Dag 754: Het Belang van Zelf-Bevraging

Het voornaamste dat ik tot zover geleerd heb tot zover in mijn reis samen met Desteni, is het belang van het in vraag stellen van jezelf en met name het in vraag stellen van je eigen 'voorkeuren'. Voorkeuren zoals bijvoorbeeld het verkiezen van niet begaan te zijn met politiek, het verkiezen van niet al te veel sociaal geëngageerd te zijn in de levens van je buren/naasten, het verkiezen om je eerder toe te leggen op het uitbouwen van je eigen leven/familie en je voorkeuren in verband met het soort mensen waar je liever mee omgaat en het soort mensen die je liever uit je leven bant of wegdringt.

Mijn voorkeur was bijvoorbeeld om eerder niet in groepen te vertoeven. Ik heb me nooit thuis of comfortabel gevoeld in de groepen waarin ik mij bevond, zoals klasgroepen, sportgroepen, jeugdverenigingen en zelfs familie en vrienden. Ik verkoos om eerder alleen te zijn en mij bezig te houden met mezelf en mezelf af te zonderen van mensen. En deze voorkeur was gebaseerd op mijn gevoelens, op hoe ik mij voelde in groepen in tegenstelling tot hoe ik me voelde wanneer ik alleen was. Ik voelde mij steeds meer op mijn gemak wanneer ik alleen was, in tegenstelling tot hoe ik mij voelde in groepen (voornamelijk groepen van mensen die ik nog niet goed kende). In het bijzijn van mensen voelde ik mij over het algemeen, onzeker, oncomfortabel, gespannen, angstig, onderdrukt, beoordeeld en buitengesloten.

Mijn voorkeur was dus gebaseerd op mijn herinneringen en ervaringen van mezelf in groepen en op het willen vermijden en ontwijken van onplezierige en onaangename ervaringen en dus het willen vermijden dat het verleden zich zou herhalen. Het is pas door mezelf uit te dagen om mijn beslissingen niet te baseren op mijn voorkeuren maar om eerder te testen of die vookeuren werkelijk de grenzen afbakenen van 'wie ik ben' en al wat ik ben, dat ik ben gaan inzien hoe ik mezelf als wezen heb gelimiteerd en hoe die voorkeuren eigenlijk zelf-limitaties zijn waarin ik mezelf ervan weerhoudt om niet enkel mezelf maar ook de realiteit waarin ik besta te zien met heldere ogen.

Ik zag bijvoorbeeld nooit dat mijn 'voorkeuren' in wezen een soort van mechanisme waren waarin ik ervoor zorg dat ik mijn eigen herinneringen nooit onder ogen zal komen en dat ik dus ook nooit oplossingen zal zien en formuleren voor de dingen die ik ervaar als problematisch. Dingen zoals emotionele ervaringen in relatie tot de mensen om mij heen. Zolang ik immers ver weg blijf van het kijken naar en geconfronteerd worden met mijn eigen nare herinneringen door ervoor te zorgen dat ik mij nooit meer in gelijkaardige situaties bevindt, zal ik tegelijkertijd de illusie en de idee in stand blijven houden dat die ervaringen in mijn herinneringen 'echt' waren en macht hebben over wie ik ben en hoe ik leef en omga met mijn wereld en realiteit.

In mijn process met Desteni heb ik de emotionele reacties, ervaringen en associaties die ik in mijn geest gevormd heb rond 'groepen' kunnen overstijgen en veranderen, net door mijn voorkeuren uit te dagen en stappen te nemen buiten de richting die ik doorgaan zou verkiezen op basis van hoe ik mij voel en welke ervaringen ik wil vermijden.

Dag 746: Moeite met het beginnen aan je Reis naar Leven?

Soms hoor ik mensen zeggen dat ze moeite hebben met het schrijven van een blog of het starten van een blog omdat ze niet weten waar over te schrijven, geen inspiratie hebben en/of kampen met angsten en onzekerheden. Deze ervaringen maakte ik aanvankelijk - en nu soms nog - mee maar door jaren van bloggen heb ik mezelf erover kunnen zetten zodat ik nu op vrij comfortabele en vloeiende manier aan een blog kan beginnen.

In deze blog deel ik aldus wat mij in dat proces ondersteund heeft om tot dat punt te komen waarop ik die intense onzekerheid niet meer ervaar in verband met punten zoals 'wat zal ik schrijven?', 'wat als ik niet weet wat te schrijven?', 'wat als ik niet kan schrijven?', 'wat zullen andere mensen denken over wat ik schrijf?', enzovoort.

Een inzicht en realisatie die mij heeft geholpen om mij niet meer te laten beïnvloeden door de gedachte dat ik niet weet waar over te schrijven en dat ik 'niet kan schrijven' of 'geen inspiratie en/of vaardigheden heb', is:

1. Wanneer het aankomt op het schrijven naar vrijheid in mijn reis naar leven blog, zal er ALTIJD een onderwerp te vinden zijn, hoe klein of groot dan ook. Ik ervaar immers dagelijks mijn eigen geest en realiteit en realiseer doorheen de dag vaak vanalles over bepaalde punten waar ik in mijn geest mee bezig ben, hetgeen op zich stof genoeg biedt om over te schrijven.
2. De idee dat ik 'vaardigheden' moet hebben om te kunnen schrijven over mezelf en mijn proces is gebaseerd op allerlei voorgevormde ideëen en geloofsystemen die in onze onderbewuste geest bestaan in verband met waar we voor leven en waarom we doen wat we doen, hetgeen steeds voor anderen lijkt te zijn. Het is wanneer je dus begint aan het schrijven van je reis naar leven blog, dat je begint in te zien wat de mate is waarin je doen en laten beheert wordt door de mensen en samenleving om je heen en dat je in feite doorheen je leven nog nooit werkelijk iets enkel en alleen voor en als jezelf gedaan hebt, compleet onafhankelijk van wat andere mensen doen of hoe andere mensen het doen.
3. Schrijven is een vaardigheid, maar niet zozeer één die bepaald wordt door een aangeboren talent of gave. De vaardigheid is wat je opbouwd door net te schrijven en door jezelf niet te laten tegenhouden door onzekerheden en angsten en gedachten van 'wat als..'.

