Dag 752: De Herinneringen die Je Dacht Verwerkt en Losgelaten te hebben..

Deze blog zet voort op het onderwerp van 'herinneringen' hetgeen in voorgaande blogs - zoals Dag 750: De Onderontwikkelde Vermogens van Volwassenheid en Dag 751: Hoe Belichamen we het Verleden in ons Dagelijks Bestaan? - ter sprake gekomen is. 'Herinneringen' in termen van hoe je als mens ervaringen uit het verleden in en met je meedraagt die dan de ervaring van wie je bent in jezelf en in relatie tot je omgeving kleuren en bepalen.

Om een concreet voorbeeld te geven kwam ik oog in oog te staan met mijn eigen onderdrukte en vergeten herinneringen wanneer ik zo'n twee-tal jaren geleden hier naar de Desteni Farm verhuisde. Ik kwam van een stadsbestaan in België waar ik gedurende lange tijd alleen leefde. Ik werkte ook alleen en bevond me dus niet vaak in het bijzijn van veel mensen, en wanneer dat wel gebeurde was het steeds van korte tijd. En nu plots bevond ik mij in een vrij grote groep mensen waar ik haast in elk moment mee samen leefde en werkte.

Wat voor mij aanvankelijk, gedurende de eerste aantal maanden, naar boven kwam drijven waren allerlei emotionele ervaringen en gedachtenpatronen in mijn geest die ik nooit ervoer toen ik nog alleen leefde. Wat naar boven kwam was in feite de gedrags- en gedachtenpatronen die ik had gevormd en ontwikkeld tijdens mijn kindertijd en specifiek mijn schooltijd. Gedachtenpatronen die specifiek te maken hadden met mijn positie in de groep, met mijn zelf-beeld in relatie tot de mensen om mij heen, met of ik al dan niet in de groep pas, of ik er al dan niet bijhoor, of ik al dan niet goed genoeg bevonden word, etcetera. En gedragspatronen zoals bijvoorbeeld een neiging om mezelf te isoleren van de groep, om mijn emoties verborgen en onderdrukt te houden en om mezelf en mijn expressie opzettelijk te verminderen in interacties met de mensen om mij heen.

Al deze ervaringen kwamen in mezelf op intense wijze naar boven omdat ze onderdrukt bestonden in mezelf. Het was min of meer vanaf ik de schoolbanken had verlaten dat ik ook niet meer te maken kreeg met hoe ik mezelf zag en ervoer in relatie tot groepen en de positie en identiteit die ik mezelf gegeven had in relatie tot die groepen waarin ik mezelf eens bevond. Als je alleen woont wordt je immers niet geconfronteerd met die groepsdynamiek en zullen al die ervaringen en gedachten en persoonlijkheden vandien ook niet getriggerd of geactiveerd worden. Toen ik alleen leefde leek het dus dat ik 'stabiel' was, aangezien ik over het algemeen niet veel te maken kreeg met emotionele ervaringen, maar dit wilde absoluut niet zeggen dat de ervaringen die ik meemaakte binnenin mezelf toen ik een kind op school was zomaar verdwenen waren. Het wilde enkel zeggen dat die ervaringen afhankelijk zijn van een specifieke omgeving en opstelling en dat het dus maar een kwestie is van wat er in mijn omgeving gebeurt, hetgeen dan zal bepalen wat er in mijn interne realiteit getriggerd zal worden.

Dit is dus een voorbeeld van hoe je herinneringen kan leven en belichamen zonder dat je het zelf beseft - namelijk omdat die herinneringen als slapercellen zijn diep in de grochten van je geest, en enkel activeren wanneer je je in specifieke situaties bevind. Dan komen er bepaalde gedachtenpatronen en emoties of gevoelens naar boven waarvan je dacht dat het niet meer in jezelf bestond.

In de volgende blog deel ik hoe ik van deze situatie waarin die specifieke onderbewuste herinneringen van hoe ik me ervoer tijdens mijn kindertijd geactiveerd werden gebruik heb gemaakt om mezelf te veranderen op een manier waarop ik weet dat als ik me ooit nog in een groep van mensen bevind, dat ik niet meer beinvloed zal worden door herinneringen.

Dag 750: De Onderontwikkelde Vermogens van Volwassenheid

Zoals ik in Dag 749: Kijk niet zo Serieus! ter sprake bracht is het maar al te vreemd hoe je als volwassene bepaalde herinneringen uit je kindertijd met je kan meedragen en je interne ervaringen en beleving in relatie tot je omgeving en de mensen om je heen volledig kan vormen rond die herinneringen uit je kindertijd. Het is een vreemd fenomeen dat in ons allemaal in meer of mindere mate bestaat. En het steekt de kop op elke keer wanneer je bijvoorbeeld emotioneel reageert op iets of iemand. Elke keer wanneer jij iets persoonlijk neemt en op een persoon reageert met angst, onzekerheid, kwaadheid, frustratie, depressie, enzovoort.

