Dag 782: Van Denken naar Doen - Overschrijdt de Drempel naar Ware Zelf-Verandering

In elk proces van het veranderen van jezelf op een bepaald vlak is het belangrijkste maar ook het moeilijkste deel steeds het 'doen'. Er is de voorbereidingsfase, waarin je de achterliggende factoren onderzoekt en bekijkt en waarin je inzicht ontwikkelt van de gewoonte of het patroon dat je van plan bent te veranderen, zodat je kan zien hoe je het patroon kan veranderen. Danzij de voorbereidingsfase en het inzicht dat je hebt ontwikkelt ben je beter in staat om te zien hoe het patroon zich voltrekt in jezelf, waar en wanneer het geactiveerd wordt en hoe het zich beweegt. Door middel van dit inzicht ben je dan voorbereid om het patroon op praktische wijze te gaan aanpakken en ben je het best in staat om ook efficient te zijn in hoe je het aanpakt.

Vaak echter hebben we moeite met het overschrijden van de drempel tussen denken en doen, of tussen inzicht en uitvoering. We zien hoe, wat, wanneer en waar en begrijpen de details van het patroon, maar blijken de meeste moeite te hebben met het eigenlijk daadwerkelijk stoppen van het patroon in de fysieke werkelijkheid. Neem bijvoorbeeld een gewoonte zoals roken. Als je een verslaving hebt aan roken, dan kan het je helpen om die verslaving te stoppen door te begrijpen hoe en waarom de verslaving bestaat in de eerste plaats. Misschien rook je om jezelf af te leiden van bepaalde nare ervaringen in jezelf. Misschien heb je het gevoel dat roken je helpt om beter om te gaan met stress. Als jij tot een begrip en inzicht kan komen van hoe de verslaving van roken 'werkt' in jezelf, dan kan je ten eerste de interne redenen van de verslaving aanpakken en veranderen zodat het makkelijker wordt voor jezelf om op extern vlak te stoppen.

Een fysieke gewoonte is echter moeilijk om zomaar te veranderen omdat het zo ingeburgerd zit in onszelf als fysiek wezen. Soms is het dus zo dat je de interne factoren die bijdragen aan de instandhouding van de verslaving verwerkt hebt maar dat wanneer het aankomt op het 'echt' maken van de verandering door de fysieke verslaving en gewoonte te corrigeren, komen er plots allerlei redenen en rechtvaardigingen en excuses naar boven waarmee je jezelf afleidt om op fysiek vlak niet werkelijk te verandering.

Soms is het zelfs zo dat je uiteindelijk gaat geloven dat je al veranderd bent omdat je het voorbereidingsproces bewandeld hebt en omdat je begrijpt hoe bepaalde patronen en gewoontes in jezelf bestaan. Je gelooft met andere woorden dat, gewoon omdat je inzicht hebt in jezelf en in waarom je doet wat je doet, dat je daardoor een verandert mens bent. Wat je hierin echter aan het doen bent is dat je de realiteit van jezelf aan het onderdrukken bent omdat je in feite niet werkelijk wil veranderen. Je overtuigt jezelf er dus van dat je wel veranderd bent gewoon omdat je je uitkijk en je perspectief op je gedrag veranderd hebt zodat je je goed kan voelen en niet geconfronteerd hoeft te worden met je eigen angsten en weerstand om die fysieke patronen daadwerkelijk te gaan veranderen.

Wat we bij Desteni dus steeds benadrukken is hoe zeer het van belang is dat je interne en je externe proces van verandering hand in hand gaan, zodat je uiteindelijk niet verloren geraakt in onderdrukking en ontkenning in je eigen geest en zodat jij 100 percent kan weten dat je verandering echt is, op alle vlakken van je bestaan.

Dag 718: De Misconceptie van Zelf-Verandering

Om verder te zetten op de laatste blogs in verband met het proces van verandering en de praktische uiteenzetting van de stappen die noodzakelijk zijn om zelf-verandering te manifesteren en werkelijkheid te maken, bekijken we in deze blog een belangrijke factor die aanvankelijk niet evident is wanneer je bepaalde gedachten- en reactiepatronen in jezelf gaat veranderen.

En die factor is namelijk dat het veranderen van een manier van denken en reageren in je geest en lichaam niet wil zeggen dat die specifieke manier van denken en reageren die hoogstwaarschijnlijk al sinds lange tijd deel uitmaken van jouw persoonlijkheid zal 'verdwijnen' of zal ophouden te bestaan in je geest en in jezelf.

Dit is een 'belangrijke' factor om in te zien en te begrijpen in dit proces van zelf-verandering omdat het een punt is dat voor mij lange tijd een struikelblok geweest is en een reden waarom ik vaak de indruk kreeg dat er bepaalde patronen zijn in mijn geest die ik gewoon niet leek te kunnen veranderen omdat ze naar boven bleven komen ondanks dat ik veel tijd had besteed aan het toepassen van mezelf in het veranderen van die patronen.

In deze vlog 2015 What you can learn about dreams leg ik ook uit  hoe zelfs mijn onderbewustzijn door middel van mijn droom mij liet weten dat dit een belangrijke factor is en dat het tijd is dat ik tot een inzicht kom in relatie tot hoe ik mezelf aan het saboteren ben geweest in mijn proces simpelweg door deze ene factor niet in te zien en te begrijpen.

