Dag 625: de ISIS in ons Allen - Irrationele Meningsvorming in Groepen

Waar komen de ideeen en de meningen die we vormen over andere mensen in feite vandaan? Wanneer we 'iemand niet leuk vinden', of we zijn van de mening dat een bepaald persoon niet bij de groep mag horen waar we onszelf mee identificeren. We kennen ongetwijfeld allemaal het fenomeen wel van roddelen, achterklap, buitensluiten en pesterijen. Elk van ons heeft er op een bepaald moment oftewel zelf actief in geparticipeerd, het gade geslaan vanop een afstand of er het 'slachtoffer' van geworden.

Wat maakt dus dat één persoon zomaar 'geviseerd' kan worden door een hele groep van mensen en dat die hele groep van mensen tezamen met z'n allen die ene persoon 'haten' of 'niet leuk vinden' en willen 'wegpesten'. Ik bedoel, dit gebeurt immers zo vaak, op school, op het werk, zelfs in families en onder'vrienden'. Wat gebeurt er in onze geest wanneer we zelf die 'groepsgeest' aannemen en niet geassocieerd willen worden met een bepaald individu die toevallig ook niet volledig aanvaard lijkt te worden door de meeste mensen om ons heen? Waarom is het dat één persoon zich helemaal 'alleen' kan bevinden, zonder 'vrienden' en zonder 'groep', terwijl 'de groep' als één wezen en één geest volledig tegen die ene individu gekeerd is?

In dat soort gevallen zijn de meningen die we in onze geest vormen over andere mensen als een virus dat overgedragen wordt van geest op geest onder de leden van een groep - en die groep kan zijn een groep van collega's, een klasgroep, een samenleving, eender welke 'groep' van mensen waar we zelf persoonlijk willen 'bijhoren' of waar we onszelf mee identificeren of graag mee zouden willen identificeren. En, we geloven dan dat onze mening over die ene persoon die we 'niet al te leuk vinden', onze eigen mening is, omdat het in onze eigen geest bestaat en omdat wij een aversieve ervaring in onszelf voelen in relatie tot die persoon wanneer we hen zien. Dus, omdat het in onszelf bestaat als gedachten en ervaringen (gevoelens/emoties), lijkt het 'onszelf' te zijn, en lijkt het 'echt' te zijn.

Maar waarom is het dat we onszelf nooit afvragen waarom en hoe het is dat zulk 'n ervaring en mening zo unaniem en uniform gedeeld en ervaren kan worden door elk individu in en van een groep in min of meer gelijke mate, alsof we allemaal kopiëen zijn van elkaar? Hoe kan het dat we allemaal toevallig dezelfde mening lijken te delen, met als uitzondering eventueel de persoon waar de mening over gedeeld wordt.

Die mening kan zelfs enorm ver verwijderd zijn van de eigenlijke fysieke realiteit dat we in feite beter zouden moeten weten en dat we zouden zien dat die mening niet echt kan zijn als we even zouden stilstaan bij de dingen die we hebben aangenomen als waar in onze geest - maar toch houden we vast aan onze mening enkel en alleen omwille van het 'groeps-aspect' als zijnde het feit dat onze mening iets is dat ons het gevoel geeft dat we ergens bijhoren, dat er een 'groep' van mensen is die achter ons staat en ons op de één of andere manier ondersteuning biedt, ook al is het maar op geloofs-vlak.

Dit kan je het best herkennen in religieuze en culturele overtuigingen en meningen. Zoveel meningen die bestaan in grote groepen zoals religies en culturen en die enkel bestaan omwille van het feit dat mensen een specifieke waarde hechten aan het 'delen' van een mening. Het maakt dan in feite niet meer uit wat de mening eigenlijk is en waar men in feite in gelooft, omdat, waar het om draait is het 'geloof' op zich en het 'hebben van een mening op zich', dat als teken of symbool ervaren wordt van het 'horen bij de groep'.

Het probleem daarvan is dan uiteraard dat er in en door 'de groep' beslissingen gemaakt worden die uiterst schadelijke gevolgen kunnen hebben in de levens van anderen die oftewel niet bij de groep horen of dezelfde mening delen of leden van de groep die om de één of andere reden plots gezien en beoordeeld worden als zijde tegendraads. Een meer recent voorbeeld hiervan is:

• ISIS stuurt gruwelijke beelden de wereld in van koppel dat wordt gestenigd   (30/03/2015, Nieuwsblad)

Dag 487: Vrouwen die Mannen Haten

Ik heb mij doorheen mijn leven en mijn ontwikkeling en opgroeiing als meisje en vrouw in deze wereld heel vaak heel kwaad gevoeld in mijn geest tegenover 'Mannen'. En niet zomaar één man in het bijzonder, maar 'alle mannen'. Ik maakte vaak stellingen in mijn geest zoals 'mannen zijn niet te vertrouwen' en 'mannen geven nooit echt om mij' en 'mannen zullen mij gewoon misbruiken', 'mannen hebben geen respect voor vrouwen', enzovoort.

