Dag 762: Wat er Schuilt onder het Oppervlak van je Persoonlijkheid

Wat ik dus in mijn verlangen om diepgang te vinden en te creëren in mezelf en in mijn leven niet besefte dat ik eigenlijk de hele tijd enorm oppervlakkig bezig was en steeds oppervlakkiger aan het worden was en dan wel omdat ik 'diepgang' definieerde in bijvoorbeeld de dingen die ik zegde, hoe ik eruit zag of de vrienden die ik had en hoe ik mijn leven inschikte. Ik was dus met andere woorden de illusie en de externe presentatie aan het creëren van zogezegde 'diepgang' om mezelf er in feite van trachten te overtuigen dat ik geen oppervlakkig iemand was en dat ik diepgang had vanbinnen.

Uiteindelijk voelde ik mij vanbinnen, ondanks al de moeite die ik deed om 'niet oppervlakkig te zijn', toch steeds leeg en verlangde ik naar echtheid in mijn leven, naar het gevoel dat de dingen die ik doe op de één of andere manier zin hebben en niet zomaar een soort van toneelspel zijn waarin ik mij des te meer een soort clown voelde. Diep vanbinnen op een bepaald niveau in mezelf besefte ik immers wel waar ik mee bezig was; ik zag wel dat ik me op een bepaalde manier voordeed opdat ik een meerwaarde kon ervaren en de leegte en saaiheid die ik ervoer in mezelf kon verbergen. Ik begreep ergens wel dat de diepgang die ik trachtte te bereiken slechts een persoonlijkheid was waar ik instapte; een persoonlijkheid met bepaalde manieren van spreken, denken en mij gedragen als een soort personage in een film dat ik probeerde te belichamen.

Des te meer ik mezelf in die persoonlijkheid probeerde te verliezen, des te meer ervoer ik eigenlijk het sterke contrast tussen wie ik werkelijk was vanbinnen en hoe ik mij voordeed langs buiten, alsook de valsheid van mijn bestaan die ik aan het toestaan was in mezelf. Het was pas wanneer ik mijn proces begon te bewandelen om oprechtheid met mezelf te beoefenen en met andere woorden mezelf niet meer te verbergen achter persoonlijkheden, dat ik begon te beseffen dat ik pas echte diepgang kon ervaren en ook werkelijk kon belichamen als en wanneer ik die zelf-oprechtheid toepaste.

Het was pas wanneer ik oprecht was met mezelf over wat ik aan het doen was binnenin mezelf en over de tegenstrijdigheden en valsheden die ik had toegestaan in mezelf, dat ik dat gevoel van 'echtheid' kon ervaren waar ik al zo lang eigenlijk naar op zoek was geweest. Voor de eerste keer had ik het gevoel dat ik meer 'echt' was vanbinnen, net omdat ik ook meer opr-echt was met mezelf.

De diepgang die ik ervoer ontstond in het onder ogen komen van en het in de ogen kijken van mezelf, in de plaats van trachten weg te kijken of mezelf proberen te verstoppen achter personages van schijnbare en onoprechte diepgang. Ironisch genoeg was het aanvaarden van de simpele realiteit van wie ik ben vanbinnen hetgene dat mij ondersteunde om ware diepgang te creëren en te belichamen in en als mezelf; het was het aanvaarden van en het eerlijk zijn over mezelf als zijnde simpelweg wie ik ben en niet 'meer', niet 'beter' dan de meest simpele versie van mezelf als zijnde namelijk wie ik altijd geweest ben vanaf ik een kind was tot nu. Oprecht zijn met jezelf staat je toe in je diepste kern te kijken, en dat is wat het wil zeggen om diepgang te hebben. Het is niet iets dat echt gezien kan worden door andere mensen, het is geen persoonlijkheid en het is niets speciaals, maar het is écht.

Dag 695: Hoe we onze Kwaardheid rechtvaardigen met Beoordelingen

Ter verderzetting op Dag 694: Het Ware Gelaat van Kwaadheid:

Dit is dus hoe persoonlijke angsten zich kunnen verbergen achter reacties van verontwaardigheid, waarin je soms gelooft dat je je verontwaardigd en kwaad voelt om een situatie omdat je gelooft dat bepaalde mensen in die situatie zich nu eenmaal onheus gedragen hebben. Terwijl de kwaadheid is in wezen enkel een reactie op de angst die je voelt in jezelf.

