Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en geaccepteerd mij gestresseerd en gespannen te voelen terwijl ik mijn taken afhandel, door te denken dat er 'geen tijd' is, en dat ik 'te weinig tijd heb' om alles gedaan te krijgen -- waarin ik voornamelijk in mijn gedachten heb wat 'andere mensen' zullen denken over mij, in en als het verlangen om erkenning te krijgen voor het karakter van het 'goede meisje' dat altijd alles 'goed' en 'juist' doet en steeds haar uiterste best doet -- waarin ik met andere woorden absoluut niet stilsta bij wat het beste is voor allen maar enkel bij wat het beste is voor mijn ego als mijn persoonlijke verlangens om mij goed te kunnen voelen over wat ik gedaan heb, in en als gedachten van 'hoe andere mensen mij beoordelen'
Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en geaccepteerd mij belangrijk en speciaal te voelen in en als de gedachte dat ik 'geen tijd genoeg heb om alles gedaan te krijgen', waarin ik het 'drukdrukdruk' heb in 'mijn leven', en geloof dat wat ik doe in mijn leven supermegabelangrijk is - niet beseffend dat ik de 'taken' die ik zogezegd 'moet doen' in mijn geest/gedachten heb 'verankerd' als in wezen punten waarin/waarmee ik aandacht kan krijgen van andere mensen, punten/aspecten waarin ik opgemerkt kan worden door andere mensen, en dat ik steeds mijn beslissingen in al wat ik doe/ga doen afmeet en afweeg aan de hand van 'hoeveel aandacht/erkenning ik ervoor zal/zou krijgen' en dat ik daarom als een robot taken uitvoer in en als een verlangen/zoektocht naar mijn beloning als 'erkenning krijgen' zonder ooit werkelijk stil te staan bij waar ik eigenlijk mee bezig ben, en eigenlijk maar denk en veronderstel en geloof dat ik doe wat 'het beste is voor allen' terwijl dit ook maar een karakter is in mezelf als een geloofsysteem dat gebaseerd is op de relaties die ik mezelf heb toegestaan te creëren in mijn wereld, waarin ik mezelf automatisch gedefinieerd/geidentificeerd heb met de woorden, terminologiëen, meningen, opinies en expressies van de groep/mensen waarmee ik die relaties heb gevormd en aldus mezelf ben gaan beoordelen als 'zelf-eerlijk' en 'een wezen dat staat als wat het beste is voor allen', zodat ik mij goed kon voelen over mezelf in relatie/vergelijking met die mensen die ik uiteraard ook heb beoordeeld als 'goed', omdat ik er een relatie mee gevormd heb in mezelf
ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en geaccepteerd niet te beseffen dat de gedachte dat ik 'te weinig tijd heb' enkel bestaat in en als het ego, waarin ik 'tijd' ervaar/afmeet aan de hand van wat ik WIL doen, vanuit het verlangen naar een beloning als het krijgen van erkenning van andere mensen - waarin ik het karakter van 'zelf-gerechtvaardigdheid' als het geloof dat ik doe wat ik doe 'voor andere mensen', 'voor een hoger doel', gebruik als een rechtvaardiging en validatie om voor mezelf te verbergen dat ik de taken enkel uitvoer omdat ik het WIL, vanuit een achterliggend motief/reden als het verlangen naar erkenning - waarin ik enkel hard werk en mijn best doe om aan andere mensen te bewijzen dat ik 'beter' ben en 'een winnaar' ben - en dus in wezen niet echt een idee heb van waar ik eigenlijk mee bezig ben, omdat ik vanaf dag 1 enkel de mensen waarmee ik een relatie heb gecreëerd, door mij 'aan te sluiten bij hun groep', heb gekopieerd in hun expressie, om 'erbij te horen' en mij ondersteund en gevalideerd te voelen in mijn 'identiteit' als 'wie ik ben' als een beeld, als hoe ik mezelf voordoe als 'één van hen'
ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en geaccepteerd niet te beseffen dat 'tijd' enkel bestaat in en als het ego, in afscheiding met mezelf als het leven - omdat ik enkel rekening zal houden met 'tijd' wanneer en als er 'belangrijke delen/aspecten/momenten' zijn, en 'minder belangrijke delen/aspecten/momenten' - waarin ik zogezegd 'niet voldoende tijd heb' om de belangrijke delen/aspecten/momenten te doen/uitvoeren --- in de plaats van te beseffen dat dit onderscheid tussen 'belangrijk' en 'onbelangrijk' altijd enkel in mijn geest/gedachten gebeurt op basis van mijn persoonlijke innerlijke gevoelens/ervaringen, en dus ook enkel rekening houdt met mijn persoonlijke verlangens om mij goed te voelen over mezelf, en op geen enkele manier overweegt wat nu eigenlijk het beste is voor allen als het leven --- in en als het besef dat mijn innerlijke gedachten, gevoelens en emoties, als de innerlijke ervaringen waar ik al mijn beslissingen op baseer, en waarin ik mijn 'tijd' indeel/verdeel aan de hand van 'belangrijk' en 'onbelangrijk', niet KUNNEN zien/begrijpen/bevatten of rekening houden met wat het beste is voor allen, omdat ik dat nooit geleerd heb van mijn omgeving en omdat mijn volledige innerlijke ervaring van gedachten, gevoelens en emoties een programma is van reacties op mijn omgeving, hetgeen enkel en alleen gebaseerd is op persoonlijke overleving, als hoe ik opgevoed geweest ben door mijn familie/omgeving in deze wereld, als hoe het menselijk systeem als de menselijke geest nu eenmaal ontworpen is
ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en geaccepteerd niet te beseffen dat ik enkel kan/zal doen wat het beste is voor allen wanneer en als ik niet meer gestuurd wordt door innerlijke ervaringen en als en wanneer 'tijd' niet meer bestaat in mezelf, omdat 'tijd' enkel bestaat in het verleden en de toekomst van de geest als 'mijn identiteit', waarin die 'tijd' enkel in functie bestaat van het in stand houden van mezelf als die 'identiteit' als verleden en toekomst als het systeem van energie en dus altijd het gevoel zal creëen dat wat ik doe, als de taken in mijn gedachten, werkelijk supermegabelangrijk is, omdat ik mezelf als het ego/identiteit daarin 'supermegabelangrijk' kan voelen door te bestaan in en als gedachten, continu 'herbekijken' van wat ik gedaan heb in het verleden en projecteren van wat ik nog zal doen in de toekomst, om op die manier 'mijn identiteit' op te bouwen aan de hand van 'wat IK heb gedaan/verwezenlijkt in deze wereld' als een lichtgevend beeld van mezelf in afscheiding van mezelf in mijn geest - en daarin dus absoluut niet stil te staan bij de consequenties van wat ik doe/gedaan heb/zal doen in de levens van elk levend wezen op aarde --- en aldus maar te doen alsof ik 'geef om het leven' in wat ik doe in deze wereld, maar in wezen enkel geïnteresseerd te zijn in persoonlijke glorie in en als het verlangen om erkenning te krijgen voor wat ik doe, als het ware motief dat ik verborgen wil houden van andere mensen
ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en geaccepteerd niet zelf-eerlijk te zijn in het besef dat tijd niet echt bestaat want er is altijd alleen maar HIER, het moment - ik kan niet trager gaan, of sneller gaan --- en dat de gedachte dat er 'niet voldoende tijd is' in en als de innerlijke ervaring van gehaastheid, frustratie en opwinding, indiceert dat ik afgescheiden besta van HIER en dus besta in en als het ego van de geest waarin ik tracht 'meer' te creëren van wat HIER is, en van wat ik 'doe' of 'gedaan heb', dan wat het eigenlijk is en dat wie ik eigenlijk ben als HIER, in en als eenheid en gelijkheid -- en dat het 'bestaan' van 'tijd' in wezen enkel een excuus is om te participeren in afscheiding in en als de geest, als het mezelf 'boven' het leven plaatsen en mij belangrijk en speciaal te voelen in mijn eigen 'geestesrealiteit', enkel waarde hechtend aan wat ik persoonlijk belangrijk vindt als wat mij zal ondersteunen in 'mijn identiteit' als het gevoel/geloof dat ik belangrijk ben
ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en geaccepteerd nog maar te overwegen om wat ik doe te beoordelen vanuit en in en als persoonlijke verlangens naar erkenning als 'mijn beloning' - als 'ego-voeding' en niet vanuit en in en als wat het beste is voor allen --- en dus niet te beseffen dat mijn daden hier in deze realiteit plaatsvinden, en dus niet op een afgescheiden planeet/eiland, en dat mijn daden dus invloed/impact hebben op al wat hier bestaat, en dat ik aldus in elke ademhaling en elke beweging compleet verantwoordelijk ben voor wat hier bestaat, als wat ik aan het creëren ben in elke beslissing die ik maak in elke ademhaling
ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en geaccepteerd niet te beseffen dat terwijl ik denk, geloof en het gevoel heb dat ik 'drukdrukdruk' ben en 'nog vanalles moet doen' en dus 'te weinig tijd heb', ik eigenlijk niet echt weet, zie, begrijp of bevat wat of waarom ik eigenlijk aan het doen ben, omdat ik handel op basis van gevoelens en geloofsystemen over 'wat belangrijk is' en wat niet en dus niet vanuit en als mezelf in en als zelf-beweging - Ik probeer 'goed' en 'juist' te zijn, waardoor ik mij begin te haasten en als het ware mezelf voorbij begin te lopen door te denken aan 'wat ik nog moet doen' in de toekomst, waardoor ik dan uiteindelijk 'val' omdat er dingen mis lopen of niet verlopen zoals ik had verwacht/verlangd en ik mij gefrustreerd voel in mezelf tot op het punt dat ik gewoon wil opgeven -- niet beseffend dat dit het resultaat is van de energetische polariteit die ik mezelf heb toegestaan te entertainen in mezelf, door mezelf 'op te winden' in en als gehaastheid, spanning en stress in en als het karakter van 'ik heb te weinig tijd' waarin ik mij heel belangrijk en speciaal voel in al wat ik doe, als een energie die noodgedwongen weer zal 'zakken', waardoor ik mij uiteindelijk in een 'dipje' bevind waarin 'niets lukt' en ik 'de zin niet meer zie' en mij 'doelloos voel' - in de plaats van te stoppen met proberen 'meer' en 'beter' te zijn dan mezelf hier in en als het proberen voorbij mijn schoenen te lopen en aldus simpelweg mezelf te zijn in elk moment van ademhaling en mezelf te bewegen in en als eenheid en gelijkheid ALS mezelf, door te staan als het leven zelf, één en gelijk met het 'doel', en om aldus in elk moment te handelen/bewegen vanuit mezelf als wat het beste is voor allen, als WIE IK BEN en niet 'wat ik doe'
ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en geaccepteerd niet te beseffen dat wanneer en als ik in het karakter zit van 'ik heb te weinig tijd', dat dat een teken is dat ik niet zelf-eerlijk ben en dus niet één en gelijk sta met wat ik doe - door wat ik doe af te scheiden van wie ik ben, en te projecteren in de TIJD als verleden en toekomst - op zoek naar een ERVARING van eigen-belang, als het verlangen om MEER te zijn dan wie ik ben als HIER door erkenning te krijgen voor wat ik doe, waarin ik enkel denk aan het krijgen van aandacht en erkenning voor mijn expressie in de toekomst en het verleden als 'wat ik nog zal doen' en 'wat ik al heb gedaan', waarin ik mij energetisch opgewonden/opgeladen voel en aldus al de taken die ik in gedachten heb te WILLEN uitvoeren om de begeerde erkenning te krijgen, zodat ik mij goed kan voelen over mezelf gebaseerd op 'wat andere mensen over mij denken'
ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en geaccepteerd mezelf niet te bewegen in en als de stabiliteit van wie ik werkelijk ben als alleen, allen één in en als mezelf, en aldus in elk moment simpelweg te doen wat er gedaan moet worden in het ondersteunen van mezelf in en als het proces van zelf-realisatie en van het Gelijkheids Geld Systeem als het creëren van een wereld die het beste is voor allen - in het besef dat ik mezelf daarvoor niet in de toekomst moet projecteren of zelfs nadenken, ik moet gewoon mezelf in elk moment van ademhaling bewegen in en als wat het beste is voor mezelf als allen in en als mezelf, en dat gedachten in wezen alleen maar draaien rond het ondersteunen van het ego dat op zoek is naar erkenning, hetgeen betekent dat als en wanneer ik mezelf beweeg vanuit gedachten, in en als het karakter van 'ik heb te weinig tijd' in en als de innerlijke ervaring van gehaastheid, frustratie, opwinding, spanning en angst, dat ik dan vast zit in het ego als het persoonlijke verlangen naar erkenning/glorie/aanzien/respect/aandacht voor 'wat ik doe in deze wereld' en dus niet zelf-eerlijk ben in mijn applicatie/beweging/daden/woorden
ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en geaccepteerd niet te beseffen dat als en wanneer ik mezelf toesta mezelf uit te drukken in en als het verlangen naar erkenning, ik niet zelf-eerlijk ben en aldus leugenachtigheid en inconsistentie zal manifesteren - waarin ik bepaalde verlangens toesta te bestaan in mezelf door te denken in mijn backchat dat 'andere mensen het toch niet zien', omdat ik mezelf heb gedefinieerd in en als het beeld dat ik van mezelf presenteer als wat andere mensen van mij zien, waar ik de waarheid van mezelf achter verberg alsof het niet bestaat - en dat ik op deze manier het huidige systeem ondersteun en creëer waarin mensen steeds 'hun beste beentje voor zetten' en 'een goede indruk willen maken' op andere mensen en aldus een 'goed', 'positief' beeld van zichzelf presenteren, maar ondertussen vaak het compleet tegenovergestelde uitvoeren/doen in hun leven, wanneer/waar 'niemand het ziet' omdat de mensheid zichzelf heeft toegestaan te bestaan in en als de leugen van het ego -- waarin er een glorieus/lichtgevend/'goed' beeld gepresenteerd wordt die een absolute geheime, ongure, perverse realiteit verbergt -- zoals de priesters die ontmaskerd werden als pedofielen
en dus ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en geaccepteerd niet te beseffen dat het veranderen van de wereld niet gebeurt in 'wat ik doe' als het beeld dat ik van mezelf presenteer om erkenning te krijgen van andere mensen, maar het veranderen van de wereld gebeurt in en als mezelf als de 'wezenlijkheid' van mezelf als wie ik ben vanbinnen in mezelf -- hetgeen allang duidelijk zou moeten zijn in het feit dat geen enkele activist, politieker, leerkracht, ouder, priester, moeder theresa of spirituele guru als al de mensen die zich voordoen als 'weldoeners' en 'goedzakken', alsof ze het beste voorhebben met de mensheid, ooit enig verschil heeft uitgemaakt in de stand van zaken in de wereld, omdat ze zich allemaal maar definieerden als het beeld dat ze van zichzelf presenteerden voor de rest van de mensheid, waar ze erkenning voor wilden krijgen zodat zij zich goed konden voelen over zichzelf, maar niemand heeft ooit stilgestaan bij wat er werkelijk moet gebeuren om de wereld werkelijk te veranderen, want niemand wilde zijn/haar beloning opgeven, de beloning van het positieve gevoel in en als het krijgen van aandacht/erkenning/aanzien/appreciatie/geld
ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en geaccepteerd niet te beseffen dat al die taken die ik in mijn gedachten heb van 'wat ik nog allemaal moet doen/gedaan moet krijgen' enkel in functie staan van het beeld dat ik wil dat andere mensen van mij hebben in hun gedachten, waarin zij dan erkenning hebben voor dat beeld omdat ze zien dat ik 'goed' ben, en alles 'goed' en 'juist' en 'correct' doe - en dat de spanning/angst die ik ervaar in mezelf om 'het niet af/gedaan te krijgen' in wezen de angst is van het ego om te 'falen' in de ogen van andere mensen, en dus niet die energetische opwinding/oplading waar ik naar op zoek ben te krijgen, in en als het geloof/de gedachte dat ik 'een goed persoon ben', 