Dag 196: Abraham Hicks en de Wet van de Aantrekking (Deel 2)

Dit is verderzetting van "Dag 195: Abraham Hicks en de Wet van de Aantrekking"

 ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en geaccepteerd te geloven dat ik macht heb over de werkelijkheid met mijn verlangens/wil

ik vergeef mezelf dat ik mezelf nooit heb toegestaan en geaccepteerd te beseffen dat het geloof dat ik macht heb over de werkelijkheid gebaseerd is op een gelimiteerde visie en ervaring van de werkelijkheid/realiteit waarin ik opzettelijk enkel aandacht besteed heb aan hoe de werkelijkheid correleert met wat ik wil/verlang --- en daarin opzettelijk blind ben in hoe de werkelijkheid functionneert en voor de factoren die meespelen in de gebeurtenissen die zich afspelen in mijn leven --- en voor hoe mijn leven in verband staat met de rest van de realiteit als mensen, dieren en planten

ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en geaccepteerd opzettelijk enkel aandacht te besteden aan aspecten van de werkelijkheid in mijn onmiddellijke omgeving die correleren met mijn persoonlijke verlangens/wil, om mezelf te kunnen overtuigen dat ik macht heb over de werkelijkheid met mijn verlangens/innerlijke wil --- zonder hierin ooit te hebben ingezien dat de enige bepalende factor van mijn complete ervaring van mezelf/mijn leven in deze realiteit het geld is dat ter mijner beschikking staat en gestaan heeft sinds mijn geboorte, waarin ik nooit enige werkelijke invloed of macht op/in had

ik vergeef mezelf dat ik mezelf nooit heb toegestaan en geaccepteerd in te zien dat het verlangen om macht te hebben over de werkelijkheid een reactie is op de ANGST, inferioriteit en machteloosheid die ik ervaar in mezelf in relatie tot de werkelijkheid als mijn omgeving

ik vergeef mezelf dat ik mezelf nooit heb toegestaan in te zien hoe de geest opzettelijk een persoonlijke alternatieve perceptie creëert van de werkelijkheid, in en als 'selectieve waarneming' - om mij het beeld en de ervaring van 'de realiteit' te geven die overeenkomt met het 'referentiekader' dat ik in mezelf gecreëerd heb in en als 'mijn identiteit'/'mijn persoonlijkheid' als 'wat ik wil geloven/zien/ervaren/aanvaarden' als 'mijn realiteit' --- en dat ik dus, zolang ik naar de werkelijkheid kijk vanuit de geest, enkel zal zien wat overeenkomt met de geloofsystemen die ik heb toegestaan te bestaan in mezelf over 'wie ik ben'

ik vergeef mezelf dat ik mezelf nooit heb toegestaan en geaccepteerd in te zien dat als ik werkelijk macht zou hebben over de werkelijkheid - dat ik dan zonder moeite een realiteit zou kunnen creëren die het beste is voor al het leven als mezelf, als een hemel op aarde voor alle wezens - en dat ik dus niet enkel zou bestaan in mijn persoonlijke wereldje in mijn geest van persoonlijke verlangens, afgescheiden van wat ik zie in 'de rest van de wereld'

ik vergeef mezelf dat ik mezelf nooit heb toegestaan en geaccepteerd in te zien hoe/dat het gevoel van superioriteit in mezelf tegenover 'de werkelijkheid' in en als het geloof dat ik macht heb over mijn omgeving met mijn verlangens/wil, zich enkel limiteert tot mijn directe omgeving, en de kleine manieren waarin ik mijn omgeving kan manipuleren om mijn verlangens te bevredigen --- in complete afscheiding van de wereld als een geheel

ik vergeef mezelf dat ik mezelf nooit heb toegestaan en geaccepteerd in te zien dat het verlangen om mij superieur te voelen over 'de werkelijkheid'/mijn omgeving een reactie is op de inferioriteit en machteloosheid en onbeduidendheid die ik ervaar tegenover de wereld als een geheel

ik vergeef mezelf dat ik mezelf nooit heb toegestaan in te zien dat het principe van 'de wet van de aantrekking' gebaseerd is op individualisme - als een gevolg/product van een samenleving waarin mensen geïsoleerd leven van elkaar en dus van het gebrek aan besef/inzicht dat het leven op aarde opgemaakt wordt uit relaties en samenwerking tussen mensen/organismen --- waardoor/waarin mensen elkaar misbruiken/gebruiken in en als de persoonlijke zoektocht naar geluk/success/positieve energie/macht

ik vergeef mezelf dat ik mezelf nooit heb toegestaan en geaccepteerd in te zien dat 'de wet van de aantrekking' gebaseerd is op onwetendheid in hoe de wereld functionneert, waarin de mens enkel aandacht besteed aan zijn onmiddellijke omgeving zonder in te zien wat de consequenties zijn van de 'aantrekking' van goederen/diensten tot zichzelf die hij toepast in deze wereld als een geheel

ik vergeef mezelf dat ik mezelf nooit heb toegestaan en geaccepteerd in te zien dat/hoe iemand die de 'wet van de aantrekking' toepast --- de idee/het geloof dat 'de wereld een illusie is' gebruikt als rechtvaardiging voor de beoefening van de persoonlijke zoektocht naar success/geluk/positieve energie - en daarin gemakshalve kan geloven dat hij/zij en zijn/haar persoonlijke verlangens/wil/innerlijke ervaringen het centrum zijn van de wereld/realiteit, zonder enig werkelijk gewaarzijn van hoe de werkelijkheid echt functionneert

wordt vervolgd in Dag 197

Dag 195: Abraham Hicks en de Wet van de Aantrekking

De boodschap die Abraham Hicks brengt aan 'De Mensheid' is er één die gelinkt is aan 'De Wet van de Aantrekking', die zegt dat dit 'universum' werkt volgens onze 'vibratie' en de 'energie' die we 'aantrekken' volgens wie we zijn binnenin onszelf als onze energetische vibrationele frequentie. Praktisch gezien wil dit zeggen dat als we ons concentreren op positieve gevoelens en op wat we willen, we uiteindelijk een positieve realiteit voor onszelf zullen manifesteren, een realiteit van success, geluk en voorspoed - en het omgekeerde geldt ook: als we ons enkel zorgen maken om verlies en om 'wat er kan mislopen', dan is dat wat we uiteindelijk manifesteren in onze realiteit.

De 'bedoeling', volgens Abraham Hicks, is dat we ons dus voornamelijk concentreren op het positieve en dus op onze VERLANGENS en dat we ons vooral GOED VOELEN -- wat hierin duidelijk is, is dat Abraham Hicks duidelijk de 'negatieve' gevoelens/ervaringen beoordeelt/veroordeelt en ons aanspoort om de negatieve ervaringen in onszelf te negeren en ons te concentreren op het positieve --- zonder enig zelf-onderzoek in wat die negatieve ervaringen zijn in de eerste plaats, of waar ze vandaan komen - of waarom er die dualiteit/polariteit van positieve en negatieve gevoelens bestaat in onszelf in de eerste plaats.

Abraham Hicks bevestigt zijn publiek in het geloof dat wij mensen onze verlangens zijn - en ze spoort ons aan om onze persoonlijke verlangens, die voor de meeste mensen op hetzelfde neerkomen, namelijk een goede relatie, success, welvaart en geluk, te vervullen door middel van de wet van de aantrekking -- om dus te bestaan als een egoïstisch wezen wiens verlangens centraal staan alsof dat het enige is dat echt bestaat of relevant is.

Waarom spoort A.H. ons niet aan om onszelf te onderzoeken -- om ten minste, in de eerste plaats onszelf te leren kennen, om tenminste inzicht te hebben in hoe we bestaan, waar onze gedachten, gevoelens, emoties, angsten en verlangens vandaan komen? Waarom is het zo belangrijk voor hem dat de mens blindelings zijn verlangens aanvaard als 'wie hij is' - en dus bestaat als een blinde slaaf van zijn gevoelens/verlangens --- in en als het verlangen naar een 'positief gevoel/ervaring' - en daarin bestaat in het geloof dat 'God/Creator zijn' zoveel wil zeggen als 'mijn verlangens kunnen bevredigen/manifesteren', zonder enig greintje van inzicht in hoe 'ik' als 'God' zelfs besta, waar 'ik' als wie ik denk en geloof dat 'ik' ben en mijn 'verlangens' vandaan komen --- zowel als een totaal gebrek aan inzicht in hoe de realiteit waarin 'ik' mij bevindt en die ik gebruik om mijn 'verlangens' te manifesteren functionneert?


Om werkelijk te bestaan als 'God' en 'Creator' van 'mijn realiteit' - is er tenminste een inzicht nodig in hoe 'ik' als 'God' HIER besta in en ALS  deze realiteit waarin ik mij bevindt --- inzicht in hoe en waarom ik besta zoals ik ALS de werkelijkheid die HIER is/bestaat, besta in dit moment. Het concept van 'God'/'Creator' zijn van 'de werkelijkheid' dat A.H. presenteert, is er één waarin deze 'God' absoluut geen verantwoordelijkheid neemt voor zijn Creatie als hoe deze in zijn totaliteit bestaat, als de Aarde/het Universum met al haar bewoners, maar in wezen zijn Creatie gebruikt/misbruikt in de naam van het najagen van een persoonlijke ERVARING, en zichzelf daarin volledig afscheidt van zijn Creatie door opzettelijk delen van de realiteit te NEGEREN die deze 'God' persoonlijk ervaart als 'negatief' en 'onaangenaam' - zonder zelfs in enige vorm gewaar te zijn van hoe deze specifieke, zogezegd 'negatieve', delen van de werkelijkheid HIER hebben komen te bestaan in de eerste plaats.

Werkelijk 'God' zijn zou tenminste als voorwaarde moeten hebben dat God verantwoordelijkheid neemt voor elk klein deeltje van zijn Creatie als al wat HIER bestaat als het leven op aarde --- hetgeen uiteraard spijtig genoeg betekent dat er niet zoiets kan zijn als een persoonlijk verlangen naar een goed/positief  gevoel -- omdat 'God' in en als dat positieve energetische innerlijke persoonlijke gevoel zich niet meer gewaar is van wat elke levensvorm als delen van zijn Creatie ervaart, hij is zich nog enkel gewaar van één enkele gelimiteerde energetische ervaring die Hij persoonlijk verkiest.

Met andere woorden: zal deze wereld/Creatie werkelijk ooit veranderen tot een realiteit/werkelijkheid/wereld die het beste is voor alle delen van Creatie zolang Mensen geloven dat het ervaren van en het concentreren op een innerlijke positieve 'vibratie' de wereld zal veranderen tot een positieve ervaring? Neen! --- omdat de Mens in en als die positieve ervaring simpelweg maar rekening houdt met één enkel punt, namelijk dat positieve gevoel, en daarin niet eens stilstaat bij of verantwoordelijkheid neemt voor hoe dat positieve gevoel tot stand gekomen is in de eerste plaats en of dat al dan niet werkelijk enige verandering zal brengen in het leven op aarde. Als God verandering wil brengen in zijn Creatie - zal hij toch eerst tenminste zichzelf ALS zijn Creatie moeten leren kennen...  dat is gezond verstand.



