April 2012 Dag 8: Zelf Vergeving voor de Kleding-Industrie en mezelf als Kleding Junkie

Ik heb opgemerkt dat ik een obsessie heb met kledij, met 'er goed uitzien' - waardoor ik vaak minutenlang voor mijn kleerkast zit wanneer ik ergens naartoe moet om 'de beste outfit' uit te kiezen, met de angst om 'de foute outfit' uit te kiezen  = angst om uiteindelijk spijt te ervaren van de keuze die ik gemaakt heb.

ik vergeef mezelf dat ik mezelf toesta en accepteer angst te hebben om de emotionele ervaring van spijt te ervaren in de toekomst en daarom vast te blijven steken in twijfel over welke kleding ik zou aantrekken wanneer ik ergens naartoe moet waar mensen zijn

ik vergeef mezelf dat ik mezelf toesta en accepteer er 'goed' te willen uitzien volgens andere mensen en daarom te twijfelen over wat ik zou aantrekken, uit angst dat ik er 'niet goed' zou uitzien volgens mensen

ik vergeef mezelf dat ik mezelf toesta en accepteer er 'opmerkelijk' te willen uitzien voor andere mensen, zodat ik opgemerkt zal worden omdat ik mezelf heb toegestaan op zoek te zijn naar een relatie als seks als wat ik geloof nodig te hebben om een bevredigend leven te kunnen leiden

ik vergeef mezelf dat ik mezelf toesta en accepteer angst te hebben om een keuze te maken over wat ik zal aantrekken uit angst dat ik spijt zal ervaren in de toekomst over de gemaakte keuze

ik vergeef mezelf dat ik mezelf toesta mezelf af te scheiden van de emotionele ervaring van spijt door angst te hebben van spijt

ik vergeef mezelf dat ik mezelf nooit heb toegestaan verantwoordelijkheid te nemen voor de emotionele ervaring van spijt in en als het besef dat spijt in mezelf bestaat als een zelf gecreeerde ervaring waarin ik enkel terug kijk om mijn verleden en wilde dat ik dingen anders had gedaan zodat ik mij beter zou kunnen voelen over mezelf als de identiteit die ik mezelf heb toegestaan te worden als gebaseerd op verleden als herinneringen

ik vergeef mezelf dat ik mezelf toesta en accepteer mijn eigen waarde te definieren in en als een positieve beoordeling krijgen van andere mensen op basis van hun waarde-oordeel over mijn uiterlijk als de kleding die ik draag

ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en geaccepteerd mijn eigen waarde te projecteren op kleding als het uiterlijk, als wat andere mensen kunnen zien van mij, in en als relaties

ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en geaccepteerd mijn eigenwaarde te definieren in en als relaties als beoordelingen over het uiterlijk

ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan te verlangen naar de energetische ervaring van opwinding in mezelf als reactie op de gedachte dat andere mensen mij positief beoordelen en mij opmerken omwille van hun positief waarde-oordeel over de kleding die ik draag

ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en geaccepteerd een persoonlijkheid te creeren op basis van de waarde-oordelen die ik heb geleerd van familie en samenleving over de kleding die ik draag

ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en geaccepteerd mezelf te identificeren met de waarde-oordelen over kledij en het uiterlijk die er bestaan in de samenleving en die worden gedeeld en uitgedrukt in en als menselijke relaties - door te verlangen naar een relatie en daarom te verlangen om een positief waarde-oordeel te krijgen van mensen

ik vergeef mezelf dat ik mezelf nooit heb toegestaan kleding te aanvaarden en te zien voor/als wat het is, namelijk stof, fysieke materiaal die afkomstig is van de aarde, één en gelijk met mezelf als het fysieke lichaam

ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan de misbruikende kleding industrie die enorm veel afvalstoffen produceert en hele gebieden vervuilt en die mensen dwingt om een leven in armoede te leiden in de 'lage-loon-landen' door een waarde-oordeel te hechten aan kleding, hetgeen enkel rekening houdt met mijn persoonlijke verlangens om er goed uit te zien in mijn zoektocht naar seks en relaties - waardoor ik blind was voor de eigenlijke realiteit van kleding en hoe de kleding industrie werkt

ik vergeef mezelf dat ik mezelf nooit heb toegestaan te beseffen dat ik de reden ben van de huidige kledingindustrie als misbruik, als bron van vervuiling, over-consumptie en misbruik door te participeren in de mode-industrie door te verlangen naar kleding, door te verlangen om bepaalde merken te dragen en door mezelf te identificeren met bepaalde merken en bepaalde keding-stijlen, die ik denk 'nodig te hebben 'om mezelf te zijn - wat dus betekent dat ik misbruik BEN door mezelf te identificeren met een industrie die gebaseerd is op misbruik door nooit te overwegen om verder te kijken dan mijn neus lang is naar hoe de werkelijkheid waarin ik besta werkelijk functionneert in en als het besef dat ik HIER besta en dat ik dus deze werkelijkheid als hoe ze op dit moment bestaat ondersteun door er blindelings in te participeren

ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan mezelf af te scheiden van de kleding industrie door nooit verantwoordelijkheid te nemen voor mijn participatie in de kleding industrie door te bestaan in en als de apathische houding van 'wie ben ik nu? Ik ben maar één mens dus of ik nu deze kleding koop die duidelijk afkomstig is vanuit misbruik of niet maakt niet uit' als een excuus om verder te participeren  - in de plaats van te beseffen dat er geen excuses zijn voor deze realiteit en de enige optie is om het misbruik dat ik heb toegestaan te bestaan HIER te stoppen door op te komen en op staan als het leven zelf en op zoek te gaan naar praktische oplossingen, hoe dan ook, in en als het besef dat deze bestaansvorm van misbruik compleet onaanvaardbaar is

ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan te participeren in verlangens naar het dragen van specifieke kleding om een bepaald zelf-beeld van mezelf te voeden/ondersteunen zodat ik mij speciaal, uniek en belangrijk kan voelen en zodat ik kan participeren in en als het geloof/gevoel dat de wereld rond mij draait, zonder te beseffen dat dit verlangen naar kleding net de reden/oorzaak is van de misbruikende aard van de kleding industrie en dat IK en mijn aanwezigheid en participatie in deze realiteit en mijn apathie en ongewilligheid om op te staan voor het leven en het misbruik te stoppen, de oorzaak/reden is van wat hier gebeurt

ik vergeef mezelf dat ik mezelf nooit heb toegestaan één en gelijk te staan met de oorsprong en origine van de kleding die ik draag, in en als het besef dat de kleding die ik draag van de aarde komt en deel uitmaakt van deze wereld en dat ik dus verantwoordelijk ben om op een respectvolle en verantwoordde manier om te gaan met de aarde en al wat HIER bestaat als de aarde, en dat het dus absoluut geen geldig excuus is van te denken dat ik niets te maken heb met waar mijn kleding vandaan komt en met de hele kledingindustrie omdat ik het niet gemaakt heb - in de plaats van te beseffen dat wat hier bestaat in deze realiteit enkel bestaat omdat ik het toegestaan heb te bestaan, wat mij dus even verantwoordelijk maakt als de bedrijfsleiders/eigenaars

ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en geaccepteerd mijn bestaan en participatie in deze werkelijkheid/wereld te baseren en verbergen achter het schijnbare excuus van onwetendheid, als het motto van 'hoe minder ik weet, hoe beter' door mezelf te definieren in en als het ego van de geest als gedachten, gevoelens en emoties als onwetendheid en 'blissful ignorance', waarin ik schijnbaar mijn handen kan schoon-wassen van de gruwelen die gebeuren op deze aarde

ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en geaccepteerd te participeren in de kleding industrie in en als absolute domheid en blindheid als het ego als het gevoel/geloof dat ik superieur ben, waarin ik mijn ego als persoonlijke verlangens als het geloof van superioriteit opleg aan de fysieke realiteit door absoluut geen rekening te houden met de consequenties van mijn daden,  waarin ik participeer en de industrieen die ik ondersteun in bvb kleding kopen, zonder te beseffen dat dit de reden/oorzaak is van het bestaan van de kleding industrie als een misbruikend monster dat gevoed wordt door de verlangens van de mens en de domheid en blindheid van de mens tegenover de consequenties van hun daden op andere levende wezens omwille van het ego van de mens als de illusie van superioriteit

ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en geaccepteerd mezelf te laten verblinden door het ego als waarde-oordelen en energetische reacties  als verlangens naar seks en relaties op de beelden van kleding die ik zie met mijn ogen en op hoe kleding door de kleding industrie en de media wordt getoond en op het beeld dat ik zie in de spiegel met de kleding die ik draag, door niet te beseffen en door niet één en gelijk te staan met het feit dat kleding de fysieke realiteit is en niet zomaar in de kleding winkels is terechtkomen' 'vanuit het niets', maar eigenlijk een heel process heeft afgelegd waarvan de werkelijkheid heel wat minder mooi is dan de kleding die ik in de winkelrekken  zie hangen, helemaal afgestreken, gewassen en met een prijskaartje aan

ik vergeef mezelf dat ik mezelf nooit heb toegestaan te beseffen dat het verlangen dat ik ervaar in mezelf naar 'shoppen' en nieuwe kleding kopen en dragen en het verlangen om er 'mooi' uit te zien aan de hand van waarde-oordelen die ik gekopieerd heb van familie en samenleving over de kleding die ik draag - eigenlijk een resultaat/product is van de consumptie-samenleving waarin doelbewust de oorsprong van een 'product' dat in de winkel ligt/hangt genegeerd wordt om de illusie van 'schoonheid' en 'positiefheid' die mensen doet shoppen, shoppen, shoppen, hoog te houden -- waarin ik mezelf heb toegestaan te bestaan als de misbruiker van de realiteit door mij niet gewaar te zijn van wie ik ben en van mijn eigenlijke participatie in het bestaan, door mezelf te hebben laten programmeren als een ego, als een product van de consumptie-maatschappij, als het geloof dat de wereld draait rond mijn persoonlijke verlangens

ik vergeef mezelf dat ik mezelf nooit heb toegestaan te beseffen dat wie ik altijd geloofde dat ik ben, als het gevoel dat ik 'speciaal' ben en dat de wereld draait rond mijn persoonlijke innerlijke verlangens, eigenlijk doelbewust gefrabriceerd/geproduceerd geweest is door bedrijven als het politiek-economische-spirituele stelsel van de samenleving waarin ik geboren ben en waarin ik opgevoed/geprogrammeerd ben als een efficiente consument die het economische stelsel draaiende houdt - en dat het geloof/gevoel dat ik speciaal ben met andere woorden een illusie is, de werkelijkheid van mezelf is dat ik zelfs nooit echt bestaan heb als een zelf-directief, zelf-verantwoordelijk levend wezen

ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en geaccepteerd te geloven dat ik een 'eigen stijl' heb aan de hand van de kleding die ik draag die zogezegd een resultaat zijn van mijn 'vrije keuze' waarin ik zogezegd laat zien 'wie ik ben' aan andere mensen, in de plaats van te beseffen dat 'vrije keuze' en een 'eigen stijl' een zeer efficiente techniek is die uitgevonden geweest is door het politiek-economisch stelsel in de samenleving om van mij als mens in de samenleving een ultieme consumptie-robot te maken waarin ik het hele kapitalistische consumptie systeem draaiende houdt, door mezelf compleet te hebben geidentificeerd met de 'keuze-mogelijkheden' die mij gepresenteerd werden door de bedrijven en de media, om mijn 'identiteit' mee te vormen

ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan mij te laten misleiden door de idee van 'speciaal zijn' en 'uniek zijn' in en als 'een eigen stijl hebben' in en als de kleding die te koop is in de winkels, die gepromoot en ondersteund wordt door de media als films en magazines, die de echte realiteit van de verwoesting van de aarde, dieren en menselijke levens verbergen - waarin ik mezelf heb toegestaan een deel van het probleem te zijn als de 'eisende partij' die de kleding industrie en de verwoestende consequenties daarvan draainde houdt, door te participeren in verlangens naar bepaalde kledij die ik gebruik om mijn 'identiteit' mee te vormen, zonder ooit te beseffen dat mijn hele 'identiteit' gebaseerd is op basis van misbruik aangezien ik mijn identiteit heb gevormd aan de hand van consumtie-producten als een 'eigen stijl' in en als het vormen van waarde-oordelen over bvb kledij, door mij nooit zelfs maar af te vragen waar die kledij vandaan komt

ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en geaccepteerd de kleding industrie waarvan ik enkel het eindproduct te zien krijg als de kleding die in de winkels hangt, als vanzelfsprekend aan te nemen, als hoe het mij ook met de paplepel ingegeven geweest is door familie en samenleving - ondanks het overduidelijke bewijs dat er veel meer aan de hand is in deze realiteit dan getoond wordt, hetgeen duidelijk te zien is in de kleding-labels die allemaal 'made in China/Taiwan' lezen omdat het daar goedkopere arbeid is, hetgeen enkel misbruik van het menselijke leven kan impliceren

ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan ervoor te 'kiezen' om de waarheid van deze realiteit te negeren in en als het geloof dat het gewoon zal weggaan of dat het niet echt bestaat als ik het niet onmiddellijk ZIE met mijn ogen, omdat ik mezelf heb toegestaan mezelf te aanvaarden als een slaaf/slachtoffer van het geld-systeem en alle bedrijven en economische en politieke 'machten', waardoor ik dus de 'keuze' heb gemaakt om mezelf te verliezen in de illusie van het ego als het gevoel/geloof dat ik speciaal ben op basis van de consumptie producten die ik koop, zoals bvb kleding, die mijn aangeboden worden door de bedrijven -- in de plaats van te beseffen dat het gevoel dat ik machteloos ben tegenover de bedrijven en wetten en organisaties, etcetera, in deze wereld, absoluut geen excuus is om niet op te staan en te doen wat gedaan moet worden om van deze wereld een leefbare en aangename plek te maken voor elk kind dat geboren wordt, in en als het besef dat de huidige stand van zaken simpelweg niet aanvaardbaar noch leefbaar is


ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan kleding kopen te verbinden met een energetische opwinding en aldus de fysieke realiteit als kleding te gebruiken in mijn zoektocht naar energie




zelf correctieve statements:


wanneer en als ik het verlangen voel/zie/ervaar in mezelf om kleding te kopen, als eigenlijk mijn verlangen naar energie, dan stop ik in mezelf en ik besef in het moment wat ik in en van deze wereld aan het ondersteunen ben, want ik besef dat ik een wezen in en van de wereld ben en aldus verantwoordelijk voor elke actie die ik onderneem want ik besef dat elke beweging die ik maak in deze realiteit andere levens-vormen beinvloed want dit is één aarde, één planeet met biljoenen wezens net als ik in grotere of kleinere vorm, zichtbaar of onzichtbaar en ik besef dat het onaanvaardbaar is om mezelf in deze realiteite te bewegen zonder enige vorm van gewaarzijn of verantwoordelijkheid - als een misbruikend, vernietigend systeem

ik wijdt mezelf en mijn leven hier op aarde toe aan het leren kennen van de bron en oorsprong van elke actie/daad die ik onderneem in elk moment van ademhaling, in en als het besef dat het ego van de geest/mind als wie ik mezelf heb toegestaan te worden als het geloof/gevoel dat de wereld draait rond mijn persoonlijke gevoelens/ervaringen van superioriteit, een illusie is die ik heb aangenomen als vanzelfsprekend door goedgelovig te zijn -- want ik besef dat het bestaan maar één en gelijk is met wat ik creeer en toesta te bestaan in mezelf en als ik blindheid, domheid en negatie van de realiteit toesta te bestaan in mezelf, zal de realiteit uiteindelijk de het levende bewijs zijn van wie/wat ik mezelf heb toegestaan te worden

dus ik wijdt mezelf in en als mijn leven hier op aarde toe aan het ontdekken, en bevragen van mezelf als één en gelijk met al wat HIER bestaat - om te komen tot de best mogelijke oplossing voor deze wereld waarin elk levend wezen één en gelijk met mezelf zijn bestaan hier op aarde kan beleven op de best mogelijke manier als wat het beste is voor allen