Stuk voor stuk stellingen en statements waarin ik mezelf als vrouw in feite machteloos opstel tegenover 'de man' - omdat, als ik die stellingen eens goed bekijk en onderzoek, dan zie ik dat er eigenlijk verwachtingen en verlangens achter schuilgaan die in mezelf bestaan tegenover mannen. Bijvoorbeeld, achter de stelling 'mannen zijn niet te vertrouwen', ligt de verwachting en het verlangen om mijn vertrouwen in mannen te plaatsen. Achter de stelling 'mannen geven nooit om mij', ligt de verwachting en het verlangen dat mannen om mij zouden geven. Achter de stelling 'mannen zullen mij gewoon misbruiken', ligt het verlangen dat mannen voor mij zouden zorgen -- en achter de stelling 'mannen hebben geen respect voor vrouwen', ligt het verlangen om respect te krijgen van mannen.

Omdat ik mij altijd kwaad, en zelfs woedend, gevoeld heb tegenover 'mannen' - heb ik nooit ingezien dat er inderdaad persoonlijke verwachtingen en verlangens schuil gaan achter al die beschuldigingen tegenover 'mannen'. En dat ik mij enkel een slachtoffer en machteloos voel tegenover mannen en 'wat ze mij zogezegd allemaal aandoen', omdat ik in de eerste plaats mijn macht heb weggegeven aan al die verlangens en omdat ik bijvoorbeeld al die dingen die ik van mannen verwacht en verlang, zoals respect, ondersteuning, aanvaarding en liefde, nooit aan mezelf gegeven heb.

Ik bedoel, het is dat idee in mijn geest dat mannen zogezegd al de schuld dragen van waarom het is dat ik mij zo hulpeloos en machteloos en emotioneel voel in mezelf in deze wereld - dat mij net in die positie van machteloosheid en hulpeloosheid plaatst --- omdat ik in feite in mezelf aanvaard heb dat ik niet van mezelf kan houden, dat ik geen respect voor mezelf kan hebben en dat ik mezelf niet kan ondersteunen - en dat ik dat allemaal van 'mannen' nodig heb.

Dus, uiteraard, vanaf het moment dat de 'man' waar ik mijn oog op heb laten vallen en waar ik dus al die liefde, aanvaarding, respect en ondersteuning van wil en verlang, mij laat vallen of zich niet uitdrukt tegenover mij zoals ik had verwacht -- dan komen de beschuldigingen aanzetten in mezelf, waarin ik van die algemene gegeneraliseerde  beschuldigende stellingen maak over 'mannen', zodat ik een excuus en een rechtvaardiging heb om mijn woede te kanaliseren naar hem toe en naar 'alle mannen' toe ---en zodat ik niet hoef in te zien en te beseffen dat die woede die ik ervaar in mezelf in wezen niets te maken heeft met wat 'mannen' al dan niet doen of wie ze al dan niet zijn, en zelfs niet met wat deze ene 'man' al dan niet gedaan heeft. Die woede ervaar ik omdat ik in de eerste plaats allerlei dingen heb verlangd, gewild en verwacht van hem die niet realistisch waren.

Ik had in de eerste plaats één of ander ideaalbeeld gevormd in verband met wat ik verwacht en wil van een relatie, en ik had dan de verwachting gemaakt dat hij zich daarnaar zou schikken en dat hij die spreekwoordelijke 'prins op het witte paard' zou zijn. Maar ik nam de tijd niet om hem te leren kennen volgens de realiteit van wie hij eigenlijk werkelijk is als individu in deze wereld. Ik wilde wat ik wilde en dus was ik niet geïnteresseerd in de Realiteit.

Dus, vroeg of laat komt die realiteit toch naar boven en blijkt dat al de ideëen die ik in mijn geest had opgebouwd over 'de relatie' en over wie hij is en wie 'wij' zijn een leugen zijn. En dan, in de plaats van verantwoordelijkheid te nemen voor de waanbeelden die ik in de eerste plaats gecreëerd had in mijn geest die aan het startpunt lagen van waarom en hoe het gekomen is dat alles nu in het water gevallen is, door eerlijk te zijn met mezelf en in te zien dat ik mijn persoonlijke verlangens probeerde op te leggen aan de realiteit en dat ik, door de realiteit te onderdrukken en te negeren, het einde van de illusie niet had zien aankomen --- in de plaats daarvan, kanaliseer ik mijn woede naar hem toe en beschuldig ik hem in mijn geest als 'de slechterik'.

