Dag 574: De Illusie van Onveiligheid Vervangen door een Illusie van Veiligheid - De Realiteit van Verslaving

 Dag 574: De Illusie van Onveiligheid Vervangen door een Illusie van Veiligheid - De Realiteit van Verslaving

 Het Proces van Zelf-Gewaarwording en Eetpatronen

 Het Proces van Zelf-Gewaarwording en Eetpatronen

 Het Proces van Zelf-Gewaarwording en Eetpatronen

Uit de Voorgaande blog:

En het probleem met dit punt van verslaving dat veel mensen ervaren is dat mensen zich over het algemeen gaan concentreren op het voedsel zelf en zichzelf allerlei regels en limitaties gaan opleggen in relatie tot wat ze eten en zichzelf bijvoorbeeld op dieet gaan zetten in een poging om die verslaving stop te zetten - zonder te kijken naar wat er binnenin zichzelf bestaat, als hun gevoelens als de eigenlijke echte bron van de verslavende relatie die ze in zichzelf gevormd hebben met voedsel. Zolang we onze eigen inbreng in onze verslaving niet onder ogen komen, namelijk de gevoels relaties die wij in onszelf gevormd hebben met specifieke substanties - zullen we nooit werkelijk onze verslavingen kunnen stoppen.

Zoals ik in mijn vorige blog had ontdekt, heb ik persoonlijk een relatie met voedsel gecreëerd gebaseerd op verlangen omdat de gevoelens die ik had verbonden in mezelf in relatie tot het eten van dat voedsel, gevoelens waren van comfort, veiligheid en zekerheid. De vraag die ik mezelf dan dien te stellen is: Waarom is het dat ik verlang om die gevoelens te ervaren in de eerste plaats? En waarom is het met andere woorden dat ik mij niet al veilig en zeker voel binnein mezelf en dat ik dus geloof dat ik een soort van fopspeen nodig heb in de vorm van het eten van voedsel om mij die schijnbare veiligheid en zekerheid te bieden?

Ik zeg 'schijnbare' veiligheid en zekerheid omdat het uiteindelijk maar een gevoel is dat ik genereer in mezelf, gebaseerd op een idee en een gedachte in mijn geest in verband met die 'fopspeen' op de één of andere manier een soort magisch gereedschap zijnd dat in staat is om 'veiligheid' en 'zekerheid' te creëren. Ik bedoel, ik moet me dan toch eigenlijk de vraag stellen van: als iets zoals een fopspeen en dus in mijn geval Voedsel en de 'speciale' relatie die ik in mijn geest gevormd heb met het eten van voedsel zo gemakkelijk een gevoel als een illusie van veiligheid en zekerheid kan creëren, als iets dat op zich eigenlijk totaal niet echt is omdat er niets werkelijk veranderd is in termen van mijn omgeving -- Wàt is Veiligheid en Zekerheid dan eigenlijk, realistisch gezien?

En, als mijn idee en definitie van wat zekerheid en veiligheid is, als schijnbaar niets dan een gevoel - wil dat dan ook niet zeggen dat de onzekerheid en onveiligheid die ik ervoer in mezelf en die mij aanspoorde om mij te gaan overeten in mijn zoektocht naar het gevoel van veiligheid en zekerheid, ook niets meer is dan een gevoel en met andere woorden ook niet eigenlijk echt is, aangezien het zo makkelijk onderdrukt en vervangen kan worden met een illusie van veiligheid en zekerheid?

Want, als veiligheid en zekerheid of onveiligheid en onzekerheid een eigenlijke realiteit zouden zijn, dan zou geen enkel gevoel zomaar de macht kunnen hebben om die realiteit te vervangen of onderdrukken - want die veiligheid/zekerheid of onveiligheid/onzekerheid zou HIER zijn, als de enige echte REALITEIT. Dit toont dus met andere woorden aan dat ik, net zoals ik van veiligheid en zekerheid een idee gecreëerd heb in mijn geest die te maken heeft het eten van voedsel, ook in gelijke mate een idee gecreëerd heb van onveiligheid en onzekerheid hetgeen dan in mijn geest speelt in de momenten waarin ik niet bezig ben met het eten van voedsel.

Het is dan dus aan mij om te onderzoeken en vast te stellen waar en hoe het is dat die idee van onveiligheid en onzekerheid in mezelf bestaat en om dan die idee te verlossen door middel van zelf-vergeving en mezelf te bevrijden van de illusies in de geest --- zodat ik in het punt van authoriteit sta in mezelf om voor mezelf te beslissen wat echte zekerheid en veiligheid is als zijnde niet zomaar een gevoel, ervaring of gedachte in mjn geest dat vervangbaar is door zijn gepolariseerde uiterste, maar als zijnde een creatie, expressie en uitdrukking van Mezelf.

Dag 573: Zijn Wij het Slachtoffer van Onze Verslaving?

Dag 573: Zijn Wij het Slachtoffer van Onze Verslaving?

 Het Proces van Zelf-Gewaarwording en Eetpatronen

 Het Process van Zelf-Gewaarwording en Eetpatronen - See more at: http://kim-reisnaarleven.blogspot.com/2014/10/dag-572-wat-is-jouw-drug-naar-keuze.html#sthash.lCiEeIA8.dpuf

 Het Process van Zelf-Gewaarwording en Eetpatronen - See more at: http://kim-reisnaarleven.blogspot.com/2014/10/dag-572-wat-is-jouw-drug-naar-keuze.html#sthash.lCiEeIA8.dpuf

 Uit de Voorgaande Blog:

Ik bedoel, ik heb deze relatie gemaakt met specifiek voedsel, maar sommige mensen creëren zulk 'n relatie met alcohol of andere vormen van 'drugs' als specifieke substanties die inspelen op de chemische reacties in het lichaam - het hangt dan af van je zelf-eerlijkheid om voor jezelf te zien en te detecteren waar en hoe het is dat je zo'n relatie gevormd hebt en met welke fysieke substantie. Vanaf dat punt van zelf-eerlijkheid is het dan je verantwoordelijkheid om te onderzoeken welke gevoelens je precies verbonden hebt met de chemische reactie en ervaring die de substantie genereert in je lichaam en welke emotie het is dat die gevoelens trachten te verbergen en onderdrukken.

Als ik bijvoorbeeld onderzoek welke ervaringen ik in mezelf opzoek wanneer ik eet op basis van verlangen - als ik met andere woorden eet omwille van een gedachte die in mijn geest komt  waarin ik denk van 'daar heb ik zin in', samen met een gevoel en energetische beweging en ervaring in mijn lichaam die mij 'beweegt' naar dat voedsel toe en mij als het ware 'opdraagt' om dat te eten omwille van het gevoel dat ik wil ervaren  - en ik kijk naar dat specifieke gevoel en de specifieke ervaring die in mij omgaat terwijl ik dat specifieke voedsel aan het eten ben, in relatie tot bijvoorbeeld het eten van gesuikerd voedsel zoals cake en koekjes en snoep, maar ook in relatie tot andere typen van etenswaren --- dan kan ik specifieke gevoels ervaringen definieren.

Als en wanneer ik eerlijk ben met mezelf en kijk naar wat er aan het gebeuren is in mijn geest terwijl ik aan het eten ben - en specifiek in relatie tot voedsel dat inspeelt op specifieke chemische reacties in het lichaam zoals vet en suiker - dan zie ik dat er een ervaring in mezelf bestaat van comfort en veiligheid zelfs. Met andere woorden - ik heb in mezelf een relatie gevormd met voedsel waarin ik op zoek ben naar de gevoelens van comfort en veiligheid in en als het eten van dat voedsel - hetgeen ook is waarom ik bijvoorbeeld verlangens ervaar in mezelf in relatie tot het eten van specifiek voedsel en waarom er gedachten en beelden opkomen van dat voedsel in mijn geest  verbonden met dat verlangen -- en waarom het bijvoorbeeld mogelijk is om mij te overeten of om dingen te eten die eigenlijk niet het beste zijn voor mezelf en zelfs schadelijk kunnen zijn voor mijn lichaam. Ik ben verslaaft aan de ervaring en het gevoel van comfort en veiligheid dat ik verbonden heb met de daad van het eten van specifiek voedsel dan dat ik werkelijk verslaaft ben aan het voedsel op zich.

En het probleem met dit punt van verslaving dat veel mensen ervaren is dat mensen zich over het algemeen gaan concentreren op het voedsel zelf en zichzelf allerlei regels en limitaties gaan opleggen in relatie tot wat ze eten en zichzelf bijvoorbeeld op dieet gaan zetten in een poging om die verslaving stop te zetten - zonder te kijken naar wat er binnenin zichzelf bestaat, als hun gevoelens als de eigenlijke echte bron van de verslavende relatie die ze in zichzelf gevormd hebben met voedsel. Zolang we onze eigen inbreng in onze verslaving niet onder ogen komen, namelijk de gevoels relaties die wij in onszelf gevormd hebben met specifieke substanties - zullen we nooit werkelijk onze verslavingen kunnen stoppen. Omdat, zolang we blijven geloven dat onze verslaving bepaald is door en de verantwoordelijkheid is van de substantie op zich en hoe ons lichaam reageert op de substantie, en dus niet de verantwoordelijkheid is van onszelf en de waarde die wij in onze geest gegeven hebben aan het consumeren van die substantie in en als gevoelens en emotionele ervaringen - dan blijven we onszelf in de positie van het slachtoffer plaatsen in relatie tot onze eigen verslaving en dan zal die verslaving macht blijven hebben over ons - omdat wij simpelweg niet in de verantwoordelijke positie willen staan.