Ik werd bijvoorbeeld enkel kwaad op en beoordeelde enkel die mensen en situaties die een bepaalde angst in mezelf activeerden. Zoals een angst om gepest te worden of een angst om buitengesloten te worden of een angst dat er over mij geroddeld zou worden. Dit was wat ik andere mensen zag doen in die serie Naked and Afraid XL, en dus was dat specifiek hetgeen ik beoordeelde als 'slecht' en 'gemeen' en waarop ik specifiek reageerde met gedachten van 'dat doe je toch niet!' en 'wat voor een rotmens ben jij nu!', enzovoort.... Beoordelingen die op zich fungeren als rechtvaardigingen voor mijn reactie van kwaadheid.

En dankzij die rechtvaardigingen, namelijk 'ik ben gerechtvaardigd in mijn reactie van kwaadheid op dit individu omdat hoe zij zich heeft gedragen in die situatie gewoon onjuist en compleet gemeen was', hoef ik niet naar binnen te kijken in mezelf en hoef ik ook niet te zien dat er eigenlijk angsten in mezelf bestaan in relatie tot behandeld worden op die manier.

Ik bedoel, in wezen beoordeel ik die persoon enkel omdat ik persoonlijk angst heb van hun gedrag. Ik heb zelf angst om te moeten omgaan met zulk'n gedrag in mijn omgeving en om mij in zo'n groepssituatie te bevinden waarin er over mij geroddeld wordt of waarin ik mij in een positie bevindt waarin ik het gevoel heb dat de groep tegen mij gekant is of dat ik op de één of andere manier geviseerd aan het worden ben. En daardoor val ik nu die persoon aan door hen te beoordelen in mijn gedachten als 'gemeen' en 'slecht' en hun gedrag te veroordelen, om mezelf als het ware tegen mijn eigen angsten te verdedigen.

Die beoordelingen, als je er werkelijk naar kijkt, zijn als het ware manipulatie technieken die ik gebruik om de persoon wiens gedrag ik beoordeel en veroordeel zich schuldig te doen voelen over hun gedrag, zodat ze hopelijk hun 'fout' inzien en zodat ik mij niet meer angstig hoef te voelen.

Maar door dat te doen, plaats ik me eigenlijk net in een slachtoffer positie tegenover die persoon en tegenover het gedrag dat zij uitten. Hoe dit werkt bespreek ik in de volgende blog...

Dag 609: Waarom Limiteren we Onze Expressie?

Als ik terugkijk op mijn leven dan zie en besef ik dat ik in veel aspecten van mijn leven heb opgegeven in mijn proces van zelf-verbetering en dat ik steeds gekozen heb voor zelf-vermindering - en dat omdat ik de sabotage mechanismen in en van de geest vertrouwde in het sturen van mijn expressie en bestaan in deze wereld en omdat ik nooit zelf begrepen heb hoe de geest in feite bestaat als een systeem van zelf-onderdrukking en zelf-vermindering en dat het aan mij is om op te staan tegenover mijn geest en door de mechanismen van de geest te breken om te ontdekken welk mijn echte potentieel is in mijn proces van zelf-verbetering. Dag 608: Genot en de Zelf-Sabotage Mechanismen van de Geest

Een voorbeeld van zo'n zelf-sabotage mechanisme dat bestaat in de geest is de angst om te falen. De angst om te falen is de emotionele ervaring van stress, angst, onzekerheid en twijfel die opkomt in jezelf en die de macht heeft om je beslissing te bepalen en beïnvloeden in relatie tot wat je wel of niet zal doen, en die er vaak genoeg voor zorgt dat je dingen die je eigenlijk best zou doen - dingen die het beste zijn voor jezelf  en voornamelijk dingen die een positieve verandering zouden teweegbrengen in je leven - links laat liggen en 'opgeeft'.

Die angst om te falen heeft niet werkelijk macht over je maar het voelt zo wel aan omdat we onszelf er zo makkelijk door laten bewegen en beïnvloeden. Het is die twijfel die opkomt in de geest in relatie tot of je al dan niet iets zou doen, of je jezelf al dan niet zou uitdrukken op die of deze manier - en die bijgevolg ervoor zorgt dat we onze expressie onderdrukken en limiteren in en als ons fysieke bestaan - die we macht gegeven hebben over onszelf, en die er voornamelijk voor zorgt dat we gaan aanvaarden dat wie we zijn nu eenmaal gelimiteerd is in ons bestaan en expressie in deze wereld en realiteit en dat we nu eenmaal tot niets meer in staat zijn.

De angst om te falen is wat we ervaren in onszelf als een muur waar we continu opbotsen, vooral wanneer het aankomt op bepaalde projecten of plannen die we willen uitvoeren in fysieke realiteit - plannen die in feite afwijken van ons gewoonlijke routineuze leven en die ons zouden uitdagen om onszelf uit te breiden in onze vaardigheden en vermogens. Het is dat stemmetje van twijfel en angst dat in onze geest opkomt  waar we onze macht aan weggeven door dat stemmetje te geloven.