En dan gebruik ik opzettelijk zo van die algemene stellingen over 'mannen', om te rechtvaardigen voor mezelf waarom het is dat ik kwaad wordt op hem in de plaats van in te zien dat ik eigenlijk kwaad ben op mezelf omdat ik mezelf heb voorgelogen. Omdat, 'mannen zijn slecht' en 'mannen zijn klootzakken', dus, daarom is het ok dat ik mijn woede richt naar 'mannen' in mijn geest.

Wat ik heb ingezien door het bewandelen van een proces van het corrigeren van mezelf in relatie tot mezelf en mijn leven en de wezens in mijn leven -- is dat ik, door mij kwaad te maken op 'mannen', mezelf heel verbitterd maak, omdat ik mezelf in wezen enkel aan het vullen ben met woede. Ik bedoel, dan maakt het niet uit of die woede al dan niet 'gerechtvaardigd' is, omdat, het punt blijft dat ik moet leven met wat ik in mezelf toelaat. Dus, als ik woede toesta te bestaan in mezelf, tegenover wie of wat dan ook, gerechtvaardigd of niet, dan is dat wat ik zal ervaren. Dan zal ik geen plezier meer beleven aan het leven en het feit dat ik besta en dan beroof ik mezelf van het leven zelf - hetgeen de reden is waarom ik in feite kwaad ben in de eerste plaats.

http://www.desteni.com

Dag 368: Hoe groot is de Impact die Porno heeft op onze Kinderen? - Seksuele Paranoia Series

We zijn nu al een tijdje aan het kijken en onderzoeken zijn naar/in wat 'sex' is in en als de menselijke geest, hoe 'seksualiteit' zich heeft vormgegeven in onze geest - naar aanleiding van verschillende statistische verslagen van het aantal seksuele misdrijven die gepleegd worden in onze huidige samenleving (lees "Dag 313: Verkrachting in België - Wist je dat...") , en van het Feit op zich DAT er Seksuele Misdrijven gepleegd worden in onze Menselijke Samenleving/Wereld --- teneinde te begrijpen en inzicht te verwerven in onszelf en vooral in de maakbaarheid van onze Menselijke geest, met het oog op het vormen en komen tot oplossingen die praktisch toepasbaar en houdbaar zijn voor onszelf en de volgende generaties van Mensen hier op aarde, in het bewerkstelligen van een gezonde seksuele houding in elk mens en bijgevolg gezonde verstandhoudingen tussen mensen in en als onze Samenleving.


In "Dag 314: Schuilt er een Ted Bundy in elk van Ons? Dossier Verkrachting in België" hebben we al kort bekeken en besproken welke de fysiologische gevolgen, effecten en consequenties zijn van een verslaving aan Porno en in lijn daarmee wil ik hier graag het Artikel "Experiment that convinced me online porn is the most pernicious threat facing children today: By ex-lads' mag editor MARTIN DAUBNEY" (Daily Mail, 25/09/2013) bespreken. Een ex-redacteur van een soft-porno magazine getuigt hoe hij heeft ingezien welke diepgaande impact pornografie (hoofdzakelijk online) heeft op de geest van onze Jeugd en bijgevolg welke dramatische consequenties zich afspelen in hoe relaties beleeft worden tussen jongens en meisjes - hoe online porno een hele generatie 'geïnfecteerd'/beïnvloed heeft --- en geeft hiermee een alarmerende ontwikkeling aan in onze Menselijke Samenleving ten gevolge van een verstoorde interne realiteit in en als de Menselijke Geest.