Dag 572: Wat is Jouw Drug naar Keuze?

Dag 572: Wat is Jouw Drug naar Keuze?

 Het Process van Zelf-Gewaarwording en Eetpatronen

Uit de Voorgaande Blog:

Dus, die relatie van afscheiding met voedsel is iets dat voornamelijk bestaat in en als hoe ik mezelf in mijn geest geconditioneerd heb om steeds dezelfde herinneringen te willen herbeleven - herinneringen die verbonden zijn met het eten van specifiek voedsel dat dan specifieke chemische reacties produceert in het lichaam en dan specifieke gevoelens genereert in mezelf. En in mijn verlangen naar het ervaren van die specifieke gevoelens - misbruik ik mijn lichaam door  op dwangmatige manier mijn lichaam dingen te doen eten dat niets te maken heeft met wat het lichaam eigenlijk nodig heeft --- en door dus te eten op basis van verlangen en herinnering en niet op basis van wat het eigenlijke doel is van eten - namelijk het ondersteunen van het lichaam. Dus, in het vinden en creeren van een oplossing van dit probleem - is de vraag 'welke zijn deze gevoelens en waar is het verlangen op gebaseerd om die gevoelens steeds opnieuw te genereren in mezelf?'

En deze vraagstelling is interessant omdat, wat we inmiddels al weten over gevoelens, is dat ze hand in hand gaan met emoties - als positief en negatief, twee zijden van hetzelfde muntstuk. Hetgeen wil zeggen dat er een specifieke 'bron' en 'oorzaak' ligt in mezelf die dieper is dan de gevoelens verbonden met het voedsel dat ik eet. En die 'bron' is bijvoorbeeld emotionele ervaringen zoals angst -- emotionele ervaringen die een negatieve polariteit creëren en die mij motiveren in en als een missie om positieve ervaringen en energie op te wekken in mezelf. Positieve ervaringen die ik bijvoorbeeld simuleer in mezelf door middel van het opwekken van chemische stoffen in het fysieke lichaam door het eten van specifieke stoffen zoals suiker en vetstoffen.

Dus, wat ik in feite bezig ben in het verbinden van eten met gevoelens en het gebruiken van de daad van eten als een manier om opzettelijk chemische reacties op te wekken in mijn lichaam die zich dan vertalen naar gevoelens  - is dat ik mijn lichaam aan het gebruiken ben om de negatieve emotionele ervaringen die ik voel in mezelf te onderdrukken door middel van hoe mijn lichaam reageert op voedsel. Ik ben dus met andere woorden mijn emoties aan het 'weg-eten', of althans aan het proberen.

Ik bedoel, ik heb deze relatie gemaakt met specifiek voedsel, maar sommige mensen creëren zulk 'n relatie met alcohol of andere vormen van 'drugs' als specifieke substanties die inspelen op de chemische reacties in het lichaam - het hangt dan af van je zelf-eerlijkheid om voor jezelf te zien en te detecteren waar en hoe het is dat je zo'n relatie gevormd hebt en met welke fysieke substantie. Vanaf dat punt van zelf-eerlijkheid is het dan je verantwoordelijkheid om te onderzoeken welke gevoelens je precies verbonden hebt met de chemische reactie en ervaring die de substantie genereert in je lichaam en welke emotie het is dat die gevoelens trachten te verbergen en onderdrukken.

Wordt Vervolgd in Dag 573

Dag 572: De Samenwerking van Geconditioneerde Chemische Reacties in het Lichaam en Gevoelens

Dag 572: De Samenwerking van Geconditioneerde Chemische Reacties in het Lichaam en Gevoelens

 Het Proces van Zelf-Gewaarwording en Eetpatronen

Het verwijderen van herinneringen wanneer het aankomt op eten is belangrijk  omdat het die herinneringen zijn en het verlangen om de herinneringen opnieuw uit te leven die een sabotage vormen in het eten met gewaarzijn. Eten met gewaarzijn, met andere woorden het inzien en beseffen en gewaarzijn van hoe het is dat het lichaam werkelijk reageert op voedsel, wat het lichaam werkelijk nodig heeft en hoe voedsel gebruikt kan worden ter ondersteuning in de plaats van afbraak van het lichaam.

Dit omdat ik heb beseft dat ik doorheen mijn leven in mijn relatie tot het voedsel dat ik eet in feite enkel aan afbraak gedaan heb aan mijn lichaam - in de zin van dat ik een specifieke 'speciale' relatie met voedsel heb gecreëerd in mezelf waarin ik eten gelijk plaatste in mijn geest met gevoelens. En ik at op basis van mijn gevoelens - op basis van waar ik 'zin' in heb, in de zin van dat er een gedachte opkomt in mijn geest als een beeld van iets dat ik kan eten, samen met een specifiek gevoel van verlangen en een achterliggende backchat van 'ja, dat moet ik nu absoluut eten'.

Ik bedoel, het probleem hierin is dat ik geleerd heb om mijn lichaam op die manier te gebruiken als een soort machine die voor mij energie als gevoelens genereert omwille van de gevoelens die ik heb geassocieerd en verbonden met specifiek voedsel. En deze relatie tussen voedsel en gevoelens in in feite zeer fascinerend, omdat, ik bedoel, het zijn niet enkel gedachten die die gevoelens produceren -- het is een samenwerking tussen de smaakpapillen en de neurotransmitters en chemische stoffen dat het lichaam produceert als reactie op de bestanddelen in het voedsel - hetgeen dan omgezet wordt naar gevoelens in de geest die uiteindelijk vertaald worden naar en opgeslagen worden in herinneringen in de geest.

Dus, die relatie van afscheiding met voedsel is iets dat voornamelijk bestaat in en als hoe ik mezelf in mijn geest geconditioneerd heb om steeds dezelfde herinneringen te willen herbeleven - herinneringen die verbonden zijn met het eten van specifiek voedsel dat dan specifieke chemische reacties produceert in het lichaam en dan specifieke gevoelens genereert in mezelf. En in mijn verlangen naar het ervaren van die specifieke gevoelens - misbruik ik mijn lichaam door  op dwangmatige manier mijn lichaam dingen te doen eten dat niets te maken heeft met wat het lichaam eigenlijk nodig heeft --- en door dus te eten op basis van verlangen en herinnering en niet op basis van wat het eigenlijke doel is van eten - namelijk het ondersteunen van het lichaam.

Dus, in het vinden en creeren van een oplossing van dit probleem - is de vraag 'welke zijn deze gevoelens en waar is het verlangen op gebaseerd om die gevoelens steeds opnieuw te genereren in mezelf?'

Wordt Vervolgd in Dag 572

Dag 570: Ben je Gewaar van wat je Eet? - Hoe we Eten op Basis van Herinnering

 Dag 570: Ben je Gewaar van wat je Eet? - Hoe we Eten op Basis van Herinnering

Het Proces van Zelf-Gewaarwording en Eetpatronen

De voorbije week ben ik ziek geweest met maaggriep, waardoor ik niet veel voedsel kon verdragen. Tijdens die week was het niet moeilijk voor mij om heel erg op te letten op wat voor eten ik in mijn lichaam steek omdat mijn lichaam duidelijk liet weten waar het zin in had en wat niet - hetgeen ik een heel interessante ervaring vond omdat ik, gewoon door te kijken naar specifieke voedingswaren of door eraan te denken, kon 'zien' hoe en waarom mijn lichaam dat voedsel niet verkoos. Brood was bijvoorbeeld niet goed omdat het een dikke klonter vormt in de maag hetgeen dan moeilijk te verteren is. Vlees is op zich veel te rijk en te zwaar - proteinen zijn ook een uitdaging voor het verteringsstelsel. Wat overbleef was zeer licht voedsel zoals fruit, specifiek ananas, en sommige groenten zoals komkommer en wortel.

En wat ik hieraan interessant vindt is dat ik nu niet meer ziek ben, maar vanaf het moment dat ik weer terugkeerde naar mijn gewoonlijke voedings- en eetpatroon, voelde ik dat mijn lichaam anders reageerde. Het is alsof ik een zekere gevoeligheid ontwikkeld heb in relatie tot voedsel tijdens mijn zieke periode. Gevoeligheid in de zin van dat ik mij er nu van gewaar ben geworden welke de eigenlijke mate is waarin ik doorheen mijn leven steeds heb gegeten vanuit mijn geest. Vanuit mijn geest, met andere woorden - omdat het altijd zo makkelijk was voor mij om te eten wat ik wilde zonder al te schadelijke of onaangename consequenties, heb ik de gewoonte ontwikkeld om mij bijvoorbeeld te overeten of dingen te eten louter op basis van de smaak - hetgeen dan over het algemeen bepaald wordt door de hoeveelheid suiker, zout en smaakstoffen er in het voedsel verwerkt zijn.

