Dag 457: De Consequenties van het Onderdrukken van Gedachtenpatronen

Dit is een verderzetting van "Dag 456: Hoe de Bewuste Persoonlijkheid de Onderbewuste Persoonlijkheid Onderdrukt - Zelf-Vergeving Dimensie" waarin ik zelf-vergeving heb toegepast in relatie tot hoe ik heb gemerkt dat mijn geest functioneert in verband met een specifiek gedachtenpatroon van competitie dat opkomt in mijn geest. Omdat ik had gemerkt dat, elke keer wanneer zulk 'n gedachten opkwamen in mezelf, van 'ik ben beter dan die' of 'ik ben minder dan die' of 'kijk hem/haar nu, hoe dom', enzovoort -- als gedachten waarin ik mezelf in competitie plaats met die personen en mezelf en hen beoordeel op basis van allerlei waarde-oordelen - dan reageerde ik in mijn 'bewuste geest/gedachten' op dat gedachtenpatroon met een onderdrukking en een gevecht, waarin ik mijn eigen geest aan het beoordelen was --- omdat ik een bewuste persoonlijkheid had gecreëerd in mijn geest van mezelf als 'een goed persoon' en daarin mezelf had gedefinieerd als 'iemand die anderen niet beoordeelt', gebaseerd op een idee dat 'mensen beoordelen slecht is' en dat 'een goed persoon beoordeelt een ander niet'.

En dus, wat ik hierin aan het doen was, is oneerlijk zijn tegenover mezelf over wie ik eigenlijk ben door mezelf te beoordelen - want, ik bedoel, in mijn bewuste geest, als die persoonlijkheid die ik van mezelf gecreëerd heb als schijnbaar een 'goed persoon' die 'anderen niet beoordeelt' - ben ik in feite aan het vechten tegen de gedachten die opkomen in mijn geest --- en die gedachten laten mij zien wie ik eigenlijk echt ben vanbinnen --- namelijk iemand die andere mensen wel beoordeelt, en dus niet een 'goed persoon'.

En, de reden waarom dit een probleem vormt - is dat ik in mezelf, op de achtergrond in mijn geest, wel degelijk reageer met gevoelens en emoties op die 'onderbewuste' gedachten van competitie die opkomen in mijn geest, maar omdat die reacties op onbewust niveau gebeuren omdat ik het heb onderdrukt en ontkend in mijn 'bewuste geest', besef of zie ik niet dat die emotionele en gevoelsmatige reacties zich aan het opbouwen zijn --- en dan uiteindelijk komt er een situatie waarin ik plots heel emotioneel reageer schijnbaar zonder aanwijsbare reden als een gevolg van al die opgebouwde energie. Dus, om die opbouwing en uiteindelijk uitbarsting te vermijden --- pas ik een proces toe van zelf-onderzoekend schrijven, zelf-vergeving en zelf-correctie, waarvan ik de twee eerste stappen al heb afgelegd in de voorbije dagen in mijn Reis Naar Leven Blog.

Dus, zolang ik niet eerlijk ben over wat er werkelijk omgaat in mijn geest - zal ik blijven reageren op situaties op manieren die ik niet kan voorspellen of stoppen omdat ik niet begrijp waar die specifieke reacties vandaan komen op bewust niveau. Zo werd ik bijvoorbeeld geconfronteerd met een emotionele reactie van willen opgeven terwijl ik squash aan het spelen was in de academie - hetgeen, nadat ik mijn proces van zelf-onderzoek had afgelegd, een gevolg bleek te zijn van hoe ik in mezelf specifieke onderbewuste gedachtenpatronen beoordeelde en onderdrukte --- omdat ik, door mezelf te verzetten en te vechten tegen deze gedachten in mezelf, een 'wrijving' creëerde in mezelf, als een energetische lading ten gevolge van het gevecht/conflict dat ik in mijn geest creëer door mezelf te beoordelen - hetgeen zich dan uitdrukte in de vorm van emotionele reacties.

Terwijl, als ik in de plaats van mezelf te verzetten tegen deze gedachtenpatronen - de gedachten die opkwamen in mijn geest eerder zou aanvaarden en accepteren in en als mezelf - dan zou ik zelf in een positie van 'authoriteit' staan tegenover wat er omgaat in mijn eigen geest en dan zou ik, vanaf het moment dat ik specifieke gedachten in mezelf identificeer die niet het beste zijn voor mezelf of voor mijn omgeving, die gedachten kunnen veranderen. Terwijl, zolang ik niet eerlijk ben met mezelf over wie ik eigenlijk ben in en als mijn gedachten, sta ik die gedachten toe macht te hebben over mezelf --- omdat ze nog steeds bestaan in mezelf, enkel op onderbewust niveau, hetgeen gevaarlijk kan zijn in de zin van dat het uiteindelijk allerlei reacties zal activeren in mezelf die op onverhoedse momenten naar boven zullen komen.


Wordt Vervolgd in Dag 458

Dag 456: Hoe de Bewuste Persoonlijkheid de Onderbewuste Persoonlijkheid Onderdrukt -- Zelf-Vergeving Dimensie

Dit is een Verderzetting van "Dag 455: Hoe de Bewuste Persoonlijkheid de Onderbewuste Persoonlijkheid Onderdrukt"


Zelf-Vergeving Dimensie

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en geaccepteerd mezelf af te scheiden van het competititeve personage/persoonlijkheid in mijn geest als specifieke gedachten die opkomen waarin ik mezelf vergelijk met andere  mensen vanuit een verlangen om mij superieur te voelen - door, wanneer en als ik dit personage zie opkomen in mezelf, te reageren met gedachten van 'dit ben ik niet' en een emotionele ervaring van weerstand en angst

ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en geaccepteerd in ontkenning en onderdrukking te bestaan in relatie tot de competitieve persoonlijkheid in mezelf als gedachten waarin ik mezelf vergelijk met andere mensen om mij superieur te kunnen voelen die opkomen in mezelf door deze gedachtenpatronen, verbonden met een verlangen om mij superieur te voelen tegenover andere mensen te beoordelen als 'negatief' en 'slecht'/'fout'

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en geaccepteerd competitieve gedachten en het verlangen om te winnen en beter te zijn dan andere mensen te beoordelen als slecht en negatief en daardoor in mezelf te vechten en in weerstand te gaan tegen deze gedachten door niet te willen aanvaarden dat dit soort gedachten en persoonlijkheid deel uitmaakt van mezelf --- uit angst dat als ik dit deel van mezelf aanvaard als mezelf, dat ik dan zelf ook 'slecht' en 'negatief' zal zijn, en uit angst voor de consequenties dat dit zal hebben voor mijn voortbestaan in mijn wereld en realiteit

ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en geaccepteerd het deel van mezelf waarin ik verlang om mij superieur te voelen en te winnen tegenover andere mensen opzettelijk te beoordelen en te onderdrukken, verbergen en ontkennen in functie van het presenteren van een specifiek 'beeld' van mezelf tegenover andere mensen om mensen in mijn omgeving te kunnen manipuleren om mij te ondersteunen in mijn voortbestaan in deze wereld en realiteit -- en dat ik daarin mezelf heb toegestaan en geaccepteerd te bestaan als een leugen

ik vergeef mezelf dat ik mezelf nooit heb toegestaan en geaccepteerd eerlijk met mezelf over wie ik eigenlijk ben vanbinnen als de gedachten, gevoelens en emoties die opkomen in mijn geest vanuit het startpunt van een verlangen om mij superieur te voelen tegenover andere mensen - door, vanaf het moment dat ik die gedachten en gevoelens/verlangens zie opkomen, onmiddellijk in een gevecht te gaan door te denken van 'deze gedachten zijn slecht' en 'ik mag zo niet denken' en 'ik mag zo niet zijn', verbonden met een angst dat mensen mij zouden afwijzen en wegduwen als ze zouden zien dat ik zo denk -- in de plaats van in te zien dat ik daarin mezelf volledig heb gedefinieerd in en als de persoonlijkheid die ik van mezelf opzettelijk heb gecreëerd in functie van het verzekeren van mijn overleving in deze wereld door middel van het creëren van 'sociale relaties' met mensen in mijn omgeving en dat ik dus mezelf heb verloren in mijn eigen 'leugens'

ik vergeef mezelf dat ik mezelf niet heb toegestaan en geaccepteerd in te zien dat deze persoonlijkheid waarin ik mezelf voordoe als een 'sociaal iemand' namelijk als iemand die niet geinteresseerd is in competitie en superioriteit en winnen, gebaseerd is op een angst dat ik niet zal kunnen overleven in mijn omgeving die ik heb gekopieerd van mijn omgeving -- en dat ik vanuit die angst een persoonlijkheid heb gecreëerd in en als mezelf, waarin ik wie ik werkelijk ben vanbinnen onderdruk en ontken en verberg --- in de plaats van één en gelijk te staan met mijn omgeving in en als een inzicht in hoe deze realiteit werkt en functioneert en een begrip van wat er eigenlijk nodig is om te kunnen overleven in deze wereld en realiteit --- en daarin te begrijpen en in te zien dat, hoewel ik af en toe een persoonlijkheid moet spelen om te functioneren in de menselijke samenleving, dat dat niet hoeft te betekenen dat ik mezelf moet gaan identificeren met deze persoonlijkheid door bijvoorbeeld angst te gaan hebben van mijn eigenlijke echte interne realiteit die in contrast en tegenstrijdigheid staat met de persoonlijkheid die ik van en als mezelf presenteer naar mijn omgeving toe

ik vergeef mezelf dat ik mezelf nooit heb toegestaan en geaccepteerd persoonlijkheden te zien en erkennen als iets praktisch - namelijk iets dat ik als een gereedschap kan gebruiken om mezelf te manoevreren in mijn fysieke werkelijkheid als de menselijke samenleving en al de verschillende structuren in en van de menselijke samenleving --- in functie van het bewerkstelligen van een samenleving/wereld die het beste is voor alle levende wezens, waarin uiteindelijk geen enkel wezen nog hoeft te 'doen alsof' of een persoonlijkheid hoeft te spelen om te kunnen leven/overleven

ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en geaccepteerd mezelf af te scheiden van de persoonlijkheid die ik speel in deze wereld in functie van het functioneren en te overleven in de menselijke samenleving --- door deze persoonlijkheid te definieren in en als een emotionele ervaring van ANGST, waardoor ik automatisch alles in mezelf dat niet overeenkomt met deze persoonlijkheid van mezelf wegduw en probeer te onderdrukken --- in de plaats van dat ik dingen zie op een praktische manier en zie, besef en begrijp hoe 'sociaal bewustzijn' in en als de menselijke geest als het systeem in de mens zowel het system in en als de 'menselijke samenleving' eigenlijk werkt, zodat ik op de meest functionele en directe manier gebruik kan maken van bijvoorbeeld een 'sociale persoonlijkheid' --- en zo op een gestructureerde manier de structuur in en van deze wereld en realiteit stuur op een manier die het beste is voor mezelf en mijn omgeving

ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en geaccepteerd in hoe ik mezelf uitdruk in mijn wereld en realiteit tegenover de mensen in mijn omgeving te laten sturen door een voorgeprogrammeerde emotionele ervaring van ANGST in de plaats van zelf te staan in mezelf als het zelf-sturende principe waarin ik mezelf in mijn 'sociale persoonlijkheid' vormgeef en manifesteer op een manier die het beste is voor zowel mezelf als voor mijn omgeving --- waarin ik, in en als mijn sociale persoonlijkheid dus niet enkel besta op basis van en in en als persoonlijke belangen en verlangens, maar eerder verantwoordelijkheid neem voor de impact die ik via deze sociale persoonlijkheid heb op mijn omgeving en mijn wereld en realiteit

ik vergeef mezelf dat ik mezelf nooit heb toegestaan en geaccepteerd in te zien dat als ik mijn sociale persoonlijkheid baseer op een emotionele reactie van angst op deze wereld en realiteit --- dat ik daardoor een persoonlijkheid zal creëeren  waarin ik mezelf uitdruk en beslissingen maak op een manier die consequenties zal creëren in mijn omgeving omdat ik enkel mijn eigen persoonlijke ervaring van angst en verlangen in overweging neem en niet de eigenlijke realiteit van hoe deze werkelijkheid eigenlijk functioneert en wat er nodig is om een wereld/realiteit te creëren die het beste is voor alle wezens --- en dat ik daarin dus een wereld creëer en manifesteer  die deze angst enkel verstevigt en bevestigt --- in de plaats van verantwoordelijkheid te nemen voor hoe ik mezelf uitdruk in deze wereld en realiteit  en ervoor te zorgen dat hoe ik mezelf uitdruk steeds het beste resultaat zal produceren in relatie tot hoe deze wereld bestaat en hoe ik besta in en als deze wereld

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf nooit heb toegestaan en geaccepteerd mijn interne realiteit als de competitieve gedachten waarin ik mezelf vergelijk met andere mensen vanuit een verlangen om mij superieur te voelen tegenover hen, te aanvaarden in en als mezelf --- door mezelf te hebben toegestaan en geaccepteerd mezelf te definieren in en als een emotionele ervaring van ANGST tegenover mijn omgeving, en daarin automatisch mezelf volledig te conformeren naargelang de waarde-oordelen, ideëen en geloofsystemen van de mensen in mijn omgeving en alles in mezelf dat niet overeenkomt met die waarde-oordelen, ideëen en geloofsystemen te verbinden met ANGST en dus automatisch te onderdrukken, ontkennen en verbergen --- in de plaats van in te zien dat ANGST een voorgeprogrammeerde emotionele reactie is die mij verblind in het zien van de realiteit als wat het eigenlijk werkelijk is en dat ANGST dus een ervaring is die opzettelijk gebruikt wordt door mensen die absolute controle willen over een ander wezen en er door middel van angst voor zorgen dat dat wezen zich automatisch volledig overgeeft en conformeert


Wordt vervolgd in Dag 457

Dag 455: Hoe de Bewuste Persoonlijkheid de Onderbewuste Persoonlijkheid Onderdrukt

Dit is een Verderzetting van "Dag 454: Het Proces van het Veranderen en Corrigeren van Emotionele Zelf-Sabotage" en in deze blog zal ik het zelf-vergeving proces afleggen en delen in relatie tot het gedachtenpatroon dat ik de laatste dagen heb omschreven  als wat ik heb kunnen identificeren dat in mijn geest bestaat op de achtergrond --- namelijk een gedachtenpatroon van 'competitie', waarin ik op zoek ben naar een gevoel van superioriteit en naar erkenning van andere mensen voor wat ik kan en voor mijn superioriteit over andere mensen in verband met specifieke handelingen of vaardigheden. Maar het probleem lag niet zozeer in het feit dat dit gedachtenpatroon in mezelf bestaat - maar eerder in mijn reactie erop. Wat ik had gemerkt in verband met hoe ik in relatie sta tot deze specifieke gedachten en gevoelens-/emotionele reacties die opkomen in mezelf wanneer ik mij in sociale situaties bevindt -- is dat ik in mezelf in reactie ga op deze gedachten en gevoelens --- en dat ik dus als het ware een soort van 'tweede geest' in mezelf heb gecreëerd, een tweede laag van gedachten waarin ik de 'spontane' gedachten en gevoelens/emoties van Competitie in mezelf beoordeel.

Omdat, elke keer wanneer ik dat soort gedachten zie opkomen in mijn geest, waarin ik bijvoorbeeld, wanneer ik iemand anders een fout zie maken, denk van 'ha, ik ben beter dan die persoon', verbonden met een positief gevoel van superioriteit - dan reageer ik daarop met gedachten in mijn 'bewuste geest' die gaan van 'neen, dit zijn slechte gedachten', omdat ik in mijn bewuste geest een specifieke 'persoonlijkheid' heb gemaakt als wie ik geloof van mezelf dat ik ben, hetgeen in relatie bestaat tot wat ik wil dat andere mensen denken over mij en hoe andere mensen mij zien. Deze 'bewuste persoonlijkheid', als een beeld/idee dat ik van mezelf heb in mijn geest, is het beeld van mezelf als een 'goed/positief persoon' volgens allerlei beoordelingen en waarden en normen die ik heb geleerd en gekopieerd van mijn omgeving in verband met wat gezien wordt als aanvaardbaar en goed en positief en wenselijk door 'de samenleving' -- en volgens dat beeld zijn die competitieve gedachten die zomaar opkomen in mijn geest tegenover andere mensen waarin ik duidelijk kan zien dat ik mij superieur wil voelen tegenover andere mensen en dat ik andere mensen beoordeel en 'neerhaal' in mijn gedachten zodat ik mij beter kan voelen over mezelf, 'negatief' en 'slecht' omdat dat is hoe dat gezien zou worden door 'de samenleving'.

Het is immers niet 'sociaal wenselijk' of 'politiek correct' om andere mensen te willen verslaan en om mij superieur te willen voelen - in de zin van dat als ik openlijk in competitie zou staan met mensen op de manier waarop ik in competitie met hen sta in de 'geheime gedachten' in mijn geest --- dan zou ik niet al te veel vrienden maken, omdat ik in feite constant in conflict sta met mensen en mensen als het ware continu aan het uitdagen ben in en als mijn verlangen om hen te verslaan en mij superieur te voelen tegenover hen.

Dit wil zeggen dat mijn 'bewuste persoonlijkheid' als wie ik denk dat ik ben en wie ik wil zijn, 'in de ogen van de samenleving', in werkelijkheid een soort van 'manipulatie-persoonlijkheid' is -- namelijk iets dat ik in mijn geest opzettelijk gecreëerd heb om de mensen om mij heen te kunnen manipuleren zodat ik zou krijgen wat ik wil --- bijvoorbeeld sociale ondersteuning, veiligheid, bescherming, zekerheid, enzovoort.... allemaal dingen die ik kan verkrijgen door middel van het creëren van sociale netwerken en relaties met de mensen om mij heen en dus door middel van het presenteren van mezelf als iemand die voldoet aan al die normen, waarden en oordelen in verband met wat 'goed', 'juist', 'correct', 'wenselijk' en 'acceptabel' is volgens het 'collectieve bewustzijn' - of althans volgens wat ik heb opgepikt van mijn omgeving tijdens mijn kindertijd.

En het is via deze 'bewuste persoonlijkheid' die ik zelf opzettelijk gecreëerd heb in mijn geest, dat ik mijn andere persoonlijkheid of persoonlijkheden die in mezelf bestaan onderdruk, en er daardoor als het ware 'onderbewuste persoonlijkheden' van maak. Deze onderbewuste persoonlijkheden als simpelweg de gedachten en reactiepatronen die ik heb onderdrukt in mezelf, is bijvoorbeeld het gedachten en reactiepatroon van Competitie als het verlangen om mij superieur te zijn en beter te zijn dan andere mensen en te 'winnen' en anderen te 'verslaan'. En, ik bedoel, het feit dat ik deze onderbewuste persoonlijkheid zodanig naar de achtergrond heb geduwd in mezelf door middel van mijn 'bewuste persoonlijkheid' tot op het punt dat ik niet eens wil aanvaarden dat ik zo denk en besta in mezelf en dat ik er continu op reageer wanneer die onderbewuste gedachtenpatronen opkomen in mijn geest - wil zeggen dat mijn verlangen naar veiligheid, zekerheid en stabiliteit door middel van sociale relaties zo enorm groot is in mezelf dat dat mijn hele geest overneemt, mijn hele interne realiteit.

Omdat, in de werkelijkheid is het verlangen om te winnen en mij superieur te voelen en de beste te zijn, niet 'slecht' of 'negatief' - dat is nu eenmaal wie ik ben vanbinnen als mens - dat is hoe de menselijke geest werkt en functioneert. De mens is geen sociaal wezen in zichzelf, de mens is medogenloos en egoïstisch --- dat is de reden waarom deze wereld bestaat op een manier waarin er geen sprake is van gelijkheid of mededogen of een 'geven om' andere levende wezens, niet echt althans. Dus, het feit dat ik deze inherente 'natuur' van mijn wezen zodanig heb onderdrukt en ontkend in mezelf - laat mij zien dat ik mij eigenlijk zo super onveilig en onzerker en onstabiel voel in mezelf en in relatie tot mijn omgeving --- dat 'wie ik ben' vanbinnen in mezelf enkel en alleen maar in het teken staat van het creëren van veiligheid, zekerheid en stabiliteit door middel van het vormen van relaties met andere mensen door middel van mijn 'bewuste persoonlijkheid'.


In mijn volgende blog zal ik overgaan naar het toepassen en het bewandelen van een proces van zelf-vergeving in relatie tot deze dimensies die ik heb ontdekt in het onderzoeken van mezelf in hoe ik besta en functioneer in mezelf - als wat niet het beste is voor mezelf.

Dag 454: Het Proces van het Veranderen en Corrigeren van Emotionele Zelf-Sabotage - See more at: http://kim-reisnaarleven.blogspot.com/2014/02/dag-454-het-proces-van-het-veranderen.html#sthash.82DAs2Qx.dpuf

Dag 454: Het Proces van het Veranderen en Corrigeren van Emotionele Zelf-Sabotage

Dit is een Verderzetting op "Dag 453: Het Veranderen van Onderbewuste Gedachtenpatronen in relatie tot de Emotionele Ervaring/Reactie van Opgeven" in mijn proces van het veranderen van specifieke emotionele reacties en ervaringen die opkomen in mezelf haast elke keer ik mij in de les bevindt wanneer ik in de Squash Academie ben. In mijn laatste blog had ik vastgesteld, wanneer ik mijn fysieke werkelijkheid toetste en onderzocht, dat de emotionele ervaringen en reacties die anders altijd opkwamen daadwerkelijk niet meer aanwezig waren in mezelf - en dat, wanneer ik de specifieke gedachten die deze emotionele ervaringen/reacties activeren zag opkomen in mijn geest, ik in staat was om stabiel te blijven in mezelf en niet in een emotionele reactie te gaan -- hetgeen super was, omdat ik hierin niet enkel veranderde in mijn interne ervaring in mezelf waarin bijvoorbeeld mijn hele ervaring van de les en mijn relatie tegenover de leerkrachten en mijn medestudenten veel meer comfortabel en genietbaar werd, maar tegelijkertijd ondervond ik dat mijn Squash-spel enorm verbeterd was, waarvoor ik ook feedback kreeg van de leerkracht die zei dat ik erop vooruitgegaan was -- ik bewoog sneller en vloeiender op het veld en kon de technieken die ik geleerd had gemakkelijker toepassen --- omdat er geen emotionele ervaringen en reacties in de weg stonden.

Omdat, als ik terugkijk op waarom het eigenlijk was dat ik steeds het gevoel had en de indruk kreeg dat ik een 'trage leerling' ben en dat ik niet in staat was om nieuwe informatie en technieken te integreren in mezelf - is omdat ik mezelf steeds bleef saboteren door emotioneel te reageren elke keer de leerkracht mij wees op mijn fouten of mij commentaar gaf, waarin ik als het ware mezelf compleet afsloot in mezelf van wat het eigenlijk is dat de leerkracht aan het doen is, namelijk mij ondersteuning bieden in mijn ontwikkelings- en leer-proces om een betere squash speler te worden. En nu dat die emotionele reacties niet meer in de weg stonden in mezelf - zag ik hoe alles vloeiender werd, zowel in mijn interne als externe realiteit.