De reden waarom ik hier in deze blog licht op werp is omdat wij, ouders, leerkrachten, 'volwassenen', ons niet bewust schijnen te zijn van:

1. De mate van plooibaarheid in en als de geest van onze kinderen
2. hoe die plooibaarheid misbruikt wordt door verschillende Industriëen die wij aanvaard hebben te bestaan in ons 'Economisch Systeem', bijvoorbeeld de Porno-industrie, maar ook de Media, Films, Reclame en Entertainment over het algemeen
3. Hoe het is dat de Media functioneert als een alternatieve onderwijs-instelling voor onze kinderen, en vaak zelfs meer invloed heeft op de geest van onze kinderen dan de Ouder en de Leerkracht zelf
4. Hoe wij als Volwassenen in deze wereld ons maar in zeer geringe tot geen enkele mate bewust zijn van hoe de Entertainment die wij zelf en onze kinderen dagelijks Consumeren op geen enkele wijze het beste voor heeft met Ons
5. Hoe of waarom het is dat geen enkele vorm van Ouderlijke Controle enig verschil maakt in hoe onze kinderen in contact komen met en beïnvloed worden door die 'schadelijke invloeden' zoals Pornografie, drugs, e.d. omwille van hoe wij deze 'Schadelijkheid' impliciet aanvaard hebben als een inherend deel van ons Economische Stelsel, in de vorm van 'Industrie-takken' en gebaseerd op het 'vrije Markt' principe/'Ideaal', en bijgevolg van onze Samenleving en ons Individuele Leven/bestaan en dat van onze Kinderen

Uit het Artikel:

Naar het einde toe van de les die een uur in beslag nam - was ik immens bedroefd door wat ik had ontdekt. Tienerjongens zullen altijd gefascineerd zijn door, en nieuwsgierig zijn naar, sex, maar wat nu gezien wordt als 'normaal' door onder-18-jarigen is een compleet verstoord beeld van geslachtsgemeenschap en van de manier waarop relaties beleefd zouden moeten worden. Het lijkt alsof de gehele verwachting van Sex door de kinderen gedefinieerd is geweest door wat ze zien in online pornografie.

...

Eén 15-jarig meisje zei, 'Jongens verwachten Porno-Sex in het echte leven'. En Eén jongen - tot een koor van goedkeuring - sprak van zijn afkeer van schaamhaar, hetgeen hij een 'gorilla' noemde. Wanneer Johnny hem erop wees dat schaamhaar normaal is in het echte leven, bespotte de jongen hem, terwijl sommige meisjes er kwaad over waren dat het verwachtingsmodel voor echte meisjes duidelijk al vastgelegd was door porno.

Wat in deze paragraaf belicht wordt is dat één van de redenen waarom kinderen (jongens in dit geval) zo makkelijk beïnvloed worden door de beelden die ze zien in en als porno, en dat ze die beelden gaan kopiëren en integreren in zichzelf als een representatie van 'de realiteit', is omdat er in zichzelf geen duidelijk referentiepunt bestaat in verband met wat 'normaal' is, in verband met wat de Eigenlijke echte Realiteit is -- waardoor bijgevolg hun verwachtingspatronen Onrealistisch zijn, hetgeen dan resulteert in meisjes die zich gedwongen voelen om zich aan te passen aan en te schikken naar die onrealistische verwachtingen teneinde een 'successvolle' relatie te bewerkstelligen met een jongen (hetgeen niet wil zeggen dat het omgekeerde minder waar is).

Dus, ik bedoel, in de plaats van dat wij de schuld gaan plaatsen in de 'porno-industrie', hetgeen een vrij vruchteloze onderneming is aangezien wij die porno-industrie hebben toegestaan en aanvaard als een deel van onze wereld in de eerste plaats, als een 'industrie' die functioneert ter bevrediging van onze 'seksuele verlangens'  - is het allereerst belangrijk om onszelf de vraag te stellen van waarom het is dat onze kinderen zelf niet in staat zijn om het onderscheid te maken tussen wat 'normaal' en 'realistisch' is en wat 'abnormaal' en 'onrealistisch' is. Waarom is het bijvoorbeeld dat jongens, in het beoordelen van meisjes in functie van het zoeken naar een 'potentiële (seksuele) partner' niet in staat lijken te zijn om zichzelf in de schoenen van de meisjes te verplaatsen en daarin te beseffen en in te zien hoe de realiteit van 'een meisje' eigenlijk werkelijk in elkaar zit en wat ze met andere woorden kunnen/mogen verwachten/verlangen en wat niet, en welke verwachtingen/verlangens 'gezond' zijn en welke 'schadelijk'?

Waarom is het dat onze kinderen die simpele berekening van Gezond Verstand niet kunnen toepassen in zichzelf, maar de wereld uitsluitend zien door de ogen van al de invloeden waarmee ze in hun leven in contact gekomen zijn, zonder daarbij enige kritische redenering te hebben toegepast? En dit geld niet enkel voor beïnvloeding door Porno, maar ook bijvoorbeeld in de zin van religieuze en elke andere vorm van culturele indoctrinatie die schadelijke consequenties met zich meedraagt.

