Dag 75: Puistjes

Ik vergeef mezelf dat ik puistjes heb toegestaan te bestaan als een zogezegd 'natuurlijke lichamelijke expressie' die zich voordoet in het lichaam van de puber en die symbool staan voor de onzekerheid van de puber over het zich ontwikkelende lichaam - en mij nooit te hebben afgevraagd waar die onzekerheid vandaan komt, door te geloven dat het normaal is dat een 'puber'/'tiener' zich onzeker voelt over zijn/haar lichaam, omdat dat geloof algemeen aanvaard is door/in de samenleving

ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en geaccepteerd nooit te beseffen dat de onzekerheid van de tiener over de 'ontluikende seksualiteit van het zich ontwikkelende lichaam' afkomstig is vanuit een ontoereikende opvoeding van de omgeving van het kind, die van het onderdrukken van seksualiteit een kunstvorm gemaakt heeft en een samenleving geproduceert heeft waarin seksualiteit onderdrukt, verborgen en taboe is en tegelijkertijd alomtegenwoordig aanwezig op subtiele wijzen in reclame en televisie en op onsubtiele wijzen in porno - waardoor de tiener/het kind verwarrende boodschappen krijgt en uiteindelijk een onzekerheid manifesteert in zichzelf,  als het proberen verborgen houden en beoordelen van de natuurlijke seksuele expressie van het fysieke lichaam en hierin een seksueel verlangen creëert in en als de 'verborgen wereld' van de 'back-chat' als de onderbewuste gedachten --- waardoor puistjes zich manifesteren als de woede van het kind/de puber tegenover zichzelf omwille van de seksuele onderdrukking, waarin de puber die woede gaat uiten tegenover zijn omgeving in en als beschuldiging en weerstand tegen de omgeving

ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en geaccepteerd puistjes te aanvaarden als 'wat mijn lichaam nu eenmaal doet' en het dan te proberen onderdrukken door allerlei middeltjes/huidverzorgingsproducten/schoonheidsproducten zodat ik een 'gave huid' zou hebben door puistjes te beoordelen als 'lelijk' en dus nooit te hebben stilgestaan bij wat de manifestatie/expressie van puistjes van het lichaam eigenlijk is en wat het lichaam mij duidelijk maakt in en als de manifestatie van puistjes - in en als het besef dat 'puistjes' een definitie is van het uiterlijk van het lichaam en dus bestaat in en als het menselijk bewustzijn als een 'symbolische resonantie' en dat de expressie van het lichaam in en als 'puistjes' dus specifiek is

ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en geaccepteerd te gelovend dat puistjes enkel de fysieke reactie/expressie is van de 'verhoging van hormoonproductie' tijdens de pubertijd en dus 'normaal' is - zonder ooit zelf te onderzoeken wat werkelijk de reden/oorzaak is van de expressie van puistjes door het lichaam, in en als het besef dat ik in en als het lichaam besta, en dat het antwoord dus in mezelf ligt en dat ik enkel in mezelf moet kijken naar wie ik ben vanbinnen als wezen

ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en geaccepteerd mezelf af te scheiden van de expressie van puistjes door het lichaam door wetenschappelijke veklaringen en uitleg te vertrouwen waarin ik mezelf heb afgescheiden van mezelf als het fysieke lichaam in de plaats van te beseffen dat ik besta in en als het lichaam en dat puistjes dus een expressie is van mezelf als het lichaam omwille van wie ik ben als wezen in en als het lichaam - en dat het antwoord op de vraag 'wat zijn puistjes?' dus in mezelf ligt

ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en geaccepteerd niet te beseffend dat puistjes een vicieuze cyclus is die gebaseerd is op de innerlijke ervaring van onzelfzekerheid - omdat de puber uit onzekerheid begint te krabben aan de puistjes in een poging om de puistjes te verbergen/stoppen, waardoor de puistjes enkel nog meer ontsteken en verspreiden als een lichamelijke reactie, en aldus de ervaring van onzekerheid over het uiterlijk vergroten en ondersteunen - en dat de enige manier om puistjes te stoppen is door zelf-beoordeling en dus zelf-onzekerheid te stoppen door te beseffen dat zelf-zekerheid niet bestaat in het uiterlijk als beoordelingen, maar een levende constante en stabiele expressie is van wie ik ben als levend wezen, ongeacht hoe ik eruit zie of 'wat mensen van mij denken/zeggen in en als beoordelingen'

ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en geaccepteerd niet te beseffen dat puistjes persoonlijkheids-gebonden zijn, en zich enkel zullen manifesteren in de 'onzelfzekere' en 'zelf-bewuste' persoonlijkheid en bij de meeste mensen weggaan in de adolescentie, naarmate de persoon de innerlijke ervaring van zelf-onzekerheid onderdrukt en verbergt in zichzelf om te bestaan in en als de uiterlijke presentatie van zelf-zekerheid als een bewuste ervaring, waarin de zelf-onzekerheid naar de onderbewuste ervaring wordt geduwd

ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en geaccepteerd nooit te hebben beseft en ingezien dat wanneer en als ik puistjes heb, het altijd in relatie staat met hoe ik mij voel vanbinnen en ik alleen puistjes krijg wanneer ik mezelf toesta te participeren in zelf-beoordeling in relatie met andere mensen in en als mezelf, omdat ik dan ook meer aan mijn huid krab

ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en geaccepteerd mezelf te laten programmeren door mijn omgeving in en als het bewustzijnssysteem als het beoordelen van de uiterlijke expressie van het lichaam, in en als de interpretatie van de geest in en als beoordelingen - en aldus puistjes te beoordelen als 'slecht' en 'negatief' -- omdat puistjes in de menselijke geest onderbewust geïnterpreteerd worden als een uiting van zelf-onzekerheid en dus gezien/ervaren worden als 'niet aantrekkelijk' in en als de menselijke zoektocht naar overleving in en als het spel van 'overleving van de sterksten', waarin de mens op zoek is naar een partner die zelf-zekerheid uitstraalt als een uiterlijke presentatie en dus schijnbaar 'hogere kansen' heeft op overleven in het systeem dan iemand die onzelfzekerheid uitstraalt

ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en geaccepteerd mezelf te identificeren met de ervaring van onzelfzekerheid in mezelf over mijn puistjes gebaseerd op hoe ik denk dat andere mensen mij beoordelen - waarin ik mezelf heb toegestaan mezelf te laten programmeren als 'een zelf-onzekere persoonlijkheid' als de 'rol' die ik 'speel' in deze wereld -- in de plaats van te beseffen dat de beoordelingen van de mensheid in en als de menselijke geest en de ervaring van zelf-onzekerheid, een energetisch systeem is van gedachten, gevoelens en emoties

ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en geaccepteerd een negatieve energetische waarde te associeren met het beeld van puistjes omdat ik mezelf heb toegestaan mezelf te laten programmeren in en als een bewustzijnssysteem als de zoektocht en het verlangen naar seks, waarin ik puistjes zie, beoordeel en interpreteer als 'onaantrekkelijk' en 'slecht' en 'negatief' en dus mezelf en andere mensen verwerp en afkeur als ik zie dat ze puistjes hebben omdat ik alleen maar aantrekkelijk, goed en positief wil zijn

ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en geaccepteerd te krabben aan mijn puistjes uit frustratie en angst als de angst dat andere mensen mij zullen verwerpen omdat ik puistjes heb, waardoor ik de puistjes en mijn huid alleen maar meer geïrriteerd maak - in de plaats van mezelf te aanvaarden in en als mezelf en alleen te staan in en als mezelf als het leven zelf in en als mezelf en te beseffen dat het verlangen om aanvaard te worden door andere mensen in mij geprogrammeerd geweest is door mijn omgeving als de mensheid in en als de zoektocht/het verlangen naar seks

ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en geaccepteerd mezelf te zien als een 'seks-machine', een wezen dat bestaat met als enige functie en doel om seks te hebben  en dus continu op zoek is naar seks, waarin ik mijn expressie en de expressie van andere mensen continu interpreteer vanuit wat de functie van die expressie is in mijn zoektocht en verlangen naar seks - waarin ik puistjes beoordeel als slecht en negatief omdat ze mij in de weg staan van het 'hebben' van een mooi, aantrekkelijk uiterlijk om mensen van het andere geslacht aan te trekken zodat ze seks met mij zouden hebben

ik stel mij tot doel te beseffen en aan te tonen dat puistjes een uiting zijn van het fysieke lichaam dat onderworpen is aan de 'geest in de machine' als de menselijke geest - waarin puistjes een expressie zijn van de geest in de machine, die het lichaam via hormonen dwingt om zichzelf op een bepaalde manier uit te drukken, en puistjes dus het gevolg zijn van de innerlijke ervaring van het individu en dus niet een 'normale' en 'vanzelfsprekende' uiting zijn van het 'puberende lichaam'

ik stel mij tot doel het lichaam te leren kennen en mezelf in en als het lichaam te leren kennen, om niet meer 'de geest in de machine' te zijn, maar om één en gelijk te staan met het fysieke lichaam in en als complete zelf-gewaarzijn in en als het besef dat ik als de geest als wie/wat ik mezelf heb toegestaan te worden in het lichaam besta, en dus het lichaam beïnvloed

ik stel mij tot doel niet meer zomaar wetenschappelijke uitleg over het lichaam te aanvaarden als 'de waarheid' en ten gevolge daarvan geen vragen meer te stellen bij hoe ik als het lichaam functionneer en dus mezelf te laten afscheiden van het lichaam door middel van kennis en informatie - in de plaats daarvan stel ik mij tot doel mezelf in en als het lichaam te leren door een proces van zelf vergeving, zelf eerlijkheid en zelf correctie af te leggen in en als het besef dat ik HIER besta in en als het fysieke lichaam en dat kennis en informatie OVER het lichaam de illusie is die gebruikt werd om ervoor te zorgen dat ik nooit zou beseffen dat ik het leven zelf ben in en ALS het fysieke lichaam

Dag 74: Valse Volwassenheid

In deze wereld is volwassenheid een uiterlijk, een beeld van een 'volwassen lichaam' - maar wat is werkelijke volwassenheid? En hoe wordt er werkelijk omgegaan met 'volwassenheid' en 'maturiteit' in deze wereld?

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en geaccepteerd mezelf te definieren als 'een volwassene' omdat ik eruitzie als 'een volwassene' volgens het beeld en de beoordelingen die in deze wereld algemeen aanvaard en gepresenteerd worden als 'volwassenheid' en daarom te geloven dat ik beter en waardevoller ben dan 'kinderen', en dat ik beter ben dan mezelf toen ik een kind, en een 'puber' was -- in de plaats van te beseffen dat de 'waarde' die aan 'volwassenen' gegeven wordt in deze wereld niets meer of minder is dan de 'markt-waarde' van de mens als volwassene, waarin een volwassene kan participeren in de 'markt' en dus het geld-systeem van deze wereld, en zijn steentje kan bijdragen tot het in stand houden van het systeem, en dus ook gezien wordt als meer waardevol dan kinderen en 'tieners' in het systeem, hetgeen dus absoluut niets te maken heeft met wie de mens is vanbinnen

ik vergeef mezelf dat ik het onderscheid tussen kind en volwassene heb toegestaan te bestaan in de realiteit in en als een energetische polariteit waarin de volwassene 'superieur' en 'beter' is en het kind 'inferieur' en 'minder' is, als een polariteit die afgemeten wordt aan de hand van hoe waardevol het wezen is in de ogen van het geld systeem, waarin de mens gebruikt wordt als 'batterij', als 'slaaf' en dus enkel 'iets waard' is als de mens volwassen is en dus in staat is om te werken, geld te verdienen en dus het geld-systeem draaiende te houden -- en waarin kinderen mishandeld worden door de volwassenen in deze wereld omdat kinderen gezien worden als 'minder waard' en 'inferieur' in termen  van hun functie in het geld-systeem, waardoor generatie na generatie kinderen opgroeien tot volwassenen die zichzelf hebben aanvaard als slaven, als machteloos, inferieur en minderwaardig als het kind als het leven in zichzelf, die hun kinderen later aldus ook zo zullen mishandelen

ik vergeef mezelf dat ik de term 'vol-wassenheid' heb toegestaan te bestaan, als een term die impliceert dat een kind nog niet 'vol' is, nog niet 'af', nog niet 'goed genoeg' - en nooit te hebben beseft dat deze visie op de mens enkel kan bestaan in een systeem dat de mens gebruikt als een product, een slaaft, en de mens enkel 'volwaardig'/'vol-wassen' acht als het in staat is om te participeren in het systeem --- en dat dit systeem dus overduidelijk niet geeft om het leven, door dus geen rekening te houden met het feit dat kinderen het leven zijn, kinderen zijn de oorsprong van de volwassene dus de volwassene kan ONMOGELIJK meer zijn dan het kind - en dat hoe het kind opgroeit en behandelt wordt, bepaalt wie de volwassene zal zijn als wezen in deze wereld --- en als dit huidige systeem werkelijk zou bestaan ter ondersteuning van het LEVEN op aarde, dan zou het werkelijk onvoorwaardelijk geven om elk kind op aarde, om uiteindelijk ook de beste volwassenen te creëren die op hun beurt ook op de beste manier zullen zorg dragen voor de kinderen van de wereld, maar op dit moment worden er miljoenen kinderen dagelijks overgelaten om te sterven van de honger, verkocht te worden als sex slaven, kind-soldaten of goedkope arbeids-krachten

ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en geaccepteerd de volwassene als het beeld van een volgroeid menselijk lichaam te beoordelen als superieur aan het kind als het beeld van een nog ontwikkelend menselijk lichaam - en nooit te hebben beseft dat deze visie volledig bepaald en gebaseerd is op het geld-systeem waarin ik mezelf heb laten programmeren met een waarde-systeem dat elk wezen afmeet aan de hand van hun efficientie en bruikbaarheid en positie in het geld-systeem, inclusief mezelf waarin ik aldus mezelf heb toegestaan zelf een systeem te worden als een product van het geld-systeem  als een kopie van mijn ouders/familie

ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en geaccepteerd 'jeugd', als 'vitaliteit', 'energie', 'flexibiliteit' en 'kracht' belangrijk te vinden in deze wereld, en te verlangen om 'voor altijd jong te zijn' zodat ik voor altijd mezelf kan ervaren in en als die energiekheid en vitaliteit - en nooit te hebben beseft dat deze visie volledig in mij geprogrammeerd is door het geld-systeem waarin die vitaliteit enkel waardevol is omdat het mij in staat stelt om het meest efficient te werken/functionneren in dit systeem, waarin ik mezelf heb toegestaan een volledig systeem te worden waarin ik mijn 'levens-waarde' afmeet aan de hand van mijn 'bruikbaarheid' in het systeem en dat 'vitaliteit' en 'jeugd' dus maar de illusie is van 'leven' die enkel bestaat in functie van het in stand houden van het geld-systeem waarin mensen maar even 'bruikbaar' en dus 'waardevol' zijn in deze wereld omdat ze ook maar even jong en 'vitaal' en 'levendig' zijn, en dat het leven in wezen één en gelijk is in elk levend wezen, jong of oud omdat het leven niet bepaald wordt door geld of het geld-systeem, het leven is altijd HIER in en als de AANWEZIGHEID van mezelf in en als de fysieke realiteit

ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en geaccepteerd te beseffen dat 'volwassenheid' in en als de mensheid zoveel betekent als een 'volbloed energetisch systeem' dat op volle toeren draait en dat compleet bestaat in en als de constante zoektocht naar seks als energie en dus ook het makkelijkst te manipuleren, leiden en besturen is door het systeem in deze wereld dat inspeelt op deze onderbewuste zoektocht en verlangen naar seks in de mens door de mens te preoccuperen met entertainment en consumptieproducten, waarin de mens zonder het te beseffen dit hele wereld-systeem in stand en draaiende houdt omdat hij te verblind is door het najagen van zijn persoonlijke verlangens en het constante opwekken van energie in zichzelf als spanning en opwinding in zijn zoektocht naar seks/geld als hoe het in alle verschillende vormen gepresenteerd wordt in deze wereld

ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan nooit te hebben beseft dat de mens een wegwerpvoorwerp is voor het geld-systeem, hetgeen bewezen is door het feit dat het geld-systeem niet geeft om de kinderen van de wereld en de kinderen behandelt als 'domme', 'manipuleerbare', 'on-vol-wassen' wezens, en enkel respect heeft voor de volwassene, alsof het kind plotseling inzicht, gezond verstand en innerlijke volwassenheid zal ontwikkelen gewoon omdat zijn lichaam opgroeit tot een volwassen lichaam, terwijl het kind net het zaad is dat de 'boom'/vrucht bepaalt - en dat hoe het zaad geprogrammeerd wordt, bepaalt of de vrucht het beste zal zijn voor het leven op aarde of verrot zal zijn en dus niet het beste en dat de vrucht als de volwassene van het zaad als het kind op dit moment door en door verrot is, door een dysfunctionneel onderwijssysteem dat geen benul heeft van hoe de menselijke geest werkt en dus geen verantwoordelijkheid neemt voor de gevolgen/consequenties van wat er in kinderen dagelijks geprogrammeerd wordt als kennis, informatie, herinneringen en ervaringen

ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en geaccepteerd niet te beseffen dat de polariteit van 'volwassenheid' en 'kinderlijkheid' in deze wereld compleet bepaald is door en gebaseerd is op een beeld, als een uiterlijk gedrag - en de volwassene aanvaard wordt als 'volwassen' gewoon omdat hij kan praten, kennis en informatie citeren/kopieren/papegaaien, lopen en werken, waarin het lijkt alsof 'de volwassene' 'zoveel meer' is dan 'het kind' - in de plaats van te beseffen dat de volwassenheid niet 'meer' is dan het kind omdat de vaardigheden, talenten en kundigheden van de volwassenen het resultaat zijn van een proces dat het lichaam heeft afgelegd in de tijd dat het hier op aarde bestaat, waarin het lichaam van de mens zichzelf automatisch laat programmeren door zijn omgeving in en als de menselijke geest, als een proces dat domweg automatisch gebeurt -- waarin het alleen maar LIJKT alsof de volwassene in deze wereld 'meer' is dan het kind, en waarin de volwassene deze uiterlijke illusie gebruikt in zijn verlangen/zoektocht naar macht en controle over het kind, door het kind wijs te maken dat de volwassene dus daadwerkelijk 'meer' is dan het kind en dat het kind daarom respect moet hebben voor de volwassene en dus niet andersom --- hetgeen eigenlijk het bewijs is dat de 'volwassene' in deze wereld maar het resultaat is van een bepaalde programmatie van kennis en informatie, als een product van zijn omgeving, en op geen enkele manier verantwoordelijkheid, gezond verstand en inzicht heeft ontwikkeld in zichzelf en dus niet staat/bestaat als een zelf-bepalend, zelf-gewaar en zelf-verantwoordelijk wezen in deze wereld en dus ook niet in staat is om verantwoordelijkheid te nemen voor de kinderen van deze wereld




ik stel mij tot doel een onderwijsprogramma te ontwikkelen, ondersteunen en implementeren in deze wereld, dat de volwassenen van de wereld zal ondersteunen in hun proces van zelf-ontwikkeling tot een betrouwbaar, zelf-gewaar en zelf-verantwoordelijk wezen - door eerst en vooral zelf een proces van zelf-realisatie te wandelen en toe te passen waarin ik zal staan als het levende voorbeeld van wat volwassenheid werkelijk betekent, als absolute zelf-verantwoordelijkheid en zelf-gewaarzijn om te staan als een betrouwbaar punt in deze wereld dat verantwoordelijkheid neemt voor de kinderen van de wereld -- om voor eens en voor altijd een menselijk 'ras' te creëren dat bestaat in en als wat het beste is voor het leven op aarde, in en als ware maturiteit

ik stel mij tot doel aan te tonen dat het uiterlijk in deze wereld bedrieglijk is en alleen maar gebruikt wordt als een manipulatie middel in het menselijke verlangen naar controle en macht over andere mensen in deze wereld - waarin 'volwassenheid' gebruikt werd als een beoordeling over een beeld, en dus niets te maken heeft met de werkelijke geleefde realiteit van de mens -- waarin de mens zich dus enkel voordoet als 'een volwassene' als een wezen dat SCHIJNBAAR verantwoordelijkheid neemt, maar niet werkelijk staat/bestaat in en als het punt van verantwoordelijkheid in deze wereld, omdat de mens zichzelf heeft toegestaan te bestaan in en als de illusie als het beeld/uiterlijk van de wereld als zichzelf, een uiterlijk dat enkel in functie staat van het geld-systeem

ik stel mij tot doel ware volwassenheid te ontwikkelen in mezelf als het verantwoordelijkheid nemen voor het leven op aarde - en om aan te tonen dat de mens op dit moment bestaat in en als het verotte kind syndroom, en de realiteit verrot één en gelijk met de verrotte natuur van zichzelf als een wezen dat alleen maar op zoek is naar persoonlijke glorie en bezeten is door eigenbelang en op geen enkele manier in staat is om verantwoordelijkheid te nemen voor een ander wezen - want als de mens werkelijk een greintje verantwoordelijkheidszin zou bezitten, dan zou armoede en hongersnood, waarin elke dag duizenden kinderen nodeloos sterven, niet bestaan

Dag 73: Moderne Tijden

ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en geaccepteerd mezelf te laten misleiden door het woord 'modern', waarin de mens terugkijkt op de geschiedenis aan de hand van foto's en verhalen over 'hoe het vroeger was', en het heden vergelijkt met het verleden, en vaststelt dat we nu 'meer geëvolueerd' zijn en dat 'deze tijd' dus 'beter' is dan 'vroeger'/'de oude tijd', waarin 'het verleden' 'doods' lijkt te zijn, als 'minder' en het heden 'levendig' als 'meer'/'beter', waarin mensen aldus participeren in en als de energetische ervaring van opwinding in zichzelf in hun participatie in deze wereld, gedreven/gemotiveerd door het gevoel dat wat hier is op dit moment in de wereld, 'nieuw' en dus 'spannend' is, een ervaring die ze definieren als 'het leven', waardoor ze gewoon meedraaien in het huidige geld-systeem - in de plaats van te beseffen dat mensen dit gevoel en deze ervaring in elke periode doorheen de tijd hebben gehad, omdat het altijd 'nieuw' en 'beter' leek te zijn in vergelijking met 'het verleden', en dat de mens dus NIET aan het evolueren is omdat het gevoel dat mensen ervaren in zichzelf als een schijnbare indicatie dat de mens 'evolueert', enkel gebaseerd is op de 'nieuwsgierigheid' die ze ervaren in zichzelf als een opwinding gebaseerd op de gedachte dat het heden 'nieuw' is dat alleen maar gebaseerd is op BEELDEN, het uiterlijke beeld van de realiteit dat 'verandert' doorheen de 'tijd', hetgeen absoluut niets te maken heeft met wie wij zijn als levende wezens vanbinnen in onszelf als het fysieke bestaan

ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en geaccepteerd niet te beseffen dat het feit dat de mens gelooft in evolutie, alleen maar bewijst dat de mens zichzelf verloren heeft in de illusie van het uiterlijke beeld van de realiteit waarin er almaar meer en meer en grotere en grotere spullen/producten worden geproduceerd door de mens doorheen de tijd en dus allang niet meer beseft wie hij werkelijk is als een levend wezen dat niet gedefinieerd is door zijn uiterlijk, een levend wezen dat niet gedefinieerd is door de 'tijd', in en als het besef dat 'tijd' enkel bestaat in de uiterlijke realiteit van beelden als de illusie van 'verandering', beelden die op zich absoluut niets te maken hebben met de fysieke aanwezigheid van de mens in zichzelf, als het BESTAAN

ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en geaccepteerd mezelf te laten programmeren door de geschiedenis les als beelden en namen, die bestudeerd werd/wordt in afscheiding van mezelf/onszelf, waarin ik mezelf heb toegestaan het heden als een beeld van de 'moderne samenleving' te vergelijken met 'het verleden' als een beeld van 'de samenleving van vroeger', en aldus mezelf heb toegestaan mezelf te identificeren in en als 'tijd' en 'evolutie', waarin ik mezelf heb toegestaan en geaccepteerd het huidige systeem te aanvaarden als 'normaal', want 'het is het resultaat van evolutie', waardoor ik aldus nooit vragen heb gesteld bij het huidige systeem door te geloven dat hoe de dingen zijn vandaag het beste is waar de mens toe in staat is, want heel slimme mensen hebben doorheen de tijd allerlei heel moeilijke beslissingen gemaakt, de slechterikken, zoals Hitler, Mussolini, Osama Bin Laden, Sadam Hoessein, enzovoort, zijn verslagen, dus, na al dat werk doorheen de geschiedenis, waarin de mens enkel op zoek was naar vrede en zovele obstakels heeft moeten overstijgen, moet het heden wel het beste zijn waar we toe in staat zijn, ook al toont de realiteit ons dagelijks dat er iets serieus mis is met het menselijk bestaan en de menselijke perceptie van en interactie met zijn omgeving, zichzelf en elkaar

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en geaccepteerd te geloven dat evolutie gebaseerd is op het verlangen van de mens om de perfecte samenleving te creëren en dus 'goed' te zijn in de ogen van God, en dat daarom de huidige samenleving het beste is dat we kunnen doen/creëren

ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en geaccepteerd nooit te hebben beseft dat de geschiedenis in boeken en lessen op school verteld werd als een film, met de 'slechterikken' en de 'goedzakken', waarin de slechterikken altijd verloren en niet te beseffen dat hierin de realiteit nooit correct weergegeven geweest is door de leerkrachten of geschiedschrijvers, en er aldus niet werkelijk geleerd kan worden uit de geschiedenis omdat de geschiedenis duidelijk enkel wordt gebruikt om de mens iets te doen geloven en ervaren in zichzelf in relatie tot de geschiedenis, waarin kinderen met andere woorden geprogrammeerd worden in en als het aanvaarden van de machtshebbers, overheden en bedrijven die in deze wereld op dit moment de macht en controle hebben door dus te geloven dat 'het goede altijd overheerst/wint', dus wat hier op dit moment aanwezig is moet wel het goede/beste zijn, want de zogezegde 'slechterikken' hebben doorheen de tijd steeds verloren

ik vergeef mezelf dat  ik mezelf heb toegestaan en geaccepteerd te geloven dat als iemand verliest, dat hij dan zowieso de slechterik is - en daarom te geloven dat alle mensen die doorheen de geschiedenis een oorlog begonnen zijn en verloren hebben, zowieso de 'slechterikken' waren en daarin dus ervan overtuigd te zijn, dat de huidige machtshebbers in de wereld goed zijn omdat zij dus duidelijk de winnaars zijn, de onverslagenen - alsof de menselijke 'evolutie' door de hand van God geleid wordt en het dus bij de heilige gratie van God is als iemand een oorlog 'wint' en dat die 'winnaar' dus automatisch, vanzelfsprekend 'de beste' is, 'de uitverkorene' -- in de plaats van te beseffen dat winnen niets te maken heeft met nobelheid of 'goed van hart zijn', als wat verkocht wordt in Hollywood films waarin de 'winnaar' steeds afgebeeld wordt als een nobel figuur die nooit vals zou spelen en de 'verliezer' is altijd degene die vals gespeeld heeft en toch verloren heeft hetgeen dan zogezegd aanwijst dat de winnaar 'speciaal' was en gewonnen heeft door zijn 'goedheid van hart' in de ogen van God, maar winnen in de realiteit heeft te maken met de bereidheid om de ander te verlagen ten allen koste, waarin mensen vals zullen spelen, zullen manipuleren en zich in alle vormen van corruptie zullen bezondigen om er zeker van te zijn dat zij de winnaar zijn, hetgeen niets te maken heeft met de hand van god, of met de goedheid van hart, of met eerlijkheid en nobelheid --- en hetgeen betekent dat de huidige machthebbers in deze wereld helemaal niet de 'goedzakken' zijn of de 'beste' zijn, en dat geschiedenisboeken in die mate gemanipuleerd geweest zijn om dat beeld te presenteren zodat 'het volk' zich zal neerleggen bij de huidige stand van zaken door te geloven dat dit het beste is dat wij als de mensheid kunnen doen, door dus te geloven dat de huidige machtshebbers als het ware gekozen zijn door de hand van God

ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en geaccepteerd niet te beseffen dat de geschiedenis boeken en de geschiedenislessen die kinderen, krijgen op school, niet bedoeld zijn om de mens werkelijk te onderwijzen of te ondersteunen in zijn begrip en inzicht in de realiteit, maar ze zijn bedoeld om het kind te programmeren en te brainwashen zodat het de realiteit op een bepaalde manier zou zien en interpreteren, hetgeen enkel het geldsysteem ondersteund, om ervoor te zorgen dat geen mens ooit het huidige systeem in vraag zou stellen - want als de geschiedenis boeken en lessen werkelijk gemaakt zouden zijn ter ondersteuning van de ontwikkeling van inzicht in het kind, dan zou de mensheid al lang beseft hebben dat het kapitalistische systeem NIET WERKT en enkel ontworpen is om te werken voor zij die aan de top staan, als zij die winst maken in het systeem als de landen die doorheen de tijd andere landen hebben uitgebuit

ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en geaccepteerd niet te beseffen dat de geld-factor nooit besproken wordt tijdens de geschiedenisles - er wordt alleen maar gesproken over de 'gebeurtenissen' als oorlogen en veranderingen in de samenleving die hebben plaatsgevonden doorheen de geschiedenis, zonder ooit te spreken over de basis als de reden waarom die oorlogen en veranderingen hebben plaatsgevonen, als het geld-systeem, waardoor de illusie gecreëerd wordt in de geest van het kind dat wat de mens doet hier op aarde, en dat wat er gebeurt in de menselijke samenleving als oorlogen en alle andere soorten van conflicten, niets te maken heeft met geld, en dus de 'ware natuur' van de mens weerspiegelt, en waardoor het kind geprogrammeerd wordt om de huidige samenleving te aanvaarden als 'hoe/wie de mens nu eenmaal is', en aldus het geld-systeem te aanvaarden als de 'onzichtbare' werkelijkheid die al het leven op aarde coördineert als een deel van de natuur als het leven op aarde en dus nooit te beseffen dat het geld-systeem veranderd kan worden tot een systeem dat werkt voor alle wezens op aarde in en als het besef dat de menselijke natuur een resultaat is van het geld-systeem dat het leven op aarde coördineert waarin de mens van kinds af aan gepushd en gedwongen wordt om te vechten tegen andere mensen en aldus een systeem van overleving te worden

ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en geaccepteerd te geloven dat de geschiedenis echt is en 'groter' is dan mezelf in de plaats van te beseffen dat 'de geschiedenis' een mentale constructie is van beelden en namen dat ik in mij heb laten programmeren door het schoolsysteem, die op geen enkele manier iets te maken heeft met de realiteit die altijd simpelweg HIER is als het leven/bestaan van mezelf als een levend wezen - en dat de enige reden waarom ik altijd heb geloofd dat de geschiedenis 'groter' is dan mezelf, is zodat ik het huidige systeem zou aanvaarden als 'groter' dan mezelf en zogezegd 'onveranderbaar

ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en geaccepteerd mezelf te laten programmeren  in en als het ophemelen van figuren uit het verleden, zoals beroemdheden, politici, artiesten, als mensen die schijnbaar in het verleden allerlei 'heldhaftige' dingen gedaan hebben 'voor de mensheid', alsof die mensen zoveel beter zijn dan wij hier nu, in de plaats van te beseffen dat wat mensen in het verleden dan ook gedaan hebben, compleet irrelevant is want overduidelijk heeft het allemaal grandioos gefaald en was het niet het beste voor het leven op aarde, omdat hier zijn we nog steeds in een systeem waarin kinderen systematisch sterven van de honger en mensen en dieren uitgebuit worden omdat politici niet weten waar ze mee bezig zijn een een zinkend schip proberen te redden en beschermen omdat ze te bang zijn om het systeem te veranderen naar een gelijkheids geld systeem als de enige oplossing waar enig gezond verstand in zit - hetgeen dus enkel bewijst en aantoont dat al die mensen van het verleden die nu nog aanbeden en opgehemeld worden, enkel dienen als afleiding en onderdrukkingsmiddel, om de mens het gevoel te geven van onbeduidendheid, omdat de grote helden blijkbaar allemaal al gestorven zijn, waardoor mensen nog steeds aan het wachten zijn op de tweede komst van Jezus, of hopen dat Elvis oprijst uit het dodenrijk, of geobsedeerd zijn met het speculeren over hoe President Kennedy precies gestorven is -- waarin mensen hun macht weggeven aan fictieve beelden in hun gedachten, en dus hun verantwoordelijkheid weggeven om op te staan in deze wereld en actief te participeren aan het bouwen van een wereld die het beste is voor allen

ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en geaccepteerd mezelf te identificeren met de 'moderne tijden' door relaties te vormen met al wat bestaat in deze wereld als wat ik zie met mijn ogen door al wat ik zie te beoordelen en definieren in en als gedachten en op tie gedachten te reageren met gevoelens en emoties - in de plaats van te beseffen dat deze relaties in wezen gebaseerd zijn op angst als de emotionele energetische reactie die in mezelf geprogrammeerd is tijdens de kindertijd, en dat deze angst mij verblind van het zien en beseffen dat deze hele realiteit van beelden als wat ik zie met mijn menselijke ogen, het resultaat is van de 'evolutie' van het bestaan doorheen de 'tijd', als wat gemanifesteerd is op aarde in als gemanifesteerde consequenties, waarin de 'moderne tijd' maar een fractie/momentopname is in/van die tijdslijn en dus niet eens 'echt' is, het enige dat echt is is de fysieke realiteit  als het bestaan zelf, en alle gedachten, gevoelens en emoties als de menselijke PERCEPTIE van die realiteit is een complete illusie die gebouwd is op de onwetendheid en kortzichtigheid van angst

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan niet te beseffen dat er niets 'nieuw' kan bestaan of gecreëerd worden op aarde en dat al wat de mens doorheen de TIJD gedaan heeft, is het hervormen van wat hier al aanwezig was, omdat de aarde een gesloten systeem is waarin alles continu gerecycleerd wordt, alles wordt geboren en sterft in een immer terugkerende/herhalende cyclus, waarin het concept van 'tijd' in wezen niet bestaat, omdat de aarde in wezen ontworpen is om voor eeuwig te bestaan aan de hand van cycli die al wat sterft verwerken zodat het weer 'leven' kan worden -- maar de mens heeft 'tijd' uitgevonden door deze natuurlijke cycli te verstoren en wat hier op aarde bestaat te nemen en te vervormen op zo een manier dat de 'producten' die de mens gecreëerd heeft niet meer verwerkt kunnen worden door de natuur op een efficiente manier, en dus worden de natuurlijke levensprocessen van de natuur verstoort omdat deze nu een manier moet gaan vinden om bijvoorbeeld plastiek te verwerken, hetgeen chemische processen creëert die schadelijk zijn voor het leven op aarde --- aldus is 'tijd' in feite de visuele opeenstapeling van schadelijke producten/stoffen die door de mens gemaakt zijn met de grondstoffen van de aarde en die niet teruggegeven worden aan de aarde door de mens en dus niet verwerkt worden/kunnen worden, en het 'eind der tijden' als het nakende einde van het leven op aarde' is geen natuurlijk verschijnsel, maar het is het eind van de mens-gemaakte 'tijd' waarin de levensprocessen op aarde zo verstoord zijn dat het leven op aarde voor de mens onmogelijk wordt



ik stel mij tot doel aan te tonen dat de geschiedenis in geschiedenisboeken niet te betrouwen is omdat het verhaaltjes zijn die gemanipuleerd zijn om de mens een specifiek beeld te geven van wat ze moeten geloven over de geschiedenis, dat op geen enkele manier de mens ondersteunt in het ontwikkelen van inzicht in de realiteit, omdat het niet wil kijken naar de echte reden waarom oorlogen en conflict ontstonden in de maatschappij van toen en van nu, namelijk het geld-systeem

ik stel mij tot doel aan te tonen dat de mens nooit werkelijk iets geleerd heeft van de geschiedenis omdat het huidige geld-systeem nog steeds hetzelfde is - en het enige dat doorheen de 'evolutie van de menselijke samenleving' gebeurt is, is schadebeperking van de dramatische gevolgen/consequenties van dat geld-systeem, in de vorm van wetten en overeenkomsten en grenzen, die enkel geïmplementeerd werden ter bescherming van de belangen van de rijken in het geld-systeem en niet in functie van wat het beste is voor al het leven op aarde, want dan zouden we al lang een gelijkheids Geld Systeem hebben

ik stel mij tot doel aan te tonen dat de mens zichzelf heeft geidentificeerd met de geschiedenis en nu bestaat in en als schuld en spijt van wat er gebeurt is in de geschiedenis, en die schuld en spijt doorgeeft aan elke nieuwe generatie van mensen die geboren worden in deze wereld en dus elke generatie gebrainwashed wordt tot het aanvaarden van de status quo in en als het geloof dat verandering onmogelijk is

ik stel mij tot doel aan te tonen dat het verleden als de geschiedenis niet belangrijk is omdat het leven HIER is, en het feit dat de mens de huidige samenleving rechtvaardigd door 'hoe het vroeger was', laat enkel zien dat de mens in het verleden leeft in en als de geest, en dus niet eens echt bestaat - als de reden waarom de mens de realiteit verwaarloost omdat de realiteit HIER bestaat en niet in het verleden, het 'verleden' als 'de geschiedenis' bestaat dus enkel in de menselijke geest als een afgescheiden entiteit en wordt in elk moment aangetoond door de fysieke realiteit als onbetrouwbaar omdat de huidige realiteit het resultaat is van een dysfunctionele manier van leven in het 'verleden'

Dag 72: Ik kan niet leven zonder bevestiging!

Op het werk had ik een klant waar ik al een tijdje bij ga kuisen, de man is altijd thuis daar en vandaag was de vrouw eens thuis, dus ik ontmoette haar voor het eerst en bij het begroeten was ik zeer vriendelijk en beleefd en ik vroeg haar hoe het met haar ging omdat ze zwanger is, maar ze antwoordde niet op die vraag. Ik had eigenlijk verwacht dat we een klein 'verwelkomingsgesprekje' zouden hebben waarin zij misschien zou zeggen dat ze tevreden is over het werk dat ik al geleverd heb, maar in de plaats daarvan ging zij gewoon voor haar computer zitten en verder werken.

Ik was een vijftal minuten te laat, dus ik dacht onmiddellijk dat ze daarom misschien een beetje 'boos' is of mij negatief beoordeelt om deze reden en ik voelde mij automatisch angstig, als de angst om mijn job te verliezen door afgewezen/afgekeurd te worden, en boos, door haar te beoordelen als een 'bitch' die 'onbeleefd'/'onbeschoft' is door niet vriendelijk te zijn tegenover mij zoals ik vriendelijk ben tegenover haar.

Na mijn werk, gaf de man mij mijn dienstencheques en hij zei 'bedankt en tot ziens', en zij bleef zitten achter haar computer en ze zei niet tot ziens of bedankt, ze keek me niet eens aan. Dat triggerde gedachten in mezelf als 'verklaringen' voor waarom zij zich niet gedroeg als hoe ik had verwacht, namelijk in vriendelijkheid en beleefdheid 'dank u' en 'tot ziens' zeggen tegen mij, waarin ik dacht dat ze misschien echt niet tevreden is over mij of boos is op mij om één of andere reden.

