Dag 439: Hoe is de Reactie van Opgeven, een Consequentie van de Competitie die in Mezelf Bestaat?

Dit is een verderzetting van "Dag 438: Het Veranderen van een Reactie van Opgeven - Deel 3" - waarin ik de stap heb bewandeld van het onderzoek doen naar hoe de ervaring/reactie van Opgeven werkt, functioneert en in elkaar zit - welke met andere woorden de specifieke gedachten, backchat en verbeelding zijn die in mijn geest naar boven komen en die mij uiteindelijk tot een punt in mezelf drijven waarin ik wil 'Opgeven'.

 Ook heb ik in Dag 437 vastgesteld dat het punt van 'Opgeven' niet zou bestaan in mezelf indien het punt van Competitie en Vergelijking niet bestond in mezelf - en dat ik dus enkel in een ervaring van 'Opgeven' zal gaan omdat ik in mijn geest mezelf in competitie plaatste met de mensen of met één specifieke persoon om mij heen en daarin mezelf definiëerde in een polariteitservaring van het verlangen om te Winnen en mij superieur te voelen langs de ene kant, en de Angst om te Verliezen en mij Inferieur te voelen langs de andere kant. De reactie van Opgeven komt dan specifiek naar boven wanneer ik vaststel in en vanuit hoe ik de situatie beoordeel in mijn gedachten, dat ik niet zal kunnen winnen - omdat ik denk en geloof van, 'als ik opgeef dan zal ik mij tenminste geen Verliezer moeten voelen', omdat, door op te geven, zeg ik eigenlijk in mezelf van 'ik doe niet meer mee', 'ik speel dit spel niet meer'. En, in die reactie kan ik mij nog steeds machtig en superieur voelen in mezelf, omdat ik de 'macht' heb om 'uit het spel te stappen' en om te zeggen van 'Fuck You spel, ik geef niet meer om jou!'.

Maar, ik bedoel, dat zogezegde 'opgeven van het spel' en 'uit het spel stappen' geldt enkel voor dat ene moment waarin ik zie of vaststel in mijn geest dat ik niet zal kunnen winnen van de mensen in mijn omgeving of van de specifieke persoon waarmee ik mezelf in competitie heb geplaatst in mijn geest -- het is maar één moment waarin ik zeg van 'ik wil niet competeren/wedijveren', omdat ik in dat ene moment zie dat dat mijn enige optie is om toch nog een gevoel van macht en superioriteit in mezelf te kunnen behouden, door in feite te zeggen van 'fuck you'. Daarna gaat alles echter weer zijn gewone gang, tot het volgende moment waarin ik mezelf in dezelfde situatie bevindt waarin ik in mijn geest aan het competeren/wedijveren ben met iemand in mijn omgeving en ik de indruk krijg dat ik niet aan het 'winnen' ben, en ik in precies dezelfde reactie van 'opgeven' zal gaan. Dus, ik heb nooit werkelijk 'het spel opgegeven', dat was in wezen maar een schijnmanoever dat in werkelijkheid ook gewoon deel uitmaakte van het 'spel' waarin het doel is dat ik krijg wat ik wil en dat ik mij belangrijk, speciaal, superieur, machtig en positief kan voelen.

Dus, in dit proces dat ik hier bewandel, van het veranderen en corrigeren van de Emotionele Reactie van Opgeven, is mijn doel om voor mezelf te onderzoeken en bepalen wat het werkelijk wil zeggen om 'het spel op te geven', om met andere woorden te leven en te bestaan op een manier waarin ik niet in elke beweging die ik maak in competitie sta met andere mensen, waarin ik niet streef naar persoonlijke overwinning, macht, controle of superioriteit en waarin ik dus mezelf de vrijheid, de kans en de mogelijkheid geef om niet enkel mezelf maar ook andere mensen te leren kennen als wie ze eigenlijk zijn. Omdat, zolang ik in competitie besta, zie, erken of apprecieer ik de eigenlijke uniekheid van elk wezen niet, al wat ik zie is beoordelingen van 'superieur' of 'inferieur', 'beter' of 'minder' en 'positief' of 'negatief' - en mijn eigen persoonlijke interne emotionele en gevoelens- reacties op die beoordelingen.


Ik zet dit proces verder in Dag 440