Om terug
te komen op het punt van hoe Gevaarlijk het verlangen naar Validatie is dat in
ons geconditioneerd is tijdens onze kindertijd door onze omgeving. Ik bedoel,
het lijkt een onschuldig iets, hoe dit verlangen zich ontwikkeld - door middel
van hoe ouders en leerkrachten en elke andere volwassene in de omgeving van een
kind dat een persoonlijke agenda heeft in relatie tot het kind, dit kind
manipuleren, bedreigen en verleiden met beloningen en straf op subtiele en
onsubtiele wijzen, zonder werkelijk stil te staan bij de gevolgen die deze
schijnbaar kleine handelingen hebben op het kind. Omdat, volwassenen in deze
wereld zijn immers niet opgeleid om te zien en te begrijpen hoe de ontwikkeling
van kind tot volwassene in zijn werk gaat en hoe het is dat we de kinderen van
deze wereld opvoeden om volwassenen te worden die niet in staat zijn tot het
nemen van verantwoordelijkheid voor hun daden omdat hun geest zo doordrenkt is
van het systeem van energie dat hun omgeving in hun gedrild heeft door middel
van een handhaving van het straf- en beloning systeem.
Ik
bedoel, in en als deze specifieke mentale programmatie laten we onszelf leiden
in onze handelingen door gevoelens en emoties die ons zeggen wat 'goed' en wat
'slecht' is. Maar, die gevoelens en emoties die we gebruiken als ons intern
kompas in het navigeren en besturen van
onszelf in relatie tot onze wereld en realiteit, begeleiden ons in het
volgen van de banen en wegen die al voor ons uitgehouwen zijn in en door het
systeem in deze wereld zoals het economische, politieke en sociale systeem. Hoe
anders kan je verklaren dat we allemaal zo makkelijk aanvaarden dat ons
eendimensionele systeem van winnen en verliezen, waarin we allemaal nagenoeg
kopiëen zijn van elkaar, is hoe 'de werkelijkheid' nu eenmaal is en dat dit is
wie wij werkelijk zijn. Waarom en hoe anders gaan wij allemaal zo makkelijk
akkoord met de huidige gang van zaken waarin er dingen toegestaan worden om te
bestaan in onze fysieke realiteit die geen werkelijke reden hebben tot bestaan,
zoals elke vorm van lijden aan de hand van mensen, als niet omwille van onze
gevoelens en emoties die we vertrouwen in het maken van onze beslissingen -
zonder dat we zelf eigenlijk goed en wel begrijpen hoe deze gevoelens en
emoties in onszelf bestaan en hoe ze functioneren en of ze überhaupt wel
degelijk te vertrouwen zijn in relatie tot wat het beste is voor onszelf als
levende wezens. Omdat, armoede, hongersnood, oorlog, moord, verkrachting en al
de dingen die we toestaan te bestaan in onze wereld en realiteit terwijl wij
schijnbaar machteloos aan de zijlijn staan toe te kijken -- die dingen zijn
toch duidelijk niet het beste voor onszelf? Hoe en waarom is het dan dat we
niet zien dat het ook niet het beste is voor een ander.
Op de één
of andere manier echter is dit wat elke generatie aan de volgende generatie
aanleert - dat dit de gang van zaken is en dat het altijd zo zal zijn. Dat,
ondanks het feit dat hoe onze wereld op dit moment bestaat niet het beste is
voor onszelf, we niet mogen denken aan verandering, en we vooral niet mogen
vertrouwen op dit intern inherent besef dat we als kinderen nog hadden dat er
iets serieus mis is met hoe onze wereld bestaat en hoe wij met elkaar omgaan in
onze 'sociale interacties'. En dat is het gevaar van gevoelens en emoties. Het
gevaar van het verlangen naar validatie dat ons, door middel van het inspelen
op die gevoelens en emoties, door onze omgeving werd ingebouwd in ons 'systeem'
als de manier waarop mij onszelf definieren in relatie tot onze omgeving. En
dat is dat, zolang we onszelf en hoe we leven en bestaan baseren op dit
verlangen naar validatie, zullen we steeds de patronen uit het verleden blijven
aanvaarden en zullen we de gevolgen en consequenties die duidelijk aanwezig zijn
door een systeem dat niet functioneel is in relatie tot hoe het leven op aarde
werkelijk bestaat ook aanvaarden als hoe het leven is, hetgeen wil zeggen dat
we aanvaarden dat dingen zoals armoede en hongersnood en kindermisbruik en
oorlog en lijden deel uitmaken van het leven op aarde.
Door dit
verlangen naar validatie zullen we nooit verandering toelaten omdat we
validatie willen van onze ouders en leerkrachten en van het systeem - we willen
validatie van het verleden. En dat is waarom we nooit de toekomst in acht
zullen nemen in de zin van het beseffen dat, teneinde een betere toekomst te
creëren dan het verleden, zullen we het verleden eerst moeten kunnen loslaten.
No comments:
Post a Comment