Dag 495: Waarom voel ik mij slecht wanneer een ander zich slecht voelt?

Iets dat ik van mezelf gemerkt heb in mijn relaties met andere mensen, is dat Ik heel snel mijn verantwoordelijkheid uit handen geef in verband met en in relatie tot hoe ik mij voel vanbinnen. Bijvoorbeeld, wanneer ik zie dat mijn partner, of iemand anders in mijn omgeving, zich slecht voelt, dan ga ik mij ook slecht voelen - en dan ga ik in mijn geest die persoon beschuldigen van zogezegd de oorzaak te zijn van waarom het is dat ik mij persoonlijk slecht voel.

Omdat ik geloof dat ik mij enkel slecht voel omdat zij zich eerst slecht voelden - dus is het zogezegd hun schuld dat ik mij nu slecht voel -- zij hadden zich maar stabiel moeten houden in relatie tot mij. Waar ik hen dan van beschuldig is dat ze geen rekening houden met mij en dat ze niet om mij geven en dat ze geen erkenning hebben voor het feit dat ik onschuldig ben en dat ik niets fout gedaan hebben, maar toch gaan zij zich slecht voelen - waardoor ik mij ook slecht voel. Ik bedoel, dat is maar de mate waarin ik mezelf heb verbonden met andere mensen hun gevoelens en emoties. In de zin van dat ik mij goed voel wanneer een ander zich goed voelt, en ik voel mij slecht wanneer een ander zich slecht voelt.

Dus, wanneer een ander zich slecht voelt, dan ga ik mij kwaad voelen op hen - omdat ze mij nu ook slecht doen voelen, zogezegd. Maar, wat ik hierin heb moeten inzien is dat ik eigenlijk nooit echt verantwoordelijkheid genomen heb voor mijn eigen interne en externe realiteit - in de zin van dat ik bijvoorbeeld, wanneer mijn partner zich slecht voelt, mij depressief ga voelen en dan laat ik alles varen, ik geef om niets meer, ik wil niets meer doen, ik zit maar een eind voor mij uit te staren, levenloos. En dus daarin is het duidelijk dat ik eigenlijk nooit werkelijk verantwoordelijkheid genomen heb voor mijn eigen leven omdat ik zo makkelijk alles laat varen, omdat ik zo makkelijk die statement maak van 'het maakt allemaal niet uit' en 'niets van wat ik doe maakt uit'.

Dat is de mate waarin ik mijn hele bestaan in de handen gelegd heb van andere mensen - en waardoor ik dus ook werkelijk geloof dat ik op de één of andere manier verbonden ben met hoe een ander zich voelt en dat ik moet antwoorden of reageren op hoe een ander zich voelt omwille van die schijnbare verbondenheid --- omdat ik nooit een vorm van 'eigenheid' gecreëerd heb in mezelf in de zin van een vorm van eigen verantwoordelijkheid als een besef dat al wat ik doe, dat doe ik voor mezelf, niet voor een ander maar voor mezelf. Ik leef en besta en beweeg en adem voor mezelf.

Dus, als ik zomaar alles laat varen gewoon omdat iemand anders zich slecht voelt in mijn bijzijn -- oeps, dan is er een groot probleem. Dan laat mij dat zien dat mijn verantwoordelijkheidszin in relatie tot hoe ik besta en leef en de dingen die ik doe, scheef zit en dringend herbekeken moet worden. Als ik zo makkelijk bewogen kan worden door emotionele ervaringen, geactiveerd door hoe ik denk dat een ander zich voelt --- dan is het tijd om te herbekijken wie ik eigenlijk ben en hoe ik eigenlijk leef en waar ik mij zelf-verantwoordelijkheid en zelf-eerlijkheid in geplaatst heb.