Dag 55: De dood is Slecht

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en geaccepteerd te geloven dat de dood slecht is

ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en geaccepteerd een negatieve energetische waarde te hechten aan 'sterven' en 'de dood'

ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en geaccepteerd  te geloven dat het 'erg' is als iemand sterft

ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en geaccepteerd de emotionele ervaring van verdriet te hebben gekopieerd van mijn omgeving/familie/samenleving als een reactie op de dood, als er iemand in mijn onmiddellijke omgeving sterft, om 'normaal' te zijn, 'zoals alle mensen' om 'erbij te horen', uit angst om afgewezen/beoordeeld te worden, en dus deze reactie/ervaring van verdriet op de dood te hebben aanvaard als 'normaal' - zonder ooit te beseffen dat deze reactie van verdriet ego-centrisme is omdat ik mezelf hierin verblind tot het enkel nog zien van mijn eigen persoonlijke omgeving en wat daarin gebeurt, zonder te beseffen dat er duizenden sterven in elk moment, op allerlei verschrikkelijke manieren -- hetgeen bewijst dat de emotionele ervaring van verdriet als reactie op de dood, niet 'echt' is en dat de dood dus niet 'erg' is omdat ik dat enkel denk/voel bij mensen in MIJN omgeving, die IK zie

ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en geaccepteerd angst te hebben om te sterven door de dood te beoordelen als 'slecht'

ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en geaccepteerd niet te beseffen dat de emotionele reactie op de dood en de geloofsystemen over de dood zoals 'de dood is slecht/negatief', cultureel bepaald zijn en dus niet 'echt' zijn, niets te maken hebben met de realiteit, maar mij aangeleerd geweest zijn door familie, samenleving en televisie als 'cultuur' als wat ik blindelings heb overgenomen/gekopieerd vanuit de angst om 'er niet bij te horen', als een overlevings-reactie

ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en geaccepteerd de dood en het leven te definieren in en als een energetische polariteit van negatief en positief, waarin ik de dood associeer met angst en het leven met verlangen - zonder ooit te beseffen dat ik hierdoor verantwoordelijk ben voor de dood van biljoenen mensen en levende wezens op aarde die zijn gestorven als slachtoffers van het geld systeem als het consumptie systeem dat bestaat om mijn verlangens te bevredigen, waarvan ik geloof dat dat 'het leven' is, in tegenstelling tot de dood als 'angst', en dus niet te beseffen dat dat wat ik altijd heb aanvaard en ervaren als 'het leven', namelijk verlangens, was eigenlijk de dood, als de reden van de vernietiging van het leven op aarde

ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en geaccepteerd niet te beseffen dat het geloof dat de dood afgescheiden bestaat van het leven in en als een polariteit van beoordelingen als 'leven-goed' en 'dood-slecht', een geloofsysteem is dat in mij geprogrammeerd geweest is door familie/omgeving/samenleving en niets te maken heeft met de realiteit als wie ik werkelijk ben als wat ECHT is

ik vergeef mezelf dat ik mezelf toesta en accepteer niet te beseffen dat de emotionele reactie van verdriet op de dood en sterfte, gebaseerd op de gedachte dat 'het heel erg is', enkel een reactie is op wat IK zie met mijn ogen als een beeld, waarin ik mezelf heb toegestaan en geaccepteerd de realiteit te ERVAREN vanuit mijn persoonlijke gedachten als geloofsystemen van goed en slecht, positief en negatief die ik heb gekopieerd van familie/omgeving/samenleving

ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en geaccepteerd een negatieve energetische waarde te hechten aan kerkhoven als een beeld in mijn gedachten, als een cultureel bepaald geloofsysteem dat 'de dood slecht is' en een emotionele ervaring die ik heb gekopieerd van mijn omgeving - hetgeen dus niets te maken heeft met de realiteit

ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en geaccepteerd een systeem te worden van geloofsystemen van 'goed' en 'slecht' als een kopie van familie/omgeving/samenleving in en als de emotionele ervaring van angst die in mij geprogrammeerd geweest is tijdens mijn kindertijd - in de plaats van hier te bestaan in deze wereld, in dit bestaan, als een levend wezen, in eenheid en gelijkheid met al dat hier bestaat, als wie ik werkelijk ben, en niet als een systeem van kennis en informatie

ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en geaccepteerd niet één en gelijk te staan met de dood en met het geloof dat de dood erg is

ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en geaccepteerd niet één en gelijk te staan met de emotionele ervaring van verdriet door mezelf te laten bepalen, definieren en sturen door verdriet, in de plaats van te beseffen dat de emotionele ervaring van verdriet een gekopieerde expressie/ervaring is die ik heb gekopieerd van mijn omgeving, televisie, familie

ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en geaccepteerd niet te beseffen hoe hypocriet het is om te geloven dat de dood erg en slecht is en emotioneel te reageren op de dood, en tegelijkertijd miljoenen kinderen te laten sterven zonder een krimp te geven -- als het ultieme bewijs dat gedachten, gevoelens en emoties het grootste kwaad zijn als ego-centrisme en eigenbelang als een systeem dat door familie als cultuur wordt doorgegeven



ik stel mij tot doel aan te tonen dat de dood één en gelijk is met het leven als HIER als 'de realiteit'

ik stel mij tot doel aan te tonen dat het leven niet positief is en de dood niet negatief

ik stel mij tot doel mezelf en de mensheid als mezelf te assisteren in het zien, begrijpen en beseffen dat de dood en het leven één en gelijk zijn in en als 'de realiteit' en dat de mens in en als de geest als beoordelingen van goed en slecht vast zit in onwetendheid en blindheid in en als het verlangen naar 'meer' - en niet WIL inzien hoe de realiteit echt in elkaar zit, hetgeen niet zomaar opgedeeld kan worden in beoordelingen van goed en slecht, maar hetgeen een levende expressie is van het leven dat zich ontplooit, transformeert en beweegt in elk moment van ademhaling, waarin al wat 'gebeurt', simpelweg HIER is, niet goed noch slecht

ik stel mij tot doel elke reactie, geloof of beoordeling over de dood in mezelf en de mensheid te stoppen zodat ik als de mensheid eindelijk kan opstaan en leven in en als eenheid en gelijkheid in en als de nederigheid van het besef dat het leven ECHT bestaat, en niet inferieur is aan de kennis van het goed en het kwaad van de menselijke geest - om te bestaan in eenheid en gelijkheid met het bestaan als het leven op aarde zodat we onszelf kunnen ervaren en uitdrukken in en als constante zelf-ontdekking  zonder beoordeling

ik stal mij tot doel aan te tonen dat de emotionele ervaring van verdriet enkel ego en eigenbelang is, als een excuus dat de mens zoekt om zich speciaal te voelen - en dat mensen die zeggen dathet 'erg' is dat er zoveel mensen/dieren sterven in de wereld, enkel bestaan in hun ego en weigeren de realiteit te zien als wat het werkelijk is als een systeem waarin niets goed en niets slecht is

ik stel mij tot doel aan te tonen dat kennis van goed en kwaad en het beoordelen/onderverdelen van de realiteit als 'goed' en 'kwaad' niet nodig is om te doen wat er gedaan moet worden om een hemel op aarde te creeren - het is zelfs zo dat de huidige staat van de wereld een resultaat is dat de kennis van het goed en kwaad van de mens enkel vernietiging brengt, omdat het de mens verblind van wat er werkelijk gaande is in het bestaan, en omdat het de mens verdooft van het zichzelf kunnen zien in een ander, in eenheid en gelijkheid met en als de fysieke realiteit