Op het werk vandaag waren er momenten waarin ik mij angstig voelde omdat ik merkte dat de collega's onderling meer familiair lijken, en ik ervoer angst dat ik er niet zou 'bij horen', als de angst dat als de mensen om mij heen niet familiair zijn met mij, dat ze dan het tegenovergestelde zouden zijn, namelijk vijandig. Dat is namelijk hoe ik mijn interactie met mensen ervaar, namelijk in tegengestelden, in polariteiten, ofwel goed ofwel slecht, ofwel vriend ofwel vijand, leuk of stom, aangenaam of onaangenaam, positief of negatief.
Dus ik voelde angst dat als ik niet glimlach en mezelf dwing om een 'blije en vrolijke' houding aan te nemen, dat ik dan beoordeeld zou worden als net het tegenovergestelde, namelijk 'boos' en 'serieus' als de hele andere kant van blij en vrolijk. Ik verwacht dat mensen zo denken en reageren op mijn uiterlijke expressie omdat ik zo denk. Ik bekijk mensen vanuit polariteiten waarin ik continu mijn omgeving bekijk vanuit persoonlijke overleving waarin 'goed' is alles dat ondersteunend is voor mijn overleving en 'slecht' is alles wat dat niet is.
Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en geaccepteerd te participeren in het ego van de geest waarin ik mijn omgeving interpreteer vanuit de polariteit van juist en fout en goed en slecht, gebaseerd op wat ik nodig heb om te overleven in deze werkelijkheid
ik vergeef mezelf dat ik mezlef heb toegestaan en geaccepteerd mensen te gebruiken vanuit mijn ego als het verlangen om te overleven, waardoor ik verlang om relaties te vormen met mensen, met 'positiefheid' als positief gedrag, als de 'lijm' tussen mezelf en andere mensen als continue bevestiging van mijn overleving in deze wereld - waardoor ik in constante angst besta om het tegenovergestelde te ervaren, namelijk 'negatiefheid' als 'afwijzing' als 'alleen staan'
ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en geaccepteerd angst te hebben om 'er niet bij te horen' omdat ik mezelf heb toegestaan de wereld om mij heen te zien als een 'groep' van mensen waar ik 'bij moet horen' om te overleven, en omdat ik mezelf heb toegestaan mezelf te laten programmeren als het geloof dat ik moet overleven, waarin ik mijn verantwoordelijkheid tegenover de wereld en alle levende wezens heb weggegeven aan 'de groep van de mensheid' door mezelf te identificeren met de ervaring van angst als inferioriteit als machteloosheid tegenover 'het leven' - waardoor ik een wereld heb toegestaan te bestaan waarin geen enkel mens werkelijk verantwoordelijkheid neemt voor het bestaan, voor de wereld door 'overleving' te hebben toegestaan te bestaan in mezelf als het bestaan binnen en buiten mezelf en door mezelf nooit te hebben toegestaan te bestaan in en als het leven zelf in en als zelf-verantwoordelijkheid
ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en geaccepteerd te verlangen naar relaties met de mensen die ik zie om mij heen, als een verlangen naar veiligheid en zekerheid vanuit de angst om alleen te staan
ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegstaan en geaccepteerd 'alleen staan' te associeren met de emotionele ervaring van angst in en als het geloof dat ik niet kan overleven als ik alleen sta
ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en geaccepteerd te geloven dat ik relaties met mensen nodig heb om te kunnen bestaan in deze wereld en om een 'fatsoenlijk' leven te kunnen leiden in deze wereld met genoeg geld om voor mezelf te zorgen - omdat geld iets is dat enkel verkregen kan worden in relaties met mensen, waarin mijn leven dus constant in de handen ligt van andere wezens, waardoor ik besta in en als de angst dat die mensen mij het geld dat ik nodig heb om te kunnen leven in deze wereld niet zullen geven als de angst om afgewezen/afgekeurd te worden, net zoals ik mezelf heb toegestaan enkel diegenen te willen ondersteunen die mijn ego ondersteunen en mij een goed gevoel geven over mezelf en diegenen af te wijzen waar ik mij niet persoonlijk goed bij voel, gebaseerd op mijn emotionele/gevoels reacties op hun expressie - in de plaats van verantwoordelijkheid te nemen voor mezelf in en als het besef dat wat ik toesta te bestaan in mezelf is wat ik toesta te bestaan in de wereld als mezelf en dat ik dus verantwoordelijk ben om te staan als het punt van stabiliteit en zekerheid als onvoorwaardelijke ondersteuning voor elk levend wezen waarin ik mij niet laat leiden door persoonlijke gevoelens/emoties maar door het principe van wat het beste is voor al het leven als het leven in mezelf
