Dag 803: Daag jezelf uit om te Veranderen

Ik werd samen met mijn echtgenoot uitgenodigd op een familiereunie, een twee dagen lang durende kampeertocht. Mijn eerste reactie die in mezelf opkwam wannneer ik erover werd aangesproken was er een van weerstand. Gedachten die in mijn geest naar boven kwamen waren er van 'ik zal er niet van genieten', 'ik zal me ongemakkelijk voelen', 'ik voel me altijd ongemakkelijk rond mensen die ik niet goed ken'.

Mijn partner heeft dezelfde soort persoonlijkheid, hij doet meestal niet graag dingen die betrekking hebben tot socialiseren en uitgaan enzo. Ik heb dan de neiging om zijn houding van 'ik heb geen zin om te gaan' te gebruiken om mijn eigen houding te rechtvaardigen en om me als het ware goed en comfortabel te voelen bij mijn beslissing om niet te gaan en mijn persoonlijkheid van 'niet graag te socialiseren'.

Dit keer echter had ik door waar ik mee bezig was in mijn geest, dat ik in een bepaalde persoonlijkheid aan het stappen was. Een persoonlijkheid waarin ik mezelf aan het limiteren was tot die eigenschappen van 'me ongemakkelijk/onzeker voelen rond mensen' en 'niet genieten van socialiseren met mensen'. Ik besefte ook dat ik tegelijkertijd mijn partner zijn gebrek aan 'zin' om naar de reunie te gaan aan het gebruiken was om mezelf te ondersteunen in mijn eigen ervaring van 'geen zin te hebben'.

Ik zag tevens dat als ik mezelf zou toestaan om de beslissing te maken om niet naar de reunie te gaan op basis van die gedachten en de ervaring van weerstand, dan zou ik mezelf meer verankeren in die persoonlijkheid en zou ik met andere woorden enkel mijn eigen zwakheden ondersteunen. In dat moment maakte ik de beslissing dat ik mezelf niet zou laten bepalen door die projectie en voorspelling in mijn geest en in die persoonlijkheid die er dus vanuit ging dat ik 'me toch niet zou amuseren' en dat ik 'me toch maar ongemakkelijk zou voelen'.

Ik maakte de beslissing dat ik ondanks de weerstand en de gedachten in mijn geest toch zou gaan naar de reunie en dit ter ondersteuning van mezelf, van mijn potentieel om te veranderen en om specifiek die 'zwakheden' in mezelf zoals zelf-onzekerheid te veranderen. Ik zou naar de reunie gaan om mezelf uit te dagen om niet die voorspellingen in mijn geest uit te leven, maar eerder een manier te vinden om me wel te amuseren en om wel te genieten van het socialiseren met familie en met 'mensen die ik niet goed ken'. Dat is immers waar het proces van zelf-creatie om draait, het bewijzen aan mezelf dat ik niet bepaald ben door die voorspelbare gedachten en emotionele patronen in mijn geest en dat ik de macht heb om zelf te bepalen wie ik ben in bepaalde situaties.

Dag 462: Hoe Verwijt en Beschuldig ik Anderen op Impliciete wijze in mijn Geest?

Dit is een Verderzetting van "Dag 461: Het Proces van Praktische Zelf-Aanvaarding" waarin ik ben begonnen met het kijken naar hoe ik op een praktische manier zelf-aanvaarding kan verwezenlijken in relatie tot bijvoorbeeld gedachtenpatronen die ik in mijn bewuste geest beoordeel als 'slecht', 'negatief' --- vanuit het besef dat deze gedachtenpatronen in mezelf bestaan en vanuit mezelf komen en dus mezelf zijn en dat het beoordelen van deze patronen als iets 'slecht' of 'negatief', impliceert dat ik mezelf niet aanvaard zoals ik ben --- en dat ik niet eens eerlijk wil zijn met mezelf over wie ik eigenlijk echt ben vanbinnen.

Ik had al vastgesteld in de vorige blogs dat deze beoordelingen gebaseerd zijn op en afkomstig zijn uit een ervaring van ANGST - met name een overlevingsangst die gekoppeld is aan de gedachte van 'als andere mensen zien dat ik zo denk, dan zullen ze mij afwijzen' --- en dus 'controleer' ik mezelf in mijn gedachten via beoordelingen, om mezelf ervan te verzekeren dat andere mensen niet zullen zien wat er werkelijk omgaat in mezelf. Omdat, wat ik controleer en beoordeel is niet zozeer de gedachten op zich, maar eerder mijn fysieke expressie, namelijk dat wat andere mensen van mij kunnen zien --- en ik wil  er zeker van zijn, dat die specifieke gedachten niet tot uiting komen in mijn fysieke uitdrukking, omdat mensen dan zullen zien dat ik zo denk en dan zullen zij denken van 'oh my god, wat voor een pretentieuze trut is dat!'... bijvoorbeeld

Dus, hieruit kan ik vaststellen dat zelf-aanvaarding enkel kan bestaan wanneer er geen angst meer bestaat in mezelf -- omdat, wat in angst eigenaardig is, is dat ik bijvoorbeeld door angst te hebben van 'wat andere mensen zullen doen of zeggen jegens mij', ben ik in feite andere mensen niet aan het aanvaarden als wie zij zijn --- omdat ik hen impliciet beschuldig door middel van die ervaring van angst in mezelf en die gedachte van 'als andere mensen...'. Eigenlijk beschuldig ik 'andere mensen' ervan dat zij mij beoordelen en dat ze mij zullen afwijzen en dat ik mij nu angstig voel --- en daarin aanvaard ik hen niet als wie zij zijn omdat ik dus eigenlijk verwacht dat 'andere mensen' mij niet beoordelen en lief zijn tegen mij en mij niet afwijzen of wegduwen.

Ik heb allerlei onderliggende en stilzwijgende verwachtingen tegenover 'andere mensen', die verborgen liggen in die ervaring van angst in mezelf --- waarin ik dus kan opmaken dat ik mensen niet aanvaard als wie zij eigenlijk werkelijk zijn omdat ik hen beoordeel in hoe ik denk dat zij mij beoordelen en afwijzen.

Dus, dit is eigenaardig om in te zien omdat - als ik andere mensen niet kan aanvaarden als wie zij werkelijk zijn, door hen te beoordelen in specifieke aspecten van wie zij zijn vanbinnen die ik meen op te merken -- hoe kan ik dan verwachten dat ik zelf-aanvaarding zal kunnen ervaren. Ik zal immers maar krijgen wat ik zelf geef, en wat ik zelf geef is beoordelingen en verwerping/afwijzing/afkeuring --- dus is dat ook wat ik zal ervaren.