En In verband met de onzekerheid over 'wat andere mensen zullen denken', hetgeen toch een vrij prominent en intens punt kan vormen in de geest van vele mensen, en vaak de belangrijkste reden is waarom mensen niet beginnen met schrijven aan hun reis naar leven, wat ik heb beseft is dat:

• We hebben vaak de neiging om een bepaald 'beeld' te willen laten zien aan de mensen om ons heen - een beeld van wie we zijn, een 'zelf-beeld' en een 'sociale persona'. Maar dat wil dan tegelijkertijd zeggen dat we onszelf niet makkelijk een kans gunnen om dingen uit te proberen en om te experimenteren. We zullen bijvoorbeeld angst hebben om afgang te maken of om te falen, want dan zijn we ook gefaald in de ogen van anderen en dat is niet meteen het 'beeld' dat we willen belichamen in de ogen van onze omgeving. Je kan echter pas slagen in iets en een vaardigheid perfect maken door het stap voor stap op te bouwen en door aanvankelijk als het ware in het duister te tasten en je eigen weg te vinden.
• Die gedachten en onzekerheden in verband met hoe anderen je zouden zien en welke mening een ander over jouw expressie zou vormen, zijn met andere woorden dus eerder mechanismen die in je geest bestaan en die je geest opzettelijk gebruikt en aanwend om ervoor te zorgen dat jij jezelf niet zal ontwikkelen en dat je vaardigheden en expressies of eerder je gebrek aan specifieke vaardigheden/expressies nooit zal veranderen.

Uiteindelijk zullen er steeds allerlei gedachten en emotionele ervaringen zoals angst, onzekerheid en twijfel door  je heen gaan voordat je begint aan je blog. En die gedachten/ervaringen zullen er dagelijks zijn, elke keer wanneer jij je voor je laptop zet om te beginnen schrijven. Maar je maakt de beslissing om ondanks al wat in je geest omgaat, te kiezen voor jezelf en voor jouw zelf-ontwikkeling en dus te schrijven wat in jezelf naar boven komt en gaandeweg het zelf-vertrouwen op te bouwen dat je wel weet waar over te schrijven en hoe en dat je absoluut in staat bent om te bloggen.

Dag 700: Het Nut en Doel van de Reis naar Leven

Vandaag schrijf ik mijn 700ste reis naar leven blog. Alweer 100 dagen voorbij en tijd om een reflectie te doen op het nut, het doel en het voordeel van het schrijven van deze 'reis naar leven'. Voor mij persoonlijk is het feit dat ik nog steeds verzet en dat ik nog niet heb 'opgegeven' op zich al een success en een bewijs dat ik mezelf op een substantiele wijze heb kunnen veranderen in mijn oude patronen. Een hardnekkig patroon dat ik, en zeer waarschijnlijk veel andere mensen zoals ik, doorheen mijn leven steeds heb ervaren en geleeft, is het patroon van opgeven.

Met het bewandelen van de reis naar leven is er echter een fascinerend iets dat ontwikkelt.  De reis naar leven is zowel een project dat je onderneemt voor jezelf, omdat je dagelijks schrijft over hoe je je persoonlijke proces van zelf-verandering bewandelt, en tegelijkertijd is het een bewijs dat aan de wereld laat zien hoe jij dat proces bewandelt. En deze tweeledige functie is wat de reis naar leven iets substantieel maakt. Subtantieel in de zin van dat iedereen kan zien dat het 'echt' is, dat dit is wat jij met en in je leven doet en hebt gedaan. En daardoor ook staat het als bewijs dat het iets is dat jij nooit hebt opgegeven, dat het een uitdrukking is van wie jij bent.

De reis naar leven, en vooral het blijven doorzetten in de reis naar leven is jouw afdruk in de wereld, jouw eigen statement die jij leeft waarin je jouw individualiteit en het feit dat jij bestaat als individu ontwikkelt, vormgeeft en creëert. De reis naar leven is specifiek op een publieke manier opgesteld, als een publieke blog, om jezelf ervan te kunnen verzekeren dat de verandering waar jij verslag van geeft en de stelling die jij leeft via het bloggen, echt is in de zin van dat het niet gebeurt in je gedachten in de vorm van ideëen, gevoelens, ervaringen of intenties, maar dat het gebeurt in de fysieke realiteit waarin 'jij' bestaat als mens en als individu in de echte, tastbare wereld.

Het is zeer bekrachtigend wanneer je jezelf iets ziet creëren in de fysieke werkelijkheid en wanneer je ziet dat je niet opgeeft. Wanneer je blijft doorzetten in iets, wat het ook is, dan wordt het als het ware een levende statement van wie jij bent. Een statement die door niets of niemand weerlegd kan worden. Je kan misschien commentaar, kritiek of negative feedback krijgen van anderen, maar je blijft verderzetten omdat jij jezelf tot doel gesteld hebt dat jij aan jezelf zal bewijzen dat je door kan zetten in iets, hoe schijnbaar klein dat ook mag zijn.

