Dag 526: Het Eerste Begin in het Proces van Zelf-Zuivering - De Vijand Zit Vanbinnen

 Dag 526: Het Eerste Begin in het Proces van Zelf-Zuivering 

De Vijand zit Vanbinnen

In het begin van mijn proces van zelf-verandering en zelf-zuivering had ik dus het gevoel en geloofde ik dat 'iedereen tegen mij is' omdat dat de reactie was die plaatsvond in mijn geest omdat ik mijn realiteit begon te bevragen - en omdat ik daarin de 'status quo' van al wat ik ooit voor 'waar' en 'echt' had aangenomen --- en omdat ik nooit inzicht heb verworven in hoe de geest eigenlijk functioneert en hoe er beschermings- en verdedigingsmechanismen bestaan in en als de geest die bijvoorbeeld opzettelijk negatieve ervaringen van weerstand en conflict zullen opwekken en genereren in mezelf vanaf het moment dat ik aan de structuur van de geest durf te ratelen - dit zodat ik ver weg zal blijven van het opbouwen van gewaarzijn in mezelf in relatie tot wie ik ben en hoe ik besta in en als de geest en het fysieke lichaam en zodat ik zal blijven bestaan als  een 'machine' zonder gewaarzijn in verband met 'Hoe' ik als 'machine' eigenlijk werkelijk besta.

Dit heb ik echter pas kunnen ontdekken en inzien na het bewandelen van mijn eigenlijke process van zelf-zuivering - waarin ik ben gaan beseffen dat heel veel van wat ik dacht en geloofde over mijn omgeving en de mensen daarin in feite mijn eigen creatie was in mijn geest en dat ik door middel van wat ik in mijn geest onbewust creëerde, mijn fysieke werkelijkheid en omgeving aanspoorde en stimuleerde om op een specifieke manier op mij te reageren.

Ik heb immers komen in te zien dat als je bestaat in en als de geest, dat je dan in een eigenaardige wereld bestaat waarin je niet werkelijk ziet wat er zich eigenlijk afspeelt in je fysieke omgeving en realiteit - wie de mensen in je leven en wereld werkelijk zijn -- want je kijkt door een bril die niet enkel gekleurd is door maar volledig opgemaakt is van je eigen interne ideëen, geloofsystemen, meningen, opinies en gedachten, gevoelens en emoties. Dus, dat wil zeggen dat wat je ziet in de mensen om je heen en waar je soms die mensen van beschuldigt, niet noodzakelijk werkelijk zo 'is', maar meer in feite afhankelijk is van je eigen perceptie en voorgeprogrammeerde interne verwachtingspatronen.

Zo was het dus ook in het begin van mijn process - is dat, het interne conflict dat geactiveerd werd in en als mijn geest, zijnde een beschermings- en verdedigingsmechanisme van de geest zelf als reactie op wat ik deed in en als mezelf , met name aanzetten in een proces van gewaarwording en zuivering in relatie tot hoe ik besta in en als de structuur van de geest - werd in mijn geest geprojecteerd in en op mijn externe omgeving, waardoor het leek alsof die omgeving op de één of andere manier plots in conflicts stond met mij.

Maar, wat ik nooit heb overwogen is hoe vreemd het eigenlijk is dat die omgeving altijd 'goed' en 'positief' geweest is in mijn ervaring doorheen mijn leven, en dat, gewoon omdat ik nu een specifieke levensbeslissing gemaakt heb, al de mensen in mijn wereld mijn vijanden zijn, en dus in één moment allemaal 'slecht' en 'negatief'  zijn in relatie tot mij…

Dag 395: Hoe Kunnen Emoties Getransformeerd worden van een Vloek tot een Geschenk?

Dit is een verderzetting van "Dag 394: Hitler - Het Verhaal dat Nooit Verteld is Geweest!" waarin ik de dimensie heb bestudeerd van het emotioneel reageren op gebeurtenissen in deze wereld - zoals bijvoorbeeld al de gruweldaden tijdens de Tweede Wereld Oorlog die in de documentaire "Adolf Hitler - The Greatest Story Never Told!" - en waarin ik heb beseft dat er zoveel dingen zijn in onze geschiedenis, zowel op collectief vlak als individueel vlak, in mijn eigen leven, die niet in lijn staan met het hoogste potentieel van wie ik zou kunnen zijn en wat deze fysieke realiteit zou kunnen zijn - en daardoor dus schijnbaar redenen genoeg zijn om mij te wentelen in de emotionele ervaring van spijt, wroeging, schaamte en schuldgevoel tot in de eeuwigheid.

Maar, hoe gerechtvaardigd die emotionele ervaringen ook mogen lijken - het is echter niet een oplossing tot het daadwerkelijk veranderen van het verleden in de zin van het vermijden en voorkomen dat het verleden zich zal herhalen. Een oplossing om de toekomst te veranderen van een herhaling van het verleden tot een expressie van het utierste potentieel van mezelf  en deze fysieke realiteit - zou zijn om te leren uit het verleden, het verleden te onderzoeken en begrijpen tot in de details en gebaseerd op dat inzicht een nieuwe manier van bestaan ontwerpen --- en daar zijn emotionele ervaringen en reacties zoals schuldgevoel, schaamte, wroeging en spijt niet voor nodig.

Waarom is het dan dus dat die emotionele ervaringen bestaan in mezelf? Waarom is het met andere woorden dat ik mezelf zou saboteren in het bestaan op de best mogelijke manier en een realiteit te creëren die het beste is voor mezelf - door mezelf te verankeren in een manier van bestaan, bepaald door beelden in mijn geest als herinneringen en beoordelingen over die beelden/herinneringen en emotionele reacties daarop? Vanuit dit perspectief lijkt het wel alsof emotionele ervaringen een soort Straf zijn - gebaseerd op een idee/geloof dat ik het om de één of andere reden verdien om gestraft te worden voor het verleden - en dat ik als straf voor het verleden, het verleden moet blijven herhalen als een eindeloos patroon van schaamte, schuld, wroeging en spijt.

Het eindeloos herhalen van de schadelijke patronen van minderwaardigheid van het verleden is echter al het straffen van mezelf -- door mezelf niet toe te staan te bestaan en leven in en als mijn volste potentieel --- dus, om die toestand van mezelf, waarin ik mezelf opzettelijk heb verminderd en gelimiteerd en onderdrukt als wie ik ben als mijn potentieel, dan nog te gaan beoordelen en mij daar dan schuldig en beschaamd over te voelen - dat is absurd, omdat, de vorm van mezelf waarin/waarover ik mij beoordeel is niet eens werkelijk mezelf, in de zin van dat het een compleet verminderde vorm is van mezelf die het gevolg/resultaat is van extensieve zelf-beoordeling en zelf-onderdrukking door middel van emotionele verbindingen met het verleden  als de ketens waarmee ik mezelf keten aan een inferieur bestaan. En dus zijn de beoordelingen en emotionele ervaringen van schuld, spijt, schaamte en wroeging het 'gereedschap' waarmee ik ervoor zorg dat ik blijf bestaan in en als de verminderde, onderdrukte en gelimiteerde vorm van mezelf.

