Dag 727: De Kracht van Communicatie

Het is niet vaak, ik zou zelfs zeggen bijna nooit, dat we in een situatie van conflict - of althans een situatie waarin we het gevoel hebben dat er conflict gaande is tussen onszelf en een ander - de stap nemen om in openheid, oprechtheid en kwetsbaarheid met de ander te delen hoe we ons voelen binnenin onszelf en waarom we conflict ervaren binnenin onszelf tegevenover hen.

Vaak zullen we eerder de neiging hebben om onze reactie geheim te houden, om bijvoorbeeld te gaan praten met andere mensen over onze reactie op die persoon, over wat we over de persoon denken en wat de persoon gedaan heeft. We zullen praten met iedereen behalve de persoon waar we eigenlijk zouden mee moeten praten, namelijk de bron van onze reactie en van het conflict zelf. Of we isoleren ons en zonderen onszelf af van de persoon waar we conflict mee ervaren, en vormen dan allerhande meningen over hen in onze geest door na te denken en onze reactie te voeden door middel van gedachten, hetgeen ons dan soms in allerhande andere ervaringen en reacties kan doen schieten waarin we dan uit het oog verliezen hoe het allemaal eigenlijk begonnen is en hoe het zo geëscaleerd is.

Wat er echter gebeurt wanneer we niet onmiddellijk met de bron van het conflict gaan communiceren is dat we het conflict groter maken dan het eigenlijk is. Heel vaak is er zelfs geen sprake van echt 'conflict' omdat datgene waar we op reageerden was een perceptie van onszelf en onze eigen ideëen en gedachten over wat een ander persoon van ons denkt of wat hun intenties zijn en dus niet wat er eigenlijk gaande was of door het hoofd ging van die persoon in dat moment.

En het zijn zulk 'n misvattingen en valse percepties die we pas zullen inzien wanneer we in openheid, oprechtheid en kwetsbaarheid gaan praten met de persoon in kwestie. Wanneer we met andere woorden de persoon benaderen en zeggen van 'kijk, in dat moment waarin jij zus of zo gezegd of gedaan hebt, voelde ik mij zus of zo en dacht ik dat jij dit of dat bedoelde met je woorden/daden, en dus reageerde ik op deze manier. Is dat hoe jij je woorden/daden bedoelde? En als ja, hoe zo?'.

En dit in tegenstelling tot het laten opbouwen en 'etteren' van je reactie in je geest en om dan later uiteindelijk tot een ontploffing te komen tegenover de persoon en over te gaan tot een eerder verwijtende en aanvallende toenadering, zo van 'jij hebt dit gedaan/gezegt en jij bent zus of zo en jij dit en jij dat!'. Wanneer je echter iemand toetreed vanuit een nederige houding, waarin jij je eigen reacties en gedachten en percepties over de hele situatie met een korrel zout neemt dan laat je zien dat je zelf inziet en beseft dat je reacties zeer goed gebaseerd kunnen zijn op je eigen misvattingen en dat je enkel wil komen tot een oplossing door naar de percepties van de ander te polsen om zodoende een beter beeld te kunnen krijgen van wat de echte situatie was.

En door deze houding zal de ander zich ook niet aangevallen voelen, waardoor hij/zij ook niet in zelf-verdediging zal treden. Het is wanneer dit mechanisme van zelf-verdediging in actie schiet dat het conflict, hetgeen om te beginnen al volledig op enkel misvattingen gebaseerd kan geweest zijn, enkel escaleren omdat nu de ander persoon ook dat conflict ervaart en vanuit zelf-verdediging jou zal gaan aanvallen of jou zal gaan willen vermijden.

Zeer vaak zal het zo zijn dat wanneer de ander zijn/haar verhaal doet over hoe zij de situatie hebben ervaart en wat hun eigenlijke bedoelingen en/of gedachten waren, dat je ziet en beseft dat zij eigenlijk net als jij zijn en dat ze namelijk nooit 'slechte' bedoelingen hebben, maar in feite enkel dingen doen oftewel omdat ze het gewoon zijn en er nooit bij hebben stilgestaan om het anders te doen, oftewel omdat ze zelf een reactie ervoeren en vanuit die reactie een bepaald gedrag uitten dat dan door hun omgeving verkeerd opgevat wordt.

Het is omdat we zelf zo vaak anderen misbegrijpen en dan waarde hechten aan die misvattingen die we hebben over anderen, dat we zelf soms het gevoel hebben dat we misverstaan worden of dat we angst hebben om misverstaan te worden en daardoor onszelf zullen onderdrukken in onze expressie.

Wordt vervolgd in Dag 728.