Die emotionele reacties zijn als het ware een resultaat van al de lagen van bewustzijn die jij doorheen je leven hebt opgebouwd op de aanvankelijke emotionele reacties die je ervoer in bepaalde momenten tijdens je kindertijd. Dit wil dus zeggen dat je die momenten tijdens je kindertijd waarin jij je op een bepaalde manier ervoer tegenover je omgeving nog steeds de macht geeft om jouw ervaring van jezelf en van je omgeving te kleuren en te sturen. En dat is op zich absurd omwille van de simpele reden dat je geen kind meer bent. Je bent een volwassene, namelijk een individu in deze wereld die de capaciteit en het vermogen heeft om zichzelf uit te drukken, om beslissingen te maken, om op een rationele en redelijke manier om te gaan met situaties en met je eigen interne reacties op situaties, om te onderzoeken hoe deze wereld in elkaar zit en om tot oplossingen te komen voor dingen zoals je emotionele reacties op situaties.

Maar het feit dat je je nog steeds laat sturen door emoties en gevoelens, die dan je gedachtenpatronen en uiteindelijk je gedrag kleuren en dirigeren, laat in wezen zien dat je nog niet hebt losgelaten van je herinneringen en je staat van zijn waar je je in bevond toen je een kind was. Toen je een kind was, ervoer je immers jezelf en je omgeving als niets dan impulsen die op je afkwamen. Je bevondt je in een proces van leren en ontwikkelen. Je wist nog niet hoe en waarom je omgeving bestaat zoals ze bestaat, of hoe en waarom mensen zich gedragen zoals ze zich gedragen. Er waren momenten waarin je reageerde met angst op iemand maar je niet zag of wist waar die angst vandaan kwam en je ook niet in staat was om te begrijpen waarom je je angstig voelde. Je had het vermogen niet om dingen in perspectief te plaatsen en te relativeren.

Maar als volwassene heb je dat vermogen wel. Als volwassene heb jij het vermogen om terug te blikken op je eigen herinneringen die je met je meedraagt, herinneringen van momenten waarin jij iets of iemand in je omgeving bijvoorbeeld als bedreigend of aanvallend ervoer, te onderzoeken. Je bent in staat om dan in de plaats van opnieuw in de emotie te stappen die je in dat moment ervoer eerder het moment te onderzoeken door jezelf bijvoorbeeld in de schoenen te plaatsen van de betrokken individuen en gezond verstand toe te passen. Gezond verstand toepassen wil zeggen dat je leert begrijpen waarom dat moment zich afspeelde zoals het dat deed, waarom de persoon in kwestie zich gedroeg zoals die zich gedroeg en waarom jij jezelf ervoer zoals je je ervoer.

Het is inderdaad een vreemde kwestie dat wij als mens zo kunnen blijven steken in het verleden en kunnen blijven vasthouden aan een herinnering, namelijk iets dat op zich in wezen niet echt is, en dat we die herinnering zoveel macht geven over wie we zijn dat we soms in angst bestaan om de herinnering opnieuw te beleven. Ik bedoel maar, is het dan niet dat we eigenlijk angst hebben van onze eigen onwetendheid en kortzichtigheid omdat we zelf nooit de moeite gedaan hebben om het moment in de herinnering te begrijpen en zodoende de emotionele ervaringen die we eraan gekoppeld hebben los te laten?

Wordt vervolgd in Dag 750

Dag 476: Wanneer je beseft dat Je Verantwoordelijk Bent voor Jezelf

Dit is een Verderzetting van "Dag 475: Het Transformeren van een Emotionele Ervaring van Opgeven - Evaluatiefase Deel 4"- waarin ik had vastgesteld dat, hoe ik in mijn geest besta in relatie tot mijn eigen gedachten, en dan specifiek tot de gedachtenpatronene die te maken hebben met het beoordelen van andere mensen in de context van competeren en vergelijken en een verlangen om mij superieur te voelen, is dat ik deze gedachten en energetische ervaringen beoordeel in mezelf wanneer ze opkomen in mijn geest.

Dit in de zin van dat ik, vanaf het moment dat ik ze zag opkomen in mijn geest, reageerde met een gedachte van 'oh neen, niet deze gedachten/ervaringen weer - ik dacht dat ik deze gedachten/ervaringen had overmeesterd'. En het is door te onderzoeken waar deze gedachte vandaan kwam, dat ik mij realiseerde dat ik vanbinnen in mezelf aan het vechten ben tegen mijn eigen interne realiteit - en dat ik dat deel van mezelf als het verlangen om te winnen en om mij superieur te voelen aan een ander, en emotionele reactiepatronen waarin ik mijn omgeving probeer te manipuleren wanneer ik niet krijg wat ik wil, niet wil aanvaarden in en als mezelf.

En dus, omdat ik deze gedachten niet wil aanvaarden als 'mezelf', reageer ik erop met angst wanneer ze opkomen, en een gedachte van 'oh neen, niet weer'. 'Aanvaarden' in deze context wil niet zeggen dat het ok of goed is dat dit bestaat in mezelf, maar eerder dat ik het niet beoordeel, dat ik in de eerste plaats gewoon tot de vaststelling kan komen dat dit in mezelf bestaat -- en vanuit dat startpunt kan ik een beslissing maken in verband met of ik al dan niet wil dat dit in mezelf bestaat, gebaseerd op een onderzoek naar en in of dit gedachten- en reactiepatroon al dan niet het beste is voor mezelf.

Dus, wanneer ik de situatie waarin dit patroon zich afspeelde en waarin ik in een emotionele episode ging als reactie op dit patroon - dan zie ik dat ik de hele avond, al voordat ik een wedstrijd begon te spelen met dit individu, mij al gespannen voelde. Ik was daar met Sunette en Esteni, en ik ging eerst even opwarmen met Esteni terwijl Sunette op de bank ging zitten om ons te zien spelen. In deze context voelde ik mij al ongemakkelijk in mezelf omdat er gedachten in mijn geest opkwamen van 'Sunette en Esteni mogen niet zien dat ik mij onstabiel voel in mezelf', 'ze mogen niet zien dat ik emotioneel wordt of dat ik in mijn geest ga'.

