ik merkte vandaag dat ik mij in dit proces van zelf realisatie als het opstaan als wat het beste is voor allen, dat ik mij verward en paniekerig voel omdat ik verloren geraak in toekomst projecties waarin ik probeer alles 'onder controle te hebben' in en als gedachten, als wat ik altijd al gedaan heb door het verleden in de toekomst te projecteren om te bestaan als een zichzelf constant herhalend systeem waarin de toekomst altijd een herhaling/herkauwing is van het verleden als emotionele ervaringen en gevoelens en gedachten.
Het probleem is echter dat dit niet opgaat in het proces van zelf realizatie, omdat dit proces per definitie het absolute stoppen is van de geest/mind als totaliteit, het stoppen van het systeem van de geest/mind als verleden en toekomst, als herhaling, patronen in en als de voorspelbaarheid van gedachten, gevoelens en emoties.
Dus ik probeer mij in te beelden hoe het zou zijn om 'op te staan als het leven zelf' of 'mezelf te realizeren als het leven zelf', waarin uiteraard allerlei angsten zich aftekenen in mijn toekomst voorspellingen/projecties/beelden omdat het ding is dat het onmogelijk is om 'het leven zelf' te omvatten/omschrijven/definieren in een beeld - het leven zelf is HIER als de geboorte van mezelf in elk nieuw moment. Het leven zelf is absoluut NIEUW in elk moment van ademhaling, in tegenstelling tot het bewustzijnssysteem waarin alles systematisch, automatisch en voorspelbaar lijkt en waarin ik in elk moment eigenlijk al weet hoe ik het volgende moment zal ervaren, wat er zal gebeuren en hoe ik mij zal voelen. Dus:
ik vergeef mezelf dat ik mezelf toesta en accepteer te verlangen om het gevoel te hebben dat ik controle heb over mijn leven in en als gedachten, door na te denken over de toekomst
ik vergeef mezelf dat ik mezelf toesta en accepteer mezelf te definieren in en als het creeren van toekomstprojecties in gedachten in en als de geest/mind als het verlangen om te bestaan als ziczelf herhalend systeem zoals de 'cirkel der oneindigheid' waarin hetzelfde continu herhaald wordt van verleden in toekomst, waarin ik het gevoel heb dat ik alles onder controle heb
ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan het leven te limiteren tot beelden en gedachten als toekomstvoorspellingen en projecties in en als gedachten waarin ik de fysieke realiteit gebruik om een 'leven uit te bouwen' in en als het ego van de mind/geest als de illusie van superioriteit in en als afscheiding van mezelf als de realiteit, in en als de ontkenning van het feit dat ik ooit zal sterven en dat alles wat ik zogezegd heb 'opgebouwd' in mezelf als toekomst projecties gebaseerd op het verleden, dus een illusie was
ik vergeef mezelf dat ik mezelf nooit heb toegestaan te leven in en als het moment HIER uit angst van de emotionele ervaring van angst - alsof ik niet zal sterven, in de plaats van te beseffen dat de dood onvermijdelijk is en dat alle angst dus een illusie is want alle angst is angst van de dood als het onbekende
ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en geaccepteerd te geloven dat gedachten als toekomstprojecties als herinneringen superieur zijn aan de fysieke realiteit - in de plaats van te beseffen dat gedachten, waarin ik het gevoel heb en geloof dat ik alles onder controle heb, zullen sterven en stoppen wanneer het fysieke lichaam sterft/stopt, en dus niet echt zijn want ik heb niets onder controle, het lijkt alleen maar zo omdat ik mezelf heb toegestaan te vertrouwen op gedachten, gevoelens en emoties in de plaats van op de realiteit als de fysieke realiteit die mij elke dag duidelijk laat zien wat echt is door altijd constant en stabiel HIER te zijn
ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en geaccepteerd te geloven dat het leven herhaling is als het bewustzijnssysteem dat ik mezelf heb toegestaan te worden als het herhalen en herkauwen van het verleden in de toekomst in en als toekomst projecties vanuit de schijnbare superioriteit van het ego van de geest/mind
ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan te geloven dat ik superieur ben aan de dood, door te leven in en als de illusie van het ego als het gevoel/geloof dat ik de realiteit onder controle heb in en als gedachten, alsof ik niet zal sterven - in de plaats van te beseffen dat de dood een deel is van deze fysieke realiteit en dat enkel de illusie van de mind/geest kan bestaan in en als complete negatie van de overduidelijke realiteit waarmee ik elke dag geconfronteerd wordt als wat ik zie met mijn ogen en ervaar met het fysieke lichaam, als wat ECHT is
ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan te vertrouwen op het ego van de mind/geest als het gevoel/geloof dat ik niet zal sterven omdat ik mij voel alsof ik alles onder controle heb in en als toekomst projecties in mijn gedachten waarin ik het gevoel heb dat de realiteit onderhevig is aan mijn gedachten en mijn verlangens - in de plaats van te beseffen dat de fysieke realiteit nooit beweegt volgens mijn verlangens, de fysieke realiteit werkt volgens bepaalde vastgelegde, stabiele wetten waar ik geen vat of macht over heb, en aldus zal ik ooit sterven, als een consequentie van deze fysieke realiteit waarin ik besta, dus het ego is een illusie
ik vergeef mezelf dat ik mezelf toesta en accepteer angst te hebben van verlies en daarom te verlangen om het gevoel te hebben van controle, dat ik 'alles onder controle heb van en in mijn leven' en daarom te denken aan en mij zorgen te maken over de toekomst in en als toekomst projecties in mijn gedachten waarin ik de toekomst probeer te voorspellen om mezelf 'voor te bereiden' op de toekomst om ervoor te zorgen dat ik nooit verlies zal ervaren - in de plaats van te beseffen dat de angst van verlies een complete absurde leugen is, omdat ik ooit zal sterven , hetgeen het toppunt is van VERLIES aangezien ik alles zal moeten afgeven/loslaten dat ik heb opgebouwd als persoonlijkheid/identiteit in deze wereld
ik vergeef mezelf dat ik mezelf nooit heb toegestaan te beseffen dat het gevoel van controle in en als het ego van de mind/geest een zelf gecreeerde illusie is die niets te maken heeft met de realiteit en die alleen maar afkomstig is en gebaseerd is op bepaalde angsten die ik heb toegestaan te bestaan in mezelf waarmee ik mezelf heb geidentificeerd
ik vergeef mezelf dat ik mezelf toesta angst te hebben van de toekomst
ik vergeef mezelf dat ik mezelf toesta en accepteer angst te hebben dat ik mij angstig zal voelen in de toekomst
ik vergeef mezelf dat ik mezelf toesta mezelf proberen te beschermen van de emotionele ervaring van angst door te bestaan in angst door te geloven dat angst mij kan beschermen van datgene waar ik angst van heb, in de plaats van te beseffen dat angst een vicieuze cyclus is van de geest/mind die niets te maken heeft met de realiteit en dus niet echt is
ik vergeef mezelf dat ik mezelf toesta mezelf af te scheiden van de emotionele ervaring van angst door angst te hebben van angst en door mezelf aldus te laten bepalen/bewegen door angst in de plaats van het zelf-directieve en zelf-bepalende principe te zijn van het leven
ik vergeef mezelf dat ik mezelf nooit heb toegestaan te beseffen dat angst een illusie is omdat ik enkel angst heb van angst zelf en dat angst een energetische irrationele ervaring is die ik heb toegestaan te bestaan in mezelf door mezelf af te scheiden van mezelf en geen verantwoordelijkheid te nemen voor mezelf
ik vergeef mezelf dat ik mezelf nooit heb toegestaan te beseffen dat ik gewoon angst heb van mezelf als de angst van angst als wat ik heb toegestaan te bestaan in mezelf
ik vergeef mezelf dat ik mezelf nooit heb toegestaan verantwoordelijkheid te nemen voor de angst van de toekomst die ik heb toegestaan te bestaan in mezelf in en als het besef dat ik deze angst zelf heb gecreerd als de angst van angst
ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en geaccepteerd te bestaan in en als angst van de toekomst en het creeren van toekomst projecties in en als het verlangen om het leven/de realiteit onder controle te hebben, alsof die ervaring van angst echt is - in en als het geloof dat ik superieur, belangrijk en speciaal ben -- in de plaats van te beseffen dat ik ooit zal sterven en alsdus alles van mezelf zal moeten opgeven en loslaten wat betekent dat ik absoluut niet belangrijk, speciaal of superieur was/ben
Zelf correctieve statements:
wanneer en als ik de angst van de toekomst in en als toekomst beelden en projecties zie opkomen in mezelf, dan stop ik mezelf en ik breng mezelf HIER in en als het moment als ademhaling en ik sta mezelf niet toe te participeren in angst van de toekomst want ik besef dat de toekomst een illusie is van het ego van de geest/mind in en als de illusie van superioriteit als het geloof dat ik controle heb over de wereld/realiteit
en ik sta op in en als het besef dat het leven HIER is en niet meer is of kan zijn dan simpelweg en eenvoudigweg HIER - en er bestaat niet MEER dan HIER, want ik besta in en als het besef dat ik ooit zal sterven, want dat is nu eenmaal de fysieke werkelijkheid die ik altijd heb genegeerd door mezelf te hebben toegestaan mezelf te verliezen in de illusie van het ego
dus ik besef dat het enige dat echt is of kan zijn, is HIER, als het moment zelf, want al wat zogezegd 'meer' is dan HIER zal eindigen met de dood en zal dus bewezen worden als 'niet echt'/een illusie
ik wijdt mezelf en mijn leven hier op aarde toe aan het bestaan in en als de fysieke realiteit als dat wat echt is, als dat wat elke dag in elk moment in mijn gezicht schreeuwt om mijn aandacht en mij laat zien wat eigenlijk ECHT is, als het tegenovergestelde van de geest/mind als gedachten, gevoelens en emoties
ik wijdt mezelf en mijn leven toe aan het stoppen van de mind als toekomst projecties als de illusie van superioriteit als het geloof dat ik controle heb of kan hebben over de fysieke realiteit, terwijl het net het tegenovergestelde is
ik sta op in en als het besef dat de fysieke realiteit GOD is als werkelijk superieur en alles bepalend - dus ik aanvaard mezelf en realiseer mezelf als één en gelijk met de fysieke realiteit en ik wijdt mezelf als mijn leven hier op aarde toe aan het eren en respecteren van dat wat ECHT is als de fysieke realiteit als wat HIER is in elk moment van ademhaling door het proces van zelf realisatie in en als zelf vergeving toe te passen als het stoppen van het ego van de mind als de illusie van controle en superioriteit en ik realiseer mezelf in en als nederigheid in en als het besef dat het ego een illusie is en dat ik mezelf heb toegestaan te bestaan in een illusie en dus nooit werkelijk heb geweten of gezien of begrepen hoe de realiteit echt ineen zit of wat eigenlijk echt is omdat ik nooit HIER heb bestaan in eenheid en gelijkheid met de fysieke realiteit als de waarheid
ik stop mezelf in en als het creeren van toekomst projecties als het mechanism van de vicieuze cyclus van geest/mind als de illusie van oneindigheid waarin ik mezelf als het ego heb toegestaan de fysieke realiteit te misbruiken/gebruiken om de illusie van het ego als het projecteren van het verleden in de toekomst in en als beelden in de geest/mind - en ik geef mezelf de kans om te zien/beseffen/begrijpen wat echt is als HIER door in elk moment mezelf tot ademhaling te brengen, in en als het besef dat dat het enige is dat ECHT is en dat ik kan vertrouwen in en als het besef dat alle beelden die ik zie in mijn hoofd als gedachten, de mind/geest is als het systeem dat ik mezelf heb toegestaan te worden en dat het leven zelf HIER is als de geboorte van mezelf in en als elk NIEUW moment
ik besef dat 'het voorspellen van de toekomst' enkel in de mind/geest gebeurt in en als de illusie van superioriteit en controle over de fysieke realiteit - de realiteit is HIER in en als elk NIEUW moment als de simpliciteit van ademhaling
No comments:
Post a Comment