Showing posts with label kinderen. Show all posts
Showing posts with label kinderen. Show all posts

Monday, March 14, 2016

Dag 756: De Onmogelijkheid om te Leven volgens Idealen in een Wereld van Verandering





Maar in die wereld die vraagt om flexibiliteit, openheid en ruimdenkendheid - om niet te zeggen een gewilligheid om los te laten van het verleden en nieuwe manieren te vinden om samen te leven - is er tegelijkertijd een eigenaardig fenomeen dat speelt in de 'tijdsgeest' van deze generatie. Een fenomeen dat het des te moeilijker maakt om die flexibiliteit, openheid en ruimdenkendheid aan de dag te leggen. Uit Dag 755: Elke Generatie kent haar Strijd


En dit fenomeen is onze neiging om waarde te hechten aan de idealen die doorheen de generaties doorgegeven zijn als zijnde een representatie van wat 'geluk' is in deze waarde. Het is wat we zouden kennen als 'The American Dream', namelijk dat beeld van een huis met tuin en wit hekje, twee auto's op de oprit en een glimlachend koppel met twee of drie kinderen. Dit droombeeld varieert van mens tot mens, maar we hebben allemaal ergens in ons onderbewustzijn een gelijkaardig droom- en ideaalbeeld ingeprent van waar we in ons leven naar streven. Voor sommige mensen is het onderdrukt en sommigen hebben hun zoektocht en verlangen naar dat ideaal opgegeven om bepaalde redenen, maar toch is het er in elk van ons ook al zijn we er soms niet eerlijk over met onszelf.

Het is zelfs iets dat zo sterk aanwezig is dat het een soort van 'natuurlijke' aandrijving is van hoe we ons leven leiden en de beslissingen die we maken in ons leven op aard. Het is datgene dat ons haast op magnetische wijze drijft tot het creëren van een relatie, het krijgen van kinderen, het stichten van een gezinnetje en het participeren in al de gewoontes en 'sociale rituelen' die als 'tradities' doorgegeven zijn sinds generaties terug. Datgene wat men 'waarden' zou noemen - persoonlijke, maatschappelijke en familiale waarden.

Het zijn echter dit soort waarden en ons verlangen om te leven naargelang die waarden en idealen, dat een soort van verwachting manifesteert in onszelf dat de wereld waarin we leven en bestaan niet zal veranderen. Dat die wereld precies hetzelfde zal blijven als de wereld waar onze ouders in leefden en waar onze ouders hun gezinnetje in stichtten, hetgeen een wereld was die afgeschermd en veilig aanvoelde. Een wereld van economische zekerheid en bloei.

Maar de realiteit, en vooral dan de huidige stand van zaken, is dat onze wereld wel constant in verandering is. De wereld om ons heen geeft niet om onze persoonlijke 'waarden' of 'idealen' waar wij op onbewust vlak ons leven naar trachten te schikken. De wereld waar we in leven is in constante beweging en vraagt om onze continue aandacht om wat er gebeurt in goede banen te leiden - namelijk banen die een omgeving zullen tewerkstelligen die het beste is voor ieder.

Het is dan echter wanneer wij binnenin onszelf krampachtig proberen vast te houden aan de waarden en idealen die we persoonlijk willen leven - waarden en idealen die gebaseerd zijn op hoe onze ouders en voorouders leefden - dat we op de verandering die gebeurt in onze omwereld gaan reageren. Verandering wordt dan gezien als iets 'slecht', iets dat tegengewerkt en teruggedrongen moet worden.

Verandering gaat dus gezien worden als een 'probleem'. Bijvoorbeeld immigratie en de influx van mensen van verschillende culturen en religies naar Europa wordt gezien als iets dat ons persoonlijk vermogen om onze waarden en idealen uit te leven in het gedrang brengt. Het zorgt namelijk voor potentiele economische onstabiliteit zowel als een verandering in het aanzicht van een omgeving waarvan wij hadden aangenomen dat die nooit zou veranderen. Ons eerste instinct is om deze veranderingen te zien als een bedreiging en iets dat zoveel mogelijk vermeden moet worden.

Terwijl de realiteit van de situatie in wezen het tegenovergestelde is. Maar die realiteit en het potentieel dat er ligt in 'verandering' is wat we enkel zouden zien en beseffen als en wanneer we durven loslaten van onze onbewuste neiging om te willen leven naar de idealen en waarden van onze voorouders en onszelf met beide voeten in de echte wereld plaatsen.


Wordt vervolgd in Dag 757

Thursday, March 5, 2015

Dag 620: Wat Staat in de Weg van onze Natuurlijke Uitdrukking?




Dag 620: Wat Staat in de Weg van onze Natuurlijke Uitdrukking?
Het Veranderen van de 'Ik Ben Niet Goed met Kinderen' Persoonlijkheid


Sinds ik ben begonnen in mijn proces van het onderzoeken en veranderen van de persoolijkheid die ik heb aanvaard in en als mezelf als zijnde zogezegd 'niet goed met kinderen' te zijn, waarin ik al de eerste stap heb bewandeld van het schrijven over wat ik kan zien op het eerste zicht in verband met de gedachten, gevoelens en emoties in mezelf bestaan en opkomen wanneer ik in het bijzijn ben van kinderen en de tweede stap waarin ik zelf-vergeving heb toegepast om die eerste laag  in mezelf los te laten in en als het verantwoordelijkheid nemen voor mijn reactie in gedachten, emoties en gedrag in relatie tot die situatie  - heb ik al verandering gemerkt in de zin van dat ik mij meer comfortabel voelde om mezelf uit te drukken wanneer ik een kind in mijn omgeving tegenkwam.

De gedachte van 'wat zullen zijn ouders denken' kwam niet meer zo prominent in mezelf naar boven en mijn uitdrukking was meer 'natuurlijk'. Hij was een hond aan het aaien en terwijl ik voordien hen voorbijgewandeld zou hebben, stopte ik dit keer om samen met hem de hond te aaien en hem te becomplimentariseren op hoe hij de hond aaide. Omdat ik mij dit keer niet meer in mijn geest bezig hield met gedachten zoals 'wat zullen zijn ouders denken', merkte ik zo'n dingen bijvoorbeeld op. dit is wat ik ook heb beseft en ontdekt naar aanleiding van deze situatie, is dat wanneer ik besta in angsten en onzekerheden en allerlei achterliggende gedachten in mijn geest in relatie tot bepaalde mensen en situaties, dan ben ik zo gepreoccupeerd door die interne dialogen en fixaties en reacties, dat ik kleine details in mijn fysieke werkelijkheid niet opmerk en ook niet apprecieer.

Wanneer ik bijvoorbeeld opmerkte dat dit kindje de hond aan het aaien was in de plaats van ernaar te zwaaien of te slagen, kwam er een oprechte bemerking in mezelf naar boven van 'wauw, wat fijn!' en ik drukte het ook spontaan uit, zonder na te denken of zonder mij op welke manier ook bezig te houden met 'zijn ouders' of met wat zijn moeder  die er ook bijstond zou denken van mijn expressie. In dat moment was het hij en ik en er was niets dat in de weg stond van mijn expressie - er waren geen twijfels of voorontworpen ideëen in verband met 'hoe ik mezelf zou moeten uitdrukken' naar voorbeeld van hoe ik andere mensen zich doorgaans zie uitdrukken tegenover kinderen  - het was gewoon 'mezelf' die in dat moment zichzelf uitdrukte, simpel en natuurlijk.

Dit wil echter niet zeggen dat ik nu, omwille van deze ene ervaring en dit ene moment dat zich afspeelde in mijn realiteit, 'veranderd' ben en dat mijn proces van het veranderen van deze persoonlijkheid nu compleet is, helemaal niet. Ik heb enkel een 'glimps' gekregen van wie ik kan zijn, van wat mijn potentieel is. Een glimps van een bestaan zonder angst en van wat er mogelijk is. Het is nu aan mij om mijn proces verder te bewandelen in het afpellen van de lagen waaruit deze 'ik ben niet goed met kinderen' persoonlijkheid bestaat - als ik dat niet doe dan keert deze persoonlijkheid als het ware terug naar zijn 'natuurlijke staat'.

Zolang ik immers niet absoluut sta als de sturende kracht en het verantwoordelijke principe in relatie tot deze persoonlijkheid - met andere woorden, zolang ik niet onderzoek hoe deze persoonlijkheid in mezelf bestaat op alle vlakken en dimensies in mijn bewuste, onderbewuste en onbewuste geest - zal ik het ook nooit werkelijk kunnen veranderen op een blijvende, echte manier -- dat spreekt voor zich. Hoe kan ik iets veranderen als ik het niet volledig begrijp en als ik niet volledig besef en zie hoe ik het zelf gecreëerd heb?

Sunday, March 1, 2015

Dag 619: Hoe Echt is een Persoonlijkheid Eigenlijk?



Dag 619: Hoe Echt is een Persoonlijkheid Eigenlijk?
 Het Veranderen van de 'ik ben niet goed met kinderen' Persoonlijkheid


In de voorgaande blog heb ik de zelf-vergeving gedeeld die ik heb toegepast in relatie tot het onderzoeken van hoe de 'ik ben niet goed met kinderen' persoonlijkheid bestaat in mezelf, en in die zelf-vergeving kwamen een aantal interessante punten naar boven die ik nooit heb beseft en gezien in het leven en belichamen van deze persoonlijkheid in mijn dagelijkse leven. Punten van gezond verstand die mij laten zien dat de 'ik ben niet goed met kinderen' persoonlijkheid niet is en niet kan zijn wie ik werkelijk ben als wezen - en die ik nooit had kunnen ingezien en beseft als ik de stap van zelf-vergeving niet had toegepast.