Als je denkt aan het veranderen van jezelf, van je gedachten en reactie-patronen, dan kan er de neiging in jezelf bestaan om die 'verandering' te interpreteren als een verwachting dat als jij jezelf verandert, dat die patronen niet meer zullen bestaan in jezelf. Wat je dan echter niet beseft is dat als die verwachting in jezelf bestaat, dat je je eigen proces van zelf-verandering zal gaan saboteren.

Zelf-verandering gaat immers niet om het veranderen van je geest, van gedachten- en reactiepatronen. Het betekent niet dat wie je was en wat er in jezelf bestond niet meer in jezelf zal bestaan en dat je een ander of een nieuw persoon zal zijn. Dat was echter wel mijn perceptie en veronderstelling, dat als ik een patroon in mijn geest verander, zoals bijvoorbeeld het patroon van stress en gehaastheid, dat dat patroon dan niet meer zal bestaan in mezelf en dat ik het niet meer zal ervaren.

Maar ik besefte niet dat wat ik in die veronderstelling en verwachting eigenlijk aan het doen ben, is het beoordelen van die ervaringen. Omdat, wat ik eigenlijk zeg is 'ik wil niet dat die ervaringen in mezelf bestaan, ik wil mij zo niet voelen', en dus duw ik het eigenlijk van mezelf weg en stigmatiseer ik het.

Uiteindelijk werden die emotionele en gedachten patronen die ik wilde overstijgen en 'veranderen' enkel verstevigd en ze bleven naar boven komen in mijn geest en uiteindelijk dacht ik van 'hoe komt dit toch?! Ik heb dit patroon doorwandeld, waarom laat ik mij hier nog zo makkelijk door beïnvloeden?'

Het was pas wanneer ik mij eindelijk realiseerde dat het niet gaat om de emoties en de gedachten die in mijn geest naar boven komen. Wat er in mijn geest naar boven komt en wat in mezelf bestaat is in wezen irrelevant. Wat mijn 'zelf-verandering' bepaalt is mijn beslissing om simpelweg in te zien dat die ervaringen en gedachtenpatronen niet zijn wie ik ben. Ze mogen dan wel in mijn geest naar boven komen maar dat wil niet zeggen dat ze bepalen wie ik ben.

En eenmaal ik die beslissing nam en stabiel ging staan in het besef dat mijn geest mij misschien wel in een bepaalde richting wil duwen, maar dat niet wil zeggen dat ik door die richting bepaald ben en dat die richting is 'wie ik ben', dan realiseerde ik mij dat ik zoveel tijd verspilt heb met het vechten tegen wat in mijn geest naar boven komt, met vechten tegen mijn emoties en gedachten in een poging om te 'veranderen'. Terwijl al die tijd kwam mijn 'verandering' enkel aan op een simpele beslissing die ik voor mezelf moet maken om ten aanschouw van mijn eigen geest te zeggen van 'dit is niet wie ik ben' en 'mijn geest mag dan wel impliceren dat dit is wie ik ben omdat ik zo denk en ik mij zo voel, maar ik maak in dit moment de beslissing dat het niet is wie ik ben omdat ik die macht heb', 'wat mijn geest mij ook laat zien of vertelt over wie ik zogezegd ben, ik heb steeds de macht om zelf te beslissen wie ik ben in elk moment van ademhaling'.

Dag 717: Van Inzicht tot Verandering - Een proces van Praktische Toepassing

In deze blog kijken we naar de derde stap na het onderzoeken van hoe het punt dat achter een 'ongeluk' schuilt zich in je leven en in jezelf afspeelt, een process in Dag 716: Hoe kan je ontcijferen wat een 'ongeluk' je laat zien over jezelf? uit de doeken gedaan werd. Nadat je voor jezelf hebt kunnen vaststellen hoe het schadelijke patroon zich afspeelt in jezelf en je leven en hoe het in elkaar zit, is het uiteraard een kwestie om te onderzoeken hoe je dat patroon kan transformeren tot iets constructief.

Begrijpen hoe iets bestaat en in elkaar zit zorgt namelijk niet voor verandering. Beseffen wat er binnenin  jezelf bestaat en wat aan de oorsprong lag van dingen die in je leven gebeuren, hoe verademend en bevrijdend dat besef ook aanvoelt, zal vanzelf geen verandering teweeg brengen. Dit is een misconceptie die makkelijk kan bestaan, namelijk dat je, gewoon omwille van een momentaire ervaring van opluchting of verlichting in het moment waarin je plots inzicht krijgt in jezelf, meteen ook 'verlicht' bent in de zin van dat je het patroon overstegen hebt.

Inzien, begrijpen en realiseren wat aan de oorsprong ligt van een bepaald gedragspatroon en/of hoe je je vanbinnen ervaart of hoe je soms reageert op situaties kan vaak een zeer opluchtend effect hebben en zelfs zodanig dat het aanvoelt alsof de probleemreactie of het problematische patroon in kwestie plots verdwenen is. Daardoor dat de illusie kan ontstaan dat je, omwille van dat ene moment van realisatie, het hele patroon voorgoed hebt opgegeven en losgelaten.