Dit wil dus concreet zeggen dat het bewerkstelligen van zelf-aanvaarding in mezelf een kwestie is van het veranderen van mijn relatie tot andere mensen - het veranderen en corrigeren van mijn impliciete verwijtende en beschuldigende gedachten tegenover andere mensen.

Ik zet verder in dit proces van de praktische toepassing en manifestatie van zelf-aanvaarding in mijn volgende blog, Dag 463

Dag 415: Samen maar toch Alleen - Jezelf Blijven in een Groep van Mensen

Hier op de Desteni Farm, waar ik mij bevindt in een groep mensen - komen veel van mijn patronen naar boven, van hoe ik leef en besta in mijn geest, die anders, wanneer/toen ik alleen woonde, nooit aangesproken werden en dus ook niet zo zichtbaar aanwezig waren.

Het is het punt van mij bevinden in een 'groep', een 'gemeenschap' van mensen waarin we allemaal deel uitmaken van een specifiek 'organisme' en elkaar daarin nodig hebben om te overleven en om het geheel van 'de groep' te doen functioneren -- dat bepaalde specifieke 'overlevings-patronen' in mezelf naar boven brengt en die ik makkelijker kan opmerken/zien in mezelf dan wanneer ik alleen zou leven in het systeem/de samenleving.

Wat ik heb gemerkt in mezelf de laatste tijd, als iets dat naar boven is gekomen in hoe ik mezelf ervaar hier op de Farm - is een ervaring van 'vermoeidheid', van een 'niet weten wat te doen met mezelf' --- waarin, ik wel bepaalde specifieke taken heb om mezelf mee bezig te houden, maar tegelijkertijd is er een ervaring van twijfel en onzekerheid in verband met hoe ik die taken zou uitvoeren of wanneer en vaak heb ik het gevoel dat ik mijn tijd aan het verdoen ben door zoveel te twijfelen --- alsof ik stagneer en vastzit in de ervaring van twijfel en onzekerheid, hetgeen een vorm van passiviteit creëert. En deze 'passiviteit' ervaar ik als een 'vermoeidheid' - waarin ik vaak tijdens de dag het gevoel heb dat ik gewoon in mijn bed wil gaan liggen en slapen -- omdat, het is immers makkelijker om te slapen en 'weg te dromen' dan mij zo verloren te voelen de hele tijd.

Wanneer ik deze ervaring nader onderzocht, door zelf-vergeving toe te passen in het moment waarin ik het opmerkte in mezelf - zag ik dat die twijfel en besluitloosheid in verband met mijn beslissingen en dus mijn zelf-beweging en zelf-sturing, verbonden is met een angst in mezelf om iets 'fout' te doen en om 'fouten' te maken, angst om niet de juiste beslissing te maken --- waarin, wat 'juist' is, bepaald wordt door 'de groep' -- en dus, angst dat, als ik niet de 'juiste' beslissing maak of iets 'fout' doe, dat de groep mij dan zal afwijzen en wegduwen en dat ik bijgevolg niet zal kunnen overleven als ik alleen in het systeem zou staan, zonder groep die mij ondersteuning biedt.

Dat is immers de idee die ik steeds heb gehad doorheen mijn leven in deze realiteit - is dat ik bepaalde groepen van mensen nodig heb, zoals mijn familie, en mijn vriendengroep en andere groepen zoals collega's enzovoort, om 'veiligheid' voor mij te creëren in deze wereld - en dat ik zonder die groepen 'verloren' zou zijn, omdat 'het systeem' in deze wereld in werkelijkheid medogenloos is voor de mens in het systeem, omdat, het systeem geeft niet om de mens, het systeem functioneert op basis van allerlei wetgevingen en regels die in veel situaties niet ondersteunend zijn voor individuen - waardoor elk mens dus ondersteuning nodig heeft van 'groepen', zoals familie en vrienden om elkaar te beschermen tegen/in 'het systeem'. Hetgeen eigenlijk heel absurd is omdat waarom bestaat het systeem in de eerste plaats niet als niet om een vorm van veiligheid en zekerheid te creëren voor elk mens?

En dus, de twijfel die ik in mezelf ervaar in verband met mijn dagelijkse taken en beweging in de groep - is in wezen een angst dat wat ik doe en de beslissingen die ik maak in de taken die ik uitvoer, niet in goede aarde zullen vallen in de groep en dat ik bijgevolg 'niet goed genoeg' bevonden zal worden door de groep en ik bijgevolg afgewezen en alleen achter gelaten zal worden, om alleen voor mezelf te staan en te zorgen in deze wereld/realiteit.

Dit is hoe ik als mens besta in deze wereld en hoe ik opgevoed ben - in en als de idee van 'dit systeem is een medogenloze realiteit en je hebt een groep van mensen nodig die voor je zorgen - dus je moet er alles aan doen opdat die groep jou goed en correct vindt en je aanvaard en accepteerd als een lid van de groep' - hetgeen vrij consequentieel is in de zin van dat deze houding ervoor zorgt dat ik niet werkelijk stil sta bij mijn daden en de echte effecten/gevolgen van mijn daden in/op mijn omgeving omdat ik te druk bezig ben met mijn daden/gedrag af te stemmen op het gedrag van de groep dat ik zie en oberserveer opdat ik aanvaard en gezien zal worden door de groep als een volwaardig deel van de groep omdat ik mij gedraag volgens de 'norm'.

Dus, ik bedoel - wat impliceert het om werkelijk verantwoordelijkheid te nemen voor mijn daden, om werkelijk absoluut alleen te staan in mezelf --- in de zin van dat ik in elke daad, in elke handeling en elke beweging de statement maak van 'dit is wie ik ben - en dit is waar ik voor sta', zonder daarin mezelf te vergelijken met of af te meten aan de mensen die ik zie om mij heen --- maar om dus werkelijk volledig alleen te bestaan als een levende uitdrukking/expressie van 'wie ik ben' als een levend wezen. 'Alleen staan', in de zin van dat ik wel in een groep besta en samenwerk met een groep van mensen, en communiceer en omga met een groep van mensen -- maar dat ik daarin mezelf in en als wie ik ben, in woord en daad, niet compromitteer door mezelf aan te passen en te veranderen om meer te lijken op of te passen bij die mensen die ik zie om mij heen in en als 'de groep' -- en dat ik dus niet besta in en als een overlevingsangst en patronen van overleving, maar besta als een onvoorwaardelijke uitdrukking van het leven dat is/bestaat in en als mezelf.