Wordt Vervolgd in Dag 196

Dag 194: Geen Bedelaars in een Gelijkheids Geld Systeem

Dit is een verderzetting van "Dag 192: Een ZwerversBestaan"
en "Dag 193: Het Bedelaar Personage"


ik besef dat ik de fysieke manifestatie van 'de bedelaar' als 'iemand die geen geld heeft' heb toegestaan te bestaan in de fysieke werkelijkheid door de waarde van 'wie ik ben' in de samenleving te definieren in en als de hoeveelheid geld ik heb en door daarin een systeem van ongelijkheid als competitie te hebben toegestaan te bestaan waarin mensen vechten voor persoonlijke 'winst'/'success' in en als het verlangen om hun 'waarde' van 'wie ze zijn' in het systeem te verhogen/vergroten

ik besef dat ik, door te participeren in het verlangen naar persoonlijke winst als het verlangen om mij een winnaar te voelen in en als een energetische ervaring van superioriteit, een systeem van ongelijkheid heb toegestaan te bestaan in de werkelijkheid, waarin sommige wezens gedwongen worden in de positie van 'de verliezer', zodat anderen in de positie van 'de winnaar' kunnen staan - en dat dus het geloof dat ieder de vrije keuze en mogelijkheid heeft om zijn eigen geluk/winst te creëren door middel van geld een illusie is omdat het systeem van competitie voorgeprogrammeerd is om maar een klein aantal te laten 'winnen', aangezien er geen winnaar kan zijn zonder verliezers

ik besef dat mensen die het meest gedreven/gemotiveerd worden door ANGST, zich het meest zullen aanpassen aan het systeem, en dus de meeste kans hebben om te overleven in het systeem - en aldus in een positie zullen staan van 'een winnaar' --- en dat deze mensen tegelijkertijd het meest blind zijn voor hoe de samenleving/het systeem werkelijk functionneert en wat de consequenties zijn van onze participatie in een systeem gedreven door het verlangen naar persoonlijke winst in de levens van andere mensen - omdat angst blind maakt

hierin besef ik dat deze mensen die het meest gedreven worden door ANGST -- ook het meeste excuses en validaties en rechtvaardigingen zullen creëren om zichzelf en anderen te overtuigen van de 'eerlijkheid' en 'rechtvaardigheid' van het systeem en dus van hun positie van 'winst' in het systeem en van waarom en hoe een leven van ANGST als OVERLEVING 'normaal' is -- uit ANGST om hun WINST te verliezen

ik besef dat de reactie van geld te willen geven aan een bedelaar vanuit schuldgevoel, een egoïstische handeling is waarin ik enkel handel vanuit een persoonlijk verlangen om mij positief te voelen over mezelf - waarin ik op geen enkele manier stilsta bij wat in feite werkelijk het beste zou zijn voor de persoon in kwestie die in de positie van 'bedelaar' staat --- en ik besef dat ik hierin zelfs de manifestatie van 'bedelaars' ondersteun in deze werkelijkheid, door te handelen vanuit een REACTIE in de plaats van PREVENTIE

ik stel mezelf tot doel om verantwoordelijkheid te nemen voor het bestaan van 'bedelaars' in deze werkelijkheid, door te onderzoeken hoe het systeem functionneert en hoe en waarom sommige mensen uit het systeem vallen --- door los te laten van oppervlakkige beoordelingen over 'bedelaars' die ik heb geleerd en gekopieerd van mijn omgeving/familie, omdat ik besef dat deze beoordelingen een excuus zijn om niet werkelijk te onderzoeken en te beseffen hoe de werkelijkheid echt in elkaar zit en om dus geen verantwoordelijkheid te nemen voor de werkelijkheid waarin ik besta, door mezelf blind te houden van het besef dat een ander mezelf is als het leven zelf

ik stel mezelf tot doel om, in de plaats van te reageren, mezelf steeds in de schoenen te plaatsen van elk wezen op aarde - en daarin te onderzoeken hoe en waarom elke manifestatie in deze werkelijkheid bestaat --- en daarin te onderzoeken hoe de werkelijkheid kan veranderen tot een wereld die het beste is voor elk levend wezen --- in het besef dat elke fysieke manifestatie in deze fysieke werkelijkheid, in relatie staat tot elke andere fysieke manifestatie

hierin stel ik mij tot doel om de RELATIES tussen elke fysieke manifestatie te onderzoeken en dus verantwoordelijkheid te nemen voor de relaties die hier bestaan in deze werkelijkheid als wat ik heb toegestaan te bestaan - om deze relaties te kunnen herdefinieren in en als en tot wat het beste is voor allen

ik besef dat de manifestatie en het bestaan van 'bedelaars' als mensen die geen geld hebben om een waardig leven te leiden hier in deze wereld, op geen enkele manier 'normaal' is - en een duidelijke indicator is van een probleem in de menselijke samenleving --- en dat het feit dat er geen werkbare oplossingen gevonden worden voor dit probleem wijst op een enorm gebrek aan ware empathie, mededogen en liefde in de mensheid --- en dat daarom geen enkel mens het 'recht' heeft om te beweren dat 'liefde' bestaat, op persoonlijk of algemeen vlak, zolang de manifestatie van 'bedelaars' bestaat

Dag 193: Het Bedelaar Personage

Dit is een verderzetting van "Dag 192: Een ZwerversBestaan"


ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en geaccepteerd geld te willen geven aan een bedelaar zodat ik mezelf kan beoordelen als een 'vrijgevige' en 'hulpvaardige' persoonlijkheid en mij positief kan voelen - en daarin de 'bedelaar' te gebruiken in mijn persoonlijke ego-wereldje ter ondersteuning van de ophemeling van mezelf als een 'persoonlijkheid'/'identiteit'/individu

ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en geaccepteerd te handelen vanuit een persoonlijk verlangen om mij positief te voelen in en als zelf-beoordeling, gebaseerd op de waarden die ik heb geleerd en gekopieerd van de samenleving - in de plaats van te handelen vanuit wie ik ben als eenheid en gelijkheid als wat het beste is voor allen door mezelf in de schoenen te plaatsen van 'de bedelaar' en hem te ondersteunen in het realiseren van zichzelf als het leven in eenheid en gelijkheid met mezelf

ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en geaccepteerd mezelf af te scheiden van de bedelaar door mezelf af te scheiden van de angst om zelf geen geld te hebben als wat ik heb toegestaan te bestaan in mezelf en door deze angst te projecteren op de bedelaar - en daarin te reageren op hem met angst, en dus angst te hebben van mijn angst --- in de plaats van één en gelijk te staan met hem als een levend wezen

ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en geaccepteerd mezelf af te scheiden van het beeld van 'de bedelaar' als 'iemand die geen geld heeft' door de ervaring van angst te verbinden met 'geen geld hebben' - en daarin 'de bedelaar' toe te staan te bestaan in mijn wereld als een representatie/projectie van de angst om geen geld te hebben die ik heb toegestaan te bestaan in mezelf - in de plaats van verantwoordelijkheid te nemen voor mezelf door te leven/bestaan in en als wat het beste is voor allen en daarin verantwoordelijkheid te nemen voor mijn wereld en een wereld te creëren die het beste is voor allen als mezelf

ik vergeef mezelf dat ik de bedelaar heb toegestaan en geaccepteerd te bestaan in mijn wereld als de fysieke representatie en vleesgeworden werkelijkheid van de angsten die ik heb toegestaan te bestaan in mezelf -- door nooit mijn verantwoordelijkheid voor de fysieke werkelijkheid die HIER bestaat te hebben ingezien en daarin nooit te hebben ingezien dat ik creëer en ondersteun wat ik toesta te bestaan in mezelf

ik vergeef mezelf dat ik bedelaars als mensen die geen geld hebben heb toegestaan te bestaan in mijn wereld door het woord 'bedelaar' te verbinden met de reactie/ervaring van angst in mezelf - in de plaats van één en gelijk te staan met het woord bedelaar en met de ervaring van angst als wat ik heb toegestaan te bestaan in mezelf en daarin één en gelijk te staan met de werkelijkheid in en als zelf-verantwoordelijkheid --- en op te staan in en als mezelf in en als het zelf-directieve principe van preventie in de plaats van reactie, in het besef dat waar ik op reageer is waar ik mijn macht aan weggeef en wat ik dus toesta te bestaan


wordt vervolgd in Dag 194

Dag 192: Een ZwerversBestaan

Ik stapte de dokterspraktijk uit en een oude man vroeg mij of ik een euro kon missen, hij wilde een koffietje gaan drinken in het Café iets verderop - ik gaf hem een euro en hij vroeg of ik misschien nog een euro kon missen.

ik voelde mij superieur tegenover hem omdat ik geld had en hij niet - ik voelde ook angst om zelf geen geld te hebben en daarin voelde ik mij geïrriteerd door hem omdat ik niet geconfronteerd wilde  worden met mijn angst om mijn geld te verliezen.

ik had medelijden met hem en wilde hem helpen -- ook uit angst dat ik zelf ooit in zo'n situatie terecht zou komen en mijn verlangen om dan medelijden te krijgen van andere mensen voor mijn situatie.

Nadat ik 'neen' had gezegd op zijn vraag of ik nog een euro kon missen, voelde ik mij schuldig - in en als het geloof dat het mijn verantwoordelijkheid is om voor hem te zorgen, net zoals ik geloof dat het andere mensen hun verantwoordelijkheid is om voor mij te zorgen.

Ik heb deze situatie altijd gezien als iets 'vanzelfsprekend' - dat het 'normaal' is dat er 'zwervers' bestaan, zogezegd mensen die niet overweg kunnen met geld of die 'te lui zijn om te werken' - en dat die reactie in mezelf van afkeer en afkeuring/irritatie tegenover deze 'zwerver' ook 'normaal' en 'vanzelfsprekend' is.

ik heb altijd gelooft dat het vanzelfsprekend is dat de waarde van een menselijk wezen in deze wereld afgemeten en bepaald wordt aan de hand van en op basis van of iemand al dan niet bereid is om te werken voor zijn/haar geld - en dat het leven van iemand die zogezegd 'te lui is om te werken' daarom dus ook terecht gezien wordt als 'waardeloos' of 'minderwaardig'. maar wat hierin fascinerend is, is dat er op geen enkel moment wordt stilgestaan bij het leven van dit wezen, bij wie deze persoon eigenlijk is - er wordt enkel gekeken naar die ene 'persoonlijkheids-eigenschap' van 'hardwerkend'(=positief) of 'niet hardwerkend'(=negatief), hetgeen dus zogezegd wordt afgemeten aan de hand van hoeveel geld die persoon heeft en op basis daarvan wordt het hele bestaan van elk menselijk wezen beoordeeld en gewaardeerd -- alsof er dus werkelijk niets meer is aan het hele bestaan van dit wezen dan die ene oppervlakkige beoordeling.

Als ik mijn eigen leven en mijn ervaring van mezelf in deze wereld onderzoek - besef ik echter dat het niet zo simpel is. Of ik al dan niet 'hardwerkend' ben, of ik al dan niet geld heb, welke job ik verkies uit te voeren, hoe ik mijn leven inricht en wat mijn visie is op 'het leven' is - is het resultaat van en een reactie op hoe ik opgevoed ben door mijn omgeving en van bepaalde ervaringen in mijn leven. Niets van wie ik ben in mezelf als gedachten, gevoelens en emoties als de motivatie van de beslissingen die ik maak in mijn leven, is werkelijk 'vrije keuze'.