En in dat proces, van het volgen van mijn smaakpapillen en de gevoelens in mijn geest die daaraan verbonden zijn in relatie tot het voedsel dat ik eet, heb ik mezelf nooit de kans gegeven om te luisteren naar mijn lichaam. Ik bedoel, ik heb zelfs nooit beseft of gezien dat ik ook een lichaam heb en dat dat lichaam misschien andere dingen verkiest dan wat ik doorgaans verorber.

Het is eigenlijk sinds ik mijn proces ben gaan wandelen van de geest naar het lichaam - dat ik ben beginnen begrijpen dat er wel degelijk en verschil bestaat tussen wat de geest wil en verlangt, op basis van conditionering, en wat het lichaam wil, verlangt en nodig heeft. Maar omdat ik in mijn leven mezelf zodanig geconditioneerd heb in mijn relatie tot voeding om enkel mijn geest te volgen als voorgeprogrammeerde verlangens en ideëen in verband met 'wat ik lekker vindt' en 'wat ik wil' en 'mijn favoriete eten' enzovoort, heb ik zelfs ondanks het besef in mezelf dat wat ik wil eten vanuit mijn geest niet noodzakelijk goed is voor het lichaam en niet noodzakelijk is wat het lichaam wil eten, mijn voorgeprogrammeerde eetpatronen blijven verderzetten.

Ik ben dus in feite dankbaar dat ik ziek geworden ben en dat ik voor mezelf zo duidelijk de absolute gevoeligheid van het lichaam in relatie tot eten ben gaan zien en ervaren. Want, het is zo snel gebeurt - je loopt door de keuken of door een warenhuis en je neemt iets dat je lekker vindt en waarvan je denkt 'oh dat wil ik nu wel eten' en 'daar heb ik nu wel zin in', en je steekt het in je mond. Of je eet een hele zak chips leeg, gewoon omdat je er zin in hebt, omdat het zo lekker is en je krijgt er niet genoeg van.

Ik bedoel, dat is doorgaans hoe ik eet en hoe ik mezelf heb aangeleerd om te eten - ik eet op basis van mijn gedachten en mijn gevoelens --- en die zeggen mij 'ik ga die zak chips leegeten' of 'ik wil een groot bord spaghetti en ik ga dat hele bord leegeten' - omdat ik in mijn herinneringen veel momenten heb opgeslagen waarin ik van zo een zak chips of een bord spaghetti heb genoten. Dus, ik eet op basis van herinneringen. En vaak is het zo dat ik dan dat hele bord spaghetti heb leeggegeten en pas achteraf mijn maag voel keren en duidelijke tekenen van mijn lichaam krijg dat ik mij heb overeten - hetgeen ik niet opmerkte terwijl ik aan het eten was omdat ik niet aan het luisteren was naar mijn lichaam, ik zat immers in mijn geest in die herinnering, ik was een herinnering aan het eten.

En dat is wat ik de laatste tijd eigenlijk vreemd ben gaan vinden - omdat, eigenlijk geniet ik niet eens van mijn eten. Ik geef mezelf de kans niet eens om te genieten van wat ik eet omdat ik in feite niet eens aanwezig ben in mijn lichaam terwijl ik eet - ik zit in mijn geest, in de herinnering die mij een positief gevoel geeft in relatie tot het eten dat ik aan het consumeren ben. En ik eet het dan zo snel en zo vluchtig op dat ik in geen enkel moment echt heb stilgestaan bij wat het eigenlijk is dat ik in mijn lichaam aan het steken ben. En vaak is het zo dat ik nadat ik het heb opgegeten, mij slecht voel, en spijt ervaar dat ik zoveel gegeten heb omdat het duidelijk niet het beste was voor mijn lichaam. En dan moet ik de prijs betalen voor iets dat ik niet eens werkelijk met mijn volle gewaarzijn heb ervaren.

Het is dus pas nu dat ik mij hier accuut van gewaar geworden ben - van hoe vaak het eigenlijk is dat ik dingen eet op basis van mijn geest en op basis van gedachten en herinneringen in relatie tot 'wat lekker is'  en' wat ik wil' en op basis van mijn eetpatronen uit het verleden - alsof ik dat niet kan veranderen, alsof mijn eetpatronen uit mijn verleden een soort van gevangenis zijn waar ik niet uit kan (hetgeen dus de consequentie is van het bestaan in mijn geest als herinneringen, in de plaats van in mijn lichaam aanwezig te zijn in elk moment). Ik bedoel, ik merk nu pas op dat ik vaak door de keuken wandel en iets in mijn handen neem uit een automatische reactie, aangedreven door een gedachten in mijn geest van 'ik WIL dat', maar dan, zodra ik het in mijn mond steek besef ik pas dat het absoluut niet is wat mijn lichaam wilt - mijn lichaam heeft in dat moment niet eens honger en zal er niet wel bij varen als ik dat specifieke voedsel in mijn mond steek in dat moment.

En dit punt van het luisteren naar het lichaam in relatie tot eten is heel belangrijk - waardoor ik er nu ook over schrijf in mijn Reis naar Leven blog. Het is belangrijk om een relatie te vormen met mijn lichaam wanneer het aankomt op eten - en om mijn lichaam te voeden op basis van wat het eigenlijk wil, wanneer het dat wil - en dus mijn lichaam niet te dwangvoederen om specifieke gevoelens te kunnen produceren in mezelf. Ik heb nu immers voor mezelf gezien en beseft dat het lichaam wel degelijk een eigen 'intelligentie' heeft dat het kan communiceren met mij in relatie tot wat het wil eten - ik moet enkel bereid  en gevoelig genoeg zijn om te luisteren.

Wordt Vervolgd in Dag 571

Dag 569: Waarom Plaatst de Geest Proberen gelijk aan Mislukken?

 Dag 569: Waarom Plaatst de Geest Proberen gelijk aan Mislukken?

Het transformatieproces van Emotionele Zelf-Sabotage

Dit is een verderzetting op Dag 569: De Gelimiteerde Vaardigheden van de Geest vs deOngelimiteerdheid van het Lichaam waarin ik het Zelf-Vergevings proces gedeeld heb in relatie tot het Geest-construct van Angst om te Falen en specifiek de Zelf-Definitie dat in het Zelf-Beeld in en van de Geest vervat zit dat aan de basis en oorsprong ligt van die angst om te falen. Waarna ik dus bij deze het Zelf-Correctie proces zal delen in relatie tot dit Geest-construct.

Zelf-Correctieve Stellingen

Als en wanneer ik de gedachte dat 'ik het niet zal kunnen' of dat de mogelijkheid bestaat dat ik 'het niet zal kunnen' zie opkomen in mijn geest, verbonden met een ervaring van onzekerheid, angst en minderwaardigheid, als reactie op een specifieke handeling of taak die ik van plan ben uit te voeren en die geen deel uitmaakt van mijn dagelijkse handelingen en die ik dus in mijn geest gedefinieerd heb als 'nieuw', 'moeilijk' of 'een uitdaging' - dan stop ik en ik adem - en ik zie, besef en realiseer mij dat deze voorgevormde gedachten dat ik het mogelijks 'niet zal kunnen' gebaseerd zijn op een voorgevormd idee dat ik heb toegestaan te bestaan in mijn geest dat ik gelimiteerd ben in mijn 'kunnen' en 'vaardigheden' en dat als ik dus iets nieuws zal moeten doen, dat er dan een kans bestaat dat ik zal 'mislukken' en 'falen', en dat ik dus met andere woorden mezelf al op voorhand in mijn geest gedefinieerd heb als een 'mislukkeling' in relatie tot die specifieke 'nieuwe' of 'uitdagende' taak die ik zal aanvatten en daardoor de emotionele ervaring van minderwaardigheid, onzekerheid en angst om te falen gecreëerd heb in mezelf

Hierin zie, besef en begrijp ik dat de idee en het geloof dat mijn vaardigheden en expressie gelimiteerd is een leugen is die bestaat in en als mijn geest en die gebaseerd is op en bestaat in en als de gelimiteerde structuur van het ego en de identiteit van de geest als het 'ik' bewustzijn waarin ik mezelf heb gedefinieerd in en als mijn herinneringen en dus geloof en denk dat mijn uitdrukking, vaardigheden en vermogens zich limiteren tot enkel mijn herinneringen -- en daardoor dus automatisch zal reageren met een idee, geloof en gedachte dat ik grandioos zal mislukken als ik ook maar probeer om een nieuwe uitdrukking of vaardigheid te verkennen --- hetgeen in feite simpelweg een zelf-bescherming mechanisme is van het ego van de geest om zichzelf als die gelimiteerde structuur intact te houden