Dit heeft mij specifiek een zekere kracht en vertrouwen gegeven in mezelf, het feit dat ik deze reis naar leven heb kunnen bewandelen als een levend bewijs dat ik ondanks alles mijn proces van zelf-verandering nooit heb opgegeven. En daarom is het iets dat ik aanraad voor eenieder om dezelfde kracht te kunnen ontwikkelen en realiseren in jezelf. Met name de kracht om op te staan in deze wereld als een individu, als iemand met een stem. Iemand die geen angst heeft om zichzelf uit te drukken en te delen met de wereld. Al wat je nodig hebt is een computer, een blogspot en je woorden.

Neem een kijkje op de Reis naar Leven Facebook pagina om voorbeelden te zien van anderen die hun reis aan het bewandelen zijn.

Dag 646: Het Geschenk van Zelf-Vergeving in het Veranderen van de Emotionele Identiteit

In de voorgaande blog heb ik zelf-vergeving gedeeld in verband met het emotionele patroon dat steeds in mezelf naar boven kwam in groepen, waarin ik besefte dat het feit dat ik in mezelf zo makkelijk beïnvloedbaar ben simpelweg door het samenzijn met mensen in wezen aantoont dat ik mijn identiteit in de eerste plaats heb gebaseerd op oppervlakkigheid aangezien het zo 'fragiel' en kwetsbaar is dat het bijzijn van mensen het effect kan hebben dat ik in een emotionele ervaring op zoek ga naar een gevoel van identiteit.

De zelf-vergeving is wat assisteert in het stabiliseren van mezelf in relatie tot deze specifieke ervaring en dit welbepaalde 'programma' in mijn geest, en om dit programma te kunnen loslaten door in te zien dat het mij niet hoeft te bepalen. Door het toepassen van zelf-vergeving, kan ik een basis vormen in mezelf waarop ik kan staan in het besef dat ik bepaal wie ik ben en dat ik niet het slachtoffer ben van de emotionele ervaringen of al dan niet bewuste gedachten die in moment in mijn geest naar boven komen.

En dit doordat het toepassen van zelf-eerlijkheid in zelf-vergeving van cruciaal belang en waarde is om mezelf te erkennen als creator van datgene dat in mezelf bestaat en dat ik doorheen mijn leven automatisch aangezien en aanvaard heb als 'wie ik ben', maar waar ik mezelf vaak tegelijkertijd het slachtoffer van gevoeld heb.

Neem bijvoorbeeld dit emotionele patroon van zelf-onderdrukking, inferioriteit en eenzaamheid dat activeert wanneer ik in het bijzijn van mensen ben. Dit is iets dat niet het beste is voor mezelf, ik geniet niet van mijn bestaan of van mijn expressie wanneer ik in die ervaring ben en het is zeker niet iets dat ik 'wil' ervaren of waar ik bewust voor zou kiezen, maar tegelijkertijd is het iets dat ik ben gaan aanvaarden als een inherent deel van mezelf, enkel en alleen omdat het telkings in mezelf naar boven komt wanneer ik in zekere situaties ben.

En dit automatisch aanvaarden van dat patroon als een deel van mezelf is net omdat ik mezelf nooit heb gerealiseerd als de creator ervan. Ik heb nooit de verantwoordelijkheid op mij genomen om dat deel van mezelf te onderzoeken en ik heb zeker nooit voor mezelf onderzocht hoe en of het ook anders kan. Met zelf-vergeving maak ik dit echter wel mogelijk voor mezelf.

Zelf-vergeving is immers in de eerste plaats het verklaren dat ik verantwoordelijkheid neem voor wat het ook is waar ik mij voor vergeef. Wanneer ik zeg 'ik vergeef mij dat ik mezelf heb toegestaan hierin te participeren', dan zeg ik met andere woorden dat ik in de eerste plaats inzie dat ik het ben die dit gedrags-/emotionele patroon leven gegeven heb door erin mee te doen en dat het in mezelf bestaat, niet 'zomaar', maar omdat ik dat mogelijk gemaakt heb door mijn directe betrekking.

En interessant genoeg is het  deze verklaring van verantwoordelijkheid dat mij in een positie van macht plaatst. Omdat, als ik zeg 'dit heb ik gedaan' en 'dit heb ik gecreëerd. Hier ben ik voor verantwoordelijk', dan zeg ik eigenlijk tegelijkertijd ook dat ik het 'ongedaan' kan maken en dat ik mijn creatie kan veranderen, omdat dat nu eenmaal mijn macht is als creator van mezelf.

Dag 377: Terug naar het Begin in het Process van Geest naar Leven

Dit is een verderzetting van "Dag 376: Ego-Centrisme Versus Zelf-Opoffering -- Wat is het Beste voor Allen?" - waarin ik schreef over en onderzocht hoe het ego in en van de menselijke geest zichzelf boven het lichaam plaatst, en kennis en informatie gaat eren en vereren in en als het geloof dat kennis en informatie nodig is om te leven, en te bestaan - terwijl, die kennis en informatie niet draait rond leven of bestaan, maar rond Overleven en Voortbestaan.

Waarin, het niet eens gezond verstand is om te 'overleven' of  'voort te bestaan', in de zin van, hoe we het bestaan, het leven op aarde verwoesten en vernielen in onze persoonlijke strijd om ons persoonlijk individuele voortbestaan - terwijl, als we zouden geven om het leven, om het bestaan, in elk moment van ademhaling, dan zou het leven op aarde een hemel zijn voor alles en iedereen. En dus, is het eigenaardig hoe we Geloven dat we kennis en informatie gebruiken om te Overleven en om ons 'voortbestaan' te verzekeren, ondanks het feit dat we ten eerste in dit proces onze omgeving vernietigen en bijgevolg onszelf, die afhankelijk zijn van die omgeving om te bestaan, en dat we ten tweede letterlijk zowieso ten dode opgeschreven zijn, omdat ons leven hier op aarde eindig is, waardoor er niet eens zoiets bestaat als 'overleving' en 'voortbestaan', het is een Illusie, een Leugen, hetgeen zoveel wil zeggen als dat we ons leven hebben opgegeven in naam van een Leugen, dat we onszelf, ons leven, ons bestaan als het leven zelf, in en als het moment van ademhaling HIER, hebben weggegeven, gecompromitteerd en opgegeven aan kennis en informatie, aan een systeem in en als onze Geest die ons leven voor ons leidt terwijl wij in en als Goedgelovigheid erop vertrouwen dat dat systeem aan kennis en informatie waar wij onszelf aan hebben weggegeven ons ergens naartoe zal leiden - terwijl het ons in werkelijkheid enkel tot onze onvermijdelijke dood leidt.