Het was pas in het toepassen van zelf-vergeving dat ik dieper kon kijken onder het oppervlak  en dat ik kon zien dat de idee in mijn geest dat ik 'niet goed ben met kinderen' niet echt is - niet echt in de zin van dat die idee in mijn geest eigenlijk bestond om de waarheid te onderdrukken. De waarheid zijnde dat er een verlangen in mezelf bestond om een bepaalde 'persoonlijkheid' te hebben die gezien en gedefinieerd wordt door mensen als 'iemand die goed is met kinderen' vanuit het startpunt om vriendschap te kunnen sluiten met mensen en makkelijker aanvaard te worden door mensen.

Ik gebruikte dus die 'negatieve' persoonlijkheid van 'ik ben niet goed met kinderen' om de eigenlijke 'positieve' ervaringen zoals het verlangen naar aanvaarding in mezelf te verbergen omdat het een specifieke waarheid van mezelf is die ik nooit heb willen inzien en beseffen.

Het is immers makkelijker om negatieve ervaringen te zien dan positieve, naar mijn ervaring - het is makkelijker om te beseffen dat ik mij ongemakkelijk en gespannen en angstig voel, dan om aan mezelf toe te geven en in te zien dat die negatieve emotionele ervaringen eigenlijk een gevolg zijn van verlangens in mezelf om aanvaard te worden en vriendschap te ervaren.

Omdat, in het verlangen zie ik als het ware de waarheid en de realiteit van mezelf, ik zie wie ik ben en hoe ik besta in en als mezelf, ik zie het startpunt van mezelf en al mijn gedachten en emotionele reacties en dus mijn persoonlijkheidssystemen. En, uiteraard, als ik dat startpunt zie van hoe mijn eigen geest bestaat, dan kan ik mezelf veranderen. En dat is waarom de geest bestaat op een manier waarop ik enkel het 'bijproduct' zal zien, en niet het eigenlijke startpunt van wie ik ben en hoe ik besta in en als mezelf.

Het is met zelf-vergeving dat ik die lagen kan afpellen en het eigenlijke startpunt en dus de realiteit van mezelf kan ontbloten - met het toepassen van zelf-vergeving en zelf-eerlijkheid.

Saturday, February 14, 2015

Dag 616: Het Veranderen 'Ik ben niet Goed met Kinderen' Persoonlijkheid




Er zijn veel manieren waarop we onszelf limiteren in onszelf door middel van de gedachten die we denken over onszelf en waar we onszelf mee 'identificeren' - en die dientengevolge onze 'identiteit' worden, als wie en hoe en wat we aanvaarden als zijnde 'wie ik ben' in en als deze wereld. Het zijn al de geloofsystemen die we op herhalende wijze onszelf in het oor fluisteren in relatie tot 'wie we zijn' in verschillende situaties en omstandigheden.

Een voorbeeld daarvan is het geloof dat ik in mezelf aanvaard heb doorheen mijn leven dat ik 'niet goed met kinderen ben'. Dit geloofsysteem steekt de laatste tijd meer de kop op omdat Cesar hier rond loopt en ik dus dagelijks in het bijzijn ben van 'kinderen'. Wanneer ik dan rond Cesar ben, die ondertussen iets ouder is dan een jaar, voel ik mij over het algemeen wat ongemakkelijk in mezelf omdat die persoonlijkheid die ik heb opgebouwd in mezelf in relatie tot kinderen geactiveerd automatisch geactiveerd wordt.

Een persoonlijkheid waarin op de achtergrond van mijn geest het geloof staat dat ik 'niet om kan met kinderen' en 'ik ben ongemakkelijk rond kinderen' en 'ik ben niet goed met kinderen'. En, doordat ik mijn vertrouwen plaats in mijn geest en dus mijn gedachten, begin ik mij ongemakkelijk te voelen en begin ik die geloofsystemen te belichamen in mijn interne ervaring en externe gedrag - waardoor ik die persoonlijkheid aldus tegelijkertijd ook bevestig voor mezelf, en er uiteindelijk, naarmate ik die gedachten en geloofsystemen steeds opnieuw ga vertrouwen en geloven, mezelf van overtuig dat ik werkelijk 'niet goed met kinderen' ben en dat ik als het ware gedoemd ben om elke keer ik in het bijzijn van kinderen ben mij ongemakkelijk zal gaan voelen.

Maar wat ik nooit heb ingezien en beseft, is dat die gedachten en geloofsystemen een persoonlijkheidssysteem vormen in en als mijn geest, en enkel 'echt' lijkt als en wanneer ik erin geloof en erop vertrouw en mezelf ermee identificeer --- het is echter niet wie ik werkelijk ben als wezen. Wie ik werkelijk ben als wezen is 'plooibaar' vanuit het perspectief dat ik in elk moment de macht en het potentieel heb om te beslissen wie ik ben in relatie tot mezelf en tot de situatie waarin ik mij bevind. Ik bedoel, ik ben het die in feite op onbewust niveau beslist om mij ongemakkelijk te voelen wanneer ik in het bijzijn van kinderen ben en om die gedachten in mijn geest te geloven dat 'ik niet goed ben met kinderen'.

Ik ben het die mezelf aanvaard als zijnde 'niet goed met kinderen' omdat ik nooit verantwoordelijkheid genomen heb voor waar ik mijn vertrouwen in plaats en waar ik mijn macht aan weggeef en waar ik mezelf door laat sturen en bewegen. En ik heb nooit ingezien dat het aan mij is om de beslissing te maken om mijn vertrouwen te plaatsen in mijn vermogen en potentieel om te beslissen wie ik ben in elk moment.

Meer in de volgende blog in verband met het veranderen van het persoonlijkheidssysteem van 'ik ben niet goed met kinderen' en 'ik kan niet om met kinderen'.


Tuesday, May 6, 2014

Dag 489: De Kracht van Validatie



"...Uiteraard is iets waar we ons beloond of "goed" over voelen niet noodzakelijk "goed" voor ons. Wat ik heb geleerd uit mijn kindertijd is dat al de beloningen en felicitaties die ik kreeg voor elke kleine handeling die ik deed ervoor zorgden dat ik dingen begon te doen niet omdat ik ervan genoot, maar omdat ik dat positieve gevoel van beloning wilde ervaren."


Ik denk dat we de kracht van ouderschap onderschatten in relatie tot de mate waarin ons verlangen naar Validatie een rol speelt in het waarom van de hoofdzakelijkste dingen die we doen in deze Wereld en Realiteit.  Het systeem waarin we leven en bestaan wanneer we volwassen zijn is wat onze ouders vervangt in het geven van die 'validatie' - door bijvoorbeeld een specifieke 'prijs' en 'beloning' voorop te plaatsen als iets dat zogezegd "goed" en "positief" is, met name Geld en Seks -- in al de vormen die deze twee aannemen in onze samenleving.

Ik bedoel, het feit dat er een klein aantal zaken zijn in onze samenleving die we collectief hebben aanvaard en geplaatst als 'het beste' en 'het meest begeerlijke' en 'het meest aantrekkelijke' - in termen van bijvoorbeeld schoonheid, success, bezittingen en levensstijl - hetgeen we kunnen afmeten uit het feit dat er zoiets bestaat als 'beroemdheden', mensen die  bestaan met als enige doel om een representatie te vervullen  van wat het is dat wij zelf willen hebben en wie het is dat wij zelf willen zijn in ons leven hier op aarde --- dat laat de greep zien dat dit punt van 'validatie' over ons heeft. Het feit dat we allen streven naar het bereiken van dezelfde dingen in het leven - opdat we zelf op dat punt van 'beroemdheid' kunnen staan, en VALIDATIE kunnen krijgen van het Systeem, net zoals we eens geleerd hebben om die validatie te willen van onze Ouders.

Ik bedoel, als ik er zo bij stilsta, bij hoe ons systeem gestructureerd is in en als het verafgoden van die aantal individuen die deze hoogste vorm van 'validatie' bereikt hebben en het creëren van een soort van 'eenrichtingsstraat' waarin elk mens op weg is naar het bereiken van datzelfde doel - dan wordt het duidelijk hoe ons hele economische stelsel gebaseerd en gebouwd is op dit ene punt van VALIDATIE en een voorgeprogrammeerd verlangen in onszelf om Validatie te krijgen van onze omgeving als Andere Mensen. En dus wordt het hierin ook meteen duidelijk welke enorme rol Ouders en de dingen die ze hun kinderen bewust en onbewust aanleren spelen in het vormgeven van deze hele fysieke werkelijkheid en met name de manier waarop wij mensen onze samenlevingsstructuren hebben vormgegeven.


Friday, September 27, 2013

Dag 368: Hoe groot is de Impact die Porno heeft op onze Kinderen? - Seksuele Paranoia Series


We zijn nu al een tijdje aan het kijken en onderzoeken zijn naar/in wat 'sex' is in en als de menselijke geest, hoe 'seksualiteit' zich heeft vormgegeven in onze geest - naar aanleiding van verschillende statistische verslagen van het aantal seksuele misdrijven die gepleegd worden in onze huidige samenleving (lees "Dag 313: Verkrachting in België - Wist je dat...") , en van het Feit op zich DAT er Seksuele Misdrijven gepleegd worden in onze Menselijke Samenleving/Wereld --- teneinde te begrijpen en inzicht te verwerven in onszelf en vooral in de maakbaarheid van onze Menselijke geest, met het oog op het vormen en komen tot oplossingen die praktisch toepasbaar en houdbaar zijn voor onszelf en de volgende generaties van Mensen hier op aarde, in het bewerkstelligen van een gezonde seksuele houding in elk mens en bijgevolg gezonde verstandhoudingen tussen mensen in en als onze Samenleving.


