Dag 452: Het Veranderen van een Emotionele ervaring van Opgeven - Evaluatie Fase

Dit is een Verderzetting van "Dag 451: Waar komen mijn Emoties vandaan in mijn Student-Leerkracht relatie? Zelf-Correctie Dimensie" waarin ik de correctie dimensie gedeeld heb in mijn proces van het stoppen van een emotionele reactie en ervaring van Opgeven.

Hier eindigt dit proces echter niet omdat ik nu nog de eigenlijke fysieke correctie moet bewandelen - als een evaluatie van het proces dat ik in mijn schrijven tot dusver gewandeld heb -- omdat, als het proces niet fysiek staat als een levend bewijs dat mijn zelf-verandering echt is, dan is het proces dat ik bewandeld heb niet echt geweest.

In deze fysieke evaluatie fase test ik ten eerste de effectiviteit van mijn toepassing in het proces van zelf-verandering dat ik tot dusver bewandeld heb in relatie tot een specifiek voorgeprogrammeerd reactiepatroon in een specifieke situatie en ten tweede test en evalueer ik welke lagen er nog zijn die ik moet onderzoeken en bewandelen --- omdat elk punt in de geest niet op zichzelf bestaat, maar bestaat in een 'programma' dat ik doorheen de jaren heb 'gelaagd' en gestructureerd heb in mezelf door middel van een opbouwing en accumulatie van kennis en informatie die bestaan in en als herinneringen.

Wat ik vandaag zag in dit punt, tijdens de les in de Academie - was dat ik veel meer stabiel was wanneer de leerkracht mij aansprak op een punt dat ik moest veranderen of fouten die ik moest corrigeren --- en dat mijn zelf-correctieve statements vrij effectief waren in het stabiliseren van mezelf en het verantwoordelijkheid nemen voor mezelf in relatie tot de situatie en daardoor meer te kunnen genieten van de les, van het squashen, van het leerproces --- en wat ik ervoer was dat ik er plots ook veel meer op vooruit ging.

Mijn leerproces in het squashen is tot nogtoe tergend traag en frustrerend geweest voor mij - voor een groot deel omdat ik mezelf aan het saboteren was door steeds emotioneel te reageren in mijn geest vanaf het moment dat ik fouten maakte en de leerkracht mij daarover aansprak. Dus, vanaf het moment dat ik dat patroon van emotionele reacties kon stopzetten en veranderen, kon ik veel vlotter bewegen in mijn leer-/ontwikkelings-proces en voelde ik mij ook veel meer stabiel om mezelf te ondersteunen in wat ik aan het doen was, om mezelf te verbeteren, om daadwerkelijk te leren --- en dus niet in een zelf-sabotage patroon te vallen van emotionele reacties op zelf-beoordelende gedachten en uiteindelijk de ervaring en fysieke uitdrukking van Opgeven.

in dus het herevalueren van mijn ervaring in en reactie op de specifieke situatie waarin ik meestal in een patroon van opgeven en emotioneel reageren stap - zag ik dat, hoewel een groot deel van die emotionele ervaringen geweken waren en plaatsgemaakt hadden voor een 'vrijheid' in mezelf - was er nog steeds iets aanwezig in mijn geest dat als het ware op de achtergrond plaatsvindt in mijn gedachten, die nog steeds kunnen fungeren als activeringspunten voor eventuele emotionele ervaringen en reacties. Dit wil zeggen dat als ik die achterliggende gedachten die schijnbaar op de achtergrond aanwezig zijn en schijnbaar niet zo belangrijk of impactvol zijn, niet aanpak, corrigeer en verander in mezelf - dat uiteindelijk de emotionele ervaringen weer de kop op zullen steken en dan sta ik terug bij af. Zo werkt de geest immers: het is een gesloten systeem, het is alles of niets - oftewel verander ik elk deel en aspect van en in de geest, oftewel niets.

De gedachten die dus nog aanwezig waren in mezelf als triggerpunten voor gevoelens en emoties tijdens  de les - waren gedachten van vergelijking en competitie. Ik bedoel, in Dag 439 heb ik deze dimensie uitgeschreven en ben ik een proces van zelf-vergeving en zelf-correctie begonnen in relatie tot deze specifieke gedachten in mijn geest - hetgeen niet wil zeggen dat, omdat deze gedachten nog steeds bestaan op de achtergrond in mijn geest, dat ik daarom gefaald heb in mijn proces van verandering. Het wil enkel zeggen dat er een aspect is van en in deze dimensie van dit patroon/programma in mijn geest, dat ik nog niet heb overwogen --- en dat ik dus een andere aanpak of insteek nodig heb om dit specifieke patroon/programma op praktische en realistische wijze te veranderen in en als mezelf.

Wordt vervolgd in Dag 453