Omdat, enkel op die manier kan ik mijn macht opnemen die in mezelf bestaat in relatie tot deze realiteit waarin ik besta - de macht die inherent in mij aanwezig is door het feit dat ik hier ben, ik ben een deel van deze realiteit, een mens in het systeem -- evenwaardig en gelijk aan elk ander mens en levend wezen hier op aarde. Want, het feit dat ik hier besta, impliceert dat ik de macht, het vermogen en de mogelijkheid heb om mijn omgeving te beïnvloeden, op dezelfde manier als hoe mijn omgeving mij heeft beïnvloedt doorheen mijn bestaan hier op aarde.

En dus is het door in elk van mijn handelingen, daden en bewegingen - absolute verantwoordelijkheid te nemen --- door mijn daden/handelingen/beweging in deze wereld/realiteit af te stemmen op wat een realiteit/werkelijkheid zal creëren en manifesteren die het beste is voor elk levend wezen op aarde en bijgevolg mezelf. Omdat, als ik mezelf toesta mezelf te laten beïnvloeden en leiden in mijn gedrag/handelingen/beweging door een angst om niet te overleven, en daarin mezelf toesta mijn verantwoordelijkheid te plaatsen in 'de groep' door mezelf blindelings aan te passen aan de mensen om mij heen --- dan sta ik, in en als hoe ik mezelf uitdruk en bijgevolg de impact die mijn handelingen hebben op de realiteit/wereld waarin ik besta, een wereld/realiteit toe te bestaan die in lijn staat met de overlevingsangst die aan het startpunt ligt van mijn uitdrukking en daarin/daardoor dus bestaat ter ondersteuning van die overlevingsangst.

Wordt Vervolgd in Dag 416

Dag 406: Het Interne Gevecht van Het Imago vs de Realiteit

Dit is een verderzetting van "Dag 405: Hoe is Zelf-Medelijden een Gevolg van Zelf-Verwerping?"

Die 'strijd' komt voornamelijk op in mijn geest in relatie tot 'andere mensen', en is een soort van stress en spanning en onzekerheid en angst allemaal in één grote energetische bal gewikkeld in mezelf --- en tegelijkertijd denk ik in mezelf van 'neen - ik wil mij niet angstig voelen, ik wil mij zelf zeker voelen'. Dus, wat er in essentie gebeurt in mijn geest is dat, het gevecht is waarin ik langs de ene kant een bepaald 'beeld' in mijn geest heb geprojecteerd/gecreëerd, als een soort van ideaalbeeld dat ik wil zijn, en dat ik wil presenteren van mezelf tegenover andere mensen -- mijn 'imago. En dan langs de andere kant komen al die ervaringen van angst en spanning en onzekerheid op in mezelf die in tegenstrijdigheid bestaan met het beeld dat ik van mezelf heb geprojecteerd in mijn geest. En wat ik dan doe is dat ik ga 'vechten' tegen die emotionele ervaringen en zeg van 'neen, ik wil jullie niet, jullie zijn niet wie ik ben, ga weg' --- en dus, wil ik die ervaring niet aanvaarden in mezelf omdat ze niet overeenkomen met wie ik wil zijn of wie ik denk dat ik ben in mijn bewuste geest als dat 'imago'/ideaalbeeld dat ik van/voor mezelf gecreëerd heb. - See more at: http://kim-reisnaarleven.blogspot.com/2013/11/dag-405-hoe-is-zelf-medelijden-een.html#sthash.J7LUftJi.dpuf

Die 'strijd' komt voornamelijk op in mijn geest in relatie tot 'andere mensen', en is een soort van stress en spanning en onzekerheid en angst allemaal in één grote energetische bal gewikkeld in mezelf --- en tegelijkertijd denk ik in mezelf van 'neen - ik wil mij niet angstig voelen, ik wil mij zelf zeker voelen'. Dus, wat er in essentie gebeurt in mijn geest is dat, het gevecht is waarin ik langs de ene kant een bepaald 'beeld' in mijn geest heb geprojecteerd/gecreëerd, als een soort van ideaalbeeld dat ik wil zijn, en dat ik wil presenteren van mezelf tegenover andere mensen -- mijn 'imago. En dan langs de andere kant komen al die ervaringen van angst en spanning en onzekerheid op in mezelf die in tegenstrijdigheid bestaan met het beeld dat ik van mezelf heb geprojecteerd in mijn geest. En wat ik dan doe is dat ik ga 'vechten' tegen die emotionele ervaringen en zeg van 'neen, ik wil jullie niet, jullie zijn niet wie ik ben, ga weg' --- en dus, wil ik die ervaring niet aanvaarden in mezelf omdat ze niet overeenkomen met wie ik wil zijn of wie ik denk dat ik ben in mijn bewuste geest als dat 'imago'/ideaalbeeld dat ik van/voor mezelf gecreëerd heb. - See more at: http://kim-reisnaarleven.blogspot.com/2013/11/dag-405-hoe-is-zelf-medelijden-een.html#sthash.J7LUftJi.dp

Die 'strijd' komt voornamelijk op in mijn geest in relatie tot 'andere mensen', en is een soort van stress en spanning en onzekerheid en angst allemaal in één grote energetische bal gewikkeld in mezelf --- en tegelijkertijd denk ik in mezelf van 'neen - ik wil mij niet angstig voelen, ik wil mij zelf zeker voelen'. Dus, wat er in essentie gebeurt in mijn geest is dat, het gevecht is waarin ik langs de ene kant een bepaald 'beeld' in mijn geest heb geprojecteerd/gecreëerd, als een soort van ideaalbeeld dat ik wil zijn, en dat ik wil presenteren van mezelf tegenover andere mensen -- mijn 'imago. En dan langs de andere kant komen al die ervaringen van angst en spanning en onzekerheid op in mezelf die in tegenstrijdigheid bestaan met het beeld dat ik van mezelf heb geprojecteerd in mijn geest. En wat ik dan doe is dat ik ga 'vechten' tegen die emotionele ervaringen en zeg van 'neen, ik wil jullie niet, jullie zijn niet wie ik ben, ga weg' --- en dus, wil ik die ervaring niet aanvaarden in mezelf omdat ze niet overeenkomen met wie ik wil zijn of wie ik denk dat ik ben in mijn bewuste geest als dat 'imago'/ideaalbeeld dat ik van/voor mezelf gecreëerd heb. - See more at: http://kim-reisnaarleven.blogspot.com/2013/11/dag-405-hoe-is-zelf-medelijden-een.html#sthash.J7LUftJi.dpuf

