April 2012: Dag 4: Zelf Vergeving voor angst om te falen

ik heb een angst opgemerkt in mezelf die steeds opkomt in mezelf wanneer ik iets wil of ga doen, zoals bvb een zelf vergevings lijst uitschrijven. De angst komt op van 'zal ik het wel goed doen?', 'wat als ik niet het juiste onderwerp kies?', 'wat als ik een fout maak?'

Door deze angst toe te staan in mezelf saboteer ik mezelf omdat ik mij uiteindelijk zo verward voel omdat ik begin na te denken over wat ik zou moeten doen en hoe ik het zou moeten doen, maar niets durf te doen uit angst dat het niet 'het juiste' zal zijn, waardoor ik uiteindelijk niets doe en mij daar dan weer gefrustreerd over voel.

Het is alsof ik op een muur aanbots telkens ik mezelf wil bewegen, telkens ik iets wil doen, hoe klein het ook is, maar die muur is er uiteraard enkel wanneer ik dingen wil doen die mij zullen assisteren in mijn process van het stoppen van de geest - voor de rest als ik verlangens uitvoer die ik mijn hele leven al heb uitgevoerd als een automatisch reactief patroon en heb geïntegreerd als 'een deel van mezelf', zoals films kijken, snoepen, shoppen,roddels lezen in magazines, etcetera..., dat gaat allemaal automatisch, fluitje van een cent. Maar oh wee als ik iets wil doen vanuit een zelfbewuste beslissing van zelf-verandering, dan komen al de tijfels naar boven, samen met allerlei negatieve emotionele ervaringen zoals frustratie, woede, angst, twijfel, teleurstelling, onzekerheid, paniek, zelf medelijden, etcetera --- allemaal innerlijke reactieve ervaringen die mij uiteindelijk tot een punt drijven waarin ik alleen nog maar denk aan opgeven. lol

Dit punt is afkomstig vanuit het verlangen om erkenning te krijgen voor wat ik doe, waardoor ik mijn gedachten/geest wil gebruiken om mijn expressie onder controle te krijgen, door de toekomst proberen te voorspellen, door mezelf al te beoordelen alvorens ik iets heb gedaan -- om er dus voor te zorgen dat ik krijg wat ik wil, namelijk erkenning voor wat ik doe.


ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en geaccepteerd gedachten te gebruiken om te krijgen wat ik wil als een energetische ervaring in mezelf waarin ik mij speciaal voel

ik vergeef mezelf dat ik mezelf toesta en accepteer mezelf te saboteren in zelf beweging en zelf applicatie door na te denken over wat ik zal doen waardoor ik enkel mezelf in verwarring breng door verloren te geraken in emotionele reacties op toekomstprojecties die ik creer in en als het ego van de geest als gedachten die ik heb toegestaan te bestaan in mezelf

ik vergeef mezelf dat ik mezelf toesta en accepteer te geloven dat ik 'juist' en 'goed' moet zijn en aldus 'het juiste' moet doen volgens wat andere mensen zeggen over wat 'juist' is of 'wat gedaan moet worden

ik vergeef mezelf dat ik mezelf toesta en accepteer angst te hebben om fouten te maken in wat ik doe door te geloven dat ik 'juist' moet zijn

ik vergeef mezelf dat ik mezelf toesta en accepteer gedachten te gebruiken en na te denken van het ego van de geest als het geloof dat ik 'juist moet zijn'

ik vergeef mezelf dat ik mezelf toesta en accepteer het lichaam niet te durven vertrouwen uit angst om fouten te maken, uit angst om 'niet goed/juist te zijn'

ik vergeef mezelf dat ik mezelf toesta en accepteer angst te hebben om mezelf in deze realiteit te bewegen en angst te hebben om dingen te doen uit angst om fouten te maken en te falen

ik vergeef mezelf dat ik mezelf toesta en accepteer te geloven dat 'juist' bestaat in de plaats van te beseffen dat 'juist' een woord is dat ik geleerd heb van mijn familie en op zich niet echt duid op iets dat echt bestaat, met andere woorden 'juist' is een geestestoestand en dus niet echt

ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en geaccepteerd mezelf te identificeren met de angst om fouten te maken

ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en geaccepteerd mezelf te identificeren met het verlangen om 'juist' te zijn en alles 'juist' te doen

ik vergeef mezelf dat ik mezelf toesta en accepteer mezelf te definieren in en als de gedachte 'ik kan het niet'

ik vergeef mezelf dat ik mezelf toesta en accepteer mij kwaad te voelen op mezelf uit angst dat ik 'het niet kan'

ik vergeef mezlef dat ik mezelf heb toegestaan en geaccepteerd mezelf opzettelijk te saboteren in en als woede tegenover mezelf

ik vergeef mezelf dat ik mezelf toesta en accepteer angst te hebben om niet te WETEN in en als gedachten wat ik doe of zal doen

ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en geaccepteerd mezelf te definieren in en als toekomstprojecties in en als afscheiding van mezelf waarin ik mezelf beoordeel en mijn expressie van mezelf afscheid

ik vergeef mezelf dat ik mezelf toesta en accepteer mijn expressie van mezelf af te scheiden door toekomst projecties te creeeren

ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en geaccepteerd kwaad te worden op mezelf wanneer en als ik fouten maak

ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en geaccepteerd mezelf te beoordelen als en wanneer ik fouten maak

ik vergeef mezelf dat ik mezelf toesta en accepteer mezelf aan te vallen in mezelf als en wanneer ik fouten maak door mezelf te beoordelen

ik vergeef mezelf dat ik mezelf toesta en accepteer kwaad te worden op mezelf wanneer ik fouten maak als de expressie van peter en papa tegenover mij die ik heb gekopieerd

ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en geaccepteerd te geloven dat alles wat ik doe snel moet gaan en efficient en goed gedaan moet worden als een expressie en geloof en gevoel dat ik heb gekopieerd van peter

ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en geaccepteerd mij kwaad te voelen op mezelf wanneer ik een taak niet snel genoeg volbreng

ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en geaccepteerd mij te storen aan en gefrustreerd worden op mensen die traag gaan of op de computer wanneer hij blijft haperen en dus niet snel gaat omdat ik mezelf heb toegestaan en geaccepteerd alles snel te willen doen

ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en geaccepteerd mezelf te definieren in en als het verlangen om snel te gaan

ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en geaccepteerd angst te hebben dat mensen uit mijn omgeving kwaad zullen worden op mij wanneer ik te traag ga

ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en geaccepteerd te geloven dat traagheid negatief is en dat ik snel moet gaan omdat veel mensen mij hebben beoordeeld op mijn traagheid en sloomheid en loomheid omdat ze mij hebben gezegd dat ik 'niet zo moet taffelen' en dat ik sneller moet gaan

ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en geaccepteerd angst te hebben om mezelf te zijn HIER als de angst om traag en sloom te zijn vanuit het geloof dat traagheid slecht en negatief is

ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en geaccepteerd snel te willen zijn en moeite te doen om zo snel en efficient mogelijk te zijn uit angst van traagheid

ik vergeef mezelf dat ik mezelf toesta en accepteer angst te hebben om beoordeeld te worden als traag en sloom door een negatieve emotionele lading te associeren met het woord traag en sloom

ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en geaccepteerd mezelf te beoordelen als 'traag' en 'sloom' als hoe andere mensen mij hebben beoordeeld en mij daar slecht over te voelen door traag en sloom te beoordelen als 'slecht'

ik vergeef mezelf dat ik mezelf toesta en accepteer angst te hebben om HIER te zijn

ik vergeef mezelf dat ik mezelf toesta en accepteer angst te hebben van mijn omgeving als de angst om beoordeeld te worden als ik fouten maak

ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en geaccepteerd mij gefrustreerd te voelen wanneer iemand een fout maakt

ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en geaccepteerd woede te associeren met fouten maken

ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en geaccepteerd woede te uiten tegenover mezelf als en wanneer ik fouten maak, als en wanneer ik de dingen niet doe volgens hoe het zogezegd gedaan moet worden volgens andere mensen

ik vergeef mezelf dat ik mezelf toesta mezelf te saboteren door al te veronderstellen dat ik 'het niet kan' alvorens ik ergens aan begonnen ben door te proberen om het te doen door middel van mijn gedachten, waarin ik alles 'juist' wil doen uit angst om te falen, uit angst om beoordeeld te worden als en wanneer ik een fout zou maken als de expressie die ik gekopieerd heb van mensen uit mijn omgeving

ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en geaccepteerd mezelf te beoordelen en te definieren als een 'juist' persoonl als iemand die alles juist doet en daarom angst te hebben om fouten te maken

ik vergeef mezelf dat ik mezelf nooit heb toegestaan mezelf te zijn HIER in en als het moment als de natuurlijke expressie van mezelf

ik vergeef mezelf dat ik mezelf toesta en accepteer te geloven dat ik gefaald ben en dat ik een mislukkeling ben als een beoordeling die ik heb gekopieerd van mensen uit mijn omgeving door mezelf te identificeren met hun expressie tegenover mij

ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en geaccepteerd mezelf te identificeren met de ervaring van opgeven door te geloven dat ik een mislukkeling ben

ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en geaccepteerd mezelf te identificeren met de gedachte dat ik niets kan

ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en geaccepteerd mezelf te identificeren met het verlangen om op te geven gebaseerd op de gedachte dat ik een mislukkeling ben en dat ik niets kan

ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en geaccepteerd mezelf te laten bepalen en definieren met door en als de gedachte dat ik niet kan en dat ik tot niets in staat ben en dat ik een mislukkeling ben en dat ik nooit iets zal kunnen doen of bereiken in mijn leven

ik vergeef mezelf dat ik mezelf toesta en accepteer medelijden te hebben met mezelf omdat ik geloof dat ik een mislukkeling ben

ik vergeef mezelf dat ik mezelf nooit heb toegsetaan te beseffen dat het geloof en gevoel dat ik een mislukkeling ben enkel in en als de geest bestaat als beoordelingen in en als afscheiding met mezelf

ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en geaccepteerd mezelf te identificeren met de emotionele ervaring van opgeven en van teleurstelling en mezelf te saboteren door mezelf te identificeren met de emotionele ervaring van teleurstelling en opgeven

ik vergeef mezelf dat ik mezelf toesta te geloven dat ik niet in staat ben om mezelf als de geest te stoppen

ik vergeef mezelf dat ik mezelf toesta en accepteer te geloven dat ik een teleurstelling ben

ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en geaccepteerd te geloven dat ik niet in staat ben om op te staan als het leven zelf en om de geest te stoppen

ik vergeef mezelf dat ik mezelf toesta en accepteer angst te hebben om beoordeeld te worden als 'fout'

ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en geaccepteerd mezelf te beoordelen als fout

ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en geaccepteerd andere mensen te beoordelen als fout

ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en geaccepteerd de emotionele ervaring van angst te associeren met fouten maken

ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en geaccepteerd te geloven dat het mogelijk is om fouten te maken

ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en geaccepteerd mezlef te saboteren in mijn leerproces en zelf ontwikkeling door angst te hebben om fouten te maken en door te geloven dat het slecht is om fouten te maken en dat ik geen fouten mag maken - in de plaats van te beseffen dat er geen 'fouten' bestaan in en als het leven zelf, in en als het process van zelf ontwikkeling omdat ik mezelf aan het leren kennen ben en omdat ik het leven zelf aan het leren kennen ben - en daarin bestaat geen 'juist' of 'fout', 'goed' of 'slecht' omdat het leven als mezelf ongedefinieerd is en ondefinieerbaar is omdat ik het nog niet KEN want het is niet van de geest, van het ego bewustzijnssysteem

ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en geaccepteerd mijn expressie te limiteren in en als beoordelingen van juist en fout in en als angst om fout te zijn, in de plaats van te beseffen dat juist en fout niet bestaan in mezelf als het leven zelf, want juist en fout zijn afkomstig van het ego als de pretentie dat ik het leven KEN en kan OMVATTEN en OMSCHRIJVEN in en als DEFINITIES in mijn geest waarin ik geloof dat ik SUPERIEUR ben als de illusie van de geest

ik vergeef mezelf dat ik mezelf nooit heb toegestaaan te beseffen dat de mensen die mij hebben beoordeeld als 'fout' of 'slecht', niet echt bestonden omdat zij zichzelf uitdrukten vanuit het ego als het geloof dat zij superieur zijn aan de werkelijkheid met hun kennis van juist en fout en goed en slecht als wat zij hebben geleerd en gekopieerd van hun ouders en omgeving - terwijl ze eigenlijk absoluut geen benul hebben van wie ze werkelijk zijn als het leven zelf omdat ze niet nederig willen zijn in en als het besef dat ze één en gelijk zijn met al wat bestaat en dus niet superieur

ik vergeef mezelf dat ik de beoordelingen van juist en fout en goed en slecht heb toegestaan te bestaan in mezelf als de gevangenis van de geest als het geloof dat ik WEET wie ik ben en wat de realiteit is - in de plaats van nederig te zijn in en als het besef dat ik nooit enig benul heb gehad van wie ik ben en wat echt is door mezelf te hebben toegestaan mezelf af te scheiden van het leven in en als het bewustzijnssysteem als kennis en informatie als de illusie van superioriteit

ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en geaccepteerd te geloven dat ik superieur ben aan de realiteit met mijn kennis van wat juist en fout en goed en slecht is, als kennis die ik heb gekopieerd van mijn omgeving die zichzelf ook superieur waanden tegenover de realiteit - in de plaats van te beseffen dat beoordelingen als juist en fout en goed en slecht niet eens echt bestaan HIER in en als de fysieke realiteit en dus een complete illusie zijn

ik vergeef mezelf dat ik mezelf toesta te geloven dat juist bestaat, te geloven dat er een 'juiste' manier is van leven

ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan te vertrouwen op mijn ideeen en gedachten en beoordelingen over wat 'juist' is als hoe ik denk dat ik moet leven

ik vergeef mezelf dat ik mezelf nooit heb toegestaan te vertrouwen op mezelf door te vertrouwen op beoordelingen van 'juist' als wat ik denk dat ik moet doen in deze realiteit vanuit het verlangen om 'goed' te zijn voor ander wezens zoals god en familie

ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan te geloven dat het leven een 'juiste manier' heeft die ik moet volgen en waar ik aan moet voldoen en waar ik moeite voor moet doen om 'juist' te zijn aan de hand van mijn ideeen en gedachten en gelof systemen over wat de 'juiste' manier is om te leven

ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegsetaan en geaccepteerd het verlangen om 'juist' te zijn en 'juist' te leven aan de hand van allerlei kennis en informatie over wat 'juist' is als wat doorgegeven geweest is van generatie op generatie, te hebben gekopieerd van familie als voorgaande generaties waarin ik mezelf heb toegestaan een bewustzijnssysteem te worden van kennis en informatie gebaseerd op polariteiten als het velangen om juist te zijn en de angst om fout te zijn, in de plaats van te beseffen dat dit niet is wie ik werkelijk ben en dat dit maar een construct is, een systeem van kennis en informatie die ik heb gekopieerd als de illusie van het ego die niets te maken heeft met de echte realiteit als wie ik werkelijk ben als de fysieke realiteit HIER


ik vergeef mezelf dat ik mezelf toesta en accepteer te verlangen naar erkenning van andere mensen en daarom te bestaan in en als het verlangen om te leven 'volgens de regels' en angst te hebben om fouten te maken omdat ik dan geen erkenning zou krijgen

ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en geaccepteerd mezelf te identificeren met het verlangen om erkenning te krijgen van andere mensen

ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en geaccepteerd te verlangen dat andere mensen erkennen dat ik 'juist' ben en dat ik leef op de 'juiste manier' volgens de regels van wat 'juist' is op basis van wat ik geleerd heb van familie als voorgaande generaties

ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan mezelf te definieren in en als 'leven op de juiste manier'

ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en geaccepteerd mezelf te definieren in en als het verlangen om 'juist' te zijn

ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en geaccepteerd mijn omgeving te beschuldigen van de angst die ik ervaar in mezelf om fouten te maken waardoor ik niet mezelf durf te zijn in en als het moment HIER

ik vergeef mezelf dat ik mezelf toesta geen verantwoordelijkheid te nemen voor de ervaring van angst om beoordeeld te worden als de angst om te falen in mezelf als wat ik heb toegestaan te bestaan in mezelf door mijn omgeving te beschuldigen en te verwijten omdat die angst in mezelf bestaat als reactie op de expressie van mijn omgeving op mij

ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en geaccepteerd mezelf te definieren in en als beschuldiging tegenover mijn omgeving voor de angst om te falen die ik ervaar in mezelf als de angst om beoordeeld te worden

ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en geaccepteerd mezelf af te scheiden van de beoordelingen van 'juist' en 'fout' door te reageren met emotionele en gevoels reacties op het woord 'juist' en 'fout' - in de plaats van verantwoordelijkheid te nemen voor het bestaan van de woorden 'juist' en 'fout' in mezelf en mijn ervaring van die woorden als wat ik heb toegestaan te bestaan in mezelf en waar ik mezelf heb toegstaan in te participeren als het bewustzijnssysteem als polariteiten

ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan mezlelf af te scheiden van het woord 'fout' door het woord 'fout' te associeren met gestraft worden en straf krijgen

ik vergeef mezelf dat ik mezelf toesta en accepteer angst te hebben van het woord 'fout' en angst te hebben om beoordeeld te worden als 'fout' door het woord 'fout' te associeren met gestraft worden en straf krijgen en door angst te hebben om gestraft te worden - waardoor ik mezelf heb toegestaan mijn expressie te limiteren tot enkel doen wat 'juist' is volgens het programma dat mij aangeleerd geweest is door familie

ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en geaccepteerd mezelf te identificeren met het verlangen om 'het juiste te doen' volgens wat ik geleerd heb van familie in de plaats van te beseffen dat dit niet is wie ik werkelijk ben omdat 'juist' en 'fout' en het verlangen om het juiste te doen en de angst om het foute te doen een programma is dat van generatie op generatie doorgegeven werd door middel van het straf en beloningssysteem dat van mij een perfecte slaaf gemaakt heeft omdat ik mezelf heb toegestaan te geloven dat ik het slachtoffer ben van de angst die ik ervoer in mezelf om gestraft te worden in de plaats van verantwoordelijkheid te nemen voor mezelf HIER in en als het besef dat angst een programma is dat onworpen is om van mij een gewillige slaaf te maken als een kopie van ouders en familie als zij die mij zijn voorgegaan in deze wereld en die op juist dezelfde manier opgevoed geweest zijn tot slaven

ik vergeef mezelf dat ik mezelf nooit heb toegestaan, gezien en beseft dat de emotionele ervaring van angst in mezelf als reactie op familie en omgeving wanneer er op mij geroepen werd of wanneer ik plots hard vastgepakt werd een programma is, als een voorgeprogrammeerd systeem dat niet is wie ik werkelijk ben als het leven zelf

ik vergeef mezelf dat ik mezelf nooit heb toegestaan te beseffen dat het verlangen naar erkenning niet is wie ik werkelijk ben omdat het verlangen om erkenning te krijgen van mijn omgeving dat ik 'het juiste doe' een automatische gepreprogrammeerde reactie is op de emotionele ervaring van angst die ik ervoer in mezelf als een gepreprogrammeerde reactie om hoe mijn omgeving zichzelf uitdrukte tegenover mij

ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en geaccepteerd te participeren in en mezelf te identificeren met het automatische gepreprogrammeerde systeem van angst en woede waarin ik automatisch reageerde met woede op de reactie van angst die ik ervoer in mezelf als automatische reactie op de expressie van mijn omgeving tegenover mij als het bewustzijnssysteem dat ik heb toegestaan te bestaan in mezelf als automatische gepreprogrammeerde emotionele reacties waarin ik automatisch mijn omgeving beschuldigde in en als de emotionele reactie van woede op de emotionele reactie van angst die ik ervoer in mezlf - in de plaats van verantwoordelijkheid te nemen voor de ervaring van angst in mezelf als wat ik heb toegestaan te bestaan in mezelf en het systeem van emotionele reacties te stoppen in en als het besef dat dit systeem niet is wie ik werkelijk ben