Het is dus maar al te makkelijk en het getuigd van opzettelijke onwetendheid en blindheid - om het fenomeen van 'zwervers'/'schooiers' toe te schrijven aan 'vrije keuze' --- waarin het schijnbaar geoorloofd/gerechtvaardigd is om hen af te doen als 'lui'.

Waarom bestaan we zelfs in een wereld/systeem waarin de waarde van wie je bent als een levend wezen compleet bepaald wordt door hoe goed je kan werken in dat systeem - terwijl het systeem zelf geen enkele waarde bijdraagt aan het leven op aarde, en zelfs zeer destructief is voor het leven op aarde.

Het lijkt mij zelfs 'logisch' dat er mensen zijn die simpelweg het punt niet zien van te werken en ploeteren en vechten en dus zogezegd 'hun waarde te bewijzen' voor/in een systeem dat niets geeft om het leven.

Het lijkt mij dus meer waarschijnlijk dat de mensen in deze wereld/dit systeem die zogezegd het toonbeeld zijn van 'hardwerkendheid' en 'success', in wezen het product zijn van ANGST, in hen geprogrammeerd door hun opvoeding -- en dus daarom meer geneigd zijn om blindelings te werken/vechten/ploeteren voor/in een systeem, op zoek naar een positief gevoel in en als het krijgen van aanzien, respect, erkenning en goedkeuring van andere mensen.

Net zoals de meest gelovige/religieuze persoon, ook het meest GodVREZEND is. Angst maakt blind en leidt tot een blind vertrouwen/geloof.

Het is ANGST dat ons in de rij doet lopen, het is ANGST dat ervoor zorgt dat we ons 'gedragen' en ons aanpassen aan wat door onze omgeving gezien wordt als 'de norm'. Het is ANGST dat ervoor zorgt dat we blijven vechten om te OVERLEVEN in een systeem dat het leven niet in ere houdt.


wordt vervolgd in Dag 193

Dag 191: Waarom is het belangrijk om het Negatieve te onderzoeken?

Dit is een verderzetting van
"Dag 189: De Massa-Mentaliteit en de Innerlijke Kwaadaardigheid"
en
"Dag 190: De Innerlijke Kwaadaardigheid achter het Positieve Masker van Sociale Angst"


 ik realiseer mij dat ik diezelfde kwaadaardigheid die ik zie in 'andere mensen' heb toegestaan te bestaan in mezelf waarin ik 'stiekem' in mezelf ook verlang naar 'spanning' en 'sensatie' ten koste van andere levende wezens

ik realiseer mij dat het net de onderdrukking van mezelf uit angst van 'andere mensen' is die de 'negatiefheid'/kwaadaardigheid heeft gemanifesteerd in mezelf als de beschuldiging van en haat tegenover 'mijn omgeving'
ik zie het patroon van 'positiefheid' als masker van angst in de mensheid --- waarin mensen elkaar beschuldigen van de angst die ze ervaren in zichzelf en de leugen van 'positiefheid' die ze leven, en daarin kwaadaardigheid manifesteren in zichzelf als het verlangen om een ander te zien lijden




ik realiseer mij hoe de mensheid hun verantwoordelijkheid heeft weggegeven aan 'hun omgeving' in en als de angst van andere mensen en in en als het beschuldigen van 'de ander' voor die ervaring van angst - en daarin kwaadaardige/leugenachtige wezens geworden zijn --- door nooit verantwoordelijkheid te hebben genomen voor hun/onze innerlijke realiteit van gedachten, gevoelens en emoties

ik realiseer mij dat kwaadaardigheid enkel bestaat omdat 'positiefheid' bestaat als een masker dat mensen opzetten - waarin de ware kwaadaardige natuur van de mens vanbinnen woekert als een virus dat van het leven op aarde een hel maakt --- terwijl de mensheid zichzelf blijft verschuilen achter het masker van 'positiefheid', de werkelijkheid compleet negerend, uit angst

ik realiseer mij dat het onderdrukken van wie ik ben als mijn natuur/natuurlijke expressie, het onderdrukken is van het bestaan als het leven op aarde --- en dat het leven op aarde een hel is, één en gelijk met de 'hel' van haat, beschuldiging en woede die ik heb toegestaan te bestaan in mezelf --- door nooit verantwoordelijkheid te hebben genomen voor mijn innerlijke ervaringen van emotionele reacties van ANGST

ik realiseer mij dat elk mens de ervaring van ANGST gebruikt om andere mensen te beschuldigen van 'wie wij zijn' en 'wat wij doen' hier op aarde - en daarin zichzelf in de slachtoffer positie plaatst ---- waardoor er nooit zelfs één enkel mens verantwoordelijkheid neemt voor zichzelf en het leven op aarde, want we zijn zogezegd allemaal 'slachtoffers' - en 'de ander' is zogezegd altijd 'de slechterik'

ik realiseer mij hoe de mensheid steeds 'een ander', zoals 'criminelen', ouders, leerkrachten, politici, bankleiders, bedrijfsleiders, God, de Duivel, etc, zal beschuldigen voor de kwaadaardigheid die in hen zelf bestaat, omdat de mens niet geconfronteerd wil worden met de waarheid van zichzelf uit angst om zelf verstoten, beschuldigd en uitgespuwd te worden door 'andere mensen' --- waarin de mens niet inziet dat wat we doen met een ander is wat we onszelf aandoen als wat we toestaan te bestaan in onze realiteit --- en dat we dus onze angst om zelf uitgespuwd, beschuldigd, beoordeeld en verstoten te worden zelf creëren en continueren door zelf andere mensen uit te spuwen, te beschuldigen, beoordelen en verstoten in onze geest/gedachten/backchat

ik stel mij tot doel om verantwoordelijkheid te nemen voor mijn bestaan in en als het besef dat IK angst heb toegestaan te bestaan in mezelf om een excuus te hebben voor mijn participatie in eigenbelang en het negeren van de levens van anderen

 wanneer en als ik mezelf zie kijken naar andere mensen vanuit het 'observerend' perspectief, en beoordelingen zie opkomen in mezelf waarin ik mezelf definieer als 'beter' en 'goed' en 'andere mensen' als 'slecht' - dan stop ik en ik adem --- en ik besef dat de 'kwaadaardigheid' die ik zie in een ander en waar ik een ander van beschuldig in wezen de kwaadaardigheid is die ik heb toegestaan te bestaan in mezelf en waar ik nooit verantwoordelijkheid voor heb genomen uit angst om op dezelfde manier geobserveerd, beoordeeld en beschuldigd te worden door andere mensen

ik stel mezelf tot doel  om absolute verantwoordelijkheid te nemen voor wat HIER bestaat in en als het leven op aarde, door één en gelijk te staan met elk levend wezen - en daarin dus mezelf niet af te scheiden van 'andere mensen' in en als beoordeling en beschuldiging --- omdat  ik besef dat als ik niet volledige verantwoordelijkheid neem voor AL wat bestaat in en als het leven, dat ik onmogelijk werkelijk verantwoordelijkheid kan nemen voor het creëren van een bestaan dat het beste is voor allen, omdat ik niet één en gelijk sta met allen door mezelf te willen definieren als 'een goed persoon'

wanneer en als ik de ervaring van 'sociale angst' zie opkomen in mezelf, dan stop ik en ik adem - en ik besef dat als ik mezelf toesta mezelf te definieren in en als sociale angst, dat ik enkel woede, beschuldiging en haat zal manifesteren in mezelf, in en als het geloof dat 'andere mensen' verantwoordelijk zijn voor de angst in mezelf, in en als het geloof dat 'andere mensen' 'slecht/negatief/kwaadaardig' zijn --- en dat ik dus op die manier net hetzelfde manifesteer en toesta te bestaan als de 'haat/negatiefheid/kwaadaardigheid' die ik zie in een ander - omdat ik besef dat woede, haat en beschuldiging een ego-reactie is op de reactie/ervaring van ANGST, waarin de geest van een negatieve/inferieure positie/ervaring naar een positieve/superieure positie/ervaring gaat in en als het systeem van energetische polariteiten in en als de geest --- en dat ik mezelf hierin compleet afscheid van het bestaan als wat HIER is en dus absoluut geen verantwoordelijkheid neem voor mezelf als het leven zelf

wanneer en als ik de ervaring van woede/beschuldiging/haat tegenover andere mensen zie opkomen in mezelf - dan stop ik en ik adem - en ik besef dat deze ervaring afkomstig is uit het feit dat ik mezelf heb gedefinieerd in en als de ervaring van angst, en daarin heb gelooft dat ik in en als de ervaring van angst een slachtoffer ben van datgene waar ik angst van heb, als 'andere mensen' --- hierin besef ik dat ik het startpunt ben van mijn innerlijke ervaringen/reacties, en dat ik die angst opzettelijk heb toegestaan te bestaan in mezelf als mijn excuus om te kunnen participeren in eigenbelang als de geest als afscheiding, om zo geen verantwoordelijkheid te nemen voor het bestaan op aarde

hierin besef ik dat ANGST geen excuus is - omdat ANGST een voorgeprogrammeerde ervaring/reactie is in en als de menselijke geest waarin ELK MENS zichzelf heeft afgescheiden van het leven op aarde - en ik besef dat er geen hogere macht/kracht is die ons als het leven op aarde zal komen redden/helpen uit de hel die we gecreëerd hebben in en als ANGST van en haat tegenover elkaar --- en dat het dus mijn verantwoordelijkheid is als een leven op aarde, om die ervaring van ANGST als afscheiding van het leven op aarde te stoppen in mezelf en op te staan in en als onvoorwaardelijke, absolute zelf-verantwoordelijkheid in en als eenheid en gelijkheid --- omdat ik besef dat ik enkel op die manier een wereld kan creëren/manifesteren die werkelijk het beste is voor al het leven op aarde

ik stel mezelf tot doel om niet meer te vluchten van de kwaadaardigheid/negatiefheid in mezelf als het leven op aarde - maar om één en gelijk te staan met en verantwoordelijkheid te nemen voor al wat HIER bestaat --- omdat ik besef dat het mijn vlucht in en als positiefheid is die de hel op aarde die HIER is heeft gemanifesteerd, door in en als die positieve ervaringen nooit werkelijk verantwoordelijkheid te hebben genomen voor het misbruik dat bestaat in het leven op aarde

Dag 190: De Innerlijke Kwaadaardigheid achter het Positieve Masker van Sociale Angst

Dit is een verderzetting van "Dag 189: De Massa-Mentaliteit en de Innerlijke Kwaadaardigheid"


In mijn vorige post heb ik geschreven over hoe de 'GameShow' van Derren Brown de innerlijke kwaadaardigheid van de mens blootlegde. In deze post pas ik zelf-vergeving toe op de innerlijke kwaadaardigheid die ik heb toegestaan te bestaan in mezelf als mens en hoe deze ondersteund en gecontinueerd wordt door middel van het principe van 'de groep' in en als het geloof dat 'de groep' een excuus/rechtvaardiging is om de verantwoordelijkheid van mijn daden van mij weg te schuiven.

