April 2012: Dag 15: Zelf Vergeving voor het verlangen om op te geven

 

Kunst door Marlen Vargas Del Razo

ik vergeef mezelf dat ik mezelf toesta en accepteer te willen opgeven wanneer het moeilijk wordt voor mij om een taak te volbrengen - en mij te laten wegzakken in entertainment waarin ik mij laat bewegen in de plaats van mezelf te bewegen -- in de plaats van te beseffen dat het vanzelfsprekend is dat ik moeite zal moeten doen en dat het moeilijk zal zijn om op te staan als mezelf, verantwoordelijkheid te nemen voor mezelf en mezelf te bewegen, omdat ik dat nog nooit heb gedaan, omdat ik mij altijd heb laten wegzakken in de mind/geest in en als entertainment als het mij laten bewegen

ik vergeef mezelf dat ik gedachten aan opgeven heb toegestaan te bestaan in mezelf zoals gedachten van 'ik kan dit niet', 'ik verdien dit niet', 'ik ben hier niet goed genoeg voor', 'ik kan niets', 'ik ben te dom', 'ik zal nooit iets kunnen', 'ik ben een mislukkeling', enzovoort

ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en geaccepteerd mezelf te laten programmeren in en als het verlangen om op te geven en het geloof dat het ok is om op te geven wanneer iets moeilijk wordt vanuit gedachten van zelf-beschuldiging en zelf-beoordeling als zelf-sabotage en door te geloven dat iemand anders mij zal komen helpen/oprapen door te geloven dat mijn omgeving als andere mensen om mij geeft, omdat ik mij zo heb laten programmeren doorheen mijn kindertijd in en als het vertrouwen dat mijn omgeving voor mij zal zorgen omdat ik blijkbaar 'speciaal' ben

ik vergeef mezelf dat ik mezelf nooit heb toegestaan te beseffen dat het verlangen om op te geven een ego-reactie is, waarin ik mezelf enkel tegenhoudt in het uitbreiden van mezelf HIER, in het opstaan als mezelf HIER , het zelf verantwoordelijkheid nemen voor mezelf en het realiseren van mezelf in en als eenheid en gelijkheid als wie ik werkelijk ben - door te geloven dat ik speciaal ben en dus niet voor mezelf insta als hoe ik mij heb laten programmeren door familie, in en als het vertrouwen dat mijn omgeving voor mij zal zorgen en dat ik dus niet voor mezelf moet zorgen

ik vergeef mezelf dat ik mezelf nooit heb toegestaan te beseffen dat familie als mijn omgeving mij enkel zal willen helpen en ondersteunen wanneer ik mijn leven opgeef om hun slaaf te zijn en wanneer ik wordt zoals hen, in en als het systeem van familie als een systeem dat ontworpen is om enkel het ego te ondersteunen - en ik zal dus helemaal alleen instaan voor mezelf, voor het ondersteunen van mezelf in en als het process van het stoppen van het ego en het opstaan als het leven zelf, wat betekent dat er niemand zal achter mij staan als mijn vangnet om mij op te vangen als ik mezelf laat vallen en als ik opgeef

ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en geaccepteerd mezelf te laten programmeren in en als het geloof dat als ik geen verantwoordelijkheid neem voor mezelf in al wat ik doe in elk moment van ademhaling, dat er dan een netwerk van mensen als familie achter mij zal staan om verantwoordelijkheid voor mij te nemen en voor mij te zorgen  - en aldus te geloven dat ik niet echt verantwoordelijkheid moet nemen voor mezelf -- in de plaats van te beseffen dat het gevoel en het geloof in mezelf dat 'de wereld/mijn omGEVING om mij GEEFT' een leugen is hetgeen bewezen is door deze realiteit waarin dagelijks miljoenen kinderen, dieren en mensen sterven zonder dat iemand ernaar omkijkt of erom geeft omdat iedereen te druk bezig is met zijn eigen leven in en als het geloof dat wij geen verantwoordlijkheid moeten nemen voor onszelf omdat 'de samenleving' en 'de familie' als 'de omgeving' blijkbaar wel voor ons zal zorgen, waardoor uiteindelijk niemand verantwoordelijkheid neemt voor niemand of niets

ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan te geloven dat ik niet alleen besta en dat ik niet alleen sta in deze wereld in en als mezelf, door het GEVOEL te hebben dat mijn omgeving als de samenleving en familie om mij geeft  en dat ik dus niet echt moet zorgen voor mezelf want 'er zal wel voor mij gezorgd worden' , in de plaats van te beseffen dat die schijnbare 'onvoorwaardelijke zorg' die ik ervaar van de samenleving en familie, een leugen is waarvan ik dagelijks geconfronteerd wordt met de bewijzen als mensen die hun geld en job verliezen en op straat belanden, hele landen die bankroet gaan en waarvan de hele bevolking in de armoede beland, terwijl de rest van de wereld er zich niets van aan trekt en enkel blij is dat zij het niet zijn in die positie - als wat er op dit moment bijvoorbeeld aan het gebeuren is en gebeurt is met Griekenland en Libië

ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan in de waan te bestaan en te leven dat de wereld om mij geeft  omdat dat mijn ervaring was tijdens mijn kindertijd waarin mijn ouders mij leugens hebben verteld en in mij hebben geprogrammeerd door te doen alsof de wereld een magische plek is waarin ik een 'speciaal prinsesje' ben, omdat zij genoeg geld hadden om die illusie voor hun kinderen te onderhouden - in de plaats van hun kinderen de waarheid te vertellen over deze realiteit en aldus te ondersteunen in hun ontwikkeling tot een zelf-verantwoordelijk wezen dat de kracht en de macht en het gezond verstand heeft om op te staan in en als deze realiteit om de wereld te veranderen tot wat het beste is voor alle leven op aarde

ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan mezelf te laten programmeren door mijn ouders die mij wilden 'beschermen tegen de waarheid' en aldus een schijnwerkelijkheid hebben opgebouwd op basis van geld waarin ze de indruk probeerden te wekken dat er niets mis is met de wereld - ook al wordt ik dagelijks geconfronteerd met het tegendeel op het nieuws en in de kranten, waardoor ik mezelf heb toegestaan een ondoordringbare 'muur' van gedachten, gevoelens en emoties te creeren om mij heen in mezelf over de realiteit die ik zie met mijn ogen, waarin ik nooit de waarheid zie maar enkel zie wat in mij geprogrammeerd is door familie en samenleving als media en televisie -- als de reden en oorzaak waarom ik, net als alle andere mensen, nooit heb opgestaan in deze wereld in en als het besef dat de wereld moet veranderen


ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en geaccepteerd te geloven dat ik mij niet echt gewaar moet zijn van mezelf en niet echt verantwoordelijkheid moet nemen voor mezelf in elk moment van ademhaling, door mijn leven in de handen van familie en samenleving te leggen in en als het geloof dat zij om mij geven en dus onvoorwaardelijk voor mij zullen zorgen - in de plaats van te beseffen dat dit een illusie is omdat ik dagelijks geconfronteerd wordt met de waarheid van deze wereld in de media als kranten en televisie als het tegendeel van wat ik geloof, aangezien er dagelijks mensen 'wegvallen' uit de zogezegde 'zorg' van de samenleving omwille van geld, waarin niemand meer omkijkt naar hen of om hen geeft, hetgeen bewijst dat de mens absoluut niet geeft om het leven en absoluut geen respect heeft voor het leven - want als dat wel zo zou zijn, dan zou armoede en hongersnood niet eens bestaan

ik vergeef mezelf dat ik mezelf nooit heb toegestaan te beseffen dat mijn ouders en familie en samenleving tegen mij hebben gelogen over hoe de wereld echt ineen zit en wat er echt gaande is omdat zij enkel dachten aan zichzelf en waar zij zich persoonlijk goed bij zouden voelen, zoals het creeren van een volgzame en goedgelovige slaaf die volledig vertrouwt op haar omgeving en  dus geen verantwoordelijkheid neemt voor zichzelf of de wereld - onder het mom van 'mij te willen beschermen tegen de waarheid', hetgeen niemand of niets dient behalve hun persoonlijke gevoelens over wat 'goed' en 'juist' is als wat hun idee over zichzelf ondersteunt, aangezien het ontkennen van de waarheid of het verdraaien of verbergen van de waarheid enkel leidt tot leugens en deceptie en uiteindelijk misbruik

ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en geaccepteerd te leren om op te geven van familie en samenleving die mij hebben ondersteund in mijn zwakheid en schijnbare machteloosheid, waardoor ik mezelf ben gaan definieren als een 'zwak en machteloos persoon' als iemand die snel opgeeft

ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en geaccepteerd mezelf te definieren als een zwak en machteloos persoon als de persoonlijkheid die ik heb gecultiveerd en opgebouwd en gevoed als reactie op mijn omgeving als familie die deze ervaringen in mezelf van mezelf ondersteunden

ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en geaccepteerd mezelf te definieren in en als de energetische ervaring en gedachten van opgeven en zelf-medelijden en depressie waarin ik geloof dat 'mijn omgeving' als familie en samenleving als 'de wereld' voor mij zal zorgen omdat ik zogezegd 'speciaal' ben als het gevoel/geloof dat ik in mij heb laten programmeren door hoe mijn ouders mij hebben opgevoed, omdat ik mezelf heb toegestaan en geaccepteerd emotionele relaties te vormen met mijn ouders als mijn primaire omgeving

ik vergeef mezelf dat ik mezelf nooit heb toegestaan te beseffen dat de uitkomst van een taak die ik uitvoer of van wat ik ook doe, enkel en alleen bepaald wordt door mezelf en hoe ik mijzelf toepas in en als het uitvoeren van die taak - waarin ik dus volledig verantwoordelijk ben voor hoe ik mijn eigen leven ontwerp in en als de mate waarin ik verantwoordelijkheid neem voor mezelf als mijn leven -- hetgeen dus betekent dat ik niet het slachtoffer ben van het leven maar de creator

ik vergeef mezelf dat ik mezelf nooit heb toegestaan te beseffen dat de gedachten en ervaring van het verlangen om op te geven, een illusie zijn omdat ze gebaseerd zijn op het ego als relaties die ik heb gecreerd op basis van het geloof dat 'andere mensen om mij geven en voor mij zullen zorgen', als wat ik heb laten programmeren in mezelf door familie als wat zij wilden dat ik geloofde zodat ik hun persoonlijke, geprogrammeerde slaaf zou zijn




zelf correctieve statements:

Wanneer en als ik merk dat er gedachten en de ervaring van het verlangen om op te geven, in en als zelf medelijden, opkomen in mezelf, dan stop ik en ik adem en ik sta op in en als mezelf in en als het besef dat deze ervaring van willen opgeven en gedachten van zelf medelijden, zelf beschuldiging en zelf beoordeling, niet is wie ik werkelijk ben als een zelf verantwoordelijk wezen

ik sta op in en als mezelf in en als het besef dat het geloof dat er andere mensen voor mij instaan en om mij geven en om mij zullen zorgen een leugen is die mij verteld geweest is door familie vanuit hun eigen persoonlijke agenda, waarin zij nooit hebben gedaan tegenover mij wat het beste is voor mij omdat ze mij enkel hebben opgevoed naargelang hun persoonlijke verlangens en  gevoelens die op zich niets te maken hebben met het leven zelf en met mezelf als een levend wezen

ik sta mezelf niet toe nog maar te overwegen van te geloven dat ik KAN opgeven, dat dat zelfs maar een mogelijkheid is omdat ik besef dat ik alleen besta HIER in en als mezelf als een zelf bepalend, zelf besturend en zelf verantwoordelijk wezen - omdat ik besef dat de wereld enkel een hemel op aarde kan worden voor al het leven op aarde wanneer elk levend wezen zijn verantwoordelijkheid opneemt voor zichzelf als het leven zelf, want enkel zo kan er zeker gemaakt worden dat er werkelijk gezorgd wordt voor het leven zelf, namelijk in en als het gewaarzijn van mezelf als één en gelijk met al wat bestaat als het leven zelf

ik ga de verbintenis aan met mezelf om mezelf te ondersteunen op de manier waarop mijn ouders en familie dat hadden moeten doen, om mezelf te assisteren en steunen in mijn ontwikkeling tot een levend wezen dat in staat is om vertwoordelijkheid te nemen voor het bestaan, en dat aldus bestaat in en als absolute eenheid en gelijkheid met de WAARHEID, die niet bevreesd is om de waarheid van zichzelf en de wereld onder ogen te komen - in en als het besef dat dit de enige aanvaardbare en werkbare manier is om te komen tot waarachtige verandering van deze wereld tot een wereld die werkelijk het beste biedt aan elk levend wezen - waarin ik opsta in en als het nemen van de verantwoordelijkheid om aan elk levend wezen te geven wat ik ook gegeven zou willen worden

ik ga de verbintenis aan met mezelf om verantwoordelijkheid te nemen voor mezelf , de samenleving, mijn familie en de wereld op de manier waarop mijn familie mij dat had moeten aanleren om ervoor te zorgen dat er op een respectvolle manier wordt gezorgd voor en omgegaan met deze realiteit in en als het besef dat ik een levend wezen ben en ik besta HIER in deze realiteit en daarom ben ik compleet verantwoordlijk voor al wat HIER bestaat als het leven dat één en gelijk is met het leven in en als mezelf

April 2012: Dag 14: Zelf Vergeving voor het misbruiken van Woorden

Vroeger gebruikte ik woorden om anderen neer te halen en in een positie van machteloosheid en inferioriteit te duwen. Ik gebruikte al mijn moeilijke vocabulaire en talenten om bepaalde zaken erg moeilijk te doen klinken om een 'intellectuele overmacht' te hebben/ervaren over andere mensen, omdat ik mij daarin energetisch opgewonden/opgeladen voelde.