Je zal na een tijdje echter beginnen merken dat het gedachten- en reactiepatroon gewoon weer naar boven komt in jezelf en dat je uiteindelijk precies dezelfde situaties in jezelf en in je wereld tegenkomt. En dit is omdat echte verandering niet enkel gebeurt middels een realisatie of inzicht. Echte verandering is het toepassen van dat inzicht op praktische wijze, en dit wil zeggen dat je:

1. Gewaarzijn toepast om op te merken en te identificeren wanneer het patroon opkomt in jezelf in je dagelijkse leven
2. Gewaarzijn toepast om, wanneer de reactie in jezelf naar boven komt, te onderzoeken wat er precies in jezelf gebeurt om te leren hoe de reactie precies bestaat zodat je dat onderzoek kan gebruiken als een basis voor het formuleren van een oplossing
3. De reactie daadwerkelijk ook verandert in zulk 'n momenten waarin je ze ziet opkomen en als je merkt dat dit niet lukt, dan teruggaat naar het onderzoeken van hoe de reactie in jezelf bestaat zodat je tot een betere oplossing kan komen teneinde de reactie beter te kunnen veranderen

Zelf-Vergeving en zelf-correctieve stellingen is het gereedschap dat dit proces van het praktisch veranderen van patronen in je dagelijkse leven faciliteert. Het proces dat je dus in feite bewandelt is als volgt:

1. Je wordt je gewaar van een patroon in jezelf dat schadelijke gevolgen en consequenties heeft voor jou en je omgeving
2. Schrijven: Hier kom je vaak tot bepaalde inzichten die een zekere stabiliteit in jezelf teweeg brengen
3. Zelf-vergeving: in deze stap maak en leef je de stelling dat jij verantwoordelijkheid neemt voor het patroon in kwestie
4. Zelf-correctie: middels dit besef van zelf-verantwoordelijkheid formuleer je praktische oplossingen die jij in je dagelijkse leven kan toepassen om het patroon in de momenten waarin het zichzelf laat zien te veranderen
5. Praktische zelf-verandering: dit is waar jij je proces van gewaarzijn, schrijven, zelf-vergeving en zelf-verantwoordelijkheid overdraagt naar je dagelijkse werkelijkheid en ervoor zorgt dat wat jij hebt ingezien niet voor niets geweest is maar eerder gebruikt wordt om het patroon dat jij hebt ingezien als zijnde schadelijk voorgoed te veranderen

Dag 707: Van Gewaarzijn tot Ware Verandering

Ter verderzetting van "Dag 706: Bepaalt je Identiteit wie je bent of bepaal jij je Identiteit?" , deel ik in deze blog de praktische toepassing van de correctieve stellingen die ik in de voorgaande blog uitgeschreven heb.

Correctieve stellingen zijn enkel echt wanneer ze toegepast en geleeft worden dus is het belangrijk om niet enkel te kijken naar het schrijven en het toepassen van zelf-vergeving en zelf-correctie in schrijven, maar ook om te onderzoeken hoe je jezelf op realistisch vlak in je dagelijkse werkelijkheid veranderd hebt in lijn met de correctie die je uitgeschreven hebt en in lijn met de inzichten en realisaties die je gemaakt hebt tijdens de voorgaande stappen van schrijven, zelf-vergeving en zelf-correctie.

Na het proces van schrijven bewandeld te hebben in de voorgaande blogs, als namelijk het proces van het creëren van gewaarzijn in relatie tot het patroon dat ik ontdekte als verbonden aan het pijn-punt in mijn linker bovenarm, merk ik dat ik mij meer bewust ben van zulk 'n momenten waarin ik in mijn geest de neiging heb om mijn gedrag en uitdrukking te plaatsen in 'hoe andere mensen mij zien', waarin ik bijvoorbeeld nadat ik mezelf heb uitgedrukt in een situatie, begin na te denken over hoe dat overgekomen geweest zou zijn voor de andere mensen in de situatie.

Nadat ik het geschreven proces bewandeld heb, heb ik mezelf dus meer voorbereid en in staat gesteld om het patroon in kwestie ook degelijk te veranderen, zodat het niet een intentie of 'bedoeling' blijft maar een ware zelf-verandering. Een moment van zelf-verandering was bijvoorbeeld vandaag na een moment waarin ik een gesprek had met een aantal meiden.

Ik wandelde weg van het gesprek en ik zag hoe mijn geest in het patroon ging van het willen nadenken over hoe zij in zichzelf gereageerd zouden hebben op mijn woorden en mijn uitdrukking. "wat denken ze nu over mij?", "zijn ze akkoord met wat ik gezegd heb?", "aanvaarden ze mij als een volwaardig deel van hun realiteit?", etcetera. En in dat moment werd ik mij plots gewaar dat ik over dit patroon geschreven heb en dat ik precies dit patroon uit de doeken gedaan heb in mijn proces van schrijven, zelf-vergeving en zelf-correctie.

Ik werd mij gewaar dat dit het moment van ware verandering was, dit was mijn moment van het leven van de correctie in mijn fysieke expressie. Dit was het moment waarin ik aan mezelf moest bewijzen dat ik mijn geschreven correcties kan leven in mijn fysieke realiteit en dat mijn schrijven dus niet zomaar lege intenties en lege woorden waren.