Waarom zijn onze kinderen niet in staat tot het bevragen van de Realiteit waar ze mee in contact komen, ongeacht of dat nu de ouderlijke macht is, het schoolsysteem, de media, de politiek, de economie of de Porno-industrie? Ik bedoel, is dit niet, of zou dit niet de functie en het bestaansdoel van het Schoolsysteem moeten zijn, zowel als de verantwoordelijkheid van de Ouder? Wat, hoe en waar is het misgelopen? Ik stel voor om, als je werkelijk geeft om onze kinderen en hoe en wat het is dat onze kinderen werkelijk leren door hoe wij het schoolsysteem hebben toegestaan te bestaan, de blog "A Teachers' Journey to Life" te volgen:

Het eerste uiterst belangrijke punt is dat leerkrachten mensen zouden moeten zijn die gepassioneerd zijn over Onderwijs, mensen die zichzelf hebben ontwikkeld en gecultiveerd en die werkelijk iets te delen hebben, waarvan studenten hun perspectief op de realiteit kunnen uitbreiden - over welk onderwerp dan ook. Komaan, wie zou hier niet mee akkoord gaan? En toch, als we ermee akkoord gaan, hoe is het dat we nog steeds accepteren dat onze kinderen onderwezen worden in het huidige onderwijssysteem, door leerkrachten die onderwijs zien als een makkelijk verdiend loon? Waarom is het dat we onze kinderen naar school sturen in het vertrouwen dat ze zullen bijleren, terwijl we precies weten hoe het voelt om er dag na dag te zitten en volgepompt te worden met informatie die het ene oor in gaat en het andere eruit? ("The Secret About How I Hacked The Education System and What I learned: DAY 39", Teachers' Journey to Life)

In het onderzoeken naar of het bekijken van porno al dan niet daadwerkelijk fysiologische consequenties en schadelijke gevolgen heeft op het individu, gaat het Artikel verder:

Het brein van een compulsieve porno-gebruiker toonde duidelijke parallellen met dat van verslaafden aan drugs of alcohol. Iedereen in het project was verbijsterd, zelfs Dr. Voon, die toegaf dat ze in het begin van de studie 'sceptisch en ambivalent' geweest was. 

Als porno de verraderlijke macht heeft om verslavend te zijn, dan is onze toelating aan onze kinderen om het ongecontroleerd te consumeren via het internet, hetzelfde als het laten rondslingeren van heroïne in huis, of vodka uitdelen aan de schoolpoort. 

En dit toxische effect filtert rechtstreeks neer in de levens van jonge meisjes.

Op de Vraag wie de verantwoordelijkheid zal nemen voor het beschermen van onze kinderen tegen de 'gevaren van online porno', schrijft het artikel:

Kunnen we op scholen berusten? Het treft me dat de huidige seksuele opvoeding in de UK - waar scholen maar verplicht zijn om de grondbeginselen van de voortplanting en de gevaren van seks over te brengen, waar ze toch ook nog onderuit kunnen - hopeloos gedateerd is. In het internet-tijdperk, keren onze kinderen zich naar internet porno voor een alternatieve seksuele opvoeding - de slechtste plek waar ze gaan kunnen.

 en verder:

Hoe teenkrullend het ook mag lijken, zijn wij de eerste generatie die met onze kinderen zal moeten praten over porno. 

We moeten onze kinderen vertellen dat pornografische seks onecht is en dat echte seks rond liefde draait, niet lust.

Door met hen te praten, hebben ze een kans. Als wij onze kop in het zand steken, houden we enkel onszelf voor de gek.

Wat dit artikel voorstelt is dat we de verantwoordelijkheid op ons nemen om onze kinderen fatsoenlijk bij te brengen wat seks is, zodat ze niet zo makkelijk beïnvloedbaar zullen zijn door wat ze zien in pornografische beelden - maar, wat uit deze twee paragrafen echter zo mooi duidelijk wordt, is hoe zowel ouders als het schoolsysteem een grote weerstand ervaren tegenover en in verband met het 'praten over seks met onze kinderen' en dan zeker over 'pornografie' - en, wat niet wordt ingezien, is hoe het net dat is dat aan de grondslag ligt van de problemen waar we mee geconfronteerd worden in onze kinderen.

