April 2012 Dag 3: Zelf Vergeving over Angst van Verandering

Door angst van verandering zit ik vast in een patroon van beschuldiging van andere mensen voor hoe ik mezelf ervaar, ik blijf vast steken in emotionele reacties op andere mensen, van woede en angst.

Ik voel mij woedend tegenover bepaalde mensen in mijn leven waarvan ik de idee heb dat ze mij onheus behandeld hebben omdat ze zogezegd 'geen rekening gehouden hebben met mijn gevoelens' in hun expressie tegenover mij waardoor ik op bepaalde momenten heb gereageerd met angst op hen omdat ze waren kwaad geworden op mij of mij hadden bekritiseerd of beoordeeld.

Maar de eigenlijke kwestie hier is dat ik angst heb om alleen te staan, angst om tegen deze mensen te zeggen 'doei', 'tot ziens', 'ik sta jouw misbruikende expressie niet toe in mijn realiteit, tegenover mij', angst van verandering. Ik blijf dus vastzitten in patronen van misbruik, in situaties en relaties van misbruik waarin ik mensen toesta mij op een misbruikende/respectloze manier te behandelen, waarin ik mezelf steeds weer onderdruk, uit angst van verandering - omdat ik deze patronen, deze mensen, relaties en situaties heb geassocieerd met 'veiligheid' en 'zekerheid', omdat het is 'wat ik ken', het is mij bekend dus ik vertrouw erop, want ik heb geleerd om te vertrouwen op wat mij bekend voorkomt en altijd op zoek te gaan naar mensen en plaatsen die mij bekend voorkomen.

Dus de woede die ik ervaar tegenover deze mensen voor hoe ze mij zogezegd 'behandelen' is eigenlijk een afleidingsmanoevre dat ik heb gecreerd om niet te beseffen dat ik mij eigenlijk kwaad voel op mezelf omdat ik mezelf op deze manier laat behandelen omdat ik mijn bestaan en mijn expressie in deze wereld heb gelimiteerd tot wat ik ken en herken, door mezelf te laten sturen en bepalen door angst van verandering - waarin ik dus eigenlijk mezelf misbruik en respectloos ben tegenover mezelf door mezelf in die misbruikende situaties te laten bestaan en niet weg te gaan of een standpunt te maken dat ik het niet meer zal aanvaarden in mijn realiteit als mezelf.

En dus de reden waarom ik nog steeds in die beschuldiging ben blijven steken is omdat ik zoveel angst had van verandering, omdat ik absoluut geen verantwoordelijkheid wilde nemen voor mezelf in die situaties, door mezelf te hebben toegestaan mezelf te identificeren met angst van verandering, een angst die geinstigeerd, in stand gehouden en gevoed wordt door de angst van de toekomst, als de angst van verlies - verlies van geld en al wat te maken heeft met mijn overleving in deze wereld, hetgeen dus neerkomt op geld.


Ik vergeef mezelf dat ik mezelf toesta en accepteer angst te hebben van verandering

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf toesta en accepteer angst te hebben om los te laten van de angst van verandering omwille van angst van verandering als angst van het onbekende

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf toesta en accepteer angst te hebben van mijn eigen angst

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf toesta en accepteer angst te hebben van het onbekende

ik vergeef mezelf dat ik mezelf toesta en accepteer angst te hebben van verlies

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf toesta en accepteer angst te hebben van verlies in de toekomst

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf toesta en accepteer verandering te definieren in en als verlies en dus angst te hebben van verandering door angst te hebben van verlies

ik vergeef mezelf dat ik mezelf toesta en accepteer angst te hebben om werkelijk te veranderen, waarin ik het oude, als het bewustzijnssysteem, als het verleden, als mijn persoonlijkheid als wie ik mezelf heb toegestaan te worden, compleet loslaat, en helemaal opnieuw begin om mezelf te hercreeren als het leven zelf in en als eenheid en gelijkheid door angst te hebben van verlies omdat ik mezelf heb toegestaan mezelf te identificeren met het ego van de geest als gedachten, gevoelens en emoties als dat wat ik kan verliezen - in de plaats van te beseffen dat gedachten, gevoelens en emoties niet zijn wie ik werkelijk ben want wie ik werkelijk ben kan ik onmogelijk verliezen want ik ben HIER

