Deze
blog is een verderzetting van Dag 724: Het aspect van zelf-verantwoordelijkheid in de ervaring van
inferioriteit en specifiek op het punt van het
veranderen van het gedachtenpatroon van competitie en vergelijking. Dit patroon
is gebaseerd op een angst om 'minder' te zijn dan anderen en een verlangen om
'meer' te zijn. Het fascinerende aan dit patroon is dat je jezelf uiteindelijk
verliest in die angst dat je minder bent en dat je daardoor die angst als het
ware manifesteert.
Hoe meer je je
immers zorgen maakt over wie je bent in vergelijking tot anderen, hoe minder je
naar jezelf kijkt en voor jezelf zorgt en je eigen uniekheid, kracht en
uitdrukking ontwikkelt. Voor je het weet zie je enkel hoe anderen 'zoveel
beter' zijn dan jezelf wanneer je naar hen kijkt. Je ziet jezelf niet meer
omdat je zoveel tijd besteed hebt aan het kijken naar anderen.
Wat ik bij mezelf
gemerkt hebt wanneer het aankomt op dit patroon van vergelijking met anderen,
is dat je het uiteindelijk zo gewend raakt om steeds je ogen (externe fysieke
zowel als interne mentale ogen) te richten naar anderen, dat je het gevoel
krijgt dat je jezelf zo snel en zo makkelijk verliest. Vanaf het moment dat je
naar anderen buiten jezelf begint te kijken, verlies je jezelf immers even uit
het oog. Als je dit dus vaak doet, raak je steeds verder en verder zoek in je
eigen geest.
Ironisch genoeg
geraak je zoek in de zoektocht naar jezelf. Wanneer je jezelf vergelijkt met
anderen ben je in wezen op zoek naar je eigen identiteit. Je wil erachter komen
'wie je bent' in vergelijking met anderen. 'Ben ik meer?', 'ben ik minder?',
'zijn zij beter dan mij?', 'ben ik goed genoeg?', 'heb ik wat zij hebben?',
enzovoort.
Je zoekt naar je
plek in je wereld en omgeving en een 'definitie' van jezelf, maar daarin raak
je jezelf net kwijt. Je beseft niet dat je eigenlijk simpelweg 'hier' bent, in
de simpliciteit van je eigen ademhaling en fysieke aanwezigheid. Elke keer je
in de gedachten gaat in je geest op zoek naar wie je bent in vergelijking met
en relatie tot andere mensen, raak je voor een moment je gewaarzijn kwijt van
wie je werkelijk bent als zijnde je eigenlijke gewaarzijn in het moment, je
fysieke aanwezigheid in en van het moment.
Hoe meer je dan
participeert in deze illusoire zoektocht van het zelf in het vergelijken van
jezelf met anderen in je gedachten, des te meer je uiteindelijk het gevoel
begint te krijgen dat je jezelf kwijt geraakt bent en dat je zelfs niet eens
meer bestaat.
Wordt vervolgt in
Dag 726
No comments:
Post a Comment