Omdat, ik zie, besef en begrijp dat als ik daadwerkelijk mezelf de kans zou geven om nieuwe dingen te leren en uit te proberen en als ik mezelf de kans zou geven om uit de gelimiteerde structuur te breken van mijn herinneringen in en als het ego van de geest als voorgevormde interne ervaringen en persoonlijkheden - dan zou ik inzien en beseffen dat ik in en als mijn lichaam in feite volkomen in staat ben om mezelf te blijven ontwikkelen in elk moment van ademhaling en dat mijn ontwikkelingsproces en het uitbreidingsproces van mijn vaardigheden in wezen geen limitaties of grenzen heeft en dat 'wie ik ben' ook niet gelimiteerd is tot specifieke vaardigheden of uitdrukkingen --- en dan zou het ego van de geest dus niet meer kunnen bestaan

En dus stel ik mezelf tot doel om in dat moment wanneer ik die geloofsystemen en gedachten in mijn geest zie opkomen in relatie tot mijn 'kunnen' en 'vaardigheden', en de emotionele ervaring van onzekerheid, angst om te falen en minderheid - onmiddellijk mij ervan gewaar te maken dat ik in mijn geest zit in en als voorgevormde geloofsystemen over 'wie ik ben' in en als een gelimiteerde structuur van de geest -- en om mezelf te aarden en te gronden in en als mijn lichaam in het moment door mijn aandacht naar mijn ademhaling en fysieke aanwezigheid en ervaring te brengen in en als het besef dat mijn 'vaardigheden' en 'uitdrukking' HIER bestaat in en als de ongelimiteerdheid van het moment waarin ik als het ware de kans, de mogelijkheid en het potentieel heb om mezelf uit te drukken, uit te breiden en te ontwikkelen --- en zo dus mezelf de kans te geven om daadwerkelijk mezelf te ontwikkelen en mezelf uit te breiden in mijn fysieke vaardigheden zowel als mijn gewaarzijn van wie ik ben door mezelf in mijn uitdrukking dus niet te laten sturen door gedachten en emotionele ervaringen in mijn geest maar door het zelf-sturende principe te zijn in en als het lichaam in het moment zelf



Kunst door Karol Bak

Dag 568: De Gelimiteerde Vaardigheden van de Geest Vs de Ongelimiteerdheid van het Lichaam

 Dag 568: De Gelimiteerde Vaardigheden van de Geest Vs de Ongelimiteerdheid van het Lichaam

Het Transformatieproces van Emotionele Zelf-Sabotage

Uit de voorgaande blog:

Dus, ergens in mijn geest bestaat er een idee dat ik niet bij kan leren - dat er niet zoiets bestaat In mijn wereld als 'bijleren' en 'mijn kennis en vaardigheden uitbreiden'. Op de één of andere manier heb ik de idee gevormd in mijn geest dat ik mijn limiet bereikt heb in verband met mijn 'kunnen' en dat ik met andere woorden iets ofwel kan ofwel niet. Van een 'leerproces' is er geen sprake in mijn geest. Dit startpunt genereerd dan uiteraard allerlei zorgen en onzekerheden en twijfels in verband met of ik iets wel zal kunnen - en het fascinerende daaraan is dat het in feite die onzekerheden en twijfels en zorgen zijn die in mezelf de illusie en het gevoel creëren dat ik het eigenlijk 'niet kan'.

Nu dat ik dan dit idee heb vastgelegd en vastgesteld als zijnde de 'boosdoener' die aan het startpunt ligt van de angst om te falen in mezelf - kan ik beginnen met het proces van het loslaten van dit idee door middel van de toepassing van zelf-vergeving, zelf-correctie en praktische fysieke zelf-verandering -- en eventueel, als dat relevant zou zijn, kan ik ook kijken naar welke herinneringen er in mijn geest bestaan die de fundatie vormen van het hoe en waarom van het bestaan van dat zelf-saboterende idee in mezelf.

Zelf-Vergeving

Ik vergeef mezelf dat ik de idee heb toegestaan en geacceerd te bestaan in en als mijn geest dat ik gelimiteerd ben in mijn vaardigheden en vermogens, als een rechtvaardiging en excuus voor allerhande ervaringen van onzekerheid, twijfel, angst en inferioriteit in relatie tot gedachten in mijn geest waarin ik mij zorgen maak of ik iets wel of niet zal kunnen en of iets mij wel of niet zal lukken als een angst om te falen waarin ik mezelf heb toegestaan en geaccepteerd mezelf te definieren

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf nooit heb toegestaan en geaccepteerd in te zien, te beseffen en te begrijpen dat de angst om te falen in mijn geest gebaseerd is op  een idee dat ik heb toegestaan te bestaan in mijn geest dat ik gelimiteerd ben in mijn vaardigheden en dat mijn vaardigheden zich in feite beperken tot wat ik tot hier toe in mijn leven gedaan heb als dus mijn herinneringen

En dus ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en geaccepteerd mijn vaardigheden en vermogens te limiteren tot mijn herinneringen, verbonden met de idee in mijn geest dat ik als wezen in en als mezelf gelimiteerd ben en gedefinieerd ben door mijn herinneringen als mijn 'identiteit' in en als mijn bewustzijn --- in de plaats van in te zien dat dit in wezen een geloof en idee is dat enkel in mijn geest bestaat en dat in de werkelijkheid, mijn vaardigheden en vermogens  in elk moment vormbaar en plooibaar zijn door middel van mijn fysieke bestaan en beweging in en als de fysieke werkelijkheid waarin ik in elk moment nieuwe fysieke handelingen kan leren en integreren in mezelf

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf nooit heb toegestaan en geaccepteerd in te zien, te beseffen en te begrijpen dat limitatie, en specifiek limitatie die verbonden is met emotionele ervaringen zoals inferioriteit en onzekerheid, enkel bestaat in en als de geest en dat ik in de fysieke realiteit als fysiek levend wezen ongelimiteerd ben in de zin van dat ik in elk moment in staat ben om nieuwe dingen bij te leren door middel van het bewandelen van een fysiek leerproces, precies zoals ik dat gedaan heb in mijn herinneringen doorheen mijn leven

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en geaccepteerd een angst om te falen te creëren en te voeden in mijn geest  waarin ik mezelf saboteer in mijn fysieke handelingen door mezelf in mijn geest aan te praten dat ik specifieke dingen niet zal kunnen of dat ik zal 'falen' als ik specifieke dingen probeer te doen en dat ik dus maar beter niet zou proberen --- door te vertrouwen in de idee in mijn geest dat mijn vaardigheden en vermogens zich beperken tot mijn herinneringen en dat ik dus enkel zal 'kunnen' doen wat ik altijd al gedaan heb, op precies dezelfde manier als hoe ik het doorheen mijn leven steeds gedaan heb, door mezelf te hebben toegestaan en geaccepteerd te geloven dat mijn herinneringen zijn 'wie ik ben' en dat 'ik' dus in mijn fysieke kunnen en beweging gelimiteerd en beperkt ben tot die herinneringen

Ik vergeef mezelf dat ik mijn fysieke beweging en expressie en dus 'vermogen' en 'vaardigheden' heb gelimiteerd en beperkt tot mentale constructen als gedachten en ideeen en geloofsystemen in mijn geest in relatie tot 'wat ik kan' en 'wat ik niet kan' - gebaseerd op de idee en het geloof dat mijn vaardigheden en vermogens zich beperken tot mijn herinneringen in en als mijn 'identiteit' als wie ik denk dat ik ben --- door mezelf te definieren in en als mijn gedachten in de plaats van mezelf te definieren in en als de ongelimiteerdheid van het fysieke lichaam als wie ik werkelijk ben

Dag 567: Hoe Vormen de Ideëen in onze Geest de Basis voor Faalangst?

Dag 567: Hoe Vormen de Ideëen in onze Geest de Basis voor Faalangst?

Het Transformatie proces van Emotionele Zelf-Sabotage

In de voorgaande blog Dag 566: Ligt de Sleutel om Faalangst te Veranderen in het Veranderen van ons Zelf-Beeld? Had ik, in het onderzoeken hoe Faalangst bestaat in en als de geest vanuit het startpunt van het Veranderen en Corrigeren van het mentale en emotionele patroon van Faalangst, ingezien, beseft en begrepen dat het in feite de 'faalangst' op zich niet is dat het probleem is. De eigenlijk oorzaak en oorsprong van waarom het is dat faalangst in de eerste plaats in onze geest bestaat en kan bestaan, ligt in het Zelf-Beeld.