ik vergeef mezelf dat ik mezelf toesta en accepteer mijn woede tegenover mezelf omdat ik mezelf heb toegestaan mijn expressie te limiteren in en als mezelf door angst te hebben van verandering en door mezelf te hebben toegestaan mezelf te identificeren met het ego van de geest als gedachten, gevoelens en emoties, te uiten tegenover andere mensen in mijn omgeving door te denken dat zij geen respect hebben voor mij en dat zij mij misbruiken, in de plaats van verantwoordelijkheid te nemen voor mezelf en te beseffen dat die woede die ik voel tegenover hen, een afleiding is van het ego omdat ik eigenlijk geen verantwoordelijkheid wil nemen voor mezelf omdat ik angst heb van verandering, waarin ik degene ben die geen respect heeft voor mezelf en die mezelf misbruikt door niet te doen wat het beste is voor mezelf als het leven zelf als eenheid en gelijkheid door mezelf dus te dwingen om te blijven vaststeken in situaties en relaties van misbruik

ik vergeef mezelf dat ik mezelf niet heb toegestaan verantwoordelijkheid te nemen voor de woede die ik ervaar in mezelf tegenover mensen uit mijn omgeving door mijn woede te uiten tegenover hen, in afscheiding met mezelf en door niet te beseffen en aanvaarden dat ik mij eigenlijk kwaad voel op mezelf omdat ik mezelf niet vertrouw en omdat ik geen respect heb voor mezelf door mezelf niet in elk moment van ademhaling te eren en te respecteren en mezelf te sturen in en als wat het beste is voor allen als één als gelijk als het bestaan in en als mezelf

ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en geaccepteerd te participeren in het patroon van het ego als zelf oneerlijkheid van het beschuldigen van andere mensen en woede ervaren tegenover andere mensen als een afleiding van de waarheid van mezelf, namelijk dat ik eigenlijk kwaad ben op mezelf omdat wat ik denk dat andere mensen mij 'aandoen', als waar ik op reageer met woede, is eigenlijk wat ik mezelf aandoe door mezelf toe te staan een ego te zijn en te bestaan in en als de gelimiteerde expressie en ervaring van gedachten, gevoelens en emoties in de plaats van te bestaan in en als vrijheid in en als eenheid en gelijkheid

ik vergeef mezelf dat ik mezelf nooit heb toegestaan te beseffen dat de angst van verandering enkel bestaat in en als de geest in en als afscheiding met mezelf, waarin ik 'meer' probeer te zijn dan wie ik werkelijk ben door te participeren in het ego van de geest als gedachten, gevoelens en emoties als afscheiding, waarin ik mij speciaal en belangrijk en superieur voel

ik vergeef mezelf dat ik mezelf nooit heb toegestaan mezelf uit te drukken in en als vrijheid, door mezelf te hebben geidentificeerd in en als angst van de toekomst als angst van verandering

ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en geaccepteerd mijn expressie onder controle proberen te houden via gedachten, door te participeren in gedachten als toekomst projecties - door mezelf te identificeren met angst van de toekomst als angst van verandering

ik vergeef mezelf dat ik mezelf nooit heb toegestaan eerlijk te zijn met mezelf in en als het besef dat de angst die ik ervoer tegenover de mensen in mijn omgeving die mij hebben bekritiseerd en beoordeeld op mijn expressie, waarin ik mij 'aangevallen' voelde, afkomstig was vanuit mijn verlangen om mijn verantwoordelijkheid tegenover mezelf te abdiceren en weg te geven aan de mensen in mijn omgeving, waarin ik mij dus het slachtoffer voelde van mijn omgeving

ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegsetaan en geaccepteerd mezelf te definieren als het slachtoffer van de mensen in mijn omgeving, in de plaats van verantwoordelijkheid te nemen voor mezelf HIER in en als het besef dat ik HIER besta en dus verantwoordelijk ben voor mezelf HIER

ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en geaccepteerd niet te beseffen dat angst hebben van de toekomst afkomstig is van mijn verlangen om mijn verantwoordelijkheid tegenover mezelf HIER te abdiceren en weg te geven aan mensen in mijn omgeving, door mezelf af te scheiden van de emotionele ervaring van angst in de plaat van verantwoordelijkheid te nemen voor de ervaring van angst in en als het besef dat angst bestaat in mezelf als wat ik heb toegestaan te bestaan in mezelf

ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en geaccepteerd mezelf af te scheiden van mezelf door angst te hebben van verandering waarin ik geen verantwoordelijkheid neem voor mezelf als het bestaan in en als eenheid en gelijkheid als wie ik werkelijk ben als HIER

ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en geaccepteerd mezelf af te scheiden van de toekomst door de toekomst te definieren in en als de emotionele ervaring van angst, in de plaats van te beseffen dat de toekomst HIER is in en als mezelf

ik vergeef mezelf dat ik mezelf toesta en accepteer mezelf te willen afleiden en preoccuperen in mijn geest als gedachten en gevoelens en emoties, door angst te hebben van verandering en door geen verantwoordelijkheid te willen nemen voor de ervaring van mezelf HIER en door mezelf niet te willen sturen in en als het zelf directieve principe van het leven

ik vergeef mezelf dat ik mezelf toesta zelf oneerlijk te zijn door geen verantwoordelijkheid te willen nemen voor mezelf als het zelf directieve principe van het leven door mezelf af te leiden en te preoccuperen in en als gedachten, gevoelens en emoties

ik vergeef mezelf dat ik mezelf toesta en accepteer overal behalve HIER te willen zijn, en daarom mezelf te entertainen en preoccuperen met angst van de toekomst en zorgen over de toekomst in en als de geest uit angst om HIER te zijn, in en als mezelf in en als eenheid en gelijkheid

ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan mezelf te identificeren met herinneringen waarin ik mij aangevallen voelde door mensen in mijn omgeving waarin ik reageerde met angst en automatisch met woede als beschuldiging van die persoon - in de plaats van in dat moment te beseffen dat de reactie van angst een ego reactie is waarin ik mezelf heb toegestaan mijn verantwoordelijkheid tegenover mezelf HIER te abdiceren en weg te geven en aldus geloof dat ik een slachtoffer ben van mijn omgeving als 'andere mensen' en dat andere mensen dus verantwoordelijk zijn om 'rekening te houden met mijn gevoelens' en op een respectvolle manier omgaan met mij

ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan vast te houden aan een moment in mijn leven waarin ik mij aangevallen voelde en reageerde met angst in mezelf op die persoon en automatisch die persoon beschuldigde van de angst die ik ervoer in mezelf en mezelf te identificeren met de ervaring van mezelf in dit moment, in en als het bewustzijnssysteem dat ik mezelf heb toegestaan te worden als het abdiceren van zelf-verantwoordelijkheid als het geloof dat ik een slaaf ben van de wereld als mensen, in de plaats van te beseffen dat ik HIER besta en dat de ervaring van angst afkomstig was vanuit mijn nalatigheid om verantwoordelijkheid te nemen voor mezelf HIER en mijn verlangen om mijn verantwoordelijkheid tegenover mezelf HIER uit handen te geven

ik vergeef mezelf dat ik mezelf toesta en accepteer te verlangen om afgeleid te worden van mezelf als zelf verantwoordelijkheid als het besef dat ik HIER ben en aldus verantwoordelijk ben voor mezelf als HIER

ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en geaccepteerd te verlangen om te vluchten van zelf verantwoordelijkheid in en als fantasie als gedachten, gevoelens en emoties waarin ik besta in en als de illusie dat ik 'maar een slaaf/slachtoffer' ben van de wereld, van mijn eigen innerlijke reacties als gedachten, gevoelens en emoties in de plaats van zelf eerlijk te zijn in en als het besef dat ik verantwoordelijk ben voor het bestaan van gedachten, gevoelens en emoties in mezelf als mijn ervaring van de wereld in en als mezelf HIER

ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en geaccepteerd te verlangen om te vluchten van mezelf HIER als het besef dat ik alleen besta in en als zelf verantwoordelijkheid, in positieve gevoelens door angst te ervaren in mezelf tegenover mezelf in en als toekomstprojecties die ik heb toegstaan te bestaan in mezelf in en als afscheiding met mezelf - in de plaats van te beseffen dat die toekomstprojecties niet echt zijn, want het zijn geest-creaties als beelden, ideeen en concepten, in relatie met emotionele reacties waar ik mezelf van heb afgescheiden

ik vergeef mezelf dat ik mezelf niet heb toegestaan mezelf te realiseren en aanvaarden als één en gelijk met de toekomstprojecties als beelden, ideeen en concepten in relatie met emotionele ervaringen die ik heb gecreerd in mezelf in afscheiding van mezelf