ik vergeef mezelf dat ik mezelf nooit heb toegestaan te beseffen dat de angst die ik heb van hoe 'andere mensen' mij zouden zien in en als 'afwijzing' of 'aanvaarding'/'goedkeuring' eigenlijk angst is van mezelf als hoe ik andere mensen zie vanuit ofwel afwijzing ofwel aanvaarding/goedkeuring, gebaseerd op mijn persoonlijke emotionele/gevoels reacties op hen - waarin ik mezelf heb toegestaan een zeer onbetrouwbaar wezen te worden, hetgeen ik geprojecteerd zie in andere mensen, één en gelijk met wat ik heb toegestaan te bestaan in mezelf
ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en geaccepteerd mensen te beoordelen en in categorieen in mijn geest te plaatsen van 'goed' of 'slecht' gebaseerd op mijn persoonlijke emotionele/gevoels reacties op hun expressie, en op basis van die innerlijke ervaringen, de beslissing te maken in mezelf of ik al dan niet dit wezen zal of wil ondersteunen - waarin ik mezelf heb toegestaan te bestaan als een medogenloos mechanisme/systeem dat geen rekening houdt met het leven zelf als het leven in elk wezen in en als het bestaan één en gelijk met het leven in mezelf, als datgene waar ik zelf angst van heb in andere wezens, omdat ik mezelf heb toegestaan mijn verantwoordelijkheid weg te geven en te vertrouwen op mijn omgeving als de mensen die ik zie om mij heen zoals mijn ouders - in de plaats van onvoorwaardelijk te vertrouwen op mezelf en te staan in en als zelf-vertrouwen als het punt van absolute stabiliteit en zekerheid HIER in en als de werkelijkheid in en als het besef dat ik enkel kan vertrouwen op mezelf want ik ben HIER, in en als de zekerheid van al wat HIER bestaat in en als mezelf als de realiteit
ik vergeef mezelf dat ik mezelf nooit heb toegestaan een ander te zien in eenheid en gelijkheid met mezelf, in en als het besef dat als ik mezelf toesta mijn verantwoordelijkheid weg te geven door te vertrouwen op wezens buiten mezelf in de plaats van te vertrouwen op mezelf, dat ik hierin dit gedrag toesta te bestaan in een ander als mezelf en aldus een realiteit creer waarin niemand te vertrouwen valt omdat ik mezelf heb toegestaan te participeren in het patroon van het abdiceren van verantwoordelijkheid en het vertrouwen van andere mensen zoals familie, ouders, leerkrachten, politici, Jezus en spirituele leiders-figuren, als een patroon van het ego van de geest dat van generatie op generatie is doorgegeven
ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan op zoek te zijn naar de ervaring van vertrouwen, zekerheid en veiligheid in relatie met andere mensen, waardoor ik mezelf vaak onteer in het manipuleren en controleren van mensen om die relaties te kunnen bewerkstelligen als wat ik geloof nodig te hebben om vertrouwen, veiligheid en zekerheid te kunnen ervaren - in de plaats van te beseffen dat ik mezelf hierin heb toegestaan een zeer onbetrouwbaar wezen te worden door niet constant en stabiel te staan als mezelf in elk moment van ademhaling, en dat dat de reden is waarom ik mij onzeker en onveilig voel als wat ik heb toegestaan te bestaan in mezelf door geen verantwoordelijkheid te nemen voor mezelf als het bestaan als HIER
ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en geaccepteerd veiligheid, zekerheid en vertrouwen te projecteren op de mensen die ik zie met mijn ogen en daarom te verlangen om bij mensen te zijn, om 'vrienden' te hebben en om relaties te creeren met mensen waarin ik verwacht dat mensen mij continu bevestigen dat ze mij niet zullen verlaten en dat ze mij ondersteunen en bij mij zullen blijven in en als 'familiair' en positief gedrag tegenover mij - in de plaats van te beseffen dat waar ik naar verlang als wat ik zie in mensen, is mezelf als eigenschappen van mezelf die ik heb afgescheiden en onderdrukt in mezelf en geprojecteerd op wat ik zie buiten mezelf als 'andere mensen', en dat ik dus met andere woorden eigenlijk op zoek ben naar mezelf in en als een ander als mezelf
dus ik vergeef mezelf dat ik mezelf nooit heb toegestaan mezelf te aanvaarden als één en gelijk met wat ik zie in mensen als veiligheid, vertrouwen en zekerheid, één en gelijk met dat waar ik naar verlang in en als relaties met mensen, door mezelf te hebben toegestaan mezelf te laten programmeren door familie als het automatisch vormen van relaties als het weggeven van mijn verantwoordelijkheid door te reageren met de emotionele ervaring van angst in mezelf op de omgeving, waarin ik mezelf als omgeving als familie heb afgescheiden van mezelf door mezelf te zien als het slachtoffer van familie en omgeving en aldus blijkbaar niet in staat om te staan in en als veiligheid, vertrouwen en zekerheid in en als zelf-verantwoordelijkheid
ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en geaccepteerd macht en kracht te hebben gedefinieerd in en als relaties met mensen door emotioneel te reageren op mensen, en mezelf hierin te laten sturen door emotionele reacties als afscheiding als ego, in de plaats van het directieve principe te zijn van de wereld, van mensen als mezelf, in en als het principe van eenheid en gelijkheid als wat het beste is voor allen als mezelf
ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en geaccepteerd te participeren in het patroon van relaties dat van generatie op generatie als 'de zonden van de vaders' doorgegeven wordt, waarin ik mezelf heb toegestaan mezelf te aanvaarden als een inferieur, minderwaardig wezen, als het 'slachtoffer' van de wereld, in en als emotionele reacties op familie en omgeving die ik heb toegestaan te bestaan in mezelf - in de plaats van op te staan in en als kracht en macht in en als het besef dat ik verantwoordelijk ben voor mezelf HIER als al wat HIER bestaat, in en als het besef dat ik als het bestaan gelijk ben aan wat ik toesta te bestaan in mezelf als het bestaan
ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en geaccepteerd alleen staan te beoordelen als 'slecht' en de emotionele ervaring van angst te associeren met 'alleen zijn/staan'
ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en geaccepteerd relaties te vormen met mensen zonder te beseffen dat ik gewoonweg mezelf van mezelf heb afgescheiden in en als emotionele reacties en aldus zelf verantwoordelijk ben voor het bestaan en de ervaring van 'relaties' als 'andere mensen' in de realiteit als mezelf
ik vergeef mezelf dat ik mezelf nooit heb toegestaan verantwoordelijkheid te nemen voor mezelf ALS ALLEEN, als ALLEN EEN, als de creator van de ervaring van mezelf HIER, door mezelf te hebben toegestaan mezelf af te scheiden van de emotionele ervaring/reacties van angst die ik heb toegestaan te bestaan in mezelf
ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan mezelf af te scheiden van relaties door geen verantwoordelijkheid te nemen voor de ervaring van mezelf HIER en door te geloven dat ik het slachtoffer ben van emotionele/gevoels-reacties op mensen in en als 'relaties' - in de plaats van te beseffen dat ik verantwoordelijk ben voor mijn ervaring van de realiteit HIER als energetische reacties in mezelf waarin ik mezelf heb afgescheiden van mezelf als 'andere mensen'
zelf correctieve standpunten:
ik besef dat ik ALLEEN besta als het bestaan zelf, als allen als één als gelijk in en als zelf verantwoordelijkheid, in en als het besef dat ik HIER ben als al wat HIER bestaat in en als mezelf
ik wijd mezelf toe aan het proces van zelf realisatie als het verantwoordelijkheid nemen voor de wereld als al wat HIER bestaat als mezelf als de creator van mezelf als HIER - en om een realiteit te creeren die het beste is voor mezelf als het bestaan in en als eenheid en gelijkheid