Hierin zie ik dat ik bezig ben met het proberen om een bepaald beeld te projecteren naar hen toe in verband met 'wie ik ben', als zijn de 'wie ik wil dat zij denken dat ik ben', op basis van mijn persoonlijke geloofsystemen in verband met wat 'goed' is en wat 'slecht' is --- waarin ik dus wil dat zij mij zien en beoordelen als 'goed'.

Ik neem dus in feite absoluut geen verantwoordelijkheid voor mezelf, voor mijn eigen leven en voor wie ik ben vanbinnen. Het is alsof ik niet zie of erken dat ik voor mezelf insta, dat wie ik ben vanbinnen mijn verantwoordelijkheid is - en dat, als ik bijvoorbeeld in emoties ga en onstabiel wordt in mezelf, dan is dat mijn verantwoordelijkheid, dan creëer ik consequenties in mijn eigen leven, voor mezelf -- door bijvoorbeeld hoe ik mezelf begin te isoleren van de mensen in mijn omgeving en mensen op die manier van mij wegduw en mijn sociale relaties aldoende saboteer en compromitteer en hoe ik niet meer oplet of zie wat er om mij heen gebeurt omdat ik te verwikkeld ben in mijn eigen persoonlijke interne realiteit van Emoties en gedachten.

Ik bedoel, dat zijn consequenties en problemen die ik creëer in mijn leven voor mezelf, dat is waar ik mee moet leven --- het heeft niets te maken met Sunette of Esteni of wie dan ook. En toch geloof ik blijkbaar ergens in mijn onderbewustzijn dat ik niet verantwoordelijk ben voor mezelf -- dat op de één of andere manier, de mensen in mijn omgeving beslissen over mijn lot, over mijn leven.

Ik moet uiteraard niet al te ver gaan zoeken om te kunnen zien waar dit gedachtenpatroon vandaan komt --- omdat het duidelijk een specifieke interne ingesteldheid is die zich heeft opgebouwd tijdens de kindertijd waarin het wel degelijk de mensen in mijn omgeving waren die zich ontfermden over mijn 'lot' in deze wereld en die beslisten hoe mijn leven zou verlopen.

Hierin dus zie ik dat het belangrijk is voor mezelf om te onderzoeken wat het is dat ik wil van mijn bestaan -- wil ik zo leven? Wil ik mijn verantwoordelijkheid weggeven aan de mensen om mij heen gewoon zodat ik kan vastklampen aan de idee dat ik zal overleven? Wil ik mezelf limiteren en onderdrukken door mezelf te definieren in en als dat intern gedachtenpatroon van zelf-beoordeling? Of wil ik meer voor mezelf? Wil ik zien wat ik kan zijn en doen en worden in deze wereld?


Wordt Vervolgd in Dag 477

Dag 411: Hoe kan Manipulatie een Uitdrukking zijn die het Beste is voor Allen?

Dit is een verderzetting van "Dag 410: Het Verleden is een Leugen"


Zelf-Correctie Dimensie

Wanneer en als ik mezelf in een emotionele reactie zie gaan van te willen ineenstorten en huilen als een reactie op de ervaring van een conflict tussen machteloosheid en frustratie in mezelf - dan stop ik en ik adem - en ik zie, besef en realiseer mij dat deze reactie een manipulatie techniek is die ik tijdens mijn kindertijd in mezelf ontwikkeld heb, uit angst van de kwaadheid van de mensen om mij heen wanneer en als ik iets niet zou kunnen

waarin ik zie, besef en begrijp dat ik mezelf, door te participeren en mezelf uit te drukken in en als die manipulatie, onderdruk en limiteer en minder/kleiner maak dan wie/wat ik eigenlijk ben --- omdat ik mezelf in en als die manipulatie heb aanvaard als een slachtoffer van de mensen om mij heen, net zoals ik mezelf als kind het slachtoffer voelde van mijn ouders/leerkrachten en de volwassenen om mij heen -- en dat dus, als ik mezelf toesta mezelf te definieren in en als die manipulatie, dat ik dan het verleden met/in mezelf blijf meedragen en mezelf blijf verminderen in en als mezelf net zoals ik mij vroeger 'minderwaardig' voelde tegenover mijn ouders/leerkrachten/volwassenen

waarin  ik zie, besef en begrijp - dat ik nooit werkelijk minderwaardig geweest ben tegenover mijn ouders/leerkrachten/volwassenen - en dat die ervaring van minderwaardigheid een voorgeprogrammeerde, voorspelbare ervaring is die in elk kind geprogrammeerd wordt via het schoolsysteem en het familie-systeem in deze wereld, en dat ervoor zorgt dat kinderen zich onderwerpen aan al de systemen in deze wereld en bijgevolg zullen leven en bestaan in deze wereld als exacte kopiëen van hun ouders en grootouders en dus nooit zullen opstaan om het systeem te veranderen