ik vergeef mezelf dat ik mezelf toesta en accepteer angst te hebben van zelf expressie

ik vergeef mezelf dat ik mezelf toesta en accepteer angst te hebben van vrijheid

ik vergeef mezlef dat ik mezelf toesta en accepteer angst te hebben om het zelf directieve principe te zijn van mijn leven, in en als zelf zekerheid en zelf vertrouwen

ik vergeef mezelf dat ik mezelf toesta en accepteer angst te hebben van zelf zekerheid

ikv ergeef mezelf dat ik mezelf toesta en accepteer angst te hebben van zelf vertrouwen

ik vergeef mezelf dat ik mezelf toesta en accepteer angst te hebben dat als ik mezelf volg in en als zelf vertrouwen, in de plaats van mezelf te laten leiden door andere mensen, dat ik mij uiteindelijk teleurgesteld zal voelen in mezelf

ik vergeef mezelf dat ik mezelf toesta en accepteer angst te hebben van de emotionele ervaring van teleurstelling

ik vergeef mezelf dat ik emzelf toesta en accepteer mezelf te definieren als een 'onzelfzeker persoon' in en als angst van verandering

ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en geaccepteerd mezelf te definieren in en als de emotionele ervaring van onzelfzekerheid als angst van de toekomst als angst van verlies als angst omte sterven als angst om alleen te staan

ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en geaccepteerd mezelf te beoordelen en te bekritiseren als hoe ik mij vroeger beoordeeld en bekritiseerd/aangevallen voelde door mensen in mijn omgeving

ik vergeef mezelf dat ik mezelf toesta en accepteer mezelf aan te vallen in mezelf in en als beoordelingen en kritiek als hoe ik mij aangevallen voelde in en als beoordelingen en kritiek door andere mensen in mijn omgeving in en als herinneringen

ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en geaccepteerd mezelf te laten beinvloeden door de beoordelingen en kritiek van de mensen in mijn omgeving door die beoordelingen en kritiek over te nemen en te kopieren in mezelf en uit te oefenen op mezelf waardoor ik mezelf behandel op dezelfde manier als waar ik andere mensen van beschuldig dat ze mij zo behandelen, namelijk in en als beoordelingen en kritiek

ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en geaccepteerd mezelf te beoordelen en te bekritiseren en dus aan te vallen in mezelf uit wrok en rancune omdat ik mezelf heb toegestaan zelf oneerlijk te zijn door te reageren met angst op de mensen in mijn omgeving wanneer zij mij beoordeelden en bekritiseerden

ik vergeef mezelf dat ik mezelf nooit heb toegestaan te beseffen dat alle beoordelingen en kritiek die ik ervoer en ervaar in mezelf, is mezelf en is altijd mezelf geweest als wat ik heb toegestaan te bestaan in mezelf door mezelf af te scheiden van mezelf door te reageren met angst op de mensen in mijn omgeving en dan vanuit wrok en rancune mezelf te identificeren met de expressie van die mensen in en als mijn herinneringen

ik vergeef mezelf dat ik mezelf niet heb toegtaan en geaccepteerd verantwoordelijkheid te nemen voor de angst die ik ervaar in mezelf om verantwoordelijkheid te nemen voor mezelf in en als het besef dat de emotionele ervaring van angst een ego-sabotage middel is waarin ik mezelf limiteer in mijn expressie en waarin ik ervoor zorg dat ik nooit zal opstaan als wie ik werkelijk ben in en als eenheid en gelijkheid als HIER

ik vergeef mezelf dat ik mezelf nooit heb toegestaan mezelf te realiseren als één en gelijk met de ervaring van angst in mezelf door mezelf af te scheiden van angst en door mezelf te laten bepalen, beinvloeden en bewegen door de emotionele ervaring van angst, in en als het geloof dat ik een slaaf ben van angst

ik vergeef mezelf dat ik mezelf nooit heb toegsetaan op te staan in en als zelf zekerheid en zelf vertrouwen als wie ik werkelijk ben als HIER, als een levend wezen als het leven zelf in en als zelf respect, in en als het besef dat ik HIER besta in en als eenheid en gelijkheid

ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegstaan en geaccepteerd mezelf af te scheiden van de angst van verandering door mezelf te laten beinvloeden, bewegen en bepalen door de angst van verandering in de plaats van verantwoordelijkheid te nemen voor mezelf als de creator van de angst van verandering als wat ik heb toegestaan te bestaan in mezelf gebaseerd op toekomst projecties die ik zelf gecreeerd heb en heb toegestaan te bestaan in mezelf in afscheiding met mezelf

ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en geaccepteerd mezelf af te scheiden van de toekomst door mezelf te laten beinvloeden, sturen en bewegen door de angst van de toekomst in de plaats van verantwoordelijkheid te nemen voor het bestaan van angst van de toekomst in mezelf in afscheiding met mezelf als wat ik heb toegestaan te bestaan in mezelf in en als zelf oneerlijkheid

ik vergeef mezelf dat ik mezelf nooit heb toegestaan te beseffen dat zelf beschuldiging en zelf beoordeling niet is wie ik werkelijk ben maar eigenlijk een ego reactie is in en als het geloof dat ik niet verantwoordelijk ben voor mezelf

zelf correctieve statements

wanneer en als ik de angst van de toekomst zie opkomen in mezelf, dan stop ik in mezelf en ik adem en ik sta op in en als stabiliteit en constantheid als wie ik ben HIER in en als het besef dat ik verantwoordelijk ben voor de ervaring van angst van de toekomst als wat ik heb toegestaan te bestaan in mezelf op basis van zelf gecreeerde toekomst projecties

ik neem verantwoordelijkheid voor mezelf als de creator van toekomstprojecties en ik sta mezelf niet toe te participeren in toekomst projecties door erop te reageren met emoties want ik besef dat het creeren van toekomst projecties in mezelf in afscheiding van mezelf zelf oneerlijk is.

Ik besef dat ik één en gelijk ben met de toekomst projecties in mezelf als wat ik zelf heb gecreerd in en als zelf oneerlijkheid en dus ik stop mezelf in het reageren op en participeren in toekomst projecties

ik sta op in en als veiligheid en zekerheid als de levende expressie van mezelf als het leven zelf in en als zelf eerlijkheid in en als eenheid en gelijkheid als wie ik werkelijk ben

wanneer en als ik zelf beoordeling, zelf beschuldiging en zelf kritiek zie opkomen in mezelf, dan stop ik en ik adem en ik sta op in en als stabiliteit en constantheid in en als het besef dat zelf beoordeling en zelf beschuldiging niet is wie ik werkelijk ben omdat het een ego reactie is in en als het geloof dat ik niet verantwoordelijk ben voor mezelf HIER alleen

ik besef dat zelf beoordeling en zelf beschuldiging geen oplossing is en nutteloos is en enkel tot doel heeft om het ego in stand te houden, om mezefl te blijven preoccuperen in en als de geest als het gelimiteerde bestaan van de geest als emotionele reacties - dus ik stop mijn participatie in zelf beoordeling en zelf beschulding door te staan in en als het besef dat ik HIER ben, als ALLEEN als absoluut zelf verantwoordelijk in elk moment van ademhaling.

ik besef dat ik niet de geest ben als afscheiding als zef beoordeling en zelf beschuldiging als emotionele reacties als gedachten gevoelens en emoties en ik stop mezelf als de geest als het bewustzijnssysteem als gedachten gevoelens en emoties in mezelf als wie ik mezelf heb toegestaan te worden want ik besef dat de geest een illusie is die bestaat in en als het geloof dat ik niet verantwoordelijk ben voor mezelf

wanneer en als ik de angst van verandering zie opkomen in mezelf dan stop ik en ik adem en ik sta op in en als het besef dat ik één en gelijk ben met de angst van verandering als wat ik heb toegestaan te bestaan in mezelf door mijn participatie in het bewustzijnssysteem als afscheiding

ik besef dat de angst van verandering zelf oneerlijkheid is en dat ik als wie ik werkelijk ben als HIER onveranderlijk is in en als het moment HIER

Ik besef dat als de angst van verandering opkomt in mezelf, dat ik dan zelf oneerlijk ben en dat ik besta in en als een illusie als veranderlijkheid - dan stop ik in mezelf, ik adem en ik sta op in en als wie ik werkelijk ben als zelf eerlijkheid in en als het besef dat ik HIER ben , als de onveranderlijkheid van het leven zelf als eenheid en gelijkheid als wie ik werkelijk ben in en als veiligheid en zekerheid