Het is die hele rigide/frigide houding in 'volwassenen' tegenover het onderwerp 'seks' dat ook in kinderen diezelfde weerstand creëert om er open over te praten, om het te onderzoeken, om zichzelf te onderzoeken - en het is dit gebrek aan openheid, zowel intern als extern, dat kinderen saboteert in hun vermogen om een heldere kijk en gezond verstand te ontwikkelen in relatie tot Seks in en als bijvoorbeeld Porno, en om bijgevolg voor zichzelf te kunnen stilstaan bij wat het precies is dat ze 'Consumeren' in het kijken naar porno, en te beseffen van 'hey, wacht eens, dit is niet Normaal/Realistisch/Gezond' --- omdat, ik bedoel, de meeste porno IS het mishandelen/misbruiken van de Vrouw, en dat is wat er onbewust geprogrammeerd wordt in de geest van het kind terwijl het kijkt naar porno en erop reageert, wanneer het kind geen stabiele basis heeft in zichzelf als een vorm van zelf-respect in verband met Seks, Seksualiteit en het Lichaam.

En, als deze basis in het kind, of de volwassenen, ontbreekt, namelijk een intieme relatie met het Zelf, met het eigen lichaam en een aanvaarding van de eigen Seksualiteit in, van en als het Fysieke Lichaam, zal het individu ook niet onderkennen en beseffen dat wat er getoond wordt in Pornografische Beelden in wezen zeer Respectloos gedrag is en dus niet het beste is voor zichzelf, in hoe het Zelf in relatie staat tot Anderen --- waardoor bijvoorbeeld, zoals het artikel vermeldt:

Wanneer je jonge vrouwen interviewt over hun seksuele ervaringen, zie je een toename van geweld: ruige, gewelddadige sex. Dat is rechtstreeks het gevolg van porno, waarin jonge jongens hun seksuele aanwijzingen krijgen van mannen in porno die zich gedragen alsof ze seksuele psychopaten zijn.

En dus, hoe kan die basis van zelf-aanvaarding en zelf-respect in en als het lichaam van het kind bestaan, wanneer de ouders in hun communicatie over en houding omtrent seks en seksualiteit een constante vorm van 'onaanvaarding'/verwerping en weerstand uitstralen - Hoe kunnen kinderen daarin niet de boodschap krijgen dat Seks, seksualiteit en dus het eigen lichaam iets Negatief en inherent Fout/Slecht is, en dat bijgevolg de Respectloosheid die tentoongesteld wordt in porno tegenover het lichaam van de Vrouw iets aanvaardbaar is?


Ik bedoel, de oplossing hier is niet eens het zogezegd 'beschermen' van onze kinderen tegen porno door porno te verbannen of blokkeren, omdat:

Onze TV show bewees dat vastberaden kinderen altijd een weg zullen vinden om online blokkeringen te omzijlen.

Noch is de oplossing dat we meer praten met onze kinderen over Seks en wat er zoal bestaat in deze wereld in verband met Seks, hoewel dat dit wel een deel uitmaakt van de oplossing.
De oplossing is dat wij, volwassenen in deze wereld, ten eerste eerlijk zijn met onszelf over wie wij zijn binnenin onszelf in relatie tot 'Seks', omdat, de Porno Industrie bestaat hier niet voor niks - en, als er dingen zijn in die Pornografische realiteit waarvan we niet willen dat het overgedragen wordt op onze kinderen, dan wil dat zeggen dat er dingen zijn in onszelf, die het bestaan van de huidige porno-industrie rechtvaardigen, die best niet overgedragen worden op onze kinderen.

Met andere woorden: WIJ zijn het probleem, niet zozeer de 'Porno-Industrie' - omdat, als WIJ zelf niet veranderen, dan zal de porno-industrie ook niet veranderen, omdat die industrie enkel functioneert en draait op basis en door middel van Onze verlangens, in en als het Geld dat we eraan uitgeven. Dat is immers hoe het Vrije Markt-systeem werkt: het is een Systeem van Vraag en Aanbod - de enige reden waarom de porno-industrie dus zo alomtegenwoordig en aanwezig is op het internet, is omdat wij dat Willen, ook al willen de meesten onder ons dat niet toegeven over/aan onszelf.

Dus, onderwijs jezelf, wees eerlijk met jezelf, verander jezelf en Sta als het levende voorbeeld voor onze kinderen, vanbinnen en vanbuiten, op elk vlak.

Volg de Porn Addict's Journey to Life
en abonneer je op mijn Youtube-Kanaal - en volg de reis die ik afleg in het onderzoeken, blootleggen en herdefiniëren van 'Seks' en 'Seksualiteit'.

Voor verdere ondersteuning, onderzoek Desteni
en werk mee in het Veranderen van onze realiteit via de Equal Life Foundation

Dag 315: Verkrachting in België - Een Individueel of Maatschappelijk Probleem?

Dit is een verderzetting van "Dag 313: Verkrachting in België - Wist je dat...?" en "Dag 314: Schuilt er een Ted Bundy in elk van Ons? Dossier Verkrachting in België".