En het absurde hierin is dat ik, door mezelf steeds te beoordelen op wat ik in en als de verminderde vorm doe, als mijn inferieure daden die de consequenties zijn van mijn inferieure vorm - ontzeg ik mezelf de kans om ooit in staat te zijn om te veranderen, om beter te worden, om mij te realiseren wie ik eigenlijk ben als wie ik zou kunnen zijn. En dus, vanuit dit opzicht, zijn die beoordelingen niet eens echt, omdat ik mezelf beoordeel op basis van iets dat niet eens echt mezelf is --- het is een verminderde vorm van mezelf.

En dus, de oplossing hier is: om, in de plaats van, wanneer ik zie dat ik iets gedaan heb of doe dat niet in lijn staat met mijn hoogste potentieel, mezelf te beoordelen en mij schuldig en beschaamd te voelen - eerder in dat moment in te zien en te beseffen dat wat ik deed een consequentie was van hoe ik besta als een verminderde vorm van mezelf, en dat er dus iets is in mezelf dat niet werkelijk mezelf is omdat het niet is wie ik zou kunnen zijn als mijn hoogste potentieel. Zodoende kan ik emotionele ervaringen in mezelf gebruiken op een praktische manier - namelijk als een indicator dat ik mezelf heb toegestaan te bestaan op een manier die minder is dan wie ik eigenlijk ben als mijn hoogste potentieel -- en dus als een kans om mezelf te onderzoeken en te onderzoeken hoe ik die inferioriteit kan corrigeren zodat ik kan bestaan als wie ik werkelijk ben als het hoogste potentieel.

Waarin ik dus mezelf niet laat meevoeren door die emotionele toestand en mezelf erin vastketen als een soort zelf-bestraffing - maar eerder besef dat ik mezelf enkel zou bestraffen om iets dat niet eens werkelijk mezelf is - want, waarom zou ik minder zijn dan wie ik kan zijn, dan mijn potentieel? Waarom zou ik mezelf aanvaarden als 'minder' dan wie ik eigenlijk ben? Dat houdt geen steek. Dus, het is om te beseffen dat, wanneer ik detecteer en zie dat mijn expressie niet het beste is voor mezelf en niet in lijn staat met de Perfectie van het Leven - dat ik simpelweg even mijn macht en verantwoordelijkheid voor mezelf heb weggegeven en mezelf heb laten bepalen en sturen door iets dat niet mezelf is --- omdat, als iets niet het beste is voor mezelf, hoe kan het dan mezelf zijn? Dat houdt geen steek. En, in dit besef, kan ik even makkelijk weer opstaan, mijn macht en verantwoordelijkheid voor mezelf hernemen en mezelf zodanig 'structureren', vormgeven en uitdrukken dat wie ik ben, vanbinnen en vanbuiten --- in lijn staat met de absolute Perfectie van het Leven, als dat wat het absolute Beste is voor mezelf, vanbinnen en vanbuiten --- dat wat het meest optimale resultaat zal produceren in en als mijn bestaan.

En dus zo, transformeer ik Emotionele ervaringen van spijt, schaamte en schuldgevoel van een Zelf-bestraffings mechanisme --- tot een praktische leiddraad die ik gebruik om te zien waar en hoe het is dat ik mijn macht en verantwoordelijkheid en zelf-creërende, zelf-sturende principe heb weggegeven. Waarin dus - emotionele ervaringen van een vloek getransformeerd worden tot een Geschenk.


Wordt vervolgd in Dag 396

Dag 214: Faalangst en het Verlangen naar Erkenning

Dit is een verderzetting van "Dag 213: Faalangst - De Grote Muur"


In deze blog kijk ik naar wat er gebeurt in het moment voordat ik iets wil doen/uitvoeren, het 'quantum moment' waarin ik van een hoge energie naar een lage energie ga, en mezelf daarin saboteer in het daadwerkelijk fysiek DOEN en uitvoeren van een 'opdracht'/'taak'/'plan'. Ik heb doorheen mijn leven bepaalde gewoontes/patronen gecreëerd, van specifieke dingen die ik 'doe' waar ik uitsluitend een positief/goed gevoel bij ervaar, en buiten die specifieke handelingen, heb ik mezelf aan een zeer kort touw gehouden wat betreft mijn fysieke expressie in deze realiteit, door mezelf dus te laten tegenhouden door de angst om te 'falen' in het doen van dingen die ik niet 'ken', waarvan ik dus de 'uitkomst' als hoe ik mij zal 'voelen' niet kan berekenen/voorspellen.

Hetgeen concreet wil zeggen, dat elke keer ik iets ga doen, iets 'van plan ben', dat ik nog nooit eerder gedaan heb of waar ik niet zo vertrouwd mee ben, een handeling die met andere woorden niet deel uitmaakt van mijn repertoire aan 'gewoontes', stop ik mezelf voordat ik eraan begin door angst te hebben dat ik 'het niet zal kunnen' (=angst om te 'falen') -- hetgeen dus impliceert dat ik al een bepaald beeld gevormd had in mijn geest in verband met wat 'het' is of zal zijn en in verband met wat het 'resultaat' zal zijn van mijn specifieke handeling/plan/project dat ik wil uitvoeren, en in verband met 'wie ik wil zijn' als 'hoe ik mij wil voelen' wanneer ik de bepaalde handeling/project heb uitgevoerd, hetgeen mij laat zien dat ik mezelf identificeer met 'wat ik doe' als 'wat ik kan laten zien aan andere mensen' om 'waarde'/'erkenning' te krijgen voor mijn 'bestaan' - en dat ik dus verlang om mij 'waardevol' te voelen door iets 'speciaal', 'uniek', 'goed' te doen, iets dat 'andere mensen' zullen beoordelen als 'waardevol', 'uniek', 'speciaal', 'goed'. Hetgeen impliceert dat ik geloof dat wie ik werkelijk ben als simpelweg HIER, als een wezen, niets 'waard' is en niet echt 'bestaat', en dat ik wil/'moet' bewijzen dat ik 'besta' door dingen te 'doen' in deze realiteit, als wat 'andere mensen' kunnen ZIEN, waarin ze mijn 'bestaan' 'erkennen'/'zien' en 'bevestigen' door middel van hoe ze mijn 'daden'/'handelingen' beoordelen in hun gedachten/woorden.