Wat ik echter ook had vastgesteld was dat er nog een specifiek gedachtenpatroon in mijn geest aanwezig was dat een potentieel activeringspunt is voor reacties in mezelf - hetgeen wil zeggen dat als ik dit gedachtenpatroon niet loslaat en verander in mezelf, dat er uiteindelijk opnieuw emotionele reacties in mezelf zullen ontwikkelen en ik in precies hetzelfde patroon zal hervallen --- omdat ik nog een schijnbaar klein en onbeduidend deel van mijn geest heb laten bestaan in mezelf, zonder in te zien dat de geest een systeem is dat niet afgescheiden van zichzelf bestaat, het is als één levend organisme dat ik enkel volledig kan veranderen als en wanneer ik elk klein deeltje, detail en aspect ervan onderzoek en aanpas.

In de volgende blog zal ik, zoals ik in mijn vorige blog had uitgelegd, het proces van zelf-vergeving toepassen op dit gedachtenpatroon dat nog resteerde in mezelf - zodat ik  mezelf ervan kan verzekeren dat ik niet meer zal hervallen  in het patroon van emotionele reacties in relatie tot het leren van nieuwe dingen en het ontwikkelen en ontdekken van nieuwe vaardigheden --- en zodat ik daarin mezelf kan ondersteunen in mijn leven om  te kunnen bestaan op een manier die absoluut het beste is voor mezelf.


Wordt vervolgd in Dag 455

Dag 453: Het Veranderen van Onderbewuste Gedachtenpatronen in relatie tot de Emotionele Ervaring/Reactie van Opgeven

Dit is een Verderzetting van "Dag 452: Het Veranderen van een Emotionele Ervaring van Opgeven - Evaluatie Fase" - waarin ik heb vastgesteld dat de emotionele reacties en ervaringen tijdens de les en tegenover de leerkracht niet meer aanwezig waren in mezelf en dat dus mijn praktische proces van het veranderen van dit specifieke reactiepatroon dat ik tot hiertoe bewandeld heb effectief geweest is. Maar wat ik wel zag was dat er nog een achterliggend gedachtenpatroon in mijn onderbewustzijn aan het 'draaien' was.

In mijn Onderbewustzijn omdat,  dit specifieke gedachtenpatroon zich altijd op de achtergrond bevindt in mijn geest waar ik mij doorgaans nooit bewust van gewaar geweest ben dat dat is wat in mezelf bestaat - als namelijk gedachten van competitie en vergelijking en beoordelingen die ik in mijn bewuste gedachten steeds probeer te onderdrukken.

In de zin van dat ik, elke keer wanneer ik zo een onderbewuste gedachte zag opkomen waarin ik iemand anders beoordeelde als op de één of andere manier en om de één of andere reden 'minder' dan ikzelf - dan reageerde ik op die gedachte, met een bewuste gedachte van 'neen dit is slecht/fout', 'dit ben ik niet', 'dit is gemeen, ik ben niet gemeen'.

En, zoals ik al in mijn vorige blog had vermeld --- ik heb dit gedachtenpatroon al aangepakt en onderzocht en ik heb het hele proces bewandeld van het vergeven en corrigeren van dit patroon in mijn schrijven --- maar de reden waarom dit patroon nog steeds aanwezig is in mijn geest en waarom het dus niet werkelijk veranderd is, is omdat er een dimensie is van dit patroon dat ik nog niet onderzocht heb en dat nog niet duidelijk was voor mij. Dus, het feit dat dit opnieuw opkomt in mezelf, wil niet zeggen dat ik 'gefaald' heb in mijn proces van het corrigeren van dit patroon, maar wil eerder zeggen dat er een aspect was van hoe dit gedachtenpatroon in mijn geest bestaat dat ik nog niet eerder had gezien of overwogen. De geest is immers een Systeem dat bestaat uit Lagen  en dat ik daardoor niet in één twee drie zal kunnen veranderen, maar eerder in fasen/stappen --- net zoals ik dat systeem heb opgebouwd in fasen/stappen doorheen de jaren van mijn leven hier op aarde.

In de volgende blog zal ik dus verderzetten in het toepassen van Zelf-Vergeving voor deze Nieuwe laag die ik heb ontdekt en gerealiseerd in relatie tot hoe dit patroon van onderbewuste gedachten van competitie en vergelijking in mijn geest bestaat --- namelijk, verbonden met beoordelingen in mijn bewuste geest waarin ik deze gedachten in mijn geest beoordeel als 'slecht' en 'fout' en gemeen' --- waarin ik in feite dit patroon in stand aan het blijven houden ben in mijn geest door het te onderdrukken in de plaats van er eerlijk over te zijn.

Dag 452: Het Veranderen van een Emotionele ervaring van Opgeven - Evaluatie Fase

Dit is een Verderzetting van "Dag 451: Waar komen mijn Emoties vandaan in mijn Student-Leerkracht relatie? Zelf-Correctie Dimensie" waarin ik de correctie dimensie gedeeld heb in mijn proces van het stoppen van een emotionele reactie en ervaring van Opgeven.

Hier eindigt dit proces echter niet omdat ik nu nog de eigenlijke fysieke correctie moet bewandelen - als een evaluatie van het proces dat ik in mijn schrijven tot dusver gewandeld heb -- omdat, als het proces niet fysiek staat als een levend bewijs dat mijn zelf-verandering echt is, dan is het proces dat ik bewandeld heb niet echt geweest.

In deze fysieke evaluatie fase test ik ten eerste de effectiviteit van mijn toepassing in het proces van zelf-verandering dat ik tot dusver bewandeld heb in relatie tot een specifiek voorgeprogrammeerd reactiepatroon in een specifieke situatie en ten tweede test en evalueer ik welke lagen er nog zijn die ik moet onderzoeken en bewandelen --- omdat elk punt in de geest niet op zichzelf bestaat, maar bestaat in een 'programma' dat ik doorheen de jaren heb 'gelaagd' en gestructureerd heb in mezelf door middel van een opbouwing en accumulatie van kennis en informatie die bestaan in en als herinneringen.

Wat ik vandaag zag in dit punt, tijdens de les in de Academie - was dat ik veel meer stabiel was wanneer de leerkracht mij aansprak op een punt dat ik moest veranderen of fouten die ik moest corrigeren --- en dat mijn zelf-correctieve statements vrij effectief waren in het stabiliseren van mezelf en het verantwoordelijkheid nemen voor mezelf in relatie tot de situatie en daardoor meer te kunnen genieten van de les, van het squashen, van het leerproces --- en wat ik ervoer was dat ik er plots ook veel meer op vooruit ging.

Mijn leerproces in het squashen is tot nogtoe tergend traag en frustrerend geweest voor mij - voor een groot deel omdat ik mezelf aan het saboteren was door steeds emotioneel te reageren in mijn geest vanaf het moment dat ik fouten maakte en de leerkracht mij daarover aansprak. Dus, vanaf het moment dat ik dat patroon van emotionele reacties kon stopzetten en veranderen, kon ik veel vlotter bewegen in mijn leer-/ontwikkelings-proces en voelde ik mij ook veel meer stabiel om mezelf te ondersteunen in wat ik aan het doen was, om mezelf te verbeteren, om daadwerkelijk te leren --- en dus niet in een zelf-sabotage patroon te vallen van emotionele reacties op zelf-beoordelende gedachten en uiteindelijk de ervaring en fysieke uitdrukking van Opgeven.

in dus het herevalueren van mijn ervaring in en reactie op de specifieke situatie waarin ik meestal in een patroon van opgeven en emotioneel reageren stap - zag ik dat, hoewel een groot deel van die emotionele ervaringen geweken waren en plaatsgemaakt hadden voor een 'vrijheid' in mezelf - was er nog steeds iets aanwezig in mijn geest dat als het ware op de achtergrond plaatsvindt in mijn gedachten, die nog steeds kunnen fungeren als activeringspunten voor eventuele emotionele ervaringen en reacties. Dit wil zeggen dat als ik die achterliggende gedachten die schijnbaar op de achtergrond aanwezig zijn en schijnbaar niet zo belangrijk of impactvol zijn, niet aanpak, corrigeer en verander in mezelf - dat uiteindelijk de emotionele ervaringen weer de kop op zullen steken en dan sta ik terug bij af. Zo werkt de geest immers: het is een gesloten systeem, het is alles of niets - oftewel verander ik elk deel en aspect van en in de geest, oftewel niets.

De gedachten die dus nog aanwezig waren in mezelf als triggerpunten voor gevoelens en emoties tijdens  de les - waren gedachten van vergelijking en competitie. Ik bedoel, in Dag 439 heb ik deze dimensie uitgeschreven en ben ik een proces van zelf-vergeving en zelf-correctie begonnen in relatie tot deze specifieke gedachten in mijn geest - hetgeen niet wil zeggen dat, omdat deze gedachten nog steeds bestaan op de achtergrond in mijn geest, dat ik daarom gefaald heb in mijn proces van verandering. Het wil enkel zeggen dat er een aspect is van en in deze dimensie van dit patroon/programma in mijn geest, dat ik nog niet heb overwogen --- en dat ik dus een andere aanpak of insteek nodig heb om dit specifieke patroon/programma op praktische en realistische wijze te veranderen in en als mezelf.

Wordt vervolgd in Dag 453

Dag 451: Waar komen mijn emoties vandaan in mijn Student-Leerkracht Relatie? Zelf-Correctie Dimensie

Dit is een Verderzetting van "Dag 450: Het Veranderen van een Reactie van Opgeven -- Zelf-Vergeving Dimensie" waarin ik mijn zelf-vergeving gedeeld heb in verband met de emotionele ervaring van Opgeven die opkwam in een specifieke situatie --- en in deze blog deel ik mijn zelf-correctieve proces waarin ik de situatie en mezelf in relatie tot de situatie herbekijk en herdefinieer teneinde de emotionele reactie en ervaring van opgeven te corrigeren en veranderen  en zelf te staan als het sturende en bepalende principe.

 In deze stap lees ik door mijn zelf-vergeving statements en verzamelijk ik de inzichten en realisaties in relatie tot de specifieke situatie waarin de emotionele ervaring van opgeving opkwam en in relatie tot hoe deze emotionele ervaring functioneert en bestaat --- en ik schrijf dan uit voor mezelf hoe ik zie dat ik de volgende keer dat ik mij in een dergelijke situatie bevindt, kan staan en bestaan in relatie tot de situatie op een manier die het beste is voor mezelf.