In Dag 564: De Angst die Zichzelf als Doel Heeft was ik vertrokken vanuit volgend scenario:

Wanneer iemand mij voorstelt om iets te doen dat ik nog nooit eerder heb gedaan, waar ik een specifieke fysieke of mentale vaardigheid voor zal moeten gebruiken, zoals bijvoorbeeld vorige maand stelde iemand mij voor om te gaan go-carten en in een andere situatie stelde iemand mij voor om uit eten te gaan met een groep mensen die ik niet kende, dan reageer ik met een angst en onzekerheid in mezelf en gedachten in de zin van 'zal ik kunnen go-carten', 'zal ik kunnen socialiseren met die mensen', 'zal ik de mentale en fysiek capaciteit hebben om te begrijpen hoe ik met die go-cart moet rondrijden zonder ongevallen te maken en om te begrijpen hoe ik met die mensen moet praten en omgaan zonder over te komen als een wereldvreemd individu' -- en op de achtergrond speelt er dan ook die subtiele ervaring van opgeven waarin ik in feite al van mening ben dat ik niet in staat ben om die specifieke situaties te kunnen aanpakken op een 'correcte' manier en om mezelf te kunnen manoevreren en bewegen in die situaties op een manier die alles 'goed' doet verlopen

En in de twee fysieke situaties die zich hierin afspeelden, reageerde ik in mezelf met faalangst in de vorm van specifieke gedachten zoals 'zal ik dat wel kunnen',  'zal mij dat wel lukken' en 'heb ik daar wel de capaciteiten voor' - en in elk van die gedachten, als ik kijk naar de diepere onderliggende ideeen die eigenlijk aan het startpunt liggen van zo'n gedachten,  ligt een idee dat ik in mijn geest al gevormd heb over mezelf en over mijn vaardigheden en capaciteiten. Een idee dat mijn vaardigheden en capaciteiten en vermogens bijvoorbeeld gelimiteerd zijn en dat ik mij daarom zorgen moet gaan maken over of ik specifieke dingen al dan niet zou kunnen -- dingen waar op zich geen reden tot twijfel zou over mogen bestaan dat ik in staat ben om 'het te kunnen'. Zoals sociale omgang of go-karten bijvoorbeeld - ik bedoel, dat zijn simpele dingen die oftewel een natuurlijke eigenschap zijn waar ik niet eens een echte 'vaardigheid' voor nodig heb, oftewel kan ik leren om het te doen. Maar in beide gevallen is het zo dat ik het uiteindelijk zal kunnen, mits eventuele oefening.

Dus, ergens in mijn geest bestaat er een idee dat ik niet bij kan leren - dat er niet zoiets bestaat In mijn wereld als 'bijleren' en 'mijn kennis en vaardigheden uitbreiden'. Op de één of andere manier heb ik de idee gevormd in mijn geest dat ik mijn limiet bereikt heb in verband met mijn 'kunnen' en dat ik met andere woorden iets ofwel kan ofwel niet. Van een 'leerproces' is er geen sprake in mijn geest. Dit startpunt genereerd dan uiteraard allerlei zorgen en onzekerheden en twijfels in verband met of ik iets wel zal kunnen - en het fascinerende daaraan is dat het in feite die onzekerheden en twijfels en zorgen zijn die in mezelf de illusie en het gevoel creëren dat ik het eigenlijk 'niet kan'.

Nu dat ik dan dit idee heb vastgelegd en vastgesteld als zijnde de 'boosdoener' die aan het startpunt ligt van de angst om te falen in mezelf - kan ik beginnen met het proces van het loslaten van dit idee door middel van de toepassing van zelf-vergeving, zelf-correctie en praktische fysieke zelf-verandering -- en eventueel, als dat relevant zou zijn, kan ik ook kijken naar welke herinneringen er in mijn geest bestaan die de fundatie vormen van het hoe en waarom van het bestaan van dat zelf-saboterende idee in mezelf.

Kunst door Karol Bak

Dag 566: Ligt de Sleutel om Faalangst te Veranderen in het Veranderen van ons Zelf-Beeld?

 Dag 566: Ligt de Sleutel om Faalangst te Veranderen in het Veranderen van ons Zelf-Beeld?

Het Transformatieproces van Emotionele Zelf-Sabotage

In Dag565: Wat is het Nut van Zelf-Saboterende Angsten in de Geest? Heb ik het punt opengetrokken van de eigenaardige eigenschap van specifieke ervaringen van angst die in de geest bestaan - namelijk het feit dat deze angsten een saboterende werking hebben op onszelf en ons leven -- in de context van bijvoorbeeld hoe die angsten ons onzekerheden aanpraten in relatie tot wie we zijn in onze communicatie met andere mensen of onze vaardigheden en vermogens om ons eigen leven aan te sturen en belangrijke beslissingen te maken, of om een bedrijf te besturen en leiding te kunnen geven in en aan een groep van mensen.

En, omwille van die onzekerheden gaat onze communicate met andere mensen bijvoorbeeld gesaboteerd worden doordat we makkellijk in een reactie van schaamte gaan, en we gaan beginnen nadenken over wat we willen zeggen waardoor we bepaalde dingen niet zeggen of onszelf op een ongemakkelijke en aarzelende manier uitdrukken. We zullen ook beslissingen gaan maken in relatie tot onze fysieke uitdrukking, gebaseerd op ideëen in onze geest dat we niet in staat zijn om bepaalde dingen te doen, dat we bepaalde vaardigheden niet hebben of dat we niet sterk genoeg of niet goed genoeg zijn om bepaalde dingen te kunnen, te doen en te mogen. Er zijn zoveel manier waarop de ervaring van onzekerheid en angst ons kan saboteren in ons dagelijkse leven. Dus, waarom en hoe is het dat zo van die zelf-saboterende angsten bestaan in onszelf?

Waarom is het dat er angsten in onszelf bestaan die niet van praktische aard zijn en die niet eens realistisch zijn maar die als enige doel in feite hebben om ervoor te zorgen dat wij onszelf niet uitdrukken in en als ons leven en onze realiteit en dat we in feite 'niet leven'? Zoals daar is bijvoorbeeld de angst om te 'falen'. De angst om te falen als zijnde een angst die opkomt in relatie tot het aanvangen van een nieuw project of het ontwikkelen van een nieuwe vaardigheid en die op zich niet gebaseerd is op 'echte' overwegingen in de zin van het overwegen van bijvoorbeeld de risico's en gevaren die zich kunnen voordoen in dit ontwikkelingsproces of het uitvoeren van het specifieke project. De 'angst om te falen' is gebaseerd op denkbeelden en ideëen in de geest die bestaan in en als een negatief en minderwaardig zelf-beeld en die ter ondersteuning dienen van dat zelf-beeld. Met andere woorden, de angst om te falen bevestigt aan het individu dat zijn/haar negatief en inferieur zelf-beeld 'echt' is --- omdat, wat die angst om te falen doet is in feite zeggen van 'je bent een mislukkeling, dus ik zou maar niet eens beginnen aan dat project want de kans is groot dat je zal mislukken en dat je je een mislukkeling zal voelen'.

Ik bedoel - als dat negatieve en minderwaardige zelf-beeld niet al aanwezig zou zijn in onszelf - waarin we onszelf in feite al definieren als een 'mislukkeling' en een inferieur individu - dan zou de angst om te 'mislukken' en dus de angst om te falen niet eens opkomen in onszelf. Die angst om te falen bestaat immers in en als de voorspelling dat we zullen of zelfs kunnen 'falen' en 'mislukken' -- en dat, als en wanneer we zouden en zullen falen en mislukken, we ons een mislukkeling zullen voelen.

 dus als het concept en de ervaring van 'falen' en 'mislukken' niet al bestaat in onszelf - kan de angst om te falen geen aardingsgrond vinden in onszelf. De sleutel tot het veranderen en corrigeren van angst om te falen ligt dus in het onderzoeken en corrigeren van ons zelf-beeld.

Artwork by Karol Bak

Dag 565: Wat is het Nut van Zelf-Saboterende Angsten in de Geest?

Dag 565: Wat is het Nut van Zelf-Saboterende Angsten in de Geest?