ik zie, besef en begrijp hoe ik mezelf opzettelijk aan het limiteren en onderdrukken ben door mezelf te definieren in en als emotioneel geladen herinneringen/momenten uit het verleden waarin ik reageerde op de angst die ik voelde in mezelf in relatie tot mensen in mijn omgeving en door mezelf uit te drukken in en als het mechanisme van manipulatie in en als mezelf door bvb te beginnen huilen als reactie op een angst in mezelf, waarin ik probeer om opzettelijk in te spelen op de emoties van mensen om mij heen --- omdat ik daarin een statement maak dat ik geloof dat de ervaring van minderwaardigheid is wie ik werkelijk ben

ik zie, besef en begrijp dat ik niet minderwaardig ben aan de mensen om mij heen en dat de ervaring van minderwaardigheid eerder een gevolg was van voorgeprogrammeerde factoren tijdens de kindertijd die de illusie/idee creëren dat het kind 'minder' is dan de volwassene

waarin, ik mezelf tot doel stel om op te staan in en als mezelf en in en als deze wereld en realiteit als een zelf-verantwoordelijk levend wezen, in en als het besef dat ik één en gelijk ben met elk ander mens --- door een proces van zelf-correctie te bewandelen waarin ik de emotionele en mentale brainwashing van het verleden corrigeer en mezelf herstel als een stabiel levend wezen dat staat/bestaat als een punt van onvoorwaardelijke ondersteuning --- als het levende voorbeeld van hoe een volwassen mens werkelijk zou moeten bestaan, op een manier die het beste is voor al het leven hier op aarde, als een stabiel, consistent en betrouwbaar wezen dat niet bestuurd wordt door persoonlijke gevoelens of emotionele reacties, maar dat zichzelf bestuurt en dirigeert

ik stel mezelf tot doel om manipulatie in en als mezelf te corrigeren tot een expressie/uitdrukking van mezelf die geen reactie is op voorgeprogrammeerde emotionele ervaringen en in functie bestaat van persoonlijke overleving/zelfbehoud - maar die eerder een uitdrukking is in/van mezelf van een geven om al wat bestaat als mezelf, waarin ik de verantwoordelijkheid op mij neem om al wat bestaat in en als mijn omgeving, te sturen, besturen en begeleiden vanuit en op basis van inzicht in en begrip van hoe alles bestaat, werkt en functioneert - om een bestaan te creëeren dat het beste is voor allen als mezelf

Dag 410: Het Verleden is een Illusie

Dit is een vervolg van "Dag 409: Hoe het Verleden het Heden bepaalt"

"En dan, de ervaring van 'instorten' en 'huilen' in en als de emotionele ervaring van wanhoop, machteloosheid, hulpeloosheid en verlorenheid - is in feite een moment van manipulatie - omdat ik op dat moment inzie dat het mij niet zal lukken, en dat dus 'de volwassenen' kwaad zullen worden op mij omdat het mij niet lukt. En, omdat ik angst heb van die kwaadheid en die kwaadheid wil vermijden - ga ik beginnen huilen en 'ineenstorten' om medelijden te krijgen van 'de volwassenen' -- zodat ze, in de plaats van kwaad te zijn op mij omdat ik iets niet kan, eerder lief zullen zijn voor mij uit medelijden."

Zelf Vergeving Dimensie

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf niet heb toegestaan en geaccepteerd in te zien dat de plotse emotionele reactie van beginnen te huilen omdat ik iets niet kan - in werkelijkheid een 'overblijfsel' is van mijn kindertijd, als herinneringen die ik heb laten integreren en programmeren in mezelf en waarin ik mezelf heb gedefinieerd - waarin ik de uitdrukking van 'huilen' gebruikte om de mensen in mijn omgeving te manipuleren in hoe zij zichzelf uitdrukken tegenover mij omdat ik angst had dat zij kwaad zouden worden op mij --- in de plaats van in te zien dat deze emotionele reactie en uitdrukking niet is wie ik werkelijk ben omdat het gebaseerd is op een specifieke interpretatie en perceptie van de realiteit tijdens mijn kindertijd, waarin ik geloofde dat de mensen om mij heen 'meer' en 'machtiger' en 'sterker' en 'groter'/'beter' waren dan ikzelf --- en dat, de realiteit van mezelf is dat ik evenwaardig en één en gelijk ben met al de zogezegde 'volwassenen' om mij heen, en dat zij dus geen macht hebben over mij met hoe ze al dan niet denken over en/of reageren op mij

ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en geaccepteerd mezelf te identificeren met de manipulatie techniek van 'beginnen huilen' wanneer ik iets niet kan - als een reactie op de angst dat andere mensen zullen kwaad worden op mij, en dat dus specifieke herinneringen uit mijn kindertijd zich zullen herhalen --- in de plaats van in te zien dat de ervaring van mezelf tijdens mijn kindertijd, als 'inferieur' tegenover de mensen/volwassenen om mij heen, was een voorgeprogrammeerde ervaring die een gevolg/consequentie is van hoe ouders/volwassenen hun fysieke en mentale macht die ze hebben over kinderen misbruiken om slaven te kunnen hebben, in en als een persoonlijk verlangen naar een gevoel van superioriteit - en dat ik die manipulatie techniek van beginnen huilen wanneer ik iets niet kan om opzettelijk in te spelen op de medelijden van de mensen om mij heen, heb ontwikkeld als een 'overlevings-mechanisme', dat een reactie was op en een gevolg van de ervaring van inferioriteit die ik in mezelf had aanvaard als 'wie ik ben' in relatie tot en tegenover 'de volwassenen' in mijn wereld/omgeving, hetgeen in de eerste plaats een leugen was