Dus, als iemand niet expliciet 'vriendelijk' en 'beleefd' gedrag vertoont tegenover mij, dan associeer ik dat meteen met de gedachte dat die persoon 'boos' is op mij, en dan heb ik meteen het gevoel dat ik iets 'fout'/'slecht' gedaan heb.  Dus, die gedachten triggerden de emotionele ervaring van angst in mezelf, als de angst van afwijzing/afkeuring/verlies, waarop ik dan reageerde met boosheid op haar, beschuldiging aan de hand van allerlei gedachten van zelf-rechtvaardiging zoals 'ik heb zo hard mijn best gedaan om mijn werk goed te doen voor haar zodat zij tevreden zou zijn over mij' en 'wat een ondankbaar mens' en 'wie denkt ze wel niet dat ze is', waarin ik dus mezelf als het ware 'verhef' boven haar, zodat ik mij superieur zou voelen om de angst die ik werkelijk ervaar in te onderdrukken.


ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en geaccepteerd 'mijn  best te doen' om 'een goede kuisvrouw' te zijn zodat mensen tevreden zouden zijn over mij uit angst van het systeem - waarin ik geloof dat zolang ik 'goed' ben, mij goed gedraag en mij gedijsd houdt, zal het systeem mij aanvaarden en kan ik mijn job houden en geld verdienen om te overleven, omdat dat de houding was die ik als kind heb aangenomen in mijn familie en op school, als een overlevingstechniek in een omgeving die mij niet leek te aanvaarden als wie ik ben en die mij aanviel en bedreigde als ik mij niet 'gedroeg' aan de hand van wat zij van mij verwachtten

ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en geaccepteerd nu zelf te verwachten van de mensen om mij heen dat zij zich gedragen naargelang de 'codes' van vriendelijkheid en beleefdheid die ik heb geleerd toen ik een kind was, en waar ik mij door heb laten onderdrukken, zodat ik mij bevestigd kan voelen in mijn 'identiteit' en het gevoel kan hebben dat ik 'goed' ben - net zoals mijn omgeving mij constant die bevestiging gaf toen ik een kind was omdat door mij te laten zien dat ze enorm blij waren wanneer ik 'met twee woorden praat' en vriendelijk en beleefd was

ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en geaccepteerd te geloven dat er iets mis is met mij omdat de ander persoon niet 'vriendelijk' en 'beleefd' is tegen mij volgens de regels die ik heb geleerd van mijn familie,  en omdat ik dus niet de erkenning en bevestiging/beloning krijg die ik had verwacht - omdat de gedragsregels mij aangeleerd geweest zijn door middel van beloning, waarin ik steeds positieve bevestiging kreeg van mijn omgeving wanneer ik mij 'goed gedroeg' volgens hun verwachtingen, waardoor ik dus nu diezelfde bevestiging en erkenning verwacht van mijn omgeving als ik dat 'goede gedrag' vertoon, en geloof dat wanneer ik die bevestiging niet krijg, dus wanneer iemand niet datzelfde gedrag naar mij toe vertoont, dat dat dan betekent dat ik iets fout gedaan heb of dat ze kwaad zijn, omdat ik dus mijn 'beloning' niet krijg voor de 'moeite' die ik heb gedaan

ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en geaccepteerd mij kwaad te voelen op mensen die niet beleefd en vriendelijk zijn tegen mij wanneer ik wel de moeite doe om beleefd en vriendelijk te zijn tegen hen, zoals wat mijn familie mij heeft aangeleerd, waarin ik hen beoordeel als 'onbeleefd' en 'onbeschoft' net als hoe mijn ouders mij hebben beoordeeld om ervoor te zorgen dat ik mij zou aanpassen aan hun expressie/verwachtingen - in de plaats van te beseffen dat ik die persoon enkel beoordeel vanuit angst, omdat die persoon in dat moment mijn angst representeerd, als de angst om niet beleefd en vriendelijk te zijn omdat ik dat heb geassocieerd met herinneringen in mezelf waarin ik mij angstig en slecht voelde omdat mijn ouders mij straften omdat ik 'niet beleefd en vriendelijk' was, waarin ik dus geconfronteerd wordt met mijn angst door die persoon, en reageer met woede als een poging om datgene waar ik angst van heb te onderdrukken, als een poging om ervoor te zorgen dat die persoon zich aanpast aan mijn verwachtingen, net zoals mijn ouders kwaad geworden zijn op mij omdat ze eigenlijk angst hadden voor wat ik hen toonde over zichzelf, als de natuurlijke expressie van zichzelf die zij onderdrukt hebben in zichzelf uit angst van hun ouders

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en geaccepteerd nooit te hebben beseft dat de 'gedragsregels' die ik geleerd heb van mijn familie, en die mijn familie in mij geprogrammeerd hebben, helemaal afkomstig waren uit angst, waarin ze door middel van diezelfde angst in mij dezelfde gedragsregels hebben geprogrammeerd, net als wat hun ouders met hun hebben gedaan, als hoe kinderen geprogrammeerd worden in deze wereld om een kopie te worden van hun ouders/familie

ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en geaccepteerd te geloven dat ik constante bevestiging nodig heb van mijn omgeving, omdat dat is hoe ik opgevoed en geprogrammeerd geweest ben door mijn familie, als een robot/systeem van uiterlijk 'gedrag' in en als zelf-onderdrukking, in en als de angst om beoordeeld/aangevallen te worden door mijn omgeving als ik 'mezelf zou zijn', waarin ik continu op zoek ga naar de bevestiging van mijn omgeving zodat ik mij veilig kan voelen in mezelf en de angst in mezelf kan onderdrukken - en dus de woede die ik ervaar tegenover mensen die mij die bevestiging niet geven is dus werkelijk afkomstig uit angst, als de angst die ik vanuit mijn kindertijd heb meegedragen, de angst om gestraft te worden, de angst van pijn, de angst van verlies --- waarvan ik mezelf steeds heb proberen te beschermen door mij altijd braaf aan te passen aan het systeem van uiterlijk gedrag in en als vriendelijkheid en beleefdheid als 'sociaal gedrag'

ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en geaccepteerd mezelf te identificeren met de ervaring van angst van verlies, als de angst om te sterven, angst om niet te overleven, angst om gestraft te worden en feitelijk gewoon angst van angst als de ervaring die ik heb geassocieerd met 'mij niet aan de regels houden' en 'geen goedkeuring krijgen van mijn omgeving'

met andere woorden ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en geaccepteerd angst te hebben van de angst die ik zal/zou ervaren als ik geen angst zou voelen, waarin ik mezelf tegenhoud in het 'gewoon mezelf zijn' in en als de realiteit omwille van de traumatische angstige ervaringen wanneer ik een kind was, als de eerste keren dat ik de angst in mezelf ervoer als reactie op mijn ouders/familie/leerkrachten die kwaad werden op mij en mij afkeurden/afwezen - waardoor ik mezelf heb toegestaan te bestaan in angst van die angst, waarin ik mezelf probeer te beschermen van angst door angst, in de plaats van gewoon één en gelijk te staan met de energetische ervaring van angst in en als het besef dat angst ALTIJD in mezelf heeft bestaan, als mezelf, en dus MIJN eigen creatie was waar ik geen verantwoordelijkheid voor genomen heb en die ik dus macht heb gegeven over mezelf door mijn ouders/familie/leerkrachten te beschuldigen van de angst die ik ervoer in mezelf als reactie op hen en op de situatie, hetgeen in wezen absoluut zelf-oneerlijk was van mij en onaanvaardbaar

ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en geaccepteerd mensen die niet vriendelijk en beleefd zijn tegen mij volgens mijn normen en standaarden als wat ik geleerd heb van gedrags-codes van mijn ouders aan te vallen in en als mijn gedachten door hen te beoordelen als 'onbeschoft', 'onbeleefd' en een 'bitch', in de plaats van eerlijk te zijn over het feit dat die beoordelingen en gemeenheid in mezelf afkomstig is vanuit de angst waar ik in dat moment mee geconfronteerd wordt en in de plaats van in dat moment de angst los te laten en HIER te staan, in en als het moment, stabiel en constant in en als het besef dat ik HIER ben als het leven zelf in elk moment van ademhaling onvoorwaardelijk, heb ik mezelf toegestaan te reageren op de angst en dus blijven vasthouden aan de angst in en als het geloof dat die angst als het verlangen om mezelf te beschermen van de dood/verlies is wie ik werkelijk ben

ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en geaccepteerd moeite te doen om vriendelijk en beleefd te zijn tegen mensen en mezelf dus te houden aan bepaalde gedrags-codes die ik geleerd heb van mijn familie als feitelijk 'overlevingstechnieken' om in de samenleving te overleven in relaties met andere mensen, om een constant gevoel van veiligheid te genereren in mezelf omdat ik eigenlijk angst heb van mensen, omdat ik eigenlijk, vanaf het moment dat ik een mens zie met mijn ogen, angst voel in mezelf, waarin de gedrags-regels een houvast geworden zijn waarin ik mezelf dus schijnbaar kan 'beschermen' door dus 'een goed persoon' te zijn die zich 'goed gedraagd', waarvoor ik aldus beloond zal worden -- want zo ben ik opgevoed/geprogrammeerd geweest door mijn omgeving tijdens mijn kindertijd - als ik mij aan de regels hield, kreeg ik een beloning en wist ik dat ik veilig was, als ik gewoon mezelf was, dan was er altijd de mogelijkheid dat er plots iemand heel kwaad zou worden op mij en mij zou straffen en dat ik mij dus slecht zou voelen --- waardoor ik een persoonlijkheid gecreëerd heb van mij continu angstig en gespannen te voelen rond mensen door mij steeds 'goed' en 'correct' te willen gedragen, waarin ik probeer uit te vissen wat mensen willen of verwachten en dus 'goed' vinden, zodat ik mij daaraan kan aanpassen, als mijn manier om een gevoel van 'veiligheid' te creëren in mezelf, in de plaats van te beseffen dat dit geen echte veiligheid is omdat ik mij net de hele tijd angstig voel, en dus zwak en machteloos in relatie met mensen, waarin ik mij snel en makkelijk laat misleiden en misbruiken en ook nooit durf opkomen voor mezelf, waardoor ik een leven/bestaan heb gecreëerd voor mezelf hier op aarde waarin ik nooit heb geleefd, ik heb mezelf nooit bewogen en uitgedrukt in deze wereld omdat ik te veel angst had van 'wat mensen over mij zullen denken'

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en geaccepteerd veiligheid buiten mezelf te zoeken, in de goedkeuring en bevestiging van andere mensen, als een vlucht van de onveiligheid die ik ervaar in mezelf als de emotionele ervaring van angst op basis van herinneringen -- in de plaats van te beseffen dat de ervaring van onveiligheid als de angst in mezelf niet echt is omdat het maar een energetische ervaring is die ik heb toegestaan te bestaan in mezelf en dat de ervaring van veiligheid als een gevoel in mezelf geassocieerd met de erkenning en goedkeuring van andere mensen ook niet echt is omdat het maar een gevoel is

dus ik vergeef mezelf da ik mezelf heb toegestaan en geaccepteerd niet te staan in en als veiligheid in en als mezelf als de constante en stabiele aanwezigheid van mezelf in en als het fysieke lichaam - en dus niet in en als een energetische polariteit van onveiligheid als angst en veiligheid als positieve gevoelens - en dus verantwoordelijkheid te nemen voor mijn innerlijke ervaringen en dus mezelf de veiligheid te geven die ik zoek in andere mensen door zelf vertrouwen te ontwikkelen

ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en geaccepteerd mijn omgeving te manipuleren  door middel van gekopieerd 'positief gedrag' als een systematische expressie om 'erbij te horen' en 'in de samenleving te passen' en aldus geaccepteerd te worden door 'de samenleving als het systeem, vanuit de angst om te sterven dat ik in mezelf heb laten programmeren door mijn familie

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en geaccepteerd mezelf te definieren in en als de angst van verlies als de basis van het bewustzijnssysteem en de basis van het geld-systeem in de wereld - waardoor ik mezelf heb toegestaan en geaccepteerd mezelf te comprommiteren door mijn omgeving proberen te manipuleren zodat ik zou kunnen overleven in het geld-systeem in en als menselijke relaties -- in de plaats van te beseffen dat de angst van verlies als de angst om te sterven NIET ECHT is, omdat het een gekopieerde, geprogrammeerde angst is die ik heb aanvaard in mezelf als 'echt' en 'de realiteit' omdat die angst ondersteund werd door mijn omgeving en omdat ik mezelf heb toegestaan blindelings te vertrouwen op mijn omgeving in de plaats van te vertrouwen op mezelf in eenheid en gelijkheid en dus zelf-eerlijk te zijn

ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en geaccepteerd niet te beseffen dat ik mezelf heb toegestaan en geaccepteerd een systeem te worden in en als 'goed gedrag' als de manipulatie van mijn omgeving om te kunnen overleven in de samenleving uit angst om te sterven, omdat ik mezelf heb toegestaan mezelf te definieren en ervaren als 'maar een kind' en 'maar een mens' als een 'kind van mijn ouders/familie' en 'een kind van God' en dus nooit verantwoordelijkheid te hebben genomen voor mijn bestaan hier en dus mezelf te ervaren als het 'slachtoffer' van het geld-systeem, in de plaats van de Creator/verantwoordelijke

ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en geaccepteerd niet één en gelijk te staan met de dood door mezelf af te scheiden van de dood door de energetische ervaring van angst te associeren met de dood en dan uit angst om te sterven, mezelf te laten sturen door het systeem van familie/samenleving om te kunnen 'overleven' en aldus schijnbaar 'ontsnappen aan de dood' - in de plaats van te beseffen dat de angst van de dood een illusie is omdat ik uiteindelijk toch zal sterven, dus eigenlijk ben ik al dood, en is het leven, als de angst van de dood als overleving, een illusie

ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en geaccepteerd het leven te definieren in en als angst om te sterven en niet te beseffen dat dat niet het leven is, dat is een systeem van gedachten, gevoelens en emoties dat ik gekopieerd heb van mijn familie als een complete illusie omdat dit systeem in complete ontkenning bestaat van de realiteit als het FEIT dat ik zal sterven, en dat ik dus niet kan vluchten van de dood of de dood kan ontwijken op welke manier dan ook

ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en geaccepteerd angst te hebben om gestraft te worden na mijn dood als ik mij niet aan de regels die ik geleerd heb van mijn familie houdt hier tijdens mijn bestaan op aarde, in de plaats van te beseffen dat ik het hele concept van 'straf' en 'beloning' geleerd heb van mijn familie hier in deze realiteit en dus niets te maken heeft met het 'leven' of de 'dood', en dat de 'hemel' en de 'hel' als beloning en straf dus niet echt is

ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en geaccepteerd nooit te hebben beseft dat mijn begrip en geloof in 'God' en 'hemel' en 'hel' als 'beloning' en 'straf' na mijn dood gebaseerd op hoe goed ik mij gedragen heb hier op aarde, afkomstig is van en bepaald is door de relatie die mijn ouders met mij hebben gecreëerd waarin zij de superieure positie innamen, als 'god' en mij 'straf' en 'beloning' als 'hemel' en 'hel' aanleerden - wat dus betekent dat er geen 'leven is na de dood' in termen van een 'straf' of 'beloning' die ik zal ontvangen van 'god' omdat het hele concept van god, hemel en hel de 'volwassen versie' is van de ouders, beloning en straf --- waarin ik mezelf heb laten programmeren tijdens mijn kindertijd  in en als het geloof dat ik 'een nietige slaaf' ben, 'maar een kind' in de ogen van mijn ouders en dus 'maar een mens' in de ogen van 'God' -- en waarin ik nooit heb beseft dat ik niet 'maar een kind' ben en niet 'maar een mens', en dat God niet bestaat maar enkel een idee is dat in mij geplant/geprogrammeerd geweest is door ouders/familie/leerkrachten in en als de polariteit van superieur/inferieur, maar dat ik compleet verantwoordelijk ben als een levend wezen voor het bestaan als de aarde, en dat ik aldus 'God' ben als 'de creator' en de beslissende macht/kracht in en als het bestaan omdat ik hier alleen besta en omdat alle ideëen, concepten en geloofsystemen in een 'leven na de dood', 'god', 'hemel' en 'hel' enkel in mijn geest bestaat als ideëen, concepten en geloofsystemen gebaseerd op emoties en gevoelens en dus NIET ECHT is

ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en geaccepteerd niet te beseffen dat 'God' als het gevoel en de ervaring dat er een 'hoger wezen', 'hogere macht/kracht' boven mij staat en mij beoordeelt en mij kan straffen als ik iets doe dat niet naar de zin is van deze 'hogere macht/kracht', enkel bestaat in en als de geest in mezelf in en als het systeem van gedachten, gevoelens en emoties waar ik mezelf van heb afgescheiden, waardoor ik mijn macht heb weggegeven aan het energetische bewustzijnssysteem in mezelf als de geest en aldus de ervaring/illusie heb gecreëerd in mezelf dat 'God' bestaat en op mij neerkijkt, terwijl het in werkelijkheid ik is als de geest in en als gedachten als kennis en informatie die neerkijkt op mezelf in en als mezelf, vanuit de troon waarop ik die kennis en informatie als beoordelingen in en als gedachten op heb geplaatst, waarop ik dan reageer met gevoelens en emoties als wie ik geloof dat ik ben, waarin ik dus eigenlijk mezelf heb onderdrukt in en als mezelf door niet te beseffen dat mijn gedachten niet god zijn, maar mezelf, omdat gedachten IN MEZELF bestaan en dus op geen enkele manier 'hoger', 'meer', 'beter', 'machtiger' of 'krachtiger' zijn dan mezelf

ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en geaccepteerd niet te beseffen dat mijn ouders/leerkrachten/omgeving fysiek misbruik en fysieke pijn en trauma gebruikt hebben om de reactie/ervaring van machteloosheid en inferioriteit tegenover de stem van mijn ouders/leerkrachten/omgeving te programmeren in mij, waardoor ik hun kennis en informatie heb laten programmeren in mezelf als 'mijn gedachten', in afscheiding van mezelf, en waardoor ik mezelf heb toegestaan te geloven dat mijn gedachten als kennis en informatie van 'het goede en het kwade' beter, meer, groter, machtiger en krachtiger zijn dan mezelf, waardoor het dus lijkt alsof mijn gedachten als kennis en informatie 'God' is die mij beoordeelt zonder ooit te beseffen dat dit één grote leugen/illusie is dat het resultaat is van het machtsmisbruik van mijn omgeving tegenover mij toen ik een kind was, omdat mijn ouders/familie/leerkrachten hun verantwoordelijkheid niet hebben genomen omdat zij geen benul hadden van wat er werkelijk aan de hand is hier op aarde, hoe de menselijke geest werkt, en hoe de realiteit functionneert, waardoor ze dus ook nooit zagen of beseften wat de consequenties en gevolgen zouden zijn van hun gedrag/expressie tegenover hun kind

ik stel mij tot doel om, wanneer en als ik de angst zie opkomen in mezelf wanneer ik een mens zie, te stoppen en te ademen en te staan in en als stabiliteit in en als mezelf in en als het besef dat die angst niet is wie ik werkelijk ben, omdat het enkel gebaseerd is op persoonlijke herinneringen uit mijn kindertijd waarin ik 'gepest' werd door familie die probeerden mij om te vormen tot een kopie van zichzelf en mij dus te onderdrukken

ik stel mij tot doel mezelf te leren kennen als wie ik werkelijk ben en mezelf niet meer te onderdrukken omdat ik besef dat ik niet de persoonlijke slaaf ben van mijn omgeving/familie, ik ben een levend wezen, en IK BEN HIER - dus ik stel mij tot doel om mezelf te realiseren als het leven zelf als eenheid en gelijkheid, om te staan in deze wereld in absolute eenheid en gelijkheid met al wat bestaat en mezelf niet meer te laten sturen/besturen/bepalen door angst

ik stel mij tot doel om op te staan in en als de realiteit als het levende voorbeeld van eenheid en gelijkheid als wie de mens werkelijk is als het leven zelf - om de onderdrukking in de wereld te stoppen en aan elk kind in deze wereld de kans te geven om zichzelf te ontplooiien en ontwikkelen in deze wereld als wie ze werkelijk zijn

ik stel mij tot doel aan te tonen dat de 'gedragsregels' en 'sociale codes' zoals vriendelijkheid en beleefdheid gemotiveerd zijn door geld, en door de persoonlijke overlevingsdrang van elk mens, waarin mensen  zichzelf moeten onderdrukken en veranderen om 'in de samenleving te passen' en te overleven  - en dus stel ik mij tot doel om een nieuw geld systeem te ondersteunen waarin mensen zich niet moeten onderdrukken en aanpassen aan een systeem van 'gedrag' dat van generatie op generatie blindelings wordt doorgegeven zonder ooit stil te staan bij of dit systeem al dan niet het beste is voor allen - omdat elke familie hierin enkel rekening houdt met hun persoonlijke verlangens om te overleven in de samenleving

ik stel mij tot doel mezelf te ontplooiien en ontwikkelen in mijn interactie met andere mensen zonder angst - om in elk moment onvoorwaardelijk te kunnen staan als wie ik werkelijk ben als het leven zelf in elk moment van ademhaling als het besef dat ik HIER BESTA als het leven zelf en dus niet besta in angst van de dood of angst van verlies - maar besta als de levende statement van eenheid en gelijkheid als het leven zelf en als het eind van het bewustzijnssysteem in en als de mensheid en het geld systeem van misbruik in en als de fysieke realiteit

Ik stel mij tot doel verantwoordelijkheid te nemen voor dit bestaan door te beseffen en te bestaan/staan in en als de realiteit in en als het besef dat God, de hemel en de hel niet bestaat en dat ik niet 'maar een kind' of 'maar een mens' ben, maar dat ik een levend wezen ben en dus verantwoordelijk ben voor het bestaan/leven als mezelf in eenheid en gelijkheid

ik stel mij tot doel elk geloof in God, de hemel en de hel als het 'leven na de dood' te stoppen en aan te tonen dat het dit geloof is dat  van de mens een onverantwoordelijk wezen maakt dat het bestaan op aarde verwaarloosd en niet eens echt bestaat omdat het zit te wachten in angst om gestraft te worden na de dood - en dus alleen maar meedraait in het geld-systeem op aarde en zich laat sturen door de 'autoriteit'/machthebbers hier op aarde om een 'goede ziel' te zijn die naar de hemel zal mogen na zijn dood

ik stel mij tot doel aan te tonen dat God, de hemel en de hel een geloofsysteem is dat geprogrammeerd is in de geest van kinderen doorheen hun kindertijd door ouders die geen benul hebben van hoe de geest eigenlijk werkt en dus ook geen verantwoordelijkheid nemen voor de enorme rol die zij spelen in het vormgeven van die geest en dus op geen enkele manier echt is - en dat het dus nu de verantwoordelijkheid en de plicht is van elk mens om te stoppen met te wachten op de beloning die zogezegd na de dood zal komen, en te beseffen dat het bestaan dat HIER is als het leven op aarde, het enige is dat echt is, omdat het HIER is en omdat wij HIER zijn in en als DIT MOMENT - en om verantwoordelijkheid te nemen voor al wat HIER bestaat door te beseffen dat wij God zijn, als 'de creator' en dus de verantwoordelijke voor het leven op aarde, en dus geen speciale kinderen zijn die zogezegd het recht hebben om fouten te maken, domme dingen te doen en onwetend te zijn

ik stel mij tot doel alle vormen van manipulatie te stoppen omdat ik besef dat die manipulatie gebaseerd is op het geloof dat ik het slachtoffer ben van de samenleving als 'het systeem' in en als menselijke relaties terwijl de waarheid is dat ik verantwoordelijk ben voor het systeem als het leven op aarde - en dat ik in en als manipulatie het huidige systeem van misbruik en leugenachtigheid toesta te bestaan zoals het is door er gewoon in mee te draaien als een kopie van mijn familie en dus mijn verantwoordelijkheid als het leven niet opneem om te staan als het leven en niets minder toe te staan te bestaan hier op aarde in andere wezens dan het leven zelf, in eenheid en gelijkheid met mezelf als wie ik werkelijk ben -- als de enige manier waarop het leven op aarde ooit zal veranderen tot een systeem waarin elke levensvorm gelijk ondersteund zal worden, als hoe het altijd al had moeten zijn en als wat wij als de 'goden' op aarde altijd al hadden moeten doen

ik stel mij tot doel aan te tonen en de mensheid te ondersteunen in en als het inzien dat de mens niet een speciaal kind van god is en niet het recht heeft om de creatie van god te misbruiken en te consumeren zonder enige verantwoordelijkheid voor zijn daden te nemen - en om de mens aan te tonen en te ondersteunen in het inzien dat de mens 'God' is, als de verantwoordelijke voor het leven op aarde, omdat als God werkelijk bestond, dan had hij allang iets ondernomen, dan had hij al lang de mens fatsoenlijk onderwezen en ondersteund om te staan als een betrouwbaar wezen hier op aarde, dat verantwoordelijkheid neemt voor het leven op aarde --- en het feit dat dit nooit gebeurt is bewijst dat er geen god bestaat

ik stel mij tot doel aan te tonen dat het leven op aarde geen 'test' is als een soort van 'karmische les' die de mens moet leren, of een 'spiritueel proces' waarvoor de mens zogezegd beloond zal worden na zijn dood als hij de les geleerd heeft - omdat de mens een bewustzijnssysteem is dat geprogrammeerd wordt via woorden vanaf de geboorte, waarvan de output, als de volwassene, één en gelijk is aan de input, als wat geprogrammeerd wordt tijdens de kindertijd, hetgeen dus betekent dat indien het kind/de mens geen ondersteuning krijgt tijdens de kindertijd om op te groeien en zich te ontwikkelen tot een verantwoordelijk wezen dat handelt vanuit inzicht en gezond verstand, dan zal de mens nooit meer worden dan wat de ouders erin geprogrammeerd hebben, tenzij de mens een proces doorloopt van zelf-vergeving in zelf-eerlijkheid en zelf correctie, als de enige manier om zichzelf te 'de-programmeren' als het systeem van misbruik en onwetendheid en te her-programmeren tot een zelf-gewaar wezen dat handelt vanuit inzicht en gezond verstand


ik stel mij tot doel aan te tonen dat de enige 'God' die macht gekregen heeft over het bestaan op aarde, de geest is van de mens als kennis en informatie, waar de mens zichzelf van heeft afgescheiden door op die geest als kennis en informatie van 'het goede en het kwade' te reageren met gevoelens en emoties, waardoor de mens de kennis en informatie in zichzelf heeft verheven alsof het de stem van god is die ons zegt wat wij moeten doen in termen van 'goed' en 'kwaad', omdat het de stem was van onze ouders die ons de kennis en informatie hebben aangeleerd die ook zij geleerd hebben van hun ouders en leerkrachten, waarin elke generatie zich heeft laten 'vangen' door het geloof dat omdat deze kennis en informatie 'ouder' is dan onszelf, daarom ook machtiger en waardevoller is dan onszelf, alsof 'God' als 'een hogere entiteit' die kennis en informatie ooit in het oor van onze voorvaderen gefluisterd heeft - en waarin geen enkele generatie ooit beseft heeft dat deze 'kennis en informatie' maar gedachten zijn, als woordjes, die in onze eigen geest bestaan, en op geen enkele manier 'meer' zijn dan onszelf, en dat het absurd is om te geloven dat wij als wezen, in onszelf, 'minder' zijn dan die kennis en informatie als ONZE EIGEN GEDACHTEN

Dag 71: Vechten tegen Beoordelingen

Deze zelf vergeving gaat over het 'construct' van het projecteren van mijn interne realiteit als beoordelingen, gedachten, gevoelens en emoties in wat ik zie met mijn ogen, waardoor ik mezelf de hele tijd bekeken en beoordeeld voel door andere wezens, niet beseffend dat ik eigenlijk mezelf bekijk vanuit de projectie van mezelf die ik zie in een ander - als hoe ik mijn geest heb geprogrammeerd/heb laten programmeren doorheen mijn leven, en een constant gevecht ervaar in mezelf door 'goed' te willen zijn 'in de ogen/beoordelingen van andere mensen', maar de hele tijd het gevoel heb dat wat ik ook doe, ik wordt de hele tijd volgens allerlei vormen en maten beoordeeld door de wezens om mij heen en voel mij dan ook als een gevangene in mijn eigen expressie, omdat ik die beoordelingen die zogezegd afkomstig zijn van 'andere mensen' over mij, ervaar als 'pijnlijk', als een aanval, en ik dus de hele tijd besta in absolute onzekerheid, angst en spanning in relatie met mijn omgeving omdat het enige dat ik zie is 'beoordelingen, beoordelingen, beoordelingen'.


Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en geaccepteerd te vechten tegen mezelf als hoe ik de wereld ervaar door mezelf te beoordelen en dus mezelf te onderdrukken, waarin ik mezelf heb toegestaan mezelf af te scheiden van 'de wereld' en mijn macht weggegeven aan 'de wereld' - door niet te beseffen en te willen aanvaarden dat hoe ik de wereld zie en aanvaard niet 'de wereld' is maar mezelf

ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en geaccepteerd mezelf te beoordelen alsof ik niet alleen besta in en als mezelf, door mijn beoordelingen te projecteren op en in al wat ik zie met mijn ogen - waarin ik mijn macht heb weggegeven aan de beelden die ik zie met mijn ogen door niet te beseffen dat er geen 'andere mensen' bestaan omdat de beelden die ik zie met mijn ogen mezelf zijn als het bewustzijnssysteem in mezelf waartegen ik mezelf heb verzet en mezelf niet in heb willen aanvaarden en aldus heb bestaan in en als zelf oneerlijkheid als het niet willen één en gelijk staan met mezelf als gedachten, gevoelens en emoties als mijn ervaring van mezelf in en als de realiteit als HIER

ik vergeef mezelf dat ik een afscheiding heb toegestaan en geaccepteerd te bestaan tussen mezelf als het systeem en mezelf als 'het wezen'/'mezelf' als 'binnenkant'/interne wereld en 'buitenkant'/externe wereld - waarin ik in zelf-oneerlijkheid heb bestaan door aldus te reageren in en als de interne wereld op de externe wereld, zonder te beseffen dat de 'externe wereld' mezelf is als de kennis en informatie die ik heb geprojecteerd in en als de beelden die ik zie met mijn ogen -- waarin ik dus gewoon reageer op mezelf en niet besef dat ik alleen besta HIER in en als de realiteit als de ervaring van mezelf als het leven als hier

ik vergeef mezelf dat ik een interne en externe realiteit heb toegestaan te bestaan in mezelf als het leven/bestaan, als 'licht'/extern en 'donker'/intern, als 'positief'/extern en 'negatief'/intern - waarin ik in constante frictie/gevecht besta, als het verlangen naar het licht buiten mezelf en de weerstand/ het gevecht tegen het duister in mezelf -- als de strijd tussen goed en kwaad in en als het ego, waarin ik mezelf heb afgescheiden van 'goed' en 'kwaad', door 'goed' te projecteren in en als het licht en 'kwaad' te projecteren in en als de duisternis, en nooit te beseffen dat het licht en de duisternis in mezelf bestaan en dat ik gewoon aan het vechten ben tegen mezelf

ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en geaccepteerd in en als spanning te bestaan in mezelf als het fysieke lichaam door het gevecht tussen goed en kwaad als licht en duister toe te staan te bestaan in mezelf in afscheiding van mezelf als de polariteit van positief en negatief - in de plaats van één en gelijk te staan met dit systeem van licht en duister als goed en kwaad, in en als het besef dat ik geen van beiden ben, ik ben HIER, constant en stabiel in en als eenheid en gelijkheid als het leven zelf

ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en geaccepteerd een gevecht te ervaren in mezelf als het gevecht/de weerstand tegen de negatieve ervaringen van mezelf in mezelf als het verleden, waarin ik mij vernederd en gekleineerd en machteloos voelde, door mij positief te willen voelen in het verlangen naar erkenning van andere mensen, in de plaats van te beseffen dat ik hierin enkel aan het vechten ben tegen mezelf en dat het 'positieve' een leugen/illusie is omdat het gebaseerd is op het niet willen aanvaarden/accepteren van de ervaring van mezelf in mezelf als 'negatief'

ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en geaccepteerd mij positief te willen voelen in en als het verlangen om erkenning/beloning te krijgen - als het gevecht tegen de ervaring van vernedering en inferioriteit die ik ervaar in mezelf in relatie met 'andere mensen', die ik in mezelf heb laten programmeren doorheen mijn kindertijd in relatie met familie en schoolsysteem -- in de plaats van verantwoordelijkheid te nemen voor de ervaring van inferioriteit en vernedering in mezelf door er één en gelijk mee te staan en dus niet proberen ervan te vluchten in positieve ervaringen

ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en geaccepteerd mezelf af te scheiden van de emotionele ervaring van vernedering in mezelf door ertegen te vechten en door niet te willen één en gelijk staan met de ervaring van vernedering als 'het kwaad'/'slecht' en 'negatiefheid' - en mezelf aldus te hebben toegestaan op te groeien als een ego, waarin ik mezelf heb toegestaan te participeren in het collectieve onbewuste bewustzijnssysteem in het bestaan als de mensheid als het consumptiesysteem/geldsysteem - in en als het verlangen om mij positief/superieur te voelen door geen verantwoordelijkheid te willen nemen voor de negatieve ervaringen in mezelf --- niet beseffend dat ik hierin enkel meer negatieve ervaringen creëer en ondersteun in het bestaan, in de levens van alle kinderen die in deze wereld als het geldsysteem van misbruik geboren worden en onmiddellijk onderdrukt worden om, net als ik, slaven/slachtoffers te worden van het systeem

ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en geaccepteerd niet te beseffen dat het consumptie systeem in en als de mensheid, en dat alle menselijke interactie en participatie en relaties in deze wereld gebaseerd zijn op het verlangen van elk mens om zich positief te voelen als een vlucht van zichzelf als de innerlijke ervaring van inferioriteit als vernedering - en dat de mens, door niet zelf-eerlijk te zijn, hierin enkel meer misbruik creëert en aldus de eineloze cyclus van misbruik als de 'zonden van de vader' verderzet, door niet op te staan en het systeem te veranderen, vanbinnen als het bewustzijnssysteem en vanbuiten als het geld-systeem om het misbruik voor eeuwig te stoppen

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en geaccepteerd niet te willen beseffen en aanvaarden dat ik hier alleen besta, als de bron van het goed en het kwaad, licht en duister en positief en negatief, als energetische ervaringen in en als gedachten, gevoelens en emoties in en als mezelf

ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en geaccepteerd angst te hebben van vernedering

ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en geaccepteerd angst te hebben om vernederd en gekleineerd te worden, als hoe ik mij voelde toen ik een kind was, in relatie met mijn omgeving - in de plaats van te beseffen dat de energetische ervaring van vernedering als een 'negatieve ervaring' een automatische gepre-programmeerde renergetische reactie was in mezelf, die deel uitmaakte van het bewustzijnssyteem in mezelf als energetische polariteiten van negatieve en positieve ervaringen in en als menselijke relaties, waarin de zonden van de vaders door mijn familie worden doorgegeven op mij, net zoals ze op hen doorgegeven geweest zijn door hun ouders

ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en geaccepteerd mezelf te laten sturen en definieren in en als het bewustzijnssysteem door mezelf te identificeren met de energetische ervaring van vernedering en angst van vernedering, als de automatische gepre-programmeerde angst van al wat 'negatief' is volgens mijn omgeving - en daardoor automatisch een kopie te worden van mijn ouders in en als het op zoek gaan en verlangen naar een positieve ervaring in en als 'erkenning krijgen' -- zonder ooit te beseffen dat deze energetische polariteit van negatief en positief in en als vernedering en erkenning, niet is wie ik werkelijk ben, en dat het gewoon een gepre-programmeerd systeem is waarin ik mezlef heb laten vangen door niet één en gelijk te staan met mijn innerlijke ervaringen als de emotionele ervaringen/reacties van angst, inferioriteit, schaamte, schuldgevoelens en machteloosheid als 'vernedering'




ik stel mij tot doel zelf-respect te bewerkstelligen in mezelf om op te staan als het leven zelf - in en als de aanvaarding en de realisatie van mezelf als alleen HIER  in en als mezelf

wanneer en als ik merk dat ik in gevecht zit met mezelf vanbinnen in en als gedachten, dan stop ik en ik adem en ik sta stabiel en constant in en als mezelf in en als het besef dat it gevecht een gevecht is tegen mezelf als het gevecht om 'goed' te zijn en dus het 'kwaad' in mezelf als negatieve emotionele ervaringen te onderdrukken -- ik sta mezelf niet toe de negatieve emotionele ervaringen in mezelf te onderdrukken omdat ik verantwoordelijkheid neem voor wat ik heb toegestaan te bestaan in mezelf in afscheiding met mezelf als het bewustzijnssysteem, en ik sta op als wie ik werkelijk ben als het leven zelf in en als eenheid en gelijkheid

wanneer en als ik de energetische spanning/frictie opmerk in mezelf, dan adem ik, en ik sta op in en als mezelf in en als het besef dat ik probeer te vechten tegen de negatieve emotionele ervaringen in mezelf als het verleden - dus ik aanvaard niet van mezlef dat ik probeer het verleden te onderdrukken

ik sta op in en als verantwoordelijkheid voor het verleden als de herinneringen als emotionele ervaringen die ik heb toegestaan te bestaan in mezelf, en ik besef dat elk verlangen om mij positief te voelen en elk gevoel van superioriteit in mezelf een leugen is omdat het gebouwd is op het proberen onderdrukken van de negatieve emoties in mezelf
ik stop het gevecht in mezelf van goed tegen kwaad, en ik sta op in en als het besef dat het goed en het kwaad energetische polariteiten zijn die ik heb toegestaan te bestaan in mezelf in en als zelf-oneerlijkheid, waarin ik mezelf heb afgescheiden van mezelf door mezelf te projecteren op wat ik zie met mijn ogen

wanneer en als ik de angst zie in mezelf als reactie op wat ik zie met mijn ogen, dan stop ik in mezelf en ik adem,  en ik sta stabiel en constant in mezelf in en als ademhaling in en als het besef dat wat ik zie met mijn ogen in mezelf bestaat in en als het bewustzijnssysteem  van gedachten, gevoelens en emoties dat ik heb toegestaan te bestaan in mezelf, als mezelf

Dag 70: Ik ben het hoofdpersonage van Mijn Leven

ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en geaccepteerd niet te beseffen dat televisie specifiek het geloof in mij heeft geprogrammeerd dat ik 'het hoofdpersonage' ben van 'mijn leven', zoals elke film of serie draait rond een 'hoofdpersonage', die altijd wint op het einde (althans in de Hollywood films)

ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en geaccepteerd niet te beseffen dat deze specifieke vorm van brainwashing, bedoeld is om een samenleving te creeren van ultieme consumenten die geconsumeerd zijn door eigenbelang als persoonlijke verlangens en hierin zichzelf compleet afscheiden van alle andere mensen door te geloven dat zij het hoofdpersonage zijn van 'het leven' als 'een film' -- en waarin niemand dit beseft van elkaar, niemand beseft dat we hierin compleet hetzelfde zijn, omdat dit gebeurt in de geheime ruimte van de geest waarin elk individu alleen bestaat in en als verborgen gedachten, gevoelens en emoties, geconsumeerd/geobsedeerd door enkel zichzelf in en als 'de religie van het zelf', en dus nooit zal inzien of merken dat alle andere mensen net hetzelfde zijn --- hetgeen de verklaring is voor waarom deze wereld onbestuurd blijft doordraaien, omdat niemand werkelijk geinteresseerd is in het zorg dragen voor de planeet of de mensheid, omdat elk mens het veel te druk heeft met de persoonlijke filmwereld in zijn eigen geest waarin hij/zij de held is

ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en geaccepteerd te participeren in fantasie, waarin ik mezelf zie en ervaar als het hoofdpersonage en waarin ik al mijn fantasieen uitwerk en aldoende constant het gevoel/idee creeer dat ik 'de held' ben, 'de prinses', het 'hoofdpersonage' en alle andere wezens reduceer tot nevenpersonages die 'minder waard' zijn dan ikzelf - zonder ooit te beseffen dat al de fantasieen waarmee ik mezelf heb geidentificeerd en waarin ik een beeld heb opgebouwd van mezelf als 'superieur' tegenover andere mensen, helemaal geprogrammeerd zijn door de televisie, als beelden die ik blindelings gekopieerd heb van de televisie en dus absoluut niet zijn wie ik werkelijk ben, maar waarin ik mezelf enkel heb toegestaan een systeem van eigenbelang te worden, als de frankenstein van de huidige consumptie-maatschappij

ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en geaccepteerd werkelijk te geloven dat ik het centrum/middelpunt ben van het universum, en te geloven dat 'het leven' rond mij en mij alleen draait, waarin ik werkelijk in staat ben geweest om al het lijden in deze wereld, al het misbruik in deze wereld, weg te filteren uit mijn perceptie om te bestaan in mijn realiteit naar keuze in mijn fantasie - die volledig geprogrammeerd is door de beelden die ik zag op de televisie -- waarin ik mezelf heb toegestaan mezelf te laten bedriegen en misleiden door het GEVOEL van superioriteit, niet beseffend dat ik mezelf net heb toegestaan een complete slaaf te worden van de maatschappij als het geld-systeem

ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en geaccepteerd niet te beseffen hoe gevaarlijk fantasie is, hoe gevaarlijk het is om mezelf toe te staan te participeren in fantasie, waarin ik letterlijk de brainwashing van de televisie werkelijkheid heb gemaakt voor mezelf door de beelden die ik zag op televisie, blindelings te kopieren en integreren in mezelf als mezelf in en als fantasie -- in mijn zoektocht en verlangen naar de energetische opwinding die ik ervoer in het kijken naar televisie, zonder ooit te beseffen dat de films die ik zag op televisie specifiek ontworpen waren om die energetische opwinding, die ik associeer met het krijgen van een 'beloning' als 'positieve aandacht', te triggeren in mezelf zodat ik makkelijk bespeelbaar zou zijn door de consumptiemaatschappij die gretig inspeelt op dat verlangen om die energetische opwinding opnieuw en opnieuw te ervaren in de vorm van allerlei producten die mij aangeboden worden

ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en geaccepteerd nooit te hebben beseft dat de energetische opwinding waar films en televisie op inspelen,  in wezen seksueel verlangen is, dat opzettelijk onderdrukt en verborgen werd door mijn omgeving via familie, school en religie en televisie - waar films dan subtiel op inspelen en mij aldus verslaafd maken aan mijn eigen verborgen/onderdrukte/geheime verlangen naar seks --- door ervoor te zorgen dat seks altijd taboe blijft, zodat de mens uiteindelijk bezeten wordt door de zoektocht naar iets wat hij zelf niet kan/mag benoemen, hetgeen dan in vele vormen gepresenteerd wordt door de consumptiemaatschappij en de mens deze vormen koopt en consumeert in zijn blinde zoektocht naar het onbekende/verborgene ---- zonder ooit te beseffend at de mens enkel op zoek is naar zichzelf als wat hij onderdrukt heeft in zichzelf als de natuurlijke expressie van het leven zelf in en als seksualiteit

ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en geaccepteerd niet te beseffen dat de hele entertainment industrie gebouwd is op de onderdrukte seksuele expressie van de mens, waar een verlangen van gemaakt is door de entertainment industrie, die mooi inspeelt op de seksuele repressie en suppressie van het religieuze systeem, het familie systeem en het schoolsysteem -- als de reden waarom de mens zo geconsumeerd, gebiologeerd en geobsedeerd is door entertainment, door de laatste nieuwe film over vampieren, de laatste nieuwe mode en game-consoles of ipods en -pads ---- als al de verschillende vormen die 'seks' aanneemt in deze consumptie-samenleving, met mensen als de junkies van hun eigen verlangen naar wat zij hebben laten onderdrukken in zichzelf, een verlangen dat aldus onverzadigbaar is en enkel bevredigd kan worden door middel van het toepassen van zelf vergeving in zelf eerlijkheid en zelf correctie

ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en geaccepteerd niet te beseffen dat de mens bestaat in en als zelf-oneerlijkheid  als seksuele onderdrukking - en tegelijkertijd zichzelf continu laat verleiden door de consumptie-maatschappij tot het kopen van producten die zogezegd niets te maken hebben met seks, maar waarvan de onderliggende toon ALTIJD te maken heeft met seks/relaties --- en waarin de mens niet beseft wat de enorme verschrikkelijke consequenties zijn van deze zelf-oneerlijkheid, als een systeem van oneindig misbruik van deze fysieke realiteit omdat het verlangen naar seks oneindig is, omdat de mens niet geinteresseerd is in het daadwerkelijk bevredigen van dit verlangen door te beseffen en eerlijk te zijn met zichzelf over het feit dat hij gewoon seks wil in al wat hij koopt/verlangt, omdat de mens verslaafd is aan de energetisch opwinding in zichzelf als dit verlangen dat afkomstig is uit de onderdrukte seksualiteit en aldus consumptieproducten gebruikt in en als de zelf-oneerlijke poging om dit verlangen te bevredigen, ook al is het gezond verstand dat dit verlangen in de mens zelf bestaat en dus ONMOGELIJK bevredigd of vervuld kan worden met iets dat buiten de mens bestaat in de vorm van 'producten'/geld/macht, de enige echte oplossing is zelf-eerlijkheid en zelf-aanvaarding

ik vergeef mezelf dat ik fantasie heb toegestaan te bestaan in mezelf, als de 'alternatieve versie' van mezelf, waarin ik 'kan zijn wie ik wil zijn', zonder te beseffen dat 'wie ik wil zijn' steeds geprogrammeerd en voorbepaald geweest is door wat ik gezien heb op televisie, waarvan mijn fantasie in mijn geest een duplicaat/kopie is en zich dus limiteert tot het herhalen van de beelden die ik zag op televisie, om de seksuele opwinding in mezelf te genereren die ik ervoer bij het zien van die beelden op televisie - zonder ooit te beseffen dat ik mezelf hierin compleet heb laten programmeren door de televisie die van elk kind seksueel gestoorden/verslaafden/geperverteerden maakt door doelbewust in te spelen op de onderbewuste, onderdrukte verlangens naar seks in de mens - en aldus seksueel verslaafden creëert die van zichzelf geloven dat zij 'het hoofdpersonage' zijn in 'hun film/leven' waarin hun persoonlijke verlangens/fantasieëen centraal staan en aldus niet verpinken om anderen te gebruiken om hun persoonlijke verlangens uit te voeren -- waarin mensen letterlijk de consumenten van elkaar geworden zijn, als vampieren --- dus is het geen wonder dat de mens nu zo verlekkerd is op vampieren-films, omdat deze de ware natuur van de mens symboliseren

ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en geaccepteerd nooit te hebben beseft dat 'mijn persoonlijkheid'/'identiteit' als mijn innerlijke ervaring van mezelf, een resultaat is van de brainwashing die doorheen de geschiedenis in de mensheid heeft plaatsgevonden, waarin het menselijk bewustzijn nu het hoogtepunt bereikt heeft van ego-centrisme, egoïsme  en eigenbelang als hoe de mens onmiddellijk van bij de geboorte geprogrammeerd wordt door televisie, reclame en speelgoed tot een compleet ego-centrisch wezen dat zichzelf identificeert met het geloof en de ervaring dat hij/zij het 'hoofdpersonage' is in zijn/haar 'film'/leven, en waardoor aldus elk mens in complete afscheiding bestaat van de fysieke realiteit van eenheid en gelijkheid en alleen nog bestaat in de fantasie-werkelijkheid van de religie van het zelf als de innerlijke ervaring van 'heldendom' -- waarin ieder mens een 'held' is, maar enkel in gedachten, en niemand werkelijk DOET wat noodzakelijk is om deze wereld werkelijk te redden uit de nood, omdat dat zou betekenen dat de mens moet SAMENWERKEN om te bouwen aan een betere wereld, en het ego is allergisch aan samenwerking




ik stel mij tot doel om elk geloof dat ik het 'hoofdpersonage' ben in 'het leven' in mezelf en in de mensheid uit te roeien,  omdat ik besef dat dit een GELOOF is, en geen werkelijkheid, dat in de menselijke geest geprogrammeerd is door de televisie - en om aan te tonen dat er geen hoofdpersonages zijn in 'het leven', en dat het leven in mezelf één en gelijk is aan het leven in elk wezen hier op aarde, en dat de huidige abominabele staat van het mensendom in de wereld het resultaat is van deze LEUGEN die de mens zich heeft laten inprenten en dat de enige oplossing is dat de mens de leugens die hij heeft toegestaan te bestaan in en als zijn geest, volledig stopzet en uitroeit, om weer neder te dalen naar de aarde, om HIER te staan in eenheid en gelijkheid met al het leven op aarde, in het besef dat we allen HIER bestaan, één en gelijk en dat er nooit 'meer' geweest is dan wat hier is als onszelf

ik stel mij tot doel aan te tonen dat al wat de mens ervaart als 'meer', in en als de geest van de mens bestaat in de vorm van allerlei verlangens, die compleet gebaseerd zijn op een onderdrukte seksualiteit als een onderdrukt 'zelf' - en dat er dus nooit 'meer' geweest is, maar dat het 'meer' gecreeerd werd door de mens in een poging om het innerlijke gevoel van 'minder' te bevredigen/op te vullen

en ik stel mij tot doel aan te tonen dat de mens zichzelf MOET aanvaarden, en MOET opstaan in eenheid en gelijkheid met zichzelf, in en als seksualiteit als zelf-bevrediging, om het consumptiesysteem te stoppen en de aarde te herstellen, om een systeem te creeren dat het leven ondersteunt in de plaats van consumeert -- omdat de mens nu als een vampier alles leegzuigt en verloren is in mooie innerlijke illusies  als de religie van het zelf als zelf-ophemeling

ik stel mij tot doel aan te tonen dat de held die de mens is in zijn geest NOOIT echt geweest is, omdat de mens in werkelijkheid een slaaf is van het consumptie-systeem, de mens is een geprogrammeerd systeem dat bestaat in angst en machteloosheid in de wereld --- omdat als de mens werkelijk zo fantastisch, superieur en machtig zou zijn als hoe hij/zij zichzelf afbeeld in zijn/haar geest, deze wereld AL LANG een betere plek zou zijn voor het leven op aarde, maar wat de wereld op dit moment symboliseert en representeerd is dat de mens een misbruiker is die geen benul heeft waar hij mee bezig is

Dag 69: Pesten

Hierbij pas ik zelf vergeving toe op de 'Slachtoffer-persoonlijkheid' die ik in mezelf heb toegestaan te bestaan, waarin ik mij altijd 'gepest' heb gevoeld, als kind en nu als volwassene nog steeds, ik voelde mij altijd zeer angstig en onzeker over mezelf, zeer angstig om gepest te worden op school waardoor ik er alles aan deed om 'erbij te horen' en 'normaal te zijn' en 'geaccepteerd te worden' door de andere kinderen -- ik voelde mij 'gepest' door mijn omgeving, alsof ik altijd het slachtoffer was van de 'volwassenen' die hun wil aan mij oplegden, die kwaad werden op mij en op mij riepen en mij 'dom' en 'idioot' noemden als ik eens een fout maakte.

Ik heb mij ook steeds zeer kwaad, zelfs woedend, gevoeld op mijn omgeving, op die 'volwassenen' omwille van 'wat ze mij hebben aangedaan' - uiterlijk was ik lief en vriendelijk en beleefd maar vanbinnen kookte ik vaak van woede, woede die onder de angst lag, een woede die ik op mezelf ben gaan uitwerken omdat ik te veel angst had van mensen om uiterlijk kwaad te worden op hen -- omdat de gedachte 'wat zullen de mensen van mij denken' steeds overheerste -- in de vorm van 'zelfbewustzijn'. Een 'zelfbewustzijn' waarin ik mij 'bewust' ben van wat andere mensen over mij denken, alsof ik in de geest van anderen besta, kijkend naar mezelf als een beeld/uiterlijk in deze wereld --- en waarin ik dus in de continue polariteits-wisselstroom besta tussen de energetische ervaringen van afwijzing/afkeuring en erkenning/aanvaarding/goedkeuring, als hoe de menselijke geest werkt, omdat de menselijke geest steeds de wereld om zich heen beoordeeld en benaderd vanuit 'goed' of 'slecht', 'positief' of 'negatief'.

Hierdoor heb ik altijd in een enorme energetische toestand verkeerd, omdat ik mijn innerlijke ervaring steeds liet bepalen door 'wat andere mensen (zouden) denken over mij', waarin ik mij angstig voelde dat ze mij zouden afwijzen, en ook vaak het gevoel had dat mensen mij 'afwijzen/afkeuren' in hun gedachten, als dus de angst om gepest en weggeduwd te worden door mensen, en mij opgewonden/positief opgeladen voelde wanneer ik dacht dat mensen mij aanvaardden/goedkeurden/opmerkten. Aldus heb ik steeds mijn omgeving beschuldigd van hoe ik mij voel vanbinnen als complete zelf-onzekerheid, twijfel en machteloosheid, omdat ik werkelijk geloofde dat 'wie ik ben' compleet bepaald wordt en gedefinieerd is door wat andere mensen over mij denken - waarin ik mij dus het slachtoffer voelde van mijn omgeving. Altijd degene die gepest wordt.

