar te gebruiken voor onze persoonlijke overleving --- we hebben het gewoon nooit beseft omdat we onszelf nog nooit hebben onderzocht. Neem verantwoordelijkheid voor jezelf, onderzoek Desteni en de Equal Life Foundation en stop de sociopatische natuur van de mens door op te staan voor een verandering in het economische systeem. De tijd is nu.



wordt vervolgd in Dag 350

Dag 348: Hoe Programmeren we onze Kinderen om te Aanvaarden dat Leven=Lijden?

Dit is een verderzetting van "Dag 347: Is Schuld het Schild van het Ego? - Seksuele Paranoia Series", waarin ik vertrokken ben vanuit het startpunt van het onderzoeken van al de dimensies die meespelen in het bestaan van "Seksuele Fantasiëen", om te begrijpen 'wie ik ben' in en als 'Seks', 'Seksualiteit', 'Verlangen', 'Energie''Gevoelens', enzovoort - teneinde verantwoordelijkheid te kunnen nemen voor deze realiteit en specifiek voor de consequenties die hier gemanifesteerd zijn in deze wereld die een gevolg zijn van de 'Menselijke Seksualiteit' en van de manier waarop 'De Mens' 'Seksualiteit' leeft, ervaart en uitdrukt in deze wereld als wat ik gedurende mijn leven/bestaan hier op aarde steeds passief en impliciet heb aanvaard en toegestaan als een Realiteit in deze wereld.

Dit voortkomende uit het besef dat hoe de mens bestaat in deze wereld en hoe ik mezelf als mens heb toegestaan te bestaan in deze wereld, vanbinnen en vanbuiten, niet het beste is voor al het leven op aarde - en de beslissing die ik voor/als mezelf gemaakt heb om mijn leven/bestaan hier op aarde toe te wijden aan het Onderzoeken van de Aanvaarde 'Patronen' van 'Leven' en het Corrigeren van die 'Levens-Patronen' teneinde op elk vlak een Wereld te Produceren die het beste is voor elke levensvorm.

In Dag 347 heb ik de relatie tussen 'Seksuele Fantasiëen'/Seksualiteit en Schuldgevoelens onderzocht, gebaseerd op een patroon dat ik had ontdekt in mezelf als een automatisch mechanisme van zelf-onderdrukking door mij schuldig te voelen wanneer en als ik mezelf toesta te participeren in seksuele fantasiëen, gedachten, gevoelens en verlangens - en wat we in Dag 347 al geobserveerd en begrepen hadden is hoe schuldgevoelens een voorgeprogrammeerde reactie zijn van sociale manipulatie die niet werkelijk is 'wie ik ben', maar die aangeleerd is  als een specifieke overlevings-techniek.

Deze ervaring van schuldgevoel is fascinerend in hoe het een groot deel van ons bestaan bepaalt - niet enkel intern maar ook extern, in de 'Schuld' waar ons economisch systeem op gebouwd is en onder gebukt gaat --- een 'schuld' die allesbepalend is voor al het leven op aarde omwille van hoe het de menselijke samenleving vormgeeft en die tegelijkertijd 'niet echt' is omdat het een 'doorgegeven' iets is, een relikwie, net zoals hoe de schuld in onszelf ook altijd een 'relikwie' is, in hoe het steeds in verband staat met een herinnering die we met ons meedragen uit het verleden. Herinneringen die niet eens werkelijk van onszelf zijn, maar eerder gebaseerd zijn op doorgegeven beoordelingen van onze ouders en grootouders, als hoe we geleerd hebben onszelf en onze daden/expressie te beoordelen, die we dan 'onze herinneringen' en 'ons verleden' noemen, maar dat is het niet echt, het is niet echt onszelf. Net zoals de schuld in het systeem niet echt onze schuld is, het zijn niet echt wij die in de schulden zitten, omdat wij nooit werkelijk de 'bewuste' keuze of beslissing gemaakt hebben die aan het startpunt lag van het ontstaan van 'schuld', we hebben de schuld van onze voorouders overgenomen en onszelf ermee geïdentificeerd en geloven nu dat we moeten 'boeten' voor 'onze schulden'. We geloven dat het leven op aarde, ons leven/bestaan, gebukt moet gaan onder slavernij aan een economisch systeem, om 'onze schulden' af te betalen -- gewoon omdat we nooit hebben ingezien, dat we nooit de berekening gemaakt hebben en beseft hebben dat die schuld niet echt 'van ons' is, het is niet echt. Het is ons 'begrip' van 'de realiteit' dat we hebben geleerd van onze voorouders, net zoals zij die schuld hadden aanvaard als 'echt', hebben ook wij dat gedaan. Het is dat hele punt in de bijbel van de 'schulden van de vaders die tot de zevende generatie doorgegeven zullen worden' dat we nog steeds in ere houden, zonder dat we het beseffen.