Het verlangen om erkenning te krijgen voor mijn 'bestaan' van 'andere mensen' door middel van mijn 'daden', als mijn 'gereedschap' dat ik gebruik om aandacht te krijgen, laat mij zien dat ik mezelf nooit heb 'erkent' in het feit dat ik wel degelijk besta, dat ik wel degelijk HIER ben/besta.

Wanneer ik dus aan een 'taak'/'opdracht' ga beginnen, bvb een blog schrijven, heb ik dus al een bepaalde verwachting gecreëerd in mijn geest in verband met 'hoe het eruit zal zien' wanneer het al 'af' is, waarin mijn 'startpunt' voor het uitvoeren van mijn taak/opdracht dus één van 'ego' wordt als het verlangen naar een gevoel/ervaring van opwinding/superioriteit in en als het 'krijgen van erkenning/aanzien/aandacht' voor 'wat ik heb gedaan/gemaakt'. Hierin geef ik mezelf de vrijheid niet om de taak/opdracht te volbrengen en uit te voeren in de eigenlijke fysieke werkelijkheid, rekening houdend met het feit dat ik de specifieke taak/opdracht nog nooit eerder heb uitgevoerd en dus onmogelijk al kan weten 'hoe het eruit zal zien' wanneer het 'af'/'gedaan' is -- hetgeen dus pure zelf-sabotage is.

Dus, wat gebeurt er nu specifiek, stap voor stap, in mijn geest in het moment dat ik een gedachte vorm in mijn geest over 'iets dat ik kan/wil/moet doen'? Eerst is er de gedachte, een 'neutraal' beeld, als een 'idee', van 'hey, dit zou ik kunnen doen' - dan activeert mijn verbeelding waarin ik me het eindresultaat al inbeeld, alsof het al helemaal 'af' is en ik er complimentjes en erkenning voor krijg van 'andere mensen', ik beeld me de gedachten in van 'andere mensen' wanneer ze zien wat ik heb gedaan/gemaakt, gedachten als 'wow, dat had ik nooit gedacht van haar', 'amai, ze is zo intelligent/speciaal/uniek', 'wie had dat gedacht' -  waar ik dan op reageer in mezelf met backchat als 'mensen zullen zien hoe intelligent/uniek/speciaal ik ben', 'mensen zullen zien/opmerken dat ik besta', 'ze zullen mij eindelijk erkennen', 'ze zullen eindelijk zien dat ik wel iets waard ben' en de energetische ervaring van opwinding.

Nadat ik mezelf een hoge energie als verwachting/verlangen heb ingepraat in mijn geest via mijn verbeelding en backchat - komt de angst als de lage energie. Er komt een beeld in mijn gedachten waarin ik mezelf zie 'falen', in dat beeld zie ik hoe ik mij gefrustreerd VOEL, hoe ik het gevoel heb dat het mij niet lukt en dat ik 'vast zit', ik zie hoe ik mij gelimiteerd voel en hoe ik uiteindelijk opgeef, als een beeld/ervaring uit mijn verleden/herinneringen - dan komt de verbeelding waarin ik mij verbeeld dat 'andere mensen' mijn expressie beoordelen als 'idioot', dat ze 'neerkijken op mij', dat ze zeggen dat ik 'niet weet waar ik mee bezig ben' en er 'gewoon mee zou moeten ophouden', dat het 'stom'/'dom' is wat ik doe - hierop reageer ik met de ervaring van angst in mezelf -- en dan volgt de backchat waarin ik mezelf 'neerhaal' door te zeggen tegen mezelf in mijn geest dat 'ik er gewoon mee zou moeten ophouden', dat ik 'dit toch niet kan/zal kunnen', dat het 'mij niet zal lukken', en dat ik waarschijnlijk toch gewoon weer zal opgeven en dat ik er daarom niet eens aan zou moeten beginnen --- hierop reageer ik met een gevoel van kwaadheid tegen mezelf,  - waarna de backchat van opzettelijke zelf-sabotage begint waarin ik mezelf beoordeel in mezelf door te denken dat ik 'niets kan', en 'voor niets goed ben', en 'nooit iets zal kunnen', en dat het 'altijd hetzelfde is met mij', als opzettelijke 'zelf-verdoemende' gedachten/beoordelingen om mezelf in een gevoel van depressie en zelf-medelijden te brengen, hetgeen voor mij de reden en het excuus is om 'op te geven', omdat ik mezelf hierin opzettelijk in een 'neerwaardse spiraal' heb geplaatst van zelf-beoordeling en zelf-onderdrukking.


Wordt Vervolgd in Dag 215

Dag 212: Faalangst - Zelf Vergeving

In deze blog-post deel ik de Zelf-vergeving statements gerelateerd aan het onderwerp in "Dag 211: Faalangst - Probleem, Oplossing en Beloning"


ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en geaccepteerd mezelf in de toekomst te projecteren aan de start van een project door te verlangen naar erkenning voor het eindresultaat

ik vergeef mezelf dat ik mezelf nooit heb toegestaan en geaccepteerd in te zien dat ik mezelf daarin in een energetische polariteit plaats van verlangen en angst - en dat de consequentie van het verlangen naar erkenning voor het eindresultaat is dat ik angst zal hebben om te falen, en waarschijnlijk niet zal beginnen aan het project uit angst om te falen

ik vergeef mezelf dat ik mezelf nooit heb toegestaan en geaccepteerd in te zien dat verlangen naar erkenning voor het resultaat/product van mijn daden een zelf-sabotage is - door angst om te falen te creëren in mezelf en door niet in te zien dat het 'resultaat' dat ik verwacht van mijn daden als hoe ik het inbeeld in mijn geest/verbeelding NOOIT overeenkomt met de fysieke werkelijkheid en dat het daarom onmogelijk is om het 'project' in mijn geest om te zetten in fysieke realiteit en om het resultaat dat ik in mijn verbeelding heb als wat ik 'wil bereiken', werkelijk te bereiken in de fysieke werkelijkheid - omdat de geest een gelimiteerd systeem is van kennis en informatie gebaseerd op herinneringen als een 'persoonlijke interpretatie van de realiteit die ik zie met mijn ogen en dus niet gebaseerd is op of rekening houdt met hoe de fysieke realiteit werkelijk functioneert -- waardoor ik als het ware 'gedoemd' ben om te 'falen' aangezien het 'resultaat' dat ik bereik in de fysieke realiteit nooit overeen zal of kan komen met het 'resultaat' dat ik wil bereiken in mijn geest

ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en geaccepteerd mezelf te saboteren in het uitvoeren van een opdracht/project/taak door mezelf in de toekomst te projecteren in mijn geest en mij in te beelden hoe ik het project tot een einde zal brengen, in en als het verlangen om erkenning te krijgen voor 'het resultaat', en door niet in te zien dat ik daarin de 'angst om te falen' creëer waarin ik mezelf saboteer in het daadwerkelijk uitvoeren van het project in de fysieke werkelijkheid, omdat ik nooit heb beseft dat de 'realiteit' in mijn verbeelding niet de realiteit is die HIER is als de fysieke werkelijkheid/substantie - en dat het uitvoeren van het project in fysieke werkelijkheid zoals ik het in mijn verbeelding heb gedaan onmogelijk is en dus 'gedoemd' is om te 'falen'

ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en geaccepteerd te denken 'ik kan dit niet' bij het begin van een project als een gedachte van angst om te falen in wat ik doe

ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en geaccepteerd angst te hebben om kritiek te krijgen voor wat ik doe

ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en geaccepteerd mezelf te laten programmeren door mijn familie in en als het geloof dat ik erkenning moet krijgen van andere mensen voor wat ik doe om te overleven in deze wereld, en dat ik daarom mijn expressie moet onderdrukken door na te denken over 'wat andere mensen zouden goed vinden'

ik vergeef mezelf dat ik mezelf nooit heb toegestaan en geaccepteerd in te zien hoe mijn familie geen inzicht had in de consequenties van hun daden - en dat ze niet zagen hoe ze angst om te falen aan het programmeren waren in mij door een negatieve waarde te geven aan 'fouten maken' in en als 'kritiek krijgen' - waardoor ik uiteindelijk niet meer zou durven mezelf uitdrukken of zelf beslissingen maken uit angst om fouten te maken

ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en geaccepteerd de angst om fouten te maken te hebben gekopieerd van mijn familie door mezelf te definieren in en als de energetische polariteit van verlangen naar erkenning en angst om te falen

ik vergeef mezelf dat ik mezelf nooit heb toegestaan en geaccepteerd in te zien dat 'falen' enkel in de geest bestaat in en als beoordelingen en in wezen niet echt is

ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en geaccepteerd 'falen' te definieren in en als 'competitie', als de angst om negatief beoordeeld te worden door andere mensen en daarom afgewezen te worden en te 'verliezen' - in de plaats van 'falen' te definieren als 'zelf-oneerlijkheid', als het 'vallen' in energie in het proces van zelf-realisatie, en dat dus 'angst om te falen' op zich een 'falen' is, als het 'vallen in energie', in de plaats van mezelf te vertrouwen in en als zelf-eerlijkheid, en mezelf uit te drukken in het moment in en als zelf-eerlijkheid, en zo te staan/bestaan als het levende voorbeeld van wat het leven werkelijk is en zou moeten zijn, als dus NIET een competitie met 'winnaars' en 'verliezers', maar als een onvoorwaardelijke zelf expressie

ik vergeef mezelf dat ik mezelf niet heb toegestaan en geaccepteerd in te zien dat als en wanneer ik angst heb om te falen, ik al 'gefaald' ben, door zelfs maar te overwegen om 'falen' toe te staan te bestaan in mezelf --- in de plaats van mezelf te vertrouwen in en als wie ik werkelijk ben als het leven zelf en in te zien dat er geen 'juist' of 'fout', 'goed' of 'slecht' is, er is enkel mezelf in en als zelf-eerlijkheid

ik vergeef mezelf dat ik mezelf nooit heb toegestaan en geaccepteerd in te zien dat 'angst om te falen' in wezen een excuus is om niet te groeien, leren, ontwikkelen en veranderen - door mezelf, in en als 'angst om te falen', te saboteren in het uitdrukken en dus leren kennen van mezelf --- door niet in te zien dat ik mezelf enkel kan ontwikkelen en dat ik enkel kan leren en groeien als en wanneer ik mezelf toesta mezelf onvoorwaardelijk uit te drukken in en als zelf eerlijkheid

ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en geaccepteerd mezelf te saboteren in mijn leerproces, en in mijn proces van zelf-ontwikkeling, zelf-verandering en zelf-verbetering door mezelf te definieren in en als en te laten beinvloeden door angst om te falen als de angst om negatief beoordeeld en afgewezen/afgekeurd te worden door 'andere mensen' - in de plaats van in te zien dat, zolang ik mezelf definieer in en als een 'beeld' dat 'andere mensen' kunnen zien/beoordelen, ik mezelf 'gevangen' houdt in een gelimiteerde eendimensionele expressie van mezelf, en mezelf dus tegenhoudt in het werkelijk ontplooien, onwikkelen en ontdekken van mezelf als een interdimensioneel wezen

ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en geaccepteerd mezelf te identificeren met angst om te falen en mezelf te laten beinvloeden door angst om te falen, door onmiddellijk te stoppen met wat ik doe, en te zoeken naar afleiding, als iets dat mij een 'goed gevoel' zal geven - in de plaats van te ademen door de angst en in te zien dat ik in en als die angst mezelf enkel aan het saboteren ben in mijn proces van zelf-verandering, zelf ontdekking en zelf-expressie door mezelf gelimiteerd te houden in mijn fysieke expressie - en daardoor in mijn geest te gaan, in en als verbeelding en gedachten

ik vergeef mezelf dat ik mezelf niet heb toegestaan en geaccepteerd in te zien dat de angst om te falen een techniek is van de geest om ervoor te zorgen dat ik mezelf nooit zal realiseren als een fysiek wezen, als het leven zelf, in en als eenheid en gelijkheid, als wie ik werkelijk ben -- door mezelf te hebben toegestaan steeds te 'vluchten' van de angst om te falen in 'verbeelding' en gedachten, op zoek naar een positief gevoel, waarin ik mezelf nooit de kans geef om mezelf als fysieke expressie te ontdekken, leren kennen en realiseren

ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en geaccepteerd  'fouten maken' te verbinden met de ervaring van angst - door 'fouten maken' te beoordelen als 'negatief' en 'slecht'

ik vergeef mezelf dat ik mezelf nooit heb toegestaan en geaccepteerd in te zien dat 'groei' en 'ontwikkeling' en een 'leerproces' onmogelijk is zonder 'fouten' te maken --- waarin 'fouten maken' in wezen zoveel betekent als 'proberen', 'leren', 'ontwikkelen' en 'perfectionneren'

ik vergeef mezelf dat ik mezelf nooit heb toegestaan en geaccepteerd in te zien dat fouten maken zelfs noodzakelijk is in elk ontwikkelings- en groei-proces

ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en geaccepteerd 'fouten maken' te definieren als 'kritiek' krijgen van en beoordeeld worden door mensen en met een emotionele reactie in mezelf van angst --- in de plaats van 'fouten maken' te definieren in en als  het ontdekken, verkennen en ontwikkelen van wie ik ben als een fysiek wezen, tot in de perfectie - in het besef dat een 'perfect resultaat' onmogelijk is zonder het 'leerproces' dat eraan vooraf gaat


zelf correctieve statements volgen in Dag 213

Dag 201: Wie of wat bepaalt en stuurt mijn Aandacht?