En waarom is het dat we zouden twijfelen aan onszelf? Waarom is het dat we angst zouden hebben om te 'falen'? Waarom is het dat we opzettelijk ervoor kiezen om onszelf niet uit te drukken en bepaalde dingen niet te doen gewoon omdat er een ervaring van angst opkomt in onszelf en zonder dat we eigenlijk zelf volledig weten of beseffen waar de angst vandaan komt of wat er eigenlijk achter en aan het startpunt van de angst zit?

Ik bedoel, in zoveel aspecten van onszelf en ons leven laten we angst beslissen wie we zijn. Irrationele angst, vanuit het perspectief dat we over het algemeen ons niet gewaar zijn van hoe die angst eigenlijk werkt in onszelf, hoe de angst bestaat, waarom we ons angstig voelen en wat het preciese nut is van de meeste van onze angsten.

Meer in de volgende blog...

Dag 599: Is Onzekerheid Eigenlijk Angst om Betrapt te worden op Leugenachtigheid?

Dag 599: Is Onzekerheid Eigenlijk Angst om Betrapt te worden op Leugenachtigheid?

Het Veranderingsproces van de Emotie van Onzekerheid

...En om er dus voor te zorgen dat ik niet zal veranderen in en als die gewoontes, heb ik de emotionele ervaring van onzekerheid in mezelf gecreëerd waar ik mezelf achter verberg en waarin ik mijn aandacht afleid zodat ik niet direct zal zien wie ik ben vanbinnen en zodat ik niet daadwerkelijk eerlijk zal zijn met mezelf over wat ik doe in mezelf en wat ik toesta en accepteer te bestaan in mezelf en macht en authoriteit te hebben over mijn interne en externe bestaan.

Dag 598: Waarom Verkiezen we om te Bestaan als een Verminderde Vorm van Onszelf?

Wat er dus gebeurt in mezelf wanneer ik in de emotionele reactie van onzekerheid ga wanneer ik bij iemand ben, is dat ik de beoordelingen die in mezelf bestaan in relatie tot specifieke dingen die ik doe of gedaan heb en hoe ik besta en wie ik ben in mezelf, ga projecteren in de persoon waar ik in dat moment bij ben. En dan creëer ik dus de illusie dat die persoon al die dingen ziet van en in mij die ik van mezelf beoordeel en waar ik mij dus 'slecht' over voel in mezelf -- als al de aspecten van mezelf die ik zie als 'minderwaardige/inferieure eigenschappen' -- en dat die persoon mij bijgevolg ook beoordeelt en ziet als hoe ik mezelf eigenlijk beoordeel en zie in mijn eigen geest.

De ervaring van onzekerheid komt dan op omdat ik helemaal niet wil dat mensen zien dat ik inferieur of minderwaardig ben - of dat mensen mij althans op die manier gaan beoordelen - waardoor ik ga proberen om de delen van mezelf te verbergen die ik in mezelf beoordeel zodat de mensen om mij heen die delen niet zouden zien en zodat mensen mij dus ook niet zullen beoordelen als hoe ik mezelf beoordeel in relatie tot specifieke dingen die in mezelf bestaan, zoals bepaalde gewoonten die ik uitleef of gedachten die ik denk of manieren waarop ik reageer.

En die daad van het proberen verbergen van delen van mezelf ervaar ik dan als de emotie van 'onzekerheid' --- onzekerheid zijnde de angst dat de dingen die ik probeer te verbergen gezien zullen worden door mensen en dat ik met andere woorden gezien zal worden als hoe ik mezelf eigenlijk zie binnenin mezelf, namelijk op een negatieve manier.

Want, de realiteit is dat ik in feite binnenin mezelf mezelf aan het beoordelen ben, en dat ik eigenlijk vanbinnen in mezelf geloof dat ik minderwaardig en inferieur en negatief ben omwille van specifieke dingen die in mezelf bestaan zoals gewoonten, gedachten, reacties, enzovoort. Maar het probleem ontstaat wanneer ik die 'negatiefheid' die ik ervaar vanbinnen probeer te verbergen achter een 'positief' beeld en 'imago'.

Omdat, wanneer ik dan in feite de zogezegde 'waarheid' van mezelf, als de negatiefheid die ik ervaar en waarneem binnenin mezelf in relatie tot mezelf, wil verborgen houden van mensen - dan zal ik uiteraard in constante angst bestaan in mezelf dat mensen die 'waarheid' zien. Ik zal bestaan in angst om 'gevat' te worden en om 'gezien' en als het ware 'betrapt' te worden op het doen en participeren in al de dingen die ik beoordeel in en van mezelf -- al de dingen waarvan ik denk en geloof dat het negatief of slecht of minderwaardig is om zo te bestaan, al de zogezegde 'slechte eigenschappen' in en van mezelf.

