Ik bewandel dit proces van het veranderen van deze emotionele reactie en ervaring omdat ik zie en mij realiseer dat dit specifieke patroon dat ik in mijn geest heb toegestaan te bestaan niet het beste is voor mezelf omdat het mij saboteert in wie ik ben zowel vanbinnen als vanbuiten, in relatie tot mijn fysieke uitdrukking en hoe ik bijgevolg mijn fysieke wereld en realiteit stuur, bepaal en vormgeef via en aan de hand van hoe ik mezelf uitdruk. Dit door bijvoorbeeld fysiek dingen 'op te geven' vanaf het moment dat de specifieke gedachten en emotionele ervaringen van 'Opgeven' komen aanzetten in mezelf .
In Dag 447 had ik beschreven hoe ik in mijn proces van het praktisch toepassen van Zelf-Vergeving de gedachten en emotionele reacties die opkwamen in mezelf in een moment waarin ik voor een uitdaging stond en het even moeilijk werd voor mij heb veranderd door middel van het toepassen van gesproken zelf-vergeving - waarin dan een specifieke dimensie van dit patroon zich openbaarde --- namelijk waarin ik aanvankelijk, wanneer ik voor een uitdaging sta, kwaad wordt op mezelf wanneer ik zie dat ik 'het niet kan', bijvoorbeeld wanneer ik tijdens een squash-wedstrijd tegen iemand een slag mis of verschillende slagen na elkaar of wanneer ik les krijg en ik zie dat ik de oefening niet makkelijk onder de knie krijg. Deze gedachte van 'ik kan het niet', gekoppeld aan een emotionele reactie/ervaring van Woede, is wat uiteindelijk leidt tot een emotionele en soms zelfs gedragsmatige reactie van Opgeven --- omdat ik de reactie van 'Opgeven' in mijn geest heb geprogrammeerd als een 'coping-mechanisme' voor de emotionele ervaring van Woede/kwaadheid en frustratie.
Vandaag tijdens de Squash les kreeg ik weer eens de kans om geconfronteerd te worden met dit patroon dat ik in mezelf heb toegestaan te bestaan omdat er een moment was waarin de leerkracht mij bij hem riep om mij een specifieke opslagtechniek aan te leren waarbij de bedoeling was dat ik mij een bepaalde lijn op de muur inbeeldde waar de bal op moest landen teneinde de bal helemaal vanachter op het veld te krijgen zodat de tegenpartij de opslag moeilijk kan terugspelen - omdat, hij zag dat er fouten waren in hoe ik mijn opslag deed. En terwijl ik daar stond op te slaan naar de leerkracht, en het maar niet juist kreeg op de manier die hij bedoelde - kwam ik op een bepaald punt in mijn gedachten tot de vaststelling dat 'ik dit niet kan' en dat 'ik het nooit zal kunnen' en dat het 'gewoonweg onmogelijk is', hetgeen dan een emotionele reactie activeerde in mezelf van verslagenheid en zelf-medelijden en frustratie. En in dat moment zei ik het ook tegen hem van "ik kan het gewoon niet - ik weet niet meer wat te doen", in die energetische lading van zelf-medelijden en frustratie.
En het is dan dat ik zag van 'ow shit - dit is pure manipulatie -- wat voor onaanvaardbare bullshit!' - omdat, ik bedoel, dat is wat ik eigenlijk aan het doen ben door mij zo uit te drukken, ik probeer hem te manipuleren om te kunnen krijgen wat het dan ook is dat ik wil -- want als ik kijk naar wat er achter die statement en ervaring ligt dan zie ik dat ik eigenlijk verwacht dat hij op de één of andere manier medelijden zal hebben met mij en dat hij 'zachtaardig' en lief zal zijn tegen mij. Omdat, waar ik eigenlijk op reageerde was de leerkracht die maar bleef zeggen van 'neen, zo niet' en mij bleef corrigeren bij al wat ik deed, en daar voelde ik mij slecht bij -- dus, door dan mezelf uit te drukken in die statement van verslagenheid van 'ik kan dit niet' en 'ik weet het niet meer', plaats ik mezelf opzettelijk in een slachtofferrol in een poging om in te spelen op zijn gevoelens van medelijden zodat hij in zijn geest zou denken van 'ocharme, ik ben veel te hard voor haar' en mij eerder complimentjes zal willen geven en dus 'zachter' zal willen zijn tegenover mij. Dat is dus Manipulatie met hoofdletter M en het is Onaanvaardbaar omdat: door mezelf opzettelijk in die emotionele slachtofferrol te plaatsen tegenover mijn omgeving laat ik eigenlijk zien aan de mensen om mij heen dat ik niet stabiel in mijn schoenen sta en dan zullen mensen ook minder respect gaan hebben voor mij -- dat zijn de consequenties van wat ik toesta te bestaan in mezelf, in mijn interne ervaring zowel als mijn externe uitdrukking.
En, ik ben dankbaar dat dit patroon naar boven is gekomen op zo een duidelijke manier omdat ik nu duidelijker kon zien wat het precies is dat ik eigenlijk aan het doen ben wanneer ik die statement maak van 'ik kan dit niet' - en dit is een punt dat ik heb geleerd in mijn proces tot dusver, is om, wanneer een specifieke reactie, patroon of gedachte of interne ervaring zich herhaalt nadat ik mezelf heb toegepast in mijn schrijven, zelf-vergeving en zelf-correctie en ik veronderstelde van 'ik ben veranderd' of 'ik heb dit patroon veranderd', om dan niet te gaan kwaad worden op mezelf of denken van 'ik heb gefaald' of mezelf te beoordelen, maar om eerder dat moment te zien als een teken dat ik gewoon bepaalde dimensies gemist heb in mijn proces, en dat dit niet wil zeggen dat ik 'gefaald' heb, het wil enkel zeggen dat ik dieper moet graven en verder moet doen in het veranderen van dit specifieke patroon -- en op die manier wordt dit proces van zelf-verandering ook veel aangenamer en leuker om te bewandelen.
In de volgende blog zal ik dus de stap van zelf-vergeving bewandelen en delen in mijn proces van het veranderen van deze emotionele ervaring van Opgeven, en dus van de 'gedrags-stoornis' van manipulatie en zelf-medelijden - zodat ik een stap verder ben in het loslaten en veranderen van dit patroon in mezelf dat mij mijn hele leven al in zijn greep gehad heeft en waardoor ik mij vaak heb gedragen op een manier die consequenties creëerde in mijn relaties met de mensen in mijn omgeving.
No comments:
Post a Comment