April 2012 Dag 1: Zelf Vergeving voor Ego-reacties in Groep

Ik was vandaag in een groep mensen, samen werkend aan hetzelfde doel, dus er werd veel gepraat, veel gezegd door elkaar.

Waar ik mee geconfronteerd werd vandaag was het verlangen om beter te zijn dan de anderen, en hoe ik eigenlijk de hele tijd kijk naar wat de anderen te zeggen hebben, vanuit vergelijking en vanuit dat verlangen om 'de beste'/'beter dan de anderen' te zijn. Dit verlangen hangt ook samen met het verlangen om erkenning te krijgen, waarin ik wil/verwacht dat de anderen zien en beseffen dat ik daadwerkelijk 'de beste' ben en 'beter ben dan hen' - slimmer, inzichtvoller, meer toegewijd, hardwerkender, meer integer, echter, eerlijker, etcetera.

Dit is de basis van mijn interactie met mijn omgeving, hetgeen duidelijk dus het meest naar boven komt in groep, wanneer ik samen met een groep moet werken aan een project ofzo, waarin er gecommuniceerd moet worden.

Ik merkte dat ik mezelf de hele tijd op subtiele wijzen aan het vergelijken was met de expressie/uitdrukking/woorden en manieren van spreken van de andere mensen in de groep gebaseerd op persoonlijke geloofsystemen in verband met wat 'juist' en 'fout' is, wat 'beter' en 'minder' is - en vaak kwam de emotionele ervaring van jaloezie op in mezelf wanneer ik, op basis van mijn 'parameters', tot de vaststelling kwam dat zij om de één of andere reden 'beter' waren dan mij, meer 'gevorderd in het process'.

Eenmaal ik dat had vastgesteld met mijn 'geestesoog', zag ik in mijn gedachten allerlei redenen opkomen waarin ik aan mezelf probeerde te weerleggen dat die bepaalde persoon/personen beter zijn dan ik, om het gevoel van jaloezie te verbergen/verminderen zodat ik mij weer 'de beste' kan voelen.

Wat ik heb gemerkt is dat ik eigenlijk nooit echt 'gewoon' geweest ben, 'gewoon gelijk' met anderen, maar dat ik steeds in een machtsstrijd, en competitie, verwikkeld zat met de mensen om mij heen - steeds proberen te bewijzen in al wat ik doe en zeg dat ik 'de beste' ben, en ook continu opgeslorpt door emotionele reacties van jaloezie, woede, angst, minderwaardigheid, zelf beoordeling, onwaardigheid, zelf-beschuldiging, enzovoort.


ik vergeef mezelf dat ik een patroon heb toegestaan te bestaan in de wereld als mezelf van competitie, waarin mensen niet kunnen samenwerken en niet luisteren naar elkaar en niet geven om elkaar omdat elk van hen de beste wil zijn, en de ander wil verslagen - in en als hun verslaving aan het ego als het gevoel van superioriteit

ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en geaccepteerd te participeren in het patroon van de mensheid van competitie als wat ik heb toegestaan te bestaan in mezelf als het ego als het verlangen naar erkenning krijgen voor mijn expressie en angst om te falen - waarin ik mij superieur, belangrijk en speciaal voel en niet geef om een ander en een ander ook niet erken als één en gelijk met mezelf HIER

ik vergeef mezelf dat ik een patroon van competitie heb toegestaan te bestaan in de wereld als mezelf waarin mensen niet kunnen samen werken en waarin alles wat mensen zeggen enkel komt vanuit het startpunt van MEER aandacht, erkenning en waardering krijgen dan andere mensen, en dus op zich niets waard is omdat niemand spreekt vanuit wat het beste is voor allen omdat niemand bestaat in en als eenheid en gelijkheid want iedereen bestaat in en als competitie als het geloof dat 'IK' belangrijk, speciaal en superieur ben en dus 'beter' dan alle andere mensen

ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en geaccepteerd te participeren in het patroon van competitie in en als de mensheid dat ik geleerd heb van mijn omgeving als reacties op andere mensen vanuit het verlangen om superieur te zijn, om de beste te zijn, om beroemd te worden en alle aandacht, waardering en erkenning te krijgen

ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en geaccepteerd mezelf te identificeren met het patroon van competitie in en als de mensheid als relaties tussen mensen waarin elk mens alle andere mensen ziet als zijn competitie in zijn verlangen/streven naar 'de top' in en als het geloof dat 'IK' de beste ben, en beter ben dan alle andere mensen - zonder ooit te beseffen dat iedereen 'IK' is en dat we allen één en gelijk zijn in en als 'IK' als mezelf HIER als het bestaan

ik vergeef mezelf dat ik het patroon van stompzinnigheid heb toegestaan te bestaan als menselijke relaties in en als competitie waarin elk mens zichzelf ziet als 'het middelpunt', als 'de beste' en 'beter dan' alle andere mensen in en als vergelijking met en beoordeling van andere mensen, waarin elk mens vast zit in een eendimensioneel perspectief op de werkelijkheid door het gevoel en geloof van persoonlijke superiorteit te vertrouwen in de plaats van te vertrouwen op het gezond verstand dat we allen HIER bestaan, in en als deze realiteit, één en gelijk met elkaar

ik vergeef mezelf dat ik het patroon van reageren met woede op iemand die mij geen erkenning geeft voor het idee van mezelf als 'goed' en 'beter dan anderen' en 'de beste', waarin ik mij machtig en superieur wil voelen ten koste van een ander wezen, als de basis van oorlog, en landsgrenzen waarin groeperingen van mensen zich afzetten en verzetten tegen andere groepen van mensen die beiden in conflict en competitie bestaan, steeds trachtend de ander te verlaan - in de plaats van samen te werken in en als het besef dat de menselijke competitiedrang de wereld verkloot

ik vergeef mezelf dat ik cultuur heb toegestaan te bestaan als de expressie van het verlangen van de mens om 'beter' te zijn dan andere mensen en om 'de beste' te zijn, waarin mensen op zoek gaan naar aspecten en eigenschappen waarmee ze zichzelf kunnen identificeren als 'ik'-persoon, zoals cultuur, om zichzelf mee af te scheiden van andere mensen zodat ze zich speciaal kunnen voelen - als de basis van discriminatie en racisme, omdat mensen zichzelf hebben verloren in de afscheiding van de geest als definities in en als 'cultuur' als hun persoonlijke verlangen om 'superieur'/speciaal/belangrijk te zijn en dus niet meer beseffen dat wij allen HIER levende wezens zijn en dus instaan voor elkaar als levende wezens

ik vergeef mezelf dat ik het patroon van groepen als ego-voeding heb toegestaan te bestaan in de wereld, waarin er steeds een innerlijke machtsstrijd is in de leden van de groep als reacties op de andere leden, omdat elk lid van de groep bestaat in en als het ego van de geest als het verlangen om de beste te zijn, om zich machtig, speciaal en belangrijk te voelen en als het geloof dat 'ik' beter ben dan de rest - die de ego's van elk lid in de groep voeden omdat elk lid angst heeft van het ego van de rest van de groep en zich aldus gedwongen voelt om te participeren in competitie met de andere leden van de groep

ik vergeef mezelf dat het patroon van groepen heb toegestaan te bestaan in de werkelijkheid als een 'oorlogszone' waarin elk lid de rest van de groep wil gebruiken om te overleven als het ego en om het ego als het geloof en gevoel van superioriteit te voeden, waarin elk lid op zoek is naar respect van de andere leden en daarin op een respectloze manier omgaat met de andere leden in de groep door subtiele machtsspelletjes uit te spelen tussen de leden van de groep om de persoonlijke positie van macht en superioriteit te verzekeren - als de basis van oorlog aangezien ieder lid in de groep angst heeft van de rest en aldus in constante verdedigings-modus bestaat, klaar om de ander aan te vallen

ik vergeef mezelf dat ik groepen heb toegestaan te bestaan in de werkelijkheid als voedingsbodem van angst, die begint in de schooltijd, waarin kinderen leren om angst te hebben van andere kinderen omwille van machtsspelletjes die er gespeeld worden, waarbij er altijd iemand het slachtoffer is en misbruikt wordt, bvb in en als 'pest-gedrag' - waardoor uiteindelijk iedereen gemeen en achterbaks gedrag begint te vertonen als 'overlevings-mechanismen' in de groep waarin duidelijk geworden is dat de wet van 'overleving van de sterksten' geldt en het leven zelf als eenheid en gelijkheid als zorgzaamheid wordt aangevallen en onderdrukt uit angst