En, wat ik zelf ook over het hoofd gezien had, terwijl ik deze blogs aan het wandelen/schrijven was over hoe de menselijke geest functioneert en werkt, is de mate waarin dit hele systeem zich afspeelt in mezelf - de mate waarin ik mezelf heb toegestaan te bestaan in en als dit programma/systeem van kennis en informatie als persoonlijke 'overleving' en 'voortbestaan' --- en hoe ik als het ware in dit 'voortbestaan' en 'overleving' in en als kennis en informatie in mijn geest, letterlijk mezelf voorbij aan het gaan was, 'voort' aan het gaan was aan het 'bestaan' en 'over' het 'leven' aan het gaan was, het Bestaan en het Leven zijnde wie ik werkelijk ben als het lichaam, als HIER. Hoe ik kennis en informatie aan het gebruiken was om mezelf af te scheiden van wie ik ben als HIER, op weg en op zoek naar een bepaald doel, idee, punt in de toekomst - waarin ik mezelf opzettelijk aan het afleiden en wegleiden was van het leven in en als mezelf HIER.

Omdat, het is, of het lijkt althans, zoveel makkelijker om  het patroon van kennis en informatie te volgen, het patroon van het ego, van afscheiding -- het is immers wat ik mijn hele leven hier op aarde heb gedaan, het is hoe ik mezelf heb geprogrammeerd en heb laten programmeren sinds mijn kindertijd. Ik ben het zo gewoon om aan mezelf voorbij te gaan in wat ik doe, in hoe ik mezelf uitdruk, in wat ik zeg, in hoe mijn geest werkt - in de woorden die ik schrijf. Het is de gewoonte van de geest, van mezelf in en als de geest, om statements te maken, meningen te vormen, verkondigingen te doen en dingen te zeggen in en als kennis en informatie, in en als het ego-standpunt van 'dit is hoe het is' en 'dit is wat ik zie/weet/begrijp/realiseer' - maar het is een ander paar mouwen om die stellingen, die kennis, informatie, inzichten en realisaties op mezelf toe te passen en Zelf-Eerlijk te zijn. Eerlijk te zijn over het feit dat, wanneer ik het heb over 'de mens', dan heb ik het over mezelf, wanneer ik het heb over de kwaadaardigheid die bestaat in en als de menselijke geest, dan heb ik het over de kwaadaardigheid die bestaat in mezelf, wanneer ik het heb over de leugenachtigheid, het bedrog, de hebzucht en het egocentrisme dat bestaat in en als de mens, dan heb ik het over de leugenachtigheid, het bedrog, de hebzucht en het egocentrisme dat eigenlijk in mezelf bestaat, maar waar ik nooit eerlijk over geweest ben - eerlijk tegenover mezelf en tegenover het bestaan, het leven als mezelf.

Omdat, dit is wat kennis en informatie doet, dit is wat de Geest doet - de functie van kennis en informatie in en als de geest is precies om zelf-eerlijkheid tegen te gaan, om wat werkelijk bestaat in mezelf en wie ik werkelijk ben vanbinnen te verbergen en onderdrukken onder geloofsystemen, ideëen, definities, beoordelingen, meningen en opvattingen over Wie ik ben en over wat de Realiteit is van mezelf, in functie van: Overleving. Het is Liegen om te Leven, kleine leugentjes die ik geleerd heb tijdens mijn kindertijd - kleine onderdrukkingen van mezelf, hier en daar een compromittatie van mezelf, hier en daar een kleine leugen, een misleiding, een manipulatie, om te Overleven in deze realiteit -- kleine leugens die doorheen mijn leven en ontwikkeling in deze wereld hebben opgestapeld tot een grote Leugen die ik nu ben en leef. Waarin, ik nu zo tsjokvol zit van leugens als kennis en informatie in en als mijn Gedachten, dat ik niet eens meer zie, weet of besef wie ik eigenlijk echt ben, wie ik werkelijk ben vanbinnen --- omdat ik geleerd heb om mijn innerlijke realiteit te verbergen, onderdrukken en verwaarlozen - en daarin het Leven zelf, het Bestaan, te onderdrukken, verbergen en verwaarlozen in functie van Overleving en Voortbestaan... zogezegd.

In het nieuwe Eqafe interview van Anu, heeft hij het over 'Back to Basics', terug naar het begin - en dat wil zeggen, terug naar zelf-eerlijkheid, even stilstaan, even stoppen en beseffen dat --- het niet uitmaakt hoe lang ik al in dit proces gewandeld heb, hoeveel realisaties of inzichten ik verworven heb, het maakt allemaal niet uit omdat, zolang er geen Zelf-Eerlijkheid aanwezig is, is het allemaal maar kennis en informatie in de Geest, niet anders dan wat ik mijn hele leven gedaan heb, hoe ik altijd al bestaan heb.