In "Dag 314: Schuilt er een Ted Bundy in elk van Ons? Dossier Verkrachting in België" hebben we al kort bekeken en besproken welke de fysiologische gevolgen, effecten en consequenties zijn van een verslaving aan Porno en in lijn daarmee wil ik hier graag het Artikel "Experiment that convinced me online porn is the most pernicious threat facing children today: By ex-lads' mag editor MARTIN DAUBNEY" (Daily Mail, 25/09/2013) bespreken. Een ex-redacteur van een soft-porno magazine getuigt hoe hij heeft ingezien welke diepgaande impact pornografie (hoofdzakelijk online) heeft op de geest van onze Jeugd en bijgevolg welke dramatische consequenties zich afspelen in hoe relaties beleeft worden tussen jongens en meisjes - hoe online porno een hele generatie 'geïnfecteerd'/beïnvloed heeft --- en geeft hiermee een alarmerende ontwikkeling aan in onze Menselijke Samenleving ten gevolge van een verstoorde interne realiteit in en als de Menselijke Geest.

De reden waarom ik hier in deze blog licht op werp is omdat wij, ouders, leerkrachten, 'volwassenen', ons niet bewust schijnen te zijn van:
  1. De mate van plooibaarheid in en als de geest van onze kinderen
  2. hoe die plooibaarheid misbruikt wordt door verschillende Industriëen die wij aanvaard hebben te bestaan in ons 'Economisch Systeem', bijvoorbeeld de Porno-industrie, maar ook de Media, Films, Reclame en Entertainment over het algemeen
  3. Hoe het is dat de Media functioneert als een alternatieve onderwijs-instelling voor onze kinderen, en vaak zelfs meer invloed heeft op de geest van onze kinderen dan de Ouder en de Leerkracht zelf
  4. Hoe wij als Volwassenen in deze wereld ons maar in zeer geringe tot geen enkele mate bewust zijn van hoe de Entertainment die wij zelf en onze kinderen dagelijks Consumeren op geen enkele wijze het beste voor heeft met Ons
  5. Hoe of waarom het is dat geen enkele vorm van Ouderlijke Controle enig verschil maakt in hoe onze kinderen in contact komen met en beïnvloed worden door die 'schadelijke invloeden' zoals Pornografie, drugs, e.d. omwille van hoe wij deze 'Schadelijkheid' impliciet aanvaard hebben als een inherend deel van ons Economische Stelsel, in de vorm van 'Industrie-takken' en gebaseerd op het 'vrije Markt' principe/'Ideaal', en bijgevolg van onze Samenleving en ons Individuele Leven/bestaan en dat van onze Kinderen

Uit het Artikel:
Naar het einde toe van de les die een uur in beslag nam - was ik immens bedroefd door wat ik had ontdekt. Tienerjongens zullen altijd gefascineerd zijn door, en nieuwsgierig zijn naar, sex, maar wat nu gezien wordt als 'normaal' door onder-18-jarigen is een compleet verstoord beeld van geslachtsgemeenschap en van de manier waarop relaties beleefd zouden moeten worden. Het lijkt alsof de gehele verwachting van Sex door de kinderen gedefinieerd is geweest door wat ze zien in online pornografie.
...
Eén 15-jarig meisje zei, 'Jongens verwachten Porno-Sex in het echte leven'. En Eén jongen - tot een koor van goedkeuring - sprak van zijn afkeer van schaamhaar, hetgeen hij een 'gorilla' noemde. Wanneer Johnny hem erop wees dat schaamhaar normaal is in het echte leven, bespotte de jongen hem, terwijl sommige meisjes er kwaad over waren dat het verwachtingsmodel voor echte meisjes duidelijk al vastgelegd was door porno.

Wat in deze paragraaf belicht wordt is dat één van de redenen waarom kinderen (jongens in dit geval) zo makkelijk beïnvloed worden door de beelden die ze zien in en als porno, en dat ze die beelden gaan kopiëren en integreren in zichzelf als een representatie van 'de realiteit', is omdat er in zichzelf geen duidelijk referentiepunt bestaat in verband met wat 'normaal' is, in verband met wat de Eigenlijke echte Realiteit is -- waardoor bijgevolg hun verwachtingspatronen Onrealistisch zijn, hetgeen dan resulteert in meisjes die zich gedwongen voelen om zich aan te passen aan en te schikken naar die onrealistische verwachtingen teneinde een 'successvolle' relatie te bewerkstelligen met een jongen (hetgeen niet wil zeggen dat het omgekeerde minder waar is).

Dus, ik bedoel, in de plaats van dat wij de schuld gaan plaatsen in de 'porno-industrie', hetgeen een vrij vruchteloze onderneming is aangezien wij die porno-industrie hebben toegestaan en aanvaard als een deel van onze wereld in de eerste plaats, als een 'industrie' die functioneert ter bevrediging van onze 'seksuele verlangens'  - is het allereerst belangrijk om onszelf de vraag te stellen van waarom het is dat onze kinderen zelf niet in staat zijn om het onderscheid te maken tussen wat 'normaal' en 'realistisch' is en wat 'abnormaal' en 'onrealistisch' is. Waarom is het bijvoorbeeld dat jongens, in het beoordelen van meisjes in functie van het zoeken naar een 'potentiële (seksuele) partner' niet in staat lijken te zijn om zichzelf in de schoenen van de meisjes te verplaatsen en daarin te beseffen en in te zien hoe de realiteit van 'een meisje' eigenlijk werkelijk in elkaar zit en wat ze met andere woorden kunnen/mogen verwachten/verlangen en wat niet, en welke verwachtingen/verlangens 'gezond' zijn en welke 'schadelijk'?

Waarom is het dat onze kinderen die simpele berekening van Gezond Verstand niet kunnen toepassen in zichzelf, maar de wereld uitsluitend zien door de ogen van al de invloeden waarmee ze in hun leven in contact gekomen zijn, zonder daarbij enige kritische redenering te hebben toegepast? En dit geld niet enkel voor beïnvloeding door Porno, maar ook bijvoorbeeld in de zin van religieuze en elke andere vorm van culturele indoctrinatie die schadelijke consequenties met zich meedraagt.

Waarom zijn onze kinderen niet in staat tot het bevragen van de Realiteit waar ze mee in contact komen, ongeacht of dat nu de ouderlijke macht is, het schoolsysteem, de media, de politiek, de economie of de Porno-industrie? Ik bedoel, is dit niet, of zou dit niet de functie en het bestaansdoel van het Schoolsysteem moeten zijn, zowel als de verantwoordelijkheid van de Ouder? Wat, hoe en waar is het misgelopen? Ik stel voor om, als je werkelijk geeft om onze kinderen en hoe en wat het is dat onze kinderen werkelijk leren door hoe wij het schoolsysteem hebben toegestaan te bestaan, de blog "A Teachers' Journey to Life" te volgen:

Het eerste uiterst belangrijke punt is dat leerkrachten mensen zouden moeten zijn die gepassioneerd zijn over Onderwijs, mensen die zichzelf hebben ontwikkeld en gecultiveerd en die werkelijk iets te delen hebben, waarvan studenten hun perspectief op de realiteit kunnen uitbreiden - over welk onderwerp dan ook. Komaan, wie zou hier niet mee akkoord gaan? En toch, als we ermee akkoord gaan, hoe is het dat we nog steeds accepteren dat onze kinderen onderwezen worden in het huidige onderwijssysteem, door leerkrachten die onderwijs zien als een makkelijk verdiend loon? Waarom is het dat we onze kinderen naar school sturen in het vertrouwen dat ze zullen bijleren, terwijl we precies weten hoe het voelt om er dag na dag te zitten en volgepompt te worden met informatie die het ene oor in gaat en het andere eruit? ("The Secret About How I Hacked The Education System and What I learned: DAY 39", Teachers' Journey to Life)

In het onderzoeken naar of het bekijken van porno al dan niet daadwerkelijk fysiologische consequenties en schadelijke gevolgen heeft op het individu, gaat het Artikel verder:

Het brein van een compulsieve porno-gebruiker toonde duidelijke parallellen met dat van verslaafden aan drugs of alcohol. Iedereen in het project was verbijsterd, zelfs Dr. Voon, die toegaf dat ze in het begin van de studie 'sceptisch en ambivalent' geweest was. 
Als porno de verraderlijke macht heeft om verslavend te zijn, dan is onze toelating aan onze kinderen om het ongecontroleerd te consumeren via het internet, hetzelfde als het laten rondslingeren van heroïne in huis, of vodka uitdelen aan de schoolpoort. 
En dit toxische effect filtert rechtstreeks neer in de levens van jonge meisjes.
Op de Vraag wie de verantwoordelijkheid zal nemen voor het beschermen van onze kinderen tegen de 'gevaren van online porno', schrijft het artikel:

Kunnen we op scholen berusten? Het treft me dat de huidige seksuele opvoeding in de UK - waar scholen maar verplicht zijn om de grondbeginselen van de voortplanting en de gevaren van seks over te brengen, waar ze toch ook nog onderuit kunnen - hopeloos gedateerd is. In het internet-tijdperk, keren onze kinderen zich naar internet porno voor een alternatieve seksuele opvoeding - de slechtste plek waar ze gaan kunnen.
 en verder:

Hoe teenkrullend het ook mag lijken, zijn wij de eerste generatie die met onze kinderen zal moeten praten over porno. 
We moeten onze kinderen vertellen dat pornografische seks onecht is en dat echte seks rond liefde draait, niet lust.
Door met hen te praten, hebben ze een kans. Als wij onze kop in het zand steken, houden we enkel onszelf voor de gek.

Wat dit artikel voorstelt is dat we de verantwoordelijkheid op ons nemen om onze kinderen fatsoenlijk bij te brengen wat seks is, zodat ze niet zo makkelijk beïnvloedbaar zullen zijn door wat ze zien in pornografische beelden - maar, wat uit deze twee paragrafen echter zo mooi duidelijk wordt, is hoe zowel ouders als het schoolsysteem een grote weerstand ervaren tegenover en in verband met het 'praten over seks met onze kinderen' en dan zeker over 'pornografie' - en, wat niet wordt ingezien, is hoe het net dat is dat aan de grondslag ligt van de problemen waar we mee geconfronteerd worden in onze kinderen.

