Ter
verderzetting van Dag 719: Het onderzoeken van een reactie van minderwaardigheid deel ik in deze blog de zelf-vergeving die ik heb toegepast in
relatie tot het punt dat ik mij realiseerde wanneer ik onderzocht waarom ik mij
inferieur en ongemakkelijk voelde terwijl ik met persoon X aan het praten was.
Dit zijnde namelijk het punt van het definieren van mijn waarde aan de hand en
op basis van de vrouwen in mijn omgeving en hoe ik in de 'groep' lig, specifiek
de groep van vrouwen.
En dit is een
interessant patroon dat niet enkel bij mij in mijn geest bestaat maar het is
een patroon dat heel vroeg begint in de ontwikkeling van het vrouwelijk
geslacht. Namelijk die neiging om te zoeken naar bondgenoten en 'gelijken' bij
andere vrouwen. De drang om 'kliekjes' te vormen, om samen dingen te doen, om
een speciale bond te vormen onder vrouwelijk gezelschap.
Buiten één persoon
lange tijd geleden, waren mijn vriendschappen doorheen mijn leven steeds
uitsluitend van het vrouwelijk geslacht. En die vriendschappen waren steeds
gedefinieerd door één primaire dominerende ervaring, namelijk een verlangen
naar het ervaren van bondgenootschap, het hebben van 'gelijken'. Alsof ik op
zoek was naar een groepje van mensen, of soms gewoon één enkel iemand die mij
begreep en waar ik 'mezelf' bij kon zijn. In dat groepje was er steeds een
ervaring van 'het is wij tegen de rest van de wereld', alsof er iets 'speciaal'
was aan ons samenzijn en gezelschap en onze 'band'.
Deze ervaring heb ik
steeds ervaren als 'normaal' en 'nu eenmaal iets dat ik doe', maar ik naarmate
ik mijn proces van zelf-realisatie heb bewandeld, ben ik meer en meer gaan
inzien dat dit gedragspatroon meer gevolgen en consequenties heeft in mijn leven
en hoe ik mij over het algemeen ervaar dan ik op het eerste zicht besefte.
Ik identificeerde
mij namelijk zodanig met mijn 'vriendschappen' en met de zogezegde 'band' die
ik ervoer met de vrouwen in mijn omgeving en die drang om zo'n 'band' te
creëren met de vrouwen om mij heen, dat ik uiteindelijk binnenin mezelf het
gevoel heb dat ik mezelf of een groot deel van mezelf en mijn individualiteit
verloren heb.
En dit merk ik dan
pas op in momenten zoals ik in Dag
719 omschreven heb - momenten waarin ik mij minderwaardig voel binnenin
mezelf omdat ik mij druk maak over hoe mijn vrouwelijke medemensen mij zien en
omdat ik mezelf en 'wie ik ben' identificeer aan de hand van het verlangen om
als 'gelijke' gezien en erkend te worden door die vrouwen. De ervaring van
minderwaardigheid is dan het gevolg van dat verlangen en van het feit dat ik
dat verlangen heb aanvaard als een inherent deel van mezelf.
Wat dit ene moment
waarin ik mij ongemakkelijk en minderwaardig voelde tegenover een persoon mij
dus liet zien, is een heel systeem dat bestaat in mijn onderbewustzijn sinds ik
heel jong was. En het is gewoonweg door het onderzoeken van mijn interne ervaringen
en het consistent zijn in dat onderzoek, dat ik tot die dieperliggende langen
van mijn bewustzijn heb kunnen komen en als resultaat een begrip van mezelf kan
ontwikkelen dat ik uiteindelijk kan gebruiken om mezelf te hercreëren zodat ik er zelf voor kan zorgen dat er geen
patronen of systemen in mijn geest bestaan die in feite in de weg staan van
mijn ontplooiing en ontwikkeling van mijn individualiteit.
Wordt Vervolgd in
Dag 721
No comments:
Post a Comment