Dus, het lijkt me productief om eens een kijkje te nemen in/naar hoe schuldgevoel werkt en in elkaar zit, zodat we onszelf kunnen ondersteunen in het loslaten van patronen uit het verleden die simpelweg niet het beste zijn voor onszelf en voor onze omgeving als het leven op aarde.

Een belangrijke eerste vraag die we ons kunnen stellen in het beter begrijpen van wat schuldgevoel en 'schuld' eigenlijk is - is "Wie heeft er eigenlijk baat bij?". Wie is het die voordeel haalt uit onze schuldgevoelens? Met andere woorden: als wij de 'Schuldenaren' zijn, wie is dan de 'Schuldeiser'? Omdat, wij hebben alvast geen baat bij 'schuld' of 'schuldgevoelens' - 'wij' als in 'de meerderheid'. Het is immers de meerderheid van mensen in de wereld, de middenklasse, de arbeidersklasse, de bedienden, de economische slaven, de armen maar ook de elite in de wereld - die gevangen zitten en geketend zijn aan een 'schuld' die we moeten afbetalen via belastingen. Een schuld die ergens doorheen het verleden zich heeft opgestapeld ten gevolge van beslissingen die in onze naam gemaakt zijn.

Ik bedoel, als onze overheid beslissingen neemt in onze naam, beslissingen die zogezegd het beste zijn voor ons en die gericht zijn op het creëren en garanderen van een gezonde samenleving en een houdbare welvaart-standaard die het leven op aarde aangenaam maakt voor elk van ons -- waarom en hoe is het dan mogelijk dat die beslissingen ons in de 'schulden' werken? Omdat, dit wil dan impliciet zeggen dat het blijkbaar niet de bedoeling is dat ons bestaan hier op aarde aangenaam is -- aangezien hier het principe toegepast wordt van "als je geluk wil, dan moet je een tol/schuld/boete betalen", "als je een goed leven wil, dan zal je betalen met je leven en het leven van je kinderen".

Hetzelfde geldt in de relatie tussen ouders en kinderen, waarin hetzelfde principe wordt toegepast: "als je wil dat ik voor je zorg, als je een welvaardig en gelukkig leven wil, dan moet je daarvoor betalen met je loyaliteit, trouw, respect en gehoorzaamheid aan mij(de moeder/vader)", dan zit je ook 'in de schulden' --- waarin impliciet wordt aanvaard dat 'leven is lijden'. Omdat, ik bedoel, het is maar vanzelfsprekend dat een kind bepaalde dingen nodig heeft om te kunnen leven, en dat de ouder bijgevolg zichzelf moet 'opofferen' om te zorgen voor zijn kinderen - als de ouder dit niet doet, dan heeft het kind geen schijn van kans om te overleven/leven in deze wereld. Dus, het aspect van het 'iets in ruil vragen' voor die hulp, ondersteuning en zorg - dat is iets wat impliciet en automatisch door ouders toegepast wordt en als vanzelfsprekend aangenomen wordt -- waardoor het principe van 'schuld' al vanaf de geboorte ingeprent en geprogrammeerd wordt in het kind: het gelijkstellen van 'Leven' en 'Bestaan' aan 'Schuld' - Leven=Schuld. En dus, hebben we 'schuldgevoel' als een constante, continue innerlijke negatieve ervaring, aanvaard als 'wie we zijn' als levende wezens. Het is dus niet verwonderlijk dat wij mensen geobsedeerd zijn met het zoeken/verlangen naar een positief gevoel/ervaring - en dat de mens een 'Verslaafde' is die de Wereld leegplundert op zoek naar vlucht uit de innerlijke negatiefheid.