Het is die hele rigide/frigide houding in 'volwassenen' tegenover het onderwerp 'seks' dat ook in kinderen diezelfde weerstand creëert om er open over te praten, om het te onderzoeken, om zichzelf te onderzoeken - en het is dit gebrek aan openheid, zowel intern als extern, dat kinderen saboteert in hun vermogen om een heldere kijk en gezond verstand te ontwikkelen in relatie tot Seks in en als bijvoorbeeld Porno, en om bijgevolg voor zichzelf te kunnen stilstaan bij wat het precies is dat ze 'Consumeren' in het kijken naar porno, en te beseffen van 'hey, wacht eens, dit is niet Normaal/Realistisch/Gezond' --- omdat, ik bedoel, de meeste porno IS het mishandelen/misbruiken van de Vrouw, en dat is wat er onbewust geprogrammeerd wordt in de geest van het kind terwijl het kijkt naar porno en erop reageert, wanneer het kind geen stabiele basis heeft in zichzelf als een vorm van zelf-respect in verband met Seks, Seksualiteit en het Lichaam.

En, als deze basis in het kind, of de volwassenen, ontbreekt, namelijk een intieme relatie met het Zelf, met het eigen lichaam en een aanvaarding van de eigen Seksualiteit in, van en als het Fysieke Lichaam, zal het individu ook niet onderkennen en beseffen dat wat er getoond wordt in Pornografische Beelden in wezen zeer Respectloos gedrag is en dus niet het beste is voor zichzelf, in hoe het Zelf in relatie staat tot Anderen --- waardoor bijvoorbeeld, zoals het artikel vermeldt:
Wanneer je jonge vrouwen interviewt over hun seksuele ervaringen, zie je een toename van geweld: ruige, gewelddadige sex. Dat is rechtstreeks het gevolg van porno, waarin jonge jongens hun seksuele aanwijzingen krijgen van mannen in porno die zich gedragen alsof ze seksuele psychopaten zijn.

En dus, hoe kan die basis van zelf-aanvaarding en zelf-respect in en als het lichaam van het kind bestaan, wanneer de ouders in hun communicatie over en houding omtrent seks en seksualiteit een constante vorm van 'onaanvaarding'/verwerping en weerstand uitstralen - Hoe kunnen kinderen daarin niet de boodschap krijgen dat Seks, seksualiteit en dus het eigen lichaam iets Negatief en inherent Fout/Slecht is, en dat bijgevolg de Respectloosheid die tentoongesteld wordt in porno tegenover het lichaam van de Vrouw iets aanvaardbaar is?


Ik bedoel, de oplossing hier is niet eens het zogezegd 'beschermen' van onze kinderen tegen porno door porno te verbannen of blokkeren, omdat:

Onze TV show bewees dat vastberaden kinderen altijd een weg zullen vinden om online blokkeringen te omzijlen.

Noch is de oplossing dat we meer praten met onze kinderen over Seks en wat er zoal bestaat in deze wereld in verband met Seks, hoewel dat dit wel een deel uitmaakt van de oplossing.
De oplossing is dat wij, volwassenen in deze wereld, ten eerste eerlijk zijn met onszelf over wie wij zijn binnenin onszelf in relatie tot 'Seks', omdat, de Porno Industrie bestaat hier niet voor niks - en, als er dingen zijn in die Pornografische realiteit waarvan we niet willen dat het overgedragen wordt op onze kinderen, dan wil dat zeggen dat er dingen zijn in onszelf, die het bestaan van de huidige porno-industrie rechtvaardigen, die best niet overgedragen worden op onze kinderen.

Met andere woorden: WIJ zijn het probleem, niet zozeer de 'Porno-Industrie' - omdat, als WIJ zelf niet veranderen, dan zal de porno-industrie ook niet veranderen, omdat die industrie enkel functioneert en draait op basis en door middel van Onze verlangens, in en als het Geld dat we eraan uitgeven. Dat is immers hoe het Vrije Markt-systeem werkt: het is een Systeem van Vraag en Aanbod - de enige reden waarom de porno-industrie dus zo alomtegenwoordig en aanwezig is op het internet, is omdat wij dat Willen, ook al willen de meesten onder ons dat niet toegeven over/aan onszelf.

Dus, onderwijs jezelf, wees eerlijk met jezelf, verander jezelf en Sta als het levende voorbeeld voor onze kinderen, vanbinnen en vanbuiten, op elk vlak.

Volg de Porn Addict's Journey to Life
en abonneer je op mijn Youtube-Kanaal - en volg de reis die ik afleg in het onderzoeken, blootleggen en herdefiniëren van 'Seks' en 'Seksualiteit'.

Voor verdere ondersteuning, onderzoek Desteni
en werk mee in het Veranderen van onze realiteit via de Equal Life Foundation

Saturday, June 1, 2013

Dag 305: Mensenrechten en Ouderschap - Wat Schrijven we op het Onbeschreven Blad in het Kind?

Deze blog maakt deel uit van een Blog-Serie die handelt over het Onderzoeken en herdefinieren van de Mensenrechten, deze kan je vinden in de Reis naar Leven van de Mensenrechten - in functie van de Gelijk Leven Stichting die als Doel heeft een Samen-Leving te creëren op aarde waarin de Mensenrechten GELEEFD worden in en als onze dagelijkse Realiteit.


In onze Reis Naar Leven van de Mensenrechten in relatie tot 'Ouderschap' bekijken we de verschillende aspecten die spelen in de opvoeding van een kind, die bijdragen tot de vorming van het kind als een wezen/mens die niet geeft om het Leven op aarde, die niet geeft om de Mensenrechten en die niet in staat is om in te zien hoe wij als mensen in elke daad, woord en gedachte onze omgeving en wereld vormgeven - en hoe onze eigenste 'staat van zijn' als mens, als hoe en wie wij zijn in onszelf en hoe wij bijgevolg in relatie staan met onze omgeving, ALLES bepaald van hoe de realiteit waarin wij ons bevinden bestaat. Dit punt is overduidelijk gemist in de mens, wanneer we kijken naar de staat van onze wereld - dit is niet een wereld/realiteit waarin een kind geboren wil worden.

Het is in deze blog niet de bedoeling om Ouders te beschuldigen of aan de schandpaal te nagelen --- maar eerder om uit te nodigen en om te ondersteunen in het ontwikkelen van zelf-inzicht - omdat wij mens-wezens doorheen de geschiedenis nog NOOIT werkelijk verantwoordelijkheid genomen hebben voor ons bestaan. We hebben nog NOOIT onze realiteit en onszelf werkelijk onderzocht in het besef dat wij HIER bestaan - omdat we net steeds de 'ouders' en de zogezegde 'autoriteitsfiguren' beschuldigd hebben van wat hier bestaat als onze realiteit. Dus, het gaat niet om beschuldiging, het gaat om zelf-inzicht, zelf-eerlijkheid en zelf-verantwoordelijkheid - het gaat om het feit dat wij volwassenen in deze wereld en op dit moment HIER bestaan en de ouders van de huidige generatie zijn, en dus staan wij in de schoenen van grote verantwoordelijkheid tegenover niet enkel 'onze' kinderen, maar alle kinderen ter wereld --- we zijn niet enkel verantwoordelijk voor 'ons bezit' maar voor het 'bezit' van allen op aarde, namelijk voor de aarde zelf, omdat wij nu hier bestaan als degenen die macht hebben om het leven op aarde te besturen - en met macht komt verantwoordelijkheid.

We gaan aldus dieper ingaan op een andere dimensie van hoe de 'ingesteldheid' van de ouder het kind beïnvloedt en vormgeeft tot een mens die geen verantwoordelijkheid neemt voor het leven op aarde, door middel van hoe de ouder bestaat als het voorbeeld dat het kind zal volgen. In "Dag 299: Mensenrechten en Ouderschap - Het Ene Kind zijn Brood is de Ander zijn Dood?" hebben we de dimensie bekeken van hoe ouders geloven dat 'hun kind' speciaal is en hoe de consequenties daarvan zijn dat misbruik gerechtvaardigd wordt in de levens van alle andere kinderen omdat ouders niet gepassioneerd zijn om te zorgen voor ALLE kinderen in eenheid en gelijkheid. En in "Dag 302: Mensenrechten en Ouderschap - Het Contrast tussen de 'Kindertijd' en de 'Realiteit'" hebben we de dimensie besproken van hoe ouders de zogezegde 'onschuld' in het kind willen beschermen door het onwetend te houden en hoe de consequenties daarvan zijn dat het kind zal opgroeien met een inferieur inzicht in en begrip van de realiteit waarin hij zich bevindt en aldus niet in staat zal zijn om om te gaan met die omgeving/realiteit op een manier die het beste is voor allen in die realiteit en bijgevolg ook niet voor zichzelf.

Waarom is het dus dat ouders geen verantwoordelijkheid zullen nemen voor ALLE kinderen in de wereld, maar enkel voor HUN kind? Waarom staan ouders niet op wanneer ze een kind zien sterven van de honger, volledig uitgemergeld, of een slachtoffer van oorlog of huiselijk geweld? Waarom staan ouders die dingen toe te bestaan in deze wereld - en waarom zijn ze enkel gemotiveerd om op te staan en die toestanden te veranderen wanneer het HUN KIND overkomt? Gezond verstand zou zijn om verantwoordelijkheid te nemen voor alle kinderen in de wereld en er dus voor zorgen dat alle kinderen in de wereld veilig zijn - door elke vorm van wantoestanden en Schendingen van de Mensenrechten uit de wereld te bannen -- om aldus een veilige wereld te creëren voor ons eigen kind, dat is ware veiligheid.