"Stage fright on the world stage as being self conscious is the result of being bullied by parents and peers and teachers from avery young age used to make sure a person submit to authority" ~Bernard Poolman

ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en geaccepteerd te geloven dat ik het slachtoffer ben van andere mensen, gebaseerd op herinneringen en ervaringen uit mijn kindertijd, in relatie met mijn omgeving als 'de volwassenen' als leerkrachten en ouders waarin ik mij gekleineerd en vernederd voelde -- als een ervaring die ik doorheen heel mijn leven heb meegedragen in mezelf door mezelf te identificeren met de ervaring van angst en onzekerheid als 'mijn identiteit'

ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en geaccepteerd mezelf te identificeren met de ervaring van angst en inferioriteit als mijn initiele ervaring/reactie tegenover mijn omgeving, waarin ik mij vaak gekleineerd en vernederd voelde in relatie met hoe ouders en leerkrachten met mij zijn omgegaan - en deze ervaring dus te hebben aanvaard als 'wie ik ben' in interactie met alle mensen in mijn realiteit, waarin ik mij vaak angstig en inferieur en beschaamd voel omdat ik geloof dat andere mensen mij vernederen en kleineren

ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en geaccepteerd niet te beseffen dat andere mensen niet verantwoordelijk zijn voor de ervaring van angst en zelf onzekerheid die ik voel in mezelf omdat ieder mens alleen bestaat in zichzelf, in zijn wereld - waarin sommigen anderen misbruiken en anderen zich misbruikt voelen en zich laten misbruiken

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en geaccepteerd te bestaan in en als beschuldiging van mijn omgeving als woede tegenover mensen door te geloven dat zij verantwoordelijk zijn voor de angst, schaamte, inferioriteit en machteloosheid die ik ervaar in mezelf als reactie op hun expressie tegenover mij

ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en geaccepteerd te bestaan in en als constante angst dat mensen kwaad zouden worden op mij omdat ik mezelf heb toegestaan woede te associeren met de ervaring/reactie van angst - waarin ik dus eigenlijk angst heb van mijn eigen angst -- in de plaats van te beseffen dat die angst in mezelf bestaat en dat ik die angst dus heb toegestaan te bestaan in mezelf en dus volledig in staat ben de angst te stoppen

ik vergeef mezelf dat ik pesten heb toegestaan en geaccepteerd in mezelf als de realiteit door mezelf te definieren als het 'slachtoffer van pesterijen' en door niet te beseffen dat wat ik toesta te bestaan in mezelf is wat ik toesta te bestaan in de realiteit

ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en geaccepteerd niet te beseffen dat 'pesten' en 'mij gepest voelen' enkel kan bestaan in relatie met andere mensen, gebaseerd op het verlangen om in relatie te staan met andere mensen en mij aldus te laten beinvloeden door hun expressie en aldus te reageren op hen - als een verlangen dat ik heb toegestaan te bestaan in mezelf

ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en geaccepteerd niet alleen te staan/bestaan in en als mezelf in en als de realiteit door mijn macht weg te geven aan andere mensen door te verlangen naar verbondenheid/relaties met andere mensen - waardoor ik mezelf automatisch identificeer met de expressie /gedachten/beoordelingen van mensen tegenover mij, zonder ooit te beseffen dat dit eigenlijk niet persoonlijk is omdat elk mens in zijn eigen 'wereld' bestaat in zijn eigen geest en enkel reageert op mij vanuit wie zij zichzelf hebben toegestaan te worden in zichzelf

ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en geaccepteerd mijn ouders/familie/leerkrachten/omgeving te beschuldigen voor de onzekerheid die ik ervaar in mezelf - en aldus mezelf nooit de kans te hebben gegeven om te veranderen door niet te beseffen dat ik hen nog voor eeuwig kan blijven beschuldigen, maar zij zullen mij niet kunnen helpen, zij zullen de onzekerheid niet kunnen stoppen in mij omdat die onzekerheid/angst IN MEZELF bestaat, als MIJN innerlijke ervaring en dus in wezen niets te maken heeft met 'mijn omgeving' als ouders/familie/leerkrachten

ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en geaccepteerd andere mensen te pesten vanuit mijn verlangen om zelf aanvaard te worden door mijn omgeving - waarin ik het principe van 'allen tegen één' en het verbroederen in de strijd tegen een gemeenschappelijke vijand heb gebruikt in mijn verlangen naar verbondenheid en vriendschap -- waarin ik anderen heb behandeld als hoe ik zelf niet behandeld zou willen worden, en aldus mijn angst heb gemanifesteerd in mezelf om zelf zo meedogenloos behandeld te worden, als mijn daden die zich op mij zouden wreken

ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en geaccepteerd niet te beseffen dat wat er op de speelplaats gebeurt als de pestkoppen en de 'slachtoffers' - symbool staat voor wat er op wereldschaal gebeurt, waarin je de 'pestkoppen' hebt zoals Amerika en Engeland en de slachtoffers zoals Indië, Afrika en Zuid-Amerika, en degenen die daartussen in liggen die over het algemeen aan de kant van de 'winnaar'/'pestkop' willen staan om zichzelf te beschermen en dus meedoen aan de pesterijen/het misbruik, en waarin het erop neerkomt dat iedereen bestaat in angst van elk ander als de angst om behandeld te worden als hoe zij de anderen behandelen en dus zelf het slachtoffer te worden van pesterijen/oorlog/uitbuiting

ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en geaccepteerd niet te beseffen dat de woede die het slachtoffer in zichzelf ervaart tegenover de pestkop in wezen de ultieme bevestiging/statement van machteloosheid en slachtofferrol omdat het 'slachtoffer' zichzelf hierin compleet identificeerd met de angst die hij eigenlijk voelt tegenover de pestkop/dader  door de dader/pestkop te beschuldigen, en aldus zichzelf onmogelijk maakt om ooit op te staan in zichzelf en de angst te stoppen, omdat het slachtoffer gelooft dat de dader verantwoordelijk is om die angst te stoppen, hetgeen nooit zal en kan gebeuren omdat de angst een persoonlijke innerlijke ervaring is van het 'slachtoffer'

ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en geaccepteerd niet te beseffen dat het 'slachtoffer' zichzelf 'voor eeuwig' zal vastzetten in deze slachtofferrol door zichzelf te definieren in en als het geloof dat het 'niet eerlijk is' wat hem/haar overkomen is, wat de 'dader' hem/haar heeft aangedaan, dat hij/zij nu een leven heeft gelijdt in angst en onzekerheid  in en als de beschuldiging en woede op de dader omdat die persoon die angst zogezegd in het slachtoffer heeft 'geplant'

ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en geaccepteerd niet te beseffen dat wij allen daders zijn in dit consumptiesysteem omdat we de realiteit die bestaat uit biljoenen wezens, consumeren zonder stil te staan waar we mee bezig zijn, vanuit een blind volgen van onze innerlijke gevoelens/ervaringen/verlangens - en dus niet te beseffen dat elke 'dader' juist hetzelfde is, een bewustzijnssysteem dat gewoon blindelings zijn innerlijke verlangens/gevoelens/ervaringen volgt en vertrouwd en niet eens beseft dat hij de realiteit om zich heen aan het misbruiken is

ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en geaccepteerd niet te beseffen dat dader en slachtoffer gelijk zijn aan elkaar in het feit dat geen van beide zich bewust/gewaar is van zichzelf als een levend wezen, en dat elk van hen blindelings hun innerlijke gevoelens/reacties/ervaringen vertrouwt, volgt en gelooft die hen van elkaar afscheiden en van de realiteit - waarin zowel dader als slachtoffer opgesloten zitten in hun gelimiteerde, eendimensionele visie en ervaring van de realiteit en zichzelf in en als de geest

ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en geaccepteerd mezelf nooit de kans te geven om verder te wandelen dan de grenzen van de geest als de 'slachtoffer-persoonlijkheid' als angst en onzekerheid door mezelf vast te zetten in relaties met andere mensen in en als beschuldiging voor hoe ik mij voel vanbinnen -- waardoor ik nooit heb opgestaan in mezelf in en als de alleen-heid van mezelf als wie ik werkelijk ben als eenheid en gelijkheid

ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en geaccepteerd nooit verantwoordelijkheid te nemen voor mezelf als mijn innerlijke ervaring van mezelf en mijn realiteit door te bestaan in en als beschuldiging als het dader- en slachtoffer construct dat ik heb toegestaan te bestaan in mezelf, nooit beseffend dat ik zelf de 'dader' creëer in en als gedachten, door mezelf te identificeren als 'het slachtoffer' en aldus het 'dader en slachtoffer' construct toesta te bestaan in de realiteit als mezelf

ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan mezelf af te scheiden van mijn ouders/leerkrachten/omgeving  door hen te definieren als 'daders' als 'de slechterikken' en mezelf te definieren als 'slachtoffer' en 'de goede' - en mezelf niet te willen aanvaarden als één en gelijk met het construct/de persoonlijkheid van 'de dader' en dus geen verantwoordelijkheid te willen nemen dat de dader in mezelf bestaat als wat ik heb geprojecteerd op mijn omgeving in en als de energetische polariteit die ik heb toegestaan te bestaan in mezelf waarin ik mezelf heb gedefinieerd in en als één kant van de polariteit, en de andere kant heb geprojecteerd op mijn omgeving als andere mensen

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en geaccepteerd niet één en gelijk te willen staan met de beoordelingen die ik heb geprojecteerd in andere mensen als wat eigenlijk in mezelf bestaat, omdat ik mezelf heb toegestaan mezelf te identificeren als 'het slachtoffer' in en als de emotionele ervaring van angst als 'mijn identiteit' en dus mijn identiteit niet wil loslaten in de plaats van te beseffen dat deze identiteit niet echt is in de eerste plaats omdat het een energetisch construct is dat IN MEZELF dat bestaat in en als gedachten, gevoelens en emoties

ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en geaccepteerd niet te beseffen dat elk levend wezen een 'dader' is in deze wereld, omdat we in elk moment van ademhaling een 'daad' verrichten, die verstrekkende gevolgen/consequenties heeft in de levens van alle andere wezens op deze planeet - en aldus is het 'dader en slachtoffer' construct in en als de geest als een gedachte en een energetische ervaring van macht/machteloosheid en woede/angst niet echt omdat het niets te maken heeft met de fysieke realiteit waarin we allen daders zijn, één en gelijk, en het er gewoon op aankomt dat wij allen verantwoordelijkheid nemen voor onze daden en voor onszelf als 'daders' in deze wereld

 ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegstaan en geaccepteerd niet te beseffen dat ik VERLANG om mezelf te identificeren als 'het slachtoffer' en om dus te bestaan in en als angst en onzekerheid als een innerlijke energetische ervaring in mezelf, omdat ik een 'identiteit'/'persoonlijkeheid' wil hebben waarin ik mij speciaal in uniek kan voelen, in afscheiding van en conflict met andere mensen



ik stel mij tot doel om één en gelijk te staan met elk deel van de realiteit omdat ik besef dat de realiteit in en als mezelf bestaat en dat ik zelf-oneerlijk ben in het definieren van mezelf als 'slachtoffer' dan wel 'dader'

ik stel mij tot doel aan te tonen dat de 'slachtofferrol' een manipulatietechniek is die mensen gebruiken om medelijden, hulp en ondersteuning te krijgen van hun omgeving

ik stel mij tot doel aan te tonen dat het gerechtssysteem waarin 'daders' worden opgesloten en beschuldigd en weggeduwd uit de samenleving, en slachtoffers vertroeteld/omarmd/verzorgd worden door de samenleving - een systeem is dat ontworpen is om van de mens een zwak wezen te maken, door in elk mens de angst te creëren om een 'dader' te zijn in deze wereld, uit angst om opgesloten te worden, en aldus steeds te kiezen voor de slachtofferrol tegenover bedrijven, overheid en 'officiele instanties' in deze wereld -- om er zeker van te zijn dat de mens nooit zal opstaan in deze wereld en werkelijk iets zal DOEN, als wat de mensen die aan de top van het geld-systeem staan constant doen in en als de uitbreiding van hun 'empirum', om te verzekeren dat er steeds maar een paar mensen de macht en controle in deze wereld behouden

ik stel mij tot doel aan te tonen dat elk mens in deze wereld een dader is, en dat het niet uitmaakt of dit nu 'passief' of 'actief' is, omdat elke beweging in deze wereld een 'daad' is die ALTIJD consequenties zal hebben op de wereld - en dat dus elke mens volledig verantwoordelijk is voor wat er bestaat in deze wereld

ik stel mij tot doel elke vorm van pestgedrag te stoppen in deze wereld door te staan als het levende voorbeeld als zelf-eerlijkheid - door een proces te bewandelen van zelf-vergeving, zelf eerlijkheid en zelf-correctie -- en door aan te tonen dat pesterijen en pestgedrag een resultaat zijn van dysfunctionele opvoeding, waarin het kind niet werd getoond en ondersteund in zijn gewaarzijn van zichzelf in en als eenheid en gelijkheid, maar waarin het kind opgevoed en getraind werd als een machine van ego-centrisme en eigenbelang als 'de consument' die de realiteit om zich heen blindelings consumeert vanuit persoonlijke verlangens/gevoelens/ervaringen en dus zichzelf heeft aanvaard als het gelimiteerde, eendimensionele bewustzijnssysteem van eigenbelang als de illusie van superioriteit