En zodus is ons 'wereld-systeem', ons economisch model, een reflectie, een manifestatie, van het innerlijk aanvaardde principe van 'leven=schuld' en is het haast onmogelijk voor het menselijk bewustzijn om te bevatten dat het ook anders kan - dat het mogelijk is om te geven zonder iets terug te verwachten/willen/verlangen/eisen --- om te 'Ver-Geven'. Zelfs met al de consequenties, de kinderen die massaal sterven door honger, kou, ziekte, de natuur die kreunt en bloedt - kunnen, of eerder 'willen', we niet loslaten van dat principe van 'leven=schuld' --- we willen niet loslaten van de Be-Schuldigingen, van de haat, de woede, de wrok en rancune en de gedachte dat 'als ik moet lijden, dan zal iedereen lijden', de Basisvoorwaarde van het bestaan van Schuld - ik Beschuldig en ik wordt Beschuldigd en zo is de cirkel rond.


 Wordt vervolgd in Dag 349




Voor verdere ondersteuning in het begrijpen van hoe Schuldgevoelens in elkaar zitten en hoe ze ons saboteren in ons vermogen om te bestaan op een manier die het beste is voor onszelf en onze omgeving - beluister volgende Eqafe Interviews:

                       

Voor verdere ondersteuning in het begrijpen van hoe Schuldgevoelens in elkaar zitten en hoe ze ons saboteren in ons vermogen om te bestaan op een manier die het beste is voor onszelf en onze omgeving - beluister volgende Eqafe Interviews:

                        - See more at: http://kim-reisnaarleven.blogspot.be/2013/08/dag-347-is-schuld-het-schild-van-het.html#sthash.76ebxsGw.dpuf

Dag 284: De Mensenrechten Organisaties zijn Marjonetten van onze Onwetendheid

Dit is een verderzetting van "Dag 283: Hoe Dragen Mensenrechten Organisaties bij tot de Schending van de Mensenrechten?" en maakt deel uit van een Blog-Serie die handelt over het Onderzoeken en herdefinieren van de Mensenrechten - in functie van de Gelijk Leven Stichting die als Doel heeft een Samen-Leving te creëren op aarde waarin de Mensenrechten GELEEFD worden in en als onze dagelijkse Realiteit.

Voor Context, zie:
"Dag 267: Mensenrechten en de Gelijk Leven Stichting"
"Dag 268: Een rECHTzetting van de MensenrECHTen"
"Dag 269: Zijn de Mensenrechten een Illusie?"
"Dag 270: Hoe kunnen Mensenrechten bestaan als ze niet in Mij Bestaan?"
"Dag 271: Hoe kunnen Mensenrechten bestaan wanneer Politiek en Economie Gescheiden zijn?"
"Dag 272: Bestaat Politiek wel in Afscheiding van Economie?"
"Dag 273: De Uitvoering van de Mensenrechten is volgens de Wetten van de Natuur"
"Dag 274: Er is geen Krijgen zonder Geven"
"Dag 275: Waarom zien we 'rechten' en 'plichten' als 'beloning' en 'straf'?"
"Dag 276: Wie verantwoordelijkheid neemt voor Het Leven LEEFT de Mensenrechten"
"Dag 277: Rechten voor de Gehersenspoelden"
"Dag 278: Is Vrijheid van Meningsuiting een Basisrecht?"
"Dag 279: Is Vrijheid van Meningsuiting wel een 'Recht' als ik niet begrijp waar mijn Mening vandaan   Komt?"
 "Dag 280: Wil je Rechten, dan moet je Betalen!"
 "Dag 281: Bestaat 'Rechtvaardigheid' wanneer je 'Rechten' bepaald worden door Geld?"
 "Dag 282: Het Recht om Arm te zijn en te Sterven, Dat heb je!"


 ik vergeef mezelf dat ik mezelf nooit heb toegestaan en geaccepteerd in te zien dat de mensenrechten organisaties nooit een politiek standpunt hebben ingenomen, en nooit werkelijk de aandacht van de mens wijzen op de economische structuren die het echte onderliggende probleem en oorzaak zijn van schendingen van de mensenrechten - maar eerder de mens willen 'respecteren' in zijn 'verlangens' en zijn 'levensstijl', om geld te kunnen verdienen door middel van donaties te krijgen van mensen, hetgeen impliceert dat die mensenrechten organisaties enkel geinteresseerd zijn in geld en niet werkelijk in het absoluut veranderen van de basis van het systeem op aarde om een betere wereld te creëren voor allen