Die 'strijd' komt voornamelijk op in mijn geest in relatie tot 'andere mensen', en is een soort van stress en spanning en onzekerheid en angst allemaal in één grote energetische bal gewikkeld in mezelf --- en tegelijkertijd denk ik in mezelf van 'neen - ik wil mij niet angstig voelen, ik wil mij zelf zeker voelen'. Dus, wat er in essentie gebeurt in mijn geest is dat, het gevecht is waarin ik langs de ene kant een bepaald 'beeld' in mijn geest heb geprojecteerd/gecreëerd, als een soort van ideaalbeeld dat ik wil zijn, en dat ik wil presenteren van mezelf tegenover andere mensen -- mijn 'imago. En dan langs de andere kant komen al die ervaringen van angst en spanning en onzekerheid op in mezelf die in tegenstrijdigheid bestaan met het beeld dat ik van mezelf heb geprojecteerd in mijn geest. En wat ik dan doe is dat ik ga 'vechten' tegen die emotionele ervaringen en zeg van 'neen, ik wil jullie niet, jullie zijn niet wie ik ben, ga weg' --- en dus, wil ik die ervaring niet aanvaarden in mezelf omdat ze niet overeenkomen met wie ik wil zijn of wie ik denk dat ik ben in mijn bewuste geest als dat 'imago'/ideaalbeeld dat ik van/voor mezelf gecreëerd heb. - See more at: http://kim-reisnaarleven.blogspot.com/2013/11/dag-405-hoe-is-zelf-medelijden-een.html#sthash.J7LUftJi.dpuf

Die 'strijd' komt voornamelijk op in mijn geest in relatie tot 'andere mensen', en is een soort van stress en spanning en onzekerheid en angst allemaal in één grote energetische bal gewikkeld in mezelf --- en tegelijkertijd denk ik in mezelf van 'neen - ik wil mij niet angstig voelen, ik wil mij zelf zeker voelen'. Dus, wat er in essentie gebeurt in mijn geest is dat, het gevecht is waarin ik langs de ene kant een bepaald 'beeld' in mijn geest heb geprojecteerd/gecreëerd, als een soort van ideaalbeeld dat ik wil zijn, en dat ik wil presenteren van mezelf tegenover andere mensen -- mijn 'imago. En dan langs de andere kant komen al die ervaringen van angst en spanning en onzekerheid op in mezelf die in tegenstrijdigheid bestaan met het beeld dat ik van mezelf heb geprojecteerd in mijn geest. En wat ik dan doe is dat ik ga 'vechten' tegen die emotionele ervaringen en zeg van 'neen, ik wil jullie niet, jullie zijn niet wie ik ben, ga weg' --- en dus, wil ik die ervaring niet aanvaarden in mezelf omdat ze niet overeenkomen met wie ik wil zijn of wie ik denk dat ik ben in mijn bewuste geest als dat 'imago'/ideaalbeeld dat ik van/voor mezelf gecreëerd heb. - See more at: http://kim-reisnaarleven.blogspot.com/2013/11/dag-405-hoe-is-zelf-medelijden-een.html#sthash.J7LUftJi.dpuf

Die 'strijd' komt voornamelijk op in mijn geest in relatie tot 'andere mensen', en is een soort van stress en spanning en onzekerheid en angst allemaal in één grote energetische bal gewikkeld in mezelf --- en tegelijkertijd denk ik in mezelf van 'neen - ik wil mij niet angstig voelen, ik wil mij zelf zeker voelen'. Dus, wat er in essentie gebeurt in mijn geest is dat, het gevecht is waarin ik langs de ene kant een bepaald 'beeld' in mijn geest heb geprojecteerd/gecreëerd, als een soort van ideaalbeeld dat ik wil zijn, en dat ik wil presenteren van mezelf tegenover andere mensen -- mijn 'imago. En dan langs de andere kant komen al die ervaringen van angst en spanning en onzekerheid op in mezelf die in tegenstrijdigheid bestaan met het beeld dat ik van mezelf heb geprojecteerd in mijn geest. En wat ik dan doe is dat ik ga 'vechten' tegen die emotionele ervaringen en zeg van 'neen, ik wil jullie niet, jullie zijn niet wie ik ben, ga weg' --- en dus, wil ik die ervaring niet aanvaarden in mezelf omdat ze niet overeenkomen met wie ik wil zijn of wie ik denk dat ik ben in mijn bewuste geest als dat 'imago'/ideaalbeeld dat ik van/voor mezelf gecreëerd heb. - See more at: http://kim-reisnaarleven.blogspot.com/2013/11/dag-405-hoe-is-zelf-medelijden-een.html#sthash.J7LUftJi.dp

Zelf Vergeving Dimensie

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en geaccepteerd een conflict/gevecht te creëren in mezelf door een deel van mezelf, als emotionele ervaring van angst, minderwaardigheid en spanning die opkomen in mezelf wanneer ik bij mensen ben, niet te willen aanvaarden en omarmen in en als mezelf - en door mezelf te definieren in en als een specifiek 'beeld' en 'idee'/'ideaal' in mijn geest/gedachten

ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en geaccepteerd mezelf te definieren in en als het verlangen dat andere mensen mij beoordelen als een stabiel, sterk, zelf verzekerd persoon en daarin/daardoor de realiteit die zich afspeelt in/van mezelf te onderdrukken en ontkennen - en daardoor elke keer wanneer er emotionele ervaringen opkomen die in tegenstrijdigheid staan met het beeld dat ik in mijn geest heb van mezelf, in weerstand en onderdrukking te gaan in mezelf door te denken van 'dit is niet wie ik ben!' -- en daarin een gevecht/conflict te creëren in mezelf

ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en geaccepteerd de emotionele ervaringen van angst, onzekerheid, spanning en minderwaardigheid die opkomen in mezelf in relatie tot andere mensen niet te willen aanvaarden/omarmen als één en gelijk met mezelf, als een deel van mezelf - door mezelf te hebben toegestaan en geaccepteerd mezelf te definieren met het 'imago' dat ik van mezelf heb gecreëerd in mijn geest, als persoonlijkheidskenmerken en karakteristieken die ik heb beoordeeld als Positief en die in functie staan van mijn overleving in relatie tot andere mensen --- als het voorgeschreven, voorgeprogrammeerde 'gedragsmodel' dat ik heb gekopieerd van mensen in mijn omgeving

ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en geaccepteerd andere mensen die ik zie in mijn omgeving te observeren in hoe ze zich gedragen - en dat in mezelf te hebben gedefinieerd en gekopieerd als 'het voorgeschreven model van gedrag/expressie in functie van Overleven in de Menselijke Samenleving' --- en dan al wat bestaat in mijn interne realiteit dat niet overeenkomt met dat 'model' dat ik in mijn geest geprojecteerd heb van 'wie ik zou moeten zijn', compleet te onderdrukken en ontkennen en verwerpen, zoals allerlei ervaringen van angst, onzekerheid, minderwaardigheid en spanning, die het tegenovergestelde zijn van de eigenschappen van 'zelf-zekerheid', 'zelf-vertrouwen' en assertiviteit waarin ik het ideaalbeeld in mijn geest heb gedefinieerd

ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en geaccepteerd een energetische polariteit in mezelf te manifesteren - waarin ik langs de ene kant Verlang om al die 'positieve' persoonlijkheidseigenschappen die ik in mijn geest heb geprojecteerd te zijn en te projecteren naar andere mensen toe - en langs de andere kant angst heb van de emotionele ervaringen die opkomen in mezelf die het tegenovergestelde representeren van de 'positieve' eigenschappen --- en daarin niet in te zien dat ik, in deze tweestrijd van angst en verlangen in mezelf, eigenlijk niet werkelijk besta omdat ik niet het één noch het ander ben - ik besta enkel in reactie op beide kanten van de polariteit

ik vergeef mezelf dat ik mezelf nooit heb toegestaan en geaccepteerd in te zien dat ik niet werkelijk dat beeld ben dat ik in mijn geest heb geprojecteerd als hoe ik wil en denk en geloof dat andere mensen mij zien, als het imago dat ik van mezelf presenteer/projecteer - noch ben ik de emotionele ervaringen van minderwaardigheid, angst, spanning en onzekerheid --- omdat beide twee kanten zijn van één polariteit/muntstuk die bestaan in en als een energetische relatie in mezelf van angst en verlangen

ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en geaccepteerd te reageren op het conflict dat ik creëer in mezelf door mezelf te definieren in en als het 'positieve' imago in mijn geest en van daaruit te vechten tegen de emotionele ervaringen van angst, onzekerheid en minderwaardigheid die opkomen in mezelf wanneer ik bij andere mensen ben - met de ervaring van zelf-medelijden --- in de plaats van verantwoordelijkheid te nemen voor dit conflict/gevecht dat ik zelf gemanifesteerd heb in mezelf door niet eerlijk te zijn met wie ik ben en door niet te bestaan in en als zelf-eerlijkheid - maar door mezelf te hebben toegestaan mezelf te definieren in en als een voorgeprogrammeerd beeld/idee van wie/hoe ik denk en geloof dat ik moet zijn en bestaan teneinde te 'overleven'

ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en geaccepteerd 'overleving' af te scheiden van mezelf door een idee te creëren in mijn geest dat ik bepaalde persoonlijkheidseigenschappen moet zijn, uitdrukken en bezitten om aanvaard te worden door andere mensen en uiteindelijk te kunnen overleven in de menselijke samenleving - en door daarin angst te hebben van de emotionele ervaringen die opkomen in mezelf als de 'realiteit' van wat er omgaat binnenin mezelf, als het tegenovergestelde van die persoonlijkheidseigenschappen --- in de plaats van in te zien en te beseffen dat 'overleving' is wie ik werkelijk ben als het leven zelf, als het feit dat ik HIER besta, als de fysieke werkelijkheid van het fysieke lichaam, als Ademhaling -- en daarin mezelf uit te drukken als wie ik werkelijk ben als niet angst noch verlangen, niet positief noch negatief, maar HIER, ADEMHALING

Dag 191: Waarom is het belangrijk om het Negatieve te onderzoeken?

Dit is een verderzetting van
"Dag 189: De Massa-Mentaliteit en de Innerlijke Kwaadaardigheid"
en
"Dag 190: De Innerlijke Kwaadaardigheid achter het Positieve Masker van Sociale Angst"


 ik realiseer mij dat ik diezelfde kwaadaardigheid die ik zie in 'andere mensen' heb toegestaan te bestaan in mezelf waarin ik 'stiekem' in mezelf ook verlang naar 'spanning' en 'sensatie' ten koste van andere levende wezens

ik realiseer mij dat het net de onderdrukking van mezelf uit angst van 'andere mensen' is die de 'negatiefheid'/kwaadaardigheid heeft gemanifesteerd in mezelf als de beschuldiging van en haat tegenover 'mijn omgeving'
ik zie het patroon van 'positiefheid' als masker van angst in de mensheid --- waarin mensen elkaar beschuldigen van de angst die ze ervaren in zichzelf en de leugen van 'positiefheid' die ze leven, en daarin kwaadaardigheid manifesteren in zichzelf als het verlangen om een ander te zien lijden




ik realiseer mij hoe de mensheid hun verantwoordelijkheid heeft weggegeven aan 'hun omgeving' in en als de angst van andere mensen en in en als het beschuldigen van 'de ander' voor die ervaring van angst - en daarin kwaadaardige/leugenachtige wezens geworden zijn --- door nooit verantwoordelijkheid te hebben genomen voor hun/onze innerlijke realiteit van gedachten, gevoelens en emoties

ik realiseer mij dat kwaadaardigheid enkel bestaat omdat 'positiefheid' bestaat als een masker dat mensen opzetten - waarin de ware kwaadaardige natuur van de mens vanbinnen woekert als een virus dat van het leven op aarde een hel maakt --- terwijl de mensheid zichzelf blijft verschuilen achter het masker van 'positiefheid', de werkelijkheid compleet negerend, uit angst

ik realiseer mij dat het onderdrukken van wie ik ben als mijn natuur/natuurlijke expressie, het onderdrukken is van het bestaan als het leven op aarde --- en dat het leven op aarde een hel is, één en gelijk met de 'hel' van haat, beschuldiging en woede die ik heb toegestaan te bestaan in mezelf --- door nooit verantwoordelijkheid te hebben genomen voor mijn innerlijke ervaringen van emotionele reacties van ANGST

ik realiseer mij dat elk mens de ervaring van ANGST gebruikt om andere mensen te beschuldigen van 'wie wij zijn' en 'wat wij doen' hier op aarde - en daarin zichzelf in de slachtoffer positie plaatst ---- waardoor er nooit zelfs één enkel mens verantwoordelijkheid neemt voor zichzelf en het leven op aarde, want we zijn zogezegd allemaal 'slachtoffers' - en 'de ander' is zogezegd altijd 'de slechterik'

ik realiseer mij hoe de mensheid steeds 'een ander', zoals 'criminelen', ouders, leerkrachten, politici, bankleiders, bedrijfsleiders, God, de Duivel, etc, zal beschuldigen voor de kwaadaardigheid die in hen zelf bestaat, omdat de mens niet geconfronteerd wil worden met de waarheid van zichzelf uit angst om zelf verstoten, beschuldigd en uitgespuwd te worden door 'andere mensen' --- waarin de mens niet inziet dat wat we doen met een ander is wat we onszelf aandoen als wat we toestaan te bestaan in onze realiteit --- en dat we dus onze angst om zelf uitgespuwd, beschuldigd, beoordeeld en verstoten te worden zelf creëren en continueren door zelf andere mensen uit te spuwen, te beschuldigen, beoordelen en verstoten in onze geest/gedachten/backchat

