Dag 76: Opzettelijke Zelf-Sabotage

Wat ik heb gemerkt in mezelf als een soort van ego-beschermings mechanisme en opzettelijke zelf-sabotage in mijn process van zelf-ontwikkeling en zelf-realisatie is de ervaring van depressie en het verlangen om op te geven wanneer ik iemand anders zie die ik beoordeel als 'beter dan mezelf' in 'het proces van zelf realisatie' omdat ik mezelf als persoonlijkheid/karakter heb gedefinieerd in en als competitie als het verlangen om te 'winnen' en 'de winnaar te zijn' als het gevoel van superioriteit in mezelf doorheen mijn leven, waarin ik mezelf op een onderbewust niveau altijd ervaar. Ik heb mezelf steeds in vergelijking met andere mensen gezien en beoordeeld als iemand die het meest haar best doet, iemand die heel slim is en over het algemeen slimmer is dan de anderen, iemand die over het algemeen meer inzichtvol is dan de anderen en iemand die over het algemeen dingen sneller 'door heeft' en 'vat' dan andere mensen -- dit is de 'karakter-definitie' waarin ik mijn hele leven heb bestaan - die steeds over het algemeen bevestigd werd door de erkenning die ik kreeg van mijn omgeving die 'ervan versteld stond' dat ik 'dat allemaal wist/kon/zag'. Dus wanneer ik dan iemand anders zie die meer erkenning krijgt dan ikzelf voor haar 'inzicht' en 'snelheid in het proces', reageer ik automatisch met jaloezie en dan met depressie en het verlangen om 'op te geven' als een opzettelijke zelf-sabotage dat ik in mezelf geprogrammeerd heb die opkomt vanaf het moment dat ik mij in mijn zelf-definitie als 'superieur'/'de winnaar'/'de beste' bedreigd voel - waarin ik er dus 'niet tegen kan' dat iemand 'beter' is dan ikzelf en aldus manieren ga zoeken om mezelf toch nog speciaal te kunnen voelen door bijvoorbeeld 'op te geven', omdat 'opgeven' gebeurt in een competitie wanneer de 'andere spelers' zien dat ze niet meer kunnen winnen.

De ervaring van 'opgeven' als 'depressie' is gebaseerd op allerlei zelf-rechtvaardigende gedachten waarin ik geloof dat het 'niet eerlijk is' dat ik niet heb kunnen 'winnen' omdat ik 'zo hard mijn best gedaan heb', waarin ik met andere woorden de verantwoordelijkheid voor mijn 'verlies' van mij afschuif en in de handen leg van 'God' en 'mijn omgeving', omdat ik mezelf heb laten programmeren door mijn omgeving in en als het geloof dat ik 'speciaal' ben dus altijd 'speciale aandacht' zal krijgen voor wat ik doe - dus als ik die speciale aandacht dan niet krijg, gebruik ik depressie en 'opgeven' als een manipulatie-middel om mij toch nog speciaal te voelen, door mezelf in de slachtoffer-rol te plaatsen. En dat is dan hoe ik mij eigenlijk continu ervaar in mezelf, hetgeen ik dan zie/ervaar als 'mijn individualiteit'/'mijn identiteit' - hetgeen in wezen een excuus is om mezelf af te scheiden van mijn omgeving en mij speciaal te voelen in mijn zoektocht naar aandacht/erkenning/roem.

Via dit mechanisme zorg ik ervoor dat ik nooit het gevoel dat ik superieur/beter/de beste/de winnaar ben opgeef en dus besef dat dit niet is wie ik werkelijk ben, maar waarin ik mezelf net ga opsluiten/isoleren in mezelf en me ga wentelen in de persoonlijkheid van de verliezer waarin ik depressie en zelf-medelijden gebruik om toch nog aandacht 'af te snoepen' van mijn omgeving - om ervoor te zorgen dat ik kan blijven bestaan in en als het gevoel/geloof dat ik 'uniek' en 'speciaal' ben als het gevoel/geloof waarmee/waarin ik mezelf heb gedefinieerd.



Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en geaccepteerd mezelf opzettelijk te saboteren in het proces van zelf realisatie door te reageren met de emotionele ervaring van depressie en het verlangen om op te geven van het moment dat ik zie dat ik toch niet superieur/de beste/de winnaar/beter ben als het gevoel/geloof waarin ik mezelf heb toegestaan te participeren in en als de vergelijking met andere mensen - als het bewijs dat ik niet zelf-eerlijk ben in het mijn startpunt in het proces omdat ik duidelijk enkel uit ben op 'winnen' en 'anderen verslagen' in mijn zelf-gecreëerde spel van vergelijking

ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en geaccepteerd mezelf te definieren in en als de ervaring van depressie, zelf-medelijden en het verlangen om 'op te geven' omdat ik mezelf heb toegestaan een systeem van competitie te worden waarin ik koste wat kost de ervaring in mezelf wil voelen dat ik 'de winnaar' ben, dat ik op de één of andere manier 'speciaal' ben, waarin depressie een manipulatie-techniek is om toch nog te krijgen wat ik wil, namelijk aandacht en erkenning, ook als/wanneer ik 'verloren' ben in het 'spel', als het ultieme bewijs dat het 'spel van competitie' in de geest absoluut geen 'eerlijk' spel is omdat het eigenlijk alleen maar draait rond 'ikke' en mijn verlangen om te winnen, waarin ik uiteindelijk manieren zal vinden om ervoor te zorgen dat ik ALTIJD de winnaar zal zijn, omdat ik 'niet tegen verliezen kan'

ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en geaccepteerd niet te beseffen dat het 'spel' van het 'capitalisme' in deze wereld als het 'vrije markt-spel' niet 'eerlijk' is, omdat het een gemanifesteerde 'reflectie' is van mezelf als het 'spel' van competitie in en als energetische ervaringen in mezelf, waarin ik ALTIJD de winnaar ben, omdat ik steeds manieren vind om ervoor te zorgen dat ik koste wat kost mij superieur voel in mijn geest, net zoals de elite in deze wereld symbool staan voor de bewuste geest in mezelf als de 'eeuwige winnaar', die alles zullen doen om ervoor te zorgen dat ze aan de top blijven, en dan redenen en rechtvaardigingen gaan verzinnen om de mensheid te doen geloven dat het 'spel' 'eerlijk' is zodat niemand ooit beseft wat er eigenlijk aan de hand is in de wereld, net zoals ik nooit heb beseft waar ik eigenlijk mee bezig was in mezelf, als de oneerlijkheid en corruptie die zich afspeelde in en als mijn geest

 ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en geaccepteer niet te beseffen dat het gevoel in mezelf dat ik 'de beste'/'de winnaar'/'superieur' ben in vergelijking met andere mensen niet echt is,  omdat wanneer ik in een situatie ben waarin ik inzie dat ik niet superieur/de winnaar ben als hoe ik mij voel in mijn geest, ik in een tegenreactie van depressie en opgeven schiet waarin ik mijn innerlijke illusie probeer te beschermen, om, ondanks de realiteit, toch nog te kunnen participeren in de ervaring/het geloof dat ik de winnaar/superieur/de beste ben

ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en geaccepteerd mezelf te definieren in en als het gevoel van superioriteit dat ik koste wat kost probeer te beschermen door in depressie en opgeven te gaan wanneer ik mij niet superieur kan voelen en niet kan participeren in gedachten dat ik 'beter'/'de beste' ben in vergelijking met andere mensen in de plaats van te beseffe dat het gevoel van superioriteit in mezelf een systeem is dat in mij geprogrammeerd geweest is door mijn omgeving tijdens mijn kindertijd in interactie met mijn omgeving - waarin mijn familie mij heeft aangeleerd dat ik 'speciaal' ben en 'beter dan', meer uniek/speciaal/belangrijk dan de andere kinderen

ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en geaccepteerd mezelf te identificeren met hoe mijn familie mij heeft behandeld/geprogrammeerd in en als afscheiding van de realiteit in en als het verlangen om te 'winnen' als het beschermen en in stand houden van het innerlijke gevoel dat ik speciaal, uniek en belangrijk ben in deze wereld en dus andere mensen te zien als mijn vijanden in het spel van 'competitie' om de 'prijs' als aandacht/erkenning/geld/seks te 'winnen'/krijgen - waarin ik mezelf heb toegestaan een 'happy consumer' te worden, en dus blindelings mee te draaien in het consumptie-systeem van de samenleving in en als het geld-systeem dat draait op het verlangen in elk individu naar roem, geld, seks en macht en aldus velen in de kou laat staan als de slachtoffers/verliezers van het spel van competitie, waarin er maar een aantal de 'winnaars' kunnen zijn, die er dan alles aan doen om in die positie te blijven, net zoals ik er altijd alles aan doe om in de positie van de 'winnaar' te blijven in mijn geest in vergelijking met anderen

ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en geaccepteerd nooit te beseffen dat deze wereld een resultaat/gevolg/gemanifesteerde consequentie is van hoe/wie ik mezelf heb toegestaan te worden in en als mezelf als een medogenloos systeem van ego-centrisme dat 'positiefheid', 'verbondenheid', 'liefde', 'eerlijkheid' gebruikt als uiterlijke presentatie om de realiteit van competitie, vergelijking, beoordeling en conflict te verbergen - waarin elk mens in deze wereld een 'karakter'/'rol' uitspeelt/uitleeft als een deel van mezelf als hoe ik mezelf heb afgescheiden van mezelf in en als de geest -- met de bewuste geest als de elite =  de eeuwige winnaars/de beste/positief en de onbewuste geest als de 'armen' = de eeuwige verliezers/de mindere/negatief en degenen die daartussen liggen als de onderbewuste geest

ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en geaccepteerd een medogenloos systeem van competitie te worden waarin het enige dat telt is dat ik mij de winnaar kan voelen als een energetische opwinding in mezelf, en aldus de echte realiteit van mezelf in en als deze wereld kan negeren en onderdrukken, een realiteit van leugenachtigheid, corruptie, manipulatie en misleiding -- één en gelijk met hoe de elite van de wereld, als de mensen die geld hebben er alles aan doen om de waarheid van de wereld als manipulatie, corruptie, misleiding en leugenachtigheid, te ontkennen en onderdrukken onder 'liefde', 'licht', 'beroemdheid' en 'superioriteit'

ik vergeef mezelf dat ik het construct van het verlangen om te winnen en de automatische zelf-sabotage van opgeven en depressie heb toegestaan te bestaan in mezelf in afscheiding van mezelf als een construct dat ik mezelf heb toegestaan te creëren in mezelf tijdens mijn kindertijd in mijn zoektocht naar de positieve energetische ervaring in mezelf van 'winnen', als aandacht/erkenning/geld/roem krijgen, die ik koste wat kost wilde ervaren in mezelf - waarin ik het verlangen om op te geven en depressie heb gecreëerd in mezelf als een manier om mij toch nog speciaal te kunnen voelen in mezelf, door mezelf te zien/voelen als het slachtoffer van het 'spel' - en dus niet eerlijk te zijn met mezelf over het feit dat ik de creator ben van het spel omdat ik mij zo graag 'de winnaar' wilde voelen/wanen en dus nooit te hebben beseft dat letterlijk alle gedachten, gevoelens en emoties in mezelf niet te vertrouwen zijn omdat het allemaal maar draait rond één punt, namelijk mijn verlangen om te winnen en mij superieur te voelen, waarin alle gedachten, gevoelens en emoties manieren/technieken zijn die ik ontworpen heb om de ervaring van superioriteit in mezelf te valideren/rechtvaardigen

ik vergeef mezelf dat ik mezelf nooit heb toegestaan en geaccepteerd de ervaring van competitie in en als vergelijking in mezelf in en als het verlangen om mij superieur te voelen, te stoppen en te beseffen dat wat ik toesta te bestaan in mezelf, is wat ik manifesteer in de fysieke realiteit als de levens van de levensvormen op aarde en dat ik dus verantwoordelijk ben voor het bestaan van armoede, hongersnood en uitbuiting als de gemanifesteerde 'verliezers' in het globale spel van competitie als de competitie in mezelf waarin ik koste wat kost 'de elite' wil zijn en dus alle aandacht/erkenning/geld/seks krijgen als wat de elite in deze wereld krijgt/heeft -- in de plaats van te staan in en als eenheid en gelijkheid, als het levende voorbeeld van wat het beste is voor al het leven, waarin ik in eenheid en gelijkheid sta met elk deel van mezelf en dus een systeem creëer op aarde dat elk deel op/van de aarde respecteert en verzorgt in eenheid en gelijkheid, waardoor er dus niemand uit de boot valt en er geen verliezers zijn omdat er ook geen 'spel' is

ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en geaccepteerd mezelf opzettelijk te isoleren en af te sluiten/scheiden van andere mensen, om mij speciaal en uniek te kunnen voelen in en als mijn geest, omdat ik weet dat ik in relaties met andere mensen mezelf zal leren kennen en zal inzien wie ik werkelijk ben als wat er werkelijk in mijn geest bestaat, hetgeen helemaal niet zo 'superieur' en speciaal en uniek is als wat ik altijd had gedacht, maar hetgeen enkel ego-centrisme is als persoonlijke verlangens die ALTIJD ten koste zijn van andere mensen

dus ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en geaccepteerd nooit te beseffen dat mijn angst van sociaal contact eigenlijk de angst is om in te zien dat ik niet superieur ben en om dus in te zien dat ik mezelf heb toegestaan te bestaan in en als een leugen van zelf-verheerlijking - en dat mijn 'neiging' om mezelf te isoleren en niet te participeren in groepen van mensen en gesprekken/interactie, in wezen de neiging is van mijn geest als mijn verlangen om te participeren in innerlijke gedachten, gevoelens en emoties van superioriteit die enkel kunnen bestaan in en als zelf-isolatie en zelf-afscheiding als de geheime kamers van mijn geest --- in de plaats van mezelf uit te dagen en mezelf de kans te geven om door/uit mijn zelf-opgelegde limitaties van de geest te stappen door te praten met mensen en in interactie te gaan met mensen en aldus te beseffen dat mijn zelf-aanvaardde 'identiteit' van 'ik ben een verlegen/stil/geisoleerde persoonlijkheid' eigenlijk een zelf-gecreëerd geheel is van technieken die in functie staan van het in stand houden van de energetische ervaring van superioriteit in mezelf





ik stel mij tot doel om elke vorm van competitie in mezelf te stoppen en zelf-eerlijk te zijn  in en als het besef dat ik verantwoordelijk ben voor wat bestaat in deze wereld, omdat ik een levend wezen ben als het leven zelf, en dat hoe deze fysieke realiteit bestaat, het levende bewijs is van wat bestaat in mezelf als wie/wat ik mezelf heb toegestaan te worden in mezelf als het leven, hetgeen een oneerlijk spel is van competitie in en als corruptie, manipulatie en misleiding

ik stel mij tot doel zelf-eerlijk te zijn en in te zien dat er niets positief of 'goed' of 'superieur' is aan mezelf en aan de realiteit als mezelf, en om eerlijk te zijn met mezelf over wat ik heb toegestaan te bestaan in mezelf als de corruptie, manipulatie en misleiding van de geest in en als de zoektocht/verslaving naar/van de ervaring van superioriteit - zodat ik kan opstaan in en als mezelf als een waardig wezen in en als zelf-respect, zelf-eerlijkheid en zelf-vertrouwen om langs binnen en langs buiten altijd te staan als het beste voor al het leven, om één en gelijk te staan met elk deeltje van mezelf in en als de fysieke realiteit zowel als in mezelf en aldus een wereld te creëren die naar het evenbeeld en gelijknis is van wie ik werkelijk ben als eenheid en gelijkheid

ik stel mij tot doel elke sabotage-techniek die ik heb toegestaan te bestaan in mezelf tot op de grond uit te spitten en te stoppen in mezelf en mezelf niet meer toe te staan een zelf-oneerlijk, corrupt en manipulatief systeem van eigenbelang te zijn dat niet te vertrouwen is - om voor de eerste keer in mijn bestaan mezelf te leren kennen als wie ik werkelijk ben als waar ik werkelijk toe in staat ben, om te bestaan als wat het beste is voor mezelf als het bestaan

ik stel mij tot doel de geest in mezelf als het emotionele reactieve spel van competitie niet te vertrouwen en te beseffen dat gedachten, gevoelens en emoties enkel bestaat op basis van persoonlijke verlangens naar de ervaring van superioriteit dat geen enkele rekening houdt met de realiteit en dus absoluut gevaarlijk is in haar bestaan in deze wereld en dus zo snel mogelijk uitgeroeid moet worden, tenzij door de dood tenzij door het doorlopen van een proces van zelf-vergeving, zelf-eerlijkheid en zelf-correctie



ik stel mij tot doel om elke zelf-opgelegde en zelf-aanvaarde limitatie in en als de geest uit te dagen en door te duwen tot ik sta in en als mezelf in en als de ongelimiteerde expressie van het leven zelf als ware vrijheid, en dus mezelf niet meer te laten bepalen door het ego van de geest als het gesloten systeem van gedachten, gevoelens en emoties waarin ik mezelf heb toegestaan mezelf af te scheiden en te isoleren van de realiteit om te kunnen bestaan in en als een geheime innerlijke realiteit van geheime verlangens