ik vergeef mezelf dat ik mezelf nooit heb toegestaan en geaccepteerd in te zien dat het feit dat de mensenrechten organisaties geen moeite doen om de mens in de 'eerstewereld-landen' te onderwijzen over hoe het economische systeem werkt dat aan de oorsprong ligt van de situaties van misbruik en uitbuiting en deprivatie in deze wereld, aantoont dat die organisaties niet werkelijk geinteresseerd zijn in het veranderen van de wereld en dus werkelijk van de mensenrechten een realiteit te maken --- maar dat ze een soort van 'stroman' zijn, een afleiding, een 'marjonet', bedoelt om de illusie te creëren dat de mensenrechten geëerd worden, terwijl het in de realiteit net het tegenovergestelde is -- aangezien de mensenrechten organisaties de mensen in de welvaartslanden een positief gevoel geven over 'de wereld' en op geen enkele manier aansporen om hun omgeving en de consequenties/impact van hun daden op de rest van de wereld te onderzoeken die in wezen het tegenovergestelde manifesteren van dat positieve gevoel dat ze hebben over zichzelf, waardoor ze dus nooit hun verantwoordelijkheid zullen inzien en nooit zullen opstaan om het systeem daadwerkelijk te veranderen zodat het het beste werkt voor allen

ik vergeef mezelf dat ik mezelf nooit heb toegestaan en geaccepteerd in te zien dat de mensenrechten organisaties die zogezegd als doel hebben om toe te zien dat de mensenrechten geëerd worden in deze wereld, in wezen deel uitmaken van het systeem dat de mensenrechten op dagelijkse basis schendt en dat de reden is dat er een 'declaratie van de mensenrechten' opgesteld geweest is in de eerste plaats, en dat ze daarom duidelijk niet geintereseerd zijn om de mensenrechten op een werkelijke manier uit te voeren, maar om de mensenrechten eerder een 'commoditeit' te maken, een 'privilege-recht' --- waarin het lijden van mensen uitgebuit en gebruikt wordt om in te spelen op het schuldgevoel van de mensen in de eerstewereld-landen, om geld te verdienen dat dan weer mooi richting de grote bedrijven in deze wereld om de middelen te kopen die nodig zijn om mensen in de derdewereld-landen zogezegd te 'helpen' -- terwijl het geld dat de mensenrechten organisaties nooit genoeg zal zijn om iedereen werkelijk onvoorwaardelijk te ondersteunen en te voorzien van hun basisnoodzakelijkheden

ik vergeef mezelf dat ik mezelf nooit heb toegestaan en geaccepteerd in te zien dat de mensenrechten organisaties in wezen werken als een onderdeel van de grote bedrijven in deze wereld omdat dat ze met het geld dat ze inzamelen producten kopen van de bedrijven om voedselpakketten en 'overlevingsmiddelen' en medicijnen naar de derdewereld-landen te sturen, waardoor de bedrijven de enigen zijn die daar werkelijk voordeel uit halen - en hun 'hulp' uiteindelijk alleen maar resulteert in een verlenging van het lijden omdat ze op geen enkele manier een permanente oplossing bieden

ik vergeef mezelf dat ik mezelf nooit heb toegestaan en geaccepteerd in te zien dat hoe de mensenrechten organisaties te werk gaan is als een 'liefdadigheids-organisatie', die gebaseerd is op de idee dat de armoede, het misbruik en het lijden waarin de 'arme landen', de 'derdewereld-landen' zich in bevinden hun 'eigen schuld' is, en dat wij hier in het westen zo 'lief' en altruïstisch zijn dat we ons 'hardverdiende geld' willen opgeven voor hen, zomaar, 'gratis en voor niets' --- waarin wij ondersteund worden in een gevoel van superioriteit tegenover de 'derdewereld-landen' en waardoor wij op geen enkele manier inzien hoe het hele economische systeem en hoe landen in relatie staan met elkaar, gebaseerd is op ongelijkheid, en dat wij hier in het westen in feite het meeste misbruik maken van die voorbepaalde 'ongelijkheid' door niet te beseffen dat we evengoed zelf in een derdewereld-land geboren hadden kunnen worden en daardoor een leven zouden moeten doorstaan van onrechtvaardigheid, oneerlijkheid, misbruik en uitbuiting, zonder dat dat onze eigen 'keuze' zou geweest zijn -- en dat wij dus in werkelijkheid, omwille van het land en de economische positie waarin we geboren zijn, net het meest verantwoordelijk zijn voor wat er in de rest van de wereld gebeurt, en dat het de bedoeling is dat wij verantwoordelijkheid nemen voor de fouten die door de voorgaande generaties gemaakt zijn en dus het huidige systeem van ongelijkheid en misbruik 'recht zetten', in de plaats van onszelf te verschuilen achter zogezegde kinderlijke 'onschuld' als de 'onwetendheid' waarin/waarmee we geboren zijn, door te DELEN wat wij hebben en van de mensenrechten een realiteit te maken --- omdat wij hier in het westen, omwille van een geschiedenis aan slavernij en onderdrukking van het Zuiden, nu eenmaal de macht en dus de verantwoordelijkheid hebben om dat te doen

ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en geaccepteerd te geloven dat de mensenrechten organisaties een teken van 'altruïsme' en 'liefdadigheid' zijn van het westen - in de plaats van in te zien dat de mensenrechten organisaties opzettelijk als een 'liefdadigheids-organisatie' ontworpen zijn door de grote bedrijven in deze wereld om in te spelen op mijn GEVOELENS van superioriteit - zodat ik nooit voor mezelf zou stilstaan bij of zou onderzoeken hoe het economische/politieke systeem echt in elkaar zit en wat mijn plaats is in dat systeem, zodat ik dus ook nooit zou beseffen dat de armoede, de uitbuiting en het misbruik en de hongersnood in al die landen een direct resultaat is van mijn levensstijl hier in het westen, en van de misbruikende 'meester-slaaf' relaties die in de geschiedenis gevormd zijn tussen onze landen en die nu nog steeds impliciet onderhouden worden - en dat het dus mijn verantwoordelijkheid is om het systeem te veranderen tot een systeem dat de mensenrechten op elke manier eert en respecteerd voor elk mens één en gelijk --- omdat, als ik dat zou inzien dan zouden de huidige 'één procent' hun machtsstatus en rijkdom verliezen

ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en geaccepteerd de mensenrechten organisaties te vertrouwen om de mensenrechten uit te voeren in deze wereld in mijn naam, en om al de 'negatieve' consequenties' van het menselijk systeem 'weg te vagen' uit mijn bewustzijn, zodat ik mij goed kan voelen over mezelf en zodat ik het gevoel kan hebben en kan geloven dat ik zelf niets hoef te doen-- en dat ik daarin mezelf heb toegestaan alle verantwoordelijkheid uit handen te geven

Wordt vervolgd in Dag 285

Dag 282: Het Recht om Arm te zijn en te Sterven, Dat heb je!

Dit is een verderzetting van "Dag 280: Wil je Rechten, dan moet je Betalen!" en "Dag 281: Bestaat 'Rechtvaardigheid' wanneer je 'Rechten' bepaald worden door Geld?"


ik besef en realiseer mij dat zolang rechten afhankelijk zijn van het 'recht-systeem' dat afhankelijk is van GELD, dat 'mensenrechten' niet kunnen bestaan voor elk mens gelijk en onvoorwaardelijk --- en dat die 'rechten' dus enkel gelden voor de 'rijken', die die rechten en het recht-systeem kunnen gebruiken om hun rijkdom te beschermen tegen de armen --- en dat het 'recht-systeem' dus in wezen de 'mensen-rechten' van de armen wegneemt in de plaats van schenkt omdat het recht systeem enkel werkt voor en door middel van zij die geld hebben om zichzelf te representeren en verdedigen in de 'recht-zaal'

ik besef en realiseer mij dat de mensenrechten nooit echt bestaan hebben als een 'geven-om' elk mens onvoorwaardelijk omdat het systeem dat het lijden in de levens van mensen produceerde nooit veranderd geweest is en omdat de 'machtshebbers', degenen die de macht hadden om het systeem daadwerkelijk structureel te veranderen, niet werkelijk gaven om de mensheid en dus de 'mensenrechten' hebben gecreëerd om 'het volk' wijs te maken dat 'alles ok' is en dat 'de wereld ok is' en dat er gewerkt wordt aan oplossingen --- terwijl zij hun superieure machtspositie kunnen blijven verzekeren

ik besef en realiseer mij dat mensenrechten niet echt kunnen zijn tenzij ze een structureel deel uitmaken van hoe het economische systeem werkt, op elk vlak en op elke manier, en tenzij ze de basis vormen van de systemen die het leven op aarde dirigeren --- en dat, zolang het huidige systeem van competitie, van winnaars en verliezers, een systeem dat niet onvoorwaardelijk geeft om het leven en dat niet geconstrueerd is op basis van het ondersteunen van het leven, blijft bestaan, zijn de mensenrechten een illusie die enkel 'bestaan' om de rijke mensen het gevoel te geven dat de wereld 'in orde' en 'ok' is en dat ze dus niets moeten doen om het lijden te stoppen dat ze dagelijks zien op het nieuws