Pas nu zie ik in hoe enorm misbruikend dit was, omdat ik letterlijk andere mensen hierin gebruikte om één of andere energie te voeden in mezelf - waarin ik mij goed voelde over mezelf ten koste van een ander. En dit is waar ik nu ook vaak mee geconfronteerd wordt  wanneer ik commentaar krijg op vlogs of blogs - mensen die hun woorden gebruiken om mijn expressie neer te halen en af te breken met als enige doel om zich superieur en machtig te voelen. Ze luisteren niet naar de boodschap maar kijken enkel naar de verpakking/het uiterlijk, hetgeen ze dan beoordelen volgens hun persoonlijke percepties, gevoelens, gedachten en meningen in en als het geloof dat hoe zij de wereld zien volgens hun kennis en informatie (=intellect), is hoe de wereld echt is.

Ik zat zelf ook vast in die geest/mind-delusie van 'intellectuele superioriteit' waarin ik mij superieur waande over iedereen omdat ik veel nadacht over de wereld en omdat ik veel meningen had over de wereld en omdat ik vrienden had die mij ondersteunden en bevestigden in mijn superioriteits-waan door samen met mij andere mensen te beoordelen en belabelen en aldus te devalueren in onze geest/mind waardoor wij de illusie en het gevoel creerden dat wij de realiteit onder controle hebben met onze geest/kennis/gedachten.


ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en geaccepteerd kennis en informatie te gebruiken als wapens die ik gebruik tegen andere mensen in mijn gevecht om macht en superioriteit als het ego van de geest/mind

ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en geaccepteerd woorden te gebruiken als wapens om andere mensen neer te halen en zich inferieur te doen voelen tegenover mij zodat ik mij superieur kan voelen in en als de energetische polariteit van inferioriteit en superioriteit waarin ik die ander persoon heb gevangen en waarop ik heb ingespeeld in de woorden die ik gebruik - voor mijn persoonlijke energetische bevrediging

ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en geaccepteerd mezelf af te scheiden van andere mensen door tegen hen te vechten met woorden vanuit mijn persoonlijke ego-verlangens naar macht en controle als een energetische ervaring in mezelf waar ik de fysieke substantie voor nodig heb om die energetische frictie te kunnen creeren - waarin ik dus andere wezens heb misbruikt/gebruikt

ik vergeef mezelf dat ik mezelf nooit heb toegestaan en geacccepteerd woorden te spreken en uit te drukken in en als het gewaarzijn van mezelf als één en gelijk met de woorden die ik spreek, in en als het besef dat de woorden die ik spreek mijn leven creeren en een statement zijn van wie ik ben als wat ik toesta en niet toesta te bestaan in mezelf - door woorden te misbruiken vanuit een ego-strijd en verlangen naar de energetische ervaring van superioriteit, macht en controle

ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en geaccepteerd woorden uit te spreken in en als zelf oneerlijkheid, om andere mensen te manipuleren en misleiden over wie ik ben

ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en geaccepteerd woorden te gebruiken om mezelf te bewijzen als 'juist', 'gelijk', 'rechtvaardig' en 'superieur' aan andere mensen om het ego dat ik mezelf heb toegestaan te worden te voeden - waarin ik andere mensen gebruik en waarin ik andere mensen in de inferieure positie dwing en plaats zonder te beseffen dat wat ik een ander aandoe, is wat ik mezelf aandoe als wat ik toesta te bestaan in mezelf, als de polariteit van superieur en inferieur

ik vergeef mezelf dat ik mezelf nooit heb toegestaan en geaccepteerd te beseffen dat ik het levende woord ben en dat wat ik zeg, niets te maken heeft met 'de werkelijkheid buiten mezelf' als 'andere mensen', maar de woorden die ik spreek zijn een uitdrukking van mezelf als het bewijs van wat er bestaat in mezelf als wat ik toesta en accepteer te bestaan - dus in het beoordelen en belabelen en definieren van een ander, laat ik enkel zien wat er bestaat in mezelf als wie ik mezelf heb toegestaan te worden als een systeem van beoordelingen dat zichzelf limiteert tot mijn eigen kennis en informatie als wat ik geleerd en gekopieerd heb van mijn omgeving, en zichzelf niet toestaat zichzelf uit te breiden voorbij de zelf-opgelegde limitaties en grenzen van de geest/mind door zich te laten sturen, leiden en misleiden door het gevoel van superioriteit

ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en geaccepteerd mij superieur te voelen in en als mijn gedachten en de woorden die ik kan spreken waarin ik kan bewijzen aan andere mensen dat ik 'intelligenter' en 'slimmer' ben dan de meeste mensen - in de plaats van te beseffen dat de kennis en informatie die ik heb opgeslagen en de efficientie waarmee ik woordjes heb geleerd en kan gebruiken, is volledig bepaald door genetica, opvoeding en mijn positie in het wereld-geldsysteem als het land waarin ik geboren ben en het onderwijssysteem waarin ik terechtgekomen ben, en heeft dus absoluut niets te maken met 'wie ik ben' en bewijst dus ook absoluut niet dat ik superieur ben

ik vergeef mezelf dat ik mezelf nooit heb teogestaan en geaccepteerd te beseffen dat het feit dat ik mij superieur voel tegenover andere mensen omdat ik de dingen beter kan uitleggen en doeltreffender ben in mijn taalgebruik, eigenlijk laat zien en bewijst dat ik inferieur ben omdat ik mezelf heb laten bespelen en programmeren door de illusie van kennis en informatie van de menselijke geest/mind als een gelimiteerd en gepreprogrammeerd systeem dat ik heb laten programmeren in mezelf en waarin ik mezelf heb toegestaan te participeren door te geloven dat ik superieur ben en door te vertrouwen op het gevoel van superioriteit in de plaats van te beseffen dat dit ook een gepreprogrammeerde ervaring is die ik heb gekopieerd van de mensen in mijn omgeving als hoe de samenleving van mensen ontworpen is, waarin iedereen in constant ego conflict en gevecht zit met elkaar om 'gelijk te krijgen' en 'juist te zijn'

ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en geaccepteerd kennis en informatie te misbruiken om mijn ego te voeden, waarin ik enkel woordjes herhaal om erkenning te krijgen voor 'hoe slim ik wel niet ben' van andere mensen, zonder ooit te beseffen dat het verlangen om erkenning te krijgen voor mijn expressie een voorgeprogrammeerd systeem dat als doel heeft ervoor te zorgen dat ik mij aan mijn programma houdt en enkel een herhalende papegaai/robot wordt en dus nooit vragen begin te stellen en zelf op onderzoek begin uit te gaan in deze wereld en in mezelf - omdat ik geleerd heb dat vragen stellen een teken van zwakheid is en mij dus geen erkenning, maar zelfs afwijzing, zal geven

ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en geaccepteerd te spreken en woorden te gebruiken vanuit het verlangen naar erkenning als het ego, in de plaats van vanuit het principe van wat het beste is voor allen

ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en geaccepteerd praten/spreken te verbinden met angst en stress gebaseerd op herinneringen aan mijn schooltijd waarin ik woordjes moest leren en studeren om de leerkracht en mijn ouders blij en tevreden te maken over mij en om goede punten te behalen waarin ik de andere kinderen van de klas moest verlagen, en aldus heb geleerd dat kennis en informatie een wapen is in deze wereld in de plaats van een gereedschap van communicatie die ten allen tijden ten dienste zou moeten staan om van de wereld een aangename plek te maken voor elk levend wezen

ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en geaccepteerd mezelf te definieren in en als de kennis en informatie in en als mijn onderbewuste en bewuste gedachten, waarin ik mezelf vergelijk met andere mensen en aldus de waarde van mezelf en andere mensen afmeet, aan de hand van hoeveel kennis en informatie wij bezitten in onze geest/mind - in de plaats van te beseffen dat mijn mogelijkheid en capaciteit om kennis en informatie op te slaan, te onthouden en op te roepen helemaal bepaald is door de efficientie en gesteldheid van mijn fysieke lichaam en door hoe de woorden die ik geleerd heb mij aangeleerd geweest zijn en in mij geprogrammeerd zijn door mijn omgeving, waarin elk mens gelijk bepaald is door deze factoren

ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en geaccepteerd mezelf te definieren in en als het geloof en gevoel van 'intellectuele superioriteit' in mezelf tegenover andere mensen, als een gevoel dat ik heb gecultiveerd en geassocieerd met het gebruiken van woorden in mezelf doorheen mijn kindertijd omdat ik dat soort macht kon uitoefenen op mensen in mijn omgeving omdat ik ouder was en dus meer wist

ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en geaccepteerd mezelf te definieren in en als intellectuele superioriteit als het geloof dat mijn gedachten als kennis en informatie superieur zijn aan de realiteit en dat ik dus alles 'weet' en onder controle heb in en als gedachten - in de plaats van te beseffen dat ik mij nooit gewaar geweest ben van waar mijn gedachten zelfs vandaan komen en ik heb mezelf nooit gerealiseerd als één en gelijk met de woorden die in mij bestaan als gedachten, en dat ik hierin dus eigenlijk inferieur ben aan het leven omdat ik eens weet wie ik ben of wat echt is, omdat alles wat ik heb aangenomen als 'waar' in en als mijn gedachten, is wat ik heb geleerd en gekopieerd als kennis en informatie van mijn omgeving, en dat ik dus helemaal niet superieur ben aan de realiteit



zelf correctieve statements:

wanneer en als ik de ervaring van intellectuele superioriteit als het verlangen om woorden te gebruiken om een ander aan te vallen en neer te halen zodat ik mij energetisch opgeladen voel in en als superioriteit en een gevoel van macht - dan stop ik en ik adem, en ik sta op in mezelf in en als nederigheid als het besef dat alles wat ik denk te weten over de realiteit in en als kennis en informatie in mezelf een illusie is, als een geprogrammeerd systeem van kennis en informatie die compleet bepaald is en gekleurd is door de omgeving waarin ik ben opgegroeid

ik besef dat ik niet gedefinieerd ben door kennis en informatie want ik besef dat kennis en informatie OVER de realiteit een bewustzijnsSYSTEEM is dat wordt doorgegeven van generatie op generatie dat ontworpen en gebruikt is door de mensheid als een wapen in en als het gevecht om te overleven

ik wijdt mezelf toe aan het onderzoeken, in vraag stellen en her-ontwerpen van woorden zodat ze het de levende statement worden van mezelf als het leven zelf als wat het beste is voor alle levende wezens - en ik sta mezelf hierin niet toe geprogrammeerd te worden en aldus misleid te worden door woorden als kennis en informatie in afscheiding met mezelf want ik wijdt mezelf toe aan het proces van het stoppen van de geest/mind als voorgeprogammeerde kennis en informatie in en als afscheiding en het realiseren en creeren van mezelf als één en gelijk met de woorden die ik spreek

ik wijdt mezelf toe aan het leven/bestaan in en als het gewaarzijn dat ik één en gelijk ben met de woorden die ik spreek en aan het verantwoordelijkheid nemen voor de woorden die ik spreek in en als het besef dat woorden een communicatie middel zijn die ten allen tijden de uitdrukking moeten zijn van wat het beste is voor al het leven 

April 2012: Dag 13: Zelf Vergeving voor de Dood

 

Kunst door Marlen Vargas Del Razo

Vandaag op school was er iemand wiens zus recentelijk zelfmoord had gepleegd - dus ze had het emotioneel erg moeilijk, op een bepaald punt begon ze te huilen en te schreeuwen en nadat de les gedaan was bleef er nog lange tijd een groepje om haar heen zitten om met haar te praten en haar te troosten en haar dus een beter gevoel te geven. En al de rest was natuurlijk aan het zeggen tegen elkaar hoe 'erg' dit wel niet is voor haar en 'ik zou het niet willen meemaken' en 'ocharme', etcetera.

Maar wat ik merkte was dat wanneer zij aan het huilen en aan het schreeuwen was, ik dat ervoer als iets 'goeds', 'goed in die zin dat wanneer we geconfronteerd worden met de dood, worden we eigenlijk geconfronteerd met al onze eigen angsten en negatieve emotionele ervaringen en gedachten. En die confrontatie is zeker niet 'slecht', ze is zelfs wenselijk, want hoe anders zullen we ooit werkelijk onszelf kunnen zijn als we niet volledig één en gelijk staan met al wat bestaat in onszelf -- hoe hebben we in de eerste plaats 'negatiefheid' kunnen laten bestaan, als dingen waar we niets mee te maken willen hebben, emotionele ervaringen die we verdringen en beoordelen als 'slecht' en 'erg' en in een hoekje schuiven alsof ze niet zouden mogen bestaan, alsof ze niet in onszelf bestaan en dus onszelf ZIJN?!