Als ik niet zelf-eerlijk ben in elk moment van ademhaling, vindt mijn geest altijd wel een manier om het Ego weer op te bouwen, om de ervaringen, realisaties en inzichten in 'wie ik ben', in 'de menselijke geest', die ik heb opgebouwd doorheen het proces dat ik bewandeld heb, te gebruiken om een 'alter ego' te creëren, een Systeem, een Programma van kennis en informatie, waarin ik GELOOF, net zoals ik altijd al geloofd heb doorheen mijn bestaan, dat ik 'goed' en 'juist' en 'correct' en 'eerlijk' en 'rechtvaardig' en 'positief' ben, en al wat je wilt - maar het is niet echt, het is een Beeld, een idee, een Geloof van/over Wie ik ben dat bestaat in mijn geest, omdat, Zelf-Eerlijkheid in werkelijkheid niets te maken heeft met hoe lang ik al dan niet in mijn proces gewandeld heb, hoeveel inzichten ik verworven heb, hoeveel ik al dan niet zie of begrijp of besef in verband met hoe alles in elkaar zit. Zelf-Eerlijkheid is HIER, simpel.

Zelf-eerlijkheid is de beslissing om te stoppen met mezelf te verbergen achter mijn woorden, om te stoppen met mezelf te onderdrukken onder mijn gevoelens en emoties en gedachten, om te stoppen met mezelf te verbergen achter Angst -- en om te durven, het lef, de moed en de standvastigheid te hebben om te Staan, en te blijven staan, in elk moment opnieuw - niet om te overleven of voort te bestaan, niet omdat het goed, juist, correct, rechtvaardig, eerlijk of positief is, niet om iets te bewijzen aan 'Andere Mensen' -- maar omdat het is wie ik ben, omdat ik eerlijk ben met mezelf, omdat ik HIER besta en ik erken en zie, besef en begrijp dat ik HIER besta en omdat ik mezelf als het bestaan HIER eer, respecteer, aanvaard en omarm - omdat ik de beslissing maak om te bestaan als het levende voorbeeld van wat het beste is voor elk levend wezen op aarde: zelf-aanvaarding, zelf-respect, zelf-omarming, zelf-eerlijkheid.


Wordt Vervolgd in Dag 378

Dag 333: Is 'De Crimineel' het product van een Criminele Samenleving?

Dit is een verderzetting van "Dag 332:Criminaliteit is Altijd een Gevolg van Collectieve Verwaarlozing - Doss. Verkrachting in België"



Ik vergeef mezelf dat ik collectieve verwaarlozing heb toegestaan en geaccepteerd te bestaan in en als de menselijke samenleving door mezelf te hebben toegestaan mijn verantwoordelijkheid niet in te zien voor de samenleving waarin ik besta als individu - door mezelf te hebben toegestaan mezelf te definieren in en als individualisme als totale afscheiding van al de mensen om mij heen in en als het geloof dat IK speciaal ben en dat 'mijn leven' speciaal is --- en dat ik daarin nooit heb ingezien hoe mijn leven direct verbonden is met het leven van elk individu om mij heen en dus met de hele samenleving - en een directe invloed uitoefent op de samenleving - en dat ik daardoor verantwoordelijk ben voor al wat er gebeurt in de samenleving door mijn directe participatie in elk moment van bestaan

ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en geaccepteerd mijn bestaan ALS de menselijke samenleving te ontkennen, door mezelf te hebben toegestaan mezelf af te scheiden van de mensen die ik zie om mij heen door hen te beschuldigen als 'de criminelen' die verantwoordelijk zijn voor de criminele dingen die gebeuren in de samenleving --- door mezelf opzettelijk onwetend en blind te houden voor hoe de samenleving werkelijk functionneert en de verbanden die er bestaan tussen mijn expressie/bestaan/gedrag en mijn omgeving waarin mijn expressie/gedrag een directe impact heeft op mijn omgeving en dus op elke manier bijdraagt tot het soort omgeving dat ik zie met mijn ogen --- en dat ik dus op die manier op elke manier verantwoordelijk ben voor de wereld waarin ik mij bevindt

ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en geaccepteerd mezelf af te scheiden van het woord 'samenleving' door te geloven dat 'de samenleving' bestaat in de plaats van in te zien dat ik 'de samenleving' zelf gecreëerd heb als een beeld in mijn geest --- en dat ik altijd gebruikt heb als een excuus om mijn verantwoordelijkheid tegenover mijn omgeving niet in te zien en niet te zien dat 'de samenleving' niet werkelijk bestaat in en als de fysieke realiteit en dat er enkel fysieke expressie als oorzaak en gevolg bestaat --- waarin ik in elk moment van ademhaling actief participeer en bijdraag aan het soort 'samenleving' als 'het leven op aarde' dat hier bestaat omwille van wat ik toesta te bestaan

ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en geaccepteerd mezelf opzettelijk blind en onwetend te houden in verband met hoe de samenleving functionneert, door mezelf te definieren als 'een individu', als 'een afgescheiden deeltje', naar het evenbeeld van mijn ouders en de generaties die mij zijn voorgegaan -- en nooit de tijd te hebben genomen om de realiteit te onderzoeken, en dus nooit te hebben ingezien dat ik op geen enkele echte manier in afscheiding besta van wat hier bestaat als de menselijke samenleving en het leven op aarde en dat ik 'de samenleving' BEN in en als hoe ik mezelf heb toegestaan te bestaan en wat ik heb toegestaan te bestaan in en als mezelf als het leven op aarde --- en dat ik mijn zelf-gecreëerde, voorgeprogrammeerde 'realiteit' in en als de geest, als beelden en woorden, altijd heb gebruikt als mijn excuus om mijn verantwoordelijkheid tegenover de criminaliteit die ik zie in en als de mensheid uit handen te geven