Zelf-Correctie Dimensie

Wanneer en als ik mij in een situatie bevindt waarin de leerkracht mij wijst op mijn fouten of waarin ik een opdracht krijg om uit te voeren en de leerkracht wijst mij erop dat ik het niet juist doe - en ik zie een emotionele reactie van angst opkomen in mezelf, verbonden met een gedachte van 'de leerkracht is kwaad op mij' en een achterliggende backchat van 'het is slecht/negatief als en wanneer de leerkracht kwaad wordt op mij' --- dan stop ik en ik adem - en ik zie, besef en begrijp, dat ik in en als deze gedachte en emotionele ervaring, in werkelijkheid aan het reageren ben op een beeld dat ik zelf heb gecreëerd van 'mijn leerkracht' in mijn geest, op basis van mijn voorgeprogrammeerde herinneringen als kennis en informatie die ik in mezelf heb opgebouwd over en in verband met mijn relatie tot 'leerkrachten', en dat ik, door te reageren in die situatie vanuit die gedachte van 'de leerkracht is kwaad op mij', en de emotionele ervaring van angst, de leerkracht aan het beschuldigen ben van hoe ik mezelf ervaar in relatie tot mijn eigen herinneringen in mijn geest, en dat ik daarin alle verantwoordelijkheid tegenover mezelf als creator van mijn ervaring in de situatie volledig uit handen geef

hierin zie, besef en begrijp ik dat hoe ik mezelf ervaar in die situatie, in en als een emotionele ervaring van angst als reactie op een gedachte dat 'de leerkracht kwaad is op mij', op geen enkele manier iets te maken heeft met 'de leerkracht' - omdat ik hem heb afgescheiden van mezelf door een beeld van hem te projecteren in mijn geest waarop ik allerlei voorbepaalde geloofsystemen en ideëen heb geprojecteerd, op basis van een specifieke relatie tussen 'leerkracht' en 'student' die ik al had gedefinieerd in mijn geest --- waarin ik mezelf al in een inferieure positie had geplaatst tegenover hem in mijn geest --- en dat ik dus hierin zelf volledig verantwoordelijk ben voor hoe ik mezelf ervaar in relatie tot de situatie en in relatie tot 'de leerkracht', omdat deze ervaringen enkel en alleen in mijn eigen geest bestaan, geactiveerd door mijn eigen persoonlijke gedachten, interpretaties en percepties van de situatie

ik zie, besef en begrijp ook dat ik, in en als de emotionele reactie van angst op de gedachte dat de leerkracht kwaad is op mij, mezelf in een slachtofferrol geplaatst heb in relatie tot het beeld van de leerkracht en de gedachte van 'hij is kwaad op mij' in mijn geest - en dat ik daarin niet eerlijk ben met mezelf over het feit dat ik deze emotionele ervaring van angst zelf gecreëerd heb in mijn geest door te participeren in een positieve ervaring van verlangen --- door mezelf te hebben toegestaan en geaccepteerd mezelf te definieren in relatie tot de leerkracht in en als een verlangen om erkenning te krijgen van de leerkracht en om mij positief te voelen over mezelf, waarin ik tegelijkertijd een negatieve polariteit gecreëerd heb in mezelf van mij slecht/negatief voelen over mezelf in relatie tot een gedachte dat hij op mij neerkijkt en kwaad is op mij

en dus hierin zie, besef en begrijp ik dat ik volledig zelf verantwoordelijk ben voor die emotionele ervaring van angst in mezelf wanneer ik in een situatie ben waarin de leerkracht mij wijst op mijn fouten -- omdat ik in mijn achterhoofd eigenlijk verlang om complimenten en erkenning te krijgen van de leerkracht voor wat ik doe --- waardoor ik dan, wanneer hij mij dat niet geeft, emotioneel reageer

waarin ik zie, besef en begrijp dat de emotionele reactie van angst en van zelf-medelijden, waarin ik zeg en denk van 'ik kan dit niet', en dan wil opgeven - in wezen een manipulatie techniek is waarin ik de leerkracht probeer te manipuleren door emotioneel te reageren, om mij te geven wat ik wil - in de plaats van dat ik mezelf geef wat ik wil als erkenning en goedkeuring in het besef dat de leerkracht als wezen daar niet voor verantwoordelijk is

ik stel mezelf dus tot doel om de leerkracht te zien en te erkennen als wat en wie hij is, namelijk een persoon die de functie bekleed van mij iets aan te leren - waarin ik zijn tijd en toepassing gebruik om zelf iets bij te leren

hierin neem ik verantwoordelijkheid voor mijn leerproces --- omdat ik inzie, besef en begrijp, dat ik, door emotioneel te worden wanneer de leerkracht mij geen complimentjes en erkenning geeft, en te verwachten dat hij zich op een specifieke manier uitdrukt tegenover mij zodat ik mij positief kan voelen over mezelf - dat ik daarin geen verantwoordleijkheid aan het nemen ben voor mijn eigen leerproces en voor het feit dat ik daar ben voor mezelf, om iets bij te leren, en dus niet  om mij 'goed te voelen over mezelf'

ik stel mezelf dus tot doel om mijn relatie tot/met de leerkracht te herdefinieren tot een praktische, realistische relatie waarin ik hem zie en herken in en als zijn positie van 'leerkracht', als iemand die zijn tijd geeft om mij iets bij te leren en waarin ik als student de keuze heb gemaakt om iets bij te leren en om de tijd van de leerkracht te gebruiken om mezelf in mijn vaardigheden uit te breiden --- waarin ik mezelf tot doel stel om persoonlijke emotionele reacties, verlangens en angsten achterwege te laten omdat ik zie, besef en begrijp dat die emotionele reacites en gedachten, en angsten en verlangens zich enkel afspelen in mijn geest, vanuit en in en op basis van mijn persoonlijke eigenbelangen die niets te maken hebben met de eigenlijke fysieke situatie en relatie tussen 'leerkracht' en 'student', maar die ik eerder in mezelf heb laten programmeren doorheen mijn kindertijd door middel van hoe ik mezelf heb ervaren in relatie tot de leerkrachten die ik had toen ik een kind was

hierin stel ik mezelf dus tot doel om deze relaties los te laten omdat ik zie, besef en begrijp dat ze niet meer relevant zijn tot mijn huidige fysieke situatie - waarin ik dit keer zelf de keuze gemaakt heb om 'student' te zijn, en om les te krijgen van een 'leerkracht', teneinde specifieke vaardigheden beter te kunnen ontwikkelen in mezelf

en dus hierin zie, besef en begrijp ik hoe ik mezelf aan het saboteren ben in mijn eigen leer- en ontwikkelingsproces door emotioneel te gaan reageren en allerhande gevoelsmatige verwachtingen en verlangens te hebben tegenover mijn leerkracht en dus geen verantwoordelijkheid aan het nemen ben voor de beslissing die ik zelf gemaakt heb om daar te zijn en om les te krijgen

ik zie, besef en begrijp dat het verlangen dat ik doorheen mijn kindertijd heb opgebouwd tegenover leerkrachten om erkenning te krijgen en complimentjes te krijgen van hen zodat ik mij positief kan voelen over/in mezelf als reactie op die erkenning/complimentjes in wezen een ervaring is waarin ik mijn verantwoordelijkheid heb geabdiceerd met betrekking tot wat het is dat ik doe in/met mijn leven in relatie tot de mensen in mijn omgeving --- en dat ik die ervaring in mezelf heb laten programmeren tijdens mijn kindertijd omdat ik mij toen daadwerkelijk in die situatie/positie bevond waarin ik de indruk kreeg dat mijn leven niet van mij is en dat ik eerder gedwongen werd om bepaalde dingen te doen dan dat ik zelf keuzes mocht maken in verband met wat ik wilde doen in/met mijn leven

hierin besef ik dus dat deze ervaring niet meer relevant is omdat ik nu een volwassene ben en zelf de macht en controle heb om beslissingen te maken in verband met hoe ik mijn leven zal inrichten en wie ik zal zijn --- en dat deze ervaringen in mezelf dus 'restanten' zijn als herinneringen die ik heb opgeslagen in mijn geest en  nooit heb losgelaten in mezelf

ik stel dus mezelf tot doel om mezelf in lijn te plaatsen met de relevante fysieke realiteit van mezelf op dit moment, waarin ik sta als het punt van verantwoordelijkheid in verband met de dingen die ik doe en de beslissingen die ik maak in mijn leven - zoals squash-les krijgen van een leeraar om mijn squash-techniek te ontwikkelen en verbeteren en zo mezelf uit te breiden in mijn vaardigheden

ook stel ik mezelf tot doel om deze relatie tussen student en leerkracht te corrigeren voor de generaties en kinderen die na mij zullen komen -- zodat deze zelf-sabotage in de geest waarin mensen zichzelf saboteren in hun eigen beslissingen, niet meer zal voorkomen --- door bijvoorbeeld te onderzoeken hoe een kind ondersteund kan worden om te begrijpen, vanaf de kindertijd, dat het verantwoordelijk is voor zijn eigen leven en bestaan en hoe ik als volwassene mijn uidtrukking tegenover en omgang met het kind zo kan ontwerpen dat het precies die boodschap zal overdragen - dat, wat het kind ook doet, waar het kind zich ook bevindt, het kind is steeds verantwoordelijk voor zichzelf, voor zijn eigen ervaringen in relatie tot de situatie waarin het zich bevindt -- niet tegenstaande uiteraard dat de omgeving van het kind ook een verantwoordelijkheid heeft tegenover het kind om zo goed mogelijk voor het kind te zorgen op fysiek vlak

ik stel mezelf dus tot doel om, wanneer en als ik mezelf in een situatie bevindt waarin ik een 'student' ben in relatie tot een 'leerkracht' - om niet in een polariteit te gaan in mijn geest van verlangen naar erkenning en angst van berisping -- maar om eerder stabiel te blijven in mezelf, en één en gelijk te staan met de fysieke situatie waarin ik mij bevindt, in en als het besef dat ik daar ben voor mezelf, om mezelf te ondersteunen om iets bij te leren en vaardigheden te ontwikkelen --- waarin ik mezelf ook ondersteun om verantwoordelijkheid te nemen voor de situatie en voor wie ik ben in relatie tot de leerkracht, door er bijvoorbeeld steeds voor te zorgen dat wat ik leer van de leerkracht en hoe de situatie zich ontvouwt steeds in lijn staat met wat het beste is voor mezelf in die situatie --- omdat ik besef dat dat mijn verantwoordelijkheid is als student in relatie tot de situatie en tot de leerkracht, namelijk om verantwoordelijkheid te nemen voor mijn eigen leerproces

Dag 450: Het Veranderen van een reactie van Opgeven -- Zelf-Vergeving Dimensie

Dit is een verderzetting van "Dag 449: Hoe Creëer ik de Emotionele Ervaring van Verslagenheid?" - waarin ik de fysieke situatie heb uitgeschreven waarin de emotionele ervaring van Verslagenheid en Opgeven naar boven komt in en als de gedetailleerde structuur van hoe de geest deze specifieke emotionele ervaring creëert.

In deze blog deel ik het proces van zelf-vergeving dat ik heb toegepast om dit specifieke mentale en emotionele patroon dat opkomt in mijn geest als reactie op bijvoorbeeld een fysieke situatie waarin ik in de les niet kan doen wat de leerkracht van mij verwacht en ik fouten maak in de opdracht die ik moet uitvoeren.

In het toepassen van deze zelf-vergeving leg ik stap voor stap het parcours af van wat er precies in mijn geest gebeurt als reactie op die specifieke situatie en bereid ik mezelf op die manier voor om, wanneer de situatie zich herhaalt, mezelf te kunnen stabiliseren in relatie tot het patroon van interne emotionele ervaringen en reacties dat zich geïntegreerd heeft in mijn lichaam en geest -- zodat ik in dat moment de beslissing kan maken om te veranderen in mezelf in en als hoe ik in relatie sta tot de specifieke situatie.