Het Transformatie Proces van Emotionele Zelf-Sabotage

Dus in deze blog zet ik verder in relatie tot het specifieke scenario waar ik in de vorige blog Dag 564: De Angst die Zichzelf als Doel Heeft naar was beginnen kijken - het Scenario zijnde:

Wanneer iemand mij voorstelt om iets te doen dat ik nog nooit eerder heb gedaan, waar ik een specifieke fysieke of mentale vaardigheid voor zal moeten gebruiken, zoals bijvoorbeeld vorige maand stelde iemand mij voor om te gaan go-carten en in een andere situatie stelde iemand mij voor om uit eten te gaan met een groep mensen die ik niet kende, dan reageer ik met een angst en onzekerheid in mezelf en gedachten in de zin van 'zal ik kunnen go-carten', 'zal ik kunnen socialiseren met die mensen', 'zal ik de mentale en fysiek capaciteit hebben om te begrijpen hoe ik met die go-cart moet rondrijden zonder ongevallen te maken en om te begrijpen hoe ik met die mensen moet praten en omgaan zonder over te komen als een wereldvreemd individu' -- en op de achtergrond speelt er dan ook die subtiele ervaring van opgeven waarin ik in feite al van mening ben dat ik niet in staat ben om die specifieke situaties te kunnen aanpakken op een 'correcte' manier en om mezelf te kunnen manoevreren en bewegen in die situaties op een manier die alles 'goed' doet verlopen

En hierin had ik al ingezien en vastgesteld in de voorgaande blog dat de angst en onzekerheid die opkomt in dit scenario in feite compleet zelf-gecreëerd is en op zich niet gebaseerd is op de realiteit omdat het geactiveerd wordt door gedachten die opkomen in mijn geest die gaan van 'zal ik het kunnen?' en 'wat als..?', waarin ik niet eens een duidelijk referentiepunt heb om de angst op te baseren. Ik bedoel als een angst realistisch is en gebaseerd is op de realiteit, dan heb ik een duidelijk beeld in mijn geest van wat er precies kan mislopen, bijvoorbeeld gebaseerd op herinneringen in mijn geest van momenten waarin iets gelijkaardig werkelijk was misgelopen of iets dat ik ooit gezien heb. Maar met zo van die gedachten als 'zal ik het wel kunnen?' en 'zal het mij lukken?' - dit is als het ware een soort van 'lege angst' omdat ik in feite gewoon mezelf in twijfel aan het trekken ben en ik ben opzettelijk onzekerheid aan het genereren in mezelf in relatie tot mijn eigen capaciteiten - zonder dat die onzekerheid en angst in feite ergens op gebaseerd is.

Omdat, wat ik in de vorige blog had gezien en beseft is dat ik, voordat die gedachten en energie van angst en onzekerheid opkomt in mezelf, perfect in orde ben - in de zin van dat ik mezelf vertrouw in mijn capaciteiten en er is dan ook geen enkele reden waarom ik dat niet zou doen. Maar dan komen die gedachten aanzetten 'wat als het mij niet zal lukken?', 'zal ik het wel kunnen' - en plots voel ik mij angstig en onzeker over mijn eigen kunnen en capaciteiten en vermogens  - zomaar gewoon omwille van die op zich doelloze gedachten van zelf-twijfel.

Dus, deze specifieke angst van zelf-twijfel is geen 'rationele' angst, het is geen realistische angst - dus de vraag is dan: Waar komt die angst in godsnaam vandaan? Waar komt die angst vandaan en waarom en hoe bestaat er een angst in mezelf die geen enkel praktisch nut heeft en die als gevolg heeft dat ik mezelf saboteer in mijn eigen capaciteiten, in mijn zelf-vertrouwen en zelf-zekerheid. Omdat, vanaf het moment dat die specifieke gedachten opkomen, en ik op die gedachten reageer met angst en onzekerheid - dan plots ga ik ook weerstand beginnen ervaren in relatie tot het doen of uitvoeren van de specifieke plannen waar ik mij nu plots angstig over voel --- zoals het go-karten en het 'socialiseren' met mensen die ik niet goed ken -- en dan ga ik in mijn geest beginnen denken van 'eigenlijk wil ik helemaal niet gaan' en 'het zal niet leuk zijn' en 'ik ga mij daar niet amuseren' en 'is het wel helemaal nodig?' Dus in feite ga ik mezelf beginnen limiteren in mijn expressie en beleving van mezelf in mijn leven en van mijn wereld omdat ik mezelf dingen ga ontzeggen gewoon omwille van die ervaring van angst en onzekerheid in mezelf.

Waarom en hoe is het dus dat die zelf-saboterende angst en onzekerheid bestaat in mezelf in relatie tot mijn eigen vaardigheden en capaciteiten die opkomt in het moment waarin ik een plan maak om iets te doen dat ik nog nooit of niet veel gedaan heb?  Waarom is het met andere woorden dat ik mezelf angst ga aanjagen zonder dat die angst op zich nodig of realistisch is - waarin de angst op zich enkel tot doel heeft om mezelf angst aan te jagen zonder meer? En waarom is het dat ik mezelf niet net ondersteun om net wel nieuwe dingen uit te proberen, en mezelf uitdaag om mezelf daarin uit te breiden in mijn vaardigheden en vermogens en capaciteiten?

Dag 564: De Angst die Zichzelf als Doel Heeft

Dag 564: De Angst die Zichzelf als Doel heeft

Het Transformatieproces van  Emotionele Zelf-Sabotage

Dit is een Verderzetting van Dag 563: Jezelf Herprogrammeren - Hoe Kan Dat?

Nu ik het belang en de functie van Zelf-Correctieve Stellingen heb uitgeschreven, en dus heb aangetoont hoe die Zelf-Correctieve Stellingen de lijdraad zullen worden en de Steun zullen zijn die we nodig hebben om onze Inzichten en Realizaties door te trekken naar een Fysiek leven van onze Inzichten en Realisaties en dus een Veranderen van onszelf op een Echt en Fysiek Niveau ---  heb ik daarmee het proces en de specifieke toepassing van elke stap in het proces van Zelf-Verandering heb afgerond teneinde een welgevormd begrip te verzekeren in relatie tot het hoe en waarom van dit process.

In deze blog zal ik dan kijken naar de tweede situatie die ik aanvankelijk had uitgeschreven in Dag 546: Hoe Saboteer Ik Mijn Zelf-Ontwikkeling - Het Proces van Praktische Zelf-Verandering -- Deel 1  als mijn tweede voorbeeld uit mijn dagelijkse leven waarin ik zag en detecteerde dat ik in het patroon van onzekerheid stapte en waarin ik kon zien en opmerken dat dat patroon van onzekerheid als emotionele ervaringen, schadelijke gevolgen heeft voor mezelf en mijn leven en dus functioneert als een zelf-saboterend patroon in en als de geest.

Wanneer iemand mij voorstelt om iets te doen dat ik nog nooit eerder heb gedaan, waar ik een specifieke fysieke of mentale vaardigheid voor zal moeten gebruiken, zoals bijvoorbeeld vorige maand stelde iemand mij voor om te gaan go-carten en in een andere situatie stelde iemand mij voor om uit eten te gaan met een groep mensen die ik niet kende, dan reageer ik met een angst en onzekerheid in mezelf en gedachten in de zin van 'zal ik kunnen go-carten', 'zal ik kunnen socialiseren met die mensen', 'zal ik de mentale en fysiek capaciteit hebben om te begrijpen hoe ik met die go-cart moet rondrijden zonder ongevallen te maken en om te begrijpen hoe ik met die mensen moet praten en omgaan zonder over te komen als een wereldvreemd individu' -- en op de achtergrond speelt er dan ook die subtiele ervaring van opgeven waarin ik in feite al van mening ben dat ik niet in staat ben om die specifieke situaties te kunnen aanpakken op een 'correcte' manier en om mezelf te kunnen manoevreren en bewegen in die situaties op een manier die alles 'goed' doet verlopen

De zelf-sabotage waar ik hier in participeer is in het voorspellen van situaties in mijn geest gebaseerd op onzekerheid en angst, zogezegd om mezelf te 'beschermen' van wat er zou kunnen mislopen in die situatie, als waar ik dus angst van heb, maar wat ik niet inzie is dat wat ik eigenlijk aan het doen ben in het oproepen van al die angst in mezelf, is net het manifesteren van die angst. Omdat, ik was volledig stabiel in mezelf voordat de angst opkwam, ik was zeker van mezelf, ik bestond met mijn gewaarzijn in het moment zonder twijfels of onzekerheden -- en plots komen er gedachten op in mijn geest die, onder het mom van 'zelf-bescherming', mij eigenlijk allerlei angsten aanpraten.

Gedachten die gaan van 'zal ik wel kunnen go-karten' en 'zal ik sociaal kunnen zijn' - en plots begin ik mij onzeker te voelen omdat plots die mogelijkheid bestaat in mijn geest dat er dingen zullen 'mislopen'. En, hoe meer ik zo ga denken, hoe meer ik mij angstig en onzeker begin te voelen - en hoe meer ik net het gevoel begin te krijgen en begin te geloven dat er daadwerkelijk iets zal mislopen -- dat ik bijvoorbeeld daadwerkelijk niet zal kunnen go-karten en dat ik niet sociaal zal kunnen zijn. Waardoor ik mij uiteindelijk in deze situaties bevindt en ik het gevoel heb dat de angst zich aan het uitspelen is, in de zin van dat ik mij al op voorhand angstig en onzeker voel in mezelf en dan wanneer ik aan het go-karten ben en terwijl ik met die specifieke mensen aan tafel zit te 'socialiseren' voel ik mij ook heel onzeker en angstig. Dus, uiteindelijk heb ik het gevoel dat de angst echt was en dat de angst zich heeft afgespeeld, terwijl wat het eigenlijk was, is dat ik zelf angst gegenereerd heb in mezelf en dat wat zich dus in feite heeft afgespeeld, was de ervaring van angst in mezelf die ik zelf in de eerste plaats had gegenereerd en dus niet zozeer de situatie zelf waar ik angst mee had verbonden in mijn geest. Want, waar ik in feite angst had, was angst zelf.

