Dag 47: Vechten voor mijn Leugens

ik vergeef mezelf dat ik mezelf toesta en accepteer te vechten voor mijn leugens door vanuit een gevoel van woede en frustratie in gevecht te gaan met andere mensen om hen te overtuigen van mijn gelijk - waarin ik het 'spel'  van de mensheid van kennis en informatie meespeel, als het creëren van de ego-bubbel als de alternatieve 'realiteit' van de geest als kennis en informatie die niets te maken heeft met het leven als de simpliciteit en eenvoud van mezelf HIER

ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en geaccepteerd te communiceren met mensen vanuit het ego als het verlangen naar aandacht, erkenning en respect in en als menselijke relaties, waarin ik mezelf identificeer met wat mensen over mij denken/zeggen als meningen en opinies in en als polariteiten van juist/fout, goed/slecht en positief/negatief, waardoor ik niet zelf-eerlijk ben en mezelf niet uitdruk in eenheid en gelijkheid met mezelf, uit angst van negatieve beoordelingen/meningen/opinies -- in de plaats van mezelf te vertrouwen als het leven zelf als wie ik werkelijk ben als eenheid en gelijkheid en te communiceren vanuit mezelf als het besef dat ik één en gelijk ben met de persoon waarmee ik communiceer en dat elke vorm van vechten/woede/frustratie/conflict/discussie aantoont dat ik zelf-oneerlijk ben

ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en geaccepteerd mezelf te identificeren met meningen en opinies van andere mensen over mijn expressie door te verlangen naar relaties/connectie/verbondenheid met andere mensen, waardoor ik mezelf aanpas en verander om aanvaard en erkend te worden door andere mensen en aldus zelf-oneerlijk, manipulatief en onbetrouwbaar ben door mezelf niet uit te drukken als wie ik werkelijk ben ONVOORWAARDELIJK

ik vergeef mezelf dat ik mezelf nooit heb toegestaan en geaccepteerd te beseffen dat de mensheid in en als relaties altijd zich zal aanpassen en veranderen om aanvaard te worden door de mensen waar de mens speciale waarde aan hecht, zoals familie en vrienden, uit angst om alleen te staan - wat betekent dat de mens oninteger en onbetrouwbaar is in wat hij/zij zegt, omdat de mens zich enkel zal uitdrukken naargelang wat gezien en beoordeeld wordt als 'aanvaardbaar'/goed/positief/juist volgens zijn omgeving als waar hij/zij waarde aan hecht

ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en geaccepteerd mezelf te identificeren met bepaalde mensen/groepen van mensen in mijn omgeving en aldus met hun meningen/opinies over wat juist/fout, goed/slecht en positief/negatief is, en mezelf aan te passen en te veranderen in mijn expressie als meningen, opinies en geloofsystemen zodat ze mij 'goed'/juist/positief zouden vinden/beoordelen zodat ik mij goed kan voelen over mezelf als de energetische persoonlijkheid/identiteit die ik mezelf heb toegestaan te worden -- waarin ik de angst om alleen te staan in/met/als mezelf onderdruk in mezelf en waardoor ik tegenover alle andere mensen vecht voor de meningen, opinies en geloof systemen waarmee ik mezelf heb gedefinieerd en aldus vecht voor mijn leugens door niet te staan als mezelf als het leven zelf als de simplistische en eenvoudige expressie van het leven zelf

ik vergeef mezelf dat ik mezelf nooit heb toegestaan en geaccepteerd te beseffen dat wanneer en als ik conflict/gevecht/frustratie ervaar in mijn uitdrukking tegenover andere mensen, dat ik dan mezelf aan het uitdrukken ben vanuit angst, angst omdat mijn geloof systemen, meningen en opinies waarmee ik mezelf heb geidentificeerd bevraagd worden - waarin ik automatisch reageer vanuit het ego in en als een ego-beschermings/verdedigings-mechanisme als woede en frustratie om te vechten voor mijn leugens als geloofsystemen, meningen en opinies om de identiteit die ik heb opgebouwd in mezelf te beschermen/verdedigen - in de plaats van te beseffen dat deze identiteit, als een bijeenraapsel van meningen, opinies en geloofsystemen als kennis en informatie, een leugen is omdat het een expressie is die ik heb gekopieerd van mijn omgeving vanuit het verlangen om 'ergens bij te horen' en dus niet alleen te staan/bestaan, een leugen die ik verkondig/verkoop aan andere mensen als 'de waarheid' zonder ooit werkelijk stil te staan bij wat ik eigenlijk zeg -- omdat ik mezelf heb toegestaan ego-centrisch te zijn in en als het geloof dat hoe ik mij voel belangrijker is dan de fysieke realiteit en dat het aldus ok is om te liegen zodat ik mij aanvaard en erkend kan voelen door andere mensen in de plaats van de waarheid te spreken als wat het beste is voor het bestaan

ik vergeef mezelf dat ik mezelf nooit heb toegestaan en geaccepteerd te beseffen dat als ik mezelf toesta te liegen door te spreken vanuit het verlangen om erkenning te krijgen van andere mensen zodat ik mij goed kan voelen en niet te spreken vanuit mezelf als integriteit en zelf-eerlijkheid in en als eenheid en gelijkheid als wat het beste is voor al het Leven, dat ik dan een realiteit creëer en toesta te bestaan die één en gelijk is met wat ik toesta te bestaan in mezelf, als leugenachtigheid, manipulatie en deceptie in en als eigenbelang en ego-centrisme - door niet te beseffen dat ik door de waarheid niet te spreken, niet alleen de leugens in mezelf toesta te bestaan en ondersteun, maar ook in andere mensen die luisteren naar mijn leugens