 Vragen die ik mezelf hierin kan stellen zijn:

- Waar komt deze innerlijke kwaadaardigheid als het halen van plezier uit het zien lijden van een ander wezen vandaan?
- Wat is deze innerlijke kwaadaardigheid?
- Waarom is deze innerlijke kwaadaardigheid?
- ...


Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en geaccepteerd naar Derren Brown's gameshow te kijken en stiekem zelf ook te willen dat de negatieve dingen gebeuren met het slachtoffer vanuit het verlangen naar 'entertainment'

ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en geaccepteerd 'entertainment' te definieren in en als het verlangen om onderdrukte en verborgen gedachten en verlangens uit te spelen

ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en geaccepteerd mezelf te verbergen achter een masker van positiefheid door in mijn gedachten te denken dat ik de positieve optie zou kiezen - en daarin mezelf te vergelijken met 'het publiek' in en als het geloof dat ik 'beter' ben dan hen - in de plaats van eerlijk te zijn met mezelf en in te zien dat ik diezelfde kwaadaardigheid heb toegestaan te bestaan in mezelf waarin ik 'stiekem' in mezelf ook verlang naar 'spanning' en 'sensatie' ten koste van andere levende wezens

ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en geaccepteerd gedachten en emoties van haat en woede te beoordelen als 'negatief' en 'slecht' in mezelf en deze gedachten daarom te onderdrukken en verbergen achter een uiterlijk gedrag en 'bewuste' gedachten van positiefheid --- uit angst om beschuldigd te worden als 'slecht' en 'negatief' en buitengesloten te worden door andere mensen

ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en geaccepteerd mezelf te definieren als een 'goed persoon' die 'goede dingen doet en wil voor andere mensen', iemand die 'geeft om een ander', als een 'waarde' die ik heb geleerd van mijn omgeving - waar ik mijn ware natuur als kwaadaardigheid achter verschuil als een masker uit angst om verstoten te worden door mijn omgeving en niet te overleven in de 'groep' van de mensheid - in de plaats van in te zien dat het net de onderdrukking van mezelf uit angst van 'andere mensen' is die de 'negatiefheid'/kwaadaardigheid heeft gemanifesteerd in mezelf als de beschuldiging van en haat tegenover 'mijn omgeving'

ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en geaccepteerd het patroon van 'positiefheid' als masker van angst niet in te zien in en als de mensheid --- waarin mensen elkaar beschuldigen van de angst die ze ervaren in zichzelf en de leugen van 'positiefheid' die ze leven, en daarin kwaadaardigheid manifesteren in zichzelf als het verlangen om een ander te zien lijden

ik vergeef mezelf dat ik mezelf nooit heb toegestaan en geaccepteerd in te zien hoe de mensheid hun verantwoordelijkheid heeft weggegeven aan 'hun omgeving' in en als de angst van andere mensen en in en als het beschuldigen van 'de ander' voor die ervaring van angst - en daarin kwaadaardige/leugenachtige wezens geworden zijn --- door nooit verantwoordelijkheid te hebben genomen voor hun/onze innerlijke realiteit van gedachten, gevoelens en emoties

ik vergeef mezelf dat ik mezelf nooit heb toegestaan en geaccepteerd in te zien dat kwaadaardigheid enkel bestaat omdat 'positiefheid' bestaat als een masker dat mensen opzetten - waarin de ware kwaadaardige natuur van de mens vanbinnen woekert als een virus dat van het leven op aarde een hel maakt --- terwijl de mensheid zichzelf blijft verschuilen achter het masker van 'positiefheid', de werkelijkheid compleet negerend, uit angst

ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en geaccepteerd nooit in te zien dat het onderdrukken van wie ik ben als mijn natuur/natuurlijke expressie, het onderdrukken is van het bestaan als het leven op aarde --- en dat het leven op aarde een hel is, één en gelijk met de 'hel' van haat, beschuldiging en woede die ik heb toegestaan te bestaan in mezelf --- door nooit verantwoordelijkheid te hebben genomen voor mijn innerlijke ervaringen van emotionele reacties van ANGST


ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en geaccepteerd te geloven dat de ervaring van ANGST een excuus is voor de kwaadaardigheid die ik heb toegestaan te bestaan in mezelf en in en als het leven op aarde

ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en geaccepteerd de ervaring van ANGST te gebruiken als een excuus om te geloven dat ik 'een goed persoon' ben en blijkbaar 'het slachtoffer' ben van mijn omgeving - en daarom zogezegd niet verantwoordelijk ben voor mijn daden

ik vergeef mezelf dat ik mezelf nooit heb toegestaan en geaccepteerd in te zien dat elk mens de ervaring van ANGST gebruikt om andere mensen te beschuldigen van 'wie wij zijn' en 'wat wij doen' hier op aarde - en daarin zichzelf in de slachtoffer positie plaatst ---- waardoor er nooit zelfs één enkel mens verantwoordelijkheid neemt voor zichzelf en het leven op aarde, want we zijn zogezegd allemaal 'slachtoffers' - en 'de ander' is zogezegd altijd 'de slechterik'

ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en geaccepteerd niet in te zien hoe de mensheid steeds 'een ander', zoals 'criminelen', ouders, leerkrachten, politici, bankleiders, bedrijfsleiders, God, de Duivel, etc, zal beschuldigen voor de kwaadaardigheid die in hen zelf bestaat, omdat de mens niet geconfronteerd wil worden met de waarheid van zichzelf uit angst om zelf verstoten, beschuldigd en uitgespuwd te worden door 'andere mensen' --- waarin de mens niet inziet dat wat we doen met een ander is wat we onszelf aandoen als wat we toestaan te bestaan in onze realiteit --- en dat we dus onze angst om zelf uitgespuwd, beschuldigd, beoordeeld en verstoten te worden zelf creëren en continueren door zelf andere mensen uit te spuwen, te beschuldigen, beoordelen en verstoten in onze geest/gedachten/backchat

ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en geaccepteerd 'de kuddegeest' te gebruiken als excuus en rechtvaardiging voor mijn kwaadaardige daden - als het niet stilstaan bij de consequenties van mijn daden -- door mezelf te definieren als 'het slachtoffer' van 'andere mensen' als 'de samenleving' en 'mijn omgeving' in en als de ervaring van ANGST  --- in de plaats van verantwoordelijkheid te nemen voor mijn bestaan in en als het besef dat IK angst heb toegestaan te bestaan in mezelf om een excuus te hebben voor mijn participatie in eigenbelang en het negeren van de levens van anderen

ik vergeef mezelf dat ik vernietigingsdrang als 'entertainment' heb toegestaan te bestaan in mezelf en in de mensheid als mezelf --- door te geloven dat ik niet verantwoordelijk ben voor mijn bestaan en voor het bestaan dat HIER is --- en daarin nooit te hebben ingezien dat ik de vernietiging van het bestaan op aarde heb gemanifesteerd door mijn verantwoordelijkheid nooit te hebben ingezien voor het leven als mezelf

Dag 189: De Massa-Mentaliteit en de Innerlijke Kwaadaardigheid

Derren Brown, een hedendaagse 'praktische goochelaar/helderziende/magiër' heeft een televisieprogramma gemaakt om de 'massamentaliteit' uit te testen van een publiek dat zich niet gewaar was dat zij het object waren van het programma. Het publiek kreeg de macht om rechtstreeks te beslissen over de ervaringen van een man door middel van een in scene gezette omgeving van acteurs die hun opdrachten kregen van het publiek/Derren om de persoon in kwestie een positieve dan wel negatieve ervaring te geven.

Het publiek kreeg steeds twee opties, ze kregen de kans om iets positiefs te laten gebeuren in het leven van het 'slachtoffer' of iets negatiefs - en in ALLE gevallen koos de meerderheid voor een negatieve gebeurtenis --- in de naam van wat voor hen het meest 'entertainend' zou zijn om naar te kijken. Een facilitator in de 'vrijheid' van keuze  was de maskers die het publiek kreeg, om anonomiteit te verzekeren, zodat eenieder zich 'vrij' zou voelen om eender welke keuze te maken zonder daarvoor aansprakelijk te zijn.

Het aspect van 'massa-mentaliteit' in en als 'anonimiteit' van de leden in de groep waar Derren zich op toespitste was het proces van 'de-individualisatie', het proces waarin het individu zich, omwille van de anonimiteit die plaatsvindt door het deel uitmaken van een uniforme groep (de maskers), laat leiden door de groep en in staat is om de meest irrationele en immorele beslissingen te maken en te laten maken - en hierin dus geen 'individu' meer is, als 'een wezen dat voor zichzelf kan denken en situaties kan beoordelen volgens eigen morele codes'. Het doel van dit experiment was om het publiek te laten inzien hoe deze mentale houding werkt - en om het publiek te confronteren met zichzelf en hun 'kuddegeest' en het gemak waarmee ze hun 'moraliteit' lieten varen door deel uit te maken van een uniforme groep in en als 'anonimiteit'.

Een nog veel belangrijker en interessanter punt in dit experiment dat Derren echter niet heeft aangeraakt, is hoe dit experiment duidelijk gemaakt heeft dat mensen in zichzelf bijlange niet zo 'positief' zijn als hoe ze zich voordoen --- eenmaal we ons kunnen verschuilen achter het masker van de anonimiteit, en dus 'vrij' zijn om te 'doen wat we WILLEN', zijn we duidelijk eerder geneigd om beslissingen te maken die net het tegenovergestelde zijn van onze zogezegde 'morele codes' en 'moreel bewustzijn'. We zijn opzettelijk haatvol en gemeen en halen plezier uit het pijnigen, denigreren en neerhalen van een ander. Dat is ons ware gezicht, dat zich verschuilt achter het 'positieve masker' dat we opzetten in de samenleving tegenover onze omgeving, het gezicht dat niemand wil zien, en waar niemand het over wil hebben --- zelfs Derren niet.

Elk individu in het publiek had een toestel waarmee ze hun stem konden uitbrengen om te beslissen over wat er met het 'slachtoffer' ging gebeuren, en elk had een masker dat hen verzekerde dat niemand hen aansprakelijk zou kunnen stellen voor hun beslissing. Dit experiment ging dus niet zozeer over 'massa-mentaliteit' en 'de-individualisatie' - maar eerder over wie/wat het individu werkelijk is als het de macht krijgt om voor zichzelf beslissingen te maken die een impact hebben op een ander levend wezen.

Wat me opviel in hoe de MEERDERHEID telkens koos voor de 'negatieve gebeurtenis', zonder dat er interactie was tussen de individuele leden in die meerderheid, is dat de mens in wezen, in deze maatschappij/samenleving, een wezen is vol haat, wrok, rancune en het verlangen om te vernietigen, en dat het dus niet zozeer 'de samenleving' als 'de groep' is die zogezegd het individu meesleept in destructief gedrag, maar dat nagenoeg elk mens in zichzelf die destructieve ingesteldheid al heeft, en daarin de groep/samenleving enkel gebruikt als een excuus om te kunnen participeren in die destructiviteit/misbruik --- door steeds vingers te wijzen en de eigen onschuld te verklaren, omdat het zogezegd 'de samenleving'/'de groep' is die de beslissingen doorvoert - waarin we onze ervaring van 'sociale angst' als 'kuddegeest' gebruiken als een excuus om onze participatie in die misbruikende/destructieve daden/beslissingen goed te praten en te doen alsof dat niet werkelijk is 'wie wij zijn', neen, het was 'de groep'.