Dit is een verderzetting van "Dag 200: Zij is zoveel knapper dan ik"


ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en geaccepteerd te geloven dat iemand die meer aandacht krijgt van andere mensen dan ik ook meer waard is dan ik

ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en geaccepteerd mezelf te vergelijken met andere mensen op basis van hoeveel aandacht zij krijgen, tegenover hoeveel aandacht ik krijg -- en daarin mijn 'waarde' af te meten

ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en geaccepteerd mij minderwaardig te voelen tegenover iemand die meer aandacht krijgt van mensen dan ik door te geloven dat de hoeveelheid aandacht die ik krijg van de mensen in mijn omgeving mijn 'waarde' als levend wezen op aarde bepaald

ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en geaccepteerd 'waarde' te definieren in en als een energetische ervaring als het gevoel van opwinding dat ik heb verbonden met 'aandacht krijgen' van andere mensen -- en daarin mijn zelf-waarde te laten bepalen en definieren door mijn omgeving en zodoende mezelf een slaaf te maken van de waarde-oordelen van andere mensen --- in de plaats van te bestaan in en als onvoorwaardelijke zelf-waardering en dus als een zelf-verantwoordelijk, zelf-besturend, zelf-expressief en onafhankelijk wezen

ik vergeef mezelf dat ik mezelf nooit heb toegestaan en geaccepteerd in te zien dat ik, door te geloven dat de waarde van een wezen bepaald wordt door de hoeveelheid aandacht dat wezen krijgt van andere mensen, een systeem van ongelijkheid heb toegestaan te bestaan in deze wereld - waarin de 'beroemdheden' en de 'rijken' gezien worden als 'waardevoller' dan de armen en de rest van de wereld omdat zij meer aandacht krijgen, en zodoende enkel rijker worden, terwijl de armen gezien worden als 'waardeloos' omdat ze minder tot geen aandacht krijgen, en zodoende enkel armer worden

ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en geaccepteerd de 'aandacht' van mijn omgeving te volgen als een overlevings-strategie, in en als het verlangen om zelf rijk en successvol te worden --- en daarin een systeem te ondersteunen en te voeden waarin de rijken rijker worden en de armen armer --- door mijn aandacht te vestigen op wat IK WIL, in de plaats van aandacht te besteden aan het leven op aarde, als de werkelijke problemen die hoogdringend opgelost moeten worden, zoals lijden, armoede, hongersnood, oorlog, misbruik, uitbuiting, etc

ik vergeef mezelf dat ik mezelf nooit heb toegestaan en geaccepteerd in te zien dat 'aandacht' een 'programma' is in en als de menselijke geest dat opzettelijk gecreëerd is om van de mens een makkelijk misleidbaar en manipuleerbaar wezen te maken -- aangezien de mens zijn aandacht altijd zal laten sturen door zijn omgeving, in en als een persoonlijke zoektocht naar 'waarde', aan de hand van wat door de omgeving gezien/gedefinieerd wordt als 'waardevol' - en dat 'aandacht' dus niet is wie ik werkelijk ben

ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en geaccepteerd in afscheiding te bestaan van 'mijn aandacht' door mezelf te laten sturen door de waarde-oordelen van mijn omgeving, door mijn aandacht automatisch te vestigen op wat door mijn omgeving gedefinieerd wordt als 'waardevol' -- aan de hand van waar andere mensen hun aandacht op vestigen -- en daarin mezelf te hebben toegestaan een organische robot te worden die gestuurd, geleid en beïnvloed wordt door 'het systeem' --- in de plaats van te staan/bestaan als een zelf-verantwoordelijk wezen, in en als het besef van wie ik werkelijk ben als eenheid en gelijkheid - en daarin mijn aandacht, in eenheid en gelijkheid met wie ik werkelijk ben, op een praktische manier te vestigen op het leven in deze wereld en op het zoeken naar oplossingen voor de problemen in deze wereld om een wereld te creëren die het beste is voor allen

ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en geaccepteerd 'aandacht' te definieren en bepalen in en als eigenbelang als een polariteit van persoonlijke gevoelens, waarin ik enkel mijn aandacht vestig op dat wat mij een goed/positief gevoel geeft, en de rest van de werkelijkheid uit mijn perceptie filter --- zonder in te zien dat ik mij zelfs niet eens gewaar ben van waar die 'gevoelens' vandaan komen en hoe mijn omgeving in wezen opzettelijk inspeelt op die gevoelens zodat ik mijn aandacht zou vestigen waar mijn omgeving wil dat ik mijn aandacht vestig, om ervoor te zorgen dat ik een gelimiteerd systeem blijf als het product van mijn omgeving/het systeem, en dat ik nooit werkelijk het leven zou leren kennen in eenheid en gelijkheid met mezelf en dus nooit zal inzien wat er werkelijk aan de gang is in het bestaan/leven op aarde

ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en geaccepteerd de werkelijkheid niet te zien als wat ze werkelijk is - door mezelf te definieren in en als 'aandacht', als het filteren van wat ik zie met mijn ogen door enkel te zien, te begrijpen en te overwegen wat mij persoonlijk kan dienen in mijn persoonlijke overleving in deze wereld, en wat ik dus persoonlijk definieer als 'waardevol'

ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en geaccepteerd 'aandacht' te definieren in en als het geloof en gevoel dat ik superieur ben aan de wereld/realiteit die ik zie met mijn ogen - in en als de kennis van goed/kwaad, juist/fout, positief/negatief -- en daarin nooit te hebben ingezien dat ik op die manier de wereld/realiteit nooit zou kunnen zien als wat ze werkelijk is, omdat ik enkel de voorgeprogrammeerde kennis en informatie die ik heb toegestaan te bestaan in mezelf als de geest zie --- en dat ik dus ook nooit de consequenties heb gezien die zich afspelen 'buiten mijn veld van perceptie' als de gevolgen van mijn daden hier op aarde, aangezien ik altijd enkel heb gehandeld vanuit en op basis van een enorm gelimiteerde visie/begrip op/van de werkelijkheid die ik zie met mijn ogen, die zich enkel limiteerde tot mijn persoonlijke verlangens/noden


Wordt vervolgd in Dag 202

Dag 191: Waarom is het belangrijk om het Negatieve te onderzoeken?