ik vergeef mezelf dat ik mezelf nooit heb toegestaan en geaccepteerd in te zien dat 'de crimineel' als een afgescheiden individuele entiteit in de menselijke samenleving niet werkelijk bestaat omdat al wat bestaat in en als de menselijke wereld en de wereld als geheel altijd een manifestatie en representatie is van wie 'de mens' in en als 'de menselijke samenleving' is - en dat wat werkelijk crimineel is, is hoe wij als individuen in en als de samneleving één individu gaan uitzonderen en beschuldigen en veroordelen als 'de crimineel', en hen dus laten boeten voor wat wij collectief gecreëerd hebben door hoe wij onszelf hebben toegestaan te bestaan in en als absolute onwetendheid in verband met de consequenties van onze woorden en daden op  en in onze omgeving  - door te geloven in 'individualiteit' als de idee en het geloof dat wij als 'individuele entiteit'/individueel wezen in complete afscheiding bestaan van alle andere 'individuen' en bijgevolg van al wat er gebeurt in onze samenleving van zogezegde 'afgescheiden individuen/entiteiten' --- in de plaats van in te zien dat wij ons zelf niet eens bewust zijn van de mate waarin al van wat en wie wij zijn en hoe en waarom wij hier bestaan in en als 'ons leven' bepaald en gestuurd is door onze omgeving als 'andere mensen' - omdat we gemoedwillig bestaan in en als opzettelijke onwetendheid en dus opzettelijk geen onderzoek verrichten naar hoe wij zelf in elkaar zitten, als de sleutel tot het begrijpen van hoe elk mens en dus hoe de gehele menselijke samenleving in elkaar zit -- hetgeen in wezen een criminele daad is van verwaarlozing omdat we op deze manier gemakshalve onze handen kunnen schoonwassen van het nemen van enig welke vorm van verantwoordelijkheid voor wat er gebeurt in de samenleving en voor onze participatie en ons bestaan in die samenleving door onze onwetendheid te gebruiken als rechtvaardiging en excuus en daarin dus niet te beseffen dat het net die onwetendheid is, als de basis en van ons gedrag in en als de samenleving, die de oorzaak en voedingsbodem is van/voor criminaliteit in de samenleving --- omdat 'criminaliteit' in wezen een 'kreet om hulp' is van een individu die de consequenties laat zien van ons gedrag en het feit dat we nooit gehandeld hebben vanuit absoluut inzicht in hoe onze daden en woorden onze omgeving en de levens van andere mensen vormgeven

Dag 155: Uitstelgedrag Zelf-Correctie

Dit is een verderzetting van Dag 154: Uitstelgedrag

Wanneer en als de gedachte opkomt in mezelf dat ik ‘geen zin heb’ om iets te doen dat in mijn geest opkomt, als een ‘opdracht’/’taak’ waarvan ik eigenlijk wel weet dat ik het zou moeten doen, dan stop ik en ik adem en ik besef dat deze gedachte afkomstig is uit de energetische polariteit van ‘zin hebben in’ en ‘geen zin hebben in’ als kortstondige energetische bevliegingen die niet het beste zijn voor mezelf op langere termijn

Dus stel ik mezelf tot doel om, in de plaats van mezelf te identificeren met gedachten van ‘ik heb zin’ en ‘ik heb geen zin’, door erop te reageren met gevoelens en emoties van verlangen/opwinding en weerstand, te kijken naar wat nu eigenlijk werkelijk het beste is voor mezelf, en dus steeds die gevoelens enemoties op hun ‘waarde’ af te meten door ze te vergelijken en te toetsen met de realiteit, waarin ik mezelf de vraag stel of de goede/positieve gevoelens wel werkelijk ‘goed’ zijn voor mij en de negatieve/slechte gevoelens/emoties echt wel ‘slecht’ zijn voor mij

Ik stel mezelf dus tot doel om gevoelens en emoties als de energetische ervaringen waardoor ik steeds mijn beweging heb laten motiveren, niet aan te nemen als ‘Heilig’, als ‘wie ik ben’, als ‘de waarheid van mezelf’, maar om te bestaan/staan in en als het besef dat ik Hier besta als het leven zelf en dat het feitelijk absurd is dat ik niet ALLES zou onderzoeken, ontdekken en verkennen dat bestaat in mezelf, omdat het uiteindelijk toch MIJN creatie is, het is MEZELF ALS creatie, en dat gevoelens en emoties als de energetische ervaringen in mezelf als het lichaam dus niet noodzakelijkerwijs ‘nu eenmaal zijn wie ik ben’ en mij niet definieren/bepalen, maar eenvoudigweg een deel zijn van mezelf dat bestaat in mezelf als Creatie en het is dus mijn verantwoordelijkheid tegenover mezelf als ‘God’/’Creator’ om dat deel één en gelijk te stellen aan mezelf, waarin ik meester noch slaaf ben van de gevoelens/emoties/energetische ervaringen

Ik stel mij tot doel mezelf te stoppen als de bio-machine/organische robot die ik mezelf heb toegestaan te worden, in en als het blindelings volgen van energetische ervaringen van positief of negatief zonder enig gewaarzijn van wie ik eigenlijk ben in en als die gewaarwordingen

ik besef en realiseer mij in al wat ik doe, dat ik het doe voor mezelf en ik stel mij tot doel om wanneer en als ik weerstand voel opkomen in mezelf bij de gedachte aan 'iets dat ik nog moet doen', te stoppen en te ademen, en te beseffen dat ik leef voor en als mezelf, ik en ik alleen ben HIER, en ik alleen en dus ben ik zelf verantwoordelijk voor wat ik doe in mijn leven - hierin besef ik dat het ervaren van weerstand tegenover iets dat ik zogezegd 'moet doen' in wezen zelf-oneerlijkheid is omdat ik daarin de verantwoordelijkheid voor mijn leven weggeef aan 'andere mensen' door te geloven dat ik allerlei 'taken' en 'opdrachten' moet uitvoeren in mijn leven om 'goed' te zijn voor andere mensen, in de plaats van te beseffen dat ik zelf alleen verantwoordelijk ben voor mijn leven en dus voor elke daad die ik verricht en elke beweging die ik maak, omdat ik uiteindelijk zowieso enkel de consequenties van mijn daden zal ervaren in MIJN leven, ik krijg wat ik zelf creëer

hierin stel ik mij tot doel om één en gelijk te staan met en als mezelf, om niet zomaar dingen half half te doen, maar al wat ik doe in elk moment te doen met mijn volledige wezen, helemaal in het moment, in het besef dat elk moment van ademhaling een moment is waarin ik besta en waarin ik mijn leven beslis en creëer en manifesteer door middel van de daden die ik verricht - en dat als ik dingen maar half half doe, dan leef ik ook maar half half