Waarom is het dus dat ouders dit gezond verstand niet inzien of toepassen - en zich eerder blind staren op al hun angsten, stress en zorgen over het leven en de overleving van HUN KIND --- terwijl de reden waarom ze zich zoveel zorgen moeten maken over de veiligheid en de overleving van hun kind is net omwille van het misbruik dat ze toestaan te bestaan in de levens van andere kinderen, waarin ze die kinderen die getraumatiseerd, misbruikt en verwaarloosd zijn criminelen hebben laten worden die nu het leven van hun kind 'bedreigen'. Maar, die 'criminelen' zijn enkel ontstaan omdat de ouders in deze wereld niet genoeg gaven om een ander kind evenwaardig als hun eigen kind.

En dus de consequentie van een gelimiteerde definitie en expressie van 'ouderschap' als het geobsedeerd zijn met 'mijn kind' en de overleving en veiligheid van 'mijn kind' en dus de verwaarlozing van alle andere kinderen - is dat ouders een realiteit creëren waarin al de kinderen die ze hebben verwaarloosd, die ze verwaarloosd hebben laten worden op welke manier en om welke reden dan ook, zelf criminelen en misbruikers worden --- waarin ouders met andere woorden zelf de reden en de rechtvaardiging gecreëerd hebben voor hun geloof dat ze 'hun kinderen moeten beschermen' en dat ze zich zorgen moeten maken om hun kind, want het is zogezegd 'een wrede wereld'. Terwijl het hun ego-centrische visie op 'ouderschap' was die in de eerste plaats die 'wrede wereld' heeft gecreëerd. Wie zijn hier dan de echte criminelen als niet de ouders die niet werkelijk geven om 'het kind' en niet geïnteresseerd zijn om te zorgen voor alle kinderen ter wereld, omdat HUN KIND hen een persoonlijk positief gevoel geeft, omdat het 'van hen' is - andere kinderen, die zijn 'van andere mensen', maar hun kind, dat is 'mijn bezit', 'mijn eigendom', 'van mij'.

Ouders kunnen doen wat ze willen met 'hun kind', tot op zekere hoogte uiteraard - maar, terwijl ze zich misschien inferieur en ietwat 'abnormaal' en minderwaardig voelen tegenover de andere mensen in de samenleving, kunnen ze via hun kind als het ware hun persoonlijkheid en identiteit en 'manier van zijn/leven' bevestigen door het over te dragen op hun kind. Kinderen krijgen wordt in deze wereld dus gezien als een 'ego-attribuut', iets dat mensen kunnen gebruiken om hun persoonlijke 'grootsheid' en 'bestaan' in deze wereld als een 'identiteit', een 'iemand', te 'versterken' en 'valideren' en 'bevestigen' - en met andere woorden 'echt maken' door die persoonlijkheid/identiteit te doen 'verder leven' in hun kinderen --- zodat ze aan zichzelf kunnen zeggen 'ik ben niet abnormaal, ik ben niet inferieur, ik ben niet minderwaardig', want kijk, er is nog iemand als ik -- MIJN KIND!

En daarom 'voelen' ouders ook geen affiniteit tegenover de kinderen van andere mensen, noch voelen ze zich gemotiveerd om te zorgen voor de kinderen van een ander op welke manier dan ook - omdat, die kinderen dragen de persoonlijkheid/identiteit van een ander -- en daar voel ik mij inferieur en minderwaardig tegenover, want het is 'anders dan ik', en ik als het ego als de menselijke geest heb angst van al wat 'anders is dan ik'. Ze voelen enkel een 'band' met 'hun kind', met andere woorden, met hun eigen persoonlijkheid die ze gereflecteerd zien in het kind - want, zij hebben dat kind gevormd, zij weten wie dat kind is, vanbinnen en vanbuiten, want het is niet alleen hun vlees en bloed, maar vooral ook hun GEEST.

Want, moest de 'speciale band' die ouders voelen met hun kinderen enkel gebaseerd zijn op 'vlees en bloed' dan zouden ze die band voelen met ALLE kinderen in de wereld omdat elk lichaam hier op aarde het 'stof der aarde' is, uit hetzelfde materiaal, hetzelfde vlees, dezelfde substantie gemaakt. Er is dus meer gaande in die zogezegde 'speciale' band tussen 'een ouder en zijn kind' - iets dat niets te maken heeft met de eigenlijke werkelijke fysieke werkelijkheid hier op aarde - en dus eigenlijk ook niets met het kind zelf, omdat het kind een fysiek wezen is, zich van geen kwaad bewust, het denkt niet het voelt nog niet, het heeft nog geen persoonlijkheid, meningen, opinies, standpunten, levensstijl, interesses, etc - het is een baby, net als elke andere baby. Maar wat de ouder ziet in die baby, als datgene dat de ouder dat 'speciale gevoel' geeft in relatie tot 'zijn' baby, is een 'onbeschreven blad', iets dat klaar staat om geprogrammeerd te worden door de ouder, iets waar de ouder al zijn meningen, opinies, persoonlijkheden, levensstijlen, interesses, waarden en normen op kan schrijven. Dus, is de ouder werkelijk bezeten met de veiligheid van zijn kind omdat hij gewoon zoveel van dat kind houdt? Neen! De ouder is bezeten door ZIJN KIND, omdat hij bezeten is door zijn EGO, zijn eigen 'speciaalheid' in en als de menselijke Geest, als ZIJN VERHAAL dat hij kan schrijven op het 'onbeschreven blad' in en als de Baby.

Als we werkelijk zouden geven om het 'vlees en bloed' van onze kinderen, dan zouden we om elk kind evenveel geven, omdat we allen vlees en bloed zijn, het stof der aarde, één en gelijk. En 'liefde' zou ook gedefinieerd moeten zijn in termen van 'vlees en bloed' en niet in termen van een gevoel, omdat een gevoel altijd afkomstig is uit het ego, uit de 'persoonlijkheid' van de ouder, als het persoonlijk verlangen om erkenning, validatie en bevestiging te krijgen voor die 'persoonlijkheid' door die persoonlijkheid over te dragen en te programmeren in het 'vlees' van het kind/de baby.

Wat wij als ouders hierin niet inzien is dat wat we 'schrijven' op het 'onbeschreven blad' in en als het kind, niet alleen bewust gebeurt, maar voor het grootste deel onbewust - omdat het kind ons voorbeeld volgt op elke manier --- hetgeen wil zeggen dat onze kinderen leren om, in eenheid en gelijkheid met hoe wij in relatie staan met hen en met alle kinderen in de wereld, niet te geven om al het leven op aarde, maar enkel te geven om 'mijn persoonlijkheid', 'mijn ego', 'mijn gevoelens' en 'mijn bezit' - en de consequenties daarvan zijn een realiteit waarin de Mensenrechten op geen enkele manier werkelijk geëerd worden. Het wordt dus tijd dat wij ouders in en van de wereld verantwoordelijkheid gaan nemen voor wat we schrijven op het onbeschreven blad in en als het kind, door in de eerste plaats verantwoordelijkheid te nemen voor onszelf als het Levende Voorbeeld waar ons kind het Evenbeeld van zal worden.


Wordt vervolgd in Dag 306




DIP Lite - Gratis Online Cursus in Zelf-Ondersteuning voor Beginners
DIP PRO - Een Desteni Cursus voor zij die Klaar zijn om de Reis van hun Leven te Maken
desteni.org - Doe mee in Discussies op het Forum en/of Onderzoek het Desteni Materiaal
eqafe.com - Investeer in de Verscheidene Interviews Als Ondersteuning in je Reis naar Zelf-Perfectie
equalmoney.org - Leer Over een GelijkGeld Systeem en Stem op de Doelen en Principes
Equal Life Foundation - Facebook Stream met de Dagelijkse Realiteit en Oplossingen
Creations Journey To Life 7 Year Process Blogs
Heavens Journey To Life 7 Year Process Blogs

Thursday, May 30, 2013

Dag 303: Mensenrechten en Ouderschap - Staat 'Onschuld' gelijk aan 'Onwetendheid'?

Deze blog is een verderzetting van "Dag 302: Mensenrechten en Ouderschap - Het Contrast tussen de 'Kindertijd' en de 'Realiteit'" maakt deel uit van een Blog-Serie die handelt over het Onderzoeken en herdefinieren van de Mensenrechten, deze kan je vinden in de Reis naar Leven van de Mensenrechten - in functie van de Gelijk Leven Stichting die als Doel heeft een Samen-Leving te creëren op aarde waarin de Mensenrechten GELEEFD worden in en als onze dagelijkse Realiteit.