Dit is een verderzetting van
"Dag 189: De Massa-Mentaliteit en de Innerlijke Kwaadaardigheid"
en
"Dag 190: De Innerlijke Kwaadaardigheid achter het Positieve Masker van Sociale Angst"


 ik realiseer mij dat ik diezelfde kwaadaardigheid die ik zie in 'andere mensen' heb toegestaan te bestaan in mezelf waarin ik 'stiekem' in mezelf ook verlang naar 'spanning' en 'sensatie' ten koste van andere levende wezens

ik realiseer mij dat het net de onderdrukking van mezelf uit angst van 'andere mensen' is die de 'negatiefheid'/kwaadaardigheid heeft gemanifesteerd in mezelf als de beschuldiging van en haat tegenover 'mijn omgeving'
ik zie het patroon van 'positiefheid' als masker van angst in de mensheid --- waarin mensen elkaar beschuldigen van de angst die ze ervaren in zichzelf en de leugen van 'positiefheid' die ze leven, en daarin kwaadaardigheid manifesteren in zichzelf als het verlangen om een ander te zien lijden




ik realiseer mij hoe de mensheid hun verantwoordelijkheid heeft weggegeven aan 'hun omgeving' in en als de angst van andere mensen en in en als het beschuldigen van 'de ander' voor die ervaring van angst - en daarin kwaadaardige/leugenachtige wezens geworden zijn --- door nooit verantwoordelijkheid te hebben genomen voor hun/onze innerlijke realiteit van gedachten, gevoelens en emoties

ik realiseer mij dat kwaadaardigheid enkel bestaat omdat 'positiefheid' bestaat als een masker dat mensen opzetten - waarin de ware kwaadaardige natuur van de mens vanbinnen woekert als een virus dat van het leven op aarde een hel maakt --- terwijl de mensheid zichzelf blijft verschuilen achter het masker van 'positiefheid', de werkelijkheid compleet negerend, uit angst

ik realiseer mij dat het onderdrukken van wie ik ben als mijn natuur/natuurlijke expressie, het onderdrukken is van het bestaan als het leven op aarde --- en dat het leven op aarde een hel is, één en gelijk met de 'hel' van haat, beschuldiging en woede die ik heb toegestaan te bestaan in mezelf --- door nooit verantwoordelijkheid te hebben genomen voor mijn innerlijke ervaringen van emotionele reacties van ANGST

ik realiseer mij dat elk mens de ervaring van ANGST gebruikt om andere mensen te beschuldigen van 'wie wij zijn' en 'wat wij doen' hier op aarde - en daarin zichzelf in de slachtoffer positie plaatst ---- waardoor er nooit zelfs één enkel mens verantwoordelijkheid neemt voor zichzelf en het leven op aarde, want we zijn zogezegd allemaal 'slachtoffers' - en 'de ander' is zogezegd altijd 'de slechterik'

ik realiseer mij hoe de mensheid steeds 'een ander', zoals 'criminelen', ouders, leerkrachten, politici, bankleiders, bedrijfsleiders, God, de Duivel, etc, zal beschuldigen voor de kwaadaardigheid die in hen zelf bestaat, omdat de mens niet geconfronteerd wil worden met de waarheid van zichzelf uit angst om zelf verstoten, beschuldigd en uitgespuwd te worden door 'andere mensen' --- waarin de mens niet inziet dat wat we doen met een ander is wat we onszelf aandoen als wat we toestaan te bestaan in onze realiteit --- en dat we dus onze angst om zelf uitgespuwd, beschuldigd, beoordeeld en verstoten te worden zelf creëren en continueren door zelf andere mensen uit te spuwen, te beschuldigen, beoordelen en verstoten in onze geest/gedachten/backchat

ik stel mij tot doel om verantwoordelijkheid te nemen voor mijn bestaan in en als het besef dat IK angst heb toegestaan te bestaan in mezelf om een excuus te hebben voor mijn participatie in eigenbelang en het negeren van de levens van anderen

 wanneer en als ik mezelf zie kijken naar andere mensen vanuit het 'observerend' perspectief, en beoordelingen zie opkomen in mezelf waarin ik mezelf definieer als 'beter' en 'goed' en 'andere mensen' als 'slecht' - dan stop ik en ik adem --- en ik besef dat de 'kwaadaardigheid' die ik zie in een ander en waar ik een ander van beschuldig in wezen de kwaadaardigheid is die ik heb toegestaan te bestaan in mezelf en waar ik nooit verantwoordelijkheid voor heb genomen uit angst om op dezelfde manier geobserveerd, beoordeeld en beschuldigd te worden door andere mensen

ik stel mezelf tot doel  om absolute verantwoordelijkheid te nemen voor wat HIER bestaat in en als het leven op aarde, door één en gelijk te staan met elk levend wezen - en daarin dus mezelf niet af te scheiden van 'andere mensen' in en als beoordeling en beschuldiging --- omdat  ik besef dat als ik niet volledige verantwoordelijkheid neem voor AL wat bestaat in en als het leven, dat ik onmogelijk werkelijk verantwoordelijkheid kan nemen voor het creëren van een bestaan dat het beste is voor allen, omdat ik niet één en gelijk sta met allen door mezelf te willen definieren als 'een goed persoon'

wanneer en als ik de ervaring van 'sociale angst' zie opkomen in mezelf, dan stop ik en ik adem - en ik besef dat als ik mezelf toesta mezelf te definieren in en als sociale angst, dat ik enkel woede, beschuldiging en haat zal manifesteren in mezelf, in en als het geloof dat 'andere mensen' verantwoordelijk zijn voor de angst in mezelf, in en als het geloof dat 'andere mensen' 'slecht/negatief/kwaadaardig' zijn --- en dat ik dus op die manier net hetzelfde manifesteer en toesta te bestaan als de 'haat/negatiefheid/kwaadaardigheid' die ik zie in een ander - omdat ik besef dat woede, haat en beschuldiging een ego-reactie is op de reactie/ervaring van ANGST, waarin de geest van een negatieve/inferieure positie/ervaring naar een positieve/superieure positie/ervaring gaat in en als het systeem van energetische polariteiten in en als de geest --- en dat ik mezelf hierin compleet afscheid van het bestaan als wat HIER is en dus absoluut geen verantwoordelijkheid neem voor mezelf als het leven zelf