ik vergeef mezelf dat ik mezelf nooit heb toegestaan te staan/bestaan in deze wereld als de stem van de waarheid, als de levende statement van wat ik wel en niet toesta te bestaan in mezelf en andere mensen als mezelf - door mezelf te hebben toegestaan mezelf aan te passen en te veranderen in mijn uitdrukking om meer te lijken op de mensen in mijn omgeving waar ik waarde aan hecht, zoals familie en vrienden en aldus hun meningen, opinies en geloof systemen als kennis en informatie over moraliteit en polariteit te hebben gekopieerd vanuit eigenbelang en ego-centrisme als de persoonlijke zoektocht en verlangen naar een goed gevoel

ik vergeef mezelf dat ik mezelf nooit heb toegestaan te beseffen dat ik, in het vechten voor mijn leugens waarin ik een gevoel van superioriteit in mezelf creëer en ervaar, mezelf eigenlijk uitdruk vanuit het gevoel van inferioriteit, angst en zelf-onzekerheid waarin ik mijn woorden/expressie eigenlijk beoordeel als onbeduidend en waardeloos door niet te beseffen hoe krachtig en machtig woorden zijn, en de invloed die woorden hebben op deze realiteit, op mijn leven en de levens van anderen en door dus te geloven dat het niet uitmaakt dat ik lieg of de waarheid aanpas en verander, als een houding/geloof dat ik heb gekopieerd/geleerd van mijn omgeving als familie en schoolsysteem waarin duidelijk werd dat niemand echt naar mij luisterde of respect had voor wat ik te zeggen had, tenzij ik praatte en mezelf uitdrukte zoals hen

ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en geaccepteerd mezelf te laten programmeren door familie en schoolsysteem in en als het geloof dat mijn expressie eigenlijk waardeloos en onbeduidend is door hoe ik behandeld werd als kind omdat niemand echt naar mij luisterde tenzij ik mezelf uitdrukte zoals wat zij wilden/verwachtten van mij, waardoor ik ben opgegroeid als volwassene als een ego in en als een constante zoektocht naar een positieve ervaring door gekopieerde kennis en informatie te gebruiken om menignen, opinies en geloofsystemen over de realiteit te verkondigen en verspreiden om erkenning en aandacht te krijgen van andere mensen, om de ervaring van inferioriteit en angst in mezelf te onderdrukken -- waardoor ik mezelf heb toegestaan een kopie te worden van mijn ouders en leerkrachten, en zelf aldus geen respect of appreciatie te hebben voor de eenvoud, onschuld, onvoorwaardelijkheid en integriteit van de expressie van het leven zelf als het kind als de waarheid, waarin ik de cyclus van misbruik van het bewustzijnssysteem als leugens en deceptie continueer




ik stel mij tot doel alle leugenachtigheid in mezelf en de mensheid als mezelf in eenheid en gelijkheid te stoppen, door te staan/bestaan als het punt van de absolute waarheid als de levende statement van wie ik ben als wat ik wel en niet toesta te bestaan in mezelf en elk ander wezen als mezelf als het leven zelf in en als eenheid en gelijkheid -- om te staan/bestaan als het levende woord, omdat ik besef dat de woorden die ik spreek bepalen wat ik toesta te bestaan in het bestaan en wie ik ben als het bestaan

ik stel mij tot doel om het proces te bewandelen van het herdefinieren van elk woord, zodat elk woord de levende expressie wordt van mezelf als wat het beste is voor allen in en als het absolute gewaarzijn van wie ik werkelijk ben als het leven zelf als eenheid en gelijkheid - om er zeker van te zijn dat ik in mijn onwetendheid van de kracht/macht van woorden in/op de werkelijkheid, geen consequenties creëer als waar ik op dit moment mee geconfronteerd wordt -- als wat ik mezelf heb toegestaan te creëren in en als de onwetendheid van de kracht/macht van het levende woord dat ik heb toegestaan te bestaan in mezelf, door mezelf te hebben laten programmeren dat mijn expressie onbeduidend en waardeloos is

ik stel mij tot doel aan te tonen en de ouders in deze wereld te ondersteunen in het gewaarzijn van de kracht en macht van woorden, en de consequenties die woorden creëren in het leven van het kind, als hoe het kind in elk moment via woorden geprogrammeerd wordt als een kopie van zijn/haar omgeving - en de noodzakelijkheid van het process van zelf-vergeving voor elk mens als het stoppen van de onwetendheid die aan de kern en oorzaak ligt van alle problemen in de wereld op dit moment

ik stel mij tot doel mezelf uit te drukken in en als appreciatie en respect voor mezelf als het leven zelf, als de onschuld, integriteit, zelf-eerlijkheid, simpliciteit en eenvoud van het leven zelf -- en woorden niet te gebruiken als ego-representatie/voeding/ondersteuning als manipulatie-middel vanuit persoonlijke verlangens/zoektocht naar positieve gevoelens in en als eigenbelang en ego-centrisme, maar mezelf uit te drukken in eenheid en gelijkheid met de woorden die ik spreek in en als het gewaarzijn van wie ik werkelijk ben als het levende woord, als het leven zelf, als volledig verantwoordelijk voor wat ik toesta te bestaan in de wereld/het bestaan, als één en gelijk met wat ik toesta te bestaan in mezelf