Dus, in de plaats van die 'slechte eigenschappen' te veranderen en dus ervoor te zorgen dat ik besta op een manier waarin ik mezelf absoluut en volledig en compleet kan respecteren en waarderen, ga ik die delen van mezelf eerder proberen verstoppen achter een leugen, namelijk een 'positief beeld' van 'wie ik ben' - en verkies ik dus als het ware om de hele tijd rond te lopen in en als onzekerheid en angst dat ik 'gevat' en 'betrapt' zal worden op mijn leugens --- dat mensen met andere woorden zullen zien dat ik niet dat 'positieve' beeld ben dat ik probeer rond te dragen als 'wie ik ben'.

Dag 536: Ik Weet Waar Ik het Over Heb! - Hoe en Waarom Verbergen we Onze Onzekerheden?

Dag 536: Ik Weet Waar Ik het Over Heb! 

Hoe en Waarom Verbergen we Onze Onzekerheden?

Wat is het dan dus dat ervoor nodig zou zijn opdat wij één en gelijk kunnen staan met onze interne onzekerheden en onszelf niet toestaan in een reactie gaan van het onderdrukken van deze onzekerheden en in het ego van de geest te gaan en daarin een rigide standpunt in te nemen van schijnbare zelf-zekerheid teneinde zowel onszelf als andere mensen ervan te overtuigen dat de onzekerheid en minderwaardigheid die wij ervaren in onszelf tegenover onze omwereld niet bestaat in onszelf?

Ten eerste moeten we ons ervan gewaar worden dat we bestaan in een angst van deze ervaring van onzekerheid in onszelf en dat we daardoor in het ego willen vluchten waar de illusie bestaat van zelf-bescherming in en als en door middel van het alsof doen dat er wel zekerheid bestaat in onszelf. Maar, uiteraard door alsof te doen, negeren we de realiteit, waardoor we in feite consequenties aan het creëren zijn voor onszelf omdat we immers ons vertrouwen gaan plaatsen op een illusie van zekerheid in relatie tot wat we weten en begrijpen over de realiteit waarin we ons bevinden, die in functie bestaat van het genereren van een Gevoel in onszelf -- in de plaats van dat we de eigenlijke realiteit zien zoals die werkelijk bestaat.

De gevolgen daarvan zijn dan bijvoorbeeld dat we zowel in ons individuele leven als in en als het collectieve bestaan als mensheid beslissingen gaan nemen die niet gebaseerd zijn op gezond verstand en die op langere termijn niet het beste zijn -- omdat we eerder ons vertrouwen plaatsen op geloofsystemen en meningen over hoe de realiteit in elkaar zit, dan dat we onze ogen gebruiken om te zien wat hier gaande is. Ik bedoel, als we werkelijk zouden zien wat er aan de hand is in onze wereld, zouden we dan niet al lang oplossingen gevonden hebben voor de problemen die hier duidelijk aanwezig zijn? In de plaats daarvan leven we in een persoonlijke bubbel, volledig afgeschermd van onze omwereld en de levens van andere wezens, mens, plant en dier --- omdat we hebben leren vertrouwen op ons ego als een reactie op de ervaring van onzekerheid in onszelf, dan eerlijk te zijn met onszelf en te vertrouwen op wat onze ogen eigenlijk werkelijk zien en wat hier werkelijk aanwezig is in onze wereld en realiteit.

En, zelfs al zouden we ons op dit punt belanden van het zien en beseffen dat er misschien een korrel van waarheid zit in deze bemerkingen - dat dit is wat we daadwerkelijk doen in en als onze geest als we eerlijk zouden zijn met mezelf en als we de moed zouden hebben en de moeite zouden doen om onszelf te onderzoeken in en als wie we zijn en hoe we hebben bestaan binnenin onszelf in relatie tot onze omwereld - dan nog zouden de meesten onder ons ervoor kiezen om niet de weg te nemen van zelf-eerlijkheid en zelf-integriteit maar om terug te glijden in de gemakzucht van de geest en de ervaring van comfort die we ervaren in het niet bevragen van onszelf en in het aanvaarden van de patronen uit het verleden ook al kunnen we duidelijk zien dat die patronen aan verandering toe zijn omdat ze niet overeen komen met de idee die we van onszelf hebben in onze geest als zijnde een 'goed persoon'.

