Monday, May 12, 2014

Dag 492: Zoeken naar Validatie in een Systeem van Illusies

Een andere dimensie van 'validatie' en het verlangen naar validatie is dat we in het zoeken naar validatie van andere mensen onze verantwoordelijkheid voor onze daden in hun handen leggen  omdat we in feite geloven dat 'andere mensen' en 'de samenleving'  het beter weten. We vertrouwen bijvoorbeeld in de (schijnbaar) grote structuren van onze wereld en realiteit zoals 'het economische systeem' en al haar bedrijven en infrastructuren, de politieke structuren, gebouwen en regel- en wetgevingen, de onderwijsstructuren, de familiale structuren, de sociale structuren, de filosofische structuren, de religieuze structuren, enzovoort - omdat we denken en geloven dat die 'structuren' groter en meer en superieur zijn aan onszelf. Wij voelen ons klein tegenover die imposante en eeuwenoude structuren, dus nemen we een inferieure positie aan in onszelf en gaan we op zoek naar validatie van die structuren, door bijvoorbeeld de voorgaande generaties te volgen en dingen te doen op de manier waarop onze ouders het deden of op de manier waarop we het gedaan zien worden door onze omgeving.

We volgen de systematische manier waarop de samenleving functioneert en waarop we ons gedragen in relatie tot elkaar omdat we op de één of andere manier geloven dat het systeem ons zal valideren, dat we één of andere beloning zullen krijgen voor ons 'goed gedrag'. Maar, wat we niet zien, beseffen of begrijpen is dat 'het systeem' eigenlijk niet bestaat. Ik bedoel, we voelen ons geimponeerd en geintimideerd door de schijnbare 'grootheid' en 'overweldigendheid' van wat we zien om ons heen als deze wereld, en, omdat elk mens een rol heeft aangenomen in het systeem lijkt het alsof 'het systeem' echt bestaat - maar, de realiteit is dat 'het systeem' eigenlijk niets meer is dan een gedachte dat van generatie op generatie is doorgegeven.

De realiteit van 'het systeem', en 'de systemen', is dat het enige dat eigenlijk echt is, zijn de mensen die erin participeren. De mensen die van vlees en bloed hier aanwezig zijn op aarde in dit moment. De mensen die van baby tot volwassenen zijn opgegroeid en die nu meedraaien in als de aanvaardde systemen van onze wereld alsof die system ons de weg zullen wijzen. Maar, hoe kunnen die system groter of meer zijn dan onszelf, omdat, het zijn gebouwen, het zijn structuren, het zijn ideeen, woorden en concepten in onze geest - het is een leeg omhulsel dat enkel bestaat en functioneert op basis van hoe wij ermee omgaan en hoe wij onszelf erin bewegen.

Dus, waarom is het dat wij de systemen en structuren nooit hebben bestuurd en gestuurd op een manier die het beste is voor allen? Waarom hebben wij nooit ingezien dat het niet de structuren en systemen in de wereld zijn die het probleem zijn, maar wij zijn het, de levende wezens die de systemen in het leven roepen door hoe wij erin participeren, en door wie wij zijn binnenin onszelf - dat is immers wat substantie geeft aan de systemen en structuren van onze wereld en samenleving.

We hebben nooit begrepen dat wij zelf het probleem zijn - wij hebben onze macht weggegeven aan een illusie, aan een idee en geloof dat de systemen en de structuren in deze wereld groter zijn dan onszelf, en daardoor hebben wij nooit verantwoordelijkheid genomen voor onze eigen daden in deze wereld -- omdat we altijd geloofden dat 'andere mensen' in en als 'het systeem' het wel beter zullen weten dan onszelf, niet beseffend dat 'andere mensen' in en als 'het systeem' eigenlijk precies hetzelfde denken. Ik bedoel, iedereen heeft wel iets of iemand waar hij of zij validatie van wil - iedereen is volgeling van iets of iemand en niemand staat werkelijk alleen in en als deze realiteit in en als het punt van zelf-verantwoordelijkheid, om deze wereld te sturen en te besturen op een manier die het beste is voor allen.

Het wordt tijd dat we onszelf zien en erkennen als de substantie van de structuren en systemen die hier bestaan - en dat we inzien dat er niets mis is met de structuren en systemen van deze wereld, wij zijn het die onszelf moeten veranderen binnenin onszelf -- want wij zijn de substantie die het systeem leven in blaast. En, op dit moment is er niet werkelijk leven in het systeem, er is enkel dood, er is enkel oorlog en armoede en hongersnood en lijden in vele vormen - omdat wij onszelf niet hebben erkend als substantie en als het leven zelf. We hebben onze macht weggegeven aan illusies in de geest.

Onderzoek Desteni.

No comments:

Post a Comment