Maar.... wie is de groep als niet het individu? 'De groep' bestaat niet - al wat 'de groep' doet, gebeurt door toestemming en aanvaarding van elk individu in die 'groep' -- waarin dus elk individu persoonlijk verantwoordelijk is voor wat 'de groep' doet, door middel van wat het individu aanvaard en toestaat in de 'groep'. Hetgeen wil zeggen dat wat 'de groep' van 'de mensheid' doet, de verantwoordelijkheid is van elk lid van die groep, van elk individueel mens - en dus het resultaat is van wie elk individueel mens in onze menselijke samenleving werkelijk is. Hetgeen wil zeggen dat 'vrede, liefde en harmonie' niet bestaat in onze huidige wereld/samenleving, omdat het niet bestaat in de mens. En zij die beweren dat ze 'vredige, liefdevolle en harmonieuze' wezens zijn, dat ze 'spiritueel' en 'goed' zijn en daarin dus al het misbruik en destructiviteit die plaatsvind in deze wereld afschrijven aan 'de rest van de groep/mensheid', beseffen duidelijk niet dat zij als individu ook HIER in/op deze wereld bestaan en dus mede-verantwoordelijk zijn voor wat 'de mensheid' doet door hun impliciete toelating en aanvaarding - omdat ze geloven dat ze hun handen kunnen schoon wassen van al het 'negatieve' dat ze zien in de wereld door langs de zijlijn te staan en zichzelf zoveel mogelijk te distantieren van al wat zij ervaren als 'negatief', in een poging om de ervaring voor zichzelf te creëren dat ze op de één of andere manier niets te maken hebben met wat er werkelijk aan het gebeuren is in deze wereld - want zij zijn 'positief' en andere mensen zijn 'negatief'.

Als je hier bestaat in deze wereld, maak je er deel van uit, en ben je mede-verantwoordelijk, zo simpel is het. En als je niet opstaat om te doen wat noodzakelijk is om van deze wereld een betere plek te maken voor alle wezens, ben je een mede-misbruiker, alleen maar door wat je toestaat en aanvaardt te bestaan in deze wereld.

Al wat bestaat op dit moment in deze wereld is een 'spiegel' die ons laat zien wie we werkelijk zijn, wat er werkelijk bestaat in onszelf - het is niet 'mooi' of aangenaam om te zien/beseffen, maar het is HIER, het is wat we hebben toegestaan te bestaan in en als de werkelijkheid.


Wordt vervolgd in Dag 190

Dag 188: Preventief Leven in de plaats van Reactief Leven (Deel 2)

Dit is een verderzetting van "Dag 187: Preventief in de plaats van Reactief Leven"


Ik stel mij tot doel om het proces te doorlopen van het onderzoeken en stoppen van de geest als het reactieve systeem van eigenbelang om zo mezelf in een positie te plaatsen van handelen in en als preventie van problemen/consequenties in de plaats van handelen in en als reactie - omdat ik besef dat onderzoek in en als patronen die ik heb toegestaan te bestaan in mezelf en de werkelijkheid die de basis en het startpunt vormen van mijn handelingen noodzakelijk is om inzicht te hebben in hoe problemen die voortkomen uit die patronen vermeden kunnen worden in en als preventief handelen

ik stel mij tot doel om te handelen vanuit en in en als het besef dat er steeds fysieke conseqenties verbonden zijn aan mijn handelingen/daden in deze werkelijkheid - en hierin te handelen in en als het inzicht in wat ik aan het creëren ben in elk moment van beweging - in het besef dat ik volledig alleen verantwoordelijk ben voor de consequenties die zich uitspelen als gevolgen van mijn daden/handelingen in mijn leven en in de wereld

hierin besef ik dat ik in mijn eigen handen lig in en als het creëren  van mijn wereld - in eenheid en gelijkheid met wie ik ben vanbinnen

hierin stel ik mezelf tot doel om mezelf te manifesteren/creëren in en als eenheid en gelijkheid als het leven zelf, om vanuit wie ik ben te handelen op een manier die een wereld zal creëren die het beste is voor al het leven als mezelf - door het proces te doorlopen van het stoppen van de geest als het reactieve systeem van eigenbelang en het realiseren van mezelf als HIER

Dag 187: Preventief in de plaats van Reactief Leven

Dit is een verderzetting van "Dag 186: Preventie is het Beste Medicijn"


Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en geaccepteerd niet te leven in en als de statement 'preventie is het beste medicijn' - door mijn leven te laten besturen en sturen door automatische energetische reacties op situaties, zonder enig gewaarzijn van en inzicht in de fysieke consequenties die ik creëer op basis van mijn daden voor mezelf en mijn omgeving als het leven op aarde --- door nooit te hebben ingezien dat de fysieke werkelijkheid ECHT is, als datgene dat altijd HIER is, en datgene dat altijd het resultaat is van de handelingen/daden die ik verricht vanuit wie ik ben in en als mezelf

ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en geaccepteerd niet te leven/bestaan in en als wat het beste is voor allen als een levende statement van wie ik ben --- door nooit te hebben ingezien dat ik manifesteer en creëer als een fysieke werkelijkheid op basis van mijn innerlijke werkelijkheid als 'wie ik ben'

ik vergeef mezelf dat ik mezelf nooit heb toegestaan en geaccepteerd één en gelijk te staan met de fysieke werkelijkheid in en als mezelf als wat ECHT is, door mijn fysieke daden/handelingen te laten sturen/besturen door de onehte/illusoire realiteit van/in/als de geest als energetische reacties --- door nooit te hebben ingezien dat en hoe mijn fysieke handelingen consequenties hebben in en als een echte fysieke werkelijkheid - door mezelf te hebben toegestaan en geaccepteerd de fysieke substantie te gebruiken en proberen vorm te geven voor het bevredigen van verlangens in en als persoonlijke energetische ervaringen in en als een eendimensionele tunnelvisie waarin ik mijn perceptie en ervaring van de fysieke werkelijkheid filter om enkel te zien en te ervaring wat ik wil zien/ervaren in en als wat in mijn persoonlijke referentiekader past waarin ik mijn 'wil'/'verlangens' centraal heb geplaatst

ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en geaccepteerd nooit te hebben ingezien dat handelen op basis van voogeprogrammeerde automatische energetische reacties NOOIT een werkelijkheid zal creëeren die het beste is voor al het leven in en als mezelf - omdat ik in en als REACTIES nooit handel op basis van inzicht in hoe het programma in en van de fysieke werkelijkheid als de natuur en het fysieke lichaam functionneert en wat aldus de consequenties van mijn daden zullen zijn in en als de fysieke werkelijkheid, maar enkel handel op basis van HOOP en ANGST, waarin ik mezelf volledig afscheid van de werkelijkheid die HIER bestaat door te bestaan in en als persoonlijke definities en geloofsystemen over hoe de werkelijkheid/wereld in elkaar zit die enkel beantwoorden aan hoe ik mij wil voelen/ervaren

ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en geaccepteerd nooit te hebben ingezien dat alle problemen in deze wereld niet zouden bestaan als de mensheid zou geleefd hebben in en als 'preventie als beste medicijn' - hetgeen bewijst dat mensen, zowel op micro als op macro vlak, handelen vanuit REACTIES op de werkelijkheid, en daarin geen rekening houden met of stilstaan bij de fysieke gevolgen/consequenties van hun daden - door enkel in en als een tunnelvisie gefocust te zijn op hun persoonlijke energetische ervaringen in en als ANGST en HOOP

ik vergeef mezelf dat ik mezelf nooit heb toegestaan en geaccepteerd preventief te handelen in en als inzicht in de gevolgen en consequenties van mijn daden in mijn leven en mijn omgeving -- in en als het besef dat deze fysieke werkelijkheid een gesloten systeem is waarin elke daad een direct gevolg heeft, dat altijd HIER zal zijn, en altijd zal terugkeren om aan mij te laten zien wat ik gecreëerd heb, zodat ik kan opstaan en verantwoordelijkheid kan nemen voor mijn daden in en als het besef dat ik volledig verantwoordelijk ben voor het leven op aarde in en als mijn handelingen HIER


Wordt vervolgd in Dag 188

Dag 186: Preventie is het Beste Medicijn

Wanneer ik kijk naar hoe ik mijn leven heb geleid, zie ik dat ik absoluut niet de statement heb geleefd van 'preventie is het beste medicijn', ik heb altijd maar gereageerd op situaties, met als middelpunt van mijn aandacht/wereld mijn eigenbelang, mijn persoonlijke verlangens - waardoor/waarin ik een leven heb geleid van 'schade-beperking'.

Wanneer er zich een situatie voordoet die niet voldoet aan mijn verlangens of die in de weg staat van wat ik wil - reageer ik met ANGST om niet te krijgen wat ik wil of geloof nodig te hebben - en vanuit die angst handel ik zonder stil te staan bij de consequenties van mijn daden op zowel mijn leven als op mijn omgeving. Ik probeer angstvallig mijn leven onder controle te houden en 'in goede banen te leiden' volgens hoe ik wil dat het loopt in en als persoonlijke innerlijke verlangens/wensen/dromen - waardoor ik vaak situaties maar tijdelijk 'onder controle houdt' door in en als een tunnelvisie gericht te zijn op tijdelijke gevoelens/ervaringen, zonder hierin rekening te houden dat GEVOELENS altijd maar tijdelijk zijn, en dat er werkelijke fysieke consequenties zijn aan elke daad die ik verricht in elk moment.

Hierin heb ik mijn leven verziekt door niet stil te staan bij de statement 'Preventie is het Beste Medicijn'.

Dus wat wil 'preventie is het beste medicijn' praktisch zeggen? Het wil zeggen dat ik eerst en vooral mijn innerlijke realiteit van gedachten, gevoelens en emoties als REACTIES grondig onderzoek om te detecteren hoe en waarom en wanneer ik REAGEER in welke situaties, door middel van het toepassen van zelf-vergeving, zelf-eerlijkheid en zelf-correctie, zodat ik in een positie sta om, wanneer en als ik een reactie op een situatie zie opkomen in mezelf, mezelf kan stoppen voordat ik handel op basis van die reactie en aldus consequenties creëer waar ik later spijt van zal krijgen.

Het wil zeggen dat ik in elk moment, in en als mijn expressie, één en gelijk sta met waar mijn handelingen toe zullen leiden, in het besef dat ik besta in en als een fysieke werkelijkheid waarin ALLES een gevolg/consequentie heeft - elke daad/oorzaak heeft een gevolg, en dat er dus geen excuses zijn om mijn ogen te sluiten voor de onvermijdelijke consequenties in en als het verlangen naar een kortstondig GEVOEL - in het besef dat gevoelens niet ECHT zijn, ze zijn maar persoonlijke ervaringen, maar de consequenties, de fysieke gevolgen van de daden/handelingen die ik verricht op basis van en vanuit die gevoelens zijn wel ECHT - dat is hetgene waar ik mee moet leven, datgene dat het levende bewijs is van wie ik ben, als het leven dat ik heb geleid hier op aarde, mijn creatie.