ik sta mezelf niet toe mezelf te laten beinvloeden of bewegen door de illusie die door de media en reclame gepresenteerd wordt over kleding als iets dat mij schijnbaar een meerwaarde kan geven, want ik besef dat de stoffen van de duurste designer-kleding gemaakt is in lage loon landen, hetgeen de grote bedrijven en 'mode-huizen' het mogelijk maakt om zo 'groots' en successvol te worden, en ik besef dat het doel van reclame en media als het presenteren van 'beelden en plaatjes' zonder achtergrond van waar het allemaal vandaan komt of hoe het geproduceerd geweest is, is om de waarheid te bedekken, als de bron en oorsprong van de beelden en van de kleding als de eigenlijke echte fysieke realiteit die eigenlijk het tegenovergestelde is van het 'speciale' gevoel dat de media en reclame tracht te produceren in de consument

ik aanvaard/zie/besef/realiseer mezelf als één en gelijk met de kleding die ik draag als stof die gemaakt is met de aarde en die ook naar de aarde zal terugkeren, net als het fysieke lichaam - en ik besef dat het beeld dat ik zie in de spiegel als beoordelingen en waarde-oordelen de illusie is van de geest/mind die ik in mij heb laten programmeren door de consumptie-maatschappij waarin ik mezelf heb toegestaan compleet verblind te worden door het 'lichtgevend oppervlakkige beeld' dat ik zie in de spiegel als het beeld dat ik zie op tv en in de magazines, hetgeen een bedekking is van de eigenlijke realiteit als de oorsprong van het beeld dat ik zie met mijn ogen, dat in feite net het tegenovergestelde is van de schijnbare 'glitter en glamor' die ik zie met mijn ogen

ik besef dat ik mijn ogen niet kan vertrouwen omdat ik mijn ogen heb laten programmeren door televisie, door de consumptie-maatschappij in en als goedgelovigheid waarin ik altijd het licht zal volgen zonder mij ooit vragen te stellen waar het allemaal vandaan komt of zonder ooit te overwegen om te onderzoeken waar al wat ik zie met mijn ogen vandaan komt, om verantwoordelijkheid te nemen voor deze aarde en al wat hier gebeurt en bestaat in en als het besef dat ik HIER besta, en aldus compleet verantwoordelijk ben voor wat hier bestaat - en ik besef dat het geloof/de idee dat ik toch zal sterven geen excuus is om geen verantwoordelijkheid te nemen voor deze werkelijkheid want ik besef dat wie ik ben bepaald wordt door wat ik doe als de levende statement van wie ik ben HIER, waar ik dan ook ben



Ik wijdt mezelf en mijn leven hier op aarde toe aan het stoppen van mezelf als de consument die ik mezelf heb toegestaan te worden in mijn proces van opgroeien als een bewustzijnssysteem waarin ik mij nooit gewaar ben geweest van wie ik ben hier in en als de wereld/aarde, als een levend deel van de aarde als de fysieke realiteit - waarin ik mezelf heb toegestaan de fysieke werkelijkheid te objectiveren en te reduceren tot 'maar een beeld' dat ik kan consumeren voor een energetische ervaring in mezelf

Ik besef dat ik één en gelijk ben met de kleding die ik draag, als de fysieke werkelijkheid HIER, en ik sta mezelf niet toe te geloven dat kleding enkel hier bestaat voor mij als een beeld om te consumeren omdat ik besef dat de realiteit niet 'zomaar een beeld is' - ik besef dat de stof van mijn kleding, hoe ze er ook uitzie, in welke kleuren, maten of vormen dan ook, een fysieke werkelijkheid is omdat alles aan de stof waaruit de kleding die ik draag gemaakt is, vanuit de aarde komt en door mensenhanden omgevormd geweest is tot een bepaald kleding stuk

ik laat mezelf niet misleiden door het uiterlijk als merken, kleuren en vormen in en als de mode industrie want ik besef dat dat de illusie is van de menselijke geest als de consumptie-maatschappij als de menselijke zoektocht naar geld/energie die de aarde vernietigt en ik sta op in en als het besef en de realisatie en aanvaarding van mezelf als het leven zelf in en als eenheid en gelijkheid met de fysieke STOFfelijke werkelijkheid die HIER bestaat, één en gelijk met mezelf - en ik heb respect voor al wat HIER bestaat als de stoffelijke werkelijkheid in en als het besef dat ik ontvang wat ik uitstuur en dat dus door het leven HIER als elke levensvorm op aarde te respecteren, ik mezelf als het leven respecteer en mezelf de kans gun om mezelf te ontdekken en uit te drukken als het leven zelf in en als eenheid en gelijkheid