ik vergeef mezelf dat ik mezelf nooit heb toegestaan en geaccepteerd in te zien dat ouders hun kinderen opzettelijk willen in een 'bubbel wereldje' houden als een gelimiteerde en beperkte visie op de wereld - en hun kind opzettelijk dom willen houden, zogezegd om de 'kinderlijke onschuld' en het 'geluk van het kind' te beschermen en zo lang mogelijk intact te houden - door hen in het ongewisse te laten van al de zogezegde 'negatieve' dingen in de 'echte wereld'

ik vergeef mezelf dat ik mezelf nooit heb toegestaan en geaccepteerd in te zien dat 'de echte wereld' als de economische en politieke systemen in en als het leven op aarde, en al wat te maken heeft met de het praktische overleven en leven hier op aarde, op zich niet 'negatief' is - maar dat de mens zich er negatief bij VOELT, hetgeen meer te maken heeft met de inferioriteit die de mens heeft toegestaan te bestaan in zichzelf, ten gevolge van een ondermaatse opvoeding, waarin kinderen nooit ondersteund geweest zijn om de realiteit grondig te leren kennen en om te kunnen omgaan met de realiteit in eenheid en gelijkheid, als een 'co-creator' van het leven op aarde --- en dat dus die 'weerstand' die ouders ervaren in verband met 'de echte wereld' waar ze hun kinderen zogezegd van willen 'beschermen', in wezen niet ECHT is

ik vergeef mezelf dat ik mezelf nooit heb toegestaan en geaccepteerd in te zien hoe ouders hun eigen toegestane inferioriteit die ze in zichzelf ervaren tegenover 'de echte wereld' als al de structuren en systemen in de wereld en de menselijke samenleving, ten gevolge van een opvoeding die hen niet heeft ondersteund om verantwoordelijkheid te kunnen nemen voor die wereld of om inzicht te hebben in die wereld - overdragen op hun eigen kinderen door niet in te zien dat ze, op dezelfde manier als wat hun ouders met hen deden, hun kinderen dom aan het houden zijn, door die domheid te verwarren met 'onschuld' die zogezegd 'beschermd' moet worden, en door niet in te zien dat het contrast dat zij zien met de zogezegde 'onschuld' in het kind en de zogezegde 'schuld' in de 'echte realiteit/wereld', enkel in hun geest bestaat als een persoonlijke ervaring van inferioriteit, die puur het gevolg is van de domheid die door hun ouders in hen ook geprogrammeerd geweest is

ik vergeef mezelf dat ik mezelf nooit heb toegestaan en geaccepteerd in te zien dat een kind en een mens die voldoende ondersteund is tijdens de kindertijd om inzicht te hebben in de realiteit, en om te kunnen omgaan met de systemen die bestaan in onze realiteit vanuit begrip en inzicht en zelf-verantwoordelijkheid - zich ook niet inferieur zal voelen tegenover die realiteit, en ook geen weerstand zal ervaren tegenover die realiteit, en dus die realiteit niet zal zien als een bedreiging of iets 'hard' of 'slecht' --- en dat mensen de zogezegde 'echte wereld', als de structuren in de menselijke samenleving zoals politiek en economie, enkel ervaren als 'hard' en 'negatief' en 'bedreigend', omwille van de onwetendheid en het gebrek aan inzicht dat ze hebben toegestaan te bestaan in zichzelf tegenover die realiteit, waardoor ze zich klein, onbeduidend, machteloos en verloren voelen in een wereld die ze niet begrijpen, omdat ze nooit ondersteund geweest zijn door hun ouders om die wereld te begrijpen, omdat hun ouders hun zogezegde 'onschuld' wilden beschermen

ik vergeef mezelf dat ik mezelf nooit heb toegestaan en geaccepteerd in te zien dat veel problemen in de wereld het gevolg zijn van het feit dat ouders de zogezegde 'onschuld' die ze associeren met 'kind zijn' en die ze zien in het kind, definieren in en als 'onwetendheid' in verband met 'hoe de wereld echt werkt' - en dat ouders daarin geloven dat ze die 'onschuld' in het kind zullen 'kwetsen', als ze het kind werkelijk zouden onderwijzen in hoe de wereld echt in elkaar zit, als ze de 'waarheid' van de realiteit zouden vertellen --- omdat ze niet inzien dat die 'gelukzalige onwetendheid' die ze zien in het kind in wezen de 'gelukzalige onwetendheid' is die ze hebben toegestaan te bestaan in zichzelf, als tegenpool van hun angsten in verband met 'overleven in de wereld' - en dat ze dus zelf ook nooit de 'echte wereld' hebben gezien, omdat ze alleen maar hun angsten zien die ze gekopieerd hebben van hun ouders in verband met 'de realiteit' en 'overleving'

ik vergeef mezelf dat ik mezelf nooit heb toegestaan en geaccepteerd in te zien dat ouders precies dezelfde angsten in verband met 'de realiteit' en 'overleving' programmeren in hun kinderen, net door de 'onschuld' als 'gelukzalige onwetendheid' in het kind te willen beschermen --- omdat beide twee delen zijn van eenzelfde polariteit van positieve gevoelens en negatieve emoties - en omdat ze niet inzien dat het kind geen van beide is, het kind is HIER en beoordeelt de realiteit nog niet

ik vergeef mezelf dat ik mezelf nooit heb toegestaan en geaccepteerd in te zien dat de enige manier om het kind werkelijk te ondersteunen is om het kind de realiteit te laten zien als hoe het werkelijk is, zonder angsten te plaatsen of oordelen te plaatsen over dingen - om zo het kind klaar te stomen en voor te bereiden om te kunnen op de meest efficiente manier omgaan met zijn omgeving, zonder angst en zonder oordeel

ik vergeef mezelf dat ik mezelf nooit heb toegestaan en geaccepteerd in te zien hoe ouders in zichzelf die polariteit hebben gecreëerd van een negatieve 'harde'/'slechte' realiteit/wereld en langs de andere kant een 'gelukzalige onwetendheid' als een vlucht van die zogezegde 'harde realiteit' --- en dat ze hun kinderen programmeren in precies hetzelfde construct - door nooit verantwoordelijkheid te nemen voor zichzelf en in te zien dat de angsten die ze ervaren tegenover de realiteit net een gevolg is van de 'onwetendheid' die ze hebben toegestaan te bestaan in zichzelf, waarin ze gewoon angst hebben van het onbekende -- omdat, als ze voldoende inzicht zouden hebben in hoe alles werkt, dan zouden hun omgeving en wereld kunnen sturen en besturen zonder angst, aarzeling, twijfel of onzekerheid

ik vergeef mezelf dat ik mezelf nooit heb toegestaan en geaccepteerd in te zien dat de angst en weerstand van mensen tegenover 'de echte wereld' als de politieke en economische structuren  - hetzelfde is als het kind dat angst heeft van de donkere ruimte in zijn kleerkast --- het is niets dan angst van het onbekende, dat het resultaat is van een opvoeding waarin het kind niet ondersteund geweest is in het ontwikkelen van een inquisitieve en onderzoekende ingesteldheid en gezond verstand -- en dat, het verlangen van de ouder om het kind te troosten en te beschermen tegen die angsten, hetzelfde is als het verlangen van de ouder/mens om te vluchten van zijn angsten in 'entertainment' als 'gelukzalige onwetendheid' --- en dat, gezond verstand zou zijn om het kind te tonen dat die angsten niet echt zijn, en om samen met het kind de duisternis te onderzoeken en ontleden in het besef dat inzicht en begrip het beste medicijn zijn tegen onwetendheid en dus 'angst van het onbekende'

ik vergeef mezelf dat ik mezelf nooit heb toegestaan en geaccepteerd in te zien dat het de verantwoordelijkheid is van de ouder om zichzelf en de realiteit te onderzoeken, en om de ervaring van inferioriteit en angst en weerstand tegenover 'de wereld' in zichzelf stop te zetten, en om verantwoordelijkheid te nemen voor de realiteit door er één en gelijk mee te staan --- omdat het kind nooit meer zal kunnen worden dan wie de ouder zelf is, waardoor een ouder die zich inferieur voelt tegenover de realiteit, enkel die inferioriteit zal overdragen op zijn kinderen


Wordt vervolgd in Dag 304




DIP Lite - Gratis Online Cursus in Zelf-Ondersteuning voor Beginners
DIP PRO - Een Desteni Cursus voor zij die Klaar zijn om de Reis van hun Leven te Maken
desteni.org - Doe mee in Discussies op het Forum en/of Onderzoek het Desteni Materiaal
eqafe.com - Investeer in de Verscheidene Interviews Als Ondersteuning in je Reis naar Zelf-Perfectie
equalmoney.org - Leer Over een GelijkGeld Systeem en Stem op de Doelen en Principes
Equal Life Foundation - Facebook Stream met de Dagelijkse Realiteit en Oplossingen
Creations Journey To Life 7 Year Process Blogs
Heavens Journey To Life 7 Year Process Blogs

Monday, May 27, 2013

Dag 300: Mensenrechten en Ouderschap - Hoe Programmeren we Ongelijkheid in het Kind?


Deze blog is een vervolg op "Dag 299: Mensenrechten en Ouderschap - Het Ene Kind zijn Brood is de Ander zijn Dood?" maakt deel uit van een Blog-Serie die handelt over het Onderzoeken en herdefinieren van de Mensenrechten - in functie van de Gelijk Leven Stichting die als Doel heeft een Samen-Leving te creëren op aarde waarin de Mensenrechten GELEEFD worden in en als onze dagelijkse Realiteit.

Voor Context, zie:
"Dag 267: Mensenrechten en de Gelijk Leven Stichting"
"Dag 268: Een rECHTzetting van de MensenrECHTen"
"Dag 269: Zijn de Mensenrechten een Illusie?"
"Dag 270: Hoe kunnen Mensenrechten bestaan als ze niet in Mij Bestaan?"
"Dag 271: Hoe kunnen Mensenrechten bestaan wanneer Politiek en Economie Gescheiden zijn?"
"Dag 272: Bestaat Politiek wel in Afscheiding van Economie?"
"Dag 273: De Uitvoering van de Mensenrechten is volgens de Wetten van de Natuur"
"Dag 274: Er is geen Krijgen zonder Geven"
"Dag 275: Waarom zien we 'rechten' en 'plichten' als 'beloning' en 'straf'?"
"Dag 276: Wie verantwoordelijkheid neemt voor Het Leven LEEFT de Mensenrechten"
"Dag 277: Rechten voor de Gehersenspoelden"
"Dag 278: Is Vrijheid van Meningsuiting een Basisrecht?"
"Dag 279: Is Vrijheid van Meningsuiting wel een 'Recht' als ik niet begrijp waar mijn Mening vandaan   Komt?"
 "Dag 280: Wil je Rechten, dan moet je Betalen!"
 "Dag 281: Bestaat 'Rechtvaardigheid' wanneer je 'Rechten' bepaald worden door Geld?"
 "Dag 282: Het Recht om Arm te zijn en te Sterven, Dat heb je!"
 "Dag 283: Hoe Dragen Mensenrechten Organisaties bij tot de Schending van de Mensenrechten?"
 "Dag 284: De Mensenrechten Organisaties zijn Marjonetten van onze Onwetendheid"
 "Dag 285: Mensenrechten Organisaties Vechten tegen de Bierkaai"
"Dag 286: Is 'Onderwijs voor Iedereen' een Schijn-Mensenrecht?"
"Dag 287: De Leugen van het 'Recht op Onderwijs'"
"Dag 288: Elimineert Onderwijs werkelijk Armoede?"
"Dag 289: Ego-centrisme is een Opvoeding"
"Dag 290: De Vergiftigde Liefde van de Ouder"
"Dag 291: De uitvoering van de Mensenrechten is Echte Liefde"
"Dag 292: Is je 'Liefde' voor je Kinderen wel Echt?"
"Dag 293: De Uitbuiting van de Menselijke Predispositie door Bedrijven"
"Dag 294: Hoe bespeelbaar zijn Gevoelens?"
"Dag 295: Zijn Ouders de Discipelen van de Bedrijven?"
"Dag 296: Moeten Onze Kinderen beschermd worden tegen de Realiteit?"
"Dag 297: De Leugen zal Ons Beschermen!"
"Dag 298: De Mensenrechten en de Verantwoordelijkheid van de Ouder"