Omdat, als ik kijk naar die stellingen die door mijn hoofd gingen verbonden met een ervaring van angst, die gedachten van 'zal ik het wel kunnen', dan kan ik zien dat die gedachten niet al te specifiek zijn, en in wezen gewoon stellingen van angst zijn die niet meteen duiden op een specifieke situatie - dus uiteraard zal zo'n onspecifieke stelling heel veel angst genereren in mezelf, angst van in feite alles maar ook niets tegelijkertijd.

Wordt vervolgd in Dag 565

Dag 563: Jezelf Herprogrammeren - Hoe Kan Dat?

Dag 563: Jezelf Herprogrammeren - Hoe Kan Dat?

Het TransformatieProces van Emotionele Zelf-Sabotage

Dit is een Verderzetting van Dag 562: Wanneer Inzichten Leugens Worden

Wat zal helpen met het praktisch uitvoeren van het proces van Zelf-Verandering -- waarin je dus Zelf-Verandering doortrekt in de Drie Niveau's waarin je bestaat, zijnde je gewaarzijn, je wezenlijkheid en je fysieke lichaam/bestaan - is de Derde stap die je bewandelt na het hebben toegepast van het Gereedschap van Zelf-Onderzoekend en Zelf-Eerlijk schrijven en Zelf-Vergeving, namelijk de stap van het uitschrijven van de Zelf-Correctieve en Zelf-Toewijdende Stellingen.

 Want, in deze stap na het hebben toegepast van Zelf-Vergeving, verzamel je de inzichten en realisatie die je verworven hebt in de stap van Zelf-Vergeving en het Zelf-Onderzoekend Schrijven en vorm je een 'script' en een soort van 'plan van actie' dat je kan uitvoeren en toepassen in relatie tot het patroon in jezelf dat je in het proces bent te veranderen en dat je jezelf toegewijd en voor doel gesteld hebt te veranderen.

Daarom beginnen Zelf-Correctieve stellingen met bijvoorbeeld 'als en wanneer ik…' - waarna je dan de situatie omschrijft of de gedachte en emotionele of gevoelensreactie benoemt en beschrijft dat je hebt gedefinieerd en ontdekt in het zelf-onderzoekend schrijven en de Zelf-Vergevings Stellingen als zijnde het specifieke patroon dat schadelijke gevolgen heeft in jezelf en dus het patroon dat je wil veranderen en corrigeren. Bijvoorbeeld in lijn met de voorgaande blogs en de reis die ik heb bewandeld van het veranderen van een patroon van angst om te falen waarin er specifieke gedachten van onzekerheid en angst zijn die opkomen in mijn geest en specifieke emotionele reacties op die gedachten die geactiveerd worden wanneer die gedachten opkomen, die dan een saboterend effect hebben in mezelf omdat ik naar aanleiding van die gedachten en emotionele reacties mezelf 'minder' maak zowel in mezelf als in mijn externe gedrag en beweging en uiteindelijk mijn doelen opgeef in mijn fysieke realiteit en als resultaat niet veel bereik of doe in en met mijn leven.

In lijn daarmee zeg ik dus in mijn zelf-corrigerende stellingen 'als en wanneer ik de gedachte zie opkomen in mijn geest dat het mij niet zal lukken als reactie op een gedachte of een beeld in mijn geest in relatie tot iets dat ik wil doen of bereiken in mijn leven en mijn fysieke realiteit…' - als een 'script' waarin wat volgt mijn 'plan van actie' zal zijn in verband met wat het is dat ik in die situatie zal doen en toepassen om ervoor te zorgen dat ik niet meer in het zelf-saboterende patroon zal stappen in mijn geest van bijvoorbeeld reageren met de emotie van angst en onzekerheid en bijgevolg in een domino-reactie tuimel van een uiteindelijk opgeven zowel binnenin mezelf als in mijn gedrag en bestaan in mijn externe realiteit.

Dat zal er dan bijvoorbeeld als volgt uitzien:

Als en wanneer ik de gedachte zie opkomen in mijn geest dat het mij niet zal lukken als reactie op een gedachte of beeld in mijn geest in relatie tot iets dat ik wil doen of bereiken in mijn leven en mijn fysieke realiteit - dan stop ik en ik adem - en in dat moment zie, besef en realiseer ik mij...

Hierin is het punt van 'stoppen en ademen' in feite het moment van gewaarzijn waarin ik mezelf even een moment geef om in mezelf stil te staan bij wat ik mezelf zie doen of wat ik zie activeren in mijn geest als zijnde het patroon van angst om te falen en het zelf-sabotage patroon van opgeven - althans als ik mezelf toesta emotioneel te reageren op die specifieke gedachte van 'het zal me niet lukken' en als ik mezelf dan toesta vanuit die emotie te veranderen in mijn fysieke gedrag.

En dan vanaf dat punt waarin ik stilsta in mezelf in en als dat moment van ademhaling en mezelf een moment van gewaarzijn en besef geef in relatie tot wat er in mezelf aan het gebeuren is - komt dan de stelling van 'en in dat moment zie, besef en realiseer ik mij…' omdat dat het specifieke script is dat ik in mezelf aan het schrijven ben als zijnde het punt waarin ik verander van een voorgeprogrammeerd systeem van gedachten en emoties waarin ik blindelings de emotie volg omdat ik blindelings vertrouw op de emotie zonder enig punt van gewaarzijn in relatie tot wie ik eigenlijk ben in en als de gedachten en emoties, naar een wezen dat bestaat in absoluut gewaarzijn van wie ik ben in elk moment en specifiek in termen van het inzien en beseffen van de consequenties van de gedachten, gevoelens en emoties waar ik in participeer in mijn geest. Uiteraard om deze consequenties te kunnen inzien en beseffen en begrijpen, was er eerst en vooral een proces van Zelf-Onderzoekend Schrijven en Zelf-Vergeving nodig.

Dus, in deze woorden van 'ik zie, besef en realiseer mij…' ben ik mezelf als het ware aan het herprogrammeren om niet meer blindelings te vertrouwen op de emotionele of gevoelens reacties die opkomen in mezelf als reactie op gedachten, maar om eerder te vertrouwen op mezelf en specifiek op het inzicht, besef en de realisatie die ik ontwikkeld heb in mezelf in relatie tot mijn interne realiteit en bijvoorbeeld in relatie tot het patroon van angst om te falen.

Dit is dan in een notedop de functie en de waarde van de toepassing van zelf-corrigerende stellingen - uiteraard wel in samenwerking met Zelf-Onderzoekend schrijven en Zelf-Vergeving.

Dag 562: Wanneer Inzichten Leugens Worden

 Dag 562: Wanneer Inzichten Leugens worden

Het Proces van Zelf-Verandering en de Drie Niveaus van Bestaan

Deze blog is een Verderzetting van Dag 561: Hoe Verander ik mijn Relatie tot Mijn Eigen Geest op Fysiek Vlak?

Dag 561: Hoe Verander ik mijn Relatie tot mijn Eigen Geest op Fysiek Vlak? - See more at: http://kim-reisnaarleven.blogspot.com/2014/10/dag-561-hoe-verander-ik-mijn-relatie.html#sthash.6weBrhl6.dpuf

Dag 561: Hoe Verander ik mijn Relatie tot mijn Eigen Geest op Fysiek Vlak? - See more at: http://kim-reisnaarleven.blogspot.com/2014/10/dag-561-hoe-verander-ik-mijn-relatie.html#sthash.6weBrhl6.dpuf

Dag 561: Hoe Verander ik mijn Relatie tot mijn Eigen Geest op Fysiek Vlak? - See more at: http://kim-reisnaarleven.blogspot.com/2014/10/dag-561-hoe-verander-ik-mijn-relatie.html#sthash.6weBrhl6.dpuf

Dit zijn dus de specifieke stappen die bewandeld worden in een proces van Zelf-Verandering en die verzekeren dat dit proces van Zelf-Verandering op alle vlakken gebeurt van hoe wij bestaan als wezen. Alle vlakken zijnde zowel op vlak van intern gewaarzijn, waarin we ons gewaar worden van hoe een specifiek gedachten- en emotioneel patroon functioneer in onze geest, als op vlak van ons wezen, waarin we een standpunt innemen in onszelf en een authoriteit innemen in onszelf in relatie tot het specifieke patroon dat bestaat in onze geest door bijvoorbeeld als en wanneer het opkomt in onszelf, onszelf niet zomaar te laten meevoeren door de emoties en gevoelens en gedachten in en als het patroon maar in de plaats daarvan opstaan in onszelf in en als een standpunt en statement waarin wij als wezen zeggen van 'neen, dit patroon is niet wie ik ben! Ik ben Hier - als het zelf-sturende en zelf-bepalende principe binnenin en als mezelf!' - en ook op vlak van ons fysieke bestaan in en als het fysieke lichaam waarin we ons gedrag veranderen  dat in relatie staat met het patroon in onze geest.

