Kunst door Marlen Vargas Del Razo
Vandaag op school was er iemand wiens zus recentelijk zelfmoord had gepleegd - dus ze had het emotioneel erg moeilijk, op een bepaald punt begon ze te huilen en te schreeuwen en nadat de les gedaan was bleef er nog lange tijd een groepje om haar heen zitten om met haar te praten en haar te troosten en haar dus een beter gevoel te geven. En al de rest was natuurlijk aan het zeggen tegen elkaar hoe 'erg' dit wel niet is voor haar en 'ik zou het niet willen meemaken' en 'ocharme', etcetera.
Maar wat ik merkte was dat wanneer zij aan het huilen en aan het schreeuwen was, ik dat ervoer als iets 'goeds', 'goed in die zin dat wanneer we geconfronteerd worden met de dood, worden we eigenlijk geconfronteerd met al onze eigen angsten en negatieve emotionele ervaringen en gedachten. En die confrontatie is zeker niet 'slecht', ze is zelfs wenselijk, want hoe anders zullen we ooit werkelijk onszelf kunnen zijn als we niet volledig één en gelijk staan met al wat bestaat in onszelf -- hoe hebben we in de eerste plaats 'negatiefheid' kunnen laten bestaan, als dingen waar we niets mee te maken willen hebben, emotionele ervaringen die we verdringen en beoordelen als 'slecht' en 'erg' en in een hoekje schuiven alsof ze niet zouden mogen bestaan, alsof ze niet in onszelf bestaan en dus onszelf ZIJN?!
Het feit dat we angst hebben van bepaalde dingen in deze wereld of dat we bepaalde dingen niet willen meemaken of zien, laat alleen maar zien wat wij hebben toegestaan te bestaan in deze wereld, want wat er hier in deze realiteit bestaat is onze verantwoordelijkheid, onze creatie. En laat onze angst van de dood en onze beoordelingen tegenover de dood niet alleen zien dat wij niet bestaan in absolute zelf-eerlijkheid omdat er overduidelijk grote delen zijn van de realiteit die wij negeren en doen alsof ze niet bestaan?
De dood, armoede, hongersnood, verkrachting, moord, sexuele slavernij, ziekte, etcetera, zijn allemaal zaken die we zo goed als negeren omdat ze ons een 'negatief gevoel' geven. Waarom geven ze ons een negatief gevoel? Omdat wij in onszelf in een illusie bestaan van positieve gevoelens die op zich niets te maken hebben met de echte werkelijkheid - en aldus is het een serieuze schok voor ons wanneer we in ons eigen leven geconfronteerd worden met bovenvermelde onderwerpen, omdat we dus niet met onze voeten op de grond stonden, één en gelijk met de fysieke realiteit, omdat we ons beter voelen wanneer we doen alsof we nooit zullen sterven en alsof al deze zogezegde 'negatieve dingen' ons nooit zullen overkomen.
We creeeren relaties met mensen alsof zij nooit zullen sterven, hetgeen eigenlijk toch een onvermijdelijkheid is, en wanneer het dan gebeurt, komen we uit de lucht gevallen en reageren we alsof we het nooit hadden zien aankomen -- dit is maar een voorbeeld van hoe ver wij verwijderd zijn van wat echt is en hoe we onzelf hebben bezig gehouden/ge-entertaind met een valse realiteit in onze gedachten, gevoelens en emoties terwijl de fysieke realiteit om ons heen verwaarloosd wordt omdat wij er niet bij zijn met onze aandacht - we zitten 'ergens anders'.
Ik vergeef mezelf dat ik mezelf toesta en accepteer de dood te beoordelen als 'erg', als een beoordeling die ik heb geleerd en gekopieerd van familie en samenleving
ik vergeef mezelf dat ik mezelf toesta en accepteer te bestaan alsof ik nooit zal sterven, door blindelings te participeren in gedachten, gevoelens en emoties waarin ik mijn leven laat leiden in en als de angst van de toekomst als de angst om te sterven, in de plaats van één en gelijk te bestaan met het besef dat de dood een natuurlijk onderdeel is van de ECHTE fysieke realiteit waarin ik mij bevind en dus helemaal niet 'erg' of 'slecht' of 'negatief' is, het IS gewoon
ik vergeef mezelf dat ik mezelf nooit heb toegestaan te beseffen dat de dood op zich niet negatief, slecht of erg is, want negatief/slecht/erg zijn beoordelingen die enkel 'bestaan' in de geest van de mens, de mens als een wezen dat zichzelf heeft verloren in een alternatieve valse realiteit in en als de geest/mind en bestaat in een illusie, in volledige ontkenning van de werkelijkheid/waarheid door emotionele waarden en beoordelingen te verbinden met manifestaties van deze werkelijkheid in de plaats van het bestaan simpelweg te aanvaarden als wat het is, één en gelijk met henzelf
ik vergeef mezelf dat ik mezelf toesta en accepteer te participeren in conversaties waarin mensen een negatieve waarde hechten aan de dood en daarin dus hun eigen illusie van gedachten, gevoelens en emoties voeden als de geest/mind - uit angst om afgewezen te worden als ik niet mee-doe -- in de plaats van te beseffen dat ik verantwoordelijk ben voor wat ik toesta te bestaan in het bestaan als mezelf, dus als ik participeer in het in stand houden van de illusie van een ander, is de illusie wat ik toesta te bestaan in mezelf als het bestaan
ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en geaccepteerd familie en samenleving te vertrouwen en aldus hun leugens blindelings te kopieren en te geloven zoals het geloof dat 'de dood slecht/erg is' en dat ik angst moet hebben van de dood, net als alle mensen, omdat dat blijkbaar 'normaal' is - waarin ik mezelf heb toegestaan de illusie van de geest/mind als beoordelingen over de realiteit te ondersteunen in een ander als mezelf
ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en geaccepteerd de geest/mind als beoordelingen over de realiteit te vertrouwen in de plaats van mezelf ALS de realiteit te vertrouwen, in en als het besef dat al wat bestaat simpelweg bestaat en op zich absoluut niet 'goed' of 'slecht' is - goed en slecht zijn een product van de menselijke geest die zichzelf superieur waant aan al wat bestaat en enkel uit is op macht en het opleggen van zijn wil aan de realiteit door alles te definieren, beoordelen en categoriseren en daarin alles te limiteren en in te perken en te reduceren tot de persoonlijke voorgeprogrammeerde percepties van de geest/mind
ik vergeef mezelf dat ik mezelf nooit heb toegestaan te beseffen dat de mens van het leven op aarde als de fysieke realiteit een hel gemaakt heeft, als een doods bestaan waar iedereen van wil ontsnappen, door te bestaan in en als angst van de dood, door de dood niet te willen aanvaarden als een deel van het leven en door niet één en gelijk te willen staan met de dood -- waardoor de mens te angstig is om verantwoordelijkheid te nemen voor het leven en om op te staan voor het leven als de natuur, het dierenrijk, de kinderen en zij die niet kunnen opkomen voor zichzelf in deze wereld en om van de wereld een hemel op aarde te maken, omdat ieder mens angst heeft om te sterven, zonder te beseffen dat deze angst een illusie is omdat de dood onvermijdelijk is en de ervaring van angst is in feite het resultaat van het niet willen aanvaarden van de realiteit als wat ze is als wie wij zijn HIER
ik vergeef mezelf dat ik mezelf nooit heb toegestaan te beseffen dat de menselijke definitie van wat het 'leven' is, is eigenlijk de dood en omgekeerd - omdat wat de mens van het leven gemaakt heeft is een gevangenis van angst en de dood is het absolute stoppen van die illusie, als de reden waardoor mensen zoveel angst hebben van de dood - de dood is waarin ik echt besta als de waarheid van mezelf die eeuwig is
ik vergeef mezelf dat ik mezelf toesta en accepteer angst te hebben van de dood als de angst voor het stoppen van de illusie van de geest/mind waarin ik mezelf heb toegestaan te bestaan, in en als zelf-oneerlijkheid, als het niet willen aanvaarden van de realiteit als mezelf HIER
ik vergeef mezelf dat ik mezelf nooit heb toegestaan te beseffen dat 'de dood' eigenlijk enkel bestaat in de geest/mind in afscheiding met mezelf door de angst die ik ervaar van 'de dood' als de dood van de geest/mind als wie/wat ik mezelf heb toegestaan te worden - hetgeen het bewijs is dat de geest/mind als wie ik mezelf heb toegestaan te worden, een leugen/illusie is omdat het dus zomaar kan 'ophouden met bestaan' alsof ik niet eens ooit echt bestaan heb in de eerste plaats, want enkel wat echt is is altijd HIER en kan nooit ophouden met bestaan
ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan mezelf af te scheiden van angst om te sterven door mezelf ermee te definieren en door mezelf te laten sturen en bewegen door de angst om te sterven en door hier te bestaan/leven in en als angst om te sterven, in de plaats van de dood te aanvaarden als één en gelijk met mezelf als de realiteit als wat HIER is
zelf correctieve statements:
wanneer en als ik de angst om te sterven als de angst van de toekomst zie opkomen in mezelf, dan stop ik en ik adem, en ik sta op in en als het besef dat deze angst het bewijs is dat ik mezelf heb toegsestaan te bestaan in en als de illusie van de geest/mind omdat enkel iets dat op zich eigenlijk niet echt is, kan sterven/ophouden met bestaan
Dus ik wijdt mezelf toe aan het gebruiken van de angst om te sterven en angst van de toekomst om mezelf uit te dagen in het loslaten en stoppen van al wat niet echt is, al wat illusie en leugen is als de geest/mind - en ik besef dat wanneer de angst om te sterven als de angst van de toekomst opkomt in mezelf, dat dit een teken is van mijn zelf-oneerlijkheid is -- en ik stop mezelf in dat moment om op zoek te gaan in mezelf naar de zelf oneerlijkheid waarin ik mezelf heb toegestaan te participeren en om zelf vergeving toe te passen en aldus alle zelf oneerlijkheid te stoppen in mezelf in en als het besef dat ik geen leugen of illusie ben - ik ben ECHT, ik ben HIER, ik ben het bestaan
Ik wijdt mezelf toe aan het proces van het stoppen van de geest/mind, om één en gelijk te staan met de dood als de absolute nietsheid en stilte in en als mezelf als het leven zelf als wat HIER is als de eeuwigheid waarin enkel ik besta als absolute zelf-verantwoordelijkheid voor mezelf als het bestaan
Ik wijdt mezelf toe aan het proces van het zelf-gestuurde sterven van mezelf als de geest/mind als wie/wat ik mezelf heb toegestaan te worden om mezelf te baren als het leven zelf als een zelf-gestuurde en zelf-bekrachtigde daad als een levende statement van mezelf als wie ik werkelijk ben als eenheid en gelijkheid als wat het beste is voor al het leven
No comments:
Post a Comment