Vanaf het moment dat ik mij dus gewaar werd van het patroon was het makkelijk om de stap te nemen om niet in het patroon te stappen en het patroon niet verder te laten gaan in mijn geest. Wanneer je je immers gewaar bent van wat het in werkelijkheid is, hetgeen je voor jezelf hebt kunnen inzien in het proces van schrijven, is het makkelijk om die stap te zetten. En daarom is het proces van schrijven, zelf-vergeving en zelf-correctie zo belangrijk om het pad van verandering te plaveien waar jij dan op kan wandelen in de fysieke verandering.

Dag 594: Hoe en Wanneer Ontstaan Emotionele Patronen in Onszelf?

 Dag 594: Hoe en Wanneer Ontstaan Emotionele Patronen in Onszelf?

 Het Veranderen van de Emotie van Onzekerheid

 Het Veranderen van de Emotie van OnzelfzekerheidHet

Het is zelfs zo dat, terwijl ik alles angstvallig probeerde om de onzekerheid in mezelf niet meer te hoeven ervaren, begon ik mij diep vanbinnen eigenlijk enorm afgescheiden te voelen van de mensen om mij heen en begon ik mij zelfs 'vreemd' te voelen. 'vreemd' in de zin van dat ik uiteindelijk het gevoel had dat ik een soort buitenaards wezen ben en dat ik totaal geen connectie kan vinden of ervaren met de mensen die ik zag in mijn wereld en omgeving. Dus, ik bedoel, ook al ervoer ik in mijn bewuste geest dan wel dat ik niet meer zelf-onzeker ben in relatie tot andere mensen - in wezen had ik de ervaring van onzekerheid zodanig onderdrukt dat het op onbewust en onderbewust niveau in mezelf een ervaring van absolute afscheiding werd -- hetgeen dus in feite de manifestatie van mijn oneerlijkheid was tegenover mezelf in relatie tot het feit dat ik mij onzeker voel in mezelf in mijn relaties met de mensen om mij heen. Dag 593: Hoe Onzelfzekerheid een Ervaring van Absolute Afscheiding kan Worden in Onze Geest

Ik bedoel, het ding is dat je gedurende je leven, vanaf een zeer jonge leeftijd, een specifieke relatie begint op te bouwen met specifieke emoties. Die emotionele ervaringen zoals onzekerheid die naar boven komen in jezelf in bepaalde situaties zijn niet zomaar emoties, het zijn als het ware delen van jezelf geworden die je gevoed en ontwikkeld hebt doorheen je leven - net zoals je lichaam is opgegroeid en ontwikkeld, zo ook is je geest zich gaan ontwikkelen in je lichaam, en is je geest haast een soort 'tweede lichaam' geworden dat in eenheid en verbinding bestaat met je fysieke lichaam.

Wat ik daarmee wil zeggen is dat het eigenlijk absurd is om te gaan reageren op je emoties, en dus op je 'emotionele lichaam', en je emoties 'niet te willen' - zoals ik mij bijvoorbeeld niet meer onzeker wilde voelen in sociale situaties. Ik reageerde op de emotionele reactie en ervaring van onzekerheid in mezelf met weerstand en beoordeling en verwerping omdat, ik wilde mij zelfzeker voelen - ik had een specifiek idee in mijn geest van hoe ik mij wilde uitdrukken. Wanneer ik immers naar de mensen om mij heen keek, en dan met name welbepaalde mensen in mijn omgeving, dan zag ik een expressie in hen die ik niet in mezelf herkende, een vloeiendheid en spontaniteit die prijsgaf dat zij zich comfortabel voelde in hun lichaam en lichamelijke uitdrukking.

Zo wilde ik ook zijn in relatie tot de mensen in mijn wereld en omgeving. Ik wilde mezelf ook zo kunnen uitdrukken, en dus reageerde ik op mezelf en op de emotionele ervaring van onzekerheid die ik steeds ervoer in relatie tot mensen in mijn wereld en realiteit - omdat die ervaring van onzekerheid een gespannenheid teweegbracht in mijn lichaam die mijn beweging en fysieke uitdrukking leek te saboteren. Ik voelde me niet comfortabel in mijn lichaam omwille van de ervaring van onzekerheid die door mijn lichaam ging en een spanning creëerde in mijn bewegingen - ten gevolge van bepaalde gedachten die door mijn geest gingen en die geactiveerd werden wanneer ik in het bijzijn van mensen was.

Maar wat ik In die reactie van weerstand tegen mijn eigen emotionele reactie van onzekerheid en het verlangen om de zekerheid die ik zag in een ander te belichamen, niet zag of overwoog - is dat de onzekerheid in mezelf als een deel van mijn lichaam was dat ik over tijd doorheen mijn leven had ontwikkeld en dat nu een 'volwaardig' deel vormde van mezelf dat ik met andere woorden niet zomaar kan negeren of onderdrukken of laten vallen gewoon omdat ik het persoonlijk niet meer wil ervaren. En, wat ik ook niet zag of besefte is dat ik misschien nu de ervaring van onzekerheid ongemakkelijk en onaangenaam en ongewenst vind, maar dat dat zeker niet altijd zo was.