ik sta mezelf niet toe te participeren in relaties als emotionele en gevoels-reacties op wat ik zie met mijn ogen als 'andere mensen' als het abdiceren van verantwoordelijkheid
Wanneer en als ik merk dat de emotionele ervaring van angst tegenover mensen als de angst om afgewezen/afgekeurd te worden, dan stop ik in mezelf, en ik adem en ik sta op in en als stabiliteit en zekerheid als mezelf in en als het besef van mezelf als één en gelijk met wat ik zie in een ander als veiligheid, zekerhied en vertrouwen dus ik besef dat de emotionele ervaring van angst een illusie is
ik aanvaard mezelf als zelf vertrouwen
ik aanvaard mezelf als veiligheid als de levende expressie van mezelf in en als eenheid en gelijkheid
ik aanvaard mezlef als zekerheid als de levende expressie van mezelf in en als eenheid en gelijkheid
ik besef dat vertrouwen, zekerheid en veiligheid niet te vinden zijn als ervaringen in relaties met mensen in en als afscheiding van mezelf - ik besef dat veiligheid, zekerheid en vertrouwen enkel echt zijn als levende standpunten van mezelf als het leven zelf als HIER in en als eenheid en gelijkheid
ik wijd mezelf toe aan het proces van mezelf te leren kennen en mezelf te ontwikkelen in en als het zelf-directieve principe te worden van mezelf als de wereld als HIER als al wat bestaat in eenheid en gelijkheid met mezelf - dus ik aanvaard mezelf als ALLEEN, als ALLEN EEN in en als mezelf in en als het levende principe van wat het beste is voor allen als mezelf, want ik besef dat eenheid en gelijkheid en het principe van wat het beste is voor allen niet kan bestaan in en als relaties, want relaties zijn creaties van het ego als de geest als egoisme als afscheiding in en als persoonlijke verlangens om te overleven ondanks en in ondankbaarheid van het leven zelf
ik sta op in en als verantwoordelijkheid voor het patroon van relaties als een construct dat doorgegeven geweest is van generatie op generatie als wat ik heb toegestaan te laten programmeren in mezelf gebaseerd op de emotionele ervaring van angst en ik sta mezelf niet toe mezelf te laten besturen of beinvloeden door het patroon van relaties als het geloof dat ik andere mensen nodig heb om te bestaan, want ik besef en ik besta in en als het besef dat relaties een excuus zijn van het bewustzijnssysteem dat ik mezelf heb toegestaan te worden, om geen verantwoordelijkheid te nemen voor het bestaan als mezelf omdat ik in en als relaties kan bestaan in en als de illusie dat ik het slachtoffer ben van de wereld in de plaats van de creator
dus, ik aanvaard mezelf en realiseer mezelf als de creator van het bestaan en niet het slachtoffer - en ik neem verantwoordelijkheid voor het geloof dat ik het slachtoffer ben van de wereld dat ik heb toegestaan te bestaan in mezelf, want ik besef dat ik de creator ben van mijn innerlijke ervaringen als emotionele en gevoels-reacties op de wereld als de afscheiding die ik heb toegestaan te bestaan in mezelf als energetische polariteiten als 'dader' vs 'slachtoffer'
dus ik besef dat ik niet het slachtoffer ben van relaties maar dat ik de creator ben van relaties als emotionele en gevoel reacties die ik heb toegestaan te bestaan in mezelf op mensen die ik zie met mijn ogen en aldus besef ik dat ik niet beinvloedbaar of bestuurbaar ben door 'andere mensen'
en ik besef dat ik verantwoordelijk ben om deze wereld als mezelf te besturen in en als eenheid en gelijkheid met mezelf om de zelf oneerlijkheid en het misbruik in de wereld te stoppen als de zelf oneerlijkheid en het misbruik dat ik heb toegestaan te bestaan in mezelf, één en gelijk met de wereld 'buiten' mezelf
ik wijd mezelf toe aan het proces van het stoppen van al het misbruik en zelf oneerlijkheid in de wereld, door het misbruik en de zelf oneerlijkheid in en als relaties als wat ik heb toegestaan te bestaan in mezelf te stoppen
No comments:
Post a Comment