ik vergeef mezelf dat ik mezelf nooit heb toegestaan en geaccepteerd in te zien dat manipulatie technieken zoals beginnen huilen wanneer ik iets niet kan in de hoop dat andere mensen niet kwaad zullen worden op mij maar eerder medelijden zullen hebben met mij - in mij bestaan omdat, toen ik een kind was, hielden de volwassenen in mijn omgeving die verantwoordelijk waren voor mij, geen rekening met wie ik eigenlijk ben in wat ik doe, met mijn fysieke beperkingen als kind en welke ondersteuning ik eigenlijk nodig heb als levend wezen in deze wereld --- waardoor ik allerlei 'overlevingsmechanismen' heb ontwikkeld die op zich niets te maken hebben met een fysieke overleving, maar eerder een 'mentale' overleving is, in een wereld en omgeving die niet werkelijk gaf om wie ik ben als een fysiek levend wezen en hoe ik besta in en als de fysieke realiteit van mezelf, waarin ik dus die 'mentale spelletjes' moest spelen teneinde van mijn omgeving gedaan te krijgen wat ik wilde en dus mezelf te kunnen beschermen -- en dat daardoor dus die manipulatie technieken niet zijn wie ik werkelijk ben in eenheid en gelijkheid met alle wezens om mij heen



ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en geaccepteerd niet in te zien dat de manipulatie techniek van beginnen huilen wanneer ik als kind iets niet kon, teneinde in te spelen op de medelijden van de mensen in mijn omgeving en hun reactie van kwaadheid te vermijden/ontwijken --- een voorgeprogrammeerde reactie was in en als de geest - die gebaseerd is op een ervaring van overlevingsangst als een reactie op de kwaadheid die ik ervoer van de volwassenen/mensen in mijn omgeving --- en dus niet een expressie/uitdrukking is van mezelf als wie ik werkelijk ben als het leven zelf in eenheid en gelijkheid


ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en geaccepteerd 'manipulatie' te beoordelen als een 'negatieve eigenschap' - in de plaats van in te zien dat die manipulatie nodig was tijdens mijn kindertijd om mezelf veilig en beschermd te houden, in relatie tot de volwassenen om mij heen - omdat de aard van de mens en van de menselijke geest in de mens, is dat de mens een irrationeel wezen is dat handelt op basis van en vanuit persoonlijke emotionele reacties op fysieke situaties en dus niet op basis van puur fysieke berekeningen van wat het beste is voor allen - en daardoor inconsistent en onbetrouwbaar is --- waardoor die manipulatie dus een gevolg was van de specifieke omgeving waar ik mij in bevond, die ik ervoer als zeer onvoorspelbaar en irrationeel, waarin ik merkte dat ik manipulatie nodig had om te kunnen krijgen wat ik wilde

ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en geaccepteerd mezelf af te scheiden van manipulatie door manipulatie te beoordelen als een negatieve eigenschap - en door mij slecht te voelen over mezelf omdat ik mezelf heb toegestaan mijn omgeving te manipuleren - in de plaats van te kijken naar de realiteit van de situatie en in te zien dat manipulatie op zich niet 'slecht' of 'negatief' is - maar dat manipulatie noodzakelijk is in deze wereld en realiteit om een specifiek gewenst resultaat te bereiden --- en dat er een verschil is tussen manipulatie die gebaseerd is op eigenbelang en afkomstig is vanuit de ervaring van verlangen, en manipulatie die gebeurt vanuit en op basis van een inzicht in en begrip van hoe de menselijke geest functioneert en wat er nodig is om mensen te kunnen bereiken en doen inzien dat hoe wij op dit moment bestaan niet het beste is voor allen en dus ook niet voor onszelf --- waarin het dus enkel een kwestie is van de manipulatie in en als mezelf te veranderen en corrigeren zodat het bestaat in en als zelf-directie, als een zelf-bestuurde/-gestuurde uitdrukking die het beste is voor allen

 ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en geaccepteerd mezelf te identificeren met de herinnering die zich heeft ingeprent/geintegreerd in en als mijn fysieke cellen - van de ervaring van angst op de reactie/ervaring van kwaadheid wanneer ik iets niet kan of wanneer iets mij niet lukt - en nog steeds te bestaan in en als een herhaling van dat ene moment --- in de plaats van mezelf te ondersteunen om de herinnering te vergeven en te corrigeren zodat ik in mijn bestaan/dagelijkse leven niet meer gestuurd/bestuurd en beïnvloed wordt door emotionele momenten/ervaringen uit het verleden

En dan, de ervaring van 'instorten' en 'huilen' in en als de emotionele ervaring van wanhoop, machteloosheid, hulpeloosheid en verlorenheid - is in feite een moment van manipulatie - omdat ik op dat moment inzie dat het mij niet zal lukken, en dat dus 'de volwassenen' kwaad zullen worden op mij omdat het mij niet lukt. En, omdat ik angst heb van die kwaadheid en die kwaadheid wil vermijden - ga ik beginnen huilen en 'ineenstorten' om medelijden te krijgen van 'de volwassenen' -- zodat ze, in de plaats van kwaad te zijn op mij omdat ik iets niet kan, eerder lief zullen zijn voor mij uit medelijden. - See more at: http://kim-reisnaarleven.blogspot.com/2013/11/dag-409-hoe-het-verleden-het-heden.html#sthash.RCxPzb3I.dpuf