In de volgende blog zal ik zelf-vergeving delen - als een gereedschap waarmee we onszelf assisteren en ondersteunen om uit deze ego-gewoonten te breken en onszelf de kans te geven om te kunnen veranderen - en in de eerste plaats verandering te kunnen overwegen --- zodat we kunnen bestaan als een zelf-eerlijk en integer wezen dat niet enkel beweert te geven om het leven maar dat ook daadwerkelijk genoeg geeft om het leven om op te staan en zichzelf in te zetten voor ware verandering van dit bestaan op aarde ten dienste van het verbeteren van het leven voor ieder wezen.

Wordt Vervolgd in Dag 537

Dag 458: Waarom ben Ik niet eerlijk over wat er in mijn Geest Bestaat?

Dit is een verderzetting van "Dag 457: De Consequenties van het Onderdrukken van Gedachtenpatronen" - waarin ik had gemerkt dat de reden waarom er soms specifieke emotionele ervaringen en reacties opkomen in mezelf in welbepaalde situaties, en waarom ik in die momenten 'niet begrijp' waar die ervaringen vandaan komen -- is in feite omdat er bepaalde gedachten zijn in mijn geest waar ik nooit eerlijk over heb willen zijn met mezelf en die ik dus steeds onderdruk wanneer ze opkomen in mijn gedachten. En, omdat ik dus 'doe alsof' die gedachten, verbonden met specifieke gevoelens/emotionele reacties, niet bestaan in mezelf, zie ik ook niet en heb ik ook geen controle of authoriteit over de energie die deze reacties en gedachten aan het opbouwen zijn in mezelf --- energie die dan dus uiteindelijk een uitweg zoekt via een emotionele 'uitbarsting' of 'instorting'.

Dit is uiteraard problematisch omdat ik op deze manier geen stabiel individu ben omdat er op momenten zomaar emotionele reacties naar boven kunnen komen die mij volledig overmannen en waar ik mij machteloos tegenover voel omdat ik zogezegd 'niet begrijp waar het allemaal vandaan komt'. Maar, ik bedoel, het komt vanuit mezelf! Dus, dat hele gedoe van 'ik begrijp niet waar het vandaan komt' en 'wat ben ik toch een arm schaap' in relatie tot die emoties en ervaringen die opkomen in mezelf, is allemaal in wezen gewoon ik die niet eerlijk ben met mezelf over wat er eigenlijk allemaal bestaat in mijn eigen gedachten, enkel en alleen omdat er delen zijn in en van mijn gedachten die ik in mezelf beoordeel als 'negatief' of 'slecht' en daardoor ontken en onderdruk in mezelf --- omwille van bepaalde angsten die ik heb in relatie tot bijvoorbeeld 'wat zullen andere mensen denken over mij als ze zien dat ik zo denk?!', waarin ik dus niet enkel oneerlijk ben over wie ik eigenlijk echt ben tegenover andere mensen maar ook tegenover mezelf.

In mijn laatste blogs was dit dus waar ik ben geëindigd, namelijk met het toepassen en bewandelen van een specifiek proces waarin ik mezelf 'stabiliseer' in relatie tot mijn geest en gedachten door mijn relatie te corrigeren met de gedachten die ik heb onderdrukt en ontkend en beoordeeld in mijn geest - en dus eerlijk te zijn over wie ik ben in mezelf --- om op die manier te staan als een punt van authoriteit en controle tegenover wat er omgaat in mezelf zodat ik niet meer overmeesterd zal kunnen worden door de reacties en ervaringen die 'zomaar' opkomen in mezelf.

In "Dag 456: Hoe de Bewuste Persoonlijkheid de Onderbewuste Persoonlijkheid Onderdrukt" heb ik het proces van zelf-vergeving toegepast in verband met dit mechanisme in mijn geest van het onderdrukken van deze specifieke gedachtenpatronen - en in de volgende blog zal ik onderzoeken hoe ik deze patronen kan corrigeren en veranderen voor mezelf.

Wordt Vervolgd in Dag 457

"Dag 456: Hoe de Bewuste Persoonlijkheid de Onderbewuste Persoonlijkheid Onderdrukt - Zelf-Vergeving Dimensie" - See more at: http://kim-reisnaarleven.blogspot.com/#sthash.2IskzNVj.dpuf

Dag 282: Het Recht om Arm te zijn en te Sterven, Dat heb je!