ik stel mij tot doel om verantwoordelijkheid te nemen voor mijn bestaan in en als het besef dat IK angst heb toegestaan te bestaan in mezelf om een excuus te hebben voor mijn participatie in eigenbelang en het negeren van de levens van anderen

 wanneer en als ik mezelf zie kijken naar andere mensen vanuit het 'observerend' perspectief, en beoordelingen zie opkomen in mezelf waarin ik mezelf definieer als 'beter' en 'goed' en 'andere mensen' als 'slecht' - dan stop ik en ik adem --- en ik besef dat de 'kwaadaardigheid' die ik zie in een ander en waar ik een ander van beschuldig in wezen de kwaadaardigheid is die ik heb toegestaan te bestaan in mezelf en waar ik nooit verantwoordelijkheid voor heb genomen uit angst om op dezelfde manier geobserveerd, beoordeeld en beschuldigd te worden door andere mensen

ik stel mezelf tot doel  om absolute verantwoordelijkheid te nemen voor wat HIER bestaat in en als het leven op aarde, door één en gelijk te staan met elk levend wezen - en daarin dus mezelf niet af te scheiden van 'andere mensen' in en als beoordeling en beschuldiging --- omdat  ik besef dat als ik niet volledige verantwoordelijkheid neem voor AL wat bestaat in en als het leven, dat ik onmogelijk werkelijk verantwoordelijkheid kan nemen voor het creëren van een bestaan dat het beste is voor allen, omdat ik niet één en gelijk sta met allen door mezelf te willen definieren als 'een goed persoon'

wanneer en als ik de ervaring van 'sociale angst' zie opkomen in mezelf, dan stop ik en ik adem - en ik besef dat als ik mezelf toesta mezelf te definieren in en als sociale angst, dat ik enkel woede, beschuldiging en haat zal manifesteren in mezelf, in en als het geloof dat 'andere mensen' verantwoordelijk zijn voor de angst in mezelf, in en als het geloof dat 'andere mensen' 'slecht/negatief/kwaadaardig' zijn --- en dat ik dus op die manier net hetzelfde manifesteer en toesta te bestaan als de 'haat/negatiefheid/kwaadaardigheid' die ik zie in een ander - omdat ik besef dat woede, haat en beschuldiging een ego-reactie is op de reactie/ervaring van ANGST, waarin de geest van een negatieve/inferieure positie/ervaring naar een positieve/superieure positie/ervaring gaat in en als het systeem van energetische polariteiten in en als de geest --- en dat ik mezelf hierin compleet afscheid van het bestaan als wat HIER is en dus absoluut geen verantwoordelijkheid neem voor mezelf als het leven zelf

wanneer en als ik de ervaring van woede/beschuldiging/haat tegenover andere mensen zie opkomen in mezelf - dan stop ik en ik adem - en ik besef dat deze ervaring afkomstig is uit het feit dat ik mezelf heb gedefinieerd in en als de ervaring van angst, en daarin heb gelooft dat ik in en als de ervaring van angst een slachtoffer ben van datgene waar ik angst van heb, als 'andere mensen' --- hierin besef ik dat ik het startpunt ben van mijn innerlijke ervaringen/reacties, en dat ik die angst opzettelijk heb toegestaan te bestaan in mezelf als mijn excuus om te kunnen participeren in eigenbelang als de geest als afscheiding, om zo geen verantwoordelijkheid te nemen voor het bestaan op aarde

hierin besef ik dat ANGST geen excuus is - omdat ANGST een voorgeprogrammeerde ervaring/reactie is in en als de menselijke geest waarin ELK MENS zichzelf heeft afgescheiden van het leven op aarde - en ik besef dat er geen hogere macht/kracht is die ons als het leven op aarde zal komen redden/helpen uit de hel die we gecreëerd hebben in en als ANGST van en haat tegenover elkaar --- en dat het dus mijn verantwoordelijkheid is als een leven op aarde, om die ervaring van ANGST als afscheiding van het leven op aarde te stoppen in mezelf en op te staan in en als onvoorwaardelijke, absolute zelf-verantwoordelijkheid in en als eenheid en gelijkheid --- omdat ik besef dat ik enkel op die manier een wereld kan creëren/manifesteren die werkelijk het beste is voor al het leven op aarde

ik stel mezelf tot doel om niet meer te vluchten van de kwaadaardigheid/negatiefheid in mezelf als het leven op aarde - maar om één en gelijk te staan met en verantwoordelijkheid te nemen voor al wat HIER bestaat --- omdat ik besef dat het mijn vlucht in en als positiefheid is die de hel op aarde die HIER is heeft gemanifesteerd, door in en als die positieve ervaringen nooit werkelijk verantwoordelijkheid te hebben genomen voor het misbruik dat bestaat in het leven op aarde

Dag 190: De Innerlijke Kwaadaardigheid achter het Positieve Masker van Sociale Angst

Dit is een verderzetting van "Dag 189: De Massa-Mentaliteit en de Innerlijke Kwaadaardigheid"


In mijn vorige post heb ik geschreven over hoe de 'GameShow' van Derren Brown de innerlijke kwaadaardigheid van de mens blootlegde. In deze post pas ik zelf-vergeving toe op de innerlijke kwaadaardigheid die ik heb toegestaan te bestaan in mezelf als mens en hoe deze ondersteund en gecontinueerd wordt door middel van het principe van 'de groep' in en als het geloof dat 'de groep' een excuus/rechtvaardiging is om de verantwoordelijkheid van mijn daden van mij weg te schuiven.

 Vragen die ik mezelf hierin kan stellen zijn:

- Waar komt deze innerlijke kwaadaardigheid als het halen van plezier uit het zien lijden van een ander wezen vandaan?
- Wat is deze innerlijke kwaadaardigheid?
- Waarom is deze innerlijke kwaadaardigheid?
- ...


Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en geaccepteerd naar Derren Brown's gameshow te kijken en stiekem zelf ook te willen dat de negatieve dingen gebeuren met het slachtoffer vanuit het verlangen naar 'entertainment'

ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en geaccepteerd 'entertainment' te definieren in en als het verlangen om onderdrukte en verborgen gedachten en verlangens uit te spelen

ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en geaccepteerd mezelf te verbergen achter een masker van positiefheid door in mijn gedachten te denken dat ik de positieve optie zou kiezen - en daarin mezelf te vergelijken met 'het publiek' in en als het geloof dat ik 'beter' ben dan hen - in de plaats van eerlijk te zijn met mezelf en in te zien dat ik diezelfde kwaadaardigheid heb toegestaan te bestaan in mezelf waarin ik 'stiekem' in mezelf ook verlang naar 'spanning' en 'sensatie' ten koste van andere levende wezens

ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en geaccepteerd gedachten en emoties van haat en woede te beoordelen als 'negatief' en 'slecht' in mezelf en deze gedachten daarom te onderdrukken en verbergen achter een uiterlijk gedrag en 'bewuste' gedachten van positiefheid --- uit angst om beschuldigd te worden als 'slecht' en 'negatief' en buitengesloten te worden door andere mensen

ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en geaccepteerd mezelf te definieren als een 'goed persoon' die 'goede dingen doet en wil voor andere mensen', iemand die 'geeft om een ander', als een 'waarde' die ik heb geleerd van mijn omgeving - waar ik mijn ware natuur als kwaadaardigheid achter verschuil als een masker uit angst om verstoten te worden door mijn omgeving en niet te overleven in de 'groep' van de mensheid - in de plaats van in te zien dat het net de onderdrukking van mezelf uit angst van 'andere mensen' is die de 'negatiefheid'/kwaadaardigheid heeft gemanifesteerd in mezelf als de beschuldiging van en haat tegenover 'mijn omgeving'

ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en geaccepteerd het patroon van 'positiefheid' als masker van angst niet in te zien in en als de mensheid --- waarin mensen elkaar beschuldigen van de angst die ze ervaren in zichzelf en de leugen van 'positiefheid' die ze leven, en daarin kwaadaardigheid manifesteren in zichzelf als het verlangen om een ander te zien lijden

ik vergeef mezelf dat ik mezelf nooit heb toegestaan en geaccepteerd in te zien hoe de mensheid hun verantwoordelijkheid heeft weggegeven aan 'hun omgeving' in en als de angst van andere mensen en in en als het beschuldigen van 'de ander' voor die ervaring van angst - en daarin kwaadaardige/leugenachtige wezens geworden zijn --- door nooit verantwoordelijkheid te hebben genomen voor hun/onze innerlijke realiteit van gedachten, gevoelens en emoties

ik vergeef mezelf dat ik mezelf nooit heb toegestaan en geaccepteerd in te zien dat kwaadaardigheid enkel bestaat omdat 'positiefheid' bestaat als een masker dat mensen opzetten - waarin de ware kwaadaardige natuur van de mens vanbinnen woekert als een virus dat van het leven op aarde een hel maakt --- terwijl de mensheid zichzelf blijft verschuilen achter het masker van 'positiefheid', de werkelijkheid compleet negerend, uit angst

ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en geaccepteerd nooit in te zien dat het onderdrukken van wie ik ben als mijn natuur/natuurlijke expressie, het onderdrukken is van het bestaan als het leven op aarde --- en dat het leven op aarde een hel is, één en gelijk met de 'hel' van haat, beschuldiging en woede die ik heb toegestaan te bestaan in mezelf --- door nooit verantwoordelijkheid te hebben genomen voor mijn innerlijke ervaringen van emotionele reacties van ANGST


ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en geaccepteerd te geloven dat de ervaring van ANGST een excuus is voor de kwaadaardigheid die ik heb toegestaan te bestaan in mezelf en in en als het leven op aarde

ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en geaccepteerd de ervaring van ANGST te gebruiken als een excuus om te geloven dat ik 'een goed persoon' ben en blijkbaar 'het slachtoffer' ben van mijn omgeving - en daarom zogezegd niet verantwoordelijk ben voor mijn daden

ik vergeef mezelf dat ik mezelf nooit heb toegestaan en geaccepteerd in te zien dat elk mens de ervaring van ANGST gebruikt om andere mensen te beschuldigen van 'wie wij zijn' en 'wat wij doen' hier op aarde - en daarin zichzelf in de slachtoffer positie plaatst ---- waardoor er nooit zelfs één enkel mens verantwoordelijkheid neemt voor zichzelf en het leven op aarde, want we zijn zogezegd allemaal 'slachtoffers' - en 'de ander' is zogezegd altijd 'de slechterik'

ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en geaccepteerd niet in te zien hoe de mensheid steeds 'een ander', zoals 'criminelen', ouders, leerkrachten, politici, bankleiders, bedrijfsleiders, God, de Duivel, etc, zal beschuldigen voor de kwaadaardigheid die in hen zelf bestaat, omdat de mens niet geconfronteerd wil worden met de waarheid van zichzelf uit angst om zelf verstoten, beschuldigd en uitgespuwd te worden door 'andere mensen' --- waarin de mens niet inziet dat wat we doen met een ander is wat we onszelf aandoen als wat we toestaan te bestaan in onze realiteit --- en dat we dus onze angst om zelf uitgespuwd, beschuldigd, beoordeeld en verstoten te worden zelf creëren en continueren door zelf andere mensen uit te spuwen, te beschuldigen, beoordelen en verstoten in onze geest/gedachten/backchat

ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en geaccepteerd 'de kuddegeest' te gebruiken als excuus en rechtvaardiging voor mijn kwaadaardige daden - als het niet stilstaan bij de consequenties van mijn daden -- door mezelf te definieren als 'het slachtoffer' van 'andere mensen' als 'de samenleving' en 'mijn omgeving' in en als de ervaring van ANGST  --- in de plaats van verantwoordelijkheid te nemen voor mijn bestaan in en als het besef dat IK angst heb toegestaan te bestaan in mezelf om een excuus te hebben voor mijn participatie in eigenbelang en het negeren van de levens van anderen

ik vergeef mezelf dat ik vernietigingsdrang als 'entertainment' heb toegestaan te bestaan in mezelf en in de mensheid als mezelf --- door te geloven dat ik niet verantwoordelijk ben voor mijn bestaan en voor het bestaan dat HIER is --- en daarin nooit te hebben ingezien dat ik de vernietiging van het bestaan op aarde heb gemanifesteerd door mijn verantwoordelijkheid nooit te hebben ingezien voor het leven als mezelf

Dag 189: De Massa-Mentaliteit en de Innerlijke Kwaadaardigheid

Derren Brown, een hedendaagse 'praktische goochelaar/helderziende/magiër' heeft een televisieprogramma gemaakt om de 'massamentaliteit' uit te testen van een publiek dat zich niet gewaar was dat zij het object waren van het programma. Het publiek kreeg de macht om rechtstreeks te beslissen over de ervaringen van een man door middel van een in scene gezette omgeving van acteurs die hun opdrachten kregen van het publiek/Derren om de persoon in kwestie een positieve dan wel negatieve ervaring te geven.