Het gedrag zijnde bijvoorbeeld waarin we zullen opgeven in het doen of uitvoeren van taken of projecten of opgeven in een leerproces in onze fysieke participate in onze wereld, ten gevolge van emotionele reacties in onszelf op een gedachtenpatroon in onze geest waarin we onszelf zien 'falen' en 'mislukken' en waarin we onszelf neerhalen in en als ons zelf-beeld.

Dus, in het proces van zelf-verandering - kan dat proces en die zelf-verandering pas echt en werkzaam zijn als en wanneer je deze drie dimensies van jezelf tegelijkertijd verandert, en je jezelf dus verandert in en als wie je bent op elk vlak van je bestaan --- namelijk op vlak van je gewaarzijn, je wezenlijkheid en je fysicaliteit. Je gewaarzijn, zijnde dat 'iets' in jezelf waarin je ziet en beseft wie je bent in jezelf en wat je doet in je eigen geest. Je wezenlijkheid, zijnde datgene dat  we steeds hebben weggegeven aan de energie in de geest, waarin we bijvoorbeeld onszelf laten meeslepen in en door emotionele reacties als en wanneer die opkomen, maar datgene dat tegelijkertijd ook in staat is om op te staan en zichzelf niet te laten meeslepen door emoties en gevoelens. En je fysicaliteit, zijnde het fysieke lichaam waarin onze wezenlijkheid zichzelf uitdrukt.

Dit wil praktisch gezien zeggen dat het niet voldoende is om het proces af te leggen van het creëren van gewaarzijn in relatie tot onze eigen geest - namelijk het proces van schrijven, zelf-vergeving en zelf-correctie - waarin we langzaam maar zeker een inzicht beginnen te ontwikkelen in onze eigen geest en in wie wij zijn in relatie tot onze geest en ons bestaan -- omdat inzichten op zichzelf waardeloos zijn als ze niet geleefd worden. Met andere woorden als ik niet verander in mijn emotionele reacties en mijn interne reacties en ervaringen ondanks het feit dat ik wel INZIE dat die emotionele reacties het beste zijn voor mezelf noch mijn omgeving en als ik vanbinnen eigenlijk hetzelfde blijf niettegenstaande dat ik INZIE dat hoe ik altijd bestaan heb niet mijn eigenlijke potentieel representeert - dan LEEF ik mijn inzichten niet en dan zijn die inzichten waarin ik nu geloof dat ik 'meer' ben omdat ik iets 'zie' of 'begrijp' over mezelf en mijn realiteit in feite leugens en ben ik tegen mezelf aan het liegen over wie ik werkelijk ben en hoe ik werkelijk besta binnenin en als mezelf.

Op dezelfde manier is  het veranderen van ons gedrag zonder een gewaarzijn te ontwikkelen in relatie tot wat ons gedrag bestuurt in de eerste plaats ook niet  een echte oplossing --- omdat we niet tot een begrip komen van wat het eigenlijke probleem was in de eerste plaats en hoe het probleem bestond - waardoor we dan ook niet in staat zullen zijn om tot oplossingen te komen als zich hetzelfde of gelijkaardige problemen voordoen in de eerste plaats. Ik bedoel, dat is ook waarom we vaak het gevoel hebben dat er specifieke situaties zijn in ons leven die zich blijven voordoen, ondanks het feit dat we doorheen ons leven ons gedrag en onze uitdrukking veranderd hebben in onze overgang en ontwikkeling van kind naar volwassene. Dat is omdat we nooit een gewaarzijn ontwikkeld hebben in onszelf in relatie tot wie we zijn vanbinnen en tot hoe wie we zijn vanbinnen wat we ervaren vanbuiten bepaalt en creëert.

Het proces van zelf-verandering is in feite een proces van zelf-creatie, en je kan niet in die positie van 'creator' staan als en wanneer je niet op elk vlak van wie je bent en hoe je bestaat de teugels in handen hebt - op intern zowel als extern vlak. En dat is waarom ik in en als mijn Reis naar Leven blogs mijn proces deel van schrijven waarin ik mezelf in en als het specifieke patroon dat ik wil veranderen onderzoek, vergeef en een correctie/oplossing vindt - en tegelijkertijd mezelf en het patroon daarna 'loslaat' om mezelf in en als mijn fysieke realiteit te kunnen toepassen in de correctie en oplossing die ik had uitgeschreven voor mezelf - en zo de verandering van mijn schrijven en gewaarzijn door te trekken tot mijn wezenlijkheid en fysieke uitdrukking en bestaan.

Dag 561: Hoe Verander ik mijn Relatie tot mijn Eigen Geest op Fysiek Vlak?

Dag 561: Hoe Verander ik mijn Relatie tot mijn Eigen Geest op Fysiek Vlak

Het Transformatie Proces van Emotionele Zelf-Sabotage

Ik heb dan een proces toegepast van zelf-onderzoek, zelf-vergeving en zelf-correctie in mijn schrijven in relatie tot het zelf-sabotage patroon van angst om te falen ten gevolge van het creëren van toekomstbeelden en -projecties dat ik had ontdekt in mezelf. En dus nu dat ik die stappen heb toegepast is het een kwestie van mij gewaar worden wanneer ik in dat patroon stap in mijn dagelijkse realiteit, zodat ik, wanneer ik het zie en opmerk, mezelf kan stoppen en mezelf kan veranderen in mijn relatie tot het patroon.

Mezelf veranderen in relatie tot het patroon gebeurt namelijk in het moment dat ik mij gewaarwordt dat het opkomt in mezelf, het moment dat er bijvoorbeeld specifieke gedachten in mijn geest komen -- zoals gedachten van angst in relatie tot toekomst-ideëen en -beelden in mijn geest, bijvoorbeeld 'ik kan dat niet', 'ik zal het niet kunnen', 'ik zal falen', 'ik ben daar niet slim genoeg voor', 'ik heb niet genoeg ervaring', 'ik ben niet voldoende voorbereid', enzovoort --- allemaal gedachten die dan een energetische reactie en ervaring van minderwaardigheid, inferioriteit en angst produceren in mezelf waarin ik dan mezelf identificeer met die gedachten en die gedachten ga aanvaarden in mezelf als een definitie van 'wie ik ben' in en als mezelf. En, vanaf het moment dat ik mezelf dus toesta emotioneel te reageren op de gedachten, ben ik als het ware 'verloren' in die zelf-definities, en verloren in de illusie dat die gedachten werkelijk 'zijn wie ik ben' omdat ik geloof dat de energie die ik ervaar in mezelf in reactie op de gedachten is 'wie ik ben'.

Dus, om dit niet te laten gebeuren en mezelf dus niet verloren te laten geraken in deze specifieke zelf-neerhalende zelf-definities - sta ik mezelf niet toe in de energie te gaan --- en dat kan ik doen door in het moment dat ik de gedachten zie opkomen in mijn geest, onmiddellijk mezelf ervan gewaar te maken van het specifieke patroon dat aan het activeren is in mijn geest, namelijk het patroon van zelf-sabotage  door het creëren van toekomst-beelden en -projecties en om in dat moment van gewaarzijn te ademen en mezelf in mijn ademhaling als het ware te stabilizeren en een standpunt van authoriteit in te nemen in relatie tot mijn emoties, omdat ik weet en mij ervan gewaar ben dat volgens het patroon dat aan het activeren is, de energie zal volgen op de gedachten --- omdat dat nu eenmaal is hoe ik mezelf in mijn geest doorheen mijn leven geconditioneerd heb.

Door in dat moment dan te ademen breng ik mezelf uit mijn geest en in mijn fysieke lichaam, waarin ik de macht heb om stabiel te blijven in relatie tot de energie die opkomt in mezelf, zijnde de emotionele reactie van angst, minderwaardigheid en onzekerheid en mezelf dus niet te laten meevoeren door die energie en zo verloren te geraken in  de zelf-definities in en van mijn geest in relatie tot wie ik zogezegd ben  tegenover mijn eigen toekomst - als zijnde 'minderwaardig'.

Dit is de techniek die ik, na het bewandelen van de eerste stappen met betrekking tot het begrijpen van en het creëren van een gewaarzijn in mezelf in relatie tot het specifieke patroon in mijn geest en hoe dat patroon precies werkt, functioneert en bestaat, kan gebruiken om mezelf op fysiek vlak, in mijn innerlijke realiteit zowel als mijn externe fysieke gedrag, expressie en beleving, te veranderen en te 'corrigeren' --- waarin ik bijvoorbeeld mezelf niet meer toesta te reageren met angst en minderwaardigheid in mezelf in relatie tot toekomstprojecties en -plannen en bijgevolg mezelf ook niet meer zal toestaan op te geven --- en zo zal ik mezelf de kans geven om het woord Success te leven in en als mijn leven  - door het patroon van Falen dat bestaat in en als gedachten, gevoelens en emoties in de geest  te corrigeren en te veranderen, of althans door mijn relatie tegenover dat patroon te veranderen.