Wordt Vervolgd in Dag 187

Dag 185: Controle en Vertrouwen hergedefinieerd

Dit is een verderzetting van "Dag 183: Wat als ik een Fout maak?!!"
en "Dag 184: Angst om te Falen als Zelf-Sabotage in het proces van Zelf-Realisatie"


Twee aspecten die uit mijn zelf-vergeving kwamen in verband met de angst om te falen als de angst van de toekomst en van verandering, waren de woorden 'controle' en 'vertrouwen' - daarom zal ik in deze blog-post deze woorden verder bekijken, ontleden en herdefinieren tot Levende Woorden in eenheid en gelijkheid met wie ik werkelijk ben als wat het beste is voor Al het Leven.


'Controle'

wanneer en als ik toekomstprojecties zie opkomen in mijn geest waarin ik mij de uitkomst van mijn beslissing in het moment inbeeld om het gevoel van 'controle' te creëren in mezelf, dan stop ik en ik adem, en ik besef dat ik in en als toekomstbeelden in wezen mijn controle aan het weggeven ben aan de geest als gevoelens en emoties als een eindeloze herhaling van het verleden in en als angst van verandering

hierin stel ik mij tot doel om te bestaan in en als de levende expressie van zelf-controle in en als de consistente, constante en stabiele applicatie en ervaring van ADEMHALING in en als elk moment als wie ik werkelijk ben

hierin sta ik mezelf niet toe te zoeken naar de ervaring van 'controle' in toekomstbeelden als het mezelf 'voorbereiden op de toekomst' en het willen 'voorspellen van de toekomst' in mijn geest omdat ik besef dat dit de illusie is van 'controle' die enkel bestaat in en als het verlangen van de geest om mezelf als een PERSOONLIJKHEID/EGO in stand te blijven houden door ervoor te willen zorgen dat ik in elke situatie WEET hoe ik moet/zal REAGEREN -- en hierin besef ik dat deze ervaring van CONTROLE een illusie is omdat het in wezen de ANGST is van de persoonlijkheid die ik heb toegestaan te bestaan in mezelf om 'uiteen te vallen' en dus 'niet meer te bestaan

hierin stel ik mij tot doel om te staan/bestaan in en als de levende definitie van 'controle' als het ZIJN van en STAAN in en als wie ik werkelijk ben als ongedefinieerdheid - als de moed en het lef om in elk moment elke persoonlijkheid in mezelf onvoorwaardelijk los te laten, en daarin mezelf te realiseren als wie ik werkelijk ben als onvoorwaardelijke zelf-expressie in en als het fysieke lichaam


'vertrouwen'

ik stel mij tot doel om 'vertrouwen' te leven als de praktische, echte, fysieke werkelijkheid/expressie van mezelf in en als elk moment van ademhaling - door in te zien dat ik mijn gevoelens in en als 'datgene wat vertrouwd aanvoelt' niet kan vertrouwen, omdat die gevoelens voorgeprogrammeerd zijn in en als het systeem/programma van de menselijke geest als het systeem van overleving in en als voorgeprogrammeerde persoonlijkheden - als een systeem dat altijd op zoek is naar de verderzetting van specifieke patronen

hierin sta ik op in en als mezelf in en als het besef dat ik niet een systeem ben van patronen die moeten 'overleven' - ik ben het leven zelf in en als het moment HIER, in en als zelf-vertrouwen

ik besta in en als zelf-vertrouwen in het besef dat ik enkel de werkelijkheid zal zien en leren kennen als wat het werkelijk is, als wat echt is, wanneer ik besta in en als absoluut zelf-vertrouwen en mijn vertrouwen dus niet weggeef aan 'iets buiten mezelf', omdat ik inzie dat ik daarin mezelf enkel laat leiden/sturen door een 'kracht buiten mezelf' in en als 'blind vertrouwen'

hierin besef ik dat het verlangen om mij te laten sturen/leiden door een kracht buiten mezelf in en als 'blind vertrouwen', gebaseerd is op de ervaring van de voorgeprogrammeerde overlevingsangst in mezelf --- en dat ik hierin mezelf heb toegestaan mezelf te laten programmeren in en als persoonlijkheden door mijn omgeving - en aldus sta ik mezelf hierin niet toe te vertrouwen op de ervaring van overlevingsangst, maar te vertrouwen op de fysieke werkelijkheid als wat HIER is, en dus niet op persoonlijke innerlijke energetische ervaringen die gebaseerd zijn op PERSOONLIJKE geloofsystemen.

Hierin definieer ik 'vertrouwen' in en als de WERKELIJKHEID als wat echt, werkelijk, feitelijk HIER is in en als de fysieke feitelijke werkelijkheid, en ik besta in en als de levende expressie van 'vertrouwen' in en als de simpliciteit van ademhaling - en dus niet in en als persoonlijke gevoelens.

Ik definieer mezelf in en als het onvoorwaardelijke vertrouwen in mezelf - om te wandelen doorheen elk punt dat zich presenteert, om alles los te laten dat niet echt is als waar ik mezelf heb toegestaan mijn vertrouwen aan weg te geven - in en als het besef dat wie ik werkelijk ben in en als zelf-vertrouwen is datgene wat overblijft als de pure essentie van mezelf als het leven zelf, als datgene dat blijft bestaan tot in de eeuwigheid als waar ik met andere woorden werkelijk op kan vertrouwen, in en als het besef dat al wat vergankelijk is, niet betrouwbaar is, omdat het niet ECHT is

Dag 184: Angst om te Falen als Zelf-Sabotage in het proces van Zelf-Realisatie

Dit is een verderzetting van "Dag 183: Wat als ik een Fout maak?!!"


ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en geaccepteerd, te denken aan 'wat ik zal doen' als een beeld dat opkomt in mijn geest - dat bestaat in en als de polariteit van 'wat ik wil doen' en 'wat ik moet doen'

ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en geaccepteerd geloofsystemen te hebben over 'wat ik moet doen' in en als overlevingsangst - waarin ik een beeld creëer in en als mijn gedachten en dat beeld projecteer in de toekomst, in en als de angst om te falen in wat ik doe, waarin ik een toekomstprojectie maak  als een beeld van mezelf als 'gefaald' --- en daarin verlangens toe te hebben gestaan te bestaan in mezelf van 'wat ik wil doen', om de angst om te falen te onderdrukken in mezelf en mij 'beter te voelen'

ik vergeef mezelf dat ik 'falen' heb toegestaan te bestaan in mezelf in en als een beeld in mijn gedachten, dat opkomt als reactie op een gedachte van iets nieuws dat ik ga doen/ondernemen, waarin ik mezelf in de toekomst projecteer en zie dat alles dat kan mislopen, misgelopen is

ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en geaccepteerd te reageren met angst op de toekomstprojectie van 'faling' - en daarin een polariteit  te creëren in mezelf waarin ik dan denk aan het doen van dingen die ik in het verleden gedaan heb die mij een goed gevoel gaven, om weg te vluchten van de angst om te falen in en als het 'doen van iets nieuws' --- en mezelf op die manier vast te zetten in een eindeloze herhaling van oude patronen en gewoontes, waarin ik nooit zal ontdekken wie ik werkelijk ben

ik vergeef mezelf dat ik het personage van 'angst om te falen' heb toegestaan en geaccepteerd te bestaan in mezelf - als een opzettelijke zelf-sabotage techniek in en als de angst van verandering die ik heb toegestaan te bestaan in mezelf

ik vergeef mezelf dat ik toekomstprojecties heb toegestaan te bestaan in mezelf, in een poging om de 'uitkomst' van wat ik doe te controleren, en zo een gevoel in mezelf te creëren dat ik 'alles/mijn leven/mijn wereld onder controle heb' als een overlevingstechniek die ik heb gekopieerd van mijn ouders in en als overlevingsangst

ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en geaccepteerd mijn wereld onder controle te willen houden, door de uitkomst van mijn beslissingen/daden in de toekomst te projecteren in mijn geest, en daarin al mijn angsten in verband met 'wat er zou kunnen mislopen' te projecteren - waarin ik mezelf saboteer in mijn proces van zelf-realisatie en zelf-ontdekking door steeds  te vertrouwen op die angst om te 'falen' en terug te grijpen naar oude gewoontes en patronen om mij 'goed' te voelen, in de plaats van nieuwe dingen te proberen/doen en door de angst te duwen

ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en geaccepteerd eerder op angst te vertrouwen dan op mezelf HIER

ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en geaccepteerd angst te hebben van verandering en daarin het personage van 'angst om te falen' in en als het projecteren van al mijn angsten in de toekomst als reactie op alle nieuwe dingen die mijn wereld inkomen te hebben gecreëerd als opzettelijke zelf-sabotage om ervoor te zorgen dat ik nooit zal veranderen --- maar dat ik steeds zal blijven teruggrijpen naar oude gewoontes en patronen van 'wat ik ken' en waar ik mij 'goed' in voel

ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en geaccepteerd 'nieuwe dingen' en 'verandering' als het doorbreken van oude gewoontes en patronen te verbinden met de ervaring van ANGST, in en als de gedachte/backchat dat ik 'niet weet wat er zal gebeuren' omdat ik het mij niet kan inbeelden en daarom de situatie niet onder controle zal hebben

ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en geaccepteerd mezelf af te scheiden van 'controle' door 'controle' te definieren in en als 'wat ik ken' en 'wat ik weet' als het verleden/herinneringen - en daarin angst te hebben van verandering en van nieuwe situaties door te geloven/denken dat ik daarin 'de controle zal verliezen'

ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en geaccepteerd angst te hebben om 'de controle te verliezen' door 'controle' van mezelf te hebben afgescheiden door 'controle' te definieren in en als 'wat ik weet/ken' in en als toekomstprojecties -- waarin ik, bij elke nieuwe situatie als een opening voor verandering die zich aanbiedt in mijn wereld, een beeld projecteer in mijn geest waarin 'alles misloopt en slecht gaat' als een groot zwart gat - en daarin/daardoor steeds opnieuw mijn toevlucht te zoeken tot bekende situaties uit angst van 'het grote zwarte gat' --- in de plaats van mezelf te definieren in en als 'controle' als de levende expressie van mezelf, in en als zelf-vertrouwen, in elk moment van ademhaling HIER

ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en geaccepteerd mijn vertrouwen te plaatsen in en als de geest als toekomstprojecties als beelden in mijn geest, in de plaats van in en als het fysieke lichaam als ademhaling als wie ik ben als HIER

ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en geaccepteerd 'vertrouwen' van mezelf af te scheiden door 'vertrouwen' te definieren in en als 'dat wat vertrouwd aanvoelt' als gewoontes en patronen uit het verleden in en als herinneringen als beelden in mijn geest - in de plaats van één en gelijk te staan met vertrouwen als de levende expressie van mezelf in en als elk moment van ademhaling

ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en geaccepteerd 'vertrouwen' te definieren in en als de geest als toekomstprojecties waarin ik het verleden projecteer in de toekomst en waarin ik, in en bij elke nieuwe situatie die mijn wereld binnenkomt, mij 'onvertrouwd' voel omdat ik mezelf niet kan inbeelden in en als een beeld van de toekomst omdat ik het niet 'ken' en daarin het gevoel heb dat ik mijn vertrouwen zal verliezen als ik deze nieuwe situatie zou instappen

ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en geaccepteerd enkel situaties/mensen/dingen te volgen die 'vertrouwd' aanvoelen - en daarin te bestaan in en als het voorontworpen gelimiteerde programma van de geest als het verleden en mezelf zo te saboteren in het proces van zelf-realisatie en zelf-ontdekking

ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en geaccepteerd mezelf te definieren in en als een beeld in mijn geest, dat gebaseerd is op ervaringen, kennis en informatie uit het verleden - en te geloven dat dat beeld 'is wie ik ben', en dat ik dus enkel moet/kan doen wat ik in mijn verbeelding al heb uitgestippeld om 'mezelf niet te verliezen' --- in de plaats van in te zien dat ik HIER ben, in en als dit moment van ademhaling, en dat ik mezelf niet zal of kan verliezen, maar dat ik in wezen mezelf al verloren heb door mezelf af te scheiden van het fysieke lichaam en mezelf te projecteren en definieren in en als de geest


Wordt vervolgd in  Dag 185

Dag 183: Wat als ik een Fout maak?!!