Het publiek kreeg steeds twee opties, ze kregen de kans om iets positiefs te laten gebeuren in het leven van het 'slachtoffer' of iets negatiefs - en in ALLE gevallen koos de meerderheid voor een negatieve gebeurtenis --- in de naam van wat voor hen het meest 'entertainend' zou zijn om naar te kijken. Een facilitator in de 'vrijheid' van keuze  was de maskers die het publiek kreeg, om anonomiteit te verzekeren, zodat eenieder zich 'vrij' zou voelen om eender welke keuze te maken zonder daarvoor aansprakelijk te zijn.

Het aspect van 'massa-mentaliteit' in en als 'anonimiteit' van de leden in de groep waar Derren zich op toespitste was het proces van 'de-individualisatie', het proces waarin het individu zich, omwille van de anonimiteit die plaatsvindt door het deel uitmaken van een uniforme groep (de maskers), laat leiden door de groep en in staat is om de meest irrationele en immorele beslissingen te maken en te laten maken - en hierin dus geen 'individu' meer is, als 'een wezen dat voor zichzelf kan denken en situaties kan beoordelen volgens eigen morele codes'. Het doel van dit experiment was om het publiek te laten inzien hoe deze mentale houding werkt - en om het publiek te confronteren met zichzelf en hun 'kuddegeest' en het gemak waarmee ze hun 'moraliteit' lieten varen door deel uit te maken van een uniforme groep in en als 'anonimiteit'.

Een nog veel belangrijker en interessanter punt in dit experiment dat Derren echter niet heeft aangeraakt, is hoe dit experiment duidelijk gemaakt heeft dat mensen in zichzelf bijlange niet zo 'positief' zijn als hoe ze zich voordoen --- eenmaal we ons kunnen verschuilen achter het masker van de anonimiteit, en dus 'vrij' zijn om te 'doen wat we WILLEN', zijn we duidelijk eerder geneigd om beslissingen te maken die net het tegenovergestelde zijn van onze zogezegde 'morele codes' en 'moreel bewustzijn'. We zijn opzettelijk haatvol en gemeen en halen plezier uit het pijnigen, denigreren en neerhalen van een ander. Dat is ons ware gezicht, dat zich verschuilt achter het 'positieve masker' dat we opzetten in de samenleving tegenover onze omgeving, het gezicht dat niemand wil zien, en waar niemand het over wil hebben --- zelfs Derren niet.

Elk individu in het publiek had een toestel waarmee ze hun stem konden uitbrengen om te beslissen over wat er met het 'slachtoffer' ging gebeuren, en elk had een masker dat hen verzekerde dat niemand hen aansprakelijk zou kunnen stellen voor hun beslissing. Dit experiment ging dus niet zozeer over 'massa-mentaliteit' en 'de-individualisatie' - maar eerder over wie/wat het individu werkelijk is als het de macht krijgt om voor zichzelf beslissingen te maken die een impact hebben op een ander levend wezen.

Wat me opviel in hoe de MEERDERHEID telkens koos voor de 'negatieve gebeurtenis', zonder dat er interactie was tussen de individuele leden in die meerderheid, is dat de mens in wezen, in deze maatschappij/samenleving, een wezen is vol haat, wrok, rancune en het verlangen om te vernietigen, en dat het dus niet zozeer 'de samenleving' als 'de groep' is die zogezegd het individu meesleept in destructief gedrag, maar dat nagenoeg elk mens in zichzelf die destructieve ingesteldheid al heeft, en daarin de groep/samenleving enkel gebruikt als een excuus om te kunnen participeren in die destructiviteit/misbruik --- door steeds vingers te wijzen en de eigen onschuld te verklaren, omdat het zogezegd 'de samenleving'/'de groep' is die de beslissingen doorvoert - waarin we onze ervaring van 'sociale angst' als 'kuddegeest' gebruiken als een excuus om onze participatie in die misbruikende/destructieve daden/beslissingen goed te praten en te doen alsof dat niet werkelijk is 'wie wij zijn', neen, het was 'de groep'.

Maar.... wie is de groep als niet het individu? 'De groep' bestaat niet - al wat 'de groep' doet, gebeurt door toestemming en aanvaarding van elk individu in die 'groep' -- waarin dus elk individu persoonlijk verantwoordelijk is voor wat 'de groep' doet, door middel van wat het individu aanvaard en toestaat in de 'groep'. Hetgeen wil zeggen dat wat 'de groep' van 'de mensheid' doet, de verantwoordelijkheid is van elk lid van die groep, van elk individueel mens - en dus het resultaat is van wie elk individueel mens in onze menselijke samenleving werkelijk is. Hetgeen wil zeggen dat 'vrede, liefde en harmonie' niet bestaat in onze huidige wereld/samenleving, omdat het niet bestaat in de mens. En zij die beweren dat ze 'vredige, liefdevolle en harmonieuze' wezens zijn, dat ze 'spiritueel' en 'goed' zijn en daarin dus al het misbruik en destructiviteit die plaatsvind in deze wereld afschrijven aan 'de rest van de groep/mensheid', beseffen duidelijk niet dat zij als individu ook HIER in/op deze wereld bestaan en dus mede-verantwoordelijk zijn voor wat 'de mensheid' doet door hun impliciete toelating en aanvaarding - omdat ze geloven dat ze hun handen kunnen schoon wassen van al het 'negatieve' dat ze zien in de wereld door langs de zijlijn te staan en zichzelf zoveel mogelijk te distantieren van al wat zij ervaren als 'negatief', in een poging om de ervaring voor zichzelf te creëren dat ze op de één of andere manier niets te maken hebben met wat er werkelijk aan het gebeuren is in deze wereld - want zij zijn 'positief' en andere mensen zijn 'negatief'.

Als je hier bestaat in deze wereld, maak je er deel van uit, en ben je mede-verantwoordelijk, zo simpel is het. En als je niet opstaat om te doen wat noodzakelijk is om van deze wereld een betere plek te maken voor alle wezens, ben je een mede-misbruiker, alleen maar door wat je toestaat en aanvaardt te bestaan in deze wereld.

Al wat bestaat op dit moment in deze wereld is een 'spiegel' die ons laat zien wie we werkelijk zijn, wat er werkelijk bestaat in onszelf - het is niet 'mooi' of aangenaam om te zien/beseffen, maar het is HIER, het is wat we hebben toegestaan te bestaan in en als de werkelijkheid.


Wordt vervolgd in Dag 190