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en geaccepteerd nooit te hebben ingezien dat de mensenrechten in deze wereld niet geëerd of uitgevoerd worden omdat de ouders in deze wereld niet geven om 'andere kinderen' buiten hun eigen kind en omdat ouders niet inzien dat wat het beste is voor hun kind is een wereld die het beste is voor ALLE kinderen, omdat hun kind deel uitmaakt van ALLEN in en als het bestaan op aarde

ik vergeef mezelf dat ik mezelf nooit heb toegestaan en geaccepteerd in te zien hoe ouders hun eigen kinderen programmeren in en als het geloof dat ze 'speciaal' zijn door hen te overladen met 'speciale aandacht' en door hen soms expliciet te gaan vergelijken met 'andere kinderen' om te bevestigen dat 'mijn kind het beste is en beter dan alle anderen' - en dat ouders hierin een grote rol spelen in het creëren van misbruik omdat hun kind zichzelf uiteindelijk boven alle andere kinderen/mensen zal plaatsen en zijn eigen egoistische gedrag zal rechtvaardigen door middel van het voorgeprogrammeerde idee dat 'ik meer speciaal ben dan alle anderen'

ik vergeef mezelf dat ik mezelf nooit heb toegestaan en geaccepteerd in te zien dat ouders het startpunt zijn van de realiteit - en dat als en wanneer ouders hun kinderen niet zien en waarderen als GELIJK aan andere kinderen en evenveel waard als elk ander kind, en deze visie ook omzetten in fysieke, zichtbare  daden waaruit duidelijk blijkt dat de ouder ALLE kinderen ziet als ZIJN KINDEREN en dus zijn verantwoordelijkheid --- dan creëren ze een realiteit van ongelijkheid, die in lijn staat met de ongelijkheid die ze geprogrammeerd hebben in hun kinderen - omdat ze nooit hebben beseft dat de ouder in de ogen van het kind zoals 'god' is, en dat hoe de ouder dus in relatie staat met niet enkel zijn eigen kind maar ook alle andere kinderen in de wereld, de blauwdruk vormt voor de realiteit die het kind aanvaard in zichzelf - en dat, als de ouder de overleving van zijn kind dus boven alle andere kinderen gaat plaatsen, dat het kind dan zal gaan GELOVEN dat het werkelijk beter is dan alle andere mensen ter wereld en dat het dus ok is dat alle andere mensen lijden en sterven, zolang 'ik' maar overleef

ik vergeef mezelf dat ik mezelf nooit heb toegestaan en geaccepteerd in te zien dat het feit dat ouders in deze wereld in de opvoeding van hun kinderen op geen enkele manier blijk geven dat ze in gelijke mate begaan zijn met het lot van de kinderen in de rest van de wereld, de boodschap overdraagt aan hun kinderen dat alle andere mensen niet belangrijk zijn en niet uitmaken en dat het zelfs ok is om weg te kijken ten aanschouw van een lijdend kind - en dat dit bijgevolg een realiteit zal creëren waarin mensen enkel geven om zichzelf en hun 'bezit' zoals 'hun kinderen' omdat ze op deze manier geprogrammeerd zijn door hun ouders, om te geloven dat enkel hun overleving belangrijk is en superieur is aan het leven van alle andere wezens in deze realiteit

ik vergeef mezelf dat ik mezelf nooit heb toegestaan en geaccepteerd in te zien hoe ouders op deze manier hun eigen doelstelling, als het verlangen om de overleving van hun kind te beschermen, saboteren -  door niet in te zien dat het lot van hun kind onlosmakelijk verbonden is met het lot van alle kinderen in de wereld --- omdat alle kinderen in deze wereld die verwaarloosd en misbruikt en achtergelaten zijn door de rest van de wereld, ook hebben geleerd om medogenloos te zijn, één en gelijk met de medogenloosheid die de wereld hen heeft getoond - en dat zij dus uiteindelijk een 'bedreiging' zullen vormen in de toekomst van het kind --- en dat de enige echte manier om het leven en de overleving van het kind werkelijk te beschermen is om te zorgen en verantwoordelijkheid te nemen voor ALLE kinderen in de wereld, omdat zij die zorg en verantwoordelijkheid op gelijke mate zullen teruggeven

ik vergeef mezelf dat ik mezelf nooit heb toegestaan en geaccepteerd niet in te zien dat een 'ouder' die niet begaan is met alle kinderen in de wereld en die zich niet inzet om een betere wereld te creëren voor allen, ook niet werkelijk geeft om of houdt van zijn eigen kinderen omdat de enige manier om ervoor te zorgen dat een kind werkelijk ten allen tijden beschermd zal zijn in zijn overleving in deze wereld is om een betere wereld te creëren voor allen -- en om dus op die manier op elk vlak een veilige omgeving te produceren voor het kind, door dus een veilige omgeving te produceren voor ALLE kinderen

ik vergeef mezelf dat ik mezelf nooit heb toegestaan en geaccepteerd in te zien dat de zogezegde 'liefde' die ouders hebben voor hun kinderen in wezen een puur egoïstische liefde is die niet het beste voor heeft met het kind - wanneer de ouders die 'liefde' gebruiken om in te spelen op de ANGST in het kind van de rest van de wereld, en daarin het misbruiken van andere mensen rechtvaardigen --- en dat ware liefde enkel echt kan zijn wanneer het zichtbaar en tastbaar is als de fysieke omgeving en realiteit waarin het kind bestaat als een wereld die het beste is voor allen

ik vergeef mezelf dat ik mezelf nooit heb toegestaan en geaccepteerd in te zien dat ouders kinderen programmeren om misbruik en lijden in het leven van andere kinderen in de wereld te rechtvaardigen en dus te ondersteunen, door hun kinderen aan te leren om 'dankbaar' te zijn dat zij het wel goed hebben terwijl anderen moeten lijden - in de plaats van hun kinderen te leren en te ondersteunen om verantwoordelijkheid te nemen voor de realiteit en op te staan om een betere wereld te creëren voor allen door zichzelf in de schoenen te verplaatsen van andere kinderen en in te zien dat hongersnood en armoede en misbruik onaanvaardbaar is in hun wereld als het leven op aarde

ik vergeef mezelf dat ik de statement 'de één zijn brood is de ander zijn dood' heb toegestaan te bestaan als de basis van hoe ouders hun kinderen opvoeden - waarin ze aanvaarden en accepteren dat andere kinderen lijden en sterven zodat hun kind kan overleven en zich 'speciaal' kan voelen --- omdat ouders op geen enkele manier opstaan in deze wereld om het lijden van andere kinderen te stoppen

 ik vergeef mezelf dat ik mezelf nooit heb toegestaan en geaccepteerd in te zien dat de ongelijkheid die gemanifesteerd is in deze wereld in hoe sommige kinderen baden in luxe en welvaart en andere kinderen sterven van de honger - het gevolg is van de ongelijkheid die in kinderen gemanifesteerd wordt door hoe de ouder zijn ego-centrische belangen en persoonlijke visie projecteerd op het kind door het kind aan te leren dat het 'speciaal' is en 'beter/specialer dan alle andere kinderen'

 Wordt vervolgd in Dag 301



DIP Lite - Gratis Online Cursus in Zelf-Ondersteuning voor Beginners
DIP PRO - Een Desteni Cursus voor zij die Klaar zijn om de Reis van hun Leven te Maken
desteni.org - Doe mee in Discussies op het Forum en/of Onderzoek het Desteni Materiaal
eqafe.com - Investeer in de Verscheidene Interviews Als Ondersteuning in je Reis naar Zelf-Perfectie
equalmoney.org - Leer Over een GelijkGeld Systeem en Stem op de Doelen en Principes
Equal Life Foundation - Facebook Stream met de Dagelijkse Realiteit en Oplossingen
Creations Journey To Life 7 Year Process Blogs
Heavens Journey To Life 7 Year Process Blogs
Enhanced by Zemanta

Dag 299: Mensenrechten en Ouderschap - Het Ene Kind zijn Brood is de Ander zijn Dood?

Deze blog maakt deel uit van een Blog-Serie die handelt over het Onderzoeken en herdefinieren van de Mensenrechten - in functie van de Gelijk Leven Stichting die als Doel heeft een Samen-Leving te creëren op aarde waarin de Mensenrechten GELEEFD worden in en als onze dagelijkse Realiteit.