En dan, de ervaring van 'instorten' en 'huilen' in en als de emotionele ervaring van wanhoop, machteloosheid, hulpeloosheid en verlorenheid - is in feite een moment van manipulatie - omdat ik op dat moment inzie dat het mij niet zal lukken, en dat dus 'de volwassenen' kwaad zullen worden op mij omdat het mij niet lukt. En, omdat ik angst heb van die kwaadheid en die kwaadheid wil vermijden - ga ik beginnen huilen en 'ineenstorten' om medelijden te krijgen van 'de volwassenen' -- zodat ze, in de plaats van kwaad te zijn op mij omdat ik iets niet kan, eerder lief zullen zijn voor mij uit medelijden. - See more at: http://kim-reisnaarleven.blogspot.com/2013/11/dag-409-hoe-het-verleden-het-heden.html#sthash.RCxPzb3I.dpuf

En dan, de ervaring van 'instorten' en 'huilen' in en als de emotionele ervaring van wanhoop, machteloosheid, hulpeloosheid en verlorenheid - is in feite een moment van manipulatie - omdat ik op dat moment inzie dat het mij niet zal lukken, en dat dus 'de volwassenen' kwaad zullen worden op mij omdat het mij niet lukt. En, omdat ik angst heb van die kwaadheid en die kwaadheid wil vermijden - ga ik beginnen huilen en 'ineenstorten' om medelijden te krijgen van 'de volwassenen' -- zodat ze, in de plaats van kwaad te zijn op mij omdat ik iets niet kan, eerder lief zullen zijn voor mij uit medelijden. - See more at: http://kim-reisnaarleven.blogspot.com/2013/11/dag-409-hoe-het-verleden-het-heden.html#sthash.RCxPzb3I.dpuf

En dan, de ervaring van 'instorten' en 'huilen' in en als de emotionele ervaring van wanhoop, machteloosheid, hulpeloosheid en verlorenheid - is in feite een moment van manipulatie - omdat ik op dat moment inzie dat het mij niet zal lukken, en dat dus 'de volwassenen' kwaad zullen worden op mij omdat het mij niet lukt. En, omdat ik angst heb van die kwaadheid en die kwaadheid wil vermijden - ga ik beginnen huilen en 'ineenstorten' om medelijden te krijgen van 'de volwassenen' -- zodat ze, in de plaats van kwaad te zijn op mij omdat ik iets niet kan, eerder lief zullen zijn voor mij uit medelijden. - See more at: http://kim-reisnaarleven.blogspot.com/2013/11/dag-409-hoe-het-verleden-het-heden.html#sthash.RCxPzb3I.dpuf

En dan, de ervaring van 'instorten' en 'huilen' in en als de emotionele ervaring van wanhoop, machteloosheid, hulpeloosheid en verlorenheid - is in feite een moment van manipulatie - omdat ik op dat moment inzie dat het mij niet zal lukken, en dat dus 'de volwassenen' kwaad zullen worden op mij omdat het mij niet lukt. En, omdat ik angst heb van die kwaadheid en die kwaadheid wil vermijden - ga ik beginnen huilen en 'ineenstorten' om medelijden te krijgen van 'de volwassenen' -- zodat ze, in de plaats van kwaad te zijn op mij omdat ik iets niet kan, eerder lief zullen zijn voor mij uit medelijden. - See more at: http://kim-reisnaarleven.blogspot.com/2013/11/dag-409-hoe-het-verleden-het-heden.html#sthash.RCxPzb3I.dpuf

Dag 307: Mensenrechten en Ouderschap - Is Criminaliteit een Gevolg van de Onwetendheid van de Ouder?

Deze blog is een vervolg op "Dag 305: Mensenrechten en Ouderschap - Wat Schrijven we op het Onbeschreven Blad in het Kind?" en "Dag 306: Mensenrechten en Ouderschap - Wie maakt de Criminelen in deze Wereld?" en maakt deel uit van een Blog-Serie die handelt over het Onderzoeken en herdefinieren van de Mensenrechten, deze kan je vinden in de Reis naar Leven van de Mensenrechten - en staat in functie van de Gelijk Leven Stichting die als Doel heeft een Samen-Leving te creëren op aarde waarin de Mensenrechten GELEEFD worden in en als onze dagelijkse Realiteit.


 ik besef en realiseer mij dat we in onze realiteit nooit werkelijk hebben onderzocht hoe een crimineel ontstaat - zodat we niet geconfronteerd zullen worden met onze verantwoordelijkheid als ouders tegenover ALLE kinderen in de wereld, wanneer we inzien dat een 'crimineel' altijd het product/resultaat is van een dysfunctionele omgeving die het kind een inferieure ervaring en begrip van de realiteit heeft meegegeven --- waardoor het kind bijgevolg op een inferieure manier in relatie zal staan met zijn omgeving, in en als het principe van 'geef en je zal ontvangen