ik stel mezelf tot doel om op te staan in deze wereld als een wezen dat werkelijk geeft om het leven en dat verantwoordelijkheid neemt voor het bestaan, en dat staat als een levend voorbeeld van wat het beste is voor allen --- zodat ik kan bijdragen tot het creëren van een systeem dat structureel gefundeerd is op een praktische uitvoering van de mensenrechten -- zodat geen enkel kind ter wereld ooit nog moet lijden

ik besef en realiseer mij dat de 'mensenrechtenorganisaties' in deze wereld niet werkelijk geven om de mensheid en niet werkelijk geinteresseerd zijn om te doen wat moet om van de mensenrechten en praktische realiteit te maken, omdat ze zich op geen enkele manier bezig houden met het ontwikkelen van een politieke oplossing, en in wezen werken op basis van de structuur van het huidige systeem met als doel het huidige systeem te laten bestaan en aan mensen de illusie te bieden dat er 'iets gedaan wordt' en dat alles dus ok is in de wereld, en om aan mensen het gevoel te geven dat ze niet echt moeten opstaan in deze wereld --- en dat daarom mensenrechtenorganisaties dus een creatie zijn van de Elite in deze wereld die er alles aan wil doen om hun machtspositie te behouden en om het huidige systeem intact te houden, omdat ze weten dat als mensen zouden beseffen welke 'onrechtvaardigheid' er werkelijk bestaat ten gevolge van dit systeem, en dat de mensen die de macht hebben in deze wereld daar absoluut niet om geven, dan zouden mensen opstaan en de wereld veranderen, en dan zou de elite hun macht en rijkdom verliezen

ik stel mezelf tot doel om het proces te bewandelen van het systeem te onderzoeken en praktische manieren te vinden waarop de mensenrechten een praktische realiteit kunnen worden voor elk mens, zoals altijd de bedoeling was - omdat ik besef dat het niet aanvaardbaar is dat er een elite bestaat in deze wereld die ALLES hebben, terwijl er kinderen omkomen van de honger, van dorst, van de kou of omwille van welke reden dan ook die te maken heeft met het feit dat ze niet genoeg middelen hebben om voor zichzelf te zorgen of dat hun ouders niet de middelen hebben om voor hen te zorgen --- en omdat ik besef dat die elite er op dit moment alles aan doet om de mensenrechten net NIET om te zetten in een praktische realiteit, omdat ze angst hebben dat zij dan minder grondstoffen en dus minder 'rijkdom' voor zichzelf zouden hebben

ik stel mezelf tot doel om aan te tonen dat het huidige systeem niet 'rechtvaardig' of 'correct' of 'juist' of aanvaardbaar is, op welke manier dan ook --- en dat de enige reden waarom we het blijven aanvaarden en waarom het blijft bestaan is omdat de mensen die geld hebben hun hebzuchtige aard verbergen achter allerlei 'rechtvaardigingen' en redeneringen om zichzelf ervan te overtuigen dat de huidige stand van zaken 'rechtvaardig' is en dat het om de één of andere reden 'rechtvaardig' is dat zij kunnen leven terwijl zoveel kinderen in deze wereld moeten sterven omdat zij niet willen DELEN

ik stel mezelf tot doel om aan te tonen dat wij in en als de menselijke samenleving, en vooral hier in het westen, de middelen, de kans en de mogelijkheid hebben om van de mensenrechten een politieke, werkelijke, praktische realiteit te maken voor elk mens op aarde, en om ervoor te zorgen dat geen enkel kind ooit nog moet lijden - en dat de enige reden dat we dat niet doen is omdat we onszelf hebben laten hersenspoelen met allerlei redenen, excuses en rechtvaardigingen om onszelf ervan te overtuigen dat we 'het niet kunnen', dat 'het onmogelijk is', dat we 'te zwak zijn' of 'te dom zijn' of 'maar mens zijn', etc..., waar we onszelf achter verschuilen, omdat we in wezen 'geen zin' hebben om op te staan uit angst dat we ons comfortabele leventje vol gewoontes moeten opgeven en dat we zelf iets zullen verliezen, ondanks het gezond verstand dat als we een wereld creëren die het beste is voor ALLEN, en die ELK MENS onvoorwaardelijk ondersteund, dat die wereld dan zowieso ook het beste zal zijn voor onszelf op elke manier

Dag 281: Bestaat 'Rechtvaardigheid' wanneer je 'Rechten' bepaald worden door Geld?