Ik bedoel, op een bepaald punt in mijn leven ben ik zelf bewust  beginnen participeren in die ervaring van onzekerheid, die toen nog een vrij subtiele ervaring was in mezelf, omdat ik er een specifiek doel voor had - het had een bepaald nut voor mij. Het is pas door er jarenlang in te blijven participeren en het steeds opnieuw op te wekken en te voeden in mezelf door het steeds weer te blijven activeren - dat de ervaring meer en meer intens werd tot het nu uiteindelijk op een punt is dat ik mij al lang niet meer herinner waarom ik die ervaring wilde genereren in mezelf in de eerste plaats en wat het precieze doel ervan was, waardoor ik het nu begin te ervaren en definieren als een hindernis binnenin mezelf -- terwijl, wat het dus eigenlijk werkelijk is, is een soort van stoornis in mijn emotionele en fysieke lichaam die ik zelf gecreëerd heb door middel van mijn voortdurende en consistente participatie in het opwekken en genereren van specifieke energie.

Dag 562: Wanneer Inzichten Leugens Worden

 Dag 562: Wanneer Inzichten Leugens worden

Het Proces van Zelf-Verandering en de Drie Niveaus van Bestaan

Deze blog is een Verderzetting van Dag 561: Hoe Verander ik mijn Relatie tot Mijn Eigen Geest op Fysiek Vlak?

Dag 561: Hoe Verander ik mijn Relatie tot mijn Eigen Geest op Fysiek Vlak? - See more at: http://kim-reisnaarleven.blogspot.com/2014/10/dag-561-hoe-verander-ik-mijn-relatie.html#sthash.6weBrhl6.dpuf

Dag 561: Hoe Verander ik mijn Relatie tot mijn Eigen Geest op Fysiek Vlak? - See more at: http://kim-reisnaarleven.blogspot.com/2014/10/dag-561-hoe-verander-ik-mijn-relatie.html#sthash.6weBrhl6.dpuf

Dag 561: Hoe Verander ik mijn Relatie tot mijn Eigen Geest op Fysiek Vlak? - See more at: http://kim-reisnaarleven.blogspot.com/2014/10/dag-561-hoe-verander-ik-mijn-relatie.html#sthash.6weBrhl6.dpuf

Dit zijn dus de specifieke stappen die bewandeld worden in een proces van Zelf-Verandering en die verzekeren dat dit proces van Zelf-Verandering op alle vlakken gebeurt van hoe wij bestaan als wezen. Alle vlakken zijnde zowel op vlak van intern gewaarzijn, waarin we ons gewaar worden van hoe een specifiek gedachten- en emotioneel patroon functioneer in onze geest, als op vlak van ons wezen, waarin we een standpunt innemen in onszelf en een authoriteit innemen in onszelf in relatie tot het specifieke patroon dat bestaat in onze geest door bijvoorbeeld als en wanneer het opkomt in onszelf, onszelf niet zomaar te laten meevoeren door de emoties en gevoelens en gedachten in en als het patroon maar in de plaats daarvan opstaan in onszelf in en als een standpunt en statement waarin wij als wezen zeggen van 'neen, dit patroon is niet wie ik ben! Ik ben Hier - als het zelf-sturende en zelf-bepalende principe binnenin en als mezelf!' - en ook op vlak van ons fysieke bestaan in en als het fysieke lichaam waarin we ons gedrag veranderen  dat in relatie staat met het patroon in onze geest.

Het gedrag zijnde bijvoorbeeld waarin we zullen opgeven in het doen of uitvoeren van taken of projecten of opgeven in een leerproces in onze fysieke participate in onze wereld, ten gevolge van emotionele reacties in onszelf op een gedachtenpatroon in onze geest waarin we onszelf zien 'falen' en 'mislukken' en waarin we onszelf neerhalen in en als ons zelf-beeld.

Dus, in het proces van zelf-verandering - kan dat proces en die zelf-verandering pas echt en werkzaam zijn als en wanneer je deze drie dimensies van jezelf tegelijkertijd verandert, en je jezelf dus verandert in en als wie je bent op elk vlak van je bestaan --- namelijk op vlak van je gewaarzijn, je wezenlijkheid en je fysicaliteit. Je gewaarzijn, zijnde dat 'iets' in jezelf waarin je ziet en beseft wie je bent in jezelf en wat je doet in je eigen geest. Je wezenlijkheid, zijnde datgene dat  we steeds hebben weggegeven aan de energie in de geest, waarin we bijvoorbeeld onszelf laten meeslepen in en door emotionele reacties als en wanneer die opkomen, maar datgene dat tegelijkertijd ook in staat is om op te staan en zichzelf niet te laten meeslepen door emoties en gevoelens. En je fysicaliteit, zijnde het fysieke lichaam waarin onze wezenlijkheid zichzelf uitdrukt.