Dit is een verderzetting van "Dag 280: Wil je Rechten, dan moet je Betalen!" en "Dag 281: Bestaat 'Rechtvaardigheid' wanneer je 'Rechten' bepaald worden door Geld?"


ik besef en realiseer mij dat zolang rechten afhankelijk zijn van het 'recht-systeem' dat afhankelijk is van GELD, dat 'mensenrechten' niet kunnen bestaan voor elk mens gelijk en onvoorwaardelijk --- en dat die 'rechten' dus enkel gelden voor de 'rijken', die die rechten en het recht-systeem kunnen gebruiken om hun rijkdom te beschermen tegen de armen --- en dat het 'recht-systeem' dus in wezen de 'mensen-rechten' van de armen wegneemt in de plaats van schenkt omdat het recht systeem enkel werkt voor en door middel van zij die geld hebben om zichzelf te representeren en verdedigen in de 'recht-zaal'

ik besef en realiseer mij dat de mensenrechten nooit echt bestaan hebben als een 'geven-om' elk mens onvoorwaardelijk omdat het systeem dat het lijden in de levens van mensen produceerde nooit veranderd geweest is en omdat de 'machtshebbers', degenen die de macht hadden om het systeem daadwerkelijk structureel te veranderen, niet werkelijk gaven om de mensheid en dus de 'mensenrechten' hebben gecreëerd om 'het volk' wijs te maken dat 'alles ok' is en dat 'de wereld ok is' en dat er gewerkt wordt aan oplossingen --- terwijl zij hun superieure machtspositie kunnen blijven verzekeren

ik besef en realiseer mij dat mensenrechten niet echt kunnen zijn tenzij ze een structureel deel uitmaken van hoe het economische systeem werkt, op elk vlak en op elke manier, en tenzij ze de basis vormen van de systemen die het leven op aarde dirigeren --- en dat, zolang het huidige systeem van competitie, van winnaars en verliezers, een systeem dat niet onvoorwaardelijk geeft om het leven en dat niet geconstrueerd is op basis van het ondersteunen van het leven, blijft bestaan, zijn de mensenrechten een illusie die enkel 'bestaan' om de rijke mensen het gevoel te geven dat de wereld 'in orde' en 'ok' is en dat ze dus niets moeten doen om het lijden te stoppen dat ze dagelijks zien op het nieuws

ik stel mezelf tot doel om op te staan in deze wereld als een wezen dat werkelijk geeft om het leven en dat verantwoordelijkheid neemt voor het bestaan, en dat staat als een levend voorbeeld van wat het beste is voor allen --- zodat ik kan bijdragen tot het creëren van een systeem dat structureel gefundeerd is op een praktische uitvoering van de mensenrechten -- zodat geen enkel kind ter wereld ooit nog moet lijden

ik besef en realiseer mij dat de 'mensenrechtenorganisaties' in deze wereld niet werkelijk geven om de mensheid en niet werkelijk geinteresseerd zijn om te doen wat moet om van de mensenrechten en praktische realiteit te maken, omdat ze zich op geen enkele manier bezig houden met het ontwikkelen van een politieke oplossing, en in wezen werken op basis van de structuur van het huidige systeem met als doel het huidige systeem te laten bestaan en aan mensen de illusie te bieden dat er 'iets gedaan wordt' en dat alles dus ok is in de wereld, en om aan mensen het gevoel te geven dat ze niet echt moeten opstaan in deze wereld --- en dat daarom mensenrechtenorganisaties dus een creatie zijn van de Elite in deze wereld die er alles aan wil doen om hun machtspositie te behouden en om het huidige systeem intact te houden, omdat ze weten dat als mensen zouden beseffen welke 'onrechtvaardigheid' er werkelijk bestaat ten gevolge van dit systeem, en dat de mensen die de macht hebben in deze wereld daar absoluut niet om geven, dan zouden mensen opstaan en de wereld veranderen, en dan zou de elite hun macht en rijkdom verliezen

ik stel mezelf tot doel om het proces te bewandelen van het systeem te onderzoeken en praktische manieren te vinden waarop de mensenrechten een praktische realiteit kunnen worden voor elk mens, zoals altijd de bedoeling was - omdat ik besef dat het niet aanvaardbaar is dat er een elite bestaat in deze wereld die ALLES hebben, terwijl er kinderen omkomen van de honger, van dorst, van de kou of omwille van welke reden dan ook die te maken heeft met het feit dat ze niet genoeg middelen hebben om voor zichzelf te zorgen of dat hun ouders niet de middelen hebben om voor hen te zorgen --- en omdat ik besef dat die elite er op dit moment alles aan doet om de mensenrechten net NIET om te zetten in een praktische realiteit, omdat ze angst hebben dat zij dan minder grondstoffen en dus minder 'rijkdom' voor zichzelf zouden hebben