Zelf-Vergeving Dimensie

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en geaccepteerd om, wanneer de leerkracht mij zegt dat ik het niet juist/correct/goed doe of dat ik een fout gemaakt heb in wat hij wilt dat ik doe - te reageren met een emotionele ervaring van angst in mezelf, verbonden met een gedachte van 'de leerkracht is kwaad op mij of zal kwaad worden op mij', en verbonden met de gedachte van 'ik heb het niet juist/correct/goed gedaan

ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en geaccepteerd de gedachte dat ik 'een fout gemaakt heb' of dat ik 'het niet juist/goed/correct gedaan heb', te verbinden met een gedachte van 'de leerkracht zal kwaad op mij worden'

ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en geaccepteerd mezelf af te scheiden van 'de leerkracht' door een beeld van hem te projecteren in mijn geest en een emotionele ervaring/reactie van frustratie in hem te projectere en gedachten waarin hij denkt van 'waarom kan je dat niet juist/correct/goed doen?' en 'wat ben je dom' of 'zij is zo dom' --- en dan op dat beeld te reageren in mezelf met een emotionele ervaring van angst, verbonden met backchat van 'de leerkracht mag niet kwaad worden op mij' en 'het is erg/slecht wanneer en als de leerkracht kwaad wordt op mij --- in de plaats van verantwoordelijkheid te nemen voor die projectie van 'de leerkracht' die ik heb gecreëerd in mijn geest gebaseerd op wat ik zie met mijn ogen, en waarin ik mijn verleden als de ervaringen in mijn herinneringen in relatie tot leerkrachten in projecteer en mee associeer --- en daarin dus in te zien dat ik aan het reageren ben met angst op mijn eigen herinneringen

ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en geaccepteerd mezelf af te scheiden van mijn herinneringen en dus van mezelf door ze te projecteren in een beeld in mijn geest van 'de leerkracht' en door daar dan op te gaan reageren met een voorgeprogrammeerde emotionele ervaring van Angst, waarin ik dus in wezen met angst aan het reageren ben op mijn eigen angsten die ik geprojecteerd zie in het beeld in mijn geest van 'de leerkracht'

ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en geaccepteerd mezelf te identificeren met de emotionele reactie van angst op de gedachte dat 'de leerkracht kwaad is op mij' en mezelf daarin af te scheiden van de emotionele ervaring van kwaadheid door die emotionele reactie te projecteren in het beeld van de leerkracht in mijn geest en door daar dan op te reageren met een emotionele ervaring van angst

ik vergeef mezelf dat ik mezelf niet heb toegestaan en geaccepteerd die emotionele ervaring van kwaadheid en frustratie te aanvaarden in mezelf door deze te projecteren in 'de leerkracht' en daarop te reageren met angst --- in de plaats van in te zien dat ik die kwaadheid heb geprojecteerd op een beeld in mijn geest en dat daarom dus die kwaadheid een deel is van mezelf dat in wezen in mezelf bestaat, als de tegenpool van de emotionele ervaring van angst

ik vergeef mezelf dat ik mezelf nooit heb toegestaan en geaccepteerd de leerkracht te aanvaarden in en als mezelf door mezelf te identificeren met de emotionele ervaring van angst als reactie op een beeld van 'de leerkracht' in mijn geest, verbonden met de gedachte dat 'de leerkracht kwaad is op mij'

ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en geaccepteerd mezelf te definieren in en als de voorgeprogrammeerde emotionele ervaring van angst in relatie tot het woord 'leerkracht', als een ervaring uit mijn kindertijd - en daarin die ervaring nu te ervaren in relatie tot mijn 'leerkracht' - en daarin mijn hele ervaring in deze specifieke huidige fysieke situatie al helemaal voor te ontwerpen en bepalen op basis van een voorgeprogrammeerd patroon en programma dat bepaald is geweest door mijn geest doorheen mijn kindertijd als een geheel van emoties en gevoelens en gedachten die 'automatisch' opkwamen in mezelf als reactie op mijn omgeving --- in de plaats van in elk moment van ademhaling te staan in relatie tot mijn omgeving als het zelf-directieve principe waarin ik in elk moment bepaal en beslis wie ik ben

ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en geaccepteerd een verbinding te maken in mijn geest tussen de gedachte dat 'de leerkracht kwaad is op mij omdat ik fouten maak' en een emotionele reactie in mezelf van angst - en daardoor, vanaf het moment dat ik denk van 'ik ben fouten aan het maken', onmiddellijk te reageren op die gedachte met 'de leerkracht is kwaad op mij en/of gefrustreerd door mij' met een emotionele ervaring van angst

en ik vergeef mezelf dat ik mezelf nooit heb toegesetaan en geaccepteerd te onderzoeken hoe het is dat deze energetische reactieve en emotionele relatie bestaat in mezelf tussen mezelf en 'de leerkracht' - en daardoor dus nooit te hebben ingezien, beseft of begrepen dat dit mentale/emotionele construct in mezelf in wezen bestaat in en als een polariteit die ik heb toegestaan te bestaan in mijn geest, waarin ik eigenlijk verlang om erkenning te krijgen van de leerkracht voor wat ik doe, en het positieve gevoel van superioriteit dat ik daarmee geassocieerd heb te ervaren - en daardoor dus langst de andere kant ook angst heb van het tegenovergestelde, namelijk dat de leerkracht 'op mij zou neerkijken' bijvoorbeeld door zich gefrustreerd te voelen tegenover mij omdat ik 'fouten maak'

ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en geaccepteerd het verlangen om erkenning te krijgen van de leerkracht en mij superieur te voelen te verbergen in mezelf achter een ervaring van angst dat hij kwaad zou worden op mij en dat hij mij in zijn geest op een negatieve manier zou beoordelen - en daarin/daardoor geen verantwoordelijkheid te nemen voor deze emotionele ervaring van angst in mezelf, omdat ik mezelf heb toegestaan en geaccepteerd geen verantwoordelijkheid te nemen voor de positieve ervaring van verlangen

en dus ik vergeef mezelf dat ik mezelf nooit heb toegestaan en geaccepteerd in te zien, te beseffen en te begrijpen dat ik in en als mijn geest de emotionele reactie en ervaring van angst  dat de leerkracht gefrustreerd en kwaad zou worden op mij omdat ik fouten maak, opzettelijk gebruik als een excuus om te participeren in de positieve ervaring van verlangen om erkenning te krijgen van de leerkracht en om mij positief te voelen


...

In de volgende blog deel ik de zelf-correctieve statements die ik heb toegepast na deze zelf-vergeving --- waarin ik voor mezelf onderzoek en vaststel hoe ik mezelf kan veranderen en corrigeren in en als dit mentale/emotionele patroon zodat ik sta en besta als het directieve principe van mezelf in die situatie waarin ik fouten maak in het uitvoeren van een opdracht die de leerkracht mij gegeven heeft.

Dag 449: Hoe Creëer ik de Emotionele Ervaring van Verslagenheid?

Dit is een verderzetting van "Dag 448: Het Veranderen van een Emotionele Reactie van Verslagenheid - Stap 2" - waarin ik het platform heb gelegd en gecreëerd van hoe de emotionele reactie van opgeven en verslagenheid werkt en functioneert in mijn geest, in termen van hoe en wanneer het activeert en wat de componenten zijn - en dus in deze blog zet ik verder in de tweede stap in dit proces met het toepassen van geschreven en gesproken zelf-vergeving voor de specifieke patronen van gedachten, gevoelens en emoties die ik in mezelf geïdentificeerd heb -- omdat ik door middel van zelf-vergeving mezelf in de positie plaats van 'verantwoordelijkheid', van 'god' in mezelf als het ware, waarin ik als god mezelf als creatie vergeef voor mijn 'zonden'. 'zonden' niet in de zin van dat ik iets 'slecht' gedaan heb, maar eerder in de zin van dat ik nooit heb bestaan in en als een levend gewaarzijn en besef dat ik daadwerkelijk god ben van en voor en als en in mezelf en mijn wereld en realiteit en dat ik dus daarin mezelf, mijn leven en mijn realiteit 'verloochend' heb.

In dit proces van het toepassen van zelf-vergeving maak ik specifiek gebruik van een fysieke situatie en mijn interne mentale/emotionele/'bewuste' reactie op en in die situatie. De situatie zijnde waarin ik les kreeg van de leerkracht, en hij wilde mij een nieuwe opslagtechniek aanleren voor mijn squash-spel, omdat hij had opgemerkt dat mijn opslag niet deugde. En wanneer ik zijn techniek uitprobeerde kreeg ik het maar niet juist, ik bleef fouten maken - en hij bleef zeggen van 'neen, dat is het niet' en 'je moet het zus en zo doen' --- en in mezelf reageerde ik in een patroon van gedachten en emotionele reacties dat vertrok van een aanvankelijke reactie waarin ik dacht 'de leerkracht kijkt op mij neer omdat ik fouten maak', verbonden met een emotionele ervaring van angst - hetgeen dan uiteindelijk transformeerde tot een emotionele reactie van kwaadheid, gekoppeld aan een gedachte van 'ik kan dit niet', en dan sprak ik die gedachte zelfs luidop uit tegenover de leerkracht - zo van 'ik kan dit gewoon niet', 'ik weet het niet meer', in een tonaliteit van frustratie -- en terwijl ik die woorden luidop sprak tegenover de leerkracht, voelde ik een emotionele ervaring van zelf-medelijden opkomen in mezelf.

Ik bedoel, door deze hele resem van ervaringen en gedachten zo neer te schrijven en te bekijken, en daar te zien hoe het is dat de geest zichzelf continu transformeert en van vorm verandert - vindt ik het fascinerend hoe dit eigenlijk in z'n werk gaat, en hoe ik eigenlijk besta in mezelf --- in de zin van dat ik zie dat ik eigenlijk totaal niet consistent ben, omdat de ene ervaring zo overgaat in de andere, als reacties op elkaar. En hierin valt duidelijk een patroon te herkennen - waarin de emotionele ervaring van opgeven bijvoorbeeld in wezen een resultaat is en een consequentie is van dit patroon aan emotionele reacties, dat enkel voorkomt en bestaat omdat al de voorgaande emotionele reacties/ervaringen bestaan.

De zelf-vergeving statements voor dit hele patroon deel ik in Dag 450
                                                                                                                            

Dag 448: Het Veranderen van een Emotionele Reactie van Verslagenheid - Stap 2

Dit is een Verderzetting van "Dag 447: Het Veranderen van Emotionele Reacties tijdens een Wedstrijd" waarin ik de tweede fase heb besproken en doorwandeld in mijn/het proces van het Veranderen van een Voorgeprogrammeerd Patroon van Gedachten en emotionele reacties dat mij in de weg stond en saboteerde in mijn ervaring en uitdrukking van mezelf in relatie tot mijn omgeving - met name een emotionele reactie waarin ik wil 'Opgeven' waar ik mee bezig ben, dat de kop opsteekt wanneer ik voor een uitdaging sta of bijvoorbeeld, hetgeen in mijn geval inhield dat ik een Squash-wedstrijd aan het spelen was tegen iemand en ik aan het verliezen was.

Ik bewandel dit proces van het veranderen van deze emotionele reactie en ervaring omdat ik zie en mij realiseer dat dit specifieke patroon dat ik in mijn geest heb toegestaan te bestaan niet het beste is voor mezelf omdat het mij saboteert in wie ik ben zowel vanbinnen als vanbuiten, in relatie tot mijn fysieke uitdrukking en hoe ik bijgevolg mijn fysieke wereld en realiteit stuur, bepaal en vormgeef via en aan de hand van hoe ik mezelf uitdruk. Dit door bijvoorbeeld fysiek dingen 'op te geven' vanaf het moment dat de specifieke gedachten en emotionele ervaringen van 'Opgeven' komen aanzetten in mezelf .
                                                                                                                                                              
In Dag 447 had ik beschreven hoe ik in mijn proces van het praktisch toepassen van Zelf-Vergeving de gedachten en emotionele reacties die opkwamen in mezelf in een moment waarin ik voor een uitdaging stond en het even moeilijk werd voor mij heb veranderd door middel van het toepassen van gesproken zelf-vergeving - waarin dan een specifieke dimensie van dit patroon zich openbaarde --- namelijk waarin ik aanvankelijk, wanneer ik voor een uitdaging sta, kwaad wordt op mezelf wanneer ik zie dat ik 'het niet kan', bijvoorbeeld wanneer ik tijdens een squash-wedstrijd tegen iemand een slag mis of verschillende slagen na elkaar of wanneer ik les krijg en ik zie dat ik de oefening niet makkelijk onder de knie krijg. Deze gedachte van 'ik kan het niet', gekoppeld aan een emotionele reactie/ervaring van Woede, is wat uiteindelijk leidt tot een emotionele en soms zelfs gedragsmatige reactie van Opgeven --- omdat ik de reactie van 'Opgeven' in mijn geest heb geprogrammeerd als een 'coping-mechanisme' voor de emotionele ervaring van Woede/kwaadheid en frustratie.