In de voorgaande blogs heb ik onderzocht waarom en hoe verkrachting bestaat, aangezien het fenomeen 'verkrachting' duidelijk wijst op een probleem, een dysfunctie in hoe de mens bestaat. In Dag 314 heb ik daarin specifiek een statement gebruikt van Ted Bundy in zijn laatste interview voor zijn executie, waarin hij vermeldde dat hij zelf had ondervonden dat zijn verslaving aan pornografie in grote mate heeft bijgedragen tot de ontwikkeling van het 'verkrachters-personage' in zichzelf. Dit waren zijn precieze woorden:

 "Luister, ik ben geen sociaal wetenschapper en ik heb geen enquête afgenomen, maar ik heb nu al heel wat tijd achter tralies gespendeerd en ik heb veel mannen ontmoet die gemotiveerd waren om geweld te plegen, net als ik. En zonder uitzondering, waren ze allemaal zwaar beïnvloed door pornografie. Zonder uitzondering, ongetwijfeld. Zwaar beïnvloed en geconsumeerd door een verslaving aan pornografie. Er is geen twijfel over, zelfs de studie van de FBI over seriemoordenaars toont aan dat de algemene deler onder seriemoordenaars hun interesse in pornografie is."

Wat fascinerend was, is dat ik, nadat ik "Dag 314: Schuilt er een Ted Bundy in elk van Ons? Dossier Verkrachting in België" op Twitter deelde, onmiddellijk een aantal reacties kreeg van mensen die afkwamen met allerlei excuses, rechtvaardigingen en redeneringen voor waarom porno niet schadelijk is, zoals "verkrachting bestaat toch al sinds het begin van de mensheid en dus kan porno daar niet de oorzaak van zijn". En mensen die reageerden op de titel van de blog 'Schuilt er een Ted Bundy in Elk van Ons?', want 'hoe durf ik zoiets te beweren', 'neen! Sommige mensen zijn slecht en zullen een ander verkrachten, de rest van ons zijn goed en zouden zoiets nooit doen!'.

De vraag is echter wat het is dat de grens tussen wat 'goed' is en wat 'slecht' is bepaalt en waar die 'grens' zich precies bevindt. Zoals we gezien hebben in Dag 314 in ons onderzoek naar hoe een organisme zoals een menselijk wezen leert en zich ontwikkelt, is dat het ALLE invloeden waar het mee in contact komt, vooral tijdens de kindertijd (wanneer er op fenomenaal snelle en overvloedige wijze synapsen in het brein gecreëerd worden) ongedifferentieerd en automatisch integreert in het brein.

Volgens Gary Wilson, een expert in het onderzoek naar hoe porno het brein beïnvloedt:

"Zoeken de meeste jongens naar porno tegen dat ze 10 jaar oud zijn, gedreven door een brein dat plots uitermate gefascineerd is door seks." ( The Great Porn Experiment: Gary Wilson at TEDxGlasgow)

Dit impliceert dat de meeste kinderen al vanaf een zeer jonge leeftijd in aanraking komen met pornografie, hetzij impliciet of expliciet. En met wat we weten over hoe het brein zich ontwikkelt, kunnen we vaststellen dat de seksueel aggressieve en soms gewelddadige pornografische beelden zich, 'willens nillens', in het brein van het kind dat ermee in aanraking komt, zullen integreren.

Naarmate kinderen dan leren dat 'verkrachting iets slechts is' en dat 'vrouwen gelijk zijn aan mannen' en dat je 'respect moet hebben voor vrouwen', als al de moraliserende principes waar elk 'beschaafd mens' zich aan moet houden, leren kinderen al die invloeden die ze gezien hebben in pornografische beelden te onderdrukken in zichzelf in een 'geheime kamer' in hun geest. Want, wat ze gezien hebben in porno is immers het tegenovergestelde van die moraliserende principes.

We kunnen wat hier gebeurt zelfs omschrijven als een vorm van 'schizofrenie' die plaatsvindt in kinderen, omdat ze gedwongen worden om een deel van zichzelf, dat dus een deel is van de realiteit die ze geïntegreerd hebben in hun brein en dat blijkbaar 'slecht' is, verborgen en onderdrukt te houden en zelfs volledig te ontkennen, willen ze een 'goed' persoon zijn.