wanneer en als ik de ervaring van woede/beschuldiging/haat tegenover andere mensen zie opkomen in mezelf - dan stop ik en ik adem - en ik besef dat deze ervaring afkomstig is uit het feit dat ik mezelf heb gedefinieerd in en als de ervaring van angst, en daarin heb gelooft dat ik in en als de ervaring van angst een slachtoffer ben van datgene waar ik angst van heb, als 'andere mensen' --- hierin besef ik dat ik het startpunt ben van mijn innerlijke ervaringen/reacties, en dat ik die angst opzettelijk heb toegestaan te bestaan in mezelf als mijn excuus om te kunnen participeren in eigenbelang als de geest als afscheiding, om zo geen verantwoordelijkheid te nemen voor het bestaan op aarde

hierin besef ik dat ANGST geen excuus is - omdat ANGST een voorgeprogrammeerde ervaring/reactie is in en als de menselijke geest waarin ELK MENS zichzelf heeft afgescheiden van het leven op aarde - en ik besef dat er geen hogere macht/kracht is die ons als het leven op aarde zal komen redden/helpen uit de hel die we gecreëerd hebben in en als ANGST van en haat tegenover elkaar --- en dat het dus mijn verantwoordelijkheid is als een leven op aarde, om die ervaring van ANGST als afscheiding van het leven op aarde te stoppen in mezelf en op te staan in en als onvoorwaardelijke, absolute zelf-verantwoordelijkheid in en als eenheid en gelijkheid --- omdat ik besef dat ik enkel op die manier een wereld kan creëren/manifesteren die werkelijk het beste is voor al het leven op aarde

ik stel mezelf tot doel om niet meer te vluchten van de kwaadaardigheid/negatiefheid in mezelf als het leven op aarde - maar om één en gelijk te staan met en verantwoordelijkheid te nemen voor al wat HIER bestaat --- omdat ik besef dat het mijn vlucht in en als positiefheid is die de hel op aarde die HIER is heeft gemanifesteerd, door in en als die positieve ervaringen nooit werkelijk verantwoordelijkheid te hebben genomen voor het misbruik dat bestaat in het leven op aarde

Dag 188: Preventief Leven in de plaats van Reactief Leven (Deel 2)

Dit is een verderzetting van "Dag 187: Preventief in de plaats van Reactief Leven"


Ik stel mij tot doel om het proces te doorlopen van het onderzoeken en stoppen van de geest als het reactieve systeem van eigenbelang om zo mezelf in een positie te plaatsen van handelen in en als preventie van problemen/consequenties in de plaats van handelen in en als reactie - omdat ik besef dat onderzoek in en als patronen die ik heb toegestaan te bestaan in mezelf en de werkelijkheid die de basis en het startpunt vormen van mijn handelingen noodzakelijk is om inzicht te hebben in hoe problemen die voortkomen uit die patronen vermeden kunnen worden in en als preventief handelen

ik stel mij tot doel om te handelen vanuit en in en als het besef dat er steeds fysieke conseqenties verbonden zijn aan mijn handelingen/daden in deze werkelijkheid - en hierin te handelen in en als het inzicht in wat ik aan het creëren ben in elk moment van beweging - in het besef dat ik volledig alleen verantwoordelijk ben voor de consequenties die zich uitspelen als gevolgen van mijn daden/handelingen in mijn leven en in de wereld

hierin besef ik dat ik in mijn eigen handen lig in en als het creëren  van mijn wereld - in eenheid en gelijkheid met wie ik ben vanbinnen

hierin stel ik mezelf tot doel om mezelf te manifesteren/creëren in en als eenheid en gelijkheid als het leven zelf, om vanuit wie ik ben te handelen op een manier die een wereld zal creëren die het beste is voor al het leven als mezelf - door het proces te doorlopen van het stoppen van de geest als het reactieve systeem van eigenbelang en het realiseren van mezelf als HIER

Dag 179: Een MEDIA die het beste is voor Allen

Dit is een verderzetting van
"Dag 175: De Media in een Relatie"
  "Dag 176: Media-brainwashing en Relaties"
 "Dag 177: Hoe programmeert de MEDIA Machteloosheid in de vorm van LIEFDE?"
"Dag 178: MEDIA-gestuurde Seksualiteit in een Relatie"


ik stel mezelf tot doel om de voorgeprogrammeerde 'relatie-patronen' als wat ik geleerd heb van de media als machteloosheid in de vorm van 'liefde' af te werpen en mezelf toe te wijden aan het creëren van relatie-patronen die het beste zijn voor al het leven op aarde door verantwoordelijkheid te nemen voor mezelf als een levend wezen op aarde - door één en gelijk te staan met de media in deze wereld en het vorm te geven en te sturen in eenheid en gelijkheid met mezelf als het zelf-directieve principe van het leven zelf

ik stel mij tot doel om verantwoordelijkheid te nemen voor de relaties die ik creëer met mensen in mijn wereld -- door de voorgeprogrammeerde patronen van 'liefde', machteloosheid, hoop en wanhoop te breken en te stoppen - en hierin de media geen macht te geven over mezelf als het leven zelf --- door in te zien dat de 'media' in en als de menselijke samenleving een programma is dat opzettelijk gecreëerd geweest is en toegestaan is te bestaan door de mensheid om te dienen als het ultieme zelf-rechtvaardigingsmiddel in en als het principe van 'twee of meer in mijn naam'

ik stel mij tot doel om alleen te bestaan in en als mezelf in het besef dat 'het nodig hebben van een relatie' een voorgeprogrammeerd idee is dat ik gekopieerd heb van de media -- hierin stel ik mezelf tot doel om eerst en vooral een relatie te creëren met mezelf en mezelf dus niet te laten sturen door het verlangen naar een relatie/seks, omdat ik besef en inzie dat dit verlangen als enige functie heeft om ervoor te zorgen dat ik mijn macht weggeef en dus compleet machteloos besta/sta in deze wereld en aldus nooit in staat zal zijn om deze wereld te veranderen tot een wereld die het beste is voor allen

wanneer en als het verlangen naar een relatie/seks opkomt in mezelf, dan stop ik en ik adem, en ik sta op in en als eenheid en gelijkheid met dit verlangen - in en als het besef dat dit een voorgeprogrammeerd verlangen is, en in en als het besef dat niets nodig heb om te bestaan

ik zie hierin in en ik besef dat relaties in deze wereld niets meer of minder zijn dan een construct dat mensen gebruiken om hun verantwoordelijkheid in weg te geven -- door hun macht weg te geven in en als de ervaring van 'liefde' en in en als het geloof dat 'liefde' meer is dan het leven

ik stel mij tot doel om de brainwashing van het geloof dat 'liefde' meer is dan het leven, en dat 'liefde' uberhaupt bestaat, te breken --- door op te staan in en als zelf-verantwoordelijkheid in het besef dat 'liefde' een voorgeprogrammeerd woord/ervaring is die ik geleerd heb van de televisie en de muziek-industrie --- hierin besef ik dat ik in mijn zoektoch en verlangen naar 'liefde' als 'meer', mezelf en de wereld heb verminderd door mijn macht/wezen weg te geven in en als een 'eindeloze' zoektocht en dat ik hierin nooit werkelijk heb geleefd