Vandaag tijdens de Squash les kreeg ik weer eens de kans om geconfronteerd te worden met dit patroon dat ik in mezelf heb toegestaan te bestaan omdat er een moment was waarin de leerkracht mij bij hem riep om mij een specifieke opslagtechniek aan te leren waarbij de bedoeling was dat ik mij een bepaalde lijn op de muur inbeeldde waar de bal op moest landen teneinde de bal helemaal vanachter op het veld te krijgen zodat de tegenpartij de opslag moeilijk kan terugspelen - omdat, hij zag dat er fouten waren in hoe ik mijn opslag deed. En terwijl ik daar stond op te slaan naar de leerkracht, en het maar niet juist kreeg op de manier die hij bedoelde - kwam ik op een bepaald punt in mijn gedachten tot de vaststelling dat 'ik dit niet kan' en dat 'ik het nooit zal kunnen' en dat het 'gewoonweg onmogelijk is', hetgeen dan een emotionele reactie activeerde in mezelf van verslagenheid en zelf-medelijden en frustratie. En in dat moment zei ik het ook tegen hem van "ik kan het gewoon niet - ik weet niet meer wat te doen", in die energetische lading van zelf-medelijden en frustratie.

En het is dan dat ik zag van 'ow shit - dit is pure manipulatie -- wat voor onaanvaardbare bullshit!' - omdat, ik bedoel, dat is wat ik eigenlijk aan het doen ben door mij zo uit te drukken, ik probeer hem te manipuleren om te kunnen krijgen wat het dan ook is dat ik wil -- want als ik kijk naar wat er achter die statement en ervaring ligt dan zie ik dat ik eigenlijk verwacht dat hij op de één of andere manier medelijden zal hebben met mij en dat hij 'zachtaardig' en lief zal zijn tegen mij. Omdat, waar ik eigenlijk op reageerde was de leerkracht die maar bleef zeggen van 'neen, zo niet' en mij bleef corrigeren bij al wat ik deed, en daar voelde ik mij slecht bij -- dus, door dan mezelf uit te drukken in die statement van verslagenheid van 'ik kan dit niet' en 'ik weet het niet meer', plaats ik mezelf opzettelijk in een slachtofferrol in een poging om in te spelen op zijn gevoelens van medelijden zodat hij in zijn geest zou denken van 'ocharme, ik ben veel te hard voor haar' en mij eerder complimentjes zal willen geven en dus 'zachter' zal willen zijn tegenover mij. Dat is dus Manipulatie met hoofdletter M en het is Onaanvaardbaar omdat: door mezelf opzettelijk in die emotionele slachtofferrol te plaatsen tegenover mijn omgeving laat ik eigenlijk zien aan de mensen om mij heen dat ik niet stabiel in mijn schoenen sta en dan zullen mensen ook minder respect gaan hebben voor mij -- dat zijn de consequenties van wat ik toesta te bestaan in mezelf, in mijn interne ervaring zowel als mijn externe uitdrukking.

En, ik ben dankbaar dat dit patroon naar boven is gekomen op zo een duidelijke manier omdat ik nu duidelijker kon zien wat het precies is dat ik eigenlijk aan het doen ben wanneer ik die statement maak van 'ik kan dit niet' - en dit is een punt dat ik heb geleerd in mijn proces tot dusver, is om, wanneer een specifieke reactie, patroon of gedachte of interne ervaring zich herhaalt nadat ik mezelf heb toegepast in mijn schrijven, zelf-vergeving en zelf-correctie en ik veronderstelde van 'ik ben veranderd' of 'ik heb dit patroon veranderd', om dan niet te gaan kwaad worden op mezelf of denken van 'ik heb gefaald' of mezelf te beoordelen, maar om eerder dat moment te zien als een teken dat ik gewoon bepaalde dimensies gemist heb in mijn proces, en dat dit niet wil zeggen dat ik 'gefaald' heb, het wil enkel zeggen dat ik dieper moet graven en verder moet doen in het veranderen van dit specifieke patroon -- en op die manier wordt dit proces van zelf-verandering ook veel aangenamer en leuker om te bewandelen.

In de volgende blog zal ik dus de stap van zelf-vergeving bewandelen en delen in mijn proces van het veranderen van deze emotionele ervaring van Opgeven, en dus van de 'gedrags-stoornis' van manipulatie en zelf-medelijden - zodat ik een stap verder ben in het loslaten en veranderen van dit patroon in mezelf dat mij mijn hele leven al in zijn greep gehad heeft en waardoor ik mij vaak heb gedragen op een manier die consequenties creëerde in mijn relaties met de mensen in mijn omgeving.

Dag 447: Het Veranderen van Emotionele Reacties tijdens een Wedstrijd

Dit is een Verderzetting van "Dag 446: Het Veranderen van Interne Competitie en Zelf-Beoordeling" - waarin ik de Tweede Fase besproken heb van en in dit proces van het Veranderen van een specifieke Emotionele Reactie die ik in Dag 436 heb opgemerkt en vastgesteld en waarin ik, doorheen mijn proces van het opentrekken en  onderzoeken van deze emotionele ervaring van Opgeven die ik aanvankelijk had ervaren in één specifiek moment, uiteindelijk zag hoe deze ene emotionele ervaring in wezen geactiveerd en in stand gehouden wordt door allerlei verschillende achterliggende gedachten, gevoelens en emotionele reacties waarin ik dagelijks op haast continue basis participeer, waaronder bijvoorbeeld een mentaal/energetisch construct/programma van Competie en Vergelijking dat in mijn geest bestaat in de vorm van Beoordelingen die ik vel over zowel andere mensen die ik zie in mijn omgeving als mezelf en die gebaseerd zijn op voorgeprogrammeerde ideëen die in mijn geest bestaan in verband met wat goed/slecht, juist/fout en positief/negatief is.

De eerste fase was tot daartoe dus het vaststellen en onderzoeken van wat de emotionele reactie van Opgeven in de geest eigenlijk in feite is en hoe het functioneert - hetgeen bijvoorbeeld niet is wat ik aanvankelijk had gezien of gedacht wanneer ik aan dit proces van het veranderen van deze reactie/ervaring van Opgeven begon. In de Tweede Fase die waarover ik in Dag 446 verslag heb gegeven nam ik deze inzichten en realisaties in verband met hoe ik in mijn geest de emotionele ervaring van Opgeven Creëer mee in een Praktische Fysieke Toepassing van Zelf-Vergeving in het moment zelf (De Zelf-Vergeving statements hiervan heb ik in Dag 446 gedeeld en uitgeschreven) waarin ik de specifieke gedachten en emotionele/gevoelens reacties die bijdragen tot een emotionele reactie/ervaring van Opgeven zag opkomen in mijn Geest. In deze praktische toepassing zag ik, terwijl ik de zelf-vergeving aan het spreken was in het moment, hoe de emotionele reacties en ervaringen in mezelf langzaam maar zeker wegebden en ik stabiliseerde in mezelf in relatie tot de situatie waarin ik mij bevond.

Als deel van deze Tweede Fase - toen ik mij gisteren weer in een specifieke situatie bevond die voor mij als activeringspunt bestaat voor het mentale/emotionele construct en patroon van Competitie/Vergelijking en uiteindelijk Opgeven - had ik de kans om het proces dat ik tot dusver gewandeld heb, in mijn schrijven en toegepaste zelf-vergeving, te evalueren door in het moment zelf te zien voor mezelf welke de mate is waarin ik mij al dan niet nog laat meeslepen door de gedachten, gevoelens en emoties in dit welbepaalde mentale/emotionele construct --- met andere woorden: Hoe Effectief was mijn toepassing in dit proces eigenlijk? Omdat, gewoon omdat ik in één moment waarin ik zelf-vergeving heb toegepast, de emotionele reacties en ervaringen in mezelf heb kunnen veranderen, wil niet zeggen dat dit hele patroon nu volledig veranderd is in mezelf - het is immers een patroon waar ik mijn hele leven aan gewerkt heb en geïntegreerd heb in mijn lichaam en geest, door er keer op keer opnieuw in te participeren, in die mate dat het nu deel is gaan uitmaken van mijn 'Constitutie' als de ervaring in mijn 'bewustzijn' van 'Wie ik ben' in en als Mezelf -- het zou dus vrij arrogant zijn van mezelf om te veronderstellen, te geloven en te denken dat ik, omwille van één enkele ervaring in één moment, nu in staat ben om dit hele patroon richting te geven in mezelf - Echte Verandering Vergt Tijd (En Moeite).

Dit is wat zich ook liet blijken gisteren toen ik opnieuw ben gaan squashen in competitie-verband en ik bevond mij in precies dezelfde context waarin ik tegen iemand aan het spelen was en ik zag hoe ik aan het verliezen was en dat zij veel sterker/beter was dan mij - ik bedoel, het was echt erg, bij elke opslag die zij gaf, kreeg ik die maar niet teruggespeeld en kreeg zij punten -- ik geraakte met andere woorden niet verder dan de opslag en er was dus amper sprake van een 'spel'. En ik zag hoe ik mij negatief begon te voelen in mezelf, verbonden met gedachten van 'wat zullen de andere spelers niet van mij denken' en 'als ze zien dat ik een verliezer ben en dat ik dit niet kan, zullen ze geen respect voor mij hebben' - en hoe meer ik haar zag winnen van mij, begonnen de gedachten te transformeren naar 'waarom kan ik dit niet!' en 'Verdomme - ik moet dit kunnen!' en 'dat kan nu toch niet dat ik hier zo slecht in ben!', verbonden met een reactie van kwaadheid, waarin ik ook in mijn gedrag meer kortaf en bruusk werd en mijn hele gezichts- en lichaams-uidrukking 'resoneerde' die kwaadheid.

Toen ik dit zag - namelijk dat mijn interne emotionele reacties, ervaringen en conflicten zich begonnen te uiten op fysiek vlak - wist ik van 'ok, hier moet ik mezelf stoppen' omdat ik besefte dat ik consequenties zal creëren voor mezelf als ik mezelf laat leiden door emoties, omdat, in de realiteit zijn die emotionele reacties en ervaringen maar kortstondig en tijdelijk. Uiteindelijk zal ik mij niet meer kwaad voelen en dan zal ik moeten leven met hoe ik mezelf heb uitgedrukt tegenover mijn omgeving in het moment dat ik mij wel even kwaad voelde en met de reacties die ik hierin heb gecreëerd in andere mensen. Want, door mij zo uit te drukken, zowel intern als extern, in en als Competitie waarvan de emotionele reactie een uiting is, duw ik mensen van mij weg, door in mezelf een afscheiding te creëren tussen mezelf en andere mensen in en als de ingesteldheid van 'ik wil jou Verslaan!' -- en zo compromitteer ik mijn sociale interacties en relaties met mensen in mijn omgeving.