Ook kunnen we vaststellen dat dit een mechanisme is waarop de zogezegde 'zondige natuur' in en van de mens gefabriceerd wordt. Die 'zondige natuur' en het bijbelse idee dat nog steeds onbewust gelooft wordt door mensen (bijvoorbeeld in hoe we een onderscheid maken tussen het kind als 'onschuldig', hetgeen dus impliceert dat we ervan uitgaan dat volwassenen 'schuldig' zijn) zijn in wezen dus niet echt, het is iets dat aangeleerd wordt, door bepaalde aspecten van de realiteit te gaan beoordelen als 'slecht' of 'fout'/'stout' zoals porno. Wat we echter niet inzien is dat die aspecten van de realiteit die we beoordelen als 'slecht', zoals bijvoorbeeld porno, ook in onszelf bestaan omdat we het, wanneer we ermee in aanraking zijn gekomen, automatisch hebben geïntegreerd in ons brein. Dus, is er een deel in en van onszelf dat we beoordelen als 'slecht' en dat dan een verborgen/geheime realiteit wordt in onze geest, iets dat verborgen zal en moet worden van andere mensen, want we willen 'goed' zijn.

Om dus terug te komen naar de vraag 'Schuilt er een Ted Bundy in elk van Ons?'. Ja, er schuilt wel degelijk een 'Ted Bundy' in elk van ons, er schuilt verkrachting en moord in ons omdat dat deel uitmaakt van de realiteit waarin we geboren zijn. Ik stel voor om het stukje over de Oriënterings Respons in de vorige blog opnieuw te lezen om te begrijpen hoe dit fysiologisch in z'n werk gaat, hoe het brein van het kind een kopie is/wordt van zijn omgeving. Dus, al wat hier in onze wereld bestaat, is een deel van onszelf, we kunnen het echter, middels 'het bewustzijns-systeem' in onszelf, compartimentaliseren in allerlei 'geheime achterkamertjes' die mooi gesloten en verzegeld blijven zodat we steeds kunnen voldoen aan het beeld van 'een goed persoon' wanneer het aankomt op sociale interactie.

Dit wil ook zeggen dat, zolang we onze wereld niet in orde zetten, namelijk, zolang we geweld, misbruik en uitbuiting in al z'n vormen niet stoppen in deze wereld, dat er dan mensen zoals Ted Bundy zullen blijven verschijnen omdat dat simpelweg mensen zijn wiens 'bewustzijnssysteem' niet fatsoenlijk functioneert en die dus, om welke reden dan ook, niet zo goed zijn in het 'compartimentaliseren' van hun interne realiteit.

Het is anderzijds ook noodzakelijk dat wij zelf de Ted Bundy in onszelf eruit halen, dat we al de kamertjes en deurtjes opentrekken in ons bewustzijnssysteem en onszelf 'zuiveren' --- omdat, wie wij zijn vanbinnen, of we ons er nu van bewust zijn of niet, is wat de wereld die we zien langs buiten creëert en manifesteert. De gewelddadige en aggressieve seks-scenes in pornografie verkopen niet voor niets zo goed, porno is immers dé geheime en verborgen industrie bij uitstek, waarin dat wat echt in de mens zit uitgeleefd wordt en naar buiten komt.

Dus - stop de porno-industrie, wordt zelf-eerlijk en neem verantwoordelijkheid voor jezelf en de wereld waarin je bestaat. Onderzoek een Basis Inkomen Garantie die een eind zal maken aan de porno-industrie, omdat het elk mens van een onvoorwaardelijk basis inkomen zal voorzien. Ik zie persoonlijk niet in waarom mensen, vooral vrouwen dan, zich nog bewust en met vrije wil zouden laten misbruiken/verkrachten/mishandelen in de porno-industrie ter bevrediging van de geheime verlangens van 'de consument', wanneer ze bestaanszekerheid hebben in het systeem.

De Porno-industrie zal in een BIG-Samenleving getransformeerd worden tot 'seks-opvoeding', een industrie waarin vrouwen wel met plezier aan zouden samenwerken, en die even bloeiend zal zijn als de huidige porno-industrie. Het enige verschil zal zijn dat er geen schaamte of taboe meer op 'porno' zal liggen, omdat het niet meer gaat om de geheime verlangens in de mens die mensen opzettelijk taboe willen houden, maar het gaat om wat het beste is voor alle mensen in de samenleving. Het gaat om het opvoeden van kinderen tot wezens die in staat zijn om intiem te zijn met een ander, om rekening te houden met hun partner en om hun eigen lichaam te leren kennen om een optimale zelf-ontwikkeling te bevorderen.


Onderzoek de Equal Life Foundation en werk mee aan een onderzoek van de problemen in onze samenleving en het vormgeven van werkbare oplossingen.