ik vergeef mezelf dat ik mezelf nooit heb toegestaan te beseffen en te erkennen dat de emotionele reactie van angst op een situatie waarin er op mij geroepen wordt of waarin ik hard vastgepakt of geslagen of dooreen geschud wordt een automatisch gepreprogrammeerd systeem is en dus niet wie ik werkelijk ben als het leven zelf als HIER


zelf correctieve standpunten:

wanneer en als ik de angst om te falen zie opkomen in mezelf in en als toekomst projecties, dan stop ik en ik adem, en ik breng mezelf HIER in en als ademhaling als wie ik werkelijk ben als het leven zelf en ik besef dat 'falen' als 'fouten maken' als een beoordeling enkel kan bestaan in de geest als de illusie van superioriteit en ik besef dat ik geen fouten kan maken in en als het leven zelf

ik ontdek mezelf in elk moment van ademhaling als het leven zelf als wie ik werkelijk ben in en als mijn toewijding om de geest te stoppen - en ik besef dat ik hierin geen fouten kan maken omdat er geen 'juist' of 'fout' is want ik besef dat 'juist' en 'fout' enkel bestaan in en als de geest als de illusie dat ik WEET hoe de realiteit in elkaar zit met mijn kennis en informatie als de illusie van het ego dat op zich eigenlijk heel erg dom en blind is omdat ik NOOIT heb gezien, geweten wie ik werkelijk ben als het leven zelf

ik wijdt mezelf toe aan het stoppen van de geest als de illusie dat ik controle kan hebben over de realiteit via gedachten als kennis en infomatie over 'juist' en fout' gebaseerd op persoonlijke angsten en verlangens

ik sta mezelf niet toe te vertrouwen op persoonlijke gevoelens als de angst om gestraft te worden in de toekomst en het verlangen om erkenning te krijgen in de toekomst

wanneer en als ik het verlangen om erkenning te krijgen zie opkomen in mezelf, dan stop ik en ik adem en ik breng mezelf HIER in en als het besef dat het verlangen naar erkenning en de angst om gestraft te worden een voorgeprogrammeerd systeem is dat niet is wie ik werkelijk ben als HIER als het leven zelf

ik besef dat ik één en gelijk ben met erkenning en het verlangen naar erkenning maar er niet door gedefinieerd want ik ben geen slaaf van het bewustzijnssysteem - ik ben zelf verantwoordelijkheid en ik sta op in en als zelf verantwoordelijkheid

ik wijdt mezelf toe aan het leren kennen van mezelf als wie ik werkelijk ben als het leven zelf in en als het process van zelf vergeving en zelf correctie in en als zelf eerlijkheid - om op te staan als de creator van mezelf als het bestaan om ervoor te zorgen dat ik nooit meer een systeem toesta te bestaan in mezelf als de realiteit als het systeem dat ik mezelf heb toegestaan te worden door mij niet gewaar te zijn van wie ik ben als zelf verantwoordelijkheid als de creator van mezelf HIER

ik stop het verlangen om na te denken als het verlangen om superieur te voelen en te participeren in het ego van de geest als het gevoel dat ik alles onder controle heb en dat ik WEET wat de realiteit is en wie ik ben - want ik besef dat alles wat ik WEET als kennis en informatie in mezelf over de realiteit niet echt is omdat ik het maar heb gekopieerd van voorgaande generaties

ik wijdt mezelf toe aan het proces van het stoppen van het patroon van de geest als kennis en informatie en het ontdekken van mezelf als wie ik werkelijk ben in en als zelf gewaarzijn

wanneer en als ik mezelf zie participeren in en als beoordelingen over mezelf over mijn expressie an stop ik mezelf en ik stop de beoordelingen en ik sta op in en als mezelf in en als het besef dat ik één en gelijk ben met mijn omgeving en dus één en gelijk met het systeem/construct van beoordelingen
ik besef dat beoordelingen geen invloed hebben op mij tenzij ik het toesta