Dit is een verderzetting van "Dag 280: Wil je Rechten, dan moet je Betalen!" 

Deze blog maakt deel uit van de Blog-Serie die handelt over het Onderzoeken en herdefinieren van de Mensenrechten - in functie van de Gelijk Leven Stichting die als Doel heeft een Samen-Leving te creëren op aarde waarin de Mensenrechten GELEEFD worden in en als onze dagelijkse Realiteit.

Voor Context, Lees:
"Dag 267: Mensenrechten en de Gelijk Leven Stichting"
"Dag 268: Een rECHTzetting van de MensenrECHTen"
"Dag 269: Zijn de Mensenrechten een Illusie?"
"Dag 270: Hoe kunnen Mensenrechten bestaan als ze niet in Mij Bestaan?"
"Dag 271: Hoe kunnen Mensenrechten bestaan wanneer Politiek en Economie Gescheiden zijn?"
"Dag 272: Bestaat Politiek wel in Afscheiding van Economie?"
"Dag 273: De Uitvoering van de Mensenrechten is volgens de Wetten van de Natuur"
"Dag 274: Er is geen Krijgen zonder Geven"
"Dag 275: Waarom zien we 'rechten' en 'plichten' als 'beloning' en 'straf'?"
"Dag 276: Wie verantwoordelijkheid neemt voor Het Leven LEEFT de Mensenrechten"
"Dag 277: Rechten voor de Gehersenspoelden"
"Dag 278: Is Vrijheid van Meningsuiting een Basisrecht?"
"Dag 279: Is Vrijheid van Meningsuiting wel een 'Recht' als ik niet begrijp waar mijn Mening vandaan Komt?"


Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en geaccepteerd  niet in te zien dat enkel degenen die geld hebben in deze wereld 'rechten' hebben, aangezien die 'rechten' afhankelijk zijn van het 'recht-systeem' dat werkt op basis van geld, en enkel luistert naar zij die geld hebben voor een advocaat en om de legale procedures te bestuderen en betalen -- en dat de zogezegde 'mensenrechten' in de Declaratie van de UN enkel 'bestaan' om mensen de illusie te bieden dat er oplossingen zijn in deze wereld en dat het economische en politieke systeem niet gewoon een groepje rijke mensen zijn die koste wat kost hun rijkdom en macht willen behouden in het systeem, en dat die 'mensenrechten' er dus eigenlijk enkel zijn om ervoor te zorgen dat het hele systeem niet werkelijk structureel zou veranderen zodat elk mens gelijk bedeeld wordt, als wat werkelijk een uitvoering van de Mensenrechten zou zijn

ik vergeef mezelf dat ik mezelf nooit heb toegestaan en geaccepteerd in te zien dat als de 'politieke grootmachten' van de wereld werkelijk geïnteresseerd zouden zijn in het uitvoeren van de mensenrechten, dat ze het hele economische systeem volledig hergestructureerd zouden hebben zodat elk mens gelijk bedeeld wordt en geëerd wordt in zijn basis-rechten zoals die neergeschreven staan in de 'Declaratie van de Mensenrechten' --- en dat het feit dat die politieke instanties het huidige economische systeem dat in de eerste plaats verantwoordelijk was en de reden was voor de noodzaak aan 'mensenrechten' hebben laten bestaan, een teken is dat het nooit de bedoeling was om van de 'mensenrechten' een realiteit te maken, maar enkel om de 'bevolking' van de wereld het GEVOEL te geven dat er iets veranderd is, om de 'gemoederen' weer te bedaren

ik vergeef mezelf dat ik mezelf nooit heb toegestaan en geaccepteerd in te zien dat de 'Mensenrechten' altijd werden opgesteld of 'bijgewerkt' na een grote oorlog, als een reactie van angst voor een volgende oorlog --- waardoor de mensenrechten altijd werden opgesteld vanuit het startpunt om 'de vrede te bewaren', en dus niet vanuit het startpunt van werkelijk te doen wat het beste is voor allen op een echte praktische leefbare manier -- en dat de 'mensenrechten' daarom enkel woorden op papier zijn die niet op een praktische manier geleefd worden in het systeem, omdat het systeem dat de oorlogen doorheen de geschiedenis geproduceerd heeft, nooit structureel veranderd geweest is, aangezien het altijd de 'machtshebbers' waren, als degenen die hun positie van macht en rijkdom in het systeem wilden bewaren,  die de 'mensenrechten' hebben opgesteld -- en dat het daarom onvermijdelijk is dat er oorlogen blijven komen die meer en meer lijden produceren, omdat het huidige systeem altijd al gebaseerd geweest is op uitbuiting, misbruik en slavernij