'in de ogen van andere mensen' in en als het krijgen van erkenning -- en dat ik daarom/daarin aldus besta in en als de continue energetische wisselwerking van opwinding/spanning als het verlangen naar en verwachten van erkenning en angst/frustratie/stress als de angst om die erkenning niet te krijgen en mij dus 'negatief' te voelen - omdat ik mezelf heb toegestaan mezelf te definieren in en als die positieve oplading/opwinding in en als gedachten/backchat waarin ik het beeld zie van andere mensen die naar mij kijken en denken dat ik 'goed', 'juist', 'bewonderenswaardig' ben
ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en geaccepteerd mezelf te definieren in en als het construct van het verlangen naar 'erkenning' in en als mezelf als de gedachte/het beeld van andere mensen die naar mij kijken - waarin ik het beeld van andere mensen in mijn geest boven het beeld van mezelf zie, en aldus ervaar dat ze 'op mij neerkijken' in en als het vellen van hun beoordeling over mij - en de energetische polariteit van opwinding als het verlangen naar een positieve beoordeling over mij op basis van wat ik DOE als wat zij van mij zien, en de angst van een negatieve beoordeling over mij op basis van wat ik doe --- in de plaats van verantwoordelijkheid te nemen voor deze innerlijke ervaring in en als het besef dat het een gedachte-construct is dat ik heb toegestaan te bestaan in mezelf op basis van ervaringen uit het verleden in relatie met mijn omgeving tijdens mijn kindertijd, dat ik heb opgebouwd in mezelf als een overlevings-mechanisme, om aldus straf/bestraffing te ontwijken en een beloning te krijgen --- door dus steeds 'het goede meisje' te zijn voor andere mensen
ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en geaccepteerd beelden te creëren van 'andere mensen' in mijn geest als de mensen waar ik erkenning van wil, mijn 'peers', mijn 'kennissen' als de mensen waar ik mezelf mee identificeer omdat we 'hetzelfde doen', zoals bijvoorbeeld de mensen in het proces van zelf-vergeving - en continu in mezelf 'op mezelf neer te kijken' en mezelf te beoordelen vanuit die beelden van mensen in mijn geest, waarin ik mezelf ook zie als een beeld, in en als een energetische relatie met hen als een beeld --- en nooit te hebben beseft dat ik de creator ben van dit construct in en als mezelf en van de energetische 'ups en downs' die ik continu ervaar in mezelf als de relaties die ik heb gecreëerd in en als deze beelden in mijn geest/gedachten, en dat ik geen beeld ben maar een levend wezen, en dat beelden ALTIJD alleen maar in mijn persoonlijke geest in en als mezelf bestaan en dus niet werkelijk ECHT zijn, en dat dus al de 'mensen' die ik zie in mijn geest in en als mijn gedachten, werkelijk alleen maar mezelf zijn als mijn persoonlijke definities, beoordelingen en ervaringen van wat ik zie met mijn ogen als 'beelden' -- en dat ik hierin met andere woorden altijd alleen maar heb verlangd naar erkenning van mezelf in afscheiding met mezelf
ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en geaccepteerd mezelf af te scheiden van de beelden van 'andere mensen' in en als mijn geest, door erop te reageren in de energetische polariteit van opwinding en angst in en als het verlangen naar erkenning en de angst van afwijzing/afkeuring - door niet te beseffen dat en geen verantwoordelijkheid te nemen voor mezelf als de geest als wat ik heb toegestaan te bestaan in mezelf door mezelf af te scheiden van mezelf in en als gedachten, beoordelingen en definities en door mezelf te hebben toegestaan mezelf te definieren in en als dit construct van gedachten, gevoelens en emoties als 'mijn identiteit' waarin ik mezelf heb aanvaard/ervaren als het slachtoffer van deze innerlijke ervaring
Zelf-correctie Statements volgen in Dag 106
No comments:
Post a Comment