Ik merkte echter dat er nog steeds een soort van 'resonante' aanwezigheid van zelf-medelijden in mezelf bestaat --- waarin bijvoorbeeld, bepaalde gedachten en een bepaalde 'staat van zijn' en ervaring in mezelf naar boven komt in een bepaald moment, zonder dat ik precies kan definieren waar deze ervaring vandaan komt --- en dan, wanneer die ervaring van conflict op haar hoogtepunt zit in mezelf, komt daar de emotionele ervaring van zelf-medelijden aanzetten.
Wat ik merkte was dat ik mezelf niet toestond mezelf er volledig door/in te laten meeslepen -- maar er was wel nog beweging in mezelf, waarin ik dus mezelf niet volledig stopte in het mezelf laten meeslepen in die ervaring, en met andere woorden nog voor een deel geloofde dat die ervaring 'echt' is en dat het is 'wie ik ben'.
En dus het punt waarin ik mijn macht weggeef aan de ervaring van zelf-medelijden is dat punt waarin een ervaring van 'gevecht', van 'conflict' mij 'teveel' wordt in mezelf --- en ik uiteindelijk denk van 'ik probeer alles maar die ervaring wil niet weggaan - ik weet niet meer wat ik moet doen!!' --- en daar komt dan de 'ocharme ik' aanzetten en die troostende ervaring van zelf-medelijden waarin ik tegen mezelf zeg van 'het is goed, stort maar in, huil maar, wees maar verdrietig, kruip maar in een bolletje - jij mag dat, want wat heb je toch zoveel doorstaan'.
Meestal zou ik mezelf volledig laten meevoeren door die gedachten en die overweldigende ervaring van zelf medelijden - maar dit keer kwam het gewaarzijn waarin ik mezelf in de vorige blogs gecorrigeerd had naar boven en besefte ik van 'maar wacht eens - ik heb deze ervaring van pijn en conflict in mezelf zelf gecreëerd --- ik heb mezelf pijn gedaan in mezelf door in bepaalde gedachten en reacties te participeren --- dus als ik mezelf nu toesta te reageren met zelf-medelijden doe ik alsof ik niet verantwoordelijk ben voor hoe ik mezelf ervaar in mezelf'. En in dat besef is het waar ik de ervaring van zelf-medelijden kon 'loskoppelen' en mezelf stabiliseren.
Het trigger punt van die emotionele ervaring bestaat echter nog wel in mezelf - waarin ik mezelf opwerk in een staat van conflict in mijn geest en gedachten, waarin het uiteindelijk heel oncomfortabel en zelfs pijnlijk is in mijn geest en in mezelf omwille van een bepaalde Strijd die zich afspeelt in mijn geest.
Die 'strijd' komt voornamelijk op in mijn geest in relatie tot 'andere mensen', en is een soort van stress en spanning en onzekerheid en angst allemaal in één grote energetische bal gewikkeld in mezelf --- en tegelijkertijd denk ik in mezelf van 'neen - ik wil mij niet angstig voelen, ik wil mij zelf zeker voelen'. Dus, wat er in essentie gebeurt in mijn geest is dat, het gevecht is waarin ik langs de ene kant een bepaald 'beeld' in mijn geest heb geprojecteerd/gecreëerd, als een soort van ideaalbeeld dat ik wil zijn, en dat ik wil presenteren van mezelf tegenover andere mensen -- mijn 'imago. En dan langs de andere kant komen al die ervaringen van angst en spanning en onzekerheid op in mezelf die in tegenstrijdigheid bestaan met het beeld dat ik van mezelf heb geprojecteerd in mijn geest. En wat ik dan doe is dat ik ga 'vechten' tegen die emotionele ervaringen en zeg van 'neen, ik wil jullie niet, jullie zijn niet wie ik ben, ga weg' --- en dus, wil ik die ervaring niet aanvaarden in mezelf omdat ze niet overeenkomen met wie ik wil zijn of wie ik denk dat ik ben in mijn bewuste geest als dat 'imago'/ideaalbeeld dat ik van/voor mezelf gecreëerd heb.
Door dat niet willen aanvaarden van een deel van mezelf, als al die emoties die opkomen, en het conflict/gevecht dat ik daarin creëer - ben ik dus in feite mezelf aan het 'verwerpen', hetgeen pijn doet binnenin mezelf --- en omwille van die pijn die zich opbouwt, komt dan die ervaring van zelf-medelijden op waarin ik mezelf wil troosten. In de plaats van eerlijk te zijn met mezelf en de emotionele ervaringen van angst, onzekerheid, spanning en stress te aanvaarden en omarmen als een deel van mezelf in eenheid en gelijkheid met mezelf en daarin het gevecht te stoppen.
No comments:
Post a Comment