ik vergeef mezelf dat ik mezelf nooit heb toegestaan en geaccepteerd in te zien dat er altijd een soort van 'declaratie van de mensenrechten' opgesteld geweest is na elke grote oorlog in een poging van de machtshebbers om het volk te 'bedaren' en 'gerust te stellen' en om het vertrouwen van het volk te herstellen in hun overheid door hen het gevoel te geven dat de overheid nu wel om hen geeft en dat alles zal veranderen, zonder dat er ooit werkelijk een structurele verandering heeft plaatsgevonden in het economisch systeem, de bezitters en de machtshebbers en zij die geld hebben in deze wereld zijn altijd mooi op hun plaats blijven zitten --- en dat het meer een 'vanzelfsprekend' gegeven is dat de economie een 'boost' krijgt na elke 'depressie'/'oorlog'/'recessie', waardoor het steeds LEEK ALSOF het systeem was 'veranderd' en ALSOF mensen plots meer 'rechten' en 'vrijheid' hadden, waardoor niemand ooit inzag dat het systeem dat de oorlog, het conflict en het lijden had gecreëerd in de eerste plaats nooit echt veranderd is, maar dat er enkel meer politieke 'gebakken lucht' was bijgekomen in de vorm van allerlei 'declaraties' en 'stellingen' die nooit echt in de praktijk worden uitgevoerd maar steeds een 'religie'/'ideologie' blijven om een positief GEVOEL te genereren in 'het volk' - en dat het dus onvermijdelijk is dat zolang het huidige systeem niet werkelijk structureel verandert om elk mens onvoorwaardelijk gelijk te bedelen en gebaseerd te zijn op het principe van Gelijkheid en Wederzijdse Ondersteuning, er oorlogen en conflict en lijden zullen blijven komen en escaleren omdat dat het gevolg is van het principe van 'meesters' en 'slaven', 'rijken' en 'armen' en 'winnaars' en 'verliezers' waar het huidige systeem op gebaseerd is

ik vergeef mezelf dat ik mezelf nooit heb toegestaan en geaccepteerd in te zien dat, ondanks de 'declaratie van de mensenrechten' waarin OP PAPIER elk mens zogezegd het recht heeft op bestaan en dus op de middelen om dat bestaan mogelijk te maken, in de realiteit dit recht niet beantwoord wordt omdat mensen enkel aanspraak kunnen maken op hun 'rechten' via het 'recht-systeem', dat werkt op basis van geld --- waardoor de 'armen', als dus degenen in deze wereld die hun 'rechten' het meest nodig hebben, gemarginaliseerd geraken en niet gezien of gehoord worden in en door het systeem omdat ze het geld niet hebben om te betalen voor advocaten of gerechtelijke procedures of de opvoeding/onderwijs om te begrijpen hoe het recht-systeem werkt --- terwijl de mensen in deze wereld die wel geld hebben GELOVEN dat 'mensenrechten' bestaan en dat de wereld 'rechtvaardig' is omdat ze niet inzien hoe het 'recht-systeem' ontworpen is om de rechten van zij die ze het meest nodig hebben te ontkennen door te werken op basis van GELD en door niet aan allen onvoorwaardelijk Gelijk geld te geven

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en geaccepteerd te geloven dat 'rechtvaardigheid' bestaat en dat de wereld 'rechtvaardig' is door te GELOVEN in de 'Mensenrechten' en door nooit te hebben ingezien hoe mensen ondermijnd worden in die 'basis-rechten' doordat het recht-systeem afhankelijk en afgescheiden is van het Economische Systeem, dat gebaseerd is op het medogenloze Principe van 'Overleving van de Sterksten' --- en nooit te hebben ingezien dat 'Rechtvaardigheid' daardoor gedefinieerd is in en als de Economische Principes van 'Overleving van de Sterken', waardoor ik mezelf heb toegestaan impliciet te aanvaarden dat de 'Armen' en dus de 'zwakkeren' in deze wereld geen echte 'Rechten' hebben, en dat 'Rechten' in deze wereld enkel bestaan voor de Rijken om te beschermen wat ze Hebben --- en dat de 'Mensenrechten' dus een leugen zijn die enkel bestaan in functie van het 'imago' van de wereld-leiders als zogezegde 'altruïstisch' ingestelde Wezens


Wordt Vervolgd in Dag 282