Het feit dat we angst hebben van bepaalde dingen in deze wereld of dat we bepaalde dingen niet willen meemaken of zien, laat alleen maar zien wat wij hebben toegestaan te bestaan in deze wereld, want wat er hier in deze realiteit bestaat is onze verantwoordelijkheid, onze creatie. En laat onze angst van de dood en onze beoordelingen tegenover de dood niet alleen zien dat wij niet bestaan in absolute zelf-eerlijkheid omdat er overduidelijk grote delen zijn van de realiteit die wij negeren en doen alsof ze niet bestaan?

De dood, armoede, hongersnood, verkrachting, moord, sexuele slavernij, ziekte, etcetera, zijn allemaal zaken die we zo goed als negeren omdat ze ons een 'negatief gevoel' geven. Waarom geven ze ons een negatief gevoel? Omdat wij in onszelf in een illusie bestaan van positieve gevoelens die op zich niets te maken hebben met de echte werkelijkheid - en aldus is het een serieuze schok voor ons wanneer we in ons eigen leven geconfronteerd worden met bovenvermelde onderwerpen, omdat we dus niet met onze voeten op de grond stonden, één en gelijk met de fysieke realiteit, omdat we ons beter voelen wanneer we doen alsof we nooit zullen sterven en alsof al deze zogezegde 'negatieve dingen' ons nooit zullen overkomen.

We creeeren relaties met mensen alsof zij nooit zullen sterven, hetgeen eigenlijk toch een onvermijdelijkheid is, en wanneer het dan gebeurt, komen we uit de lucht gevallen en reageren we alsof we het nooit hadden zien aankomen -- dit is maar een voorbeeld van hoe ver wij verwijderd zijn van wat echt is en hoe we onzelf hebben bezig gehouden/ge-entertaind met een valse realiteit in onze gedachten, gevoelens en emoties terwijl de fysieke realiteit om ons heen verwaarloosd wordt omdat wij er niet bij zijn met onze aandacht - we zitten 'ergens anders'.


Ik vergeef mezelf dat ik mezelf toesta en accepteer de dood te beoordelen als 'erg', als een beoordeling die ik heb geleerd en gekopieerd van familie en samenleving

ik vergeef mezelf dat ik mezelf toesta en accepteer te bestaan alsof ik nooit zal sterven, door blindelings te participeren in gedachten, gevoelens en emoties waarin ik mijn leven laat leiden in en als de angst van de toekomst als de angst om te sterven, in de plaats van één en gelijk te bestaan met het besef dat de dood een natuurlijk onderdeel is van de ECHTE fysieke realiteit waarin ik mij bevind en dus helemaal niet 'erg' of 'slecht' of 'negatief' is, het IS gewoon

ik vergeef mezelf dat ik mezelf nooit heb toegestaan te beseffen dat de dood op zich niet negatief, slecht of erg is, want negatief/slecht/erg zijn beoordelingen die enkel 'bestaan' in de geest van de mens, de mens als een wezen dat zichzelf heeft verloren in een alternatieve valse realiteit in en als de geest/mind en bestaat in een illusie, in volledige ontkenning van de werkelijkheid/waarheid door emotionele waarden en beoordelingen te verbinden met manifestaties van deze werkelijkheid in de plaats van het bestaan simpelweg te aanvaarden als wat het is, één en gelijk met henzelf

ik vergeef mezelf dat ik mezelf toesta en accepteer te participeren in conversaties waarin mensen een negatieve waarde hechten aan de dood en daarin dus hun eigen illusie van gedachten, gevoelens en emoties voeden als de geest/mind - uit angst om afgewezen te worden als ik niet mee-doe -- in de plaats van te beseffen dat ik verantwoordelijk ben voor wat ik toesta te bestaan in het bestaan als mezelf, dus als ik participeer in het in stand houden van de illusie van een ander, is de illusie wat ik toesta te bestaan in mezelf als het bestaan

ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en geaccepteerd familie en samenleving te vertrouwen en aldus hun leugens blindelings te kopieren en te geloven zoals het geloof dat 'de dood slecht/erg is' en dat ik angst moet hebben van de dood, net als alle mensen, omdat dat blijkbaar 'normaal' is - waarin ik mezelf heb toegestaan de illusie van de geest/mind als beoordelingen over de realiteit te ondersteunen in een ander als mezelf

ik  vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en geaccepteerd de geest/mind als beoordelingen over de realiteit te vertrouwen in de plaats van mezelf ALS de realiteit te vertrouwen, in en als het besef dat al wat bestaat simpelweg bestaat en op zich absoluut niet 'goed' of 'slecht' is - goed en slecht zijn een product van de menselijke geest die zichzelf superieur waant aan al wat bestaat en enkel uit is op macht en het opleggen van zijn wil aan de realiteit door alles te definieren, beoordelen en categoriseren en daarin alles te limiteren en in te perken en te reduceren tot de persoonlijke voorgeprogrammeerde percepties van de geest/mind

ik vergeef mezelf dat ik mezelf nooit heb toegestaan te beseffen dat de mens van het leven op aarde als de fysieke realiteit een hel gemaakt heeft, als een doods bestaan waar iedereen van wil ontsnappen, door te bestaan in en als angst van de dood, door de dood niet te willen aanvaarden als een deel van het leven en door niet één en gelijk te willen staan met de dood -- waardoor de mens te angstig is om verantwoordelijkheid te nemen voor het leven en om op te staan voor het leven als de natuur, het dierenrijk, de kinderen  en zij die niet kunnen opkomen voor zichzelf in deze wereld en om van de wereld een hemel op aarde te maken, omdat ieder mens angst heeft om te sterven, zonder te beseffen dat deze angst een illusie is omdat de dood onvermijdelijk is en de ervaring van angst is in feite het resultaat van het niet willen aanvaarden van de realiteit als wat ze is als wie wij zijn HIER

ik vergeef mezelf dat ik mezelf nooit heb toegestaan te beseffen dat de menselijke definitie van wat het 'leven' is, is eigenlijk de dood en omgekeerd - omdat wat de mens van het leven gemaakt heeft is een gevangenis van angst en de dood is het absolute stoppen van die illusie, als de reden waardoor mensen zoveel angst hebben van de dood - de dood is waarin ik echt besta als de waarheid van mezelf die eeuwig is

ik vergeef mezelf dat ik mezelf toesta en accepteer angst te hebben van de dood als de angst voor het stoppen van de illusie van de geest/mind waarin ik mezelf heb toegestaan te bestaan, in en als zelf-oneerlijkheid, als het niet willen aanvaarden van de realiteit als mezelf HIER

ik vergeef mezelf dat ik mezelf nooit heb toegestaan te beseffen dat 'de dood' eigenlijk enkel bestaat in de geest/mind in afscheiding met mezelf door de angst die ik ervaar van 'de dood' als de dood van de geest/mind als wie/wat ik mezelf heb toegestaan te worden - hetgeen het bewijs is dat de geest/mind als wie ik mezelf heb toegestaan te worden, een leugen/illusie is omdat het dus zomaar kan 'ophouden met bestaan' alsof ik niet eens ooit echt bestaan heb in de eerste plaats, want enkel wat echt is is altijd HIER en kan nooit ophouden met bestaan

ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan mezelf af te scheiden van angst om te sterven door mezelf ermee te definieren en door mezelf te laten sturen en bewegen door de angst om te sterven en door hier te bestaan/leven in en als angst om te sterven, in de plaats van de dood te aanvaarden als één en gelijk met mezelf als de realiteit als wat HIER is


zelf correctieve statements:


wanneer en als ik de angst om te sterven als de angst van de toekomst zie opkomen in mezelf, dan stop ik en ik adem, en ik sta op in en als het besef dat deze angst het bewijs is dat ik  mezelf heb toegsestaan te bestaan in en als de illusie van de geest/mind omdat enkel iets dat op zich eigenlijk niet echt is, kan sterven/ophouden met bestaan

Dus ik wijdt mezelf toe aan het gebruiken van de angst om te sterven en angst van de toekomst om mezelf uit te dagen in het loslaten en stoppen van al wat niet echt is, al wat illusie en leugen is als de geest/mind - en ik besef dat wanneer de angst om te sterven als de angst van de toekomst opkomt in mezelf, dat dit een teken is van mijn zelf-oneerlijkheid is -- en ik stop mezelf in dat moment om op zoek te gaan in mezelf naar de zelf oneerlijkheid waarin ik mezelf heb toegestaan te participeren en om zelf vergeving toe te passen en aldus alle zelf oneerlijkheid te stoppen in mezelf in en als het besef dat ik geen leugen of illusie ben - ik ben ECHT, ik ben HIER, ik ben het bestaan

Ik wijdt mezelf toe aan het proces van het stoppen van de geest/mind, om één en gelijk te staan met de dood als de absolute nietsheid en stilte in en als mezelf als het leven zelf als wat HIER is als de eeuwigheid waarin enkel ik besta als absolute zelf-verantwoordelijkheid voor mezelf als het bestaan

Ik wijdt mezelf toe aan het proces van het zelf-gestuurde  sterven van mezelf als de geest/mind als wie/wat ik mezelf heb toegestaan te worden om mezelf te baren als het leven zelf als een zelf-gestuurde en zelf-bekrachtigde daad als een levende statement van mezelf als wie ik werkelijk ben als eenheid en gelijkheid als wat het beste is voor al het leven

April 2012: Dag 12: Zelf Vergeving voor zelf onzekerheid

ik vergeef mezelf dat ik mezelf toesta en accepteer mij zelf onzeker te voelen in sociale situaties

ik vergeef mezelf dat ik mezelf toesta en accepteer mezelf te definieren als een zelf onzeker persoon

ik vergeef mezelf dat ik mezelf toesta en accepteer mezelf te vergelijken met andere mensen en mezelf te beoordelen als zelf onzeker en hen als zelf zeker en aldus mij inferieur te voelen tegenover hen

ik vergeef mezelf dat ik mezelf toesta en accepteer een negatieve waarde te hechten aan zelf onzekerheid

ik vergeef mezelf dat ik mezelf toesta en accepteer een positieve waarde te hechten aan zelf zekerheid

ik vergeef mezelf dat ik mezelf toesta en accepteer te verlangen om een zelf zeker persoon te zijn

ik vergeef mezelf dat ik mezelf toesta en accepteer mezelf te verzetten tegen de zelf onzekerheid die ik ervaar in mezelf door zelf zeker te willen zijn

ik vergeef mezelf dat ik mezelf toesta en accepteer zelf zekerheid van mezelf af te scheiden door ernaar te verlangen vanuit het ego dat ik mezlef heb toegestaan te worden waarin ik zelfzekerheid als een uiterlijke presentatie wil gebruiken in relaties met andere mensen om erkenning te krijgen zodat ik mij goed kan voelen over mezelf

ik vergeef mezelf dat ik mezelf toesta en accepteer mezelf in te beelden als een zelf zeker persoon door in mijn verbeelding te doen alsof ik erkenning krijg van andere mensen en daarin een opgewonden gevoel te genereren in mezelf hetgeen ik dan ervaar als 'zelf zekerheid' - in de plaats van te beseffen dat het net onzelfzekerheid is om erkenning te willen en verwachten van andere mensen

ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en geaccepteerd mezelf te laten programmeren door de menselijke samenleving als het geloof dat zelf zekerheid te maken heeft met hoe goed ik andere mensen kan besturen en leiden om zelf geld te verdienen - en dus te geloven dat mijn zelf zekerheid afgemeten kan worden aan de hand van hoeveel geld ik verdien/heb

ik vergeef mezelf dat ik mezelf toesta en accepteer mij zelf onzeker voel omdat ik weinig geld heb in vergelijking met andere mensen in de samenleving, omdat ik mezelf heb toegestaan mezelf te laten programmeren met het geloof dat zelf zekerheid bepaald wordt met mijn talenten/mogelijkheden/capaciteiten om geld te verdienen in dit systeem van relaties waarin geld altijd verkregen moet worden van andere mensen - waarin 'zelf zekerheid' dus wil zeggen dat ik mezelf heb aanvaard als een volledige slaaf van het geld systeem waarin mijn volledige expressie in het teken staat van geld verdienen en andere mensen dus zover krijgen dat ze hun geld aan mij geven


ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en geaccepteerd zelf zekerheid te projecteren op bedrijfsleiders, advocaten, politie, rechters, politici en alle top-figuren en leiders in deze wereld - door zelf zekerheid te definieren in en als geld en de capaciteit van iemand om geld te verdienen door middel van relaties, door mezelf te hebben laten programmeren door het geld-systeem als de menselijke samenleving - en mezelf aldus te definieren als een zelf-onzeker persoon omdat ik niet veel geld heb/verdien omdat ik mezelf altijd heb ervaren als aan de andere kant van de energetische polariteit van zelf zekerheid en onzelfzekerheid, als gedefinieerd door geld, waarin ik mezelf ervoer als compleet afhankelijk van andere mensen, in tegenstelling tot 'de leider' van andere mensen als wat ik zie in de 'top-figuren' die veel geld verdienen

ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en geaccepteerd te participeren in de energetische polariteit van zelf zekerheid en zelf onzekerheid door mezelf te definieren in en als zelf onzekerheid als een energetische ervaring in mezelf van angst, twijfel, schaamte, verwarring, wanhoop en een gebrek aan zelf vertrouwen

ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en geaccepteerd relaties te gebruiken om mijn zelf-gecreerde identiteit van 'een zelf onzekere persoonlijkheid' te voeden en te ondersteunen, door steeds bij dezelfde mensen te blijven die ik dan definieer als mijn 'vrienden', om er zo voor te zorgen dat ik nooit de zelf-opgelegde grenzen van het ego als persoonlijkheid zal overschrijden en aldus beseffen dat die persoonlijkheid als innerlijke ervaring en definities die ik heb gevormd in mezelf over mezelf als een 'zelf onzekere persoonlijkheid', niet is wie ik werkelijk ben

ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en geaccepteerd relaties te creeren met mensen in mijn omgeving op basis van gevoelens, door mijn 'goede gevoelens' te volgen, waar ik mij veilig bij voel en die vertrouwd aanvoelen, zonder te beseffen dat ik gevoelens niet kan vertrouwen omdat gevoelens het energetische bewustzijnssysteem zijn dat ik heb laten programmeren in mezelf doorheen mijn kindertijd als het opbouwen van mijn 'persoonlijkheid', waarin gevoelens mij uiteraard enkel zullen sturen naar de mensen die het ego-bewustzijnssysteem als geloofssystemen, definities en energetische ervaringen/frequenties als wie en wat ik mezelf heb toegestaan te worden zullen voeden en ondersteunen - in de plaats van relaties te creeren op basis van wat het beste zou zijn voor mezelf als het leven zelf om mezelf te ondersteunen in zelf-exploratie en uitbreiding van mezelf en mijn applicatie in deze realiteit

ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en geaccepteerd gevoelens te vertrouwen in het creeren van relaties in mijn wereld in de plaats van te beseffen dat gevoelens afkomstig zijn vanuit het bewustzijnssysteem als persoonlijkheid dat ik heb toegestaan te bestaan in mezelf als een product van mijn opvoeding door familie, en dus zeker niet noodzakelijk de beste leiddraad in het doen van het beste voor mezelf als het leven zelf als wie ik werkelijk ben - aangezien ik mij enkel positief/opgewonden/aangetrokken zal voelen tot mensen en in het bijzijn van mensen die mij als het bewustzijnssysteem als persoonlijkheid als wie ik mezelf heb toegestaan te worden als 'een zelf onzeker persoon' in en als de energetische ervaring van zelf onzekerheid zullen ondersteunen

ik vergeef mezelf dat ik mezelf nooit heb toegestaan te beseffen dat de enige reden waarom ik mezelf heb gedefinieerd als een 'zelf onzeker persoonlijkheid' en waarom ik geloof dat ik 'nu eenmaal een zelf onzeker persoon BEN' is omdat ik die persoonlijkheid als emotionele ervaringen en gevoelens in mezelf heb ondersteund en gevoed door relaties te creeren met mensen die deze persoonlijkheidservaringen en definities ondersteunden en voedden met hun persoonlijkheid in de plaats van mij te ondersteunen in mijn zelf ontdekking en zelf ontwikkeling in deze realiteit zodat ik een zelf zeker en zelf respecterend wezen zou worden

ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegstaan en geaccepteerd zelf zekerheid te definieren in en als een energetische polariteit van yin/ontvangen en yang/uitsturen in en als relaties met andere mensen waarin ik mezelf heb toegestaan te geloven dat 'zelf zeker' zijn te maken heeft met hoe andere mensen mij zien en definieren - in de plaats van te beseffen dat dit geen ware zelf zekerheid is aangezien dat ik hierin ook gewoon een slaaf ben van relaties omdat ik de geest als de energetische ervaringen in mezelf en het wereld-systeem van de mensheid als vanzelfsprekend neem, en mij dus in feite absoluut niet gewaar ben van wie ik werkelijk ben als het leven zelf als eenheid en gelijkheid en dus niet zeker kan zijn van mezelf

ik vergeef mezelf dat ik mezelf niet heb toegestaan relaties te creeren met mensen in mijn wereld die mij zullen ondersteunen in mijn zelf-ontdekking en de uitbreiding van mijn applicatie in deze realiteit om op te staan als het leven zelf als wie ik werkelijk ben als een zelf vertrouwend, zelf respecterend en zelf verantwoordelijk wezen en dus

ik vergeef mezelf dat ik mezelf niet heb toegestaan te beseffen dat wanneer er een positief gevoel opkomt in mezelf dat mij probeert te sturen in een bepaalde richting, naar een bepaald persoon - dat dit gevoel afkomstig is van het ego als de gevangenis van gedachten, gevoelens en emoties dat compleet voorgeprogrammeerd en voorbepaald is door de familie waarin ik geboren ben, en dus niet is wie ik werkelijk ben en aldus niet te vertrouwen is




zelf correctieve statements

wanneer en als ik merk dat ik mezelf vergelijk met andere mensen in en als de polariteit van zelf zekerheid en onzelf zekerheid, dan stop ik in mezelf en ik breng mezelf HIER in en als ademhaling in en als het besef dat zelf zekerheid geen beeld is dat ik kan zien met mijn ogen en ook geen gevoel

zelf zekerheid bestaat niet in afscheiding van mezelf - zelf zekerheid is de zekerheid van het besef dat ik HIER besta en verder niets, als het enige waar ik echt op kan vertrouwen - ik BEN zelf zekerheid als de natuurlijke expressie van het leven zelf als wie ik werkelijk ben

April 2012: Dag 11: Zelf Vergeving voor de zoektocht naar liefde

ik vergeef mezelf dat ik mezelf toesta en accepteer op zoek te zijn naar liefde

ik vergeef mezelf dat ik mezelf toesta en accepteer op zoek te zijn naar romantiek

ik vergeef mezelf dat ik mezelf toesta en accepteer liefde te definieren in en als seks

ik vergeef mezelf dat ik mezelf toesta en accepteer liefde te definieren in en als een relaties

ik vergeef mezelf dat ik mezelf toesta en accepteer te verlangen en op zoek te zijn naar een relatie als seks door te geloven dat ik daarin liefde zal vinden als een energetische ervaring die ik geassocieerd heb met een relatie en seks door mezelf te laten programmeren door de media

ik vergeef mezelf dat ik mezelf toesta en accepteer te geloven in liefde op het eerste gezicht als wat ik heb geleerd en gekopieerd van televisie en media

ik vergeef mezelf dat ik mezelf toesta en accepteer te verlangen naar de energetische ervaring van 'liefde' als wat ik geassocieerd heb met seks en een relatie als beelden die ik zie met mijn ogen - als wat ik gezien heb op televisie

ik vergeef mezelf dat ik mezelf toesta en accepteer te geloven dat ik seks moet hebben met iemand om liefde te kunnen ervaren als een energetische ervaring in mezelf

ik vergeef mezelf dat ik mezelf toesta en accepteer mezelf af te scheiden van liefde door het te projecteren in een relatie en seks

ik vergeef mezelf dat ik mezelf toesta en accepteer te geloven dat ik liefde, en dus een relatie en seks nodig heb om te bestaan en om 'goed genoeg' te zijn - door mezelf te hebben laten programmeren door de media en televisie die 'liefde' en 'romantiek' promoten

ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en geaccepteerd mezelf te laten misleiden en verleiden door de illusie van liefde als schijnbaar iets 'magisch'  als een vluchtige energetische reactie waarop ik mijn relaties baseer - zonder te beseffen dat deze energetische ervaring heel kortstondig en vluchtig is en dus uiteindelijk vervaagt waardoor ik vast zit in de consequenties van de keuzes die ik gemaakt heb terwijl ik verloren was in de illusie van 'liefde'

ik vergeef mezelf dat ik mezelf toesta en accepteer niet te beseffen dat 'liefde' niets te maken heeft met de realiteit door te geloven in liefde en door te vertrouwen in 'liefde' door mezelf te hebben toegestaan te vertrouwen op televisie en de media en alles wat mij gepresenteerd wordt - in de plaats van te kijken vanuit gezond verstand naar datgene wat mij gepresenteerd wordt als 'liefde' en 'romantiek' en het te toetsen aan de realiteit, want dan zou ik beseffen dat 'liefde' en 'romantiek' als gepresenteerd in de media en op televisie, een grote leugen is die enkel bedoeld is om de mens in zijn geest/mind bezig te houden en te entertainen zodat hij niet zal opstaan in en als deze realiteit en verantwoordelijkheid zal nemen voor de wereld, omdat hij dus te druk bezig is met zichzelf te entertainen met de illusoire realiteit in de geest/mind van gedachten, gevoelens en emoties van 'liefde'

ik vergeef mezelf dat ik mezelf toesta en accepteer televisie en films en media te vertrouwen door goedgelovig te zijn en dus automatisch alles wat mij gepresenteerd wordt in films te vertrouwen en te kopieren en in mij te laten programmeren als mijn 'geloof' over 'wat de realiteit is' en 'wie ik ben' - waarin ik mezelf bijvoorbeeld heb toegestaan te geloven dat 'liefde' echt bestaat, zonder ooit vanuit gezond verstand naar de realiteit te kijken en te beseffen dat 'liefde' de grootste leugen is die enkel gecreeerd geweest is door de entertainment industrie om de menselijke geest entertaint te houden en verslaafd te maken aan positieve gevoelens, hetgeen van de mens een perfecte consument maakt die enkel vertrouwt op zijn positieve gevoelens als hoe ze geprogrammeerd zijn door de media en aldus makkelijk bespeelbaar en bestuurbaar is door de media om bepaalde producten te kopen die inspelen op die positieve gevoelens van 'liefde' en 'romantiek'

ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en geaccepteerd mijn macht weg te geven aan televisie en media en mezelf aldus te laten programmeren  door televisie en de media als het geloof dat 'liefde' en 'romantiek' bestaat en dat ik als mens een relatie en seks en een 'liefdeskus' nodig heb om 'liefde' te kunnen ervaren - waardoor ik mijn leven heb verspild aan het constante zoeken en verlangen en wachten en hopen op liefde, mezelf veranderend en aanpassend om 'goed genoeg' te zijn voor het andere geslacht om een relatie te kunnen hebben

ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en geaccepteerd mezelf te definieren in en als de zoektocht en het verlangen naar liefde

ik vergeef mezelf dat ik mezelf nooit heb toegestaan te beseffen dat liefde in mezelf bestaat als de relatie die ik in mijn geest heb gecreerd met seks en een relatie, als een energetische ervaring die enkel in mijn geest bestaat en op zich niets te maken heeft met de echte eigenlijke fysieke realiteit HIER

ik vergeef mezelf dat ik mezelf nooit heb toegestaan verantwoordelijkheid te nemen voor liefde en romantiek als een energetische ervaring in mezelf door ernaar op zoek te zijn en door ernaar te verlangen in een partner, een relatie en in seks, en door niet zelf eerlijk te zijn in en als het besef dat ik de ervaring en het concept van 'liefde' zelf gecreerd heb door energetische mind-relaties te vormen met fysieke manifestaties zoals seks en kussen en handjes vasthouden met iemand van het andere geslacht

ik vergeef mezelf dat ik de energetische ervaring van 'liefde' heb toegestaan in mezelf in afscheiding van mezelf



zelf correctieve statements:

wanneer en als ik het verlangen om liefde als energetische ervaring in mezelf zie opkomen in mezelf, als het verlangen om mezelf te entertainen en bezig te houden in mijn geest/mijn via media en televisie - dan stop ik en ik breng mezelf HIER in en als ademhaling en ik sta mezelf niet toe dat verlangen te volgen of te participeren want ik sta op in mezelf in en als het besef dat de ervaring, zoektocht, verlangen en concept van 'liefde' als waar ik schijnbaar naar op zoek ben buiten mezelf, 'mind-voer' is dat ik heb laten programmeren in mezelf door de media door goedgelovig en blind en dom te zijn

ik besef dat het ervaren van en verslaafd zijn aan de energetische ervaring van 'liefde' in mezelf als reactie op het zien van of denken aan een relatie als seks, kussen en aanraking met iemand van het andere geslacht, in de realiteit een bewijs is dat ik mezelf heb toegestaan een perfecte comsuptie-slaaf te worden, de perfecte consument die erg snel en makkelijk beinvloedbaar en bespeelbaar is door illusies van 'liefde' en 'romantiek' die helemaal afkomstig zijn van de media en televisie als de 'entertainment-industrie' -- en ik besef en ik sta op in en als de realisatie dat dit niet is wie ik werkelijk ben

ik wijdt mezelf HIER toe aan het stoppen van mezelf als 'hersenloze consument' - en ik stop alle gevoelens en ervaringen in mezelf zoals 'liefde' en 'romantiek' die ik altijd heb aangenomen als vanzelfsprekend en als 'wie ik nu eenmaal ben' als een constante zoektocht naar liefde en romantiek als een vluchtige energetische ervaring, want ik sta HIER in en als het besef dat deze energetische ervaring van 'liefde' en 'romantiek' een geprogrammeerde illusie is die compleet gebaseerd is op geloof-systemen, ideeen en concepten en niet op de werkelijkheid die HIER bestaat als de fysieke realiteit als dat waar ik echt op kan vertrouwen

ik besef dat de realiteit stabiel en constant is en eeuwig en niet vluchtig, vergankelijk en veranderlijk zoals de energetische ervaring, het verlangen, de hoop op en het geloof in 'liefde' en 'romantiek'

ik stop de geprogrammeerde zoektocht, de hoop en het verlangen naar 'liefde' en 'romantiek' als een ervaring in mezelf, want ik besef dat ik mezelf heb laten misleiden door de entertainment-industrie - want ik besef dat de entertainment-industrie als media en televisie als de bron van mijn ervaring en concept van 'liefde' en 'romantiek', een INDUSTRIE is die enkel gebaseerd is op geld, waarin mensen een vals beeld van de realiteit wordt voorgehouden om hen makkelijk te kunnen gebruiken als bestuurbare en bespeelbare consumenten die automatisch reageren met een gepreprogrammeerde innerlijke reactie op bepaalde geprogrammeerde stimuli -- waardoor uiteindelijk niemand ooit echt verantwoordelijkheid neemt voor de realiteit omdat iedereen compleet verloren is in de illusie van de consumtiemaatschappij van 'liefde' en 'romantiek'

ik wijdt mezelf en mijn leven HIER toe aan het aarden en gronden van mezelf HIER, om mezelf neer te halen om één en gelijk te staan als de fysieke realiteit als wat ECHT is - om mezelf compleet uit de illusie te halen die ik heb toegestaan te bestaan in mezelf en om mijn participatie in de leugen van de mensheid als de consumtie robot te stoppen -- om voor eens en voor altijd het systeem van de consumtierobot van de mens als een vernietigend en misbruikens systeem te stoppen en op te staan als het leven zelf in en als absolute verantwoordelijkheid

April 2012: Dag 10: Zelf Vergeving voor Controle-freak

ik merkte vandaag dat ik mij in dit proces van zelf realisatie als het opstaan als wat het beste is voor allen, dat ik mij verward en paniekerig voel omdat ik verloren geraak in toekomst projecties waarin ik probeer alles 'onder controle te hebben' in en als gedachten, als wat ik altijd al gedaan heb door het verleden in de toekomst te projecteren om te bestaan als een zichzelf constant herhalend systeem waarin de toekomst altijd een herhaling/herkauwing is van het verleden als emotionele ervaringen en gevoelens en gedachten.