ik vergeef mezelf dat ik groepen heb toegestaan te bestaan in de werkelijkheid als mezelf als voedingsbodem en kweekbodem voor het ego als 'identiteit' als 'persoonlijkheid' als 'overlevingsmechanismen' in en als de geest als reacties op andere mensen uit angst om niet te overleven omwille van een geld systeem dat niet ondersteunend werkt en dat mensen dwingt om elkaar te gebruiken om te overleven door te werken in groepen waarmee het individu zichzelf identificeert, waarin de mens zichzelf leert afscheiden van de rest van de wereld als 'de mensen buiten de groep', uit angst om aangevallen te worden, en waarin de leden van de groep elkaar manipuleren en machtsspelletjes spelen omdat ze onderling weten van elkaar dat ze macht hebben over de andere leden in de groep omwille van die angst die in eenieder bestaat waarin iedereen geloofd dat hij/zij de groep nodig heeft om te kunnen bestaan

ik vergeef mezelf dat ik groepen heb toegestaan te bestaan in de werkelijkheid als mezelf als 'gevangenissen' waarin mensen leren om zichzelf af te scheiden van andere mensen en de wereld in en als emotionele reacties, in de plaats van te leren om samen te werken en elkaar op de meest efficient manier te ondersteunen, door te geloven dat ze de groep nodig hebben om persoonlijk te overleven in deze wereld als het geldsysteem dat competitie promoot, waardoor ze tegen elkaar vechten in en als de geest als machtsspelletjes vanuit het verlangen om superieur/de beste te zijn in de plaats van samen te werken in en als eenheid en gelijkheid als het besef dat we allen HIER bestaan en dus één en gelijk zijn in en als het bestaan en dus verantwoordelijk zijn voor elkaar en de wereld

ik vergeef mezelf dat ik groepen heb toegestaan te bestaan in de werkelijkheid als mezelf als afscheidings-mechanismen die angst promoten en ondersteunen en de wezens in de groep dwingen om hun expressie als het leven te onderdrukken, in de plaats van onvoorwaardelijke ondersteunings-mechanismen en -structuren die de ware expressie van het leven eren en respecteren

ik vergeef mezelf dat ik groepen heb toegestaan te bestaan in de werkelijkheid als mezelf als structuren en mechanismen die bestaan om de ware kracht, macht en zelf zekerheid van een wezen te onderdrukken en het wezen te dwingen om zichzelf te aanvaarden als een slaaf en slachtoffer van zijn omgeving als 'andere mensen' in en als de groep - in de plaats van structuren en mechanismen die bestaan als onvoorwaardelijke ondersteuning van de ware kracht, macht en zelf zekerheid en zelf vertrouwen van een wezen als het leven zelf

ik vergeef mezelf dat ik het patroon van pesten en gepest worden in en als groepen van mensen heb toegestaan te bestaan in de werkelijkheid als mezelf als een 'groeps-dynamiek' in en als de machtsspelletjes die mensen als ego's spelen in zichzelf tegenover de andere wezens in de groep, waarin mensen zich superieur voelen ten koste van een ander en waarin de relaties tussen mensen in de groep enkel bestaan in en als ego-polariteiten als machtig-machteloos en superieur-inferieur als pester- gepeste, in en als afscheiding - in de plaats van in en als eenheid en gelijkheid als het besef dat we allen HIER bestaan en dus verantwoordelijk zijn voor elkaar en al wat HIER bestaat

ik vergeef mezelf dat ik groepen heb toegestaan te bestaan in de werkelijkheid als mezelf als primaire bron en instigator van het ego dat het wezen dwingt om een kopie te worden van de groep als een bepaalde 'cultuur', meningen, opinies, ideeen, geloofsystemen en persoonlijkheid en zichzelf aldus te identificeren met de groep, waardoor iedereen in afscheiding en conflict bestaat met elkaar als ego's, in de plaats van te beseffen dat de enige echte groep die echt is,is de groep van het leven, is de samenleving van alle levende wezens die HIER bestaan en die verantwoordelijk zijn voor elkaar en al wat bestaat