Dag 106: "Ik heb te weinig tijd" Zelf-correctie

Dit is een verderzetting van Dag 105



wanneer en als het gevoel/de ervaring van gehaastheid en stress, opwinding en spanning opkomt in mezelf in en als het karakter van 'ik heb te weinig tijd', dan stop ik en ik adem, ik breng mezelf HIER in en als ademhaling en ik besef dat dit karakter enkel bestaat in en als het ego als het verlangen naar erkenning, waarin ik aldus in en als een energetische polariteit besta van opwinding en angst  in en als toekomst en verleden als beelden in mijn geest

aldus stel ik mezelf tot doel om in elk moment te beseffen dat ik HIER ben, alleen in en als mezelf - en dat elk moment telt  omdat ik enkel besta in en als het moment

wanneer en als de gedachte/het beeld in mijn geest opkomt van 'wat ik nog allemaal moet doen' als al mijn taken en de energetische ervaring van gehaastheid als opwinding, stress en spanning, dan stop ik en ik adem, en ik besef dat deze beelden/gedachten afkomstig zijn uit het verlangen naar erkenning van het ego dat ik heb toegestaan te bestaan in en als mezelf - waarin ik mezelf heb toegestaan mezelf af te scheiden van mijn expressie als 'wat ik doe', om mijn expressie aldus te gebruiken in mijn zoektocht naar aandacht/aanzien/erkenning van 'andere mensen' -- ik besef dat de beelden van 'andere mensen 'in mijn gedachten mijn eigen creatie zijn en dat ik aldus enkel verlang naar erkenning van mezelf

aldus stel ik mij tot doel te stoppen met het zoeken naar erkenning ergens in de toekomst in en als beelden in mijn gedachten en energetische ervaringen in mezelf - en te beseffen dat 'erkenning' niet ergens buiten mezelf ligt in 'andere mensen' --- ik sta op in en als zelf-verantwoordelijkheid door één en gelijk te staan met de beelden van andere mensen in en als mijn gedachten en aldus één en gelijk te staan met 'erkenning' -- omdat ik besef dat de enige erkenning die echt kan zijn, zelf-erkenning is, want ik besef en realiseer wat de consequenties zijn van het mezelf afscheiden van 'erkenning' als het 'zoeken naar erkenning buiten mezelf', dit manifesteerd namelijk enkel leugenachtigheid en inconsistentie in mijn expressie omdat ik mezelf hierin zal presenteren als een 'beeld' om erkenning te krijgen van 'andere mensen', en de waarheid van mezelf zal onderdrukken in mezelf, als hoe de waarheid van wat er werkelijk gebeurt in de wereld/het geld-systeem bedekt wordt door de media omdat de media zich enkel bezig houdt met het presenteren van een 'goed' beeld om mensen een 'goed' gevoel te geven

wanneer en als ik het beeld van 'andere mensen' zie opkomen in mijn geest, waarin ik mezelf als een beeld beoordeel 'gezien door hun ogen', te stoppen in mezelf en te ademen - en mezelf niet toestaan op dit beeld/deze gedachte te reageren met een innerlijke ervaring van opwinding/angst, omdat ik besef dat ik verantwoordelijk ben voor deze beelden van 'andere mensen' in en als mijn geest als wat ik gecreëerd heb tijdens mijn kindertijd als een overlevings-techniek in relatie met/reactie op mijn omgeving als mijn familie -- en aldus besef ik dat dit gedachte-construct als het verlangen naar erkenning en angst van afkeuring/afwijzing niet is wie ik werkelijk ben en dat het in wezen een 'overlevings-programma' is dat ik in mij heb laten programmeren in mijn interactie met mijn omgeving tijdens mijn kindertijd

ik stel mij tot doel dit overlevingsmechanisme als gedachte-construct/persoonlijkheidsconstruct in mezelf te stoppen en op te staan in en als mezelf in elk moment van ademhaling als een levend wezen, als wat het beste is voor allen in en als mezelf - en dus niet te bestaan als een reactief systeem, geleid en beinvloed door energetische reacties in en als voorgeprogrammeerde gedachten, omdat ik besef dat dit enkel leugenachtigheid manifesteerd in en als de mensheid, waarin mensen zich continu anders voordoen dan wie ze zijn als een overlevings-mechanisme ter bescherming van hun persoonlijke verlangens en angsten

wanneer en als ik de ervaring van gehaastheid, stress en spanning zie opkomen in mezelf, dan stop ik en ik adem, en ik besef dat ik aan het racen ben in mijn geest om 'vanalles gedaan te krijgen' en dat ik hierin besta in en als het verlangen naar erkenning -- ik besef dat dit verlangen naar erkenning en aldus de ervaring van gehaastheid, stress en spanning niet is wie ik werkelijk ben, en aldus breng ik mezelf steeds weer terug HIER in en als het moment van ademhaling, één en gelijk met de fysieke beweging van mezelf in en als het moment, in en als het besef dat de beelden in mijn geest enkel het ego is dat op zoek is naar een energetische opwinding/oplading