Dit wil praktisch gezien zeggen dat het niet voldoende is om het proces af te leggen van het creëren van gewaarzijn in relatie tot onze eigen geest - namelijk het proces van schrijven, zelf-vergeving en zelf-correctie - waarin we langzaam maar zeker een inzicht beginnen te ontwikkelen in onze eigen geest en in wie wij zijn in relatie tot onze geest en ons bestaan -- omdat inzichten op zichzelf waardeloos zijn als ze niet geleefd worden. Met andere woorden als ik niet verander in mijn emotionele reacties en mijn interne reacties en ervaringen ondanks het feit dat ik wel INZIE dat die emotionele reacties het beste zijn voor mezelf noch mijn omgeving en als ik vanbinnen eigenlijk hetzelfde blijf niettegenstaande dat ik INZIE dat hoe ik altijd bestaan heb niet mijn eigenlijke potentieel representeert - dan LEEF ik mijn inzichten niet en dan zijn die inzichten waarin ik nu geloof dat ik 'meer' ben omdat ik iets 'zie' of 'begrijp' over mezelf en mijn realiteit in feite leugens en ben ik tegen mezelf aan het liegen over wie ik werkelijk ben en hoe ik werkelijk besta binnenin en als mezelf.

Op dezelfde manier is  het veranderen van ons gedrag zonder een gewaarzijn te ontwikkelen in relatie tot wat ons gedrag bestuurt in de eerste plaats ook niet  een echte oplossing --- omdat we niet tot een begrip komen van wat het eigenlijke probleem was in de eerste plaats en hoe het probleem bestond - waardoor we dan ook niet in staat zullen zijn om tot oplossingen te komen als zich hetzelfde of gelijkaardige problemen voordoen in de eerste plaats. Ik bedoel, dat is ook waarom we vaak het gevoel hebben dat er specifieke situaties zijn in ons leven die zich blijven voordoen, ondanks het feit dat we doorheen ons leven ons gedrag en onze uitdrukking veranderd hebben in onze overgang en ontwikkeling van kind naar volwassene. Dat is omdat we nooit een gewaarzijn ontwikkeld hebben in onszelf in relatie tot wie we zijn vanbinnen en tot hoe wie we zijn vanbinnen wat we ervaren vanbuiten bepaalt en creëert.

Het proces van zelf-verandering is in feite een proces van zelf-creatie, en je kan niet in die positie van 'creator' staan als en wanneer je niet op elk vlak van wie je bent en hoe je bestaat de teugels in handen hebt - op intern zowel als extern vlak. En dat is waarom ik in en als mijn Reis naar Leven blogs mijn proces deel van schrijven waarin ik mezelf in en als het specifieke patroon dat ik wil veranderen onderzoek, vergeef en een correctie/oplossing vindt - en tegelijkertijd mezelf en het patroon daarna 'loslaat' om mezelf in en als mijn fysieke realiteit te kunnen toepassen in de correctie en oplossing die ik had uitgeschreven voor mezelf - en zo de verandering van mijn schrijven en gewaarzijn door te trekken tot mijn wezenlijkheid en fysieke uitdrukking en bestaan.

Dag 497: Het Veranderen van een Emotionele Ervaring van Depressie

In de voorgaande blog had ik het punt geopend van hoe het reageren met emoties van bijvoorbeeld depressie op het zien van mijn partner die in een emotie van depressie gaat, en ik had gezien en beseft hoe deze reactie in wezen een punt van emotionele manipulatie is als een reactie op een angst om mijn partner te verliezen omdat ik doorheen mijn leven depressie heb ontwikkeld in mezelf als een manier om aandacht proberen te krijgen wanneer ik het gevoel heb en geloof  dat ik verlaten zal worden of dat ik iets zal verliezen waar ik waarde aan gehecht heb.

En, wat ik had gemerkt door mijn praktische toepassing van het veranderen van dit patroon, is dat ik wel degelijk in staat ben om dit patroon te veranderen door, in het moment dat dit patroon opkomt in mezelf mezelf te forceren om zelf-vergeving toe te passen in de plaats van toe te geven aan de verleiding en het verlangen om het patroon gewoon te volgen en laten uitspelen zoals ik het doorheen heel mijn leven heb laten uitspelen in en als mezelf in mijn relatie tot andere mensen.

Ik bedoel, ik heb zo vaak mezelf laten vallen en meevoeren in de ervaring van depressie als reactie op situaties waarin ik de angst ervoer in mezelf dat ik iets aan het verliezen ben in mijn wereld en realiteit en wanneer ik de mensen in mijn omgeving wilde manipuleren om ervoor te zorgen dat ik krijg wat ik wil en dat mijn realiteit verloopt zoals ik het verlang -- waardoor deze reactie nu een automatisch gegeven geworden is in mezelf. Maar, wanneer ik kijk naar wat de gevolgen en consequenties waren van deze emotionele reactie en ervaring van depressie in mezelf en hoe ik mij gedroeg en uitdrukte ten gevolge van de emotie van depressie in relatie tot mijn omgeving, dan zie en besef ik dat ik eigenlijk net de mensen om mij heen steeds van mezelf heb weggeduwd door in die depressieve/droevige staat te gaan.

Omdat, eigenlijk is die depressie een vorm van zelf-sabotage, omdat de gedachten die op dat moment door mijn geest gaan, er zijn van een opzettelijke zelf-verminderende aard. Omdat, als ik de emotie van depressie laat escaleren in mezelf, dan sta ik mezelf toe om verder en verder en dieper en dieper weg te zinken in een put van negatieve emotionele ervaringen -- en in mijn gedachten contempleer ik om alles op te geven, om mezelf op te geven en om dus steeds dieper de depressie in te zinken tot ik mezelf vernietig.