ik stel mezelf tot doel om aan te tonen dat het huidige systeem niet 'rechtvaardig' of 'correct' of 'juist' of aanvaardbaar is, op welke manier dan ook --- en dat de enige reden waarom we het blijven aanvaarden en waarom het blijft bestaan is omdat de mensen die geld hebben hun hebzuchtige aard verbergen achter allerlei 'rechtvaardigingen' en redeneringen om zichzelf ervan te overtuigen dat de huidige stand van zaken 'rechtvaardig' is en dat het om de één of andere reden 'rechtvaardig' is dat zij kunnen leven terwijl zoveel kinderen in deze wereld moeten sterven omdat zij niet willen DELEN

ik stel mezelf tot doel om aan te tonen dat wij in en als de menselijke samenleving, en vooral hier in het westen, de middelen, de kans en de mogelijkheid hebben om van de mensenrechten een politieke, werkelijke, praktische realiteit te maken voor elk mens op aarde, en om ervoor te zorgen dat geen enkel kind ooit nog moet lijden - en dat de enige reden dat we dat niet doen is omdat we onszelf hebben laten hersenspoelen met allerlei redenen, excuses en rechtvaardigingen om onszelf ervan te overtuigen dat we 'het niet kunnen', dat 'het onmogelijk is', dat we 'te zwak zijn' of 'te dom zijn' of 'maar mens zijn', etc..., waar we onszelf achter verschuilen, omdat we in wezen 'geen zin' hebben om op te staan uit angst dat we ons comfortabele leventje vol gewoontes moeten opgeven en dat we zelf iets zullen verliezen, ondanks het gezond verstand dat als we een wereld creëren die het beste is voor ALLEN, en die ELK MENS onvoorwaardelijk ondersteund, dat die wereld dan zowieso ook het beste zal zijn voor onszelf op elke manier

Dag 190: De Innerlijke Kwaadaardigheid achter het Positieve Masker van Sociale Angst

Dit is een verderzetting van "Dag 189: De Massa-Mentaliteit en de Innerlijke Kwaadaardigheid"


In mijn vorige post heb ik geschreven over hoe de 'GameShow' van Derren Brown de innerlijke kwaadaardigheid van de mens blootlegde. In deze post pas ik zelf-vergeving toe op de innerlijke kwaadaardigheid die ik heb toegestaan te bestaan in mezelf als mens en hoe deze ondersteund en gecontinueerd wordt door middel van het principe van 'de groep' in en als het geloof dat 'de groep' een excuus/rechtvaardiging is om de verantwoordelijkheid van mijn daden van mij weg te schuiven.

 Vragen die ik mezelf hierin kan stellen zijn:

- Waar komt deze innerlijke kwaadaardigheid als het halen van plezier uit het zien lijden van een ander wezen vandaan?
- Wat is deze innerlijke kwaadaardigheid?
- Waarom is deze innerlijke kwaadaardigheid?
- ...


Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en geaccepteerd naar Derren Brown's gameshow te kijken en stiekem zelf ook te willen dat de negatieve dingen gebeuren met het slachtoffer vanuit het verlangen naar 'entertainment'

ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en geaccepteerd 'entertainment' te definieren in en als het verlangen om onderdrukte en verborgen gedachten en verlangens uit te spelen

ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en geaccepteerd mezelf te verbergen achter een masker van positiefheid door in mijn gedachten te denken dat ik de positieve optie zou kiezen - en daarin mezelf te vergelijken met 'het publiek' in en als het geloof dat ik 'beter' ben dan hen - in de plaats van eerlijk te zijn met mezelf en in te zien dat ik diezelfde kwaadaardigheid heb toegestaan te bestaan in mezelf waarin ik 'stiekem' in mezelf ook verlang naar 'spanning' en 'sensatie' ten koste van andere levende wezens

ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en geaccepteerd gedachten en emoties van haat en woede te beoordelen als 'negatief' en 'slecht' in mezelf en deze gedachten daarom te onderdrukken en verbergen achter een uiterlijk gedrag en 'bewuste' gedachten van positiefheid --- uit angst om beschuldigd te worden als 'slecht' en 'negatief' en buitengesloten te worden door andere mensen

ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en geaccepteerd mezelf te definieren als een 'goed persoon' die 'goede dingen doet en wil voor andere mensen', iemand die 'geeft om een ander', als een 'waarde' die ik heb geleerd van mijn omgeving - waar ik mijn ware natuur als kwaadaardigheid achter verschuil als een masker uit angst om verstoten te worden door mijn omgeving en niet te overleven in de 'groep' van de mensheid - in de plaats van in te zien dat het net de onderdrukking van mezelf uit angst van 'andere mensen' is die de 'negatiefheid'/kwaadaardigheid heeft gemanifesteerd in mezelf als de beschuldiging van en haat tegenover 'mijn omgeving'

ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en geaccepteerd het patroon van 'positiefheid' als masker van angst niet in te zien in en als de mensheid --- waarin mensen elkaar beschuldigen van de angst die ze ervaren in zichzelf en de leugen van 'positiefheid' die ze leven, en daarin kwaadaardigheid manifesteren in zichzelf als het verlangen om een ander te zien lijden

ik vergeef mezelf dat ik mezelf nooit heb toegestaan en geaccepteerd in te zien hoe de mensheid hun verantwoordelijkheid heeft weggegeven aan 'hun omgeving' in en als de angst van andere mensen en in en als het beschuldigen van 'de ander' voor die ervaring van angst - en daarin kwaadaardige/leugenachtige wezens geworden zijn --- door nooit verantwoordelijkheid te hebben genomen voor hun/onze innerlijke realiteit van gedachten, gevoelens en emoties

ik vergeef mezelf dat ik mezelf nooit heb toegestaan en geaccepteerd in te zien dat kwaadaardigheid enkel bestaat omdat 'positiefheid' bestaat als een masker dat mensen opzetten - waarin de ware kwaadaardige natuur van de mens vanbinnen woekert als een virus dat van het leven op aarde een hel maakt --- terwijl de mensheid zichzelf blijft verschuilen achter het masker van 'positiefheid', de werkelijkheid compleet negerend, uit angst

ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en geaccepteerd nooit in te zien dat het onderdrukken van wie ik ben als mijn natuur/natuurlijke expressie, het onderdrukken is van het bestaan als het leven op aarde --- en dat het leven op aarde een hel is, één en gelijk met de 'hel' van haat, beschuldiging en woede die ik heb toegestaan te bestaan in mezelf --- door nooit verantwoordelijkheid te hebben genomen voor mijn innerlijke ervaringen van emotionele reacties van ANGST


ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en geaccepteerd te geloven dat de ervaring van ANGST een excuus is voor de kwaadaardigheid die ik heb toegestaan te bestaan in mezelf en in en als het leven op aarde

ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en geaccepteerd de ervaring van ANGST te gebruiken als een excuus om te geloven dat ik 'een goed persoon' ben en blijkbaar 'het slachtoffer' ben van mijn omgeving - en daarom zogezegd niet verantwoordelijk ben voor mijn daden

ik vergeef mezelf dat ik mezelf nooit heb toegestaan en geaccepteerd in te zien dat elk mens de ervaring van ANGST gebruikt om andere mensen te beschuldigen van 'wie wij zijn' en 'wat wij doen' hier op aarde - en daarin zichzelf in de slachtoffer positie plaatst ---- waardoor er nooit zelfs één enkel mens verantwoordelijkheid neemt voor zichzelf en het leven op aarde, want we zijn zogezegd allemaal 'slachtoffers' - en 'de ander' is zogezegd altijd 'de slechterik'

ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en geaccepteerd niet in te zien hoe de mensheid steeds 'een ander', zoals 'criminelen', ouders, leerkrachten, politici, bankleiders, bedrijfsleiders, God, de Duivel, etc, zal beschuldigen voor de kwaadaardigheid die in hen zelf bestaat, omdat de mens niet geconfronteerd wil worden met de waarheid van zichzelf uit angst om zelf verstoten, beschuldigd en uitgespuwd te worden door 'andere mensen' --- waarin de mens niet inziet dat wat we doen met een ander is wat we onszelf aandoen als wat we toestaan te bestaan in onze realiteit --- en dat we dus onze angst om zelf uitgespuwd, beschuldigd, beoordeeld en verstoten te worden zelf creëren en continueren door zelf andere mensen uit te spuwen, te beschuldigen, beoordelen en verstoten in onze geest/gedachten/backchat

ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en geaccepteerd 'de kuddegeest' te gebruiken als excuus en rechtvaardiging voor mijn kwaadaardige daden - als het niet stilstaan bij de consequenties van mijn daden -- door mezelf te definieren als 'het slachtoffer' van 'andere mensen' als 'de samenleving' en 'mijn omgeving' in en als de ervaring van ANGST  --- in de plaats van verantwoordelijkheid te nemen voor mijn bestaan in en als het besef dat IK angst heb toegestaan te bestaan in mezelf om een excuus te hebben voor mijn participatie in eigenbelang en het negeren van de levens van anderen

ik vergeef mezelf dat ik vernietigingsdrang als 'entertainment' heb toegestaan te bestaan in mezelf en in de mensheid als mezelf --- door te geloven dat ik niet verantwoordelijk ben voor mijn bestaan en voor het bestaan dat HIER is --- en daarin nooit te hebben ingezien dat ik de vernietiging van het bestaan op aarde heb gemanifesteerd door mijn verantwoordelijkheid nooit te hebben ingezien voor het leven als mezelf