ik vergeef mezelf dat ik het patroon van aanvaarde afscheiding heb toegestaan te bestaan in en als het geloofsysteem van 'overleving van de sterksten', als een samenleving van mensen waarin idereen in afscheiding en conflict met alle andere mensen bestaat, en waarin niemand geeft om een ander buiten zijn/haar persoonlijke groep/cultuur, hetgeen een wereld produceert waarin leven onmogelijk is, waarin mensen omkomen van armoede, misbruik, geweld of hongersnood omdat niemand erom geeft

ik vergeef mezelf dat ik het patroon van groepen als relaties heb toegestaan te bestaan, waarin wezens onderdrukt worden in hun ware zelf expressie, in en als kracht, macht, zelf zekerheid en zelf vertrouwen, en de 'systeem-expressie' van relaties aangeleerd worden - en waarin wezens wordt aangeleerd om te geloven dat 'ik' relaties nodig heb om te bestaan, waardoor ik uiteindelijk verloren en wanhopig rondloop hier op aarde, constant op zoek naar 'anderen', naar liefde, aanvaarding, intimiteit - op zoek naar mezelf in anderen omwille van wat/wie ik mezelf heb toegestaan te worden als een bewustzijnssysteem als afscheiding in en als realities

ik vergeef mezelf dat ik het patroon heb toegestaan te bestaan van mensen die bestaan in groepen in en als afscheiding van elkaar als 'de groep' in en als het geloof dat 'de groep' 'meer' is dan het individu, waarin mensen dan hun verantwoordelijkheid afgeven aan de groep - in de plaats van te beseffen dat de groep maar zoveel waard kan zijn als de afzonderlijke delen

ik vergeef mezelf dat ik het patroon heb toegestaan te bestaan van groepen van mensen waarin mensen elkaar neerhalen in de plaats van ondersteunen en waarin mensen zichzelf hebben toegestaan een ego te worden als een inferieur wezen, en aldus te verlangen dat alle andere mensen in die groep ook een ego zijn en er alles aan doen om ervoor te zorgen dat de rest van de groep wordt zoals 'ik' als een ego als de stompzinnigheid van reacties in en als gedachten, gevoelens en emoties - en waarin ik diegenen aanval die zich niet hebben laten vangen in de gelimiteerde expressie van het ego, in en als gemene achterbakse beoordelingen, om ervoor te zorgen dat ze worden zoals ik in en als angst van andere mensen als inferioriteit

ik vergeef mezelf dat ik het patroon van groepen als familie en familie-generaties heb toegestaan te bestaan in de werkelijkheid waarin wezens geboren worden in een gesloten groep van mensen/ego's die zichzelf compleet hebben afgescheiden van 'de rest van de wereld', en geprogrammeerd worden door de wezens in die groep om net als hen te worden in woord, daad en gedachten als een 'identiteit' en aldus het gevoel/geloof ontwikkelen dat ze groepen/een groep nodig hebben om te kunnen bestaan in deze werkelijkheid, omdat ze zichzelf hebben toegestaan zichzelf te identificeren met de 'identeit' als het programma dat de familie heeft geprogrammeerd door het gebruik van ANGST, dat bestaat als een geheel van emotionele reacties en beoordelingen in relatie met 'de anderen in de groep' - waardoor mensen uiteindelijk groepen gebruiken om zichzelf als het ego, als 'identeit' als emotionele reacties en beoordelingen te voeden - hetgeen resulteert in een wereld waarin groepen de mechanismen zijn die verdeling en afscheiding promoten, creëren en representeren in de plaats van mechanismen van onvoorwaardelijke ondersteuning in de zelf-ontwikkeling van elk wezen in de groep van het leven

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en geaccepteerd te verlangen naar aandacht wanneer ik in een groep van mensen ben door de groep te gebruiken om mijn ego als het gevoel dat ik belangrijk ben te voeden, waardoor ik het gedrag en expressie van de wezens in de groep passief aanvaard en onderga omdat ik mijn eigen persoonlijk agenda/motivatie heb om in de groep te zijn, waardoor ik mij verplicht voel om de agenda/expressie van de anderen ook te voeden, zonder ooit stil te staan bij wat er aan het gebeuren is in de groep in het besef dat ik één en gelijk ben met wat ik ondersteun en toesta te bestaan in de werkelijkheid en dat met andere woorden wat ik toesta te bestaan in de groep, is wat ik toesta te bestaan in mezelf als het leven

ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en geaccepteerd te participeren in het verlangen naar aandacht in een groep van mensen waarin ik het 'doel' van de groep ondersteun als 'doelloosheid' door de groep enkel te gebruiken vanuit persoonlijke egoistische verlangens om mij speciaal en belangrijk te voelen, in de plaats van te beseffen dat mijn rol in de groep bepaalt waar de groep voor staat en bepaalt de functie van de groep, met andere woorden,

ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en geaccepteerd een groep te creeren en te ondersteunen waarin alles draait rond emotionele reacties als het ego als het verlangen om mij belangrijk en speciaal te voelen, waarin ik in constant conflict besta met de anderen in de groep als een machtsstrijd om aandacht, waardoor ik uiteindelijk een wereld heb toegestaan te bestaan waarin alles enkel draait rond de menselijk gevoelens en emotionele ervaringen die niets dan egoisme zijn en absoluut niets te maken hebben met de fysieke realiteit van elk wezen, waardoor de mens als groep nalatig is aan zijn verantwoordelijkheden tegenover de fysieke realiteit waardoor er miljoenen wezens sterven van honger of slechte sanitatie

ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en geaccepteerd te participeren in groepen in en als emotionele reacties vanuit het ego als het verlangen om mij speciaal en belangrijk te voelen, waardoor ik mezelf heb toegestaan mezelf te ervaren in en als polariteiten van goed en slecht, positief en negatief, hoog en laag door in competitie te staan met mensen, waarin er steeds één de winnaar is en de ander de verliezer, waarin ik dus niet gelijk sta met de wezens in de groep maar altijd ofwel 'hoog' als superieur als de winnaar, ofwel 'laag' als inferieur als de verliezer, sta


zelf correctieve standpunten:

ik sta op in en als het besef dat een groep duidt op een verzameling van wezens die bestaan in en als het besef dat ze verantwoordelijk zijn voor zichzelf, hun omgeving en de wezens om hen heen - een groep is een verzameling van zelf-bewuste wezens die verantwoordelijkheid nemen voor zichzelf en die elkaar onvoorwaardelijk ondersteunen om te worden wie ze werkelijk zijn als hun optimale potentieel als wat het beste is voor allen als één als gelijk

ik sta groepen niet toe te bestaan als ego-kweekvijvers die enkel stompzinnigheid promoten en ondersteunen als emotionele reacties als zwakheid en machteloosheid en de aanvaarding van het zelf als een slaaf/slachtoffer van andere mensen

ik sta in en als de groep van het leven in en als het besef dat een 'groep' betekent een verzameling van wezens/levensvormen die onderling afhankelijk zijn van elkaar in hun bestaan en aldus de verantwoordelijkheid nemen om de andere delen in dit 'eco-systeem' als onderlinge afhankelijke relaties zo efficient mogelijk te ondersteunen in en als het besef dat het geheel bepaald de delen, de delen zijn één en gelijk aan het geheel - dus als er één deel niet wil meewerken, gaat het geheel eronderuit

ik besef dat het doel van een groep is om samen te komen in en als wat het beste is voor het bestaan en om tot concrete, specifieke en werkbare oplossingen, manieren en structuren te komen die het beste het leven zelf zullen ondersteunen, structuren die het beste zijn voor allen, waarin elk deel van de groep zich gewaar is van zijn verantwoordelijkheid in en als de groep in en als het besef dat de groep gelijk is aan de delen en dus niet meer is dan de aparte delen van de groep - dus elk deel van de groep staat als de levende statement van waar de groep voor staat, als eenheid en gelijkheid als wat het beste is voor allen


ik besef dat in het principe van de groep is gelijk aan de individuele delen - dat als er ook maar één deel van de groep is dat niet het beste is voor al het leven, dat dat de statement is van alle wezens in die groep, en dat met andere woorden de groep bepaald wordt door wat elk wezen in de groep toestaat te bestaan in zichzelf en in zijn omgeving als zichzelf in en als absolute verantwoordelijkheid voor al wat bestaat HIER

ik wijdt mezelf toe aan het creëren en bewerkstelligen van een stabiele groep van het leven als alle levende wezens in en als eenheid en gelijkheid