Ik besefte dat de emotionele ervaringen zich hadden zitten opbouwen in mezelf doorheen en tijdens mijn match en dat ik mezelf niet zou kunnen stabiliseren zonder zelf-vergeving toe te passen in het moment zelf. Met Zelf-Vergeving heeft de Geest altijd zoiets van 'neen, het is niet nodig - ik kan mezelf wel gewoon weer stabiel maken', 'ik kan deze interne ervaringen zelf wel stoppen' en 'wat zal het nu uitmaken of ik zelf-vergeving doe - hoe kan dat nu werken?' of 'ik zal het later wel doen' -- hetgeen in wezen opzettelijke zelf-sabotage gedachten zijn om er enkel en alleen voor te zorgen dat ik niet in het moment zelf mijn interne realiteit richting geef door mezelf daadwerkelijk te vergeven voor wat ik in dat moment in mezelf toesta en accepteer te bestaan.

Omdat, vanaf het moment dat ik mezelf zover kreeg om zelf-vergeving statements in mezelf te spreken in relatie tot de emotionele reacties die ik in dat moment ervoer - zag ik hoe de reacties zienderogen plaatsmaakten voor een meer ontspannen ingesteldheid, houding en ervaring waarin ik plots zag dat de dingen eigenlijk niet eens zo 'erg' zijn en dat ik in feite een drama aan het creëren was van de situatie door emotioneel te reageren op mijn gedachten en door die emotionele reactie mijn gedachten een specifieke 'lading' te geven waardoor ze 'echt' leken te zijn. Omdat, door in dat moment de beslissing te maken om zelf-vergeving toe te passen - hetgeen ik stilletjes fluisterde in mezelf -confronteerde ik mezelf met wat ik aan het doen was in mijn 'bovenkamer'/Geest/Gedachten en nam ik tegelijkertijd verantwoordelijkheid voor die gedachten waardoor het ook makkelijker wordt om in dat moment zelf te veranderen.

De zelf-vergeving statements die ik sprak waren specifiek:

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en geaccepteerd mij kwaad te voelen omdat ik denk dat ik dit niet kan

ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en geaccepteerd te denken dat ik het niet kan en op die gedachte te reageren met kwaadheid

ik vergeef mezelf dat ik mezelf niet heb toegestaan en geaccepteerd mijn fysieke vaardigheden en dus mezelf in en als mijn fysieke lichaam te aanvaarden en accepteren door mij kwaad te voelen op mezelf omdat ik iets niet kan

ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en geaccepteerd mezelf te beoordelen omdat ik niet kan wat ik wil doen en kunnen en mij dan kwaad te voelen op mezelf omwille van die beoordeling


Dit waren maar een paar zinnen die ik sprak, maar toch was deze toepassing van gesproken-zelf vergeving zeer effectief in het diffuseren van de emoties die ik ervoer in dat moment. De emoties zullen uiteindelijk echter wel terugkomen wanneer ik mij in een gelijkaardige situatie bevindt omdat dit punt dat naar boven kwam in mijn geest een specifieke dimensie is van hoe het construct/programma van competitie in mijn geest bestaat dat ik nog niet had aangepakt en onderzocht in mijn schrijven.

Dus, wat ik hier in deze tweede fase in mijn proces van het praktisch toepassen van het veranderen van een emotionele ervaring en reactie van Opgeven heb geobserveerd is dat:

1. de toepassing van gesproken zelf-vergeving noodzakelijk is om mezelf in en als een specifieke patroon van gedachten en reacties in mijn geest daadwerkelijk te veranderen -- en dat dus, de toepassing van zelf-onderzoekend schrijven en geschreven zelf-vergeving en zelf-correctieve statements als het ware meer het 'voorbereidende werk' is waarin ik het 'platform' vormgeef waarop ik zal staan in een moment dat ik oog in oog kom te staan met de ervaringen die ik in mijn schrijven heb onderzocht -- omdat, dat fysieke moment van het 'oog in oog staan' met de realiteit van mezelf, dat is Echt, dat is 'het moment van de waarheid' waarin ik aan mezelf moet bewijzen dat al wat ik heb geschreven en voorbereid heb voor mezelf in mijn proces van zelf-verandering ook daadwerkelijk iets waard was en dus niet zomaar een beetje 'poëzie', als in 'mooie woorden zonder inhoud'
2. het praktische proces van zelf-verandering enkel mogelijk is door middel van consistentie, toewijding en doorzetting -- door bijvoorbeeld in te zien en te beseffen dat een emotionele reactie of gedachtenpatroon niet op slag zal veranderen, maar eerder gelaagd is in structuur en daardoor tijd nodig heeft, waarin ik stap voor stap de verschillende dimensies aanpak die deze structuur constitueren/opmaken en zo langzaam maar zeker een specifiek gedrags-, emotioneel en gedachten-patroon in en als mezelf volledig verander

In de volgende blog zal ik verderzetten in dit proces door de dimensie die zich heeft aangeboden in de situatie die ik hier in deze blog omschreven heb, verder te onderzoeken en uit elkaar te halen door middel van geschreven zelf-vergeving - zodat ik, de volgende keer dat dit patroon de kop opsteekt, het directieve, beslissende en sturende principe zal zijn in mezelf in relatie tot dit patroon en daadwerkelijk in het moment zelf de levende verandering en oplossing kan zijn van en voor mezelf.

Dag 446: Het Veranderen van interne Competitie en Zelf-Beoordeling

Dit is een Verderzetting van "Dag 445: Kan ik Vergelijking en Competitie in Mezelf Veranderen door Mezelf te Vergeven?" waarin ik de weg heb voorbereid voor mezelf om de tweede fase van mijn proces van het Veranderen van een intern gedachten-patroon van Vergelijking en Competitie en een emotionele reactie en ervaring van Opgeven te bewandelen.

In de Eerste Fase, die ik ben Begonnen in Dag 436, heb ik voor mezelf onderzocht hoe de emotionele reactie en ervaring in mijn/de Geest bestaat en functioneert en wat er met andere woorden daadwerkelijk gebeurt tijdens het moment dat die specifieke ervaring/reactie opkomt in mezelf - met name onderzocht ik vragen zoals 'wat is het activeringspunt?', 'welke zijn de gedachten die opkomen?', 'wat is de backchat die zich afspeelt in mijn geheime gedachten?', 'welke zijn de emotionele ervaringen?' en 'wat is de fysieke houding en gedrag waarin ik mezelf uitdruk en ervaar ten gevolge van de emotionele toestand die ik in mijn geest toesta te bestaan?' -- teneinde een zo welgevormd en specifiek mogelijk inzicht te krijgen in wie ik ben in relatie tot de situatie waarin/waarop ik reageer met allerhande emoties en gedachten die uiteindelijk leiden tot een moment waarin ik in een mentale, emotionele en fysieke staat van 'Opgeven' ga, zodat ik in staat ben om in het moment zelf wanneer het nog eens opkomt, ik een specifiek 'plan' en 'structuur' heb om mijn zelf-vergeving op te baseren.

Een paar dagen geleden bevond ik mij bijvoorbeeld opnieuw in de Squash Academie, in  een situatie waarin ik de gedachten, backchat en emotionele ervaringen zag opkomen die ik had geïdentificeerd in mijn blogs - en in dat moment zag en besefte ik van 'ok, als ik dit hier en nu niet stop, zal de hele cyclus die zich al zoveel keer heeft afgespeelt, zich gewoon opnieuw herhalen en zal ik mij uiteindelijk op precies hetzelfde punt bevinden waarin de emotionele ervaringen en reacties in mezelf zich tot een punt drijven waarin ik wil Opgeven' -- en, wanneer deze ervaringen en gedachten opkomen in mijn geest, dan lijkt het 'echt', ook al weet en besef ik in mijn achterhoofd dat ik mij al zoveel keren in precies dezelfde toestand bevonden heb, en ook al heb ik het helemaal 'ontrafeld' in mijn schrijven, ook al weet ik cognitief dat het een patroon is in mijn geest dat zich automatisch afspeelt en dat dus niet 'echt' is -- toch 'lijkt' het zo 'Echt'. In het moment dat de gedachten opkomen en de emotionele reacties daarop, lijkt het alsof dit is 'wie ik ben' in dat moment, en het lijkt alsof die gedachten en emotionele ervaringen 'juist' zijn, omdat het een onmiddellijke reactie is die opkomt in mezelf in en op het moment dat zich afspeelt in mijn wereld en realiteit.

Dus, in dat moment zag en begreep ik dat als ik hier en nu dit patroon/programma van gedachten en emotionele reacties niet aanpak met zelf-vergeving, zal het gewoon blijven opkomen in mezelf en zal ik het niet kunnen veranderen - omdat, het 'cognitief weten' wat het is dat in mijn geest bestaat niet genoeg is om die reacties en ervaringen ook daadwerkelijk te veranderen. De verandering moet gebeuren op fysiek vlak, in het moment zelf -- door bijvoorbeeld zelf-vergeving te spreken.

Dus, wat ik deed in dat moment is dat ik in stilte in mezelf, op mega-fluistertoon (omdat ik in een groep van mensen stond en ze waarschijnlijk zouden denken dat ik gek ben als ik zelf-vergeving luidop zou beginnen spreken), de volgende specifieke zelf-vergeving sprak - hierin gebruik makend van de gedachten en reacties die ik in het moment zelf kon identificeren in mezelf en de specifieke achterliggende gedachtenpatronen die ik heb kunnen identificeren in mijn schrijven:

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en geaccepteerd mezelf te vergelijken met de andere mensen om mij heen en mezelf te beoordelen als minderwaardig en inferieur omdat ik zie dat zij beter spelen dan ik

ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en geaccepteerd mezelf minderwaardig en inferieur te voelen in mezelf als reactie op de gedachte dat ik minderwaardig en inferieur ben tegenover de andere mensen die ik zie omdat zij betere spelers zijn dan ik

ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en geaccepteerd de mensen die ik zie te beoordelen als superieur en beter dan mij en daarin hen te beschuldigen van de emotionele ervaring van minderwaardigheid en inferioriteit die ik ervaar in mezelf -- in de plaats van in te zien dat hoe ik hen zie en hoe ik op hen reageer in mezelf, mijn creatie is omdat ik mezelf heb toegestaan mezelf te definieren in mijn geest in en als een gedachten-programma van Competitie, waarin ik mezelf vergelijk met de mensen om mij heen vanuit voorgeprogrammeerde beoordelingen in mijn geest waar ik emotionele en gevoelens ervaringen mee verbonden heb

ik vergeef mezelf dat ik mezelf niet heb toegestaan en geaccepteerd verantwoordelijkheid te nemen voor het gedachten-systeem/-programma van competitie dat ik in mijn geest heb toegestaan te bestaan en waarin ik mezelf heb gedefinieerd, waarin ik mezelf continu vergelijk met al de mensen die ik zie met mijn ogen in mijn omgeving - door emotioneel te reageren op de beoordelingen die ik plaats op al wat ik zie met mijn ogen, en daarin mezelf af te scheiden van die beoordelingen en mezelf op te stellen als een 'slachtoffer' van die beoordelingen en dus een slachtoffer van iets wat ik zelf in mijn geest heb laten bestaan

ik vergeef mezelf dat ik mezelf niet heb toegestaan en geaccepteerd verantwoordelijkheid te nemen voor het gedachten-construct van competitie en beoordelingen dat in mijn geest bestaat door emotioneel te reageren op de beoordeling en vergelijking in mijn geest waarin ik denk dat 'de anderen beter zijn dan ikzelf' -- door niet in te zien, te beseffen en te begrijpen dat ik enkel beinvloed kan worden door beoordelingen over mezelf en beoordelingen over andere mensen, als en wanneer ik mezelf niet aanvaard als wie ik ben in mezelf en als en wanneer ik 'meer' en 'beter' en 'superieur' wil zijn dan wie ik ben in dit moment

ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en geaccepteerd mezelf niet te aanvaarden als de realiteit van wie ik ben in dit moment door mezelf te vergelijken met andere mensen en door beter te willen zijn dan hen en dus beter te willen zijn dan mezelf als wie ik ben en hoe ik besta in dit moment -- en daarin dus mijn specifieke vaardigheden en fysieke beperkingen en limitaties niet te aanvaarden als wat het is

ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en geaccepteerd de andere mensen die ik zie om mij heen te beschuldigen van dat zij zich superieur voelen en dat zij mij beoordelen als minder dan hen en hen dus te beschuldigen van de negatieve emotionele ervaring van inferioriteit die ik ervaar in mezelf tegenover hen -- in de plaats van in te zien, te beseffen en te begrijpen dat ik mij enkel inferieur en negatief voel omdat ik het gedachtenconstruct van 'competitie' heb toegestaan te bestaan in mezelf waarin ik mij superieur en positief wil voelen tegenover andere mensen, waarin ik andere mensen in mijn geest dus in precies dezelfde inferieure en negatieve positie plaats als waar ik mij nu in ervaar

ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en geaccepteerd mij kwaad te voelen op de mensen om mij heen door hen te beschuldigen van mij te beoordelen op mijn expressie, gedrag en uitdrukking - en hen daarin dus te beschuldigen van de emotionele ervaring van inferioriteit die ik ervaar in mezelf-- in de plaats van in te zien en te beseffen dat ik enkel beinvloed kan worden door beoordelingen en waarde-oordelen over wat 'goed' en 'slecht', 'juist' en 'fout' en 'positief' en 'negatief' als en wanneer ik niet HIER ben, en wanneer ik mezelf niet aanvaard als wie ik ben HIER in dit moment -- waarin ik positief noch negatief, goed noch slecht en juist noch fout ben --- ik ben wie ik ben als hoe ik HIER in dit moment besta, als de fysieke hoedanigheid en realiteit van mezelf

ik vergeef mezelf dat ik mezelf niet heb toegestaan en geaccepteerd in te zien en te beseffen en te begrijpen dat terwijl ik andere mensen ervan beschuldig dat zij mij beoordelen op mijn expressie, gedrag en uitdrukking, vanuit een gedachtenconstruct van Competitie en Vergelijking en dat zij mij daarin dus blijkbaar niet aanvaarden als wie ik ben --- waarin ik mij dan minderwaardig voel --- dat ik daarin eigenlijk zelf bezig ben met hen te beoordelen en dat ik dus andere mensen zelf niet aanvaard als wie zijn, in en als de hoedanigheid van hun fysieke bestaan, omdat ik in mijn geest hen beoordeel als oftewel positief of negatief, superieur of inferieur --- in de plaats van één en gelijk te staan met hen en hen zowel als mezelf te erkennen en aanvaarden als unieke levende wezens, als HIER - evenwaardig en gelijk

ik vergeef mezelf dat ik mezelf nooit heb toegestaan en geaccepteerd verantwoordelijkheid te nemen voor de beoordelingen die ik in mijn geest heb laten bestaan, waarin ik mezelf noch andere mensen aanvaard als wie ik werkelijk ben en wie zij werkelijk zijn - door dan emotioneel te gaan reageren op die beoordelingen wanneer ik mezelf, in vergelijking met andere mensen, beoordeel als negatief en minderwaardig -- en dan in die emotionele reactie als het ware een statement te maken dat ik het slachtoffer ben van deze beoordelingen --- in de plaats van eerlijk te zijn met mezelf en in te zien dat die beoordelingen in mijn geest bestaan, en gebaseerd zijn op het verlangen om te Winnen en om mij superieur te voelen tegenover andere mensen dat ik heb toegestaan te bestaan in mezelf


Naarmate ik zelf-vergeving bleef toepassen, zag ik hoe de reacties in mezelf minder werden en hoe ik mezelf stabiliseerde en uiteindelijk zo een emotionele episode kon vermijden - waarin ik duidelijk zag dat, als ik geen zelf-vergeving had toegepast in deze situatie, dat ik dan weer zou zijn 'gevallen' in het gedachten- en reactie-patroon dat uiteindelijk zou hebben geleid tot een emotionele staat in mezelf waarin ik 'Opgeef' en mezelf laat vallen in een diepe innerlijke put van zelf-medelijden --- om dan uiteindelijk weer recht te komen en de volgende keer precies hetzelfde mee te maken vanaf het moment dat ik mij in een gelijkaardige situatie bevindt. Dit keer had ik echter zoiets van 'het is er genoeg mee geweest, dit stopt hier Nu!' en dus dwong ik mezelf om zelf-vergeving te spreken en toe te passen in dat moment --- hetgeen uiterst effectief bleek te zijn.

Dit was dus de tweede fase in dit proces van het praktisch en realistisch veranderen van een emotionele ervaring van Opgeven en een gedachtenpatroon van Competitie - en in de derde fase zal ik wederom mezelf onderzoeken en evalueren, met name in een moment waarin ik mij in een fysieke situatie bevindt dat meestal een activeringspunt is voor de emotionele reactie en het gedachtenpatroon van Competitie en Opgeven --- om te zien voor mezelf waar ik sta in mezelf in relatie tot het Veranderen van dit patroon, en wat er dus nog nodig is en waar ik mezelf nog moet toepassen teneinde van deze Zelf-Verandering een fysieke Realiteit te maken.


Wordt Vervolgd in Dag 447

Dag 445: Kan ik Vergelijking en Competitie in Mezelf Veranderen door Mezelf te Vergeven?

Dit is een Verderzetting van "Dag 444: Als ik in Competitie sta met Anderen - Geef ik dan Eigenlijk Mezelf Op?" - waarin ik als eerste stap/fase in dit proces van het Veranderen van een Emotionele en energetische ervaring en reactie van Competitie en Vergelijking, in de praktische toepassing van het Onderzoeken van de technische details en eigenschappen die eigen zijn aan deze specifieke ervaring in de Geest, heb vastgesteld en gezien dat de emotionele instabiliteit die gecreëerd wordt door het gedachtenpatroon van Competitie en Vergelijking in wezen bestaat en gemanifesteerd is als een soort van 'wisselstroom' die geïnitieerd en geactiveerd wordt door een haast continue stroom van Beoordelingen die opkomen in mijn Geest - zijnde zowel zelf-beoordelingen als beoordelingen over de mensen die ik zie met mijn ogen in mijn fysieke omgeving. Waarin, het ene moment beoordeel ik mezelf als 'beter'/'superieur' en een ander als 'minder'/'inferieur' omwille en op basis van welke eigenschappen, factoren of dimensies dan ook waar ik mijn aandacht in geplaatst heb en waar ik mezelf in mijn geest geconditioneerd heb om een speciale specifieke waarde in te projecteren en te plaatsen -- en het andere moment beoordeel ik mezelf als 'minder'/'inferieur' in vergelijking met en relatie tot een ander die ik dan beoordeel als 'meer'/'superieur', op basis en aan de hand van precies dezelfde eigenschappen, factoren en dimensies waarin ik mezelf heb gedefinieerd als zijnde 'superieur' en 'meer' tegenover andere personen in mijn fysieke omgeving. Hierin dus, ben ik tegelijkertijd de 'winnaar' als de 'verliezer' - want, ik voel mij beter dan sommige mensen en minder dan andere mensen -- ik voel mij zowel inferieur als superieur --- hetgeen dus die specifieke ervaring creëert in mezelf van 'Onstabiliteit', aangezien ik in dit Mentale Construct/Programma van Vergelijking en Competitie niet stabiel aanwezig blijf in mezelf als 'wie ik ben' - ik zou zelfs vaststellen dat ik niet eens werkelijk Besta, in de zin van dat ik niet Sta in mezelf als een Levende STAtement van 'DIT is Wie IK Ben'.

In deze Blog zal ik dan Verderzetten in dit Process van het Veranderen van dit specifieke 'PersoonlijkheidsVirus' in en als Wie ik ben vanbinnen - 'Virus', omdat deze interne Staat van Zijn enkel Consequenties creëert voor mezelf in hoe ik leef en besta en hoe ik mezelf ervaar en uitdruk in mijn Leven. Omwille van de emotionele instabiliteit, getriggerd en geactiveerd door Beoordelingen die opkomen in mijn Geest, zal ik bijvoorbeeld niet in staat zijn om heldere beslissingen te maken die het beste zijn voor mezelf -- mijn ervaring van, visie op en interpretatie van mijn wereld en omgeving die ik zie met mijn ogen zal immers gekleurd, bepaald en bestuurd zijn door voorbepaalde oordelen in verband met wat zogezegd 'positief' of 'negatief', 'goed' of 'slecht' en 'juist' of 'fout' is, verbonden met een compulsief idee en geloof dat deze voorbepaalde oordelen met betrekking staan tot mij persoonlijk -- waarin en waardoor ik ten eerste de Realiteit niet zie als wat ze eigenlijk is en hoe ze eigenlijk functioneert, en ten tweede aanvaard ik mezelf niet als wie ik werkelijk ben, als zijnde namelijk positief noch negatief, goed noch slecht en juist noch fout, maar simpelweg 'wie/wat/hoe ik ben'/'Mezelf'.

De Praktische toepassing van Zelf-Vergeving die ik zal delen in de volgende blog, in geschreven en gesproken vorm, is specifiek en cruciaal in dit proces van het Veranderen van een intern Mentaal, Emotioneel en Gedrags-Virus -- omdat, het concept van en het verlangen om te 'Veranderen' in en als Mezelf is niet voldoende om daadwerkelijk fysiek en realistisch te veranderen als een waarachtige, zichtbare, meetbare en echte uitdrukking van Wie ik ben in en als mijn Fysieke Bestaan als een Fysiek Levend Wezen in deze Fysieke Werkelijkheid. Gesproken en geschreven Zelf-Vergeving is noodzakelijk in dit proces om aan mezelf klaar en duidelijk de Statement te maken, in relatie tot het specifieke mentale, emotionele en gedrags-patroon dat ik wil veranderen in en van mezelf, van 'Kijk, ik zie en besef wat ik in mezelf heb laten bestaan, hoe en wie en wat ik mezelf heb laten worden doorheen mijn leven, hoe ik mezelf heb toegestaan te bestaan - en in dit besef en inzicht neem ik verantwoordelijk voor deze specifieke 'bestaansvorm' waarin ik nu bijgevolg besta -- maar tegelijkertijd vergeef/verlos ik mezelf van dit patroon waarvan ik duidelijk zie dat het niet het beste is voor mezelf noch voor mijn omgeving, en in het vergeven van mezelf, Geef ik Mezelf terug aan Mezelf en geef ik mezelf de Kans om opnieuw te beginnen.

In deze toepassing van Zelf-Vergeving, die specifiek, duidelijk, direct en uitgebreid/gedetailleerd is, als een fysieke uitdrukking in Woord en Daad -- laat ik als het ware aan het voorontworpen 'programma'/'construct' van vergelijking/competitie in en van de geest dat doorgaans automatisch 'draait' als een machine van onderbewuste, achterliggende gedachten in elk moment dat ik in interactie treed met mijn omgeving weten van 'Hey, ik ben hier nog, en ik beslis wie ik ben - Hier en Nu'.

Wordt vervolgd in Dag 446