Ik bedoel, dit is vreemd en eigenaardig aan een depressie, hoe het zo kan escaleren tot een punt van zelf-vernietiging waarin ik mezelf volledig en absoluut saboteer in mijn leven - terwijl het startpunt van de depressie eigenlijk net het tegenovergestelde was, namelijk het willen beschermen en behoeden van een persoonlijk belang en verlangen en mezelf beschermen tegen een angst in mezelf. Maar, omdat ik nooit mijn eigen geest heb begrepen in hoe het eigenlijk werkt en functioneert, heb ik ook nooit ingezien dat de gedachten die opkomen in en als de emotionele ervaring van depressie eigenlijk niet 'echt' zijn, in de zin van dat de zelf-verminderende en zelf-saboterende depressieve gedachten eigenlijk een opzettelijke creatie zijn waarin ik mezelf opzettelijk neerhaal om een vorm van medelijden en dus aandacht te kunnen krijgen van andere mensen. Maar, ik was me gewoon nooit gewaar van wat ik eigenlijk werkelijk aan het creëren was in termen van wat de eigenlijke gevolgen zouden zijn van mijn creatie en van het feit dat ik mezelf niet werkelijk aan het beschermen was, maar dat ik eerder net afbraak aan het maken was aan mezelf en mijn leven.

Dag 383: Wanneer is Zelf-Verandering Echt? - De Paranoia van Intelligentie Series

Dit is een verderzetting van:
"Dag 378: Bestaat het 'IK' wel Werkelijk?"
"Dag 379: Is mijn Thuis in het Kasteel van mijn Gedachten?"
"Dag 380: Is Intelligentie in werkelijkheid Angst?"
"Dag 381: Intelligentie getransformeerd van een Ervaring tot een Praktische Toepassing"
"Dag 382: De Paranoia van Intelligentie en de Leugen van Superioriteit"


In de Paranoia van Intelligentie Series, onderzoeken we specifiek hoe het is dat we onszelf saboteren in onszelf, door middel van onze participatie in gedachten - omwille van hoe we onszelf hebben laten programmeren in en als de idee dat gedachten superieur zijn aan de fysieke realiteit.

Eén problematisch aspect aan/van 'intelligentie' als de schijnbare en verleidelijke superioriteit van de geest, is hoe de geest werkt en functioneert in en als het principe van 'de Observeerder' en dit specifiek in het onderzoeken van onszelf en het bewandelen van het proces van zelf-verandering en zelf-correctie en zelf-eerlijkheid.

In het principe van de 'Observeerder', die bestaat in en als de 'Intelligentie' van de geest -- wat we doen is: we bekijken onszelf vanuit vogelperspectief, we denken na over onszelf, we leggen verbanden, we redeneren, mijmeren, peinzen, filosoferen en geven speciale energetische waarde aan wat we zien/vinden in onszelf, wanneer we in onszelf kijken.

We zien bijvoorbeeld op een bepaald punt een bepaalde persoonlijkheids-systeem waarin we participeren, en we schrijven erover, en we leggen het uit aan onszelf, hoe het werkt, wat we zien, waar het vandaan komt, en al de verbanden die we kunnen herkennen en zien in onszelf --- en zo verwerven we inzichten en realizaties over onszelf en over hoe onze geest werkt.

Wat er dan gebeurt is dat we ervaringen gaan creëren in onszelf gebaseerd op die inzichten en realizaties - waarin we plots het gevoel krijgen dat we 'veranderd' zijn, maar al wat we in werkelijkheid gedaan hebben is Energie bewogen, veranderd en verschoven in onszelf, gebaseerd op kennis en informatie die veranderd, bewogen en verschoven is in onze geest. Dat is hoe en waarom wij mensen opgroeien in deze wereld, en volwassen worden, en schijnbaar 'wijzer' worden, en schijnbaar dingen leren, en realizeren en begrijpen over 'het leven' en over 'onszelf' - en naar het eind van ons leven zullen we bepaalde inzichten en ervaringen verworven hebben die ons schijnbaar veranderd hebben tot een beter mens, waarin we denken 'had ik dit maar geweten en ingezien toen ik jonger was'.

Maar, wat we hierin nooit inzien en beseffen is dat we nooit werkelijk 'veranderd' zijn, in de zin van dat we onszelf nooit werkelijk 'gecorrigeerd' hebben, we hebben nooit het proces bewandeld van het terugwandelen doorheen ons verleden, stap voor stap -- om elk moment tot in de details te onderzoeken met betrekking tot wie wij zelf zijn in onszelf in relatie tot dat moment, onszelf vervolgens te vergeven voor de aard van ons wezen als wie we waren in dat specifieke moment dat bestond op een consequentiele manier en beslissingen heeft gemaakt die uiteindelijk niet het beste bleken te zijn voor onszelf noch onze omgeving, en dan voor onszelf te onderzoeken en verkennen hoe we datzelfde moment opnieuw zouden kunnen bewandelen en doorlopen op een manier die wel het beste is voor onszelf en onze omgeving en die dus geen consequenties produceert.