ik besef en realiseer mij dat een crimineel niets meer of minder is dan iemand die geeft precies zoals hij heeft ontvangen van zijn omgeving -- en dat criminaliteit altijd het gevolg is van de ouders in deze wereld die kinderen laten verwaarloosd worden door hun omgeving - omdat wij 'ouderschap' hebben gedefinieerd in en als het EGO als een persoonlijk verlangen om een kind te 'hebben' en 'bezitten' als een persoonlijk eigendom dat in functie staat van onze persoonlijke verlangens om ons superieur en belangrijk te voelen -- en dat bijgevolg elke ouder in deze wereld direct verantwoordelijk is voor het bestaan van 'criminelen' in deze wereld, en dat de ware criminelen degenen zijn die de mensen die 'misdrijven' begaan in deze wereld gaan beoordelen, veroordelen en opsluiten zonder zich zelfs af te vragen of te onderzoeken wat die persoon tot die toestand heeft gedreven, zodat ze niet moeten inzien dat zij hun verantwoordelijkheid als ouder/volwassene in deze wereld niet hebben opgenomen in de eerste plaats door van deze wereld niet een veilige plek te maken voor ALLE kinderen, als een plek waarin kinderen niet gedreven zullen worden tot het uitvoeren van wanhoopsdaden als wat 'criminaliteit' in wezen is

ik besef en realiseer mij dat 'criminaliteit' in wezen een schreeuw om hulp is van een individu die verwaarloosd geweest is door zijn omgeving en die het directe product is van de ouders in deze wereld die niet genoeg om het leven geven om te zorgen voor ALLE kinderen één en gelijk - en dat dus de echte criminelen, als degenen die criminaliteit creëren en toestaan te bestaan, dat zijn de ouders in deze wereld die geloven dat hun 'verantwoordelijkheid' zich beperkt tot HUN KIND, en die daarin hun ware verantwoordelijkheid als Menswezen hier op aarde, hun verantwoordelijkheid als Mens tegenover Al het Leven op Aarde, hebben verloochend

ik stel mezelf tot doel om aan te tonen dat ouders in deze wereld de verwaarlozing van kinderen in deze wereld rechtvaardigen in functie van het welzijn van HUN KIND - door de ego-centrische ingesteldheid die ze hebben toegestaan te bestaan in zichzelf in hoe ze enkel geven om HUN KIND, omdat het hun bezit is en hen daarom een persoonlijk intern positief gevoel geeft over zichzelf als het gevoel dat zij belangrijk zijn

ik stel mezelf tot doel om aan te tonen dat 'criminaliteit' enkel kan bestaan wanneer mensen een inferieur inzicht hebben in hoe de realiteit werkt, en hoe met andere woorden een 'crimineel' ontstaat als een product en resultaat van bepaalde omgevingsfactoren en gebeurtenissen en invloeden --- en dat ouders hierin de verantwoordelijkheid hebben om zichzelf te onderwijzen in hoe een kind zich ontwikkelt en hoe een kind werkelijk opgroeit tot een individu in deze wereld, zodat ouders hun verantwoordelijkheid kunnen bevatten tegenover het soort mens dat ze passief creëren en toestaan te ontstaan door hoe ze andere kinderen laten opgroeien in verwaarlozende en misbruikende gezinnen en omgevingen

ik stel mezelf tot doel om aan te tonen dat geen enkel ouder in deze wereld werkelijk inzicht heeft in hoe hde geest van het kind zich ontwikkeld doorheen de opvoeding - en dat ouders die onwetendheid gebruiken om zichzelf ervan te overtuigen dat ze niet verantwoordelijkheid zijn voor het bestaan van 'criminelen' en 'criminaliteit' in deze wereld, als de wereld waarvan ze geloven dat ze hun kind ertegen moeten beschermen --- en dat het daarom belangrijk en noodzakelijk is dat elke ouder een Reis naar Leven bewandelt, als het ontwikkelen van zelf-onderzoek, zelf-inzicht en zelf-verantwoordelijkheid - omdat dat de enige manier is waarop we kunnen ZIEN wat we creëren in deze wereld als de consequenties van onze gedachten, woorden en daden - omdat Onwetendheid geen excuus is wanneer de mogelijkheid er is om inzicht te ontwikkelen en dus een Verantwoordelijk wezen te worden hier op aarde die kan omgaan met zijn omgeving op een manier die het beste resultaat zal produceren voor al het leven op aarde





DIP Lite - Gratis Online Cursus in Zelf-Ondersteuning voor Beginners
DIP PRO - Een Desteni Cursus voor zij die Klaar zijn om de Reis van hun Leven te Maken
desteni.org - Doe mee in Discussies op het Forum en/of Onderzoek het Desteni Materiaal
eqafe.com - Investeer in de Verscheidene Interviews Als Ondersteuning in je Reis naar Zelf-Perfectie
equalmoney.org - Leer Over een GelijkGeld Systeem en Stem op de Doelen en Principes
Equal Life Foundation - Facebook Stream met de Dagelijkse Realiteit en Oplossingen
Creations Journey To Life 7 Year Process Blogs
Heavens Journey To Life 7 Year Process Blogs

Dag 306: Mensenrechten en Ouderschap - Wie maakt de Criminelen in deze Wereld?