Wat ik in mezelf heb gemerkt als de reden waarom ik eerder op mijn gedachten vertrouw dan op fysieke beweging in en als ademhaling is de angst om 'fouten' te maken, de angst om 'het niet juist te doen', waarin ik dus veronderstel dat ik in mijn gedachten 'weet' wat 'juist' is, gebaseerd op allerlei geloofsystemen die ik in mijn geest gecreëerd heb over 'het proces', 'zelf-eerlijkheid', 'zelf-realisatie' en 'zelf-verantwoordelijkheid'. Waarin ik met andere woorden een persoonlijke 'religie' gemaakt heb van 'het proces van zelf-realisatie', waarin alles draait rond MIJN verlangen om 'een goede ziel' te zijn, die de regels volgt en daar uiteindelijk hopelijk een beloning voor zal krijgen --- hetgeen gebaseerd is op ANGST om gestraft te worden, uiteraard bepaald door allerhande herinneringen in mijn geest van hoe ik vroeger bestraft en beschuldigd geweest ben door mijn omgeving omwille van zogezegde 'fouten' die ik had gemaakt.

In en als die reactie van angst op mijn omgeving, heb ik mezelf volledig afgescheiden van mezelf ALS mijn omgeving, van het besef en de realisatie dat ik mijn omgeving BEN. Alles dat ik ooit in mijn leven heb gedaan in en als bijvoorbeeld 'spirituele paden' die ik heb bewandeld, geloofsystemen en technieken om 'verlicht te worden' en 'één te worden met God/het Universum', is altijd geweest op basis van het verlangen om 'juist' te zijn, en 'het juiste pad te bewandelen' waar mij aan het einde zogezegd een 'beloning' wachtte, zoals 'de hemel', 'verlichting', 'gelukzaligheid, waarin ik mezelf afscheidde van de realiteit die HIER aanwezig is uit ANGST, als de ervaring die ik in mezelf had aanvaard als 'wie ik ben'.

En net zoals toen, heb ik van Desteni en 'het proces van zelf-realisatie' zo een religie gemaakt, als een pad dat mij ergens toe zal leiden, naar één of andere geweldige ervaring van 'eenwording', als mijn beloning voor de moeite die ik heb gedaan om zogezegd 'het juiste' te doen in en als 'het nemen van verantwoordelijkheid voor het bestaan' --- waarin ik de bal volledig heb misgeslagen door niet in te zien dat 'zelf-realisatie' in wezen net het opgeven is van ANGST, als de voedingsbodem van het 'pad' dat ik bewandel in en als mijn geest. 'Zelf-realisatie' is inzien dat ik al HIER ben, ik ben altijd al HIER geweest, ik ben de fysieke realiteit, ik ben alles dat ik aanraak, alles dat HIER bestaat en dus deel uitmaakt van mijn onmiddellijke omgeving, van mijn wereld. En 'wie ik ben', is wat ik zelf bepaal op basis van hoe ik omga met wat HIER bestaat als de fysieke werkelijkheid, in en als het besef dat hoe ik een ander behandel is in wezen hoe ik mezelf behandel, en wat ik toesta te bestaan in een ander, als hoe ik over hen denk in mijn geest, is wat ik toesta te bestaan in mezelf als mijn interne ervaringen.

Dus als ik neerkijk op een ander in en als de ervaring van woede en frustratie, sta ik inferioriteit toe te bestaan in de ander en dus in mijn wereld en dus in mezelf - omdat ik niet inzie dat hoe ik een ander behandel als het leven is hoe ik mezelf behandel als het leven in en als mezelf -- waarin en hoe ik uiteindelijk de ervaring van en in mezelf schep/creëer. Dus als ik een ander niet liefheb als hoe ik zelf liefgehebd zou willen worden, manifesteer ik in wezen in mezelf de ervaring die ik toesta te bestaan in mezelf tegenover 'de ander', als dus 'een gebrek aan liefde'. Hierin zal ik bijvoorbeeld bestaan in en als een verlangen om liefgehebd te worden door anderen, zonder ooit werkelijk die liefde te ervaren in mezelf omdat ik niet heb beseft dat ik enkel zal ervaren in mezelf wat ik toesta te bestaan in mezelf tegenover een ander als mezelf, en dat ik hierin de creator ben van mezelf als mijn innerlijke ervaring van mezelf.

Give and You will Receive

en dus 

Give as you would like to Receive

Wordt vervolgd in Dag 184

Dag 182: Veiligheid als een Fysieke Werkelijkheid

Dit is een verderzetting van

"Dag 180: Mijn Comfortzone verlaten"
"Dag 181: Veiligheid is niet echt als het niet gelijk is voor allen"

ik besef en realiseer mij dat ik, door comfort te definieren in en als een persoonlijke comfortzone van persoonlijke gevoelens,  enkel de oncomfortabiliteit van de menselijke samenleving als het vechten om te overleven als het economisch systeem van kapitalisme in stand blijf houden door niet op te staan in mijn wereld en mezelf in elk moment te bewegen in en als en in functie van wat het beste is voor allen, om een betere wereld te creëren, door mezelf te verschuilen in en achter persoonlijke gewoontes en herhalende handelingen die enkel mij een 'veilig' gevoel geven

ik zie in en besef  dat het gevoel van 'veiligheid' dat ik heb verbonden met bepaalde plaatsen, mensen en gewoontes als reactie op de ervaring van angst tegenover mijn omgeving, niet ware veiligheid is omdat het maar een persoonlijk gevoel is, net zoals angst maar een persoonlijk gevoel is

ik besef en realiseer mij dat ik, in en als het vluchten van angst in positieve gevoelens als 'mijn persoonlijke comfort zone', enkel aan het vluchten ben van mezelf als de angst die ik heb toegestaan te bestaan in mezelf als reactie op 'mijn omgeving'/de wereld/ de realiteit en dus verantwoordelijkheid te nemen voor die ervaring van angst door er één en gelijk mee te staan

ik besef en realiseer mij dat de ervaring van 'veiligheid'  als wat ik heb gedefinieerd in en als een positief gevoel, een leugen/illusie is omdat, van zodra ik geen geld meer heb, valt het gevoel van 'veiligheid' weg omdat ik mijn gewoontes niet meer kan onderhouden en dus mijn 'comfortzone' niet kan ondersteunen/onderhouden, waarin ik dan val in de 'negatieve' innerlijke ervaring van 'onveiligheid' als de gemanifesteerde consequenties die ik heb gecreëerd en heb toegestaan te bestaan hier in en als deze fysieke werkelijkheid, door nooit verantwoordelijkheid te hebben genomen voor het bestaan als de fysieke werkelijkheid en daarin dus nooit ervoor heb gezorgd dat 'veiligheid' een echte, betrouwbare, stabiele en constante fysieke werkelijkheid is, die onvoorwaardelijk HIER is

ik besef en realiseer mij  dat deze ervaring van 'veiligheid' in en als wat ik heb gedefinieerd als 'mijn persoonlijke comfortzone' in wezen de ervaring van 'onveiligheid' als 'angst' ondersteunt en onderhoudt, in en als de energetische polariteit van positief en negatief die ik heb toegestaan te bestaan in mezelf

ik besef en realiseer mij dat ik in en als het genereren van de positieve ervaring van 'veiligheid' in wezen de negatieve ervaring van 'onveiligheid' voedt, ondersteun en onderhoudt, in en als de energetische polariteit van positief en negatief als 'veiligheid' en 'onveiligheid' die ik heb toegestaan te bestaan in mezelf






ik stel mij tot doel om verantwoordelijkheid te nemen voor de realiteit die ik heb gecreëerd en heb toegestaan te bestaan als wat HIER is en daarin op te staan in en als eenheid en gelijkheid en aldus mezelf in en als de fysieke werkelijkheid te bewegen in elk moment van ademhaling in en als wat het beste is voor allen, om daadwerkelijk 'veiligheid' te creëren als een echte, fysieke werkelijkheid die HIER is onvoorwaardelijk voor alle levende wezens --- in en als het besef dat het onaanvaardbaar is om mijn verantwoordelijkheid voor Creatie te negeren door weg te vluchten en te schuilen in een persoonlijke comfortzone als GEVOELENS, waarin ik mijn positie in en als het geld-systeem misbruik  geen verantwoordelijkheid te nemen voor de consequenties in de levens van anderen die een DIRECT gevolg zijn van mijn participatie in het geld-systeem

ik stel mij tot doel om mezelf er van te VERZEKEREN dat elke handeling, elke beweging die ik onderneem HIER in deze fysieke realiteit, bestaat in en als het creëren en manifesteren van VEILIGHEID in en als een economisch systeem voor alle levende wezens onvoorwaardelijk --- door de gewoontes die ik heb toegestaan te bestaan in mezelf als bewegingen die ik heb gedefinieerd in en als het genereren van persoonlijke positieve gevoelens van 'veiligheid' in en als het creëren van een persoonlijke comfortzone te doorbreken in het besef dat die gewoontes bestaan in en als het systeem van 'verleden' en toekomst - en daarin dus op te staan in en als mezelf als HIER in en als het moment van ademhaling

ik besef en realiseer mij dat de consequentiele 'onveiligheid' die ik manifesteer en toesta te bestaan in en als de fysieke werkelijkheid als het economische systeem, HIER is, in en als MIJN werkelijkheid, als dus consequenties die ik voor MEZELF  manifesteer en niet zomaar voor 'andere mensen', en die ik dus uiteindelijk onder ogen zal moeten komen als mijn Creatie

ik besef en realiseer mij dat VEILIGHEID niet echt kan zijn als 'onveiligheid' bestaat, en dat ware veiligheid enkel kan bestaan als het een constante en stabiele fysieke realiteit is die voor alle levende wezens gelijk en onvoorwaardelijk HIER is

ik stel mij tot doel om mezelf te definieren in en als veiligheid als de levende expressie van mezelf in elk moment van ademhaling en daarin te staan/bestaan in en als wat het beste is voor allen, om mezelf daarin te bewegen in en als het creëren/manifesteren van ware veiligheid in en als de fysieke realiteit