hierin stel ik mij tot doel om mezelf als het leven zelf een kans te geven om zich uit te drukken, om mezelf werkelijk te leren kennen -- door los te laten van het verlangen naar liefde in en als het besef dat ik in en als dit verlangen mezelf enkel verlies - en enkel 'verlies'/'minder' manifesteer door te verlangen naar 'winst'/'meer'

ik stel mij tot doel te breken met de voorgeprogrammeerde energetische polariteit van verlangen naar liefde en angst van verlies en op te staan in en als mezelf, in en als zelf-liefde --- en in en als het besef dat 'relaties' opzettelijke brainwashing zijn die gebaseerd is op ANGST, als de angst van de realiteit die families programmeren in hun kinderen als een rechtvaardiging voor het creëren van relaties

hierin stel ik mezelf tot doel om de angsten die ik heb laten programmeren in mezelf door mijn familie onder ogen te komen en te stoppen --- zodat ik in deze wereld kan bestaan als een zelf-verantwoordelijk wezen die in staat is om de wereld te sturen in en als verandering tot een wereld die het beste is voor allen

Dag 149: Het Systeem dat ben Ik

Dit is een verderzetting van "Dag 148: Ik beslis mijn Leven"


ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en geaccepteerd mezelf af te scheiden van het systeem als wat ik zie met mijn ogen als 'de mensheid', 'mijn omgeving', 'mijn familie' - door mezelf te hebben toegestaan mezelf af te scheiden van het innerlijke systeem van ANGST, door mezelf te definieren en ervaren als het slachtoffer van angst

ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en geaccepteerd te geloven dat het systeem als beeld en geluid dat ik zie met mijn ogen en hoor met mijn oren als 'de mensheid', 'mijn omgeving', 'de samenleving' en 'mijn familie', buiten mezelf bestaat en mij dus kan beinvloeden en programmeren en besturen -- en nooit te hebben beseft dat het het innerlijke systeem is van gedachten, gevoelens en emoties die het zogezegde uiterlijke systeem van beeld en klank 'echt' doet lijken voor mezelf, en dat daarom 'het systeem' dus in mezelf bestaat en niet buiten mezelf

ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en geaccepteerd niet te beseffen hoe ongelooflijk makkelijk ik mij heb laten misleiden door beeld en klank als 'smoke and mirrors', hetgeen op zich letterlijk maar zoals een televisie is en dus niet echt -- door mezelf te hebben toegestaan te reageren met ANGST op die beeld en klank, en dan te blijven vasthouden aan dat moment van angst als een 'herinnering' in mezelf, waardoor ik uiteindelijk alles wat ik zie met mijn ogen en hoor met mijn oren ben gaan associeren met de herinnering aan ANGST --- waarin ik mij dus continu laat beïnvloeden, besturen en bewegen door 'het systeem'

ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en geaccepteerd werkelijk te geloven dat er een systeem bestaat buiten mezelf dat macht heeft over mij, in de plaats van te beseffen dat 'het systeem' waar ik angst van heb, zijn in wezen enkel mijn eigen gedachten, gevoelens en emoties waar ik nooit verantwoordelijkheid voor heb genomen

ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en geaccepteerd verloren te geraken in mezelf, in en als het systeem van gedachten, gevoelens en emoties, dat ik in mezelf heb laten 'loslopen' als een kip zonder kop en totale macht heb gegeven over mij, door te geloven dat dit innerlijke systeem van buiten mezelf afkomstig is en ik er dus niets mee te maken heb en er dus ook niet voor verantwoordelijk ben -- door het feit dat ik nooit werkelijk iets heb begrepen of ingezien van hoe, wat of waarom deze realiteit bestaat of waar alles en ikzelf vandaan komt, te hebben gebruikt als mijn excuus en rechtvaardiging om te geloven dat ik niet verantwoordelijk ben voor hoe ik in mezelf heb gereageerd op deze realiteit

ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en geaccepteerd mijn onwetendheid in verband met waar alles in deze wereld vandaan komt, hetgeen ik ervoer tijdens mijn kindertijd, in de vorm van 'onschuld', te hebben gebruikt als rechtvaardiging, validatie en excuus voor mijn gebrek aan verantwoordelijkheid in mijn daden en wie ik ben in deze wereld, door te geloven dat al wat hier bestaat zogezegd 'niet mijn creatie is', want ik kan het mij niet herinneren en 'ik ben hier pas' als een 'pasgeboren kind', zogezegd 'de onschuld zelve', in de plaats van te beseffen dat het feit dat ik ook nooit de beslissing genomen heb om mezelf in en als deze realiteit te leren kennen zodat ik wel kan opstaan en deze wereld kan veranderen tot een wereld die het waard is voor elk levend wezen om in te bestaan, bepaalt wie ik ben als de statement die ik van/voor mezelf gemaakt heb --- omdat ik, als een levend wezen, mijn leven gewillig heb weggegeven, waarin het niet uitmaakt welke excuses en rechtvaardigingen er bestaan daarvoor

ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en geaccepteerd onwetendheid en onschuld te hebben gebruikt als een excuus en rechtvaardiging voor het geloof dat ik het slachtoffer ben van 'de wereld' als 'het systeem' -- waarin ik mezelf opzettelijk dom en blind heb gehouden voor de waarheid van mezelf, namelijk het feit dat 'het systeem' niet eens bestaat buiten mezelf en dat mijn complete ervaring van 'wie ik ben' hier in en als het bestaan altijd enkel in mezelf bestaan heeft in en als het energetische systeem van gedachten, gevoelens en emoties dat ik, in mijn 'onwetendheid' en 'onschuld' zomaar heb ervaren, gezien en aanvaard als 'God'

ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en geaccepteerd nooit te hebben beseft dat de 'onschuld van het kind' dat zo hoog opgehemeld wordt alsof het iets 'heilig' is dat nooit in vraag gesteld mag worden, in wezen gebruikt wordt door de mensheid als een excuus om de aarde als het leven te misbruiken en 'misdaden' te begaan --- omdat we het zogezegd allemaal 'niet wisten', omdat we te naief waren, te dom, te blind, te onwetend - en zo is er altijd wel een excuus voor waarom wij mensen doen wat we doen --- terwijl het punt gemist wordt van onszelf als levend wezen, onszelf als het startpunt van het bestaan als onszelf, en het feit dat wij nu eenmaal compleet alleen bestaan in onszelf en dus volledig verantwoordelijk zijn voor de wereld in en als onszelf