Ik bedoel, de 'verandering' die wij ervaren in onszelf doorheen de koers van ons leven, is geen echte Verandering - het is een Ervaring, een beweging van energie, gebaseerd op wetenschap, op kennis en informatie in onze geest, waarin we in werkelijkheid nooit iets meer gedaan hebben dan van een negatieve polariteit naar een positieve polariteit gaan/bewegen en daarin rondjes blijven bewegen hetgeen we dan ervaren als een 'verandering', maar, het is net zoals de seizoenen op aarde een schijnbare verandering teweeg brengen: het is geen echte 'Verandering', in de zin van dat het gewoon weer terugkomt, het is een eindeloze cyclus die de illusie creëert van verandering omdat het van negatief naar positief gaat, van regen naar zonneschijn, van koud naar warm -- en het wordt door ons ervaren als een echte 'Verandering', alsof Wij zelf en De Wereld zelf Verandert, omdat wij een vrij tot zeer nauwe en eendimenionele kijk hebben op de realiteit, we zien en ervaren maar wat er zich vlak voor onze neus afspeelt bij wijze van spreken en we laten ons zo makkelijk meevoeren door energetische bewegingen zoals gevoelens en emoties, waarin 'verandering' altijd maar even is - nu eens positief dan weer negatief.

Dat is 'verandering' die wordt aanschouwd en ervaren en in wezen zelfs volledig 'gefabriceerd' door 'de observeerder' in en als de 'Intelligentie' van de geest als wie we geloven dat wij zijn -- de observeerder denkt en voelt en gelooft dat er 'verandering' plaatsvindt - maar die verandering is maar een gevoel, een geloof, een gedachte, een idee --- het is Niet Echt. Verandering die wel Echt is - bestaat enkel in en als 'de Participant', en de participant bestaat enkel in en als het fysieke lichaam omdat, het fysieke lichaam is HIER, het bestaat ECHT, terwijl, de geest, die zit altijd in verleden en toekomst, in kennis en informatie en verbeelding en fantasie en allerlei ervaringen die gebaseerd zijn op gedachten maar die nooit direct en rechtstreeks te maken hebben met de realiteit van onszelf als de fysieke werkelijkheid die zich Hier bevindt, vlak voor onze ogen in dit moment van Ademhaling.

Dus, wat ware verandering is die één en gelijk staat met de fysieke realiteit van onszelf, kan enkel gezien en ervaren worden wanneer en als we uit de geest stappen, wanneer we onszelf vertragen in onszelf en onderzoeken wat HIER is - wanneer we met andere woorden stoppen met het nadenken, peinzen, filosoferen en mijmeren over wie wij zijn vanbinnen, hoe en waarom we ons voelen, waarom of hoe we bestaan -- omdat we op die manier enkel nog meer lagen creëren van nutteloze kennis en informatie in onze geest en gedachten, waarin we de illusie aan het creëren zijn dat er 'verandering' plaatsvindt en dat wij aan het veranderen zijn, terwijl het alleen maar energie is die aan het bewegen en verschuiven is.

En het is dat vertragen, het stoppen met nadenken en redeneren en filosoferen dat zo moeilijk is voor Mensen - omdat we zo goed geworden zijn in het creëren van Illusies -- dat we de hele 'spiritualiteit' industrie in het leven geroepen hebben, waarin mensen werkelijk geloven dat ze op één of andere 'spirituele tocht' zijn, op zoek en op weg naar 'zichzelf', waarin ze allerhande speciale en unieke ervaringen en inzichten opdoen en het gevoel in zichzelf ervaren dat ze 'aan het veranderen zijn', terwijl ze enkel net verder en verder aan het wegdrijven zijn van zichzelf, de geest in.

Echte Verandering kan namelijk onmogelijk echt zijn als het niet stap voor stap, op fysiek vlak, door onszelf gecreëerd en gemanifesteerd wordt in elk moment - dat wil zeggen: stap voor stap elke herinnering onderzoeken, en in die herinnering onszelf vergeven voor wie we onszelf hadden toegestaan te zijn in dat moment, en dan onderzoeken hoe we onszelf op praktische en realistische wijze kunnen Corrigeren in gedachte, woord en daad, zodat, als die specifieke herinnering zich ooit weer zou afspelen in onze wereld en realiteit, dat we niet dezelfde consequentiele handelingen zullen herhalen, maar dat we zullen staan in dat moment op een manier die op elk vlak het beste is voor onszelf en onze omgeving - omdat wij de verantwoordelijkheid genomen hebben om onszelf te hercreëren door middel van het bewandelen van een praktisch, realistisch en fysiek aantoonbaar proces van zelf-onderzoek, zelf-vergeving en zelf-correctie - en dus, staan wij in de plaats van God, de absolute Schepper van onszelf op elke manier, waarin 'verandering' niet iets is dat ons zomaar overkomt, als een gevoel of een ervaring, gebaseerd op een inzicht en realisatie waar we plots toevallig opgekomen zijn - neen, Verandering is het resultaat en product van absolute zelf-sturing.

Dat is het Desteni 'I' Process en het Desteni 'I' Process Lite voor beginners - het proces van Zelf-onderzoek, zelf-vergeving en zelf-correctie -- het is de Reis naar Leven waarin wij onszelf realiseren als de Schepper van onszelf, op elk vlak -- en onszelf op praktische wijze, stap voor stap, herinnering voor herinnering, gedachte voor gedachte, woord voor woord, corrigeren -- om onszelf in gedachte, woord en daad vorm te geven en te manifesteren op een manier die op aantoonbare wijze het beste is voor onszelf en al wat bestaat.