Het probleem is echter dat dit niet opgaat in het proces van zelf realizatie, omdat dit proces per definitie het absolute stoppen is van de geest/mind als totaliteit, het stoppen van het systeem van de geest/mind als verleden en toekomst, als herhaling, patronen in en als de voorspelbaarheid van gedachten, gevoelens en emoties.

Dus ik probeer mij in te beelden hoe het zou zijn om 'op te staan als het leven zelf' of 'mezelf te realizeren als het leven zelf', waarin uiteraard allerlei angsten zich aftekenen in mijn toekomst voorspellingen/projecties/beelden omdat het ding is dat het onmogelijk is om 'het leven zelf' te omvatten/omschrijven/definieren in een beeld - het leven zelf is HIER als de geboorte van mezelf in elk nieuw moment. Het leven zelf is absoluut NIEUW in elk moment van ademhaling, in tegenstelling tot het bewustzijnssysteem waarin alles systematisch, automatisch en voorspelbaar lijkt en waarin ik in elk moment eigenlijk al weet hoe ik het volgende moment zal ervaren, wat er zal gebeuren en hoe ik mij zal voelen. Dus:


ik vergeef mezelf dat ik mezelf toesta en accepteer te verlangen om het gevoel te hebben dat ik controle heb over mijn leven in en als gedachten, door na te denken over de toekomst

ik vergeef mezelf dat ik mezelf toesta en accepteer mezelf te definieren in en als het creeren van toekomstprojecties in gedachten in en als de geest/mind als het verlangen om te bestaan als ziczelf herhalend systeem zoals de 'cirkel der oneindigheid' waarin hetzelfde continu herhaald wordt van verleden in toekomst, waarin ik het gevoel heb dat ik alles onder controle heb

ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan het leven te limiteren tot beelden en gedachten als toekomstvoorspellingen en projecties in en als gedachten waarin ik de fysieke realiteit gebruik om een 'leven uit te bouwen' in en als het ego van de mind/geest als de illusie van superioriteit in en als afscheiding van mezelf als de realiteit, in en als de ontkenning van het feit dat ik ooit zal sterven en dat alles wat ik zogezegd heb 'opgebouwd' in mezelf als toekomst projecties gebaseerd op het verleden, dus een illusie was

ik vergeef mezelf dat ik mezelf nooit heb toegestaan te leven in en als het moment HIER uit angst van de emotionele ervaring van angst - alsof ik niet zal sterven, in de plaats van te beseffen dat de dood onvermijdelijk is en dat alle angst dus een illusie is want alle angst is angst van de dood als het onbekende

ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en geaccepteerd te geloven dat gedachten als toekomstprojecties als herinneringen superieur zijn aan de fysieke realiteit - in de plaats van te beseffen dat gedachten, waarin ik het gevoel heb en geloof dat ik alles onder controle heb, zullen sterven en stoppen wanneer het fysieke lichaam sterft/stopt, en dus niet echt zijn want ik heb niets onder controle, het lijkt alleen maar zo omdat ik mezelf heb toegestaan te vertrouwen op gedachten, gevoelens en emoties in de plaats van op de realiteit als de fysieke realiteit die mij elke dag duidelijk laat zien wat echt is door altijd constant en stabiel HIER te zijn

ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en geaccepteerd te geloven dat het leven herhaling is als het bewustzijnssysteem dat ik mezelf heb toegestaan te worden als het herhalen en herkauwen van het verleden in de toekomst in en als toekomst projecties vanuit de schijnbare superioriteit van het ego van de geest/mind

ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan te geloven dat ik superieur ben aan de dood, door te leven in en als de illusie van het ego als het gevoel/geloof dat ik de realiteit onder controle heb in en als gedachten, alsof ik niet zal sterven - in de plaats van te beseffen dat de dood een deel is van deze fysieke realiteit en dat enkel de illusie van de mind/geest kan bestaan in en als complete negatie van de overduidelijke realiteit waarmee ik elke dag geconfronteerd wordt als wat ik zie met mijn ogen en ervaar met het fysieke lichaam, als wat ECHT is

ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan te vertrouwen op het ego van de mind/geest als het gevoel/geloof dat ik niet zal sterven omdat ik mij voel alsof ik alles onder controle heb in en als toekomst projecties in mijn gedachten waarin ik het gevoel heb dat de realiteit onderhevig is aan mijn gedachten en mijn verlangens - in de plaats van te beseffen dat de fysieke realiteit nooit beweegt volgens mijn verlangens, de fysieke realiteit werkt volgens bepaalde vastgelegde, stabiele wetten waar ik geen vat of macht over heb, en aldus zal ik ooit sterven, als een consequentie van deze fysieke realiteit waarin ik besta, dus het ego is een illusie

ik vergeef mezelf dat ik mezelf toesta en accepteer angst te hebben van verlies en daarom te verlangen om het gevoel te hebben van controle, dat ik 'alles onder controle heb van en in mijn leven' en daarom te denken aan en mij zorgen te maken over de toekomst in en als toekomst projecties in mijn gedachten waarin ik de toekomst probeer te voorspellen om mezelf 'voor te bereiden' op de toekomst om ervoor te zorgen dat ik nooit verlies zal ervaren - in de plaats van te beseffen dat de angst van verlies een complete absurde leugen is, omdat ik ooit zal sterven , hetgeen het toppunt is van VERLIES aangezien ik alles zal moeten afgeven/loslaten dat ik heb opgebouwd als persoonlijkheid/identiteit in deze wereld

ik vergeef mezelf dat ik mezelf nooit heb toegestaan te beseffen dat het gevoel van controle in en als het ego van de mind/geest een zelf gecreeerde illusie is die niets te maken heeft met de realiteit en die alleen maar afkomstig is en gebaseerd is op bepaalde angsten die ik heb toegestaan te bestaan in mezelf waarmee ik mezelf heb geidentificeerd

ik vergeef mezelf dat ik mezelf toesta angst te hebben van de toekomst

ik vergeef mezelf dat ik mezelf toesta en accepteer angst te hebben dat ik mij angstig zal voelen in de toekomst

ik vergeef mezelf dat ik mezelf toesta mezelf proberen te beschermen van de emotionele ervaring van angst door te bestaan in angst door te geloven dat angst mij kan beschermen van datgene waar ik angst van heb, in de plaats van te beseffen dat angst een vicieuze cyclus is van de geest/mind die niets te maken heeft met de realiteit en dus niet echt is

ik vergeef mezelf dat ik mezelf toesta mezelf af te scheiden van de emotionele ervaring van angst door angst te hebben van angst en door mezelf aldus te laten bepalen/bewegen door angst  in de plaats van het zelf-directieve en zelf-bepalende principe te zijn van het leven

ik vergeef mezelf dat ik mezelf nooit heb toegestaan te beseffen dat angst een illusie is omdat ik enkel angst heb van angst zelf en dat angst een energetische irrationele ervaring is die ik heb toegestaan te bestaan in mezelf door mezelf af te scheiden van mezelf en geen verantwoordelijkheid te nemen voor mezelf

ik vergeef mezelf dat ik mezelf nooit heb toegestaan te beseffen dat ik gewoon angst heb van mezelf als de angst van angst als wat ik heb toegestaan te bestaan in mezelf

ik vergeef mezelf dat ik mezelf nooit heb toegestaan verantwoordelijkheid te nemen voor de angst van de toekomst die ik heb toegestaan te bestaan in mezelf in en als het besef dat ik deze angst zelf heb gecreerd als de angst van angst

ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en geaccepteerd te bestaan in en als angst van de toekomst en het creeren van toekomst projecties in en als het verlangen om het leven/de realiteit onder controle te hebben, alsof die ervaring van angst echt is - in en als het geloof dat ik superieur, belangrijk en speciaal ben -- in de plaats van te beseffen dat ik ooit zal sterven en alsdus alles van mezelf zal moeten opgeven en loslaten wat betekent dat ik absoluut niet belangrijk, speciaal of superieur was/ben



Zelf correctieve statements:

wanneer en als ik de angst van de toekomst in en als toekomst beelden en projecties zie opkomen in mezelf, dan stop ik mezelf en ik breng mezelf HIER in en als het moment als ademhaling en ik sta mezelf niet toe te participeren in angst van de toekomst want ik besef dat de toekomst een illusie is van het ego van de geest/mind in en als de illusie van superioriteit als het geloof dat ik controle heb over de wereld/realiteit

en ik sta op in en als het besef dat het leven HIER is en niet meer is of kan zijn dan simpelweg en eenvoudigweg HIER - en er bestaat niet MEER dan HIER, want ik besta in en als het besef dat ik ooit zal sterven, want dat is nu eenmaal de fysieke werkelijkheid die ik altijd heb genegeerd door mezelf te hebben toegestaan mezelf te verliezen in de illusie van het ego

dus ik besef dat het enige dat echt is of kan zijn, is HIER, als het moment zelf, want al wat zogezegd 'meer' is dan HIER zal eindigen met de dood en zal dus bewezen worden als 'niet echt'/een illusie

ik wijdt mezelf en mijn leven hier op aarde toe aan het bestaan in en als de fysieke realiteit als dat wat echt is, als dat wat elke dag in elk moment in mijn gezicht schreeuwt om mijn aandacht en mij laat zien wat eigenlijk ECHT is, als het tegenovergestelde van de geest/mind als gedachten, gevoelens en emoties

ik wijdt mezelf en mijn leven toe aan het stoppen van de mind als toekomst projecties als de illusie van superioriteit als het geloof dat ik controle heb of kan hebben over de fysieke realiteit, terwijl het net het tegenovergestelde is

ik sta op in en als het besef dat de fysieke realiteit GOD is als werkelijk superieur en alles bepalend - dus ik aanvaard mezelf en realiseer mezelf als één en gelijk met de fysieke realiteit en ik wijdt mezelf als mijn leven hier op aarde toe aan het eren en respecteren van dat wat ECHT is als de fysieke realiteit als wat HIER is in elk moment van ademhaling door het proces van zelf realisatie in en als zelf vergeving toe te passen als het stoppen van het ego van de mind als de illusie van controle en superioriteit en ik realiseer mezelf in en als nederigheid in en als het besef dat het ego een illusie is en dat ik mezelf heb toegestaan te bestaan in een illusie en dus nooit werkelijk heb geweten of gezien of begrepen hoe de realiteit echt ineen zit of wat eigenlijk echt is omdat ik nooit HIER heb bestaan in eenheid en gelijkheid met de fysieke realiteit als de waarheid

ik stop mezelf in en als het creeren van toekomst projecties als het mechanism van de vicieuze cyclus van geest/mind als de illusie van oneindigheid waarin ik mezelf als het ego heb toegestaan de fysieke realiteit te misbruiken/gebruiken om de illusie van het ego als het projecteren van het verleden in de toekomst in en als beelden in de geest/mind - en ik geef mezelf de kans om te zien/beseffen/begrijpen wat echt is als HIER door in elk moment mezelf tot ademhaling te brengen, in en als het besef dat dat het enige is dat ECHT is en dat ik kan vertrouwen in en als het besef dat alle beelden die ik zie in mijn hoofd als gedachten, de mind/geest is als het systeem dat ik mezelf heb toegestaan te worden en dat het leven zelf HIER is als de geboorte van mezelf in en als elk NIEUW moment

ik besef dat 'het voorspellen van de toekomst' enkel in de mind/geest gebeurt in en als de illusie van superioriteit en controle over de fysieke realiteit - de realiteit is HIER in en als elk NIEUW moment als de simpliciteit van ademhaling

