Dag 75: Puistjes

Ik vergeef mezelf dat ik puistjes heb toegestaan te bestaan als een zogezegd 'natuurlijke lichamelijke expressie' die zich voordoet in het lichaam van de puber en die symbool staan voor de onzekerheid van de puber over het zich ontwikkelende lichaam - en mij nooit te hebben afgevraagd waar die onzekerheid vandaan komt, door te geloven dat het normaal is dat een 'puber'/'tiener' zich onzeker voelt over zijn/haar lichaam, omdat dat geloof algemeen aanvaard is door/in de samenleving

ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en geaccepteerd nooit te beseffen dat de onzekerheid van de tiener over de 'ontluikende seksualiteit van het zich ontwikkelende lichaam' afkomstig is vanuit een ontoereikende opvoeding van de omgeving van het kind, die van het onderdrukken van seksualiteit een kunstvorm gemaakt heeft en een samenleving geproduceert heeft waarin seksualiteit onderdrukt, verborgen en taboe is en tegelijkertijd alomtegenwoordig aanwezig op subtiele wijzen in reclame en televisie en op onsubtiele wijzen in porno - waardoor de tiener/het kind verwarrende boodschappen krijgt en uiteindelijk een onzekerheid manifesteert in zichzelf,  als het proberen verborgen houden en beoordelen van de natuurlijke seksuele expressie van het fysieke lichaam en hierin een seksueel verlangen creëert in en als de 'verborgen wereld' van de 'back-chat' als de onderbewuste gedachten --- waardoor puistjes zich manifesteren als de woede van het kind/de puber tegenover zichzelf omwille van de seksuele onderdrukking, waarin de puber die woede gaat uiten tegenover zijn omgeving in en als beschuldiging en weerstand tegen de omgeving

ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en geaccepteerd puistjes te aanvaarden als 'wat mijn lichaam nu eenmaal doet' en het dan te proberen onderdrukken door allerlei middeltjes/huidverzorgingsproducten/schoonheidsproducten zodat ik een 'gave huid' zou hebben door puistjes te beoordelen als 'lelijk' en dus nooit te hebben stilgestaan bij wat de manifestatie/expressie van puistjes van het lichaam eigenlijk is en wat het lichaam mij duidelijk maakt in en als de manifestatie van puistjes - in en als het besef dat 'puistjes' een definitie is van het uiterlijk van het lichaam en dus bestaat in en als het menselijk bewustzijn als een 'symbolische resonantie' en dat de expressie van het lichaam in en als 'puistjes' dus specifiek is

ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en geaccepteerd te gelovend dat puistjes enkel de fysieke reactie/expressie is van de 'verhoging van hormoonproductie' tijdens de pubertijd en dus 'normaal' is - zonder ooit zelf te onderzoeken wat werkelijk de reden/oorzaak is van de expressie van puistjes door het lichaam, in en als het besef dat ik in en als het lichaam besta, en dat het antwoord dus in mezelf ligt en dat ik enkel in mezelf moet kijken naar wie ik ben vanbinnen als wezen

ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en geaccepteerd mezelf af te scheiden van de expressie van puistjes door het lichaam door wetenschappelijke veklaringen en uitleg te vertrouwen waarin ik mezelf heb afgescheiden van mezelf als het fysieke lichaam in de plaats van te beseffen dat ik besta in en als het lichaam en dat puistjes dus een expressie is van mezelf als het lichaam omwille van wie ik ben als wezen in en als het lichaam - en dat het antwoord op de vraag 'wat zijn puistjes?' dus in mezelf ligt

ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en geaccepteerd niet te beseffend dat puistjes een vicieuze cyclus is die gebaseerd is op de innerlijke ervaring van onzelfzekerheid - omdat de puber uit onzekerheid begint te krabben aan de puistjes in een poging om de puistjes te verbergen/stoppen, waardoor de puistjes enkel nog meer ontsteken en verspreiden als een lichamelijke reactie, en aldus de ervaring van onzekerheid over het uiterlijk vergroten en ondersteunen - en dat de enige manier om puistjes te stoppen is door zelf-beoordeling en dus zelf-onzekerheid te stoppen door te beseffen dat zelf-zekerheid niet bestaat in het uiterlijk als beoordelingen, maar een levende constante en stabiele expressie is van wie ik ben als levend wezen, ongeacht hoe ik eruit zie of 'wat mensen van mij denken/zeggen in en als beoordelingen'

ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en geaccepteerd niet te beseffen dat puistjes persoonlijkheids-gebonden zijn, en zich enkel zullen manifesteren in de 'onzelfzekere' en 'zelf-bewuste' persoonlijkheid en bij de meeste mensen weggaan in de adolescentie, naarmate de persoon de innerlijke ervaring van zelf-onzekerheid onderdrukt en verbergt in zichzelf om te bestaan in en als de uiterlijke presentatie van zelf-zekerheid als een bewuste ervaring, waarin de zelf-onzekerheid naar de onderbewuste ervaring wordt geduwd

ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en geaccepteerd nooit te hebben beseft en ingezien dat wanneer en als ik puistjes heb, het altijd in relatie staat met hoe ik mij voel vanbinnen en ik alleen puistjes krijg wanneer ik mezelf toesta te participeren in zelf-beoordeling in relatie met andere mensen in en als mezelf, omdat ik dan ook meer aan mijn huid krab

ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en geaccepteerd mezelf te laten programmeren door mijn omgeving in en als het bewustzijnssysteem als het beoordelen van de uiterlijke expressie van het lichaam, in en als de interpretatie van de geest in en als beoordelingen - en aldus puistjes te beoordelen als 'slecht' en 'negatief' -- omdat puistjes in de menselijke geest onderbewust geïnterpreteerd worden als een uiting van zelf-onzekerheid en dus gezien/ervaren worden als 'niet aantrekkelijk' in en als de menselijke zoektocht naar overleving in en als het spel van 'overleving van de sterksten', waarin de mens op zoek is naar een partner die zelf-zekerheid uitstraalt als een uiterlijke presentatie en dus schijnbaar 'hogere kansen' heeft op overleven in het systeem dan iemand die onzelfzekerheid uitstraalt

ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en geaccepteerd mezelf te identificeren met de ervaring van onzelfzekerheid in mezelf over mijn puistjes gebaseerd op hoe ik denk dat andere mensen mij beoordelen - waarin ik mezelf heb toegestaan mezelf te laten programmeren als 'een zelf-onzekere persoonlijkheid' als de 'rol' die ik 'speel' in deze wereld -- in de plaats van te beseffen dat de beoordelingen van de mensheid in en als de menselijke geest en de ervaring van zelf-onzekerheid, een energetisch systeem is van gedachten, gevoelens en emoties

ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en geaccepteerd een negatieve energetische waarde te associeren met het beeld van puistjes omdat ik mezelf heb toegestaan mezelf te laten programmeren in en als een bewustzijnssysteem als de zoektocht en het verlangen naar seks, waarin ik puistjes zie, beoordeel en interpreteer als 'onaantrekkelijk' en 'slecht' en 'negatief' en dus mezelf en andere mensen verwerp en afkeur als ik zie dat ze puistjes hebben omdat ik alleen maar aantrekkelijk, goed en positief wil zijn

ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en geaccepteerd te krabben aan mijn puistjes uit frustratie en angst als de angst dat andere mensen mij zullen verwerpen omdat ik puistjes heb, waardoor ik de puistjes en mijn huid alleen maar meer geïrriteerd maak - in de plaats van mezelf te aanvaarden in en als mezelf en alleen te staan in en als mezelf als het leven zelf in en als mezelf en te beseffen dat het verlangen om aanvaard te worden door andere mensen in mij geprogrammeerd geweest is door mijn omgeving als de mensheid in en als de zoektocht/het verlangen naar seks

ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en geaccepteerd mezelf te zien als een 'seks-machine', een wezen dat bestaat met als enige functie en doel om seks te hebben  en dus continu op zoek is naar seks, waarin ik mijn expressie en de expressie van andere mensen continu interpreteer vanuit wat de functie van die expressie is in mijn zoektocht en verlangen naar seks - waarin ik puistjes beoordeel als slecht en negatief omdat ze mij in de weg staan van het 'hebben' van een mooi, aantrekkelijk uiterlijk om mensen van het andere geslacht aan te trekken zodat ze seks met mij zouden hebben

ik stel mij tot doel te beseffen en aan te tonen dat puistjes een uiting zijn van het fysieke lichaam dat onderworpen is aan de 'geest in de machine' als de menselijke geest - waarin puistjes een expressie zijn van de geest in de machine, die het lichaam via hormonen dwingt om zichzelf op een bepaalde manier uit te drukken, en puistjes dus het gevolg zijn van de innerlijke ervaring van het individu en dus niet een 'normale' en 'vanzelfsprekende' uiting zijn van het 'puberende lichaam'

ik stel mij tot doel het lichaam te leren kennen en mezelf in en als het lichaam te leren kennen, om niet meer 'de geest in de machine' te zijn, maar om één en gelijk te staan met het fysieke lichaam in en als complete zelf-gewaarzijn in en als het besef dat ik als de geest als wie/wat ik mezelf heb toegestaan te worden in het lichaam besta, en dus het lichaam beïnvloed

ik stel mij tot doel niet meer zomaar wetenschappelijke uitleg over het lichaam te aanvaarden als 'de waarheid' en ten gevolge daarvan geen vragen meer te stellen bij hoe ik als het lichaam functionneer en dus mezelf te laten afscheiden van het lichaam door middel van kennis en informatie - in de plaats daarvan stel ik mij tot doel mezelf in en als het lichaam te leren door een proces van zelf vergeving, zelf eerlijkheid en zelf correctie af te leggen in en als het besef dat ik HIER besta in en als het fysieke lichaam en dat kennis en informatie OVER het lichaam de illusie is die gebruikt werd om ervoor te zorgen dat ik nooit zou beseffen dat ik het leven zelf ben in en ALS het fysieke lichaam