ik stel mij tot doel het proces te doorlopen/bewandelen van mezelf volledig HIER te brengen als een levend wezen, als het leven zelf, in en als het moment van ademhaling -- door de toepassing van zelf-vergeving, zelf-eerlijkheid en zelf-correctie, en mezelf volledig en helemaal uit de geest als beelden/gedachten en energetische ervaringen/reacties te halen/wandelen

wanneer en als ik beelden/gedachten aan de toekomst als 'wat ik straks nog ga/moet doen'  zie opkomen in mezelf, dan stop ik en ik adem, en ik besef dat die beelden/gedachten enkel bestaan in en als het ego als het 'beeld' dat ik van mezelf gecreëerd heb in mijn geest, dat op zoek is naar een energetische 'fix'/oplading --- ik sta stabiel in en als mezelf in en als het besef dat ik niet een beeld ben, ik ben fysieke expressie die enkel bestaat in en als elk moment van ademhaling -- en dus elke gedachte die mij 'weghaalt' van de fysieke ervaring/expressie van mezelf hier, en die een energetische ervaring genereert in mezelf als een verlangen naar of weerstand tegen de toekomst, is het systeem van het ego en niet wie ik werkelijk ben als het fysieke lichaam

ik stel mij tot doel mezelf in elk moment van ademhaling uit te drukken als het fysieke lichaam, en aldus niet te bestaan in en als beelden in mijn geest van verleden en toekomst - omdat ik besef dat ik in en als die beelden mezelf altijd zal laten bewegen/beinvloeden door energetische reacties als 'wat ik wil' en 'wat ik niet wil', 'waar ik naar verlang' en 'waar ik angst van heb' - waarin ik enkel dingen zal doen die het ego ondersteunen en niet wat het beste is voor allen --- hetgeen de reden/oorzaak is van waarom de mensheid nog nooit werkelijk zichzelf heeft ingezet voor het creëren van een betere wereld, omdat elk mens zich altijd liet leiden door zijn geest, als het ego, als persoonlijke gevoelens en verlangens, en aldus nooit deed wat het beste is voor allen, maar enkel deed waar hij/zij persoonlijk erkenning bij zou krijgen

ik besef dat de fysieke expressie van mezelf HIER steeds constant en stabiel is, niet negatief noch positief, alleen maar HIER, en dat elke innerlijke energetische ervaring in mezelf ALTIJD een reactie is op een beeld/gedachte in mezelf --- aldus stel ik mij tot doel om elke gedachte/beeld in mezelf te stoppen en aldus elke energetische ervaring/reactie te stoppen in mezelf, zodat ik mezelf stop als een slaaf van energie, en opsta als een levend wezen, in en als absolute zelf-besturing, zelf-bepaling en zelf-verantwoordelijkheid in elk moment van ademhaling, met geen enkele kleine energetische ervaring die invloed heeft op mijn expressie - omdat ik besef dat het systeem van energie, als gedachten, gevoelens en emoties een voorgeprogrammeerd systeem is en ik sta mezelf niet toe te bestaan als een systeem, ik ben het leven als eenheid en gelijkheid


wanneer en als ik de ervaring van gehaastheid, stress en spanning zie opkomen in mezelf, in en als gedachten/beelden aan/van de toekomst, waarin ik vlugvlug iets probeer af te werken, om iets anders te kunnen doen, dan stop ik en ik adem -- en ik besef dat deze ervaring van gehaastheid, stress en spanning in en als het verlangen naar de toekomst enkel een excuus is dat de geest gebruikt om mij weg en af te leiden van mezelf HIER, zodat ik mezelf niet zal realiseren als wie ik werkelijk ben als het leven zelf als het moment HIER, omdat ik besef dat er niets belangrijker of 'meer' of 'beter' of 'meer speciaal' is dan het moment HIER, want het moment HIER in en als de fysieke ervaring van mezelf is al wat echt bestaat --- dus elke energetische ervaring in mezelf heeft als enige doel om mezelf weg te leiden van mezelf als de fysieke substantie door de illusie te creëren dat er 'meer' is, in 'de toekomst', terwijl de toekomst in wezen niet eens bestaat

ik stel mij tot doel steeds HIER te zijn in en als zelf-expressie - omdat ik besef dat ik al wat ik in en als het moment als ademhaling beter en efficienter zal doen, dan wanneer ik in mijn gedachten al bezig ben met het volgende moment als 'wat ik nog moet doen', waardoor ik mijn werk slordig afwerk en maar vlugvlug erdoor vlieg, hetgeen zeker niet het beste is voor allen --- omdat ik hierin ook niet verder ZIE dan mijn persoonlijke belangen als wat IK WIL in mijn toekomst als mijn verlangen naar erkenning voor mijn werk, en aldus ook niet ZIE wat het beste is voor allen, hetgeen ik enkel kan zien wanneer en als ik loslaat van het ego als de geest als gedachten/beelden van verleden en toekomst en energetische ervaringen van sress, gehaastheid, opwinding en spanning

ik stel mij tot doel mezelf te vertragen, de tijd te vertragen in en als mezelf - en te beseffen dat het 'grote' in het kleine zit, het 'grote' zit in de details, in het allerkleinste - en dat de geest/het ego altijd GROOOOT zal willen gaan/hebben/zijn, en dus alles in één keer zal willen doen, in en als de houding van de consumptiemaatschappij waarin alles snelsnelsnel moet gaan en ik altijd mijn energetische 'fix' wil hebben/krijgen en daarin het leven zelf voorbijloopt, het leven dat in de details zit, in het kleine dat HIER bestaat, in en als nederigheid --- in het besef dat het kleine het grote creëert/onderbouwd en dat het 'grote' aldus niet echt bestaat en maar een ego-illusie is dat ik heb toegestaan te bestaan in mezelf