Dag 181: Veiligheid is niet Echt als het niet Gelijk is voor Allen

Dit is een verderzetting van "Dag 180: Mijn comfortzone verlaten"


ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en geaccepteerd mezelf te definieren in en als patronen als gewoontes en herhalende handelingen die ik heb geassocieerd met een positief gevoel van 'veiligheid' en 'zekerheid' in mezelf in en als mijn expressie/bestaan in deze wereld

ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en geaccepteerd angst te hebben van de wereld en daarin op zoek te gaan naar een positief gevoel in en als gewoontes en herhalende gedragingen als wat ik heb gedefinieerd als 'veilig' om de angst te onderdrukken in mezelf en mij 'comfortabel' te voelen

ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en geaccepteerd 'comfort' te definieren in en als een positieve energetische ervaring in mezelf, die ik in mijn geest heb geassocieerd met specifieke patronen van gewoontes en handelingen, die ik heb gedefinieerd als 'veilig' en 'zeker'

ik vergeef mezelf dat ik een realiteit heb toegestaan te bestaan die voor vele wezens zeer oncomfortabel is, door mezelf te hebben toegestaan 'comfort' te definieren in en als een persoonlijk gevoel, geassocieerd aan specifieke gewoontes en handelingen, waar ik GELD voor nodig heb om die 'comfortabele levensstijl' te kunnen blijven onderhouden --- in de plaats van in te zien dat ik op deze manier enkel de oncomfortabiliteit van de menselijke samenleving als het vechten om te overleven als het economisch systeem van kapitalisme in stand blijf houden door niet op te staan in mijn wereld en mezelf in elk moment te bewegen in en als en in functie van wat het beste is voor allen, om een betere wereld te creëren, door mezelf te verschuilen in en achter persoonlijke gewoontes en herhalende handelingen die enkel mij een 'veilig' gevoel geven

ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en geaccepteerd ware veiligheid als een fysieke realiteit te onderdrukken door op zoek te gaan naar persoonlijke veiligheid als een GEVOEL dat ik heb geassocieerd aan bepaalde handelingen - in en als persoonlijkheidsconstructen die ik heb ontwikkeld tijdens mijn kindertijd in een poging om te vluchten van de angst die ik ervoer van mijn omgeving

ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en geaccepteerd mezelf te definieren in en als de ervaring van angst tegenover mijn omgeving als 'de wereld' en als 'mensen', door mezelf te definieren in en als patronen van gewoontes, die ik heb verbonden met een positief gevoel van 'veiligheid' --- in de plaats van in te zien dat dit niet ware veiligheid is omdat het maar een persoonlijk gevoel is, net zoals angst maar een persoonlijk gevoel is

ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en geaccepteerd mezelf te definieren in en als de energetische polariteit van angst en positieve gevoelens --- door de ervaring van angst van mezelf af te scheiden, in en als angst van angst, en daarin die angst te balanceren door middel van 'positieve gevoelens' als een 'vlucht van de realiteit'

ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en geaccepteerd nog maar te overwegen van te 'vluchten van de realiteit' in en als positieve gevoelens als 'mijn persoonlijke comfort-zone' - in de plaats van zelf-eerlijk te zijn en in te zien dat ik enkel aan het vluchten ben van mezelf als de angst die ik heb toegestaan te bestaan in mezelf als reactie op 'mijn omgeving'/de wereld/ de realiteit en dus verantwoordelijkheid te nemen voor die ervaring van angst door er één en gelijk mee te staan

ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en geaccepteerd nog maar te overwegen om een persoonlijke comfortzone toe te staan te bestaan in mezelf in en als een 'vlucht van de realiteit' in positieve gevoelens die ik heb verbonden met specifieke gewoontes/handelingen/patronen - en daarin het systeem van geld en mijn positie in dat systeem te misbruiken om die 'comfortzone' te financieren --- in de plaats van mijn verantwoordelijkheid voor het bestaan van het huidige geldsysteem en de consequenties ervan in de levens van anderen in te zien en te beseffen en dus  daarin op te staan in en als eenheid en gelijkheid en de werkelijkheid als mezelf te bewegen in en als wat het beste is voor allen in elk moment van ademhaling, en dus niet weg te vluchten en te schuilen in een persoonlijk wereldje van persoonlijke gevoelens van 'veiligheid', in het besef dat die 'veiligheid' niet echt is of kan zijn omdat ze niet HIER is als een fysieke realiteit

ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en geaccepteerd 'veiligheid' te definieren in en als persoonlijke gewoontes, verbonden met positieve gevoelens in mezelf, en dus 'veiligheid' daarin te definieren in en als GELD, als wat ik nodig heb om die gewoontes/handelingen te financieren -- in de plaats van in te zien dat deze ervaring van 'veiligheid' een leugen/illusie is omdat, van zodra ik geen geld meer heb, valt het gevoel van 'veiligheid' weg omdat ik mijn gewoontes niet meer kan onderhouden en dus mijn 'comfortzone' niet kan ondersteunen/onderhouden, waarin ik dan val in de 'negatieve' innerlijke ervaring van 'onveiligheid' als de gemanifesteerde consequenties die ik heb gecreëerd en heb toegestaan te bestaan hier in en als deze fysieke werkelijkheid, door nooit verantwoordelijkheid te hebben genomen voor het bestaan als de fysieke werkelijkheid en daarin dus nooit ervoor heb gezorgd dat 'veiligheid' een echte, betrouwbare, stabiele en constante fysieke werkelijkheid is, die onvoorwaardelijk HIER is

ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en geaccepteerd 'veiligheid' te definieren in en als positieve gevoelens, die ik heb verbonden met bepaalde handelingen, mensen en plaatsen in mijn wereld - in de plaats van in te zien dat deze ervaring van 'veiligheid' in en als wat ik heb gedefinieerd als 'mijn persoonlijke comfortzone' in wezen de ervaring van 'onveiligheid' als 'angst' ondersteunt en onderhoudt, in en als de energetische polariteit van positief en negatief die ik heb toegestaan te bestaan in mezelf

ik vergeef mezelf dat ik de polariteit van veiligheid en onveiligheid heb toegestaan te bestaan in mezelf door bepaalde mensen, handelingen en plaatsen in mijn wereld te verbinden met een positieve energetische ervaring in mezelf, waarin ik de negatieve energetische ervaring van 'onveiligheid' in en als angst die ik heb verbonden met bepaalde plaatsen, mensen en handelingen in mezelf te onderdrukken -- in de plaats van in te zien en te beseffen dat ik in en als het genereren van de positieve ervaring van 'veiligheid' in wezen de negatieve ervaring van 'onveiligheid' voedt, ondersteun en onderhoudt, in en als de energetische polariteit van positief en negatief als 'veiligheid' en 'onveiligheid' die ik heb toegestaan te bestaan in mezelf

ik vergeef mezelf dat ik een onveilige fysieke realiteit als het economische systeem heb toegestaan te bestaan als de gemanifesteerde consequenties van mijn participatie in het definieren van 'veiligheid' in en als een energetische ervaring in mezelf ---

en hierin vergeef ik mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en geaccepteerd die gemanifesteerde 'onveiligheid' in en als de fysieke realiteit als 'het economische systeem' te gebruiken als excuus en rechtvaardiging voor de negatieve ervaring van 'onveiligheid' als ANGST die ik heb verbonden met die realiteit in mezelf en dus ook mijn participatie in het verlangen en zoeken naar de positieve energetische ervaring van 'veiligheid' in en als 'mijn persoonlijke comfortzone' als bepaalde plaatsen, mensen en gewoontes --- in de plaats  van verantwoordelijkheid te nemen voor de realiteit die ik heb gecreëerd en heb toegestaan te bestaan als wat HIER is en daarin op te staan in en als eenheid en gelijkheid en aldus mezelf in en als de fysieke werkelijkheid te bewegen in elk moment van ademhaling in en als wat het beste is voor allen, om daadwerkelijk 'veiligheid' te creëren als een echte, fysieke werkelijkheid die HIER is onvoorwaardelijk voor alle levende wezens --- in en als het besef dat het onaanvaardbaar is om mijn verantwoordelijkheid voor Creatie te negeren door weg te vluchten en te schuilen in een persoonlijke comfortzone als GEVOELENS, waarin ik mijn positie in en als het geld-systeem misbruik  geen verantwoordelijkheid te nemen voor de consequenties in de levens van anderen die een DIRECT gevolg zijn van mijn participatie in het geld-systeem

ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en geaccepteerd mezelf er niet van te VERZEKEREN dat elke handeling, elke beweging die ik onderneem HIER in deze fysieke realiteit, bestaat in en als het creëren en manifesteren van VEILIGHEID in en als een economisch systeem voor alle levende wezens onvoorwaardelijk --- door gewoontes te hebben toegestaan te bestaan in mezelf als bewegingen die ik heb gedefinieerd in en als het genereren van persoonlijke positieve gevoelens van 'veiligheid' in en als het creëren van een persoonlijke comfortzone, waarin ik in totale afscheiding besta van de fysieke werkelijkheid en de consequenties die ik manifesteer door middel van mijn handelingen in de fysieke werkelijkheid

ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en geaccepteerd mezelf af te scheiden van de fysieke werkelijkheid die HIER is, door mezelf te definieren in en als een persoonlijke 'comfortzone' als positieve gevoelens die ik heb verbonden met bepaalde mensen, plaatsen en handelingen, in en als een verlangen naar een persoonlijk gevoel van 'veiligheid' --- in de plaats van in te zien en te beseffen dat de consequentiele 'onveiligheid' die ik manifesteer en toesta te bestaan in en als de fysieke werkelijkheid als het economische systeem, HIER is, in en als MIJN werkelijkheid, als dus consequenties die ik voor MEZELF  manifesteer en niet zomaar voor 'andere mensen', en die ik dus uiteindelijk onder ogen zal moeten komen als mijn Creatie

ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en geaccepteerd mezelf af te scheiden van het woord 'veiligheid' door 'veiligheid' te definieren in en als een energetische polariteit van 'veiligheid' als een positieve energie en 'onveiligheid' als een negatieve energie --- in de plaats van in te zien en te beseffen dat VEILIGHEID niet echt kan zijn als 'onveiligheid' bestaat, en dat ware veiligheid enkel kan bestaan als het een constante en stabielie fysieke realiteit is die voor alle levende wezens gelijk en onvoorwaardelijk HIER is

ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en geaccepteerd 'veiligheid' van mezelf af te scheiden door 'veiligheid' te definieren in en als GELD, ter onderhouding/ondersteuning van persoonlijke positieve gevoelens die ik heb verbonden met bepaalde mensen, plaatsen en gewoontes -- in de plaats van mezelf te definieren in en als veiligheid als de levende expressie van mezelf in elk moment van ademhaling en daarin te staan/bestaan in en als wat het beste is voor allen, om mezelf daarin te bewegen in en als het creëren/manifesteren van ware veiligheid in en als de fysieke realiteit


Wordt vervolgd in Dag 182