Deze blog is een vervolg op "Dag 305: Mensenrechten en Ouderschap - Wat Schrijven we op het Onbeschreven Blad in het Kind?" en maakt deel uit van een Blog-Serie die handelt over het Onderzoeken en herdefinieren van de Mensenrechten, deze kan je vinden in de Reis naar Leven van de Mensenrechten - en staat in functie van de Gelijk Leven Stichting die als Doel heeft een Samen-Leving te creëren op aarde waarin de Mensenrechten GELEEFD worden in en als onze dagelijkse Realiteit.

ik vergeef mezelf dat ik mezelf  nooit heb toegestaan en geaccepteerd in te zien dat wanneer ouders de 'speciale band' die ze hebben met hun kinderen en de 'speciale liefde/genegenheid' die ze voelen voor hun kinderen verklaren aan de hand van de term 'het is mijn vlees en bloed', dat ze dan liegen - omdat ELK kind ons vlees en bloed is, we zijn elkaars vlees en bloed, het vlees en bloed van elk mens is het stof der aarde, gemaakt van dezelfde substantie --- en dat ouders het 'vlees en bloed' gebruiken als een excuus om niet te beseffen dat de reden waarom ze die 'speciale affiniteit' voelen tegenover hun kind alleen en niet tegenover andere kinderen, is omwille van de GEEST/het ego in de ouder die het kind ziet als 'mijn bezit', en is dus volledig enkel gebaseerd op het eigenbelang en de ego-centrische belangen/verlangens van de ouder, en heeft helemaal niets te maken met het kind zelf als een fysiek levend wezen

ik vergeef mezelf dat ik mezelf nooit heb toegestaan en geaccepteerd in te zien dat het feit dat ouders hun 'liefde' voor hun kind niet baseren op 'vlees en bloed' maar op GEVOELENS die enkel in de GEEST van de ouder bestaan en gebaseerd zijn op eigenbelang, de reden is waarom er niet gegeven wordt om het Vlees en Bloed van elk kind in deze wereld op evenwaardige manier --- omdat het vlees en bloed in elk kind één en gelijk is - en enkel de Geest zal meer waarde plaatsen in 'mijn kind' omdat het dat ziet als 'mijn bezit', aangezien het ego geobsedeerd is met persoonlijk eigendom, bezit en hebberigheid

ik vergeef mezelf dat ik mezelf nooit heb toegestaan en geaccepteerd in te zien dat ouders de zogezegde 'wrede wereld' die ze gebruiken als rechtvaardiging voor de idee dat ze wel moeten hun kind beschermen en dat ze wel moeten zich zorgen maken om HUN KIND, en dat ze dus geen tijd hebben om zich bezig te houden met andere kinderen, zelf hebben gecreëerd --- door zich net niet bezig te houden met alle kinderen in eenheid en gelijkheid en op een evenwaardige manier, en daardoor kinderen te laten opgroeien in deze wereld in een misbruikende, verwaarlozende en gedepriveerde omgeving die de voedingsbodem vormt voor de uiteindelijke 'crimineel' die ze zullen worden als iemand die precies zoveel zal 'geven om' zijn omgeving en andere mensen zoals die mensen hebben 'gegeven om' hem, niets dus

ik vergeef mezelf dat ik mezelf nooit heb toegestaan en geaccepteerd in te zien dat als en wanneer de 'liefde' in de ouder tegenover zijn kind gedefinieerd is door een GEVOEL, dat die liefde altijd eigenbelang representeerd - als bepaalde persoonlijke verlangens van de ouder tegenover het kind --- waarin de ouder het kind niet werkelijk ziet als 'vlees en bloed', maar als een persoonlijk bezit - en dat het kind bijgevolg ook geprogrammeerd zal worden naar het evenbeeld van de ouder, als een bezitterig en hebberig en ego-centrisch individu die 'geven om' en 'houden van' ook zal definieren in en als persoonlijke gevoelens die altijd eigenbelang representeren --- waardoor een wereld waarin de mensenrechten geëerd en uitgevoerd worden als een werkelijk 'geven om allen', onmogelijk is

ik vergeef mezelf dat ik mezelf niet heb toegestaan en geaccepteerd in te zien dat het woord 'liefde' immens veel misbruikt wordt door ouders - omdat 'liefde' gebruikt wordt als rechtvaardiging om de eigenlijke realiteit te verbergen, als het FEIT dat die 'speciale gevoelens' die ouders 'liefde' noemen, in wezen gebaseerd zijn op persoonlijke verlangens en belangen die de ouder heeft in relatie tot het kind, waardoor de ouder zich ook enkel 'positief' voelt tegenover ZIJN KIND, en niet tegenover alle kinderen in de wereld --- omdat dat gevoel niets te maken heeft met 'liefde', maar met 'bezitterigheid' en 'hebzucht' --- omdat, als die 'liefde' echt zou zijn, dan zou de ouder die 'liefde' voelen op een gelijkmatige manier voor ELK KIND ter wereld, als het vlees en bloed van de aarde dat één en gelijk is - en dan zou die 'liefde' zichtbaar zijn in deze fysieke realiteit als de onvoorwaardelijke uitvoering van de mensenrechten op elke manier


Wordt vervolgd in Dag 307




DIP Lite - Gratis Online Cursus in Zelf-Ondersteuning voor Beginners
DIP PRO - Een Desteni Cursus voor zij die Klaar zijn om de Reis van hun Leven te Maken
desteni.org - Doe mee in Discussies op het Forum en/of Onderzoek het Desteni Materiaal
eqafe.com - Investeer in de Verscheidene Interviews Als Ondersteuning in je Reis naar Zelf-Perfectie
equalmoney.org - Leer Over een GelijkGeld Systeem en Stem op de Doelen en Principes
Equal Life Foundation - Facebook Stream met de Dagelijkse Realiteit en Oplossingen
Creations Journey To Life 7 Year Process Blogs
Heavens Journey To Life 7 Year Process Blogs