Dag 593: Hoe Onzelfzekerheid een Ervaring van Absolute Afscheiding kan Worden in Onze Geest

 Dag 593: Hoe Onzelfzekerheid een Ervaring van Absolute Afscheiding kan Worden in Onze Geest

 Het Veranderen van de Emotie van Onzelfzekerheid

 Ik bedoel, is dat niet vreemd - dat je zo'n ervaringen gaat aanvaarden en aannemen als de realiteit van wie je bent, ondanks dat je weet dat het eigenlijk ook anders kan. In de zin van dat ik bijvoorbeeld andere mensen zie en ik zie hoe ze zichzelf uitdrukken in sociale situaties -- ik zie hoe anderen die onzelfzekerheid niet lijken te ervaren, of althans niet in de mate waarin ik het ervaar in mezelf -- maar dat je je erbij neerlegt dat je niet kan veranderen omdat je simpelweg niet weet hoe. Want, je hebt nooit anders gekent dus heb je ook niet meteen een voorbeeld of een richtlijn voor hoe je kan worden wie en hoe je eigenlijk wil zijn in je leven. Dag 592: Zijn onze Emoties een Straf die we Onszelf doen Uitzitten?

De ervaring van onzekerheid in sociale situaties is dus een patroon dat ik heb uitgeleeft op mentaal en emotioneel niveau, en ook op fysiek vlak in de zin van dat mijn emoties en gedachten in die situaties mijn volledige expressie gingen beïnvloeden en sturen. En, wat ik dus in de voorgaande blog al had vastgesteld, is dat ik die ervaring van onzekerheid ben gaan aanvaarden als de realiteit van mezelf waar ik 'niets aan kan doen', ook al is het een vrij onaangename ervaring die ik mijn hele leven al heb proberen te veranderen - door bijvoorbeeld mijn gedachten te veranderen, of door alcohol te consumeren of andere chemische middelen die mij assisteerden om de onzekerheid niet meer zodanig te ervaren dat ik soms het gevoel had verlamd te zijn wanneer ik mij in sociale situaties bevond en dat ik niet wist hoe ik mezelf moest plaatsen, houden of bewegen.

Maar wat ik door mijn proces van zelf-onderzoek, zelf-vergeving en zelf-correctie te hebben bewandeld tot zover heb ontdekt en begrepen is dat hoe meer ik in feite 'probeer' om mij te verzetten tegen de ervaring van onzekerheid, en dus die ervaring niet omarm en aanvaard in mezelf -- door bijvoorbeeld chemische middelen te gebruiken of opzettelijk mentale staten trachten op te wekken - des te meer ik het gevoel krijg dat ik onderhevig ben aan de ervaring van onzekerheid en dat die emotie als een demon is die in de achtergrond van mijn geest ligt te loeren. En dus, ook al kon ik in sommige momenten die ervaring naar de achtergrond drukken en het gevoel creëren in mezelf dat ik mij niet meer onzeker voel - in wezen bestond ik in constante angst dat ik mij binnen de kortste keren weer onzeker zal gaan voelen. Hetgeen dus indiceert dat ik de emotionele ervaring van onzekerheid in mezelf nooit werkelijk heb losgelaten of veranderd - ik heb er enkel van proberen te vluchten omdat ik er angst van had.

Het is zelfs zo dat, terwijl ik alles angstvallig probeerde om de onzekerheid in mezelf niet meer te hoeven ervaren, begon ik mij diep vanbinnen eigenlijk enorm afgescheiden te voelen van de mensen om mij heen en begon ik mij zelfs 'vreemd' te voelen. 'vreemd' in de zin van dat ik uiteindelijk het gevoel had dat ik een soort buitenaards wezen ben en dat ik totaal geen connectie kan vinden of ervaren met de mensen die ik zag in mijn wereld en omgeving. Dus, ik bedoel, ook al ervoer ik in mijn bewuste geest dan wel dat ik niet meer zelf-onzeker ben in relatie tot andere mensen - in wezen had ik de ervaring van onzekerheid zodanig onderdrukt dat het op onbewust en onderbewust niveau in mezelf een ervaring van absolute afscheiding werd -- hetgeen dus in feite de manifestatie van mijn oneerlijkheid was tegenover mezelf in relatie tot het feit dat ik mij onzeker voelde in mezelf in mijn relaties met de mensen om mij heen.