Voor Context, zie:
"Dag 267: Mensenrechten en de Gelijk Leven Stichting"
"Dag 268: Een rECHTzetting van de MensenrECHTen"
"Dag 269: Zijn de Mensenrechten een Illusie?"
"Dag 270: Hoe kunnen Mensenrechten bestaan als ze niet in Mij Bestaan?"
"Dag 271: Hoe kunnen Mensenrechten bestaan wanneer Politiek en Economie Gescheiden zijn?"
"Dag 272: Bestaat Politiek wel in Afscheiding van Economie?"
"Dag 273: De Uitvoering van de Mensenrechten is volgens de Wetten van de Natuur"
"Dag 274: Er is geen Krijgen zonder Geven"
"Dag 275: Waarom zien we 'rechten' en 'plichten' als 'beloning' en 'straf'?"
"Dag 276: Wie verantwoordelijkheid neemt voor Het Leven LEEFT de Mensenrechten"
"Dag 277: Rechten voor de Gehersenspoelden"
"Dag 278: Is Vrijheid van Meningsuiting een Basisrecht?"
"Dag 279: Is Vrijheid van Meningsuiting wel een 'Recht' als ik niet begrijp waar mijn Mening vandaan   Komt?"
 "Dag 280: Wil je Rechten, dan moet je Betalen!"
 "Dag 281: Bestaat 'Rechtvaardigheid' wanneer je 'Rechten' bepaald worden door Geld?"
 "Dag 282: Het Recht om Arm te zijn en te Sterven, Dat heb je!"
 "Dag 283: Hoe Dragen Mensenrechten Organisaties bij tot de Schending van de Mensenrechten?"
 "Dag 284: De Mensenrechten Organisaties zijn Marjonetten van onze Onwetendheid"
 "Dag 285: Mensenrechten Organisaties Vechten tegen de Bierkaai"
"Dag 286: Is 'Onderwijs voor Iedereen' een Schijn-Mensenrecht?"
"Dag 287: De Leugen van het 'Recht op Onderwijs'"
"Dag 288: Elimineert Onderwijs werkelijk Armoede?"
"Dag 289: Ego-centrisme is een Opvoeding"
"Dag 290: De Vergiftigde Liefde van de Ouder"
"Dag 291: De uitvoering van de Mensenrechten is Echte Liefde"
"Dag 292: Is je 'Liefde' voor je Kinderen wel Echt?"
"Dag 293: De Uitbuiting van de Menselijke Predispositie door Bedrijven"
"Dag 294: Hoe bespeelbaar zijn Gevoelens?"
"Dag 295: Zijn Ouders de Discipelen van de Bedrijven?"
"Dag 296: Moeten Onze Kinderen beschermd worden tegen de Realiteit?"
"Dag 297: De Leugen zal Ons Beschermen!"
"Dag 298: De Mensenrechten en de Verantwoordelijkheid van de Ouder"
 

In "Dag 289: Ego-centrisme is een Opvoeding" hebben we stilgestaan bij waarom het is dat Kinderen in onze wereld opgroeien tot wezens die niet geven om het leven op aarde, hetgeen we verder bekeken en uitgespit hebben in de blogs die volgden - ik stel dan ook voor om de voorgaande blogs te lezen om Context te hebben bij de punten die we in deze blog gaan bekijken en bespreken.

We hebben al vastgesteld dat de hoofdoorzaak, één die we meteen allemaal kunnen vaststellen en zien voor onszelf wanneer we kijken naar onze eigen kindertijd, naar hoe we zelf onze kinderen opvoeden en naar wat we observeren in hoe de meeste ouders in onze omgeving hun kinderen opvoeden - is dat ouders hun kinderen opvoeden vanuit persoonlijke GEVOELENS, persoonlijke belangen en niet vanuit wat het beste zou zijn voor allen, voor het bestaan op aarde. Omdat, om een kind te kunnen opvoeden vanuit gezond verstand in en als het overwegen, in elke beslissing, in elk woord en in elke daad, van de consequenties en de gevolgen van die beslissingen, woorden en daden op het kind op elk vlak en dus op de uiteindelijke toekomst van het kind in deze wereld - daarvoor is een diepgaand inzicht nodig in hoe de menselijke geest werkt. En om inzicht te hebben in hoe de menselijke geest werkt, en hoe bepaalde persoonlijkheidsstoornissen bijvoorbeeld gecreëerd worden, is het noodzakelijk om een extensief proces van zelf-onderzoek te bewandelen, om de eigen 'innerlijke werking' van de Geest te begrijpen om dan in staat te zijn om je Zelf te verplaatsen in de schoenen van het Kind en te begrijpen hoe de 'innerlijke werking' van het Kind, in gedachte, woord en daad, gevormd wordt door middel van de interactie met zijn primaire omgeving.

Wat duidelijk is, is dat de Mensen die in posities van Verantwoordelijkheid staan tegenover het kind in onze huidige Samenleving/Realiteit, namelijk de Ouders en de Leerkrachten, op geen enkele manier zo een proces van zelf-onderzoek en zelf-eerlijkheid bewandelen en dus ook op geen enkele manier werkelijk verantwoordelijkheid nemen of in staat zijn om verantwoordelijkheid te nemen voor het Kind - op een manier die verzekert dat het Individu dat het kind uiteindelijk zal worden, zal omgaan met zijn omgeving op een zorgzame, gevende en Verantwoordelijke manier.

We zullen in deze blog dus dieper ingaan op de specifieke manieren waarop ouders een kind programmeren tot een wezen dat niet in staat is om de Mensenrechten te eren, en dat dus uiteindelijk de Oorzaak zal vormen, net zoals zijn ouders hem zijn voorgegaan, van waarom deze wereld niet het Beste is voor Elk Kind dat op Aarde geboren wordt.

Eén van deze 'manieren' is bijvoorbeeld in hoe Ouders een schijnbaar 'natuurlijke', voorgeprogrammeerde, ego-centrische 'ingesteldheid'  hebben toegestaan te bestaan in zichzelf om geobsedeerd te zijn met de idee dat 'Ik MIJN KIND moet beschermen in deze wereld want MIJN KIND is meer speciaal dan alle andere kinderen ter Wereld'. Ouders zullen hun kinderen dan opzettelijk gaan programmeren om dit idee van 'speciaalheid' te gaan aanvaarden als 'wie zij zijn', het kind zal zijn persoonlijkheid, identiteit en 'zelf-bewustzijn' gaan baseren op de idee van 'ik ben meer speciaal dan alle andere Kinderen/Mensen' en het zal bijgevolg omwille van deze idee/geloof allerlei vormen van ego-centrisch gedrag en Misbruik tegenover anderen Rechtvaardigen - want, 'IK ben Speciaal, dus IK heb meer bestaansrecht dan een Ander'.

Wat Ouders in deze Opvoedings-Aanpak echter niet beseffen is dat ELKE ouder in deze wereld precies hetzelfde denkt, 'MIJN KIND is meer speciaal dan andere Kinderen, MIJN KIND moet meer Kansen krijgen dan alle andere kinderen, MIJN KIND moet overleven boven andere kinderen, etc'. Hierdoor wordt een wereld gerechtvaardigd waarin miljoenen kinderen dagelijks sterven maar genegeerd worden door elke ouder in deze wereld die beweert te 'houden van' zijn kinderen. Dat de ouder niet inziet dat zijn kind in de realiteit precies hetzelfde is als alle andere kinderen, namelijk een fysiek levend wezen dat op precies dezelfde manier ter wereld gekomen is als alle andere kinderen, en dat dus precies evenveel 'waard' is als alle andere kinderen - duidt al op een bepaalde 'stoornis' in de Geest van de Ouder en een voorbepaalde persoonlijke manier van kijken naar de realiteit, en indiceert bijgevolg dat de Ouder niet in staat is om het kind op te voeden op een manier die het beste is voor het kind.

En wat de Ouder in wezen zegt tegen het kind in hoe hij alle andere kinderen ter wereld laat sterven terwijl hij zijn eigen kinderen influistert om 'dankbaar' te zijn dat zij het niet zijn die moeten honger lijden en sterven, is dat de ouder niet werkelijk geeft om het LEVEN in en als het Kind - het LEVEN als datgene dat gelijk is in elk levend wezen op aarde, datgene dat de werkelijke natuur bepaalt van het kind. De ouder ziet die 'levens-essentie' niet in andere kinderen in de wereld, hoe kan hij dan de 'levens-essentie', als wie het kind werkelijk is, zien in zijn kind? De boodschap die het kind dus krijgt van de ouder is dat het leven niets waard is - het leven als het feit dat wij allen HIER bestaan en bijgevolg het 'recht' hebben om hier te bestaan. En dus zal het kind zelf ook opgroeien in de idee dat het leven niets waard is en dat het ok is om kinderen in deze wereld te laten sterven zonder verpinken.

Maar wat nooit wordt overwogen is dat wij zelf en onze kinderen deel uitmaken van het leven/bestaan op aarde en dat als wij een wereld rechtvaardigen waarin het leven misbruikt wordt in het geloof dat het 'niets waard is', dat wij daarin ons eigen doodvonnis en dat van onze kinderen tekenen en goedkeuren door niet in te zien dat het leven in onszelf één en gelijk is aan het leven in een ander - en dat hoe wij het leven in een ander zien en behandelen in wezen is hoe wij het leven in onszelf zien en behandelen. 


Wordt vervolgd in Dag 300



DIP Lite - Gratis Online Cursus in Zelf-Ondersteuning voor Beginners
DIP PRO - Een Desteni Cursus voor zij die Klaar zijn om de Reis van hun Leven te Maken
desteni.org - Doe mee in Discussies op het Forum en/of Onderzoek het Desteni Materiaal
eqafe.com - Investeer in de Verscheidene Interviews Als Ondersteuning in je Reis naar Zelf-Perfectie
equalmoney.org - Leer Over een GelijkGeld Systeem en Stem op de Doelen en Principes
Equal Life Foundation - Facebook Stream met de Dagelijkse Realiteit en Oplossingen
Creations Journey To Life 7 Year Process Blogs
Heavens Journey To Life 7 Year Process Blogs