April 2012: Dag 9: Zelf Vergeving voor familie en groepen

ik vergeef mezelf dat ik mezelf toesta en accepteer het process van zelf-realisatie maar half en half te doen

ik vergeef mezelf dat ik mezelf toesta en accepteer mezelf te laten beinvloeden door bepaalde verlangens door te denken dat het 'geen kwaad kan' en 'het maakt niet zoveel uit' en 'wie zal het merken' in en als het geloof dat ik niet volledig verantwoordelijk ben voor mezelf

ik vergeef mezelf dat ik mezelf toesta en accepteer te geloven dat er een God is die mijn leven in zijn handen draagt en zorg voor mij zal dragen en daarom het gevoel te hebben dat ik niet echt moeite moet doen of mezelf moet inzetten als het er echt op aan komt

ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en geaccepteerd mezelf te laten programmeren door familie als het geloof dat ik niet alleen besta, en dat ik 'bij een groep hoor' die voor mij zorgen en voor mij instaan - in de plaats van te beseffen dat de zogezegde 'groep' van familie een illusie is omdat ik uiteindelijk toch weer alleen kom te staan omdat familie een begin en einde heeft waar ik dus niet op kan vertrouwen

ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en geaccepteerd te vertrouwen op familie als een groep van mensen die schijnbaar buiten mezelf bestaat en daarin mijn verantwoordelijkheid te abdiceren en aldus te geloven en het gevoel te hebben dat ik niet alleen insta voor mezelf en aldus niet alleen verantwoordelijk ben voor mijn leven en voor het dragen van de gevolgen/consequenties van mijn daden

ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan consequenties te creeren door te participeren in en als het geloof dat mijn familie mij ondersteunt en dat ik niet alleen besta, door mezelf te definieren in en als familie, als 'een deel van familie'

ik vergeef mezelf dat ik mezelf nooit heb toegestaan trouw te blijven aan mezelf in en als het besef dat ik HIER ben, door mezelf te identificeren met familie en ouders waarin ik mezelf heb verandert en aangepast om meer te lijken op familie en waarin ik familie en ouders heb gebruikt als excuus en rechtvaardiging voor alle zelf-oneerlijkheid  in mezelf, want 'zij doen het ook' - in de plaats van te beseffen dat de groep van 'familie' de primaire ego-basis is als de illusie dat ik niet alleen besta, hetgeen een leugen is omdat ik alleen ben in en als mezelf HIER in en als eeuwigheid en familie is het systeem dat wegvalt

ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en geaccepteerd het gewoon te zijn van mijn verantwoordelijkheid abdiceren als wat ik heb geleerd van familie - waarin de familieleden hun verantwoordelijkheid abdiceerden en aan mij indiceerden dat het ok is dat ik dat ook doe, waaraan ik gewillig heb toegegeven, door niet te beseffen dat familie een systeem is waarin elk wezen als 'lid van de groep' gevangen zit in en als het ego in en als de illusie van de groep als een schijnbaar stabiel en hecht systeem, door niet te beseffen dat 'de groep' als 'familie' op zich niet bestaat en dat het maar een idee/illusie is van de geest

ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan familie te gebruiken als een excuus om te participeren in de geest als zelf-oneerlijkheid door mezelf te definieren in en als familie als een schijnbaar 'deel van de groep' waarin ik geboren ben, door geen verantwoordelijkheid te willen nemen voor mezelf in en als deze realiteit HIER en door niet te beseffen dat ik de ervaring van familie en mezelf als schijnbaar 'lid van de familie-groep' zelf gecreerd heb

ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en geaccepteerd op zoek te zijn naar groepen waarmee ik mezelf kan identificeren zodat ik kan participeren in de illusie dat ik niet alleen besta als wat ik heb geleerd van familie

ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en geaccepteerd familie te gebruiken als een excuus om mijn niet gewaar te zijn van mezelf in elk moment van ademhaling, door te participeren in en als emotionele reacties op familie waarin ik relaties creeer met familie als het gevoel dat ik niet alleen besta en dus ook niet alleen verantwoordelijk ben voor mezelf -- in de plaats van te beseffen dat dit de gepre-programmeerde bedoeling is van groepen als familie, als de primaire basis/fundering van het ego  als de illusie van afscheiding in en als relaties, waarin de familie leden elk nieuw lid trainen om te worden als hen, als een 'lid van de groep', om zichzelf als het ego dat ze zichzelf hebben toegestaan te worden te valideren

ik vergeef mezelf dat ik mezelf toesta te geloven dat ik mezelf niet moet ondersteunen en dat ik niet stabiel moet staan in en als mezelf door te geloven dat mijn familie dat wel voor mij zal doen door mezelf te definieren in en als de relaties die ik heb gecreeerd met familie - in de plaats van te beseffen dat wie ik ben hier in deze realiteit niet al is wie/wat ik ben, omdat deze realiteit als mijn aanwezigheid in deze fysieke realiteit, in dit gezin, een einde heeft en een begin - en ik ben een eeuwig wezen, zonder einde of begin, als het leven zelf

ik vergeef mezelf dat ik mezelf toesta geen verantwoordelijkheid te willen nemen voor mezelf en niet te willen beseffen dat ik verantwoordelijk ben voor mezelf als het leven als al wat bestaat in elk moment van ademhaling



zelf correctieve statements:

wanneer en als ik het verlangen om mezelf te laten bewegen door iets dat schijnbaar buiten mezelf bestaat, dan stop ik in mezelf en ik adem en ik sta mezelf niet toe mij te laten 'meeslepen' want ik besef dat ik ALLEEN besta, in en als mezelf als het leven zelf als HIER en dat ik alleen verantwoordelijk ben voor mezelf als het leven zelf in elk moment van ademhaling

en ik besef dat ik het zelf directieve en het creatieve principe ben van het leven zelf in en als mezelf als de werkelijkheid waarin de werkelijkheid één en gelijk is met wie ik ben in en als mezelf - de output is gelijk aan de input - ik krijg wat ik geef

ik sta mezelf niet toe te leunen op famie of ouders in en als de veronderstelling en verwachting dat zij voor mij zullen zorgen terwijl ik mij maar kan laten vallen alsof ik niet echt beSTA -- ik besef dat ik verantwoordelijk ben voor mezelf één en gelijk met ouders en familie, waarin elk lid van de groep van familie verantwoordelijk is voor zichzelf als levend wezen, om zichzelf te ondersteunen en vertrouwen en om op te staan als het leven zelf

ik besef dat deze wereld op dit moment een zootje is omwille van familie als een groep van mensen die samen zijn met als enige doel om de illusie van het ego van de mind/geest te ondersteunen als de illusie dat we niet ALLEEN verantwoordelijk zijn voor onszelf -waardoor elk lid van de groep zijn verantwoordelijkheid compleet weggeeft aan de groep en aldus neemt niemand echt verantwoordelijkheid voor wie of wat dan ook in deze wereld omdat verantwoordelijkheid op deze manier gewoon wordt doorgeven en verschoven

ik sta op als absolute zelf verantwoordelijkheid als hoe het familie construct altijd had moeten zijn - namelijk als louter fysieke ondersteuning in deze realiteit, als onvoorwaardelijke ondersteuning die ervoor instaat om elk levend wezen in deze realiteit op te voeden in en als het aanleren van zelf respect, zelf vertrouwen en zelf verantwoordelijkheid in en als het besef dat elk levend wezen in deze wereld even verantwoordelijk is voor deze wereld als alle andere wezens hier - en in en als het besef dat als elk wezen individueel zijn verantwoordelijkheid tegenover het bestaan niet opneemt, we enkel een dysfunctionele realiteit krijgen waarin niemand echt zorgt voor het bestaan

ik sta op en ik besef dat het onaanvaardbaar is om zomaar een oogje dicht te knijpen voor wat er toegestaan wordt in deze wereld

ik wijdt mezelf en mijn leven hier op aarde toe aan het bewerkstelligen van een hemel op aarde waarin elk mens alleen staat in en als zichzelf in en als absolute zelf verantwoordelijkheid

ik wijdt mezelf en mijn leven hier op aarde toe aan het her-ontwerpen van alle groepen die ontworpen zijn om het ego te ondersteunen als de illusie van 'de groep' als een schijnbaar afgescheiden entiteit waaraan elk lid in de groep zijn verantwoordelijkheid abdiceert - tot een platform van onvoorwaardelijke ondersteuning waarin elk lid van de groep alleen staat in eenheid en gelijkheid met de groep als geheel en waarin elk lid in de groep zijn verantwoordelijkheid opneemt voor zichzelf als het leven zelf en waarin ervoor gezorgd wordt dat elk lid in de groep onvoorwaardelijk ondersteund wordt in zijn zelf-ontwikkeling en zelf-ontplooiing tot een wezen dat staat als wat het beste is voor allen als één als gelijk

April 2012 Dag 8: Zelf Vergeving voor de Kleding-Industrie en mezelf als Kleding Junkie

Ik heb opgemerkt dat ik een obsessie heb met kledij, met 'er goed uitzien' - waardoor ik vaak minutenlang voor mijn kleerkast zit wanneer ik ergens naartoe moet om 'de beste outfit' uit te kiezen, met de angst om 'de foute outfit' uit te kiezen  = angst om uiteindelijk spijt te ervaren van de keuze die ik gemaakt heb.

ik vergeef mezelf dat ik mezelf toesta en accepteer angst te hebben om de emotionele ervaring van spijt te ervaren in de toekomst en daarom vast te blijven steken in twijfel over welke kleding ik zou aantrekken wanneer ik ergens naartoe moet waar mensen zijn

ik vergeef mezelf dat ik mezelf toesta en accepteer er 'goed' te willen uitzien volgens andere mensen en daarom te twijfelen over wat ik zou aantrekken, uit angst dat ik er 'niet goed' zou uitzien volgens mensen

ik vergeef mezelf dat ik mezelf toesta en accepteer er 'opmerkelijk' te willen uitzien voor andere mensen, zodat ik opgemerkt zal worden omdat ik mezelf heb toegestaan op zoek te zijn naar een relatie als seks als wat ik geloof nodig te hebben om een bevredigend leven te kunnen leiden

ik vergeef mezelf dat ik mezelf toesta en accepteer angst te hebben om een keuze te maken over wat ik zal aantrekken uit angst dat ik spijt zal ervaren in de toekomst over de gemaakte keuze

ik vergeef mezelf dat ik mezelf toesta mezelf af te scheiden van de emotionele ervaring van spijt door angst te hebben van spijt

ik vergeef mezelf dat ik mezelf nooit heb toegestaan verantwoordelijkheid te nemen voor de emotionele ervaring van spijt in en als het besef dat spijt in mezelf bestaat als een zelf gecreeerde ervaring waarin ik enkel terug kijk om mijn verleden en wilde dat ik dingen anders had gedaan zodat ik mij beter zou kunnen voelen over mezelf als de identiteit die ik mezelf heb toegestaan te worden als gebaseerd op verleden als herinneringen

ik vergeef mezelf dat ik mezelf toesta en accepteer mijn eigen waarde te definieren in en als een positieve beoordeling krijgen van andere mensen op basis van hun waarde-oordeel over mijn uiterlijk als de kleding die ik draag

ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en geaccepteerd mijn eigen waarde te projecteren op kleding als het uiterlijk, als wat andere mensen kunnen zien van mij, in en als relaties

ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en geaccepteerd mijn eigenwaarde te definieren in en als relaties als beoordelingen over het uiterlijk

ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan te verlangen naar de energetische ervaring van opwinding in mezelf als reactie op de gedachte dat andere mensen mij positief beoordelen en mij opmerken omwille van hun positief waarde-oordeel over de kleding die ik draag

ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en geaccepteerd een persoonlijkheid te creeren op basis van de waarde-oordelen die ik heb geleerd van familie en samenleving over de kleding die ik draag

ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en geaccepteerd mezelf te identificeren met de waarde-oordelen over kledij en het uiterlijk die er bestaan in de samenleving en die worden gedeeld en uitgedrukt in en als menselijke relaties - door te verlangen naar een relatie en daarom te verlangen om een positief waarde-oordeel te krijgen van mensen

ik vergeef mezelf dat ik mezelf nooit heb toegestaan kleding te aanvaarden en te zien voor/als wat het is, namelijk stof, fysieke materiaal die afkomstig is van de aarde, één en gelijk met mezelf als het fysieke lichaam

ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan de misbruikende kleding industrie die enorm veel afvalstoffen produceert en hele gebieden vervuilt en die mensen dwingt om een leven in armoede te leiden in de 'lage-loon-landen' door een waarde-oordeel te hechten aan kleding, hetgeen enkel rekening houdt met mijn persoonlijke verlangens om er goed uit te zien in mijn zoektocht naar seks en relaties - waardoor ik blind was voor de eigenlijke realiteit van kleding en hoe de kleding industrie werkt

ik vergeef mezelf dat ik mezelf nooit heb toegestaan te beseffen dat ik de reden ben van de huidige kledingindustrie als misbruik, als bron van vervuiling, over-consumptie en misbruik door te participeren in de mode-industrie door te verlangen naar kleding, door te verlangen om bepaalde merken te dragen en door mezelf te identificeren met bepaalde merken en bepaalde keding-stijlen, die ik denk 'nodig te hebben 'om mezelf te zijn - wat dus betekent dat ik misbruik BEN door mezelf te identificeren met een industrie die gebaseerd is op misbruik door nooit te overwegen om verder te kijken dan mijn neus lang is naar hoe de werkelijkheid waarin ik besta werkelijk functionneert in en als het besef dat ik HIER besta en dat ik dus deze werkelijkheid als hoe ze op dit moment bestaat ondersteun door er blindelings in te participeren

ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan mezelf af te scheiden van de kleding industrie door nooit verantwoordelijkheid te nemen voor mijn participatie in de kleding industrie door te bestaan in en als de apathische houding van 'wie ben ik nu? Ik ben maar één mens dus of ik nu deze kleding koop die duidelijk afkomstig is vanuit misbruik of niet maakt niet uit' als een excuus om verder te participeren  - in de plaats van te beseffen dat er geen excuses zijn voor deze realiteit en de enige optie is om het misbruik dat ik heb toegestaan te bestaan HIER te stoppen door op te komen en op staan als het leven zelf en op zoek te gaan naar praktische oplossingen, hoe dan ook, in en als het besef dat deze bestaansvorm van misbruik compleet onaanvaardbaar is

ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan te participeren in verlangens naar het dragen van specifieke kleding om een bepaald zelf-beeld van mezelf te voeden/ondersteunen zodat ik mij speciaal, uniek en belangrijk kan voelen en zodat ik kan participeren in en als het geloof/gevoel dat de wereld rond mij draait, zonder te beseffen dat dit verlangen naar kleding net de reden/oorzaak is van de misbruikende aard van de kleding industrie en dat IK en mijn aanwezigheid en participatie in deze realiteit en mijn apathie en ongewilligheid om op te staan voor het leven en het misbruik te stoppen, de oorzaak/reden is van wat hier gebeurt

ik vergeef mezelf dat ik mezelf nooit heb toegestaan één en gelijk te staan met de oorsprong en origine van de kleding die ik draag, in en als het besef dat de kleding die ik draag van de aarde komt en deel uitmaakt van deze wereld en dat ik dus verantwoordelijk ben om op een respectvolle en verantwoordde manier om te gaan met de aarde en al wat HIER bestaat als de aarde, en dat het dus absoluut geen geldig excuus is van te denken dat ik niets te maken heb met waar mijn kleding vandaan komt en met de hele kledingindustrie omdat ik het niet gemaakt heb - in de plaats van te beseffen dat wat hier bestaat in deze realiteit enkel bestaat omdat ik het toegestaan heb te bestaan, wat mij dus even verantwoordelijk maakt als de bedrijfsleiders/eigenaars

ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en geaccepteerd mijn bestaan en participatie in deze werkelijkheid/wereld te baseren en verbergen achter het schijnbare excuus van onwetendheid, als het motto van 'hoe minder ik weet, hoe beter' door mezelf te definieren in en als het ego van de geest als gedachten, gevoelens en emoties als onwetendheid en 'blissful ignorance', waarin ik schijnbaar mijn handen kan schoon-wassen van de gruwelen die gebeuren op deze aarde

ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en geaccepteerd te participeren in de kleding industrie in en als absolute domheid en blindheid als het ego als het gevoel/geloof dat ik superieur ben, waarin ik mijn ego als persoonlijke verlangens als het geloof van superioriteit opleg aan de fysieke realiteit door absoluut geen rekening te houden met de consequenties van mijn daden,  waarin ik participeer en de industrieen die ik ondersteun in bvb kleding kopen, zonder te beseffen dat dit de reden/oorzaak is van het bestaan van de kleding industrie als een misbruikend monster dat gevoed wordt door de verlangens van de mens en de domheid en blindheid van de mens tegenover de consequenties van hun daden op andere levende wezens omwille van het ego van de mens als de illusie van superioriteit

ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en geaccepteerd mezelf te laten verblinden door het ego als waarde-oordelen en energetische reacties  als verlangens naar seks en relaties op de beelden van kleding die ik zie met mijn ogen en op hoe kleding door de kleding industrie en de media wordt getoond en op het beeld dat ik zie in de spiegel met de kleding die ik draag, door niet te beseffen en door niet één en gelijk te staan met het feit dat kleding de fysieke realiteit is en niet zomaar in de kleding winkels is terechtkomen' 'vanuit het niets', maar eigenlijk een heel process heeft afgelegd waarvan de werkelijkheid heel wat minder mooi is dan de kleding die ik in de winkelrekken  zie hangen, helemaal afgestreken, gewassen en met een prijskaartje aan

ik vergeef mezelf dat ik mezelf nooit heb toegestaan te beseffen dat het verlangen dat ik ervaar in mezelf naar 'shoppen' en nieuwe kleding kopen en dragen en het verlangen om er 'mooi' uit te zien aan de hand van waarde-oordelen die ik gekopieerd heb van familie en samenleving over de kleding die ik draag - eigenlijk een resultaat/product is van de consumptie-samenleving waarin doelbewust de oorsprong van een 'product' dat in de winkel ligt/hangt genegeerd wordt om de illusie van 'schoonheid' en 'positiefheid' die mensen doet shoppen, shoppen, shoppen, hoog te houden -- waarin ik mezelf heb toegestaan te bestaan als de misbruiker van de realiteit door mij niet gewaar te zijn van wie ik ben en van mijn eigenlijke participatie in het bestaan, door mezelf te hebben laten programmeren als een ego, als een product van de consumptie-maatschappij, als het geloof dat de wereld draait rond mijn persoonlijke verlangens

ik vergeef mezelf dat ik mezelf nooit heb toegestaan te beseffen dat wie ik altijd geloofde dat ik ben, als het gevoel dat ik 'speciaal' ben en dat de wereld draait rond mijn persoonlijke innerlijke verlangens, eigenlijk doelbewust gefrabriceerd/geproduceerd geweest is door bedrijven als het politiek-economische-spirituele stelsel van de samenleving waarin ik geboren ben en waarin ik opgevoed/geprogrammeerd ben als een efficiente consument die het economische stelsel draaiende houdt - en dat het geloof/gevoel dat ik speciaal ben met andere woorden een illusie is, de werkelijkheid van mezelf is dat ik zelfs nooit echt bestaan heb als een zelf-directief, zelf-verantwoordelijk levend wezen

ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en geaccepteerd te geloven dat ik een 'eigen stijl' heb aan de hand van de kleding die ik draag die zogezegd een resultaat zijn van mijn 'vrije keuze' waarin ik zogezegd laat zien 'wie ik ben' aan andere mensen, in de plaats van te beseffen dat 'vrije keuze' en een 'eigen stijl' een zeer efficiente techniek is die uitgevonden geweest is door het politiek-economisch stelsel in de samenleving om van mij als mens in de samenleving een ultieme consumptie-robot te maken waarin ik het hele kapitalistische consumptie systeem draaiende houdt, door mezelf compleet te hebben geidentificeerd met de 'keuze-mogelijkheden' die mij gepresenteerd werden door de bedrijven en de media, om mijn 'identiteit' mee te vormen

ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan mij te laten misleiden door de idee van 'speciaal zijn' en 'uniek zijn' in en als 'een eigen stijl hebben' in en als de kleding die te koop is in de winkels, die gepromoot en ondersteund wordt door de media als films en magazines, die de echte realiteit van de verwoesting van de aarde, dieren en menselijke levens verbergen - waarin ik mezelf heb toegestaan een deel van het probleem te zijn als de 'eisende partij' die de kleding industrie en de verwoestende consequenties daarvan draainde houdt, door te participeren in verlangens naar bepaalde kledij die ik gebruik om mijn 'identiteit' mee te vormen, zonder ooit te beseffen dat mijn hele 'identiteit' gebaseerd is op basis van misbruik aangezien ik mijn identiteit heb gevormd aan de hand van consumtie-producten als een 'eigen stijl' in en als het vormen van waarde-oordelen over bvb kledij, door mij nooit zelfs maar af te vragen waar die kledij vandaan komt

ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en geaccepteerd de kleding industrie waarvan ik enkel het eindproduct te zien krijg als de kleding die in de winkels hangt, als vanzelfsprekend aan te nemen, als hoe het mij ook met de paplepel ingegeven geweest is door familie en samenleving - ondanks het overduidelijke bewijs dat er veel meer aan de hand is in deze realiteit dan getoond wordt, hetgeen duidelijk te zien is in de kleding-labels die allemaal 'made in China/Taiwan' lezen omdat het daar goedkopere arbeid is, hetgeen enkel misbruik van het menselijke leven kan impliceren

ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan ervoor te 'kiezen' om de waarheid van deze realiteit te negeren in en als het geloof dat het gewoon zal weggaan of dat het niet echt bestaat als ik het niet onmiddellijk ZIE met mijn ogen, omdat ik mezelf heb toegestaan mezelf te aanvaarden als een slaaf/slachtoffer van het geld-systeem en alle bedrijven en economische en politieke 'machten', waardoor ik dus de 'keuze' heb gemaakt om mezelf te verliezen in de illusie van het ego als het gevoel/geloof dat ik speciaal ben op basis van de consumptie producten die ik koop, zoals bvb kleding, die mijn aangeboden worden door de bedrijven -- in de plaats van te beseffen dat het gevoel dat ik machteloos ben tegenover de bedrijven en wetten en organisaties, etcetera, in deze wereld, absoluut geen excuus is om niet op te staan en te doen wat gedaan moet worden om van deze wereld een leefbare en aangename plek te maken voor elk kind dat geboren wordt, in en als het besef dat de huidige stand van zaken simpelweg niet aanvaardbaar noch leefbaar is


ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan kleding kopen te verbinden met een energetische opwinding en aldus de fysieke realiteit als kleding te gebruiken in mijn zoektocht naar energie




zelf correctieve statements:


wanneer en als ik het verlangen voel/zie/ervaar in mezelf om kleding te kopen, als eigenlijk mijn verlangen naar energie, dan stop ik in mezelf en ik besef in het moment wat ik in en van deze wereld aan het ondersteunen ben, want ik besef dat ik een wezen in en van de wereld ben en aldus verantwoordelijk voor elke actie die ik onderneem want ik besef dat elke beweging die ik maak in deze realiteit andere levens-vormen beinvloed want dit is één aarde, één planeet met biljoenen wezens net als ik in grotere of kleinere vorm, zichtbaar of onzichtbaar en ik besef dat het onaanvaardbaar is om mezelf in deze realiteite te bewegen zonder enige vorm van gewaarzijn of verantwoordelijkheid - als een misbruikend, vernietigend systeem

ik wijdt mezelf en mijn leven hier op aarde toe aan het leren kennen van de bron en oorsprong van elke actie/daad die ik onderneem in elk moment van ademhaling, in en als het besef dat het ego van de geest/mind als wie ik mezelf heb toegestaan te worden als het geloof/gevoel dat de wereld draait rond mijn persoonlijke gevoelens/ervaringen van superioriteit, een illusie is die ik heb aangenomen als vanzelfsprekend door goedgelovig te zijn -- want ik besef dat het bestaan maar één en gelijk is met wat ik creeer en toesta te bestaan in mezelf en als ik blindheid, domheid en negatie van de realiteit toesta te bestaan in mezelf, zal de realiteit uiteindelijk de het levende bewijs zijn van wie/wat ik mezelf heb toegestaan te worden

dus ik wijdt mezelf in en als mijn leven hier op aarde toe aan het ontdekken, en bevragen van mezelf als één en gelijk met al wat HIER bestaat - om te komen tot de best mogelijke oplossing voor deze wereld waarin elk levend wezen één en gelijk met mezelf zijn bestaan hier op aarde kan beleven op de best mogelijke manier als wat het beste is voor allen

ik sta mezelf niet toe mezelf te laten beinvloeden of bewegen door de illusie die door de media en reclame gepresenteerd wordt over kleding als iets dat mij schijnbaar een meerwaarde kan geven, want ik besef dat de stoffen van de duurste designer-kleding gemaakt is in lage loon landen, hetgeen de grote bedrijven en 'mode-huizen' het mogelijk maakt om zo 'groots' en successvol te worden, en ik besef dat het doel van reclame en media als het presenteren van 'beelden en plaatjes' zonder achtergrond van waar het allemaal vandaan komt of hoe het geproduceerd geweest is, is om de waarheid te bedekken, als de bron en oorsprong van de beelden en van de kleding als de eigenlijke echte fysieke realiteit die eigenlijk het tegenovergestelde is van het 'speciale' gevoel dat de media en reclame tracht te produceren in de consument

ik aanvaard/zie/besef/realiseer mezelf als één en gelijk met de kleding die ik draag als stof die gemaakt is met de aarde en die ook naar de aarde zal terugkeren, net als het fysieke lichaam - en ik besef dat het beeld dat ik zie in de spiegel als beoordelingen en waarde-oordelen de illusie is van de geest/mind die ik in mij heb laten programmeren door de consumptie-maatschappij waarin ik mezelf heb toegestaan compleet verblind te worden door het 'lichtgevend oppervlakkige beeld' dat ik zie in de spiegel als het beeld dat ik zie op tv en in de magazines, hetgeen een bedekking is van de eigenlijke realiteit als de oorsprong van het beeld dat ik zie met mijn ogen, dat in feite net het tegenovergestelde is van de schijnbare 'glitter en glamor' die ik zie met mijn ogen

ik besef dat ik mijn ogen niet kan vertrouwen omdat ik mijn ogen heb laten programmeren door televisie, door de consumptie-maatschappij in en als goedgelovigheid waarin ik altijd het licht zal volgen zonder mij ooit vragen te stellen waar het allemaal vandaan komt of zonder ooit te overwegen om te onderzoeken waar al wat ik zie met mijn ogen vandaan komt, om verantwoordelijkheid te nemen voor deze aarde en al wat hier gebeurt en bestaat in en als het besef dat ik HIER besta, en aldus compleet verantwoordelijk ben voor wat hier bestaat - en ik besef dat het geloof/de idee dat ik toch zal sterven geen excuus is om geen verantwoordelijkheid te nemen voor deze werkelijkheid want ik besef dat wie ik ben bepaald wordt door wat ik doe als de levende statement van wie ik ben HIER, waar ik dan ook ben



Ik wijdt mezelf en mijn leven hier op aarde toe aan het stoppen van mezelf als de consument die ik mezelf heb toegestaan te worden in mijn proces van opgroeien als een bewustzijnssysteem waarin ik mij nooit gewaar ben geweest van wie ik ben hier in en als de wereld/aarde, als een levend deel van de aarde als de fysieke realiteit - waarin ik mezelf heb toegestaan de fysieke werkelijkheid te objectiveren en te reduceren tot 'maar een beeld' dat ik kan consumeren voor een energetische ervaring in mezelf

Ik besef dat ik één en gelijk ben met de kleding die ik draag, als de fysieke werkelijkheid HIER, en ik sta mezelf niet toe te geloven dat kleding enkel hier bestaat voor mij als een beeld om te consumeren omdat ik besef dat de realiteit niet 'zomaar een beeld is' - ik besef dat de stof van mijn kleding, hoe ze er ook uitzie, in welke kleuren, maten of vormen dan ook, een fysieke werkelijkheid is omdat alles aan de stof waaruit de kleding die ik draag gemaakt is, vanuit de aarde komt en door mensenhanden omgevormd geweest is tot een bepaald kleding stuk

ik laat mezelf niet misleiden door het uiterlijk als merken, kleuren en vormen in en als de mode industrie want ik besef dat dat de illusie is van de menselijke geest als de consumptie-maatschappij als de menselijke zoektocht naar geld/energie die de aarde vernietigt en ik sta op in en als het besef en de realisatie en aanvaarding van mezelf als het leven zelf in en als eenheid en gelijkheid met de fysieke STOFfelijke werkelijkheid die HIER bestaat, één en gelijk met mezelf - en ik heb respect voor al wat HIER bestaat als de stoffelijke werkelijkheid in en als het besef dat ik ontvang wat ik uitstuur en dat dus door het leven HIER als elke levensvorm op aarde te respecteren, ik mezelf als het leven respecteer en mezelf de kans gun om mezelf te ontdekken en uit te drukken als het leven zelf in en als eenheid en gelijkheid

April 2012 Dag 7: Zelf Vergeving voor wrok, rancune en beschuldiging

ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan te bestaan in en als de beschuldiging van andere mensen omdat ik mij angstig voel in deze wereld

ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en geaccepteerd mij kwaad te voelen op andere mensen omdat ik denk dat zij verantwoordelijk zijn voor mijn leven en de inferioriteit die ik ervaar in mezelf

ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en geaccepteerd mij angstig te voelen tegenover mensen en hen daarvan te beschuldigen en mij kwaad te voelen op mensen wanneer ze niet 'lief' zijn tegeover mij omdat ik geloof dat het hun verantwoordelijkheid is dat ik mij goed voel

ik vergeef mezelf dat ik mezelf toesta en accepteer familie te beschuldigen omdat ik mij gevangen voel in mezelf, en angstig om mezelf uit te drukken in deze wereld door te denken dat zij verantwoordelijk zijn voor mijn bestaan

ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en geaccepteerd mezelf te onderdrukken uit wrok en rancune en beschuldiging tegenover familie voor de angst die ik ervaar in mezelf

ik vergeef mezelf dat ik mezelf toesta en accepteer te geloven dat ik het slachtoffer ben van familie

ik vergeef mezelf dat ik mezelf toesta en accepteer te geloven dat ik het slachtoffer ben van de angst die ik ervaar tegenover familie

ik vergeef mezelf dat ik mezelf toesta en accepteer zelf-oneerlijk te zijn door familie te beschuldigen van de angst die ik ervaar tegenover hen in de plaats van te beseffen dat angst een energetische reactie is die ik heb toegestaan te bestaan in mezelf door mezelf af te scheiden van de realiteit als familie en te beseffen dat de ervaring van angst afkomstig is vanuit mijn 'vrije keuze' om al dan niet te reageren

ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan mezelf af te scheiden van de emotionele ervaring van angst tegenover familie door te geloven dat ik het slachtoffer ben van de emotionele ervaring van angst als reactie op familie, door te geloven dat zij die angst in mij hebben geplaatst en dat zij dus verantwoordelijk zijn voor hoe ik mij voel in en als angst tegenover de wereld

ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan mijn macht weg te geven aan emotionele ervaringen/reacties van angst in mezelf tegenover familie/de wereld door te geloven dat ik het slachtoffer ben van emotionele reacties door emoties van mezelf af te scheiden - in de plaats van te beseffen dat de emotionele ervaring/reactie van angst in mezelf bestaat als wat ik heb toegestaan te bestaan in mezelf door mezelf af te scheiden van mezelf en door niet zelf-eerlijk te zijn  in elk moment van ademhaling

ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan te participeren in de eindeloze cyclus van de mind/geest als de angst die van generatie op generatie gegenereerd wordt in kinderen en waarin kinderen dan reageren op die angst met beschuldiging van familie/de wereld in en als het geloof dat ze het slachtoffer zijn van hoe ze zichzelf ervaren als de energetische ervaringen in zichzelf, door mezelf te hebben toegestaan te reageren op familie met de emotionele ervaring van angst in mezelf en door mijn verantwoordelijkheid voor de ervaring van angst weg te geven aan familie/de wereld in en als het geloof dat ik het slachtoffer ben van energie/energetische reacties

ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan het bewustzijnssysteem construct als de polariteits verhouding tussen kind en ouder/volwassene als inferieur en superieur heb toegestaan te bestaan in deze wereld door mezelf te hebben toegestaan te participeren in de emotionele ervaring van angst en beschuldiging van familie voor de angst die ik ervaar in mezelf waarin ik geloofde dat ik de slaaf/het slachtoffer ben van de ervaring van angst en dus van familie - aldus de polariteit van superieur en inferieur in en als de ouder-kind relatie bevestigend

ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan kindermisbruik als gevolg van het ego van de mind waarin de ouders als volwassenen bestaan in en als het geloof dat ze superieur zijn en kinderen inferieur, te hebben toegestaan te bestaan in de wereld en te hebben ondersteund, door mezelf te hebben toegestaan mijn macht weg te geven aan de emotionele ervaring van angst als een gepreprogrammeerd systeem reactie van afscheiding waarin ik mij inferieur voel tegenover familie door familie te beschuldigen voor de angst die ik ervaar - zonder te beseffen dat ik mezelf hierin gevangen zet als een schijnbaar 'slachtoffer' van het familieconstruct waarin de ouder/familie schijnbaar superieur is en het kind inferieur

ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan mezelf af te scheiden van familie door te bestaan in en als wrok, rancune en beschuldiging tegenover hen voor de angst die ik ervoer in mezelf als reactie op hen, omdat ik mezelf heb toegestaan geen verantwoordelijkheid te nemen voor de ervaring van mezelf in mezelf

ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en geaccepteerd door wrok, rancune en beschuldiging te ervaren tegenover familie, mezelf niet te kunnen/willen verplaatsen in hun schoenen en beseffen dat ik één en gelijk ben met hen omdat zij, net als ik, levende wezens zijn die ook doorheen een kindertijd van misbruik zijn gegaan, net als ik, en net als hun ouders - waarin de 'zonden van de vaders' worden doorgegeven als elke generatie de voorgaande beschuldigd van hoe zij zichzelf ervaren en aldus geen verantwoordelijkheid nemen voor zichzelf als levende wezens HIER op aarde en niet 'maar' het product/de slaaf/het slachtoffer/het resultaat van de 'zonden' van voorgaande generaties

ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en geaccepteerd het systeem construct van de 'zonden van vaders' die automatisch doorgegeven worden van generatie op generatie als de fundatie van het bewustzijnssysteem en alle systemen in deze wereld van de menselijke samenleving, heb ondersteund en gevoed - door mezelf te hebben toegestaan te bestaan in en als en te participeren in wrok, rancune, woede en beschuldiging tegenover familie waarin ik hen verantwoordelijk stel voor de angst en inferioriteit die ik ervaar in mezelf, waardoor ik op mijn beurt vast blijf steken in de 'zonden van de vaders' die op mij doorgegeven geweest zijn als emotionele reacties, die ik op mijn beurt zal doorgeven aan mijn kinderen uit wrok en rancune

ik vergeef mezelf dat ik mezelf nooit heb toegestaan te beseffen dat ik omwille van het vasthouden aan wrok, rancune, woede en beschuldiging tegenover familie, nooit de werkelijkheid heb gezien als wat ze werkelijk is en te beseffen dat ik één en gelijk ben met familie/de wereld door mezelf in hun schoenen te verplaatsen in en als het besef dat zij HIER bestaan één en gelijk met mezelf en dus niet superieur zijn

ik vergeef mezelf dat ik mezelf nooit heb toegestaan verantwoordelijkheid te nemen voor de ervaring van inferioriteit die ik ervaar tegenover familie waarin ik hen zie en ervaar als superieur door hen te beschuldigen van de angst als inferioriteit die ik ervaar in mezelf door niet te beseffen dat angst een energetische reactie is die bestaat in mezelf als wat ik heb toegestaan te bestaan in mezelf en dat ik dus verantwoordelijk ben voor de ervaring van angst in mezelf


Zelf Correctieve Statements

ik geef mezelf de kans om mezelf te verplaatsen in de schoenen van familie/de wereld door los te laten van de ervaring van wrok, rancune en beschuldiging tegenover familie/de wereld waarin ik familie/de wereld van mezelf heb afgescheiden

ik besef dat ik niet het slachtoffer ben van de emotionele ervaring van angst omdat angst een energie is die ik heb toegestaan te bestaan in mezelf door erin te participeren  en ik besef dat ik compleet in staat ben om de energetische ervaring van angst in mezelf te stoppen omdat ze niet eens echt is, ze is afkomstig van de afscheiding die ik heb toegestaan te bestaan in mezelf

ik wijdt mezelf toe aan het proces van mezelf als familie en als de wereld te leren kennen zodat ik het familie construct als de zonden van de vaders als eindeloze vicieuze cycli voor eens en voor altijd kan stoppen zodat de familie van het leven gecreeerd en geboren kan worden, waarin elk wezen dat geborden wordt in deze wereld, niet zomaar 'een generatie' is in een keten van bewustzijnssystemen als kopieeen van elkaar, maar de kans krijgt om zichzelf als het leven zelf te ontdekken zonder gelimiteerd of onderdrukt of misbruikt te worden

wanneer en als ik de energetisch polariteit van mezelf als inferieur en familie als superieur zie opkomen in mezelf wanneer ik bij familie ben, dan stop ik in mezelf en ik breng mezelf HIER in en als ademhaling en ik besef dat ik verantwoordelijk ben voor hoe ik mezelf HIER ervaar in en als het besef dat de emotionele ervaring van angst een energie is die bestaat in mezelf omdat ik afscheiding heb toegestaan te bestaan in mezelf

ik sta op in en als mezelf in en als de realisatie dat ik één en gelijk ben met familie en dat ik zelf verantwoordelijk ben voor het ervaren van de polariteit van familie als superieur en kind als inferieur waaarin ik mezelf heb toegestaan te participeren - en ik geef mezelf de kans om mezelf uit te breiden in en als zelf-realisatie door mezelf onvoorwaardelijk in en als eenheid en gelijkheid te verplaatsen in de schoenen van familie in en als het besef dat zij HIER bestaan in eenheid en gelijkheid met mezelf

ik sta op in en als het besef dat familie niet verantwoordelijk is voor de angst die ik ervaar in mezelf want ik besef dat angst een energie is als de illusie van afscheiding die ik zelf heb toegestaan te bestaan in mezelf door te participeren in het abdiceren van zelf-verantwoordelijkheid in en als wrok, rancune en beschuldiging tegenover familie

ik stop de ervaring van wrok, rancune en beschuldiging tegenover familie en ik breek de eindeloze vicieuze cycli van de zonden van de vader door mezelf te realiseren als één en gelijk met familie en door op te staan in en als absolute zelf-verantwoordelijkheid

ik sta op in en als het stoppen van het bewustzijnssysteem van het doorgeven van de zonden van de vaders van generatie op generatie en ik geef mezelf als het leven de kans om mezelf te ontdekken en verkennen en ontplooien en ontwikkelen als wie ik werkelijk ben en niet als een kopie of resultaat van voorgaande generaties - want ik besef dat ik